Woonwa
65 pet. ana
WIL AKTUEEL
ZIJN MET
„PARADAAS"
IN ERE
TOT BE
Groter NO-kanaat
Weer grote
toegangsweg
tot oosten
MENSEN HELPEN IX „DE KIEVIT"
pmoPEiv
ONGEDACHT..
sterdammer
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1968
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Van de woonwagenbewoners kan 80 procent
Ivan de mensen boven de 45 jaar lezen noch schrijven. Stelt men de
leeftijdsgrens op bijvoorbeeld zestien dan blijkt altijd nog 65 procent
Ianalfabeet te zijn. Men kan zich nauwelijks voorstellen wat dit be-
ftekent in een maatschappij, die alleen op basis van formulieren goed
ischijnt te kunnen draaien.
Opbouwwerk wil
isolement van
bewoners
gaan doorbreken
HGTroofe' Schouwburg v
Maatschappij
Oe Groote Schouwburg
Vv 'Pvkï*
Zuidpiein 60-64,|J|
V
Gr. Schouwburg
Is niet zoek!
Rondtrekkende speler
in vast theater?
DE BEROEMDE KAAPROUTE uit de dagen van de klippers
heeft zijn oude glorie herkregen. Dat is een gevolg van de
sluiting van het Suezkanaal na de zesdaagse oorlog, die Israël en
zijn Arabische buurstaten in juni 1967 hebben gevoerd. Voor de
tweede maal in elf jaar is alle verkeer van een der drukste zee
straten ter wereld rondom Afrika omgeleid.
TEGEN DE OLIEPLAAG
a®)
RIJKE OOGST
Nietitve trimaran
is bijsander
Pagina 3
Nu is het waar, dat de woonwagcn-
Itavoner voor het lezen en invullen
lian zijn formulieren dc weg heeft
Ijjyonden naar het kantoor van dc
Imaalschappelijk werkster - (die alleeit
los deze manier al bijna aan een dag-
IjjiK toe komt), niaar er blijven nog
IwDoeg wonderlijke consequenties
lover die in de maatschappij van de
fbuiicgflah ondankbaar zijn. r
item bijvoorbeeld een Engelse
tfilm op de televisie. Ook al is het
«wat later op de avond dan nog kan
f het gebeuren, .dat eert van de kinde-
Iren (die tegenwoordig web op school
f ,aan) uit" bid wordt gehaald onr 'de
londertiteling voor te lezen.
feite", zegt de heer S. Hommin-
gga, chef maatschappelijk werk in het
litotterdams.woonwagejicentrum „De
ËXievit, „is 'ons eerste werk hier de
Imensen te helpen bij het overwinnen
Ivan de moeilijkheden, die de
f maatschappij van vandaag hen opie-
Ivert. Men moet dat eigenlijk zo zien.
§De woonwagenbewonersal zeer
fvrij gevochten van aard leven
l'voortdurendin een vakantiestem-
|ming. Iedereen, die ooit met eèn ca-
Iravan er op uit getrokken is lean zich
f dat wel voorstellen.
Met voortdurend cie helpende hand
Itocsteken komen we echter niet ver-
per. Willen woonwagenbewoners zich
geven gemakkelijk in het dagelijks le-
gvsn bewegen als wij dat doen dan
lallen we hen daarvoor klaar moeten
|ö^\En dat. ihoerri ik. dan. een
l«yerifapje''''vah'''het" maatschappelijk
Jwerk naar het' maatschappelijk op-
Itouwwérk.
Een echt opbouwwérk zoals dat in
leen wijk kan gebeuren is misschien
Edit woonwagencentrum nog. niet toe,
inaar .we kunnen wel;' aanlopen .ne-
|ffl'eJt.',Eenf'zo'a aanloop 'is. doodgewoon
|eai» cursus lezen -en.; schrijven;;>jeen
landere aihlQop, is ,,mèt 'een bësöiur
fvan woonwagenbewoners zelf de da-
Igelijkse" gang va;n" zaken op het een-
Ëtram zoveëlmógeiijkT"Tegelen, een
Iderde'mogelijkheid is woóriwagenbe-
ïwóners 'en stadsbewoners 1 óver en
|weer"met elkaar in contact te bren-
■n, om zo een beetje door het isole-
Imehi van.de mensen, hier- op .het een-
li tnun te breken."
