Samenwerking Rotterdam en regio
a
a
a
Techniek vervangt
pianostemmer
Swarttouw-
Schiedam
8
Bevolking Moerkapelle achter beslissing
Voor 11 cent Vetasques
Rijnbende van
Schiedam naar
H. I. Ambacht
1
SS I
lif-Deliit ontwikkelt
stemapparaat
Strategie
Koppelen
220 cent voor 20 geurige,
üfI pittige,fijneMedina's..^
Wie geeït ernog zo veel
voor zo weinig? Velasques! V
Service
Forse dreun
I
PAGINA 5
WOENSDAG 10 MAART 1971
ROTTERDAM Op woensdag 17 maart zal de basis worden ge
legd voor een culturele samenwerking tussen de gemeente Rotter
dam en de omliggende gemeenten tijdens een eerste vergadering
van een overlegorgaan, dat in het leven is geroepen door de afdeling
Kunstzaken van de gemeente Rotterdam, de Rotterdamse Kunst
stichting en ambtenaren van de Culturele Raad van Zuid-Holland.
(Van een onzer verslaggevers)
DELFT Er komen steeds meer piano's, steeds meer mensen
die dit muziekinstrument sullen bespelen, maar het vak piano
stemmer blijkt een uitstervend beroep. Een en ander brengt met
zich mee, dat het de laatste jaren steeds moeilijker is geworden
de piano te laten stemmen en als het lukt iemand te vinden die de
piano kan stemmendan blijkt het een kostbare aangelegenheid.
Zoals in alle andere branches het geval is, is men ook op dit
terrein doende een andere oplossing te vinden voor dit probleem.
Opnemer
(Vervolg van pagina 1>
Schandalig
ÏS
'fe
'■■Wi
r.tfwCB
aw»»
ïaüi
ssfisi
m *m
as®?
wm-gsM
DEK HAAG Maison Else
vier, de „Krul" onder de 167
Haagse herenkappers, de discre
te haarsnijder van ambassadeurs,
dik in het vest hangende indus
triëlen en ministers en staats
secretarissen van alle gezindten,
legt op 30 juni van dit jaar het
keurig getrimde hoofd moede
loos in de schoot. Op die dag
gaat voorgoed de knip op de bui
tendeur en zullen de hoogedel
gestrenge en weledelgeboren he
ren naar een ander adres moeten
uikijken om hun kopzorgen kwijt
te raken.
Besluit
Net ais Krul
Nieuwe impulsen in
culturele sector
VLAABDÏNGEN Hel gewestelijk
arbeidsbureau in Vlaardingen kreeg
in de afgelopen weken te maken met
enkele mutaties in het bedrijfsleven.
to wordt de produktie van Distilleer
derijen v.h. Slmon Rijnbende N.V. in
Schiedam voortgezet in Hendrik Xdo
Ambacht. Twintig van de zeventig
werknemers verhuizen mee. Voor de
overige vijftig -- onder wie vijftien
boven de zestig jaar is een gun
stige afvloeiingsregeling getroffen.
De kistenfabriek G. Koffeman in
Maassluis, die twaalf werknemers in
dienst heeft, gaat de produktie in
Emmeloord uitbreiden. Tenslotte gaat
Boer en Van der Houwen, zoals be
kend, de broodbakkerij ln Rotterdam
concentreren. Het gaat om dertig
werknemers, die hun werk ,in de
Spaanse Polder (Rotterdam) gaan
voortzetten.
Aan dit overleg nemen deel de ge
meentebesturen van Barendrecht,
Bergschenhoek, Berkcl en Rodenrijs,
Bleiswjjk, Brielle, Capelie aan den
lJssel, Delft, Dordrecht, Gouda, H. I.
Ambacht, Heerjansdam, Hellevoet-
sluis, Krimpen aan de Lek, Krimpen
aan de IJsscl, Maasdam, Maassluis,
Jfficuwerkerk aan de IJssel, Poortu-
gaai, Ptfnacker, Rhoon, Rozenburg,
Schiedam, Spijkenisse, 'Waardingen en
Zevenhuizen.
