Woonwa 65 pet. ana WIL AKTUEEL ZIJN MET „PARADAAS" IN ERE TOT BE Groter NO-kanaat Weer grote toegangsweg tot oosten MENSEN HELPEN IX „DE KIEVIT" pmoPEiv ONGEDACHT.. sterdammer ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1968 (Van een onzer verslaggevers) ROTTERDAM Van de woonwagenbewoners kan 80 procent Ivan de mensen boven de 45 jaar lezen noch schrijven. Stelt men de leeftijdsgrens op bijvoorbeeld zestien dan blijkt altijd nog 65 procent Ianalfabeet te zijn. Men kan zich nauwelijks voorstellen wat dit be- ftekent in een maatschappij, die alleen op basis van formulieren goed ischijnt te kunnen draaien. Opbouwwerk wil isolement van bewoners gaan doorbreken HGTroofe' Schouwburg v Maatschappij Oe Groote Schouwburg Vv 'Pvkï* Zuidpiein 60-64,|J| V Gr. Schouwburg Is niet zoek! Rondtrekkende speler in vast theater? DE BEROEMDE KAAPROUTE uit de dagen van de klippers heeft zijn oude glorie herkregen. Dat is een gevolg van de sluiting van het Suezkanaal na de zesdaagse oorlog, die Israël en zijn Arabische buurstaten in juni 1967 hebben gevoerd. Voor de tweede maal in elf jaar is alle verkeer van een der drukste zee straten ter wereld rondom Afrika omgeleid. TEGEN DE OLIEPLAAG a®) RIJKE OOGST Nietitve trimaran is bijsander Pagina 3 Nu is het waar, dat de woonwagcn- Itavoner voor het lezen en invullen lian zijn formulieren dc weg heeft Ijjyonden naar het kantoor van dc Imaalschappelijk werkster - (die alleeit los deze manier al bijna aan een dag- IjjiK toe komt), niaar er blijven nog IwDoeg wonderlijke consequenties lover die in de maatschappij van de fbuiicgflah ondankbaar zijn. r item bijvoorbeeld een Engelse tfilm op de televisie. Ook al is het «wat later op de avond dan nog kan f het gebeuren, .dat eert van de kinde- Iren (die tegenwoordig web op school f ,aan) uit" bid wordt gehaald onr 'de londertiteling voor te lezen. feite", zegt de heer S. Hommin- gga, chef maatschappelijk werk in het litotterdams.woonwagejicentrum „De ËXievit, „is 'ons eerste werk hier de Imensen te helpen bij het overwinnen Ivan de moeilijkheden, die de f maatschappij van vandaag hen opie- Ivert. Men moet dat eigenlijk zo zien. §De woonwagenbewonersal zeer fvrij gevochten van aard leven l'voortdurendin een vakantiestem- |ming. Iedereen, die ooit met eèn ca- Iravan er op uit getrokken is lean zich f dat wel voorstellen. Met voortdurend cie helpende hand Itocsteken komen we echter niet ver- per. Willen woonwagenbewoners zich geven gemakkelijk in het dagelijks le- gvsn bewegen als wij dat doen dan lallen we hen daarvoor klaar moeten |ö^\En dat. ihoerri ik. dan. een l«yerifapje''''vah'''het" maatschappelijk Jwerk naar het' maatschappelijk op- Itouwwérk. Een echt opbouwwérk zoals dat in leen wijk kan gebeuren is misschien Edit woonwagencentrum nog. niet toe, inaar .we kunnen wel;' aanlopen .ne- |ffl'eJt.',Eenf'zo'a aanloop 'is. doodgewoon |eai» cursus lezen -en.; schrijven;;>jeen landere aihlQop, is ,,mèt 'een bësöiur fvan woonwagenbewoners zelf de da- Igelijkse" gang va;n" zaken op het een- Ëtram zoveëlmógeiijkT"Tegelen, een Iderde'mogelijkheid is woóriwagenbe- ïwóners 'en stadsbewoners 1 óver en |weer"met elkaar in contact te bren- ■n, om zo een beetje door het isole- Imehi van.de mensen, hier- op .het een- li tnun te breken." In een woonwagencentrum" hetzelf de doen ais in een nieuwe wijk .yan Rotterdam gédaari wordt, met elkaar ter. gemeenschap opbouwen, waarin (men hèel prettig kan wonen en wer ken, fe geen eenvoudige zaak. Om te .beginnen vormen de woonwagenbe woners een zeer hechte