Greet Sehroeter haalt Dieren' in Blij dor p otterdam! o waó j%ii geven eeutven in zevende 99€retneenlandshnis SNUFJE Slooppanti ruilen voor ..kosieei" aan iHaaï» PINGUÏN DIJKGRAAF mr. U. G. Schilthuis sloeg 14 september 1966 de eerste paal voor het Gemeenlandshuis van „zijn" hoog heemraadschap Schieland. Enkele dagen geleden was de heer Schilthuis in het gebouw op bezoek. Hij constateerde dat alles zeer voorspoedig is gegaan. En dat klopt, want dinsdag 11 juni zal commissaris der Koningip mr. J. Klaasesz Schielands nieuwe „hoofdkwartier" op de Maasboulevard/hoek Willem Ruyslaan in Roterdam openen. Voor een gebouw als dit kan van een korte bouwtijd worden gesproken. Met rouwig Ruime flats Gezellig boek over oud-Rotterdam komt Rij nmond-revue WE (GEDEMPTE BINNENROTTE -»F ROTTERDAMMER ZATERDAG 27 APRIL 1968 Reeds enkele weken is de verhul ling in volle gang. Van 'het oude pa triciërshuis aan de Eendrachtsweg te genover het Diaconessenhuis naar het hypermoderne vierkant betonnen ge bouw dat uitziet op de Maas met zijn woelig schepenverkeer. Overeen komst: Schieland's gebouw blijft op de dijk staan. B Aan de Eendrachtsweg staat het pand op de helling van de te verho gen dijk. Aan de Willem Ruyslaan staat het in de helling van de Maasboulevard, de op deltahoogte ge brachte 'hoogwaterkering. Het feit dat het oude gebouw in die dijk staat betekende zijn ondergang. 8 Want de Westzeedijk gaat straks ter plaatse aanzienlijk omhoog en de bebouwing wordt gesloopt. Vele pan den zijn reeds gevallen. Als Schie land zijn hielen heeft gelicht zal het wel monumentale, maar bijzonder ondoelmatige Gemeenlandhuis zeer snel verdwijnen, met de omringende bebouwing. 8 Omstreeks 8 mei zal het ongeveer twintig leden tellende personeel van het hoogheemraadschap „over" zijn. In het algemeen is ,men er niet rou wig om het wat sombere gebouw te verlaten. Het was bepaald geen ge bouw meer om gemakkelijk in te werken. Chef civiele dienst H.' Del- wel, die al 42 jaar bij Schieland werkt en daarmee de „nestor" van de staf kan worden genoemd, is blij dat hij dan meer ruimte krrijgt. 8 Secretaris-rentmeester jhr. mr. D. H, v. Doorn, die juist binnenkomt, zegt: „Verhuizen? Ik word er nu al gek van". Begrijpelijk als men weet dat mr. Van Doom op de eerste etage van het huidige pand woont en nu ook naar de Maasboulevard zal gaan. 8 De technische dienst onder leiding van de ingenieur' van Schieland, de heer J. Ph. Salomé, was het eerst vertrokken. Snel heeft de heer Sa lomé zijn flat aan het Groenendaal verlaten om op de vierde verdieping met zijn vrouw de fraaie dienstwo ning in te richten. Lachend zegt hij: „Wij zouden hier in I960 al komen te wonen, zo lang is de voorgeschiede- TNDR.UK van de sfeer in het oude 1 gebouw met zijn kronen lambri seringen, krullig meubilair en dik behang. Verhuizers halen de boeken weg. geheel was. De afgelopen dagen heeft men er honderden kisten uitgedragen van het archief, dat overal verspreid deels op zdder zat. De mensen Maar er is een kilometer strek kende ruimte in het archief. Iets meer dan de helft van de ruimte wordt benut. „Verbazingwekkend dat men in zeven eeuwen zoveel bij el kaar heeft geschreven", meent dijk graaf Schilthuis. Maar er kunnen dus TN liet nieuwe pand van Schieland bevinden zich op technisch gebied tal van nuttige voorzieningen. Een bij zonder „snufje" is dat als de stroom uitvalt het noodaggregoat er eerst voor zorgt dat de lift op een verdieping wordt gebracht met geopende deuren. Dit uiteraard om te voorkomen dat de lift met mensen erin ergens blijft han- gen. In die lift is ook een telefoon, hoven- dien een speciale noodverlichting. Bij liet aanbrengen van dergelijke vindin gen heeft men geducht aan rampen, zo als in hel Brusselse warenhuis Au Bon Marché. perstribune zal krijgen, wat in het oude pand niet het geval was. Deze situatie wordt aanzienlijk beter, zeer tot vreugde van Schie land's