Greet Sehroeter haalt
Dieren' in
Blij dor p
otterdam!
o waó
j%ii geven eeutven in zevende 99€retneenlandshnis
SNUFJE
Slooppanti
ruilen voor
..kosieei"
aan iHaaï»
PINGUÏN
DIJKGRAAF mr. U. G. Schilthuis sloeg 14 september 1966 de
eerste paal voor het Gemeenlandshuis van „zijn" hoog
heemraadschap Schieland. Enkele dagen geleden was de heer
Schilthuis in het gebouw op bezoek. Hij constateerde dat alles
zeer voorspoedig is gegaan. En dat klopt, want dinsdag 11 juni
zal commissaris der Koningip mr. J. Klaasesz Schielands nieuwe
„hoofdkwartier" op de Maasboulevard/hoek Willem Ruyslaan in
Roterdam openen. Voor een gebouw als dit kan van een korte
bouwtijd worden gesproken.
Met rouwig
Ruime flats
Gezellig boek over
oud-Rotterdam komt
Rij nmond-revue
WE (GEDEMPTE
BINNENROTTE
-»F ROTTERDAMMER
ZATERDAG 27 APRIL 1968
Reeds enkele weken is de verhul
ling in volle gang. Van 'het oude pa
triciërshuis aan de Eendrachtsweg te
genover het Diaconessenhuis naar het
hypermoderne vierkant betonnen ge
bouw dat uitziet op de Maas met zijn
woelig schepenverkeer. Overeen
komst: Schieland's gebouw blijft op
de dijk staan.
B Aan de Eendrachtsweg staat het
pand op de helling van de te verho
gen dijk. Aan de Willem Ruyslaan
staat het in de helling van de
Maasboulevard, de op deltahoogte ge
brachte 'hoogwaterkering. Het feit
dat het oude gebouw in die dijk staat
betekende zijn ondergang.
8 Want de Westzeedijk gaat straks
ter plaatse aanzienlijk omhoog en de
bebouwing wordt gesloopt. Vele pan
den zijn reeds gevallen. Als Schie
land zijn hielen heeft gelicht zal het
wel monumentale, maar bijzonder
ondoelmatige Gemeenlandhuis zeer
snel verdwijnen, met de omringende
bebouwing.
8 Omstreeks 8 mei zal het ongeveer
twintig leden tellende personeel van
het hoogheemraadschap „over" zijn.
In het algemeen is ,men er niet rou
wig om het wat sombere gebouw te
verlaten. Het was bepaald geen ge
bouw meer om gemakkelijk in te
werken. Chef civiele dienst H.' Del-
wel, die al 42 jaar bij Schieland
werkt en daarmee de „nestor" van de
staf kan worden genoemd, is blij dat
hij dan meer ruimte krrijgt.
8 Secretaris-rentmeester jhr. mr. D.
H, v. Doorn, die juist binnenkomt,
zegt: „Verhuizen? Ik word er nu al
gek van". Begrijpelijk als men weet
dat mr. Van Doom op de eerste etage
van het huidige pand woont en nu
ook naar de Maasboulevard zal gaan.
8 De technische dienst onder leiding
van de ingenieur' van Schieland, de
heer J. Ph. Salomé, was het eerst
vertrokken. Snel heeft de heer Sa
lomé zijn flat aan het Groenendaal
verlaten om op de vierde verdieping
met zijn vrouw de fraaie dienstwo
ning in te richten. Lachend zegt hij:
„Wij zouden hier in I960 al komen te
wonen, zo lang is de voorgeschiede-
TNDR.UK van de sfeer in het oude
1 gebouw met zijn kronen lambri
seringen, krullig meubilair en dik
behang. Verhuizers halen de boeken
weg.
geheel was. De afgelopen dagen heeft
men er honderden kisten uitgedragen
van het archief, dat overal verspreid
deels op zdder zat. De mensen
Maar er is een kilometer strek
kende ruimte in het archief. Iets
meer dan de helft van de ruimte
wordt benut. „Verbazingwekkend dat
men in zeven eeuwen zoveel bij el
kaar heeft geschreven", meent dijk
graaf Schilthuis. Maar er kunnen dus
TN liet nieuwe pand van Schieland
bevinden zich op technisch gebied
tal van nuttige voorzieningen. Een bij
zonder „snufje" is dat als de stroom
uitvalt het noodaggregoat er eerst voor
zorgt dat de lift op een verdieping
wordt gebracht met geopende deuren.
Dit uiteraard om te voorkomen dat de
lift met mensen erin ergens blijft han-
gen.
In die lift is ook een telefoon, hoven-
dien een speciale noodverlichting. Bij
liet aanbrengen van dergelijke vindin
gen heeft men geducht aan rampen, zo
als in hel Brusselse warenhuis Au Bon
Marché.
perstribune zal krijgen, wat in het
oude pand niet het geval was.
