I»
Derde
1
SÜüS
i
Verschil
^Communisten
Rubicon
siif f
TflOIJW/KWAiBiTET ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1973
BUITENLAND
Tll/Kli
Kan de Franse socialistische leider Mitterrand een tweede AHende worden? Zou de Italiaanse commu
nistische leider Berlinguer, eenmaal aan de macht, even zorgvuldig de grondwettelijke regels respecteren,
als de Chileense communisten? Biedt Chili misschien een voorbèeid voor andere communistische partijen
om aan de macht te komen? Met name in Frankrijk en Italië, waar deze partijen een grote aanhang heb
ben en waar, zoals in Frankrijk, de communisten een brede coalitie hebben gevormd met socialisten en-
anderelinkse partijen? 'v
Vitaliteit
1
Wlii
Frangois Mitterrand: uitzicht op presidentschap?
ishS
ËgMBii
ate8B^a*MrifcBB
MSÊÊSm
Enrico. Berlinguer: betere reputatie.
Resultaten
FERRY
VERSTEEG
m LATIJNS
AMERIKA
Zoeken naar een
.strategie:in Algiers
Katholiek
"Noem het een ideaal, een prin
cipe of een strategie. De niet-ge-
bondenheid blijkt op verschillen
de manleren te-kunnen werken.
En we gaan er zéker mee door'.
Een jonge man met een grote
snor en dromerige blauwe ogen,
omringd door een stoet arabi-
sche en afrikaanse journalisten,
ventileert zijn gedachten. Het
is Abdelaziz Bouteflika, minister
van buitenlandse zaken vah 'Al
gerije. Zijn assistenten willen
hem van de kluit belangstellen-,
den lospellen, maar een fraaie
Italiaanse verbijstert alle op-,
rechte Islamietendoor te roe
pen: 'nee, hij moét hier blijven,
hij heeft nog niet op mijn vraag
geantwoord..,.' Bouteflika kijkt
hadr'aan, meer verbaasd dan
gecharmeerd, en zegt dan te
leurgesteld: 'de moeilijkheid
met u is dat u stratégie én tak-
tiek dóór elkaar haalt...'
door H. Biersteker
Tanzania's leider Nyerere, oudste profeet van de 'self-reliance'
het uitsluitend op eigen kracht bouwen van de ontwikkelingslan
den.,
NKRIJK EN ITALIË
CHILI'S IN DE HOP?
1 ri
Dat zijn vragen, die de ontwikkelin
gen in Chili onmiddellijk hebben op
geroepen. En ondanks de gewelddadi
ge afzetting van de Chileense presi
dent deze week zullen de Chileense
ervaringen ook in de toekomst wor
den gebruikt als argumenten pro en
contra de mogelijkheden van de Fran
se en Italiaanse linkerzijde.
En het is evengoed waar, dat de ver
richtingen van de Chileense commu
nisten in de Unidad Popular-coalitie
en de grote mate, waarin zij zich heb
ben gehouden aan hun belofte de
grondwet te zullen respecteren, een
directe invloed hebben op de reputa
tie en de toekomstmogelijkheden van
de Italiaanse en Franse zusterpartijen.
Ook al, omdat alle drie partijen rede
lijk nauwe relaties onderhouden met
de grote Russische moederpartij.
Vorig jaar wijdde de universiteit van
Manchester een studiebijeenkomst aan
dit onderwerp, waaraan Britse en Chi
leense economen en sociologen deel
namen. De discussie werd daarbij toe
gespitst op de vraag in' hoeverre het
zinnig is de situaties in Chili, Italië
en Frankrijk te vergelijken.
Men kwam daar onder meer tot de
slotsom, dat de vitaliteit van het
grondwettelijke systeem kenmerk is
van de drie landen. Vooral de politie
ke instellingen van Chili hebben de
afgelopen eeuw blijk gegeven van een
grote stabiliteit. Chili doorstond -tot
Ailende's afzetting op dit punt niet
alleen met glans een vergelijking met
Frankrijk, maar heeft zelfs beter ge-
boerd dan Italië, dat lange tijd opge
scheept zat met dictator Mussolini.
Verde.' blijkt in Chili, Frankrijk en
Italië, je werking van de politieke in
stellingen te worden beïnvloed
door een aantal Verschijnselen, die
vooral worden toegeschreven aan dc
Latijnse politiek. Zo zijn personen er
vaak belangrijker dan programma's.
