1
Klacht
Ikr
'Plezier in sport is belangrijker dan naar München gaan
BB
Successen op
100 km tijdrit
dagboek van
een official
SP
m
Onvolledig wielerkwartet houdt ongelijke strijd vol
Nut van pré-Olympische stage onduidelijk
m
-5aa t» eestgattge*'
TROUW/KWARTET WOENSDAG 30 AUGUSTUS 1972
SPORT
■T10/K
MÜNCHEN In de voorbereidingsjaren voor de Olympische Spe
len van Mexico (1966 en 1967) stuurde vrijwel ieder land zijn ploeg
naar een hooggelegen trainningskamp. Deskundigen verwachtten
toen dat na de Mexicaanse spelen deze trainingskampen voortgezet
zouden worden. Die voorspelling is maar gedeeltelijk uitgekomen.
Slechts in een paar takken van sport roeien en de lange afstanden
bij atletiek vertoonden zich nog sportmensen op de hooggelegen
trainingsacoomodaties
fit
,?>>P 'r-
ff
Nederlanders op weg naar de eerste medaille. Fedor den Hertog, Cees Priem, Hennie Kuiper en (in laatste positie) Aad van den Hoek in
hun razende jacht. Van den Hoek zou even later wegens materiaalpe ch moeten afhaken.
Van onze speciale verslaggever
MÜNCHEN Het werd dan brons, maar coach Joop Middelink zei:
'Qua sportprestatie hebben de jongens voor mij goud verdiend'.
Daarmee doelde Middelink op de wijze waarop Hennie Kuiper, Cees
Priem en Fedor den Hertog de mentale Map hadden verwerkt toen
Aad van den Hoek na 46 kilometer met een gebroken spaak moest
afstappen. Dat gebeurde op een moment dat de ploeg tegen alle ver
wachting in nog een Meine voorsprong had op de latere winnaar
van het goud: Rusland.
VEERKRACHT
FRITS SUÈR
®1
Joop Middelink
Ruilen
Rot baan
Televisie
Vroeg protest
Aan de wilgen
1
Hart heeft te
lijden van
hoogtetraining
Het nut van deze trainingsstages
wordt echter steeds meer betwijfeld.
Zeker nadat de Westduitse roeisport
in opspraak is gekomen door vier
gevallen van hartaandoeningen die bij
roeiers uit de Deutschland-Acht van
Karl Adam zijn geconstateerd. Het
laatste is dat van Klaus Nagel, die
vorige week in het trainingskamp van
de Duitse roeiers in Silvretta, plotse
ling in een ziekenhuis moest worden
opgenomen. Klus Nagel (getrouwd
met vlinderslagzwemster Heike Na
gel) blijkt een beschadiging van de
hartspier te hebben opgelopen. Een
aandoening die levensgevaarlijk kan
zijn. Zijn geval doet herinneren aan
dat van drie van zijn ploeggenoten,
Hans-Jêrgen Walbrecht (die aan de
gevolgen van een hartaandoening is
gestorven)', Jörg Henn en Ulbrich
Teidelt die beiden hun hoogtetraining
moesten afbreken tengevolge van aan
doeningen van het hart Hoewel dit
uitzonderlijke gevallen zijn, lijkt het
een eerste aanzet tot het afschaffen
van zwaar belaste hoogtetrainingen.
Een van de deskundigen bij uitstek,
professor Wildor Hollmann, rector
van de sport-Hochschule in Keulen en
beroemd cardioloog, heeft al aange
kondigd: UVij zitten met onze huidige
trainingsmethoden aan de grens. Be
schadigingen van de hartspier zijn bij
hoogte trainingen bijna niet meer te
vermijden.' Hollmann voegt er wel
aan toe dat meestal andere spieren of
bindweefsels scheuren voordat de
hartspier wordt getroffen.