In een woonwagencentrum" hetzelf
de doen ais in een nieuwe wijk .yan
Rotterdam gédaari wordt, met elkaar
ter. gemeenschap opbouwen, waarin
(men hèel prettig kan wonen en wer
ken, fe geen eenvoudige zaak. Om te
.beginnen vormen de woonwagenbe
woners een zeer hechte gemeenschap,
waarin woordén als burenhulp en
saamhorigheid nog betekenis hebben,
san de. andere kan zijn zij niet soci
aal in die zin, dat zij het. beste voor
hebben met de gehele gemeenschap.
In tientallen jaren van uitsluiting
en verstoting hebben de woonwagen
bewoners een talent ontwikkeld voor
„halen wat er te halen is", waarop
>nu pogingen om alles voor deze
mensen zo acceptabel mogelijk te
maken wel eens stuk lopen. De amb
tenaren van de sociale'dienst hebben
Rotterdam Het nog ai-
tijd grote tekort aan zwem-
oaden^ werd dezer dagen wel
duidelijk geïllustreerd toen de
fontein voor hot Unilevergebouw
tot tijdelijke speel- en zwem-
trijaer werd verklaard. Jeugdige
Rotterdammers, die het verblijf
fP 'de wachtlijsten van de zwem-
wnchtingen moe warenwezen
hiermee op nog ongedachte mo
gelijkheden. Er zijn nog meer
fonteinen in Rotterdam
wel eens het gevoel dat zij uitgebuit
worden.
„Wil men ooit bereiken, dat de
woonwagenbewoners ons levenspa
troon overnemen, zich gaan vestigen,
het 'vrije ongebonden leven van een
heel jaar vakantiestemming (met alle
nadelen 'van dien) vaarwel zeggen
dan is men niet klaar met het inrich
ten van regionale woonwagencentra,
hét bemoeilijken van in een woonwa
gen te gaan wonen en het heen en
weer trekken van woonwagens.
Met andere woorden, een wóonwa-
gencentrum- moet niet opnieuw de
woonwagenbewoner isoleren. Dat is
natuurlijk gemakkelijk gezegd. Maar
hoe moet je dat nu in de praktijk
brengen."
De heer Homminga meent wel een
antwoord te hebben op zijn eigen
vraag, beter gezegd het begin van
een antwoord. Hij heeft een aantal
cursussen en clubs opgezet zoals
die ook in het georganiseerde en on
georganiseerde wijkwerk worden ge
geven, .Alleen in het woonwagen
kamp zijn de cursussen toegespitst op
wat men zou kunnen noemen: een
beetje leren wennen aan het leven
van de maatschappij".
De heer Homminga geeft een goed
voorbeeld wat men daaronder- moet
verstaan. „In De Kievit hebben wij
speelgoed gekregen van de stichting
„Goed speelgoed". Poppen, met pop
penwagens, blokkendozen, racebanen
en dat. soort dingen. Nu dachten wij
aanvankelijk, dat wij de kinderen
dat speelgoed zo moesten geven en
de zaak dan verder wel geregeld was.
Dit is helemaal verkeerd uit geko
men. De meeste kinderen keken er
twee minuten, naar'en dan waren ze
er op' uitgekeken.
Zij waren niet gewend met dit
speelgoed te spelen, omdat er in de
woonwagen nooit plaats voor speel
goed is geweest en buiten waar
deze kinderen leven bij voorbaat
niet met dit speelgoedgespeeld
wordt. Wij hebben de kinderen nu op
de clubs moeten leren hoe ze met
poppen en auto's moeten omgaan
door ze domweg regelmatig te dwin
gen er een half uur mee bezig te,
zijn."
Om die cursussen te kunnen laten
draaien en tegelijkertijd het isole
ment van het woonwagenkamp te
doorbreken of om het nog een keer
anders te zeggen de .burger
maatschappij stukje voor stukje bin
nen te halen heeft de heer Hommin
ga vrijwilligers nodig, bij voorkeur
creatieve mensen en.mensen die goed
met hun handen overweg kunnen en
als het dan ook nog even kan
mensen, die een stukje van. hun eigen
levenspatroon kunnen overbrengen
zonder dat zij het iemand anders wil
len opleggen.