Deze situatie wordt aanzienlijk
beter, zeer tot vreugde van Schie
land's bestuurderen, die hun verga
derruimte maar eng vonden. In de
zasü .komen fraaie kronen te hangen,
aatfMBe wand o.a. een speciaal ont
worpen kleed en verder kaarten en
platen. Op deze verdieping is verder
de kantine, een accommodatie, die
eveneens voor Schieland nog onge
kend was.
B Van de begane grond tot en met
de derde verdieping reikt in het trap
penhuis een 'kleurig glas-in- beton-
r--— van de bekende ontwerper Ger
'.rsel. Symbolisch stelt het voor
inbrengende water met daar-
Je ook voor de agrarische
cmheden van groot belang
ziji.de zon. Het geheel geeft dus een
indruk van Schieland's taak: het be
veiligen van een dichtbevolkt deel
van ons land tegen het zoute water,
het zorgen voor voldoende zoet water
opdat de agrarische produktie onge-
hiriderd voortgang kan vinden. Met
dit raam wordt iets weggenomen
van de wat kasteelachtige indruk van
dit gebouw met zijn natuurstenen be
kleding en kozijnen van rood hard
hout
De vierde etage wordt geheel in
beslag genomen door privé- ruimten.
Hier hebben de secretaris- rent
meester en de ingenieur hun wonin
gen. Zeer ruime flats, die alle moge
lijke gerief biesden en bovendien een
bijzonder fraai uitzicht op de rivier.
Op deze flats is het dak, waarop een
terras wordt ingericht, een daktuin,
waar men nu tracht de beplanting in
leven te houden en waarbij ook nog
een tuinkamer (aan weerszijden) is.
Totale kosten van dit project
waarvan architectenbureau Rraaij-
vanger het ontwerp verzorgde en
dat J. P. v. Eesteren bouwde, zullen
naar schatting op 'twee driekwart
miljoen komen. Het is Schieland's ze
vende Gemeenlandshuis.
U Al eerder ging het oude gebouw
naar de gemeente, maar het werd
niet afgebroken. Daaraan dankt Rot
terdam het Historisch Museum, dat
in langvervlogeii tijden niet te klein
was voor het hoogheemraadschap
zoals het gebouw Eendrachtsweg
maar te groot...
JVTËVROUW Greet Sehroeter (52)
heeft haar memoires geschreven.
Op zichzelf is dat niets bijzonders,
wapt het pennen van levensherinne
ringen is tegenwoordig erg in zwang,
maar Greets „Herinneringen van een
volksmeisje" worden ook nu uitgege
ven. En wel als pocket met dertig
hoofdstukken in het genre „beiletrie"
door uitgeversfirma Wyt. Eind juni
moet -het verschijnen.
Vijf gulden en een kwartje gaat
het boek vol zoete souveniers aan
„die goeie, ouwe tijd" kosten. „Dat
kwartje is voor het gehandicapte
kind. En als er veel verkocht worden
krijgt de kankerbestrijding ook nog
wat", licht de schrijfster, toe in haar
flat in de Alexanderpolder.
Het boek verhaalt het veelbewon-
gen leven van Greetje Sehroeter van
af haar geboorte in het jaar 1915 op
een huurkamertje in Zuid drie hoog
van 62 cent per week tot de eerste
oorlogsdagen in mei 1940. In het boek
werk komt zij' naar voren als een
strijdlustig meisje.
Eerst als fabrieksmeisje en later
in een dienstje zet zij meermalen
haar kritiek op de armoedige lonen
en lange werktijden kracht bij met
een fors vechtpartijtje. Jaren later
vertelde haar vroegere chef haar: „Je
bent altijd een bijzonder kind ge
weest, maar bakkeleien kon je".
Een Greet Sehroeter bleek ook
nog wel iets meer te kunnen. Een
bloemlezing uit haar veie sociale ac
tiviteiten: ziekenverpleegster (Greet:
„Ik mag alleen geen prikken géven,
verder mag ik alles"), bij de dienst
sociale verzorging van de BB en het
Lener des Heils, bejaardenhelpster,
Roode Kruis hulp, jeugdleidster bij
de Mormonen en secretaresse van een
zusterhelpvereniging,
„Ik heb geprobeerd een vuurto
rentje te zijn" verklaart zij. In de
oorlogsjaren was zij koerierster voor
de Unie van Vrouwelijke Vrijwilli
gers. Maar deze avonturen komen
niet meer aan bod in het boek. Iets
wat Greet Sehroeter zelf erg jammer
vindt en zij is eigenlijk van plan het
niet bij één boek te laten. „Zeker vier
delen", schat zij optimistisch en ver
zekerd van het succes van het nog
uit te brengen „eerste deel".