Een ander verschijnsel is de aanvaar
ding van een zekere mate van pater
nalisme." wat in Frankrijk en Chili
goeddeels samenvalt met de .ontwikke
ling naar een krachtig presidentieel,
stelsel, waar één man grote macht
heeft. Italië kent nog het minder ro
buuste parlementaire systeem, maar
de politieke perikelen ln dat land
maken een toekomstige overschakeling
Jjjsjp
van haar belangrijkste taken, de Amc-.
rikaanse. militaire, invloed te beper
ken. Vooral in Italië en Chili wordt
dit beschouwd als een middel om het
rechterkamp^ te verzwakken. In Italië
hebben de communisten herhaaldelijk
laten weten, dat zonder de NAVO
en het gevaar van een NAVQ-inter-
ventie om een in gevaar verkerende Ita
liaanse regering te 'steunen*, de inter
ne politieke verhoudingen anders zou
den zijn. T'
Zelfs in Frankrijk waar de- Gaulle
destijds de formele scheiding tussen
Parijs en de NAVO uitsprak, beschou
wen de communisten tegenwoordig de
Franse toenadering tot Engeland in
EEG-verband als een .gevaar, omdat
daardoor de NAVO-invloeden weer
•sterker zouden worden.
In Chili heeft de Unidad Popular
steeds ingestemd met handhaving van
de militaire relaties met de VS. Al-
lende heeft voortdurend geprobeerd
de strijdkrachten zoveel mogelijk te
vreden te stellen en aan zijn socialis
tische experiment s tebinden. - Maar
toen de Chileense revolutie in een
kritieke fase kwam, nam de 'twijfel
aan de militaire loyaliteit sterk toe.
En, zoals deze week gebleken is, te
recht. Waarnemers menen, dat de
Franse en Italiaanse militairen zich
in 'geval vair een socialistisch, expéri-.
ment van-begin af aan veel vijandiger
tegen, een Volksfront .zouden opstel
len; -
Chili, Frankrijk cn Italië mogen op
een aantal punten belangrijke -over
eenkomsten vertonen, op het-terrein
van de economie bestaat een wézen
lijk verschik De Franse Volksfrohtlei-
der Francois Mitterrand heeft hier
ook herhaaldelijk op gewezen, blijk
baar uit vrees, dat de economische
chaos in Chili ook afbreuk zou. doen'
aan zijn toekomstmogelijkheden.Het
is inderdaad een feit,-dat Frankrijk
en Italië zich hebben ontwikkeld'tot
hoog-geïndustrialiseerde rijke landen,
terwijl Chili nog altijd een ontwikke
lingsland is met een achterlijke land-,
bouw, een; zwakke stagnerende indus
trie en een grote afhankelijkheid, van
de rijke wereld, die de afgelopen hal
ve eeuw grote.fortuinen aan het land
onttrok.
Het probleem van Chili is dan ook
zich economisch te* emanciperen door
een snelle ,ontwikkeling en industria
lisatie, zonder nog afhankelijker te
worden van het buitenlands Anders
gezegd: de. nationalisatie van talrijke
bedrijven en het opnieuw inrichten
van de-economie vereist grote bèdra-,
gen aan schadeloosstelling, én 'voorzo
ver de Chileense leiders aan deze -
vooral vpn .Amerikaanse rij.de vaak
onredelijke ëjsen niet toegéven, wordt-
geantwoord met een economische
wurgingspolitiek. Maar tezelfdertijd
vragen den Chileense ontwikkelings
plannen veel geld. Hier is dus duide
lijk sprake t van een vicieuze cirkel,
dié in landen als Frankrijk en'Italië
veèl.mindMaan de orde is-
De bekende Chileense' econoom Oswal-
do Sunkel vsrijst er op, dat deze fatale
cirkelgang] alleen maar is té doorbre
ken door teleerste instantie, voorrang
té géven a'aii politieke Oplossingen bo
ven economische remediq&^.Wat" in-
r'^ r-
-
tofÉsMI
:S:
msm
WW
sÏCTijSil
houdt, dat de geprivilegeerde groepen-
allereerst van hun overheersende'
macht-moeten worden beroofd.. Want
zij streven naar handhaving van de
bestaande banden met de rijke landen
en van het traditionele kapitalistische
stelsel; dat in Chili onvoldoende
blijkt te werken: Pas daarna kan;met
enige kans op. succes naar een sane
ring vah' de ..economie worden ge
streefd.