bestuurderen, die hun verga derruimte maar eng vonden. In de zasü .komen fraaie kronen te hangen, aatfMBe wand o.a. een speciaal ont worpen kleed en verder kaarten en platen. Op deze verdieping is verder de kantine, een accommodatie, die eveneens voor Schieland nog onge kend was. B Van de begane grond tot en met de derde verdieping reikt in het trap penhuis een 'kleurig glas-in- beton- r--— van de bekende ontwerper Ger '.rsel. Symbolisch stelt het voor inbrengende water met daar- Je ook voor de agrarische cmheden van groot belang ziji.de zon. Het geheel geeft dus een indruk van Schieland's taak: het be veiligen van een dichtbevolkt deel van ons land tegen het zoute water, het zorgen voor voldoende zoet water opdat de agrarische produktie onge- hiriderd voortgang kan vinden. Met dit raam wordt iets weggenomen van de wat kasteelachtige indruk van dit gebouw met zijn natuurstenen be kleding en kozijnen van rood hard hout De vierde etage wordt geheel in beslag genomen door privé- ruimten. Hier hebben de secretaris- rent meester en de ingenieur hun wonin gen. Zeer ruime flats, die alle moge lijke gerief biesden en bovendien een bijzonder fraai uitzicht op de rivier. Op deze flats is het dak, waarop een terras wordt ingericht, een daktuin, waar men nu tracht de beplanting in leven te houden en waarbij ook nog een tuinkamer (aan weerszijden) is. Totale kosten van dit project waarvan architectenbureau Rraaij- vanger het ontwerp verzorgde en dat J. P. v. Eesteren bouwde, zullen naar schatting op 'twee driekwart miljoen komen. Het is Schieland's ze vende Gemeenlandshuis. U Al eerder ging het oude gebouw naar de gemeente, maar het werd niet afgebroken. Daaraan dankt Rot terdam het Historisch Museum, dat in langvervlogeii tijden niet te klein was voor het hoogheemraadschap zoals het gebouw Eendrachtsweg maar te groot... JVTËVROUW Greet Sehroeter (52) heeft haar memoires geschreven. Op zichzelf is dat niets bijzonders, wapt het pennen van levensherinne ringen is tegenwoordig erg in zwang, maar Greets „Herinneringen van een volksmeisje" worden ook nu uitgege ven. En wel als pocket met dertig hoofdstukken in het genre „beiletrie" door uitgeversfirma Wyt. Eind juni moet -het verschijnen. Vijf gulden en een kwartje gaat het boek vol zoete souveniers aan „die goeie, ouwe tijd" kosten. „Dat kwartje is voor het gehandicapte kind. En als er veel verkocht worden krijgt de kankerbestrijding ook nog wat", licht de schrijfster, toe in haar flat in de Alexanderpolder. Het boek verhaalt het veelbewon- gen leven van Greetje Sehroeter van af haar geboorte in het jaar 1915 op een huurkamertje in Zuid drie hoog van 62 cent per week tot de eerste oorlogsdagen in mei 1940. In het boek werk komt zij' naar voren als een strijdlustig meisje. Eerst als fabrieksmeisje en later in een dienstje zet zij meermalen haar kritiek op de armoedige lonen en lange werktijden kracht bij met een fors vechtpartijtje. Jaren later vertelde haar vroegere chef haar: „Je bent altijd een bijzonder kind ge weest, maar bakkeleien kon je". Een Greet Sehroeter bleek ook nog wel iets meer te kunnen. Een bloemlezing uit haar veie sociale ac tiviteiten: ziekenverpleegster (Greet: „Ik mag alleen geen prikken géven, verder mag ik alles"), bij de dienst sociale verzorging van de BB en het Lener des Heils, bejaardenhelpster, Roode Kruis hulp, jeugdleidster bij de Mormonen en secretaresse van een zusterhelpvereniging, „Ik heb geprobeerd een vuurto rentje te zijn" verklaart zij. In de oorlogsjaren was zij koerierster voor de Unie van Vrouwelijke Vrijwilli gers. Maar deze avonturen komen niet meer aan bod in het boek. Iets wat Greet Sehroeter zelf erg jammer vindt en zij is eigenlijk van plan het niet bij één boek te laten. „Zeker vier delen", schat zij optimistisch en ver zekerd van het succes van het nog uit te brengen „eerste deel". Honderden schriftelijke en telefo nische