gemeenschap, waarin woordén als burenhulp en saamhorigheid nog betekenis hebben, san de. andere kan zijn zij niet soci aal in die zin, dat zij het. beste voor hebben met de gehele gemeenschap. In tientallen jaren van uitsluiting en verstoting hebben de woonwagen bewoners een talent ontwikkeld voor „halen wat er te halen is", waarop >nu pogingen om alles voor deze mensen zo acceptabel mogelijk te maken wel eens stuk lopen. De amb tenaren van de sociale'dienst hebben Rotterdam Het nog ai- tijd grote tekort aan zwem- oaden^ werd dezer dagen wel duidelijk geïllustreerd toen de fontein voor hot Unilevergebouw tot tijdelijke speel- en zwem- trijaer werd verklaard. Jeugdige Rotterdammers, die het verblijf fP 'de wachtlijsten van de zwem- wnchtingen moe warenwezen hiermee op nog ongedachte mo gelijkheden. Er zijn nog meer fonteinen in Rotterdam wel eens het gevoel dat zij uitgebuit worden. „Wil men ooit bereiken, dat de woonwagenbewoners ons levenspa troon overnemen, zich gaan vestigen, het 'vrije ongebonden leven van een heel jaar vakantiestemming (met alle nadelen 'van dien) vaarwel zeggen dan is men niet klaar met het inrich ten van regionale woonwagencentra, hét bemoeilijken van in een woonwa gen te gaan wonen en het heen en weer trekken van woonwagens. Met andere woorden, een wóonwa- gencentrum- moet niet opnieuw de woonwagenbewoner isoleren. Dat is natuurlijk gemakkelijk gezegd. Maar hoe moet je dat nu in de praktijk brengen." De heer Homminga meent wel een antwoord te hebben op zijn eigen vraag, beter gezegd het begin van een antwoord. Hij heeft een aantal cursussen en clubs opgezet zoals die ook in het georganiseerde en on georganiseerde wijkwerk worden ge geven, .Alleen in het woonwagen kamp zijn de cursussen toegespitst op wat men zou kunnen noemen: een beetje leren wennen aan het leven van de maatschappij". De heer Homminga geeft een goed voorbeeld wat men daaronder- moet verstaan. „In De Kievit hebben wij speelgoed gekregen van de stichting „Goed speelgoed". Poppen, met pop penwagens, blokkendozen, racebanen en dat. soort dingen. Nu dachten wij aanvankelijk, dat wij de kinderen dat speelgoed zo moesten geven en de zaak dan verder wel geregeld was. Dit is helemaal verkeerd uit geko men. De meeste kinderen keken er twee minuten, naar'en dan waren ze er op' uitgekeken. Zij waren niet gewend met dit speelgoed te spelen, omdat er in de woonwagen nooit plaats voor speel goed is geweest en buiten waar deze kinderen leven bij voorbaat niet met dit speelgoedgespeeld wordt. Wij hebben de kinderen nu op de clubs moeten leren hoe ze met poppen en auto's moeten omgaan door ze domweg regelmatig te dwin gen er een half uur mee bezig te, zijn." Om die cursussen te kunnen laten draaien en tegelijkertijd het isole ment van het woonwagenkamp te doorbreken of om het nog een keer anders te zeggen de .burger maatschappij stukje voor stukje bin nen te halen heeft de heer Hommin ga vrijwilligers nodig, bij voorkeur creatieve mensen en.mensen die goed met hun handen overweg kunnen en als het dan ook nog even kan mensen, die een stukje van. hun eigen levenspatroon kunnen overbrengen zonder dat zij het iemand anders wil len opleggen. De heer Homminga zoekt een stuk je vrijwillig kader van de hoogste kwaliteit, dat echter ingezet zal zijn op een van de boeiendste fronten, die de strijd om het zo veel geprezen „maatschappelijk welzijn" kent. Wie een poging' durft wagen belle: de heer Homminga of mejuffrouw Kolb- man 01896 - 6351. T?1J dit verhaal over „De Kievit", het regionaal woon wagencentrum in Bolnes bij het Dijkje, op de grens van Ridder kerk en Rotterdam, twee beel den: Boven het achteraanzicht van een rij wagens met de omstreden toiletten, waar de bewoners graag bergruimten bij zouden willen hebben, zoals eerder gemeld. Onder een in druk van het plaatsen der wagens op het terrein, dat november 1967 in gebruik kwam en in maart van dit jaar officieel werd geopend. jfatefooö dirasüe c© atie' 1? 