Sunkel wijst er terecht: op, daf deze
sanering - in, héthuidige .Chili slechts
ten dele 'kon- worden doorgevoerd,
doordat de regering-Allende in het
politieke, moeras'is blijven steken: de
politieke oppositie is nóg steeds sterk
en de Unidad Popular slaagde er niet
in de meerderheid van de bevolking
achter zich..te krijgen, -t
Dit grote belang yan de politieke'op
lossing leidt direct paar. de houding
van de communisten in Chili, Italië
en-Frankrljk; Want zij zijn de voor
naamste stuweiide krachten achter bet
streyen naarvj>enheid in: heti,linkse
kamp. Bovendien vormden ze. de
sterkste en een meest efficiënte poli
tieke organisatie in de verdreven Chi
leense Unidad Popular-coalitie en zal
hetzelfde het geval zijn in eventuele
toekomstige Franse en .Italiaanse, coa
lities van links. Alle drie communisti
sche partijen hebben bovendien ger
zworen de bestaande politieke Instel
lingen en wetten van hun landen te
zullen respecteren. Zonder deze be
reidheid zouden ooalities tussen com
munisten, socialisten en andere linkse
gTöepen trouwens in geen van de drie
landen tot stand komen.
Deze vreedzame aanpak van do vroe
ger zo militante communisten ontwik
kelde zich vooral na het twintigste
congres van de Russische partij in
1980. Op dat congres werd officieel
vastgesteld, dat 'een socialistische re
volutie met vreedzame middelen* niet
langer als iets uitzonderlijks moet
worden beschouwd, maar als 'de
meest waarschijnlijke vorm' van over
gang van kapitalisme naar socialisme.
In het Russische partijprogramma van
1961 werd dit punt in uitgewerkte
vorm geformuleerd.Hierin; werd ón
der meer verzekerd: 'Revoluties zijn
zeer goed mogelijk zonder oorlog..;.
De werkende klasse, gesteund door de
meerderheid van het volk kan de an
ti-volkskrachten verslaan met een soli
de meerderheid in het parlement.'
Toch wordt de gewenste vreedszaam-
heid van de opmars naar het socialis
me enigszins afgezwakt: 'Maar in wel
ke vorm zich de overgang van het ka
pitalisme naar het socialisme ook vol
trekt. deze overgang kan alleen tot
stand komen door revolutie'. 'Hoe ge
varieerd dergelijke revoluties in de
verschillende landen ook kunnen
zijn', zo vervolgt het programma, 'ze
zullen niet slagen zonder een dicta
tuur van het proletariaat, dié echte
democratie garandeert, democratie
van het volk'.
Als we bekijken hoe deze Russische
aanbevelingen die volgens waarne
mers mede tot stand gekomen zijn .-op
aandrang van de Chileense, Franse cn
Italiaanse partijen ruim tien jaar la
ter zijn verwerkt, blijken de resulta
ten nogal uiteen te lopen. In Italië
wisten de communisten door hun
voortdurende aanbankelijkheidsbetui-
gingea jegens het bestaande systeem
hun politieke status op te voeren,,
maar daar bleef het bij.
In Frankrijk kwamen de communis
ten een stap verder. Samen met de so-'
cialisten van Frangois Mitterand werd
een Volksfront gevormd, dat bij de
parlementsverkiezingen 'van maart im
poneerde en het pas in tweede instan
tie moest afleggen tegen Pompidous
gaullisten. - -
Maar in-Chili kwamen de communis
ten het verst. Er werd niet alleen een
volksfront van communisten, socialis
ten, radicalen en enkele linkse splin
ters gevormd, maar het wist in .1970
bij de algemene verkiezingen zelfs de
regeringsmacht te grijpen.
Maar'aan andere eisen uit het Russi
sche partijprogramma van 1961 werd
niet voldaan. <V
Ondanks alle ingrijpende hervormin
gen, die de regering AUende 'door
voerde, werd de revolutionaire Rubi
con niet overgestoken. De vereiste
'dictatuur van het proletariaat' zag
nog niet het levenslicht. En voorzover,
daartoe de afgelopen maanden van .ar-i
beiderszijdc spontane pogingen wer
den ondernomen onder meer door:
de vorming van autonome arbeidersv
organisaties, die streven naar 'volks-'
macht' reageerde de Unidad Popular f:
terughoudend, om niet te zeggen af-
wijzend.