bijvalsbetuigingen en een dreigbrief heeft zij gekregen. Aange moedigd schrijft Greet Sehroeter steeds verder haar leven uit. Bij voorkeur 's avonds om elf uur met zachte radiomuziek als enig gezel schap. Een oude bekende van haar uit "iflERKANT en stoer staat Schie- V land's nieuwe Gemeenlandshuis in de dijkhelling, met de ingang aan de Willem Ruyslaan. het ciubhuiswerk corrigeert het, haar dochter tikt en het manuscript glijdt dan door de handen van de uitgever. Houdt schrijfster-in-spé Greet Sehroeter zelf van lezen? „Ja. Ik lees veel van astrologie en boeken van de mormomen natuurlijk. Ontspannende boeken ook, ja. Ik ben gek op kinder verhalen als Pietje Bell en een dok tersroman vind ik ook heerlijk." Op vijftigjarige leeftijd is zij be gonnen aan het boek. Op aanraden van haar man en met behulp van een fantastisch geheugen („Ik ken nog een boodschappenlijstje van toen ik zes jaar was uit mijn hoofd") begon zij te pennen, eerst over haar moeder („een fantastische vrouw!") en het weeshuis. Kritiek leveren op de misstanden; in het weeshuis doet zij niet. Nee, het is een gezellig boek over oud-Rot terdam. Bij het lezen van het boek moeten bij vele Rotterdammers wel dadige lampjes gaan branden. De he rinneringen en de tongen moeten loskomen. J v. d. H. TV/TEVROUW Scliroeter (met pape- f'-L gaai) temidden van haar her- VAN de 19 soorten pinguïns bezit;' Blijdorp alleen enkele Humboldt pinguïns. De dieren stammen uit Peru, een subtropiich land. Daarom öok zijn ze ondergebracht in" een "kooi .in de Victoria Regia-kas. - Pinguïns zijn populaire vogels,'vooral door hun zwart-witte uiterlijk en hun eigenwijze wandelgang. In. het water zijn het bliksemsnelle dieren, die dan veel op robben en dolfijnen, lijken. Er leven slechts drie soorten pinguïns in liet zuidpoolgebied. Elf leven er langs de kusten van de vele eilanden die in een wijde boog tussen het Zuid poolgebied en de zuidelijke uitlopers van de groie werelddelen liggen, tot in Nieuw-Zeeland toe. Twee. soorten ko men voor in subtropische streken, een in Zuid-Afrika en een in Peru én Chili.. Tenslotte is er nog een tropische soort op de Galapngos-eilanden. Pinguïns broeden staande op liet ijs. Het ei ligt op de voeten en wordt tus sen voeten en buik uitgebroed. In war mere gebieden geschiedt het broeden aan de rotskusten; enkele soorten bou wen grote nesten van takken in het kreupelhout of bossen langs de kust. Diergaarde Blijdorp beschikt helaas niet over een goed bassin voor pin- guins uit koude streken. Het water is. niet van goede kwaliteit en bovendien verlangen de dieren zeer zuivere lucht. En daar ontbreekt hel bier nogal aan. In diverse dierentuinen leven de dieren daarom achter spiegelruiten, airconditio ned en met speciale stoffilters. Tro pische en subtropische soorten hebben daar minder last van. Meestal leggen pinguïns twee tot drie eieren. De jongen hebben een vacht van dicht dons. Pas wanneer ze een glad verenkleed hebben, wagen ze zich in zee. Vliegen kunnen pingttins niet, hun vleugels gebruiken ze in bet water als vinnen. Hun voedsel bestaat uit visjes, grote garnalen en vleugelslakken. B.O. Wekelijkse pagina 5e jaargang nummer 17 teksten J. v, R(hijn, Bram Oosterwijk, Jeannette v.d. Hoek, Kees Comelisse foto's Ary Groeneveld, KLM Acrocarto, J. v. Rhïjn onder redaktie van Kees Comelisse. "LJET IS DIT JAAR precies een eeuw geleden, dat de gemeente Rotterdam naar aanleiding van de spoorwegplannen met het rijk een contract sloot tot demping van de Binnenrotte. Zes jaar later was de demping een feit en was er definitief een Cinde gekomen aan het waterrijk bestaan van de wetering, die eens in ver vervlogen tijden de „Rottesloot" werd genoemd. Vit deze benaming menen wij te mogen concluderen dat het niet een voor de scheepvaart be langrijke waterweg was Op deze foto, die naar schatting een jaar of zestig oud is, diet u links een stukje van het Groote