Onder leiding van wethouder G. Z.
de Vos zal daar onder meer een dis
cussienota besproken worden van de
Culturele Raad van Zuid-Holland die
tevens een weerslag is van gesprek
ken die gevoerd zijn tussen „Rotter
dam" en de Culturele Raad van Zuid-
Holland.
In deze nota wordt een aanbeveling
gedaan cm feitenmateriaal te verza
melen over de deelname van de be-
1
T.H.-Delft ontwikkelt stemap
paraat Techniek vervangt piano
stemmer.
Op de Technische Hogeschool te
Delft, met naine op de-"afdeling
elektrotechniek, heeft men zich odk
over deze problematiek gebogen.
Men is daar gaan beseffen dat het
nodig is dat men gebruik gaat ma
ken van elektromechanisme of
elektronische hulpmiddelen.
Al enige jaren bestaat er overi
gens apparatuur waarmee het mid
dengebied van de piano engiszins
goed gestemd kan worden, terwijl
voor de overige snaren toch weer
de hulp van het menselijk oor van
de pianostemmer te hulp geroepen
moet worden. Een dergelijke oplos
sing is voor technici niet bevredi
gend, zodat op de afdeling elektro
techniek naarstig is gezocht naar
apparatuur, waarmee ook de laatste
fase zonder tussenkomst van. de
mens door een elektronisch instru
ment kon worden uitgevoerd^
Het zoeken naar een dergelijk in
strument, zo kan men in de laatste
aflevering van TH-mededelingen,
het maandblad van de Technische
Hogeschool Delft lezen, was oor
spronkelijk een afstudeerontwerp
van een van de studenten, maar het
groeide uit tot een vrij omvangrijk
project, waarbij tevens een duide
lijker inzicht in de eigenschappen
van een trillende snaar werd ver
kregen. Daaruit ontstond een proto
type van een stemapparaat, dat aan
alle gestelde eisen voldoet.
stelling tot andere stemapparaten
geen microfoon gebruikt maar een
elektromagnetische opnemer, waar
mee-men het snaarsignaal kan op
vangen.
Deze opnemer werkt op hetzelfde
principe als de bekende gitaarele
menten. A'leen wordt hier in plaats
van het geluid van de snaar de me
chanische trilling direct omgezet in
een elektrisch signaal. In deze me
chanische trilling is, ook bij de lage
snaren, de grondtoon zeer sterk
vertegenwoordigd, zodat met een
eenvoudig filter een uitstekend sig
naal met de frequentie vaii de
grondtoon wordt verkregen.
Een bijzonderheid van het in de
Technische Hogeschool ontwikkelde
apparaat is nog, dat deze door mid
del van speciaal aangebrachte uit
steeksels op drie manieren op een
koor van drie snaren geklemd kan
worden, zodanig dat steeds twee
van de drie snaren van het koor
gedempt worden, terwijl de derde,
ta stemmen snaar, vrij kan uithui
len. Dit maakt het gebruikelijke
manipuleren met dempingsstokjes
overbodig.
Met het nieuwe stemapparaat
zijn verschillende piano's reeds eni
ge malen gestemd en steeds door
leken in het stemmersvak. Hoewel
het stemmen aanvankelijk meer
tijd kostte dan een ervaren piano
stemmer ervoor nodig heeft, blijkt
wel, dat men na een vijftal keren
binnen ongeveer twee uur een pia
no haarfijn kan stemmen.
In het algemeen zijn de resulta
ten goqd te noemen. Prominente
musici,' die op elektronische farijze
Bij het ontwerp van de tech- gestemde piano's hebben bespeeld,
ndsche hogeschool wordt in tegen- zijn vol lof over het resultaat.
volking aan het culturele leven in de
regio. Hiertoe zou ook een sociolo
gisch onderzoek wenselijk zijn.
Tevens wil men inventariseren welk
cultureel aanbod vanuit Rotterdam in
de regio verwezenlijkt kan worden.
Daarvoor moet men de aanwezige ac
commodatie en organisaties in de ge
noemde plaatsen kennen.