Bovendien wist de Unidad Popular
geen meerderheid te behalen in het
parlement, zoals het Moskouse pro-.:
gramma voorschreef. Daarom gaf het
Chileense experiment ook onvoldoen-
de uitsluitsel over de centrale vraagt
of een regerende Volksfront-coalitie,
gesteund door de meerderheid van dos
bevolking en het parlement en met?
hulp van de.bestaande wetten, het so-
cialisme kan invoeren. '1^4'
Dit is het laatste artikel -— reeds voor;;
Ailende's dood vervaardigd en zoveel)
mogelijk aangepast uit een; serie
van vier. De vorige artikelen ver-;
schenen op 25 augustus, 1; en;8 sep- J
tenter., -
naar een presidentieel systeem aller
minst denkbeeldig.
Dit systeem vergroot de kansen, van
tinksc coalities om via de vreedzame
weg het socialisme te installeren. Zo
als de bekende Franse politicoloog
Maurice Duverger onlangs liet weten:
'Het Chileense voorbeeld toont, aan,
dat een bij algemene verkiezingen ge
kozen president beter dan een almach
tig parlement in staat is het socialis
me op'te bouwen. In een zuiver parle
mentair stelsel zou Ailende's experi
ment al veel eerder zijn beëindigd.
De volmachten van de president in
Frankrijk en het feit, dat hij het wer
kelijke hoofd van de regering is, kan
het evenwicht in een linkse coalitie
verzekeren'
Frankrijk, Italië en Chili zijn al
thans -in naam overwegend rooms-
katholieke landen, waar de-kerk een
machtige invloed heeft uitgeoefend/op
de bevolking. In Frankrijk, is dit
voornamelijk een historisch feit, want.
de christen-democratische beweging is
er op sterven na dood en de christe
nen hebben, al naar de interpretatie
van hun Vgeloof, 'onderdék"gevonden
bij diverse andere-partijen.
Maar in Italië staat de kerk nog .mid'
den in de politiek. Het Vaticaan is
een vaste klant op het politieke to
neel en veel geestelijken werken, in
de Christen-Democratische Partij. Ook
in Chili is-dé invloed van de Chris-1
ten-Democratische Partij groot maar
dj heeft, in het recente verleden her
haaldelijk haar linkervleugel verlo
ren, wat de linkse kandidaat Allende
in 1970 onder meer in staat stelde de
presidentsverkiezingen te winnen.
Ook in Italië zijn. de mathten van
links zich er van bewust, dat hun gro
te kans ligt in splitsing en verkie-
zingsverlies van de christen-democra
ten.: Maar daarvan is het tot -dusver
niet gekomen. De Italiaanse christen
democraten wisten zich als spil van
centrum-rechtse of centrum-linkse co
alities te handhaven.
Vaii de drie landen is alleen Italië lid
van een defensie-organisatie, waaraan
ook de VS deelnemen. Frankrijk
streeft naar een zelfstandige militaire
{nacht en heeft slechts vrijblijvende
bindingen met de NAVO, Chili onder
houdt, zoals de meeste Latijnsameri-
kaanse landen, traditionele vormen
van samenwerking met de Amerikaan
se strijdkrachten. In alle drie landen
beschouwt de linkerzijde het als één
Intussen worden tientallen aan het
spit gebraden schapen door de gea
nimeerde. ^nërtigtej gesjouwd, .de
één plukte er een rib van af, de an
der een hele bout. De feestviering
aan het einde van de vierde confe
rentie «vaar. niet-gebonden landen is
begonnen. Politiemannen omhelzen
elkaar, daarbij gehinderd door hun
valhelmen. Zij zijn opgelucht dat
géén van de 74 staatshoofden en mi
nisters iets overkomen is, want daar
voor hebben ze zo ongeveer d® hele
streek moeten lamleggêri.In ruil
daarvoor hebben deze staatshoofden
en ministers dagen achtereen elien-
•4 lange redevoeringen gehouden, die
van a tot z door de televisie over
het land zijn uitgestraald. Vaak met
zov eel vuur dat> de .toengku van Ma-
.-■ Jeisië, Abderrazak. een spelbreker
léék .tóen hij opmerkte: 'het imperi
alisme smelt niet onder onze wei-
sprekendheid',
Maar in de grote nevenzalen van de
Club des Pins (het imposantste
clubgebouw dat wij ooit hebben ge
zien) werkten twee commissies aan
de resoluties, een politieke en een
economische. Daarbij wisten de Al
gerijnse 'managers', van de-conferén-
tie, onder wie minister -BO'utefÜba,
de nadruk van deze wnferentie
vooral naar hot economische' vlak tie
halen. De economische commissie
werkte -een actieprogramma 'uit waar
alleen nog maar de nodige solidari
teit achter"hoeft- te worden gezet'om
de rijke landen wérkelijk aan hét
schrikken te makéri. Het bonte, ge-
i zeischap landen dél'sinds Titó; N'eh-.