Dr. De Jongste, chef van de medische
staf van de Nederlandse ploeg in
München is het daar gedeeltelijk mee
eens ai zegt hij: 'Je vraagt je af of er
niet al wat met dat hart van Nagel
aan de hand was. Ik geloof niet dat
de hoogtetraining op zich directe geva
ren met zich brengt of misschien
hebben ze wel tè hoog getraind.' Wel
zijn er andere dingen die bij een
hoogtetraining aan het licht kunnen
komen. Dr. De Jongste: 'Kleine aan
doeningen zijn soms erg belangrijk.
Ze kunnen ontsteking van de hart
spier in de hand werken. Ik waar
schuw altijd tegen dit soort dingen.
Kleine klachten als een lichte ver
koudheid of een lichte keelaandoe
ning moeten direct gemeld worden.'
Een belangrijk facet van de training
op hoogten boven tweeduizend meter
(daaronder heeft het geen enkele zin,
want dan is de uitwerking nihil) is
de medische begeleiding. Elke atleet
moet nauwkeurig gecontroleerd wor
den op (kleine gebreken.- Dit "punt is
kennelijk bij de Westduitsers niet op
timaal verzorgd-geweest, anders had
den deze tragische gevallen zich nau
welijks kunnen voordoen.
Dr. Paul Nowacki, arts van de Duitse
roeiers, geeft toe dat het geval Nagel
tot een catastrofe had kunnen leiden.
Hij stuurde Klaus Nagel (de 'beer'
van de Adamacht) naar liefst drie
erkende specialisten die hem 'belast
baar' verklaarden. Nowacki, die voor
dien al iets vermoedde liet zich om
praten en Nagel trainde verder tot
het momen dat hij instortte. Nowacki
zegt nu: 'Dit geval is voor mij een les
geweest. Het is nu duidelijk dat de
verantwoordelijkheid voor ploeg al
leen bij de ploegarts mag liggen. Ik
werk niet verder voordat dit officieel
is.
De Nederlandse roei-afvaardiging was
de enige van de nationale vertegen
woordiging die naar een trainings
kamp op grote hoogte vertrok in St.
Moritz. Vanaf het moment dat de
ploeg vanuit Nederland vertrok tot de
aankomst in het Olympisch dorp, ston
den de roeiers onder begeleiding van
de bodsarts. Ook dr. Frits Kessel, lid
van het medisch team in München, is
drie dagen in St. Moritz geweest. De
begeleiding van de Nederlanders was
optimaal.
Een belangrijk argument tegen de
hoogtetrainingen is dat steeds meer
mensen ervan overtuigd raken, dat
dergelijke zware inspanningen in de
ijle berglucht vrij zinloos zijn. Bill
Hobbs, slagroeier uit de geweldige
Amerikaanse acht, die ook in St. Mo-
ritz was, zegt bij voorbeeld: 'Ik geloof
er niet zo in. Volgens mij werkt zo'n
training alleen psychologisch door. Er
zijn roeiers die denken dat het helpt
en daardoor op lagere banen beter
gaan varen. Voor mij maakt het alle
maal niets uit.'
En hij staat in deze mening niet ai-
leen.
Dr. De Jongste: 'Ook professor Poel
man is helemaal niet overtuigd van 't
nut van hoogtetraining.' De medische
deskundigen zijn het er nog niet hele
maal over eens, hoewel er nu meer
tegenstanders dan aanhangers van
hoogtetrainingen zijn.
iittnlj
!U£
ÉB
u
'44 '4 lg
iS A'.
irffiir
Gouden karakter beloond
trLelbronzen medaille
Op dat moment 'kwam Middelink voor
de moeilijke keus te staan: wachten
of met drie man doorgaan. Het werd
het laatste. Maar voordat hij dit aan
de -weifelende renners kon overbren
gen waren ai zeker tien seconden ver
streken. 'Wij hadden een lastige com
missaris en die eiste dat we tenmin
ste 25 meter achter de renners bleven
rijden. Daar mocht geen meter af. Ook
mochten we niet tussentijds even naast
de renners rijden om hen wat te zeg
gen, zoals gebruikelijk is. Daardoor
kon ik me bij de renners nauwelijks
verstaanbaar maken'. En Hennie Kui
per vertelt: 'Wij hoorden een Hap en
dachten aan een lekke band- Op zo'n
moment lijkt het of je een enorme tik
krijgt. We kregen lood in onze benen'.