72 S7-8CT j'i.r -'X .'i i*.' ipkeetW.C. ,L.ya« der Legt .lïfeSsert JErglotfatie .va0,'Groot« SóhoówiJerg- fc3i<ipleln (fejtenlam i m u (Van een onzer verslaggevers) ROTTERDAM De Groote (met twee o's) is niet zoek in het-boekje „Waarheen in Rotter dam", waarover «rij vorigé week schreven. Vermeld werd dat vele instellingen op aïterlei gebieden in deze fraaie brochure voor nieuwkomers waren vermeld, maar dat zij niet volledig was. Het hoofd der gemeentelijke voorlichting (welke afdeling het werkje uitgeeft), de heer J. Bax, kon ons op de vingers tikken. Op pagina 10 staat inderdaad de Groote Schouwburg vermeld, slechts summiier (u ziet het hier bij), maar ontbreken doet hij niet. Waarom de Groote Schouw burg niet met een pagina is ver meld: Het uitgangspunt was de culturele instellingen van de Maasstad te presenteren. Het leek de gemeente niet onredelijk die instellingen 'te vragen een deel van de kosten te dragen. Daarom werd het boekje per pa gina „verkocht". Men diende 300 te betalen. Een klein aantal instellingen liet toen weten dat dit bedrag boven de draagkracht ging. In de eerste druk zijn die instellingen niet vermeld, in de nieuwe uitgave wel, om volledig te zijn. Van een onzer verslaggeefsters) ROTTERDAM Met een tent, anderhalve kist vol attribu ten, zijn vrouw Donja en gitarist Nico de Gruiter staat Rien Kroon binnenkort in het Vondelpark als „poppentheater Para daas". Hij trok er dit seizoen mee langs vakantiecentra. Tent is een oneerbiedig woord voor de mogelijkheden die het voormalig mobiel mimetheatcr van Will Spoor te bieden heeft: De Boscotent telt 150 zitplaatsen en heeft een plankier dat door de spelers van Paradaas wordt uitgebuit om met een showtje vooraf het publiek al bedottend te trekken door op fluitjes te blazen en op trommels te slaan. De mensen die naar binnen gaan om die lioempamakers eens flink te pakken, worden op htm beurt weer verrast door de subtiele satire van Paradaas. Rien Kroon laat zich niet graag indelen hij de poppenspe lers. „Als je liet per sé wilt doen, zet me dan naast Feike Boselima, hij is de enige die het kan, en wij dan natuurlijk". Zijn forse snor en bakkebaarden grijnzen mee om die laatste opmerking. Zijn woorden komen even spontaan als zijn ideeën. jpOPPEN CABARET, figurenspcl, wereld ivan symboliekhu mor, het zijn de kwalificaties die doorgaans aan Paradaas gegeven worden. Rien Kroon schetst met simpele attributen enige lijntjes. Hij kat ruimte genoeg over die het kijkend publiek zelf in kan vullen. (Hij is van oorsprong graficus). De satirische scènes volgen elkaar snel en vormen een boek vol goede cartoons. „Sommige mensen halen er meer uit dan ik ooit bedoeld heb. Dat mag, maar ik heb bereikt wat ik wilde bereiken als iemand na afloop van de voorstelling zegt dat hij zich rot gelachen heeft." Hij wil met zijn mikrotheater niets meer of minder dan aktueel zijn in de manier waarop het volk zich wenst te amuseren, zonk hij het uitdrukt. „Het volk is heel veel gewend, vooral wisseling van scènes in een vlot tempo, zoals dat met film en televisie gebeurt. Mijn figuren blijven niet lang r