- roe;en Söëkamo het in. f1961. voor
het eerst bij eenhaalden, aanzienlijk
is gegroeid, tooit; zich nog steeds
met de naam 'nijjt-gebonden'. Maar
dat begrip 'niet-gebonden' heeft in-
- middels 'door de -veranderde tljden;
een heel andere 'inhoud gekregen:
het is niet meer dè politieke neutra
liteit ten aanzien van de twee. partij
en in de koude oorlog. 'Niet-gebon
den' wordt nu steeds meer gebruikt
in de zin van economische onafhan
kelijkheid. Welnu voor het najagen
daarvan was geen inspirerender om
geving te bedenken dan Algerije,
een land waar nauwelijks tien jaar
na de vreselijke, qorlog tegen de
Fransen de soevereiniteit van af
straalt, met een sociaal-économisch
beleid dat overal respect beeft afge-'
dwongen.
Op deze conferentie in Algiérs heb
ben de staatshoofden hun zegen ge-
-.pc- l:
4 K&r
Minister Bouteflika
geven aan een nieuwe koers sinds
de mislukking van drie UNCTAD-
conferenties: de weg van 'selfrelian-
ce", dat wil zeggen: op eigen kracht
vertrouwen van de ontwikkelingslan
den/Het betekent echter nog veel
.meer, zoals een vergroting van de
onderlinge handel ten koste van de
importUit dé'rijke landen en een
gemeenschappelijk' frdnt op het ge-
'bied van belangrijke delfstoffen te
genover de westerse maatschappijen
en verbruikers. Op dit punt moet de
OPEC, de organisatie van olie-expor
terende landen, tot voorbeeld die-
hén. Het economische actieplan dat
'in Algiers in elkaar werd gehamerd
heeft dan. ook ongetwijfeld een ver
der strekkende betekenis, dan de po
litieke incidenten die zich voordé
den en waar de internationale pers-
büreaqs zich vooral op hebben ge«
richt! Zoals hét conflict tussen Ca-
-■ stro eenzame Verdediger van het
Sowjét-communisme die de Cam
bodjaanse prins Sihanoek tegenover
zich vond omdat Rusland nog altijd
het "'regime van. Lort' Nol erkent,
maar ook .de Libische leider Khad-
daffi die de Russen geweldig kwalijk
s neemt dat zij door de emigratie vaa
Joden toe te staan de staat Israël
versterken.Aziatische en Latijns-
/Amerikaanse landen, vroegen de Af-
rikanen opheldering waarom zij niet
geprotesteerd hadden tegen de Fran
se kernproeven in de Stille Zuidzee,
Daarop wierpen de Algerijnen zich
ineens op als .verdedigers van. de
Fransén: als op deze wijze het
atoommonopolie van de VS en Rus
land doorbroken zou worden zouden
ze daar geen bezwaar tegen heb
ben:.'. Aan dé'andere kant waren
•de meeste Aziatische landen, vooral
India, Indonesië en Maleisië weer
•helemaal niet zo happig op de plan
nen van de Latijns Amerikanen en
veel Afrikanen om een permanent
overlcg-orgaan van de niet-gebonden
landen in het leven te roepen. Niet
alleen omdat zij een nieuw stukje
bureaucratie vreesden, maar ook om-
- dat zij liever op regionaal vlak zei
den te beginnen dan meteen met
iéts wereldomvattends. Dat was
vooral de Indonesische minister Ma-
lik veel te vaag: men moet zich op
een specifiek onderwerp toespitsen,
zei hij. 7
Welnu, zo'n onderwerp werd de rol
van de multinationale ondernemin
gen. De staatshoofden besloten een
centrum op te richten via hetwelk
de niet-gebonden landen elkaar op
de hoogte kunnen houden van wat
de grote internationale maatschap-
pijen in hun land aan het doen zijn,
teneinde ook meer, en meer één lijn
te kunnen gaan trekken. In de ove
rigens gematigde toespraak van de
Indiase premier mevrouw Ghandi
trok haar felle uitval tegen multina
tionale ondernemingen de aandacht.