BESLISSING
Uiteindelijk gokte Middelink op zijn
drie overgebleven temporijders. Een
beslissing die wel onmiddellijk werd
genomen, maar waaraan het nodige
denkwerk aan vooraf was gegaan. Mid
delink: 'Je volgt de wedstrijd steeds
en je merkt dat een van de renners
iets minder sterk rijdt. Ais die ene
renner dan ook nog pech krijgt en
dat was hier het geval dan is het
verantwoord de beslissing te nemen
hem maar te laten afvallen en met drie
man verder te gaan. Was het echter
Priem, Den Hertog of Kuiper gebeurd,
dan had ik gezegd: wachten. Deson
danks sta je voor een volk-omen on
verwachte beslissing. Op dat moment
denk je niet, maar ga je -impulsief te
werk. Slechts later kan je je afvragen
of je het wel goed hebt gedaan. Een
ding staat voor mij echter vast: hoe
goed je ook wekenlang met de jongens
bent opgetrokken, op zulke momenten
moet je voor elkaar verschrikkelijk
hard zijn'.
De reactie van"de pech bleef niet uit.
Priem, Den Hertog en Kuiper verlo
ren meteen 20 seconden op de Polen
en Russen, Zij kwamen nog meer in
het nadeel toen een stuk van 25 kilo
meter tegen de wind in volgde. Hennie
Kuiper vertelde: 'Omdat je gauw aan
de beurt bent kop te doen, krijg je
geen kans te herstellen. Dat is vooral
tegen wind in nadelig. Bovendien had
den wij een zeer snelle start gemaakt
en in de tweede 25 'kilometer moest
daar wel een sectie op komen. Die
konden we nu niet opvangen'.
Met nog 25 km te rijden was Neder
land gezakt naar de derde plaats, ge
deeld met België met een tijd van
1.36.52 uur. Op dat moment gaf nie
mand meer een kans voor het ereme
taal. Maar het merkwaardige was, dat
juist in de slotfase de Nederlandse
ploeg tot zijn beste tijd kwam. De te
leurstelling bleek dan toch snel ver
werkt en de ploeg bracht de veer
kracht op om toen nog 9 seconden
te winnen op de Belgen, die hun beste
periode voor het laatste moment" be
waarden, en de achterstand op Polen
met 20 seconden in te korten en op
Rusland met 6 seconden in te lopen.
Een ongelofelijke prestatie in een
ogenschijnlijk ongelijk gevecht van
drie tegen vier man*.
Cees Priem meent, dat de veerkracht
van de ploeg te danken is aan de goe
de voorbereiding. 'Dat heeft geleid
tot een topt ^rm en dan kan je alles.
Wij hebben zo sterk kunnen rijden,
omdat wij allemaal in die geweldige
vorm waren. Wij zijn naar deze wed
strijd gegroeid als geen ander. We wa
ren allemaal erg zenuwachtig, meer
dan normaal. En dat is een goed te
ken.' Chef d'équipe van de ploeg, Arie
van Vliet, die in de wagen volgde, zei:
'Wat er zich in de hoofden van de jon
gens heeft afgespeeld, weet ik niet,
maar ik heb in die slotfase een inzet
gezien, waar ik koud van werd. Dit
heeft onvergetelijke indruk op mij ge
maakt', Priem: 'Het is natuurlijk Ab
normaal. Het kan gewoon niet dat een
ploeg van drie renners standhoudt te
gen de beste ploegen van vier renners'.
En zo bracht de breuk van één spaak
in het 28 spaaks achterwiel van Aad
vafi den Hoek het goud niet naar Ne
derland, maar naar Rusland. Midde
link: 'Ik zou niet willen zeggen, dat
wij zonder die pech goud hadden ge
wonnen. Dat doet namelijk afbreuk
aan de prestatie van de Russen. En
dat is niet sportief'. Maar een recon
structie van de feiten wees uit, dat
het pechgeval de ploeg meer dan een
minuut heeft gekost. En dus goud!