Honderden schriftelijke en telefo
nische bijvalsbetuigingen en een
dreigbrief heeft zij gekregen. Aange
moedigd schrijft Greet Sehroeter
steeds verder haar leven uit. Bij
voorkeur 's avonds om elf uur met
zachte radiomuziek als enig gezel
schap. Een oude bekende van haar uit
"iflERKANT en stoer staat Schie-
V land's nieuwe Gemeenlandshuis
in de dijkhelling, met de ingang aan
de Willem Ruyslaan.
het ciubhuiswerk corrigeert het, haar
dochter tikt en het manuscript glijdt
dan door de handen van de uitgever.
Houdt schrijfster-in-spé Greet
Sehroeter zelf van lezen? „Ja. Ik lees
veel van astrologie en boeken van de
mormomen natuurlijk. Ontspannende
boeken ook, ja. Ik ben gek op kinder
verhalen als Pietje Bell en een dok
tersroman vind ik ook heerlijk."
Op vijftigjarige leeftijd is zij be
gonnen aan het boek. Op aanraden
van haar man en met behulp van een
fantastisch geheugen („Ik ken nog
een boodschappenlijstje van toen ik
zes jaar was uit mijn hoofd") begon
zij te pennen, eerst over haar moeder
(„een fantastische vrouw!") en het
weeshuis.
Kritiek leveren op de misstanden;
in het weeshuis doet zij niet. Nee,
het is een gezellig boek over oud-Rot
terdam. Bij het lezen van het boek
moeten bij vele Rotterdammers wel
dadige lampjes gaan branden. De he
rinneringen en de tongen moeten
loskomen. J v. d. H.
TV/TEVROUW Scliroeter (met pape-
f'-L gaai) temidden van haar her-
VAN de 19 soorten pinguïns bezit;'
Blijdorp alleen enkele Humboldt
pinguïns. De dieren stammen uit Peru,
een subtropiich land. Daarom öok zijn
ze ondergebracht in" een "kooi .in de
Victoria Regia-kas. -
Pinguïns zijn populaire vogels,'vooral
door hun zwart-witte uiterlijk en hun
eigenwijze wandelgang. In. het water
zijn het bliksemsnelle dieren, die dan
veel op robben en dolfijnen, lijken.
Er leven slechts drie soorten pinguïns
in liet zuidpoolgebied. Elf leven er
langs de kusten van de vele eilanden
die in een wijde boog tussen het Zuid
poolgebied en de zuidelijke uitlopers
van de groie werelddelen liggen, tot in
Nieuw-Zeeland toe. Twee. soorten ko
men voor in subtropische streken, een
in Zuid-Afrika en een in Peru én Chili..
Tenslotte is er nog een tropische soort
op de Galapngos-eilanden.
Pinguïns broeden staande op liet ijs.
Het ei ligt op de voeten en wordt tus
sen voeten en buik uitgebroed. In war
mere gebieden geschiedt het broeden
aan de rotskusten; enkele soorten bou
wen grote nesten van takken in het
kreupelhout of bossen langs de kust.
Diergaarde Blijdorp beschikt helaas
niet over een goed bassin voor pin-
guins uit koude streken. Het water is.
niet van goede kwaliteit en bovendien
verlangen de dieren zeer zuivere lucht.
En daar ontbreekt hel bier nogal aan.
In diverse dierentuinen leven de dieren
daarom achter spiegelruiten, airconditio
ned en met speciale stoffilters. Tro
pische en subtropische soorten hebben
daar minder last van.
Meestal leggen pinguïns twee tot drie
eieren. De jongen hebben een vacht van
dicht dons. Pas wanneer ze een glad
verenkleed hebben, wagen ze zich in
zee. Vliegen kunnen pingttins niet, hun
vleugels gebruiken ze in bet water als
vinnen. Hun voedsel bestaat uit visjes,
grote garnalen en vleugelslakken. B.O.
Wekelijkse pagina 5e jaargang
nummer 17 teksten J. v, R(hijn, Bram
Oosterwijk, Jeannette v.d. Hoek, Kees
Comelisse foto's Ary Groeneveld,
KLM Acrocarto, J. v. Rhïjn onder
redaktie van Kees Comelisse.