De heer Homminga zoekt een stuk
je vrijwillig kader van de hoogste
kwaliteit, dat echter ingezet zal zijn
op een van de boeiendste fronten, die
de strijd om het zo veel geprezen
„maatschappelijk welzijn" kent. Wie
een poging' durft wagen belle: de
heer Homminga of mejuffrouw Kolb-
man 01896 - 6351.
T?1J dit verhaal over „De
Kievit", het regionaal woon
wagencentrum in Bolnes bij het
Dijkje, op de grens van Ridder
kerk en Rotterdam, twee beel
den: Boven het achteraanzicht
van een rij wagens met de
omstreden toiletten, waar de
bewoners graag bergruimten bij
zouden willen hebben, zoals
eerder gemeld. Onder een in
druk van het plaatsen der
wagens op het terrein, dat
november 1967 in gebruik kwam
en in maart van dit jaar officieel
werd geopend.
jfatefooö dirasüe c© atie' 1? 72
S7-8CT
j'i.r -'X .'i i*.'
ipkeetW.C. ,L.ya« der Legt .lïfeSsert
JErglotfatie .va0,'Groot« SóhoówiJerg-
fc3i<ipleln (fejtenlam i m u
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM De Groote
(met twee o's) is niet zoek in
het-boekje „Waarheen in Rotter
dam", waarover «rij vorigé week
schreven. Vermeld werd dat vele
instellingen op aïterlei gebieden
in deze fraaie brochure voor
nieuwkomers waren vermeld,
maar dat zij niet volledig was.
Het hoofd der gemeentelijke
voorlichting (welke afdeling het
werkje uitgeeft), de heer J. Bax,
kon ons op de vingers tikken. Op
pagina 10 staat inderdaad de
Groote Schouwburg vermeld,
slechts summiier (u ziet het hier
bij), maar ontbreken doet hij
niet.
Waarom de Groote Schouw
burg niet met een pagina is ver
meld: Het uitgangspunt was de
culturele instellingen van de
Maasstad te presenteren. Het
leek de gemeente niet onredelijk
die instellingen 'te vragen een
deel van de kosten te dragen.
Daarom werd het boekje per pa
gina „verkocht".
Men diende 300 te betalen.
Een klein aantal instellingen liet
toen weten dat dit bedrag boven
de draagkracht ging. In de eerste
druk zijn die instellingen niet
vermeld, in de nieuwe uitgave
wel, om volledig te zijn.
Van een onzer verslaggeefsters)
ROTTERDAM Met een tent, anderhalve kist vol attribu
ten, zijn vrouw Donja en gitarist Nico de Gruiter staat Rien
Kroon binnenkort in het Vondelpark als „poppentheater Para
daas". Hij trok er dit seizoen mee langs vakantiecentra.
Tent is een oneerbiedig woord voor de mogelijkheden die
het voormalig mobiel mimetheatcr van Will Spoor te bieden
heeft: De Boscotent telt 150 zitplaatsen en heeft een plankier
dat door de spelers van Paradaas wordt uitgebuit om met een
showtje vooraf het publiek al bedottend te trekken door op
fluitjes te blazen en op trommels te slaan. De mensen die naar
binnen gaan om die lioempamakers eens flink te pakken,
worden op htm beurt weer verrast door de subtiele satire van
Paradaas.
Rien Kroon laat zich niet graag indelen hij de poppenspe
lers. „Als je liet per sé wilt doen, zet me dan naast Feike
Boselima, hij is de enige die het kan, en wij dan natuurlijk".
Zijn forse snor en bakkebaarden grijnzen mee om die laatste
opmerking. Zijn woorden komen even spontaan als zijn ideeën.
jpOPPEN CABARET, figurenspcl, wereld ivan symboliekhu
mor, het zijn de kwalificaties die doorgaans aan Paradaas
gegeven worden. Rien Kroon schetst met simpele attributen
enige lijntjes. Hij kat ruimte genoeg over die het kijkend
publiek zelf in kan vullen. (Hij is van oorsprong graficus).
De satirische scènes volgen elkaar snel en vormen een boek
vol goede cartoons. „Sommige mensen halen er meer uit dan ik
ooit bedoeld heb. Dat mag, maar ik heb bereikt wat ik wilde
bereiken als iemand na afloop van de voorstelling zegt dat hij
zich rot gelachen heeft."