SYSTEEM
Voor Middelink staat het vast, dat de
ze ploeg dit alleen heeft kunnen pres
teren, door de hechte band die hij in
de afgelopen weken in het trainings
kamp tussen het groepje van vier heeft
gekweekt 'Vriendschap kweken blijkt
niet moeilijk. Dat het lukt is er de re
den van, dat ik dit werk ieder jaar
zonder tegenzin kan doen. Ons systeem
is de renners in 'Papendal' bij elkaar
te brengen en vandaar uit te werken,
blijkt toch weer het juiste geweest te
zijn'. Wij hebben het veel moeilijker
dan de Russen en Polen. In Moskou
heb ik het bijvoorbeeld meegemaakt,
dat er een tijdrit was met achtenveer
tig Russische ploegen. Toen die wed
strijd was afgelopen, begon men op
nieuw met een serie ploegen. Men
heeft daar een enorme keus. Boven
dien gaat niemand over naar de profs,
dus hoeven ze niet steeds nieuwe ren
ners te zoeken. Het enige wat een
coach daar kan doen, is voorzichtig
versterken, de zwakke plekken weg
werken of aanvullen'.
Dat laatste bevestigde Boris Zjoekow,
één van de vier Russen, die Olympisch
kampoen werden vorig jaar tijdens het
wereldkampioenschap in Varese, in de
slotfase nog sterk terugvielen, maar
twee jaar geleden in Leicester ook de
wereldtitel grepen 'Wij trainen met
nog enkele kandidaten al twee jaar
samen. Een enkele keer wordt gewis
seld. Daarbij maken we ook weer deel
uit van een groep van 120 geselecteer
de renners, waardoor er altijd strijd
blijft om bij die laatste zes te blijven'.
En Valeri Jardi: 'Gisteravond hebben
wij naar een radio-uitzending geluis
terd met Russische liederen. Dat heeft
ons geïnspireerd tot deze prestatie'.
Van onze speciale verslaggever
MÜNCHEN Sinds de Olympische
Spelen van Rome in 1960 is Neder
land succesvol geweest op de 100 km
ploegentijdrit. In dat jaar ook nam
Joop Middelink de coaching van de
wegrenners op zich. De resultaten
waren:
Rome 1960: Vierde plaats. Renners:
Rene Lotz, Ab Sluis, Lex van Kreu
ningen en Jan Hugens.
Tokio: 1964: Goud: Renners: Gerben
Karstens, Eef Dolman, Jan Pieterse
en Bart Zoet
Mexico 1968; Goud. Renners: Joop
Zoetemelk, Fedor den Hertog, Jan
Krekels en René Pijnen.
München 1972: Brons. Renners: Fedor
den Hertog, Cees Priem, Aad van der
Hoek en Hennie Kuiper.
Ik ben meteen maar naar de
handelskamer hier in München
gegaan, om mijn beklag in te
dienen. We waren er voor ge
waarschuwd, allerlei soorten
mensen zullen proberen aan de
Olympische Spelen geld te ver
dienen. En wie klachten heeft
kan die bij de handelskamer
deponeren. Wel, ik heb klach
ten! Stelt zich voor. Gistera
vond, voor het begin van het
zwemprogramma wilde ik mij
even wat vertreden in de bin
nenstad van München. Nadat ik
uit die prachtige ondergrondse
was gestapt meende ik er goed
aan te doen eerst eens een
hapje te gaan eten. Ik stapte
een zo op het oog keurig res
taurant binnen en vroeg er de
ober het viel mij onmiddel
lijk op dat zijn jasje niet smet
teloos wit urn om de kleine
kaart. Wie schetst mijn verba
zing, toen ik onder het Russisch
ei, een snack die ik uit principe
al oversla, een 'slaatje kogelsto
ter' aantrof. Op onbeschaamde
wijze trachtte de eigenaar van
deze zaak een gripstuiver aan
het Olympisch festijn te verdie
nen. Toen ik de gerant ter
verantwoording riep kreeg ik
van de jongeman kortaf te ho
ren dat ik, en nu herhaal ik
het letterlijk, 'een kogel voor
m'n kop kon krijgen'. En dat
alles zeer duidelijk voor de
mensen aan de andere tafeltjes.