"LJET IS DIT JAAR precies een
eeuw geleden, dat de gemeente
Rotterdam naar aanleiding van de
spoorwegplannen met het rijk een
contract sloot tot demping van de
Binnenrotte. Zes jaar later was de
demping een feit en was er definitief
een Cinde gekomen aan het waterrijk
bestaan van de wetering, die eens in
ver vervlogen tijden de „Rottesloot"
werd genoemd. Vit deze benaming
menen wij te mogen concluderen dat
het niet een voor de scheepvaart be
langrijke waterweg was
Op deze foto, die naar schatting
een jaar of zestig oud is, diet u links
een stukje van het Groote Kerkplein,
het domein van de duiven en van het
„Duivenvrouwtje", dat gedurende een
wel zeer groot aantal jaren elke dag
haar gevederde vriendjes kwam voe
deren. In het hoekhuis Groote Kerk
plein Oppert (net niet op de foto
zichtbaar) was de winkel van de fir
ma B. M. Spanjersberg, lin „aanzicht-
kaarten". Wij hebben de oude heer
Spanjersberg nog gekend. Met trots
toonde hij zijn onmetelijke voorraden
aan de bezoekers. Men wandelde er
over een dikke, op de. grond liggende
laag van vloeitjes; de schutblaadjes
van de kaarten, die door personeel en
klanten weggeworpen waren.
AAN DE ANDERE KANT van
het viaduct was het pand van
Gebrs. Rijken en De Lange, waar de
grote Steinway-vleugels glommen in
de brede etalages. Op nr. 170 bevond
zich de juwelierswinkel van Schreu-
der en Baksteen. Op een stille zon
dagmiddag in het jaar 1909 heeft een
inbreker in die zaak een aantal uren
doorgebracht. De heer De Vos (zo
heette de boef) had zich toegang we
ten te verschaffen door bij de boven
buren (de drukkerij A. R. Murks) een
deur te forceren en een gat in de
vloer te breken, waarna hij zich met
een touw lin de juwelierswinkel kon
laten zakken. In de winkel eigende
hij zich een aantal gouden voorwer
pen ter waarde van f13.000 toe (een
heel bedrag in die tijd.1) om daarna te
vertrekken langs de weg die hij ge
kozen had om binnen te komen.
De heer De Vos had echter geen
geluk; na enkele dagen werd hij door
de politie opgepakt. Hij gaf toe de
inbraak gepleegd te hebben, maar
weigerde te zeggen waar hij de buit
verstopt had. Er was werkelijk geen
woord uit hem te krijgen. Kennelijk
hoopte hij met de sieraden goede sier
te kunnen maken als hij zijn straftijd
achter de rug had. In dit opzicht
bleqfy hij echter opnieuw geen geluk
te hebben.
Negen maanden nadat de inbraak
gepleegd was vond de dertienjarige
Ti nas Stork in een vieze sloot bij de
Hillesluis, waarin hij zat te' kliede
ren, enkele gouden voorwerpen....
Hij ging er mee naar de politie, die
onmiddellijk de sloot liet leegpom
pen. De hele buit kwam terecht!
(Wij vragen ons af of die flinke jon
gen van toen nog leeftHij zou
nu een man van een jaar of zeventig
kunnen zijn!).
T/AN TALLOZE oude bekende
Rotterdamse firma's waren de fa
brieken en magazijnen op de Binnen
rotte. Breder maakte er mosterd, Ga
briels Van Cleef deed in confectie,
Drukkerij Hollaar verzorgde het be
tere drukwerk, de firma Bikkers be
hoorde tot de bekende schilders, de
firma Van Westerborg handelde er in
het groot in galanterieën, Vollemans
deed zulks in cosmetische artikelen.
Muziekinstrumenten waren de spe
cialiteit van de zeer vakkundige fir
ma Hanken. De uiterst serieuze heer
Hanken is eens diep beledigd ge
weest. toen schrijver dezes (wie in
die tijd de jongenskiel nog om de
smalle schouders hing) en een
vriendje de winkel binnenstapten en
een goedkoop speelgoedtrommeltje,
dat kapot geslagen was, ter reparatie
aanboden. Zonder een woord te zeg
gen, wees de heer Hanken ons de
deur. Hij dacht dat hij voor de gek
gehouden werd, en dat was toch heus
niet het geval
De naam is ons ontschoten van een
hotel, dat hier in de buurt xoas. Het
staat niet vermeld op onze lijst van.
speciale adressen voor smulpapen.
Dat is heel begrijpelijk; het was een
logement voor werklieden. Er werd
eenvoudige voedzame 'burgermanspot
gekookt. Wie hier wilde dineren, be
hoefde zich er niet extra voor te kle
den. Een broek en een trui waren
voldoende.
P.S. Op 23 april was het dertig
jaar geleden, dat het ss
NIEUW-AMSTERDAM voor zijn of
ficiële proeftocht zee koos, met aan
boord honderden genodigden, onder
wie. premier H. Cotijn Waar
blijft de tijd.'
J.V.R.
T INKS een klein deel van het Groote
Kerkplein. In het hoekpand was
o.a. de juwelierszaak van Broers geves
tigd.
DIJKGRAAF Schilthuis (links) en
ingenieur Salomé kijken in de
m ?a^r ('e kristallen kroon, die ,,op