dan drie minuten in het beeld. Langer kunnen ze de aandacht niet vast!) ouden". Vasthouden van de aandacht is essentieel voor het succes van Paradaas. Er wordt immers mèt het publiek gespeeld. Rien Kroon slaagt daar ook wel in. met zijn cartoons, maar hij wil toch gaan proberen of het ook op andere wijze kon, met één groot spel. Hij hoopt daarvan Th het voorjaar de première te- geven. Aan de tekst werkt momenteel Peter Bulthuis, de neef van de kenner van poppenspel bij uitstek, de journalist Rico Buithuis. „Rico heeft liet geprobeerd, een stuk te schrijven, het is hem niet gelukt. Misschien lukt het Peter om de traditie van zijn. familie, veel voor de wereld der poppenspelers te betekenen, voort te zetten. Hij heeft al drie ideeën, waarbij er een verteLler voor de kast aan te pas komt, zodat de poppen zelf geen ellenlange verhalen hoeven te vertellen." De "overschakeling van korte schetsjes op iets dat één gehe 1 vonnt, zou voor- Paradaas een grote vernieu wing betekenen, jets dat Rien Kroon de moeite waard vindt om uit te proberen. j^yENKT hij aan het poten van een eigen theater in de stad waar hij zeer aktief is, als vaste medewerker aan de Speeiweek, producent van manifestaties, en poppenspeler? De tijd dat hij in zoldertjes en keldertjes geloofde is voorhij. Hij gelooft bok niet aan het welslagen van een poppentheater zonder meer. Dat ligt volgens hem gewoon aan het vak zelf, de mensen die hierin bezig zijn kunnen geen reclariie voor zich zelf maken met een ladiouitzènding of het uitbrengen van grammofoonplaten. „Als we Paradaas een eigen huis willen geven, zullen er nog een aantal toestanden omheen moeten zijn om publiek- te trekken". Zoals het geval is hij het Twieneramaplan in Delfsliaven? „Als de zaal goed is, wil ik er wel veel tijd in steken. Alle mogelijkheden worden welwillend hekeken." Een eigen theater zou betekenen dat Paradaas zou kunnen gaan werken met attributen van ongebonden formaten (nu moet alles gemakke lijk in- en uit te pakken zijn), waarmee het poppentheater aan mogelijkheden zou vinnen. Rien Kroon: „ik geloof nog steeds in een goed effect'van het verschil in perspectief^ niet grote poppen voorin, de kleintjes achter..." De Kaap is thans weer de grote toegangsweg tot het oosten. In te genstelling tot in 1956 is er (Stans geen enkele aanwijzing wanneer de directe verbinding tussen Middel landse en Rode Zee hersteld zal- worden. Israëlische en Egyptische strijdkrachten staan aan het Suez- kanaal tegenover, elkaar. En ditmaal ziet het er tevens naar uit, dat een groot gedeelte vart het scheepvaartverkeer rondom de Kaap de Goede Hoop zal blijven varen, zelfs wannéér het Suezka naal heropend wordt. "Voor de ju- ni-oorlog kon het Suezkanaal sche pen met een diepgang van maxi maal 10.80 meter doorlaten. De mammoettankers moesten ook toen al van de Perzische Golf naar Eu ropa de lange weg rondom de Kaap varen. Daarbij komt, dat het tolvrije Aden, sinds jaren een winkelmekka voor de passagiers van de grote schepen, als attractie verdwenen is." Verondersteld wordt, dat sommige rederijen die passagiersschepen ex ploiteren, overwegen ook na een eventuele heropening van het Su ezkanaal om de Kaap te blijven varer,. Op hét ogenblik rónden gemid deld 55 schepen per dag de kaap. •In totaal zijn sinds d'e sluiting van •het Suezkanaal 20.000 schepen rond de kaap gevaren. Uit een onderzoek, dat Associa ted Press heeft ingesteld, blijkt dat 4.000 schepen, die vroeger door het Suezkanaal pla'chteh te varen, thans Zuidafrikaanse havens heb ben