Het spreekt dat ik mij zonder
iets te nuttigen, met vastbera
den stap weer naar de straat
heb begeven.
Daar wachtte mij echter een
nieuwe surprise. Op de hoek
stond een nogal morsig uitziend
ouder persoon die miJ staande
hield. Hij deed voorzichtig zijn
grauwe jas wat open en toonde
mij een stapeltje foto's. 'Kan-
/en?' vroeg hij mij nog. Ik heb
hem natuurlijk zonder iets te
zeggen laten staan. Wel zag ik
in een flits dat er ook een foto
van Hansje Bunschoten in
zwempak bij was. Dat vervulde
mij met enige verbazing, hoewel
mijn walging natuurlijk over
heerste. Ik besloot echter de
toestand even nader te beschou
wen. Na een klein rondje om
stond ik even later weer aan de
overkant om te kijken wat er
allemaal met deze man in con
tact zou tredenMaar hij bleek
mij al weer opgemerkt te heb
ben. Want zodat iedereen het
duidelijk kon zien dat hij het
tegen mij had riep hij hard
'ausverkauft'.
Men begrijpt dat ik zeer in
verlegenheid was gebracht. Ik
ben ter afleiding en natuurlijk
ook omdat, 't moest even verder
een boekenstalletje binnen ge
stapt waar ik enige ansichten
wilde aanschaffen om mijn ver
wanten en kennissen op de
hoogte te houden van mijn ver
blijf in München. Daar trof ik
tussen vrolijke prenten en uit
zichten op München ook een
kaart van een vrolijke hard
loop ster aan. Zonder verder te
kijken heb ik ook een exem
plaar daarvan aangeschaft. Het
bleek zo'n kaart met een luikje
te zijn. Ik vraag me achteraf af
of ik niet beter even had kun
nen kijken wat daar te zien
teas. En ik had hern waarschijn
lijk ook beter niet naar een
zakenrelatie kunnen sturenEn
fin, ik heb de organisatie inge
licht, Vanavond zal ik onderzoe
ken of er maatregelen zijn ge
nomen.
MüN CHEN/AMSTERDAM Het
grote Feest, dat inmiddels aan zijn
vijfde dag begint, gaat morgen ei
genlijk pas helemaal echt van start,
wanneer ook de atleten in het Olym
pisch Stadion aantreden. Aan het
grote Feest zijn voor alle deelne
mers en zeker ook door de atle
ten vele maanden van opofferin
gen, strenge leefregels en uitputten
de trainingen voorafgegaan. Het zijn
de (te?) hoge investeringen om in
München te kunnen aantreden in de
strijd om de vaak overgewaardeerde
medailles.
Zij hebben hard gewerkt hun doel
te bereiken. Zij zijn de 'uitverkore
nen' van een veel grotere groep.
Immers tallozen hebben even hard
gezwoegd, maar bleken tenslotte te
kort te schieten voor de deelneming
aan het grote Olypische Gebeuren.
Drie van die 'tallozen* die de komende
dagen met méér dan normale inte
resse thuis voor hun t.v.-toestelletje
zullen zitten om dat Gebeuren thuis
te volgen, zijn de atletes Mleke
Sterk (100 m horden), Joke van
Gerven (1500 m) en de atleet Hans
van Enkhuizen (ilO m horden). Een
dag voor de officiële opening van
het Feest van de Jeugd was het
drietal in Woudenberg bij Hans van
Enkhuizen bijeengekomen om hun
teleurstelling onder het genot van
een uitstekende rijsttafel nog eens
door te praten. Een opmerkelijk ge
beuren, zeker gezien de tegenstellin
gen.
Joke van Gcrvcn (zij voldeed één
keer aan de limiet van 4.14 tijdens
dc nationale kampioenschappen; de
limiet moest twee keer tijdens een
internationale wedstrijd worden ge
realiseerd) is hevig teleurgesteld en
verbitterd. Sinds haar achteraf to
taal onnodige en lachwekkende race
op Papendal, waar zij 'in samenwer
king' nog 0,6 boven de limiet bleef
(de wedstrijd zou het NOC-stand-
punt toch niet meer hebben beïn
vloedt) heeft zij niet meer getraind.