Hij wil met zijn mikrotheater niets meer of minder dan
aktueel zijn in de manier waarop het volk zich wenst te
amuseren, zonk hij het uitdrukt. „Het volk is heel veel gewend,
vooral wisseling van scènes in een vlot tempo, zoals dat met
film en televisie gebeurt. Mijn figuren blijven niet lang r dan
drie minuten in het beeld. Langer kunnen ze de aandacht niet
vast!) ouden".
Vasthouden van de aandacht is essentieel voor het succes van
Paradaas. Er wordt immers mèt het publiek gespeeld. Rien
Kroon slaagt daar ook wel in. met zijn cartoons, maar hij wil
toch gaan proberen of het ook op andere wijze kon, met één
groot spel. Hij hoopt daarvan Th het voorjaar de première te-
geven.
Aan de tekst werkt momenteel Peter Bulthuis, de neef van de
kenner van poppenspel bij uitstek, de journalist Rico Buithuis.
„Rico heeft liet geprobeerd, een stuk te schrijven, het is hem
niet gelukt. Misschien lukt het Peter om de traditie van zijn.
familie, veel voor de wereld der poppenspelers te betekenen,
voort te zetten.
Hij heeft al drie ideeën, waarbij er een verteLler voor de kast
aan te pas komt, zodat de poppen zelf geen ellenlange verhalen
hoeven te vertellen." De "overschakeling van korte schetsjes op
iets dat één gehe 1 vonnt, zou voor- Paradaas een grote vernieu
wing betekenen, jets dat Rien Kroon de moeite waard vindt om
uit te proberen.
j^yENKT hij aan het poten van een eigen theater in de stad
waar hij zeer aktief is, als vaste medewerker aan de
Speeiweek, producent van manifestaties, en poppenspeler? De
tijd dat hij in zoldertjes en keldertjes geloofde is voorhij. Hij
gelooft bok niet aan het welslagen van een poppentheater
zonder meer. Dat ligt volgens hem gewoon aan het vak zelf, de
mensen die hierin bezig zijn kunnen geen reclariie voor zich
zelf maken met een ladiouitzènding of het uitbrengen van
grammofoonplaten.
„Als we Paradaas een eigen huis willen geven, zullen er nog
een aantal toestanden omheen moeten zijn om publiek- te
trekken".
Zoals het geval is hij het Twieneramaplan in Delfsliaven?
„Als de zaal goed is, wil ik er wel veel tijd in steken. Alle
mogelijkheden worden welwillend hekeken." Een eigen theater
zou betekenen dat Paradaas zou kunnen gaan werken met
attributen van ongebonden formaten (nu moet alles gemakke
lijk in- en uit te pakken zijn), waarmee het poppentheater aan
mogelijkheden zou vinnen. Rien Kroon: „ik geloof nog steeds
in een goed effect'van het verschil in perspectief^ niet grote
poppen voorin, de kleintjes achter..."
De Kaap is thans weer de grote
toegangsweg tot het oosten. In te
genstelling tot in 1956 is er (Stans
geen enkele aanwijzing wanneer de
directe verbinding tussen Middel
landse en Rode Zee hersteld zal-
worden. Israëlische en Egyptische
strijdkrachten staan aan het Suez-
kanaal tegenover, elkaar.
En ditmaal ziet het er tevens
naar uit, dat een groot gedeelte vart
het scheepvaartverkeer rondom de
Kaap de Goede Hoop zal blijven
varen, zelfs wannéér het Suezka
naal heropend wordt. "Voor de ju-
ni-oorlog kon het Suezkanaal sche
pen met een diepgang van maxi
maal 10.80 meter doorlaten. De
mammoettankers moesten ook toen
al van de Perzische Golf naar Eu
ropa de lange weg rondom de Kaap
varen.
Daarbij komt, dat het tolvrije
Aden, sinds jaren een winkelmekka
voor de passagiers van de grote
schepen, als attractie verdwenen is."
Verondersteld wordt, dat sommige
rederijen die passagiersschepen ex
ploiteren, overwegen ook na een
eventuele heropening van het Su
ezkanaal om de Kaap te blijven
varer,.
Op hét ogenblik rónden gemid
deld 55 schepen per dag de kaap.
•In totaal zijn sinds d'e sluiting van
•het Suezkanaal 20.000 schepen rond
de kaap gevaren.