Zij sprak van 'subversieve activitei
ten'. Het kolonialisme heeft een
groot gebrek aan zelfvertrouwen in
de ontwikkelingslanden achtergela
ten. waardoor deze zich maar ai te
gemakkelijk laten verleiden tot het
binnenhalen van resultaten van
techniek en wetenschap die met de
werkelijke behoeften van hun vol-
ken niets te maken hebben, aldus
mevrouw Ghandi.
In principe werd ook besloten tot de
oprichting van een 'fonds voor ont
wikkeling en solidariteit'. Daarbij
keek iedereen natuurlijk naar dc rij
ke olie-landen, waarvan er enkele,
zoals Koeweit, hebben dóen weten
in zo'n fonds te willen storten. Maar
het stelde vete arme landen wel te
leur, dat er eerst weer een werk
groep voor aan de gang moet. Ver
der zijn 'er weer een aantal eisen ge
formuleerd aan de industrielanden,
die ook al overvloedig gehoord wer
den op de wereldhandelsconferenties
nu richten zij zich vooral op de
inmiddels begonnen tarieven-rondes
van het GATT en op de eerstvolgen
de vergadering van het Internatio
naal Monetair Fonds (IMF) in Nai
robi.
Er is ook een resolutie bij die be
proefd zai moeten worden bij de ko
mende onderhandelingen over asso
ciaties tussen ontwikkelingslanden
en de Euromarkt. Er staat in dat
géén ontwikkelingsland aan de im
port uit rijke landen een. voorkeurs
behandeling zou moeten geven die
zij aan de import uit andere ontwik
kelingslanden ontzegt. Dat gaat re
gelrecht in tegen de huidige associa
ties met West-Afrikaanse Janden,
waarin ook de invoer uit de EEG
wordt bevoordeeld in ruil voor be
gunstiging van de import van deze
landen in de EEG. 'Wederkerigheid
van preferenties', heet dat. A! eer-
der hebben Afrikaanse ldnden aan
de EEG doen weten dat ze die we
derkerigheid in toekomstige associa
ties niet meer kunnen accepteren.
Op die manier wordt namelijk het
handelsvoordeel dat ontwikkelings
landen zouden moeten hebben weer
ongedaan gemaakt Maar overigens-
viel het op dat de EEG als econo
misch machtsblok met zijn in
vloedssfeer nergens genoemd werd
noch in negatieve, noch in posi
tieve zin. Een studie van de FAO.
heeft pas nog uitgewezen dat door
de vergroting van de EEG de eigen
landbouwproduktie zó zal stijgen dat
de ontwikkeUngslanden er in de pe
riode 1970-1980 voor 300-miljoen dol-
i. lar minder zullen kunnen invoeren.
Reden genoeg tot bezorgdheid, maar
de 38 landen die straks met de EEG -
gaan onderhandelen over nieuwe as
sociaties hebben op deze conferentie-
kennelijk hun kruit droog willen
houden.
Uit de vertogen van bijna alle spre
kers bleek dat ze geen enkele hoop:
hebben dat er iets van het tweede
ontwikkelingsjarenplan van de VN
zai terechtkomen omdat de rijke
landen ook twee jaar na de start er
van zelfs van hun magere toezeggin-
ben nog niets hebben terechtge
bracht De enige die nog wat uitzon; -
.deringen noemde op deze regel was
de Chileense minister van buiten
landse zaken Clodomiro Almeyda.
Hij noemde Zweden, Nederland,^ej-,
gië en Spanje. Hij en de oude
rot in UNCTAD-zaken Santa Cruz
hebben een belangrijke bijdrage aan
deze conferentie geleverd- voordat zij
beiden hun gevangenschap tegemoet-
reisden.
Volgende week wordt de beschou
wing over de conferentie van Al
giers afgesloten met het artikel:
'Hoe machteloos is de derde wereld?;