'Je stelt je helemaal op München in.
Je laat er veel voor. En als je er
dan toch niet heen mag, word je
wel wat apatisch. Joke's man Wim:
'Zij heeft er op het ogenblik hele
maal geen zin meer in. Het enige
waar zij over praat is het ondoor
grondelijke beleid van een NOC en
een KNAU. Aan trainen komt ze
niet meer toe. Maar dat zal wel
weer komen. Atletiek betekent veel
voor haar, München is niet zaligma
kend. Joke is het meest verbitterd
over het feit dat het NOC atleten,
die ook niet aan de limiet hebben
voldaan wel afgevaardigde en dat zij
nu thuis zit. Joke van Gerven: 'Men
heeft het over discriminatie in Rho-
desaë, maar in Nederland is er ook
discriminatie. Er zijn atleten die de
limiet niet halen en toch in
München zitten en andersom.'
9 Micke Sterk is minder teleurge
steld. Zij vindt zichzelf niet zielig,
omdat zij nu toevallig thuis moet
blijven. Mieke: "Het is natuurlijk
wel jammer, dat ik niet mee kan
doen, maar ik ben er niet onderste
boven ran. De afgelopen week heb
ik weliswaar slechts drie keer ge
traind, maar dat komt omdat na die
idiote Iimietenjacht even de span
ning, even 'het moeten' weg is. Ik
vind trainen plezierig en ga normaal
verder. Ik heb plezier in mijn sport.
Misschien is de opmerking sport s
arbeid wei waar, maar daarom toch
nog niet verwerpelijk.'
9 Ilans van Enkhuizen vindt de
opofferingen die hij zich heeft moe
ten getroosten niet voor niets ge
weest. 'Ik train en loop wedstrijden,
omdat ik er plezier in heb. Ais ik
het niet leuk meer zou vinden zou
ik er mee stoppen. Alleen de men
sen van het NOC en dc KNAU
ontnemen je de lust tot sporten. Ik
kan me zo kwaad maken op dat
stelletje officials. Toen ik precies
wilde weten, waarom atleten als
Hensgens, Wassenaar en Scharn, die
niet eens.op de lijst van de beste
dertig voorkomen en dus helemaal
geen kans hebben op een finale
plaats wel in München mogen star
ten en ik niet, kreeg ik een vaag
antwoord. Ze bedrijven vriendjespo
litiek daar bij het NOC. Het is wel
toevallig, dat de atleten die niet
mogen allemaal Westphalklanten
zijn. Daarom hoop ik op een enorme
Nederlandse sof, niet voor de atle
ten, maar om het verkeerde beleid
van het NOC aan te tonen. Ik heb
mijn trainingsprogramma aangepast
en werk momenteel naar een tweede
top toe. Na de Spelen wil ik een
goede tijd neerzetten om het NOC
hiermee op een vreselijke manier
voor aap te zetten.'
Het is duidelijk, dat de verbittering
en teleurstelling bij de drie atleten
erg groot is, maar als ze terugblik
ken op de voorafgaande maanden
komen zij tot de slotsom, dat zij het
niet anders zouden hebben gedaan.
Mieke Sterk: 'Resultaten zijn wei
belangrijk, maar als je werkelijk zou
voeien, dat de topsport een belem
mering voor je verdere ontwikkeling
gaat worden, of wanneer alle plezier
verdwijnt, dan stop je er vanzelf
mee, maar zo ver is het nog lang
niet.
Wel bestaat er het uitdrukkelijke
verlangen aan een gesprek in sep
tember. Zowel de thuisblijvers ais
de Münchengangers moeten weten
waar ze aan toe zijn.