Men wil bovendien een gezamenlij
ke strategie opzetten, waarin het cen
trum bepaalde culturele evenementen
voor zijn rekening neemt waartoe de
omliggende gemeenten niet in staat
zijn. Wat er in Rotterdam gaande is,
vormt zo een aanvulling op het cul
turele leven in de overige gemeenten.
Dit houdt in dat centralisatie van
grote culturele voorzieningen nood
zakelijk zal zijn.
Van de andere kant zullen culturele
activiteiten buiten het centrum, in
de subcentra, een publiekswervende
functie voor het centrum vervullen.
Hierbij wordt het werk van het Rot
terdams Danscentrum genoemd dat
beoogt de bevolking bekend en ver
trouwd te maken met ballet, zodat het
publiek geïnteresseerd wordt voor
grote balletuitvoeringen in het cen
trum.
Sleutelgedachte voor dit overleg is
dat een goed cultureel klimaat in de
buitengemeenten ten goede komt aan
het culturele leven in het centrum.
Het centrum is immers gebaat bij een
groot achterland.
Om het culturele leven te zien als
een intgrerend bestanddeel van het
sociale leven waarin ieder dagelijks
betrokken is, beoogt de nota een mo
dus van samenwerking te vinden
waarbij tegemoet kan worden geko
men aan de wensen van de bevolking
uit de gehele regio. Vandaar dan ook
aanbevelingen voor samenwerking op
het niveau der gemeentebesturen,
maar ook op dat van het particuliere
initiatief.
beeld Hendrik-Xdo-Amhacht recht ge
ven op een gratis bezoek aan een bal
letvoorstelling in Rotterdam.
In de nota van de Culturele Raad
wordt herhaaldelijk verwezen naar
Rotterdamse rapporten van sociologi
sche aard zoals van drs. L. A. Welters,
en van de Rotterdamse Kunststichting
waarmee drs. Welters nauw samen
werkt, Vooral de nota „De culturele
centrumfunctie van Rotterdam" wordt
grotendeels in deze visie herhaald.
Hieraan wordt als primair beleids
punt toegevoegd dat dit zich vóór al
les moet richten op het verhogen van
de interesse om deel te nemen aan
het culturele leven. Als de interesse
er echt is, vallen veel bezwaren zoals
kosten, afstanden en ander ongerief
weg.
Het is vrijwel zeker dat het volko
men verouderde bedrijf voor goed
gesloten zal worden en het personeel
op straat komt te staan. Wij hebben
als vakorganisatie nog hoop om al
thans met Hoogovens een akkoord te
bereiken, zodat de productie niet di
rect in gevaar Ikoait, maar gezien de
chaotische vorm van leiding is die
hoop uiterst klein. Het is zonder meer
een puinhoop waarmee je als vakor
ganisatie wordt geconfronteerd en
waaruit je eigenlijk tegen beter We
ten in nog goede regelingen voor de
mensen probeert te halen.
*4
a-iysrr-
1%SE.«
L'ii :r"J'
;ji gt y «gigpll'
IfiPiia'ïSS.
Noa één keer treden se aan voor een staatsieportret: directeur C. P. Ulenberg en zijn staf: in het vak vergrijs
de kappers en een fraaie manicure, die naar een ander pand zal moeten uitzienxaaar ze de ministers op de vin
gers kan tikken.
Als praktisch voorbeeld wordt dan
de mogelijkheid gesuggereerd om be
zoeken aan culturele evenementen in
de periferie te koppelen aan uitvoe
ringen in het centrum. Zo zou dan een
bezoek aan een uitvoering van het
Rotterdams Danscentrum in bijvoor-
Het is schandalig, dat zoiets nog
kan gebeuren, aldus de CNB-woord
voerder. Swarftouw is jarenlang zon
der meer een begrip geweest in bin
nen- en buitenland. Een in de kern
van de zaak gezond bedrijf wordt om
zeep geholpen door wanbeleid.
De balans in de metaalindustrie,
waarvan het zwaartepunt ln en rond
■Rotterdam ligt, is overigens al even
triest, 1971 is nog maar aikeie maan
den oud en tot nu toe zijn al een
kleine duizend metaalarbeiders ont
slagen of afgevoerd. En nog is het
eind oiet in zicht, zo voorspelde de
CMB-man.