Uit een onderzoek, dat Associa
ted Press heeft ingesteld, blijkt dat
4.000 schepen, die vroeger door het
Suezkanaal pla'chteh te varen,
thans Zuidafrikaanse havens heb
ben aangelopen. Andere schepen,
die de bunkerolie in Zuid-Afrika te
duur vinden, bunkeren noorde
lijker.
De meeste schepen lopen de na-
'vens van Kaapstad en Durban bin
nen. Kleinere havens als Port Eli
zabeth en East-London werden
door slechts 38 en 22 schepen be
zocht, Durban zag 2.265 schepen
zijn haven binnenkomen.
De schepen, die de Zuidafri
kaanse havens binnenlopen, bete
kenen een economische meevaller
voor het land. De havenfaciliteiten,
die niet zijn ingesteld op een der
gelijke drukte, werken daarom dag
en nacht op volle toeren. Het ha
venpersoneel maakt werkdagen
van 12 uur teneinde de schepen
maar zo vlug mogelijk te bedienen
om kaderuimte vrij te krijgen voor
andere schepen.
Sommige schepen moeten eetiter
het dok in en de reparaties vergen
vaak een week of langer. Daardoor
ontstaan grote vertragingen. Ma-
chincbouwbedrïjven in Kaapstad
en Durban hebben reeds herstel-
werkzaamheden ter waarde van 30
miljoen rand (150 miljoen gulden)
uitgevoerd.
De grote passagiersschepen slaan
proviand in. Zij komen veelvuldig
naar Kaapstad, waar zij bestellin
gen plaatsen van 20.000 rand
(100.000 gulden) en meer. Hun pas
sagiers, die een volle dag in de
stad kunnen vertoeven, geven het
geld bij handenvol uit. In de afge
lopen 12 maanden heeft alleen
Durban zeker 80.000 bezoekers van
de passagierssschepen welkom mo
gen heten.
De havengelden in Kaapstad,
Durban, Pprt Elizabefh en
East-London brachten in de eerste
tien maanden na de sluiting van
het Suezkanaal 1.523.108 rand
(1.615.540 gulden) op. Meer geld
ontvangt Zuid-Afrika uit hoofde
van de uitgaven der scheepsbeman
ningen, de sleepboten en de pro-
viste van de scheepsagenten.
Sommige schepen, die de haven
gelden willen uitsparen of door
hun grootte niet onder de kust dur
ven komen, blijven op zee liggen.
Zij krijgen levensmiddelen, films
en post per barkas.
De enige zorg van de Zuidafri
kaanse regering is de bescherming
van de Kaaproute de sterkte van
de Russische marine neemt toe,
terwijl de Britse marine voorne
mens is zich uit de Indische oceaan
terug te trekken.
laadruim v.
wMttepijto»
Draaiende rol
tapijt
Hijslnaan
iotïÜr5" olielaaijop
- Tapijt zingt het water
de olie op
vaarrichting
JJOOFDINGEN1EUR O. Hardie van het havenbureau van Manchester
heeft een „olieveger" ontworpen. Het project is thans in studie bij
de Britse regeringscommissie ter bestrijding van de olieverontreiniging.
Het ontwerp omvat een schip met op de achtersteven een rol „tapijt".
Het schip vaart door het olieveld en het tapijt absorbeert de olie tijdens
de vaart. Het „tapijt" ts speciaal gemaakt voor het opzuigen van olie.
De olie wordt dus als het ware uit het water opgezogen.
Een schip kan twee tot vier ton drijvende olie per uur van het water
oppervlak verwijderen afhankelijk van het gewicht van het „tapijt". Is
het „tapijt' verzadigd met olie dan kan het in het ruim worden opge
borgen en een nieuwe rol worden bevestigd.
De bouwkosten van de olievsgers worden geschat op 200.000 gulden.
Voorlopig zijn de plannen voor deze schepen gedacht voor rustig water.
Mogelijkheden voor ruwe zee zijn echter in studie,-want een ramp als
met de „Torrey Canyon" schreeuwt om een goede oplossing voor de
olievervuiling van zee en strand.
"PLK JAAR passeren rond
90,000 schepen het Noord-Oost-
zee-kanaat tussen de monding van
de Elbe en Kiel. Dit aantal zal in
de komende jaren nog toenemen,
aangezien het kanaal wordt ver
breed en zijn capaciteit binnen de
komende tien jaar met rond 25
procent opgevoerd zai worden.
