Vandaag
Gemeente in Rusland
vraagt hulp voor
gevangen voorganger
Roemeense unie
steunt ds. Ton
Twintigduizend
priesters minder Q
Verzekeraars houden
zich aan matiging I
Trouw
Kwartet
Burgemeester
door Aldert Schipper
Landedelman
Ouderwets 1
Bijbelgenootschap
P
Welvaart
Oecumene
Autoritair
Alternatieve prijs
voor Helder Camara
^ll
TR0W/®WiAET£rr aUALNmO 31 DECEMBER 1973
KERK/BIN^ENLAM)
T2/TC2
was zijn vader burgemeester. In Zui
len woonde de familie op bet kasteel.
Het is nu een mufiïtum. Thuis was er
een gouvernante. Eens in de week
kwam de schoolmeester om de vorde
ringen te controleren. Contact met an
dere kinderen was er niet zo veel. Als
jongen van negen jaar speelde hij,
met de zoon van de dominee, met de
bokkek ar.
Toen ik na de oorlog in /Amerika was. heb ik de beroemde prediker
Fosdick gehoord in de Riverside Church in New York. De avond
tcronen bad ik met iemand zitten praten of het wel verantwoord
was, wanneer ik in het kerkelijke werk bleef. Fosdick preekte over
de o®de van de ridders van de niet benutte verontsclxuldigingen.'
We hebben allerlei excuses om dingen te doen of te laten. Maar in
de wereld is er een ridderorde van mensen die allerlei verontschul
digingen hebben, maar die geen gebruik daarvan maken. Die ge
dachte was een breekpunt in mijn leven.
Dit Zegt or. F. L. S. F. baron van
Tuyll van Serooskerken. sinds 1950 al
gemeen secretaris van het Nederlands
Bijbelgenootschap, voorzitter van de
■wereldbond van bijbelgenootschappen
en van het Europees productiefonds.
'Die kerkdienst bij Fosdick, daardoor
dacht ai ineens: ik heb ook wel 'n ex
cuus. 3k had ook wel kunnen zeggen
dat Sk eigenlijk voor iets anders in de
wieg gelegd was, maar waarom zou ik
dat excuus gebruiken. Later heb ik
nog wel eens aanvechtingen gehad.'
(Vertelt dat hij wel eens een aantrk-
kelijke en vererende aanbieding liet
schieten, omdat zijn bestuur hem niet
kwijt wilde, maar dat mag niet in de
krant).
In Amerika heb ik verschrikkelijk
verf gehad aan de oude dr. Wams-
touds. Hij stamde af van emigranten,
maar hij sprak nog Nederlands. Deze
- man had zo'n gegrepenheid, dat was
aanstekelijk voor mij. De kreeg na
tuurlijk regelmatig te horen: je
breekt je toekomst af door in die
kerk te blijven. Ik had immers een
staat van dienst als burgemeester van
Domburg. Dan vroeg je je we) eens
af, is dit nou verantwoord Doe ik
hier ztanig werk.'
Het gesprek met de heer Van Tuyll
vindt plaats op twee dagen in deze
maand. De «ne dag 's avonds op zol
der in het Bijbelhuis in Amsterdam.
Hij heeft daar naast zijn werkkamer
een flat, waar hij overnacht Dat doet
hij meestal een of twee nachten per
week, als hij niet ergens in het bui
tenland is. Ee'n dag tracht hij thuis te
blijven op het buiten De Valkenberg
bij Breda. Een landgoed met een
schitterend park en een eeuwenoud
pand met vele kamers. In een van de-
ze kamers heeft het tweede