De Nederlandse staalindustrie (ne
gentig), Van* Benkei (vijfentwintig),
Stronk (zeventig) Chrysler (tweehon
derd), Sener (vijfentwintig), -Swart-
touw (vierhonderd) en een nog onbe
kend aantal personeelsleden van
Hensen zijn nog maar een begin.
Krul onder Haa
kappers doet knip
op de deur
j
Stakende raad krijgt steun
(Van een onzer verslaggevers)
MOERKAPELLE De sta
kende gemeenteraad weet zich
gesteund door de meerderheid
van de bevolking. In een blik-
seménquête onder de bevolking
sprak een overgrote meerder
heid zich uit vóór het standpunt
dat de raad door zijn protest
staking heeft ingenomen, nadat
het college van G.S. de gemeen
te de goedkeuring voor de bouw
van 64volgens de raad brood
nodige woningen had onthou
den.
„Wc willen gewoon van onze eigen
mensen weten of ze ac-hter de raad
staan," vindt burgemeester I. Keijzer.
„Daarom hebben we ze gevraagd zich
voor woensdag uit te spreken over
deze kwestie". Van de 172 tot nu toe
ontvangen reakties blijken er 158 po
sitie/ te zijn voor de stakende raad,
een voorlopige uitslag waarmee zowel
burgemeester Keijzer als zijn ge
meenteraad bijzonder blij zijn-
In diezelfde enquête, die werd ge
publiceerd in een. in allerijl samenge
stelde extra-uitgave van het gemeen
telijk informatieblad, werd de inwo
ners van Moerkapelle gevraagd of zij
al dan niet belangstelling hebben
voor het de gemeente door G.S. ont
houden woningcontingent. Het college
van G.S. immers blijkt eraan te twij
felen of er in Moerkapelle inderdaad
wel zoveel behoefte aan de 64 om
streden woningen bestaat als de raad
wil doen voorkomen.
„Die twijfel blijkt nu wel bijzonder
ongegrond te zijn," aldus een triom
fantelijke burgemeester Keijzer,
„want we hebben nu al van 49 men
sen te horen gekregen dat ze wel de
gelijk serieuze belangstelling hebben
voor de toch beslist niet goedkope
huizen!"
„Echt, we voeren hier een reëel ge
vecht; we zijn echt geen Don Quin-
chottes. Als we weigeren onze grond
wettelijke plichten uit te voeren, dan
hebben we daar heus gegronde rede
nen voor!"
Het hoofs getik der scharen en de
gedempte conversatie rondom de
sdheerstoelen („Knip de nekpartij
maar goed hoog op Jan", „Jazeker
excellentie") zal dan plaats maken
voor de pneumatische mokerslagen
der slopers, die de statige salon aan
de Parkstraat volgens de wensen van
de nieuwe eigenaar bouwrijp zullen
maken voor ri-n autoshowroom.
Niet langer zuilen de lijkzwarte li
mousines daarna voorrijden om de
hoofden der ministeries af te leveren,
met langer zullen de geaccrediteerde
vertegenwoordigers van buitenlandse
mogendheden bij het afrekenen ter
loops vragen naar oen afdoend wa
tertje voor hun hardnekkige coupe
rose. Pc uterus en luchters worden,
waarschijnlijk bij opbod verkocht en
de grote wandspiegels, waarin altijd
opmerkelijk veel weer zat voor de
tijd van het jaar, zullen door de ha
mers aan gruzels worden geslagen. Zo
vergaat de oude Haagse glorie. Na
ruim vijftig jaar acht Maison Elsevier
de tijd gekomen voor de grote schei
ding. Zeg maar dag met je handje en
je*kammetje tegen een brok kappers
historie, dat onder druk van de wel
vaart roemloos is gekapseisd.
hebben hem al lang gezegd, dat lan
ger haar hem jonger maakt. En daar
heeft zelfs de minister wel oren naar.
Een semi-slordig kapsel Is tegenwoor
dig grote mode en het gevolg voor de
kapper is, dat hij in feite tweemaal
zoveel klanten zou moeten hebben om
aan zijn oude omzet te komen. Daar
is echter geen sprake van.