In de laatste jaren bleek, dat de
oevers van net kanaal voor snelle,
moderne schepen te hoog zijn. Door
het intensieve verkeer in het ka
naal ontstonden breuken en ver
zakkingen in de oevermuren. Dit
vormde een gevaar voor de scheep
vaart. Het ligt voorlopig niet in de
bedoeling om het kanaal verder uit
te diepen.
Aangezien het aantal doorvaren
de schepen sedert 1965 Iets is te
ruggelopen, heeft de instantie voor
waterstaat en scheepvaart van Kiel
reeds een begin gemaakt met de
verbreding en de modernisering
van deze belangrijke waterweg.
(Kosten 400 miljoen DM.)
Het plan is de voet van het ka
naal, die op het ogenblik 46 meter
breed is, gemiddeld tot een breedte
van 90 meter uit te bouwen. Aan
de 100 meter van het huidige water
oppervlak zal nog eens een breed
te van 60 meter worden toege
voegd. Binnen tien jaar tijds zal
het kanaal aldus een capaciteit van
rond 110.000 schepen hebben ver
kregen.
Uiteraard is de uitbreiding en
modernisering van het kanaal niet
geheel vrij van technische moeilijk
heden. Op talloze plekken is de
waterspiegel soms bijna twee me
ter hoger dan het vasteland. Daar
bij komt nog, dat het kanaal door
dammen is vernauwd en gedeelte
lijk door moerasachtige gebieden
loopt, hetgeen ook voor de moderne
techniek nog menig vraagstuk op-
levert.
Het Noord-Oostzee-kanaal werd
tussen 1887 en 1895 gebouwd en
heette in die dagen het „Kei-
zer-Wilhelm-Kanaal". Kort voor de
Eerste Wereldoorlog werd het
reeds een keer uitgebreid. Door
zijn lengte v„n meer dan 100 kilo
meter behoort het kanaal samen
met het Panama- en het Suezka
naal tot de „Grote Drie" wat be
treft kunstmatig aangelegde water
wegen.
Het aantal doorvarende schepen
zorgt voor een absoluut wereldre
cord wat betreft verkeersdichtheid.
Jaarlijks worden er rond 50 mil
joen ton goederen via deze water
weg vervoerd.
In de tijd voor het ontstaan van
het kanaal moesten de schepen een
omweg van 400 kilometer door het
soms zeer stormachtige Skagerak
afleggen om Kiel en Hamburg te
kunnen bereiken.
T/OOR wie mocht denken
dat er op de Maasvlakte in
aanleg, Rotterdams komende
grote haven- en industrieareaal,
alleen maar onkruid groeit,
komt dit plaatje het tegendeel
bewijzen.
Er groeien behoorlijke gras
soorten, dit voorjaar ingezaaid,
en zelfs zomergerst. Op dit
ogenblik is een deel van de
Maasvlakte dus zeer agrarisch
van uiterlijk.. Maar dat heeft
een zakelijk doel: Tegengaan
van verstuivingen.
Al met al: straks een rijke
oogst....
l?EN NIEUWE Britse trimaran,
die dezer dagen zijn debuut
heeft gemaakt, heeft stijvg zeilen,
onderwatervleugels, geen staand of
lopend want en kan als een auto
worden bestuurd, door middel van
twee bedieningsorganen. De 7.31 m.
lange Pianesail, zoals het schip
heet, is het idee van de 31 jaar
oude John Walker, een vliegtuig
constructeur die drie jaar geleden
op het ontwerpen van boten is
overgeschakeld.
De heer Walker is van mening
dat hij met zijn boot een geheel
nieuw terrein heeft opengelegd wat
betreft de eisen van prestatie, in
combinatie met de besturing, han
delbaarheid en veiligheid. Het is
een boot voor de man of vrouw die
comfortabel en gemakkelijk wil
zeilen, maar ook voor hen die van
snelheid houden.
De boot, die. niet kan kapseizen,
wordt thans intensief beproefd en
als de eerste beloften worden ver
vuld zal zij in produktie worden
genomen. In de toekomst worden
snelheden tot 30 knopen (55.5 kilo
meter) per uur mogelijk geacht
waarbij het wellicht ook mogelijk
is dat zowel de rompen als de zei
len van glasvezel worden gemaakt
(B.I.S.)