Kerkplein, het domein van de duiven en van het „Duivenvrouwtje", dat gedurende een wel zeer groot aantal jaren elke dag haar gevederde vriendjes kwam voe deren. In het hoekhuis Groote Kerk plein Oppert (net niet op de foto zichtbaar) was de winkel van de fir ma B. M. Spanjersberg, lin „aanzicht- kaarten". Wij hebben de oude heer Spanjersberg nog gekend. Met trots toonde hij zijn onmetelijke voorraden aan de bezoekers. Men wandelde er over een dikke, op de. grond liggende laag van vloeitjes; de schutblaadjes van de kaarten, die door personeel en klanten weggeworpen waren. AAN DE ANDERE KANT van het viaduct was het pand van Gebrs. Rijken en De Lange, waar de grote Steinway-vleugels glommen in de brede etalages. Op nr. 170 bevond zich de juwelierswinkel van Schreu- der en Baksteen. Op een stille zon dagmiddag in het jaar 1909 heeft een inbreker in die zaak een aantal uren doorgebracht. De heer De Vos (zo heette de boef) had zich toegang we ten te verschaffen door bij de boven buren (de drukkerij A. R. Murks) een deur te forceren en een gat in de vloer te breken, waarna hij zich met een touw lin de juwelierswinkel kon laten zakken. In de winkel eigende hij zich een aantal gouden voorwer pen ter waarde van f13.000 toe (een heel bedrag in die tijd.1) om daarna te vertrekken langs de weg die hij ge kozen had om binnen te komen. De heer De Vos had echter geen geluk; na enkele dagen werd hij door de politie opgepakt. Hij gaf toe de inbraak gepleegd te hebben, maar weigerde te zeggen waar hij de buit verstopt had. Er was werkelijk geen woord uit hem te krijgen. Kennelijk hoopte hij met de sieraden goede sier te kunnen maken als hij zijn straftijd achter de rug had. In dit opzicht bleqfy hij echter opnieuw geen geluk te hebben. Negen maanden nadat de inbraak gepleegd was vond de dertienjarige Ti nas Stork in een vieze sloot bij de Hillesluis, waarin hij zat te' kliede ren, enkele gouden voorwerpen.... Hij ging er mee naar de politie, die onmiddellijk de sloot liet leegpom pen. De hele buit kwam terecht! (Wij vragen ons af of die flinke jon gen van toen nog leeftHij zou nu een man van een jaar of zeventig kunnen zijn!). T/AN TALLOZE oude bekende Rotterdamse firma's waren de fa brieken en magazijnen op de Binnen rotte. Breder maakte er mosterd, Ga briels Van Cleef deed in confectie, Drukkerij Hollaar verzorgde het be tere drukwerk, de firma Bikkers be hoorde tot de bekende schilders, de firma Van Westerborg handelde er in het groot in galanterieën, Vollemans deed zulks in cosmetische artikelen. Muziekinstrumenten waren de spe cialiteit van de zeer vakkundige fir ma Hanken. De uiterst serieuze heer Hanken is eens diep beledigd ge weest. toen schrijver dezes (wie in die tijd de jongenskiel nog om de smalle schouders hing) en een vriendje de winkel binnenstapten en een goedkoop speelgoedtrommeltje, dat kapot geslagen was, ter reparatie aanboden. Zonder een woord te zeg gen, wees de heer Hanken ons de deur. Hij dacht dat hij voor de gek gehouden werd, en dat was toch heus niet het geval De naam is ons ontschoten van een hotel, dat hier in de buurt xoas. Het staat niet vermeld op onze lijst van. speciale adressen voor smulpapen. Dat is heel begrijpelijk; het was een logement voor werklieden. Er werd eenvoudige voedzame 'burgermanspot gekookt. Wie hier wilde dineren, be hoefde zich er niet extra voor te kle den. Een broek en een trui waren voldoende. P.S. Op 23 april was het dertig jaar geleden, dat het ss NIEUW-AMSTERDAM voor zijn of ficiële proeftocht zee koos, met aan boord honderden genodigden, onder wie. premier H. Cotijn Waar blijft de tijd.' J.V.R. T INKS een klein deel van het Groote Kerkplein. In het hoekpand was o.a. de juwelierszaak van Broers geves tigd. DIJKGRAAF Schilthuis (links) en ingenieur Salomé kijken in de m ?a^r ('e kristallen kroon, die ,,op

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1968 | | pagina 1