Directeur G. P. Ulenberg, die Mai
son Elsevier twintig jaar geleden, van
de toenmalige eigenaar, de heer Lim
burg, overnam, besloot tot opheffing
van zijn zaak „omdat ik cr geen blik
sem voor voel om het onafwend
baar faillissement gelaten af te wach
ten.
Ik wens geen hoofdrol te spelen in
een zielige vertoning. Als ik nu niet
stop, worden we toch over een jaar
gedwongen om de zaak te sluiten. Er
is geen uitweg meer, geen redelijke
oplossing."
Naar de oorzaken hoeft hij niet
lang te zoeken: „Het soort cliënten,
dat een zaak als Elsevier bezoekt,
sterft langzaam, maar zeker uit Sneu,
maar het is niet anders. Er is dom
weg geen behoefte meer aan dit type
deftige kapperszaken. Daar komt nog
bij, dat het gros van de klanten
steeds minder vaak komt. Een paar
jaar geleden was het nog normaal,
dat je iemand na vier of vijf weken
terugzag. Zo'n man wacht nu rustig
drie maanden, want zijn kinderen
Voor ons Is het neg een extra han
dicap, dat klanten van Elsevier sinds
mensenheugenis gewend, zijn om op
timale service te krijgen voor een be
lachelijk lage prijs.
Ik mag nu sinds kort voor knippen
zeven gulden en vijf en dertig reke
nen. Toen ik die prijs invoeirde stak
er een storm van verontwaardiging
op. Een man als Luns was van me
ning dat we het nou wel wat al te
igortig maakten. Voor die zeven gul
den vijf en dertig werk je als kapper
gemiddeld een half uur. Als je de
hoge kosten er aftrekt, vesdieneri wij
stukken minder dan welke geschoolde
arbeider öok. Ik vind het echt welle
tjes zo".
Met banketbakker Krul, die tot zijn.
vaste klantenkring behoort, heeft hij
de wederzijdse problemen in de afge
lopen maanden uitputtend besproken.
Ook 'hofleverancier Krul werd be
schouwd als een onvervreemdbaar
instituut, dat niet weg te denken was
uit de Haagse samenleving. Maar de
oude dametjes, die 's middags in zijn
spiegelzaal hun petltes fourtjes aten,
konden zijn wassende kosten niet op
vangen en Krul moest wel degelijk
capituleren.
„Hij worstelde met dezelfde proble.»
men als ik", stelt Ulenberg bitte;,'
vast, „ook hij kon geen goede vak
mensen meer krijgen en mocht if
prijs niet vragen voor de kwalitei
die hem beroemd had gemaakt. Eu
het personeel, dat hij had, moest hcj
zo fors betalen, dat de marge tussen
kosten en verdiensten te klein was
geworden.
Ik heb hier nu vier man personeel,
die in leeftijd variëren van 62 tot 45.
De meesten van hen voelen er niets
voor om hun verdere leven als kap
per te slijten. Eén krijgt waarschijn
lijk een baan als portier bij één van
de departementen. Dat geluk heb je,
als je ministers onder je schaar
krijgt. Zelf probeer ik een baan te
krijgen als boekhouder. Ik kan me nu
nog laten omscholen. Ik ben 49. Als
ik om wille van de eer en de mis
plaatste trots nog een paar jaar was
doorgesukkeld met deze zaak, waren
mijn personeel en ik waarschijnlijk
nooit meer aan de slag gekomen."
Zijn buurman rechts, die een ai
even statige winkel in rookartikelen
drijft, geeft hem het grootste gelijk
van de wereld. „Maar ik ben wel
bang, dat ik door die sluiting van
Elsevier een forse dreun krijg. Veel
klanten hadden de gewoonte om na
het knippen even vlug bij mij binnen,
te wippen en een kistje sigaren voor
het weekend te kopen.
Die mensen raak ik nu gegaran
deerd kwijt. Ovedysns hib ik me
nooit bij Elsevier "fcalen knijpen! Mij
te duur."
ii