aangelopen. Andere schepen, die de bunkerolie in Zuid-Afrika te duur vinden, bunkeren noorde lijker. De meeste schepen lopen de na- 'vens van Kaapstad en Durban bin nen. Kleinere havens als Port Eli zabeth en East-London werden door slechts 38 en 22 schepen be zocht, Durban zag 2.265 schepen zijn haven binnenkomen. De schepen, die de Zuidafri kaanse havens binnenlopen, bete kenen een economische meevaller voor het land. De havenfaciliteiten, die niet zijn ingesteld op een der gelijke drukte, werken daarom dag en nacht op volle toeren. Het ha venpersoneel maakt werkdagen van 12 uur teneinde de schepen maar zo vlug mogelijk te bedienen om kaderuimte vrij te krijgen voor andere schepen. Sommige schepen moeten eetiter het dok in en de reparaties vergen vaak een week of langer. Daardoor ontstaan grote vertragingen. Ma- chincbouwbedrïjven in Kaapstad en Durban hebben reeds herstel- werkzaamheden ter waarde van 30 miljoen rand (150 miljoen gulden) uitgevoerd. De grote passagiersschepen slaan proviand in. Zij komen veelvuldig naar Kaapstad, waar zij bestellin gen plaatsen van 20.000 rand (100.000 gulden) en meer. Hun pas sagiers, die een volle dag in de stad kunnen vertoeven, geven het geld bij handenvol uit. In de afge lopen 12 maanden heeft alleen Durban zeker 80.000 bezoekers van de passagierssschepen welkom mo gen heten. De havengelden in Kaapstad, Durban, Pprt Elizabefh en East-London brachten in de eerste tien maanden na de sluiting van het Suezkanaal 1.523.108 rand (1.615.540 gulden) op. Meer geld ontvangt Zuid-Afrika uit hoofde van de uitgaven der scheepsbeman ningen, de sleepboten en de pro- viste van de scheepsagenten. Sommige schepen, die de haven gelden willen uitsparen of door hun grootte niet onder de kust dur ven komen, blijven op zee liggen. Zij krijgen levensmiddelen, films en post per barkas. De enige zorg van de Zuidafri kaanse regering is de bescherming van de Kaaproute de sterkte van de Russische marine neemt toe, terwijl de Britse marine voorne mens is zich uit de Indische oceaan terug te trekken. laadruim v. wMttepijto» Draaiende rol tapijt Hijslnaan iotïÜr5" olielaaijop - Tapijt zingt het water de olie op vaarrichting JJOOFDINGEN1EUR O. Hardie van het havenbureau van Manchester heeft een „olieveger" ontworpen. Het project is thans in studie bij de Britse regeringscommissie ter bestrijding van de olieverontreiniging. Het ontwerp omvat een schip met op de achtersteven een rol „tapijt". Het schip vaart door het olieveld en het tapijt absorbeert de olie tijdens de vaart. Het „tapijt" ts speciaal gemaakt voor het opzuigen van olie. De olie wordt dus als het ware uit het water opgezogen. Een schip kan twee tot vier ton drijvende olie per uur van het water oppervlak verwijderen afhankelijk van het gewicht van het „tapijt". Is het „tapijt' verzadigd met olie dan kan het in het ruim worden opge borgen en een nieuwe rol worden bevestigd. De bouwkosten van de olievsgers worden geschat op 200.000 gulden. Voorlopig zijn de plannen voor deze schepen gedacht voor rustig water. Mogelijkheden voor ruwe zee zijn echter in studie,-want een ramp als met de „Torrey Canyon" schreeuwt om een goede oplossing voor de olievervuiling van zee en strand. "PLK JAAR passeren rond 90,000 schepen het Noord-Oost- zee-kanaat tussen de monding van de Elbe en Kiel. Dit aantal zal in de komende jaren nog toenemen, aangezien het kanaal wordt ver breed en zijn capaciteit binnen de komende tien jaar met rond 25 procent opgevoerd zai worden. In de laatste jaren bleek, dat de oevers van net