De voorzitter van het Zweedse
Olympische Comité Siggc Bergman
verklaarde gisteren, dat er een Au
stralische zwemmer, waarvan hij dc
naam nog niet ontdekt had, in het
officiële Zweedse trainingstenue
rondstapt Bergman vermoedt dat
een lid van zijn ploeg als Australiër
vermomd gaat, wat tegen de regels
van het IOC is. Tijdens de Olympi
sche Spelen is het verboden in een
ander dan het officiële tenue te
verschijnen. Zweedse officials zijn
nu bezig achter de namen van de
Zweedse Australiër en de Australi
sche Zweed te komen.
De coach van de machtige Ameri
kaanse groep atleten, Bill Bowerman
is nijdig op alles en nog wat Bo
werman, een docent aan een univer
siteit klaagde steen en been, 'We
hebben een pasgetrouwde atleet in
de ploeg, die zijn vrouw heeft mee
genomen. Zij logeert ergens in de
stad. Dat kan ik niet goed vinden.
Een ander lid van de ploeg denkt,
dat hij na een nachtje lol en herrie,
de voigede dag fit op het trainings
veld kan verscliijnen. Wat koop je
nou voor zo'n vent Verder valt de
hooggeroemde Duitse organisatie
hard tegen. Die lui hebben nog
niets gedaan wat ze beloofd iiebben.
Bovendien deugen onze eigen orga-
nisatiemensen niet; ze zijn onbe
kwaam en partijdig. En als we van
de oefenterreinen naar het dorp wil
len is er altijd een tekort aan ver
voersmiddelen. Ik geloof dat andere
coaches onze wagens pikken en die
nog houden ook.' Toen hem ge
vraagd werd of hij nog wel plezier
in zijn werk had, antwoordde de boze
coach: 'Ik heb een rot baan.'
Ook de 950 ingezetenen van de
'Poort van de Hemel' gevangenis in
Rome zullen van het Olympische
gebeuren kunnen snoepen. Gisteren
werden namelijk de 300 tv-toesteïlen
aan het gevang afgeleverd, die door
een plaatselijke fabrikant te leen
waren aangeboden. In opdracht van
de directeur van de gevangenis werd
in elke cel zo'n kijkkast geplaatst
de nederlaag van hun kampioen als
een „nationale ramp". Zij vertelden
ook nog, dat de bokser, nu zijn
carrière geschonden werd door een
knock-out, zijn bokshandschoencn
wel eens aan de wilgen zou kunnen
hangen.
Een titelhouder is gisteren van het
Olympisch toneel verdwenen. De 26-
jarlge vlieggewicht-bokser Francisco
Brito uit Venezuela werd door de
18-jarige Australiër Dennis Talbot
in de tweede ronde knock-out gesla
gen. Twee jaar geleden verloor Den-
nis bijna een hand bij een verkeers
ongeluk. Met diezelfde hand bracht
hij de Zuid-Amerikaan Brito, zijn
tweede nederlaag in 118 wedstrijden
toe.
Officials uit Venezuela beschreven
Terwijl deze Spelen nog in volle
gang zijn, zijn mensen in Colorado
al aan het protesteren tegen het
volgende Olympisch festijn. De in
woners van Colorado voelen er wei
nig voor, dat de Olympische Winter
spelen 1976 in hun staat worden
gehouden, omdat zij het veie geld
heel wat beter kunnen gebruiken.
Burgemeester Bill McNickoIs van
Denver, de hoofdstad van Colorado,
is echter wel voor het houden va»
de Spelen in zijn stad. Hij heeft een
aantal medestanders gevonden, waar
onder uiteraard een aantal welge
stelde» zijn, zoals industriëlen, eige
naars van oliemaatschappijen en
bankiers. De bekendste leden van
het actiecomité zijn Bob Hope en
Bing Crosby uit Hollywood, dr. S.
Eisenhouwcr, dc broer van wijlen
president Eisenhouwer en de ver
maarde sportcoach Charles Wilkin
son. Ook in andere staten is al
verzet aangetekend tegen het even
tuele houden van de Winterspelen
aldaar, wat wel koren op de molen
van Avery Brimdage zal zijn, die
vindt dat de Winterspelen moeten
verdwijnen omdat zij door de com
mercie verziekt zijn.
t