kanaal voor snelle, moderne schepen te hoog zijn. Door het intensieve verkeer in het ka naal ontstonden breuken en ver zakkingen in de oevermuren. Dit vormde een gevaar voor de scheep vaart. Het ligt voorlopig niet in de bedoeling om het kanaal verder uit te diepen. Aangezien het aantal doorvaren de schepen sedert 1965 Iets is te ruggelopen, heeft de instantie voor waterstaat en scheepvaart van Kiel reeds een begin gemaakt met de verbreding en de modernisering van deze belangrijke waterweg. (Kosten 400 miljoen DM.) Het plan is de voet van het ka naal, die op het ogenblik 46 meter breed is, gemiddeld tot een breedte van 90 meter uit te bouwen. Aan de 100 meter van het huidige water oppervlak zal nog eens een breed te van 60 meter worden toege voegd. Binnen tien jaar tijds zal het kanaal aldus een capaciteit van rond 110.000 schepen hebben ver kregen. Uiteraard is de uitbreiding en modernisering van het kanaal niet geheel vrij van technische moeilijk heden. Op talloze plekken is de waterspiegel soms bijna twee me ter hoger dan het vasteland. Daar bij komt nog, dat het kanaal door dammen is vernauwd en gedeelte lijk door moerasachtige gebieden loopt, hetgeen ook voor de moderne techniek nog menig vraagstuk op- levert. Het Noord-Oostzee-kanaal werd tussen 1887 en 1895 gebouwd en heette in die dagen het „Kei- zer-Wilhelm-Kanaal". Kort voor de Eerste Wereldoorlog werd het reeds een keer uitgebreid. Door zijn lengte v„n meer dan 100 kilo meter behoort het kanaal samen met het Panama- en het Suezka naal tot de „Grote Drie" wat be treft kunstmatig aangelegde water wegen. Het aantal doorvarende schepen zorgt voor een absoluut wereldre cord wat betreft verkeersdichtheid. Jaarlijks worden er rond 50 mil joen ton goederen via deze water weg vervoerd. In de tijd voor het ontstaan van het kanaal moesten de schepen een omweg van 400 kilometer door het soms zeer stormachtige Skagerak afleggen om Kiel en Hamburg te kunnen bereiken. T/OOR wie mocht denken dat er op de Maasvlakte in aanleg, Rotterdams komende grote haven- en industrieareaal, alleen maar onkruid groeit, komt dit plaatje het tegendeel bewijzen. Er groeien behoorlijke gras soorten, dit voorjaar ingezaaid, en zelfs zomergerst. Op dit ogenblik is een deel van de Maasvlakte dus zeer agrarisch van uiterlijk.. Maar dat heeft een zakelijk doel: Tegengaan van verstuivingen. Al met al: straks een rijke oogst.... l?EN NIEUWE Britse trimaran, die dezer dagen zijn debuut heeft gemaakt, heeft stijvg zeilen, onderwatervleugels, geen staand of lopend want en kan als een auto worden bestuurd, door middel van twee bedieningsorganen. De 7.31 m. lange Pianesail, zoals het schip heet, is het idee van de 31 jaar oude John Walker, een vliegtuig constructeur die drie jaar geleden op het ontwerpen van boten is overgeschakeld. De heer Walker is van mening dat hij met zijn boot een geheel nieuw terrein heeft opengelegd wat betreft de eisen van prestatie, in combinatie met de besturing, han delbaarheid en veiligheid. Het is een boot voor de man of vrouw die comfortabel en gemakkelijk wil zeilen, maar ook voor hen die van snelheid houden. De boot, die. niet kan kapseizen, wordt thans intensief beproefd en als de eerste beloften worden ver vuld zal zij in produktie worden genomen. In de toekomst worden snelheden tot 30 knopen (55.5 kilo meter) per uur mogelijk geacht waarbij het wellicht ook mogelijk is dat zowel de rompen als de zei len van glasvezel worden gemaakt (B.I.S.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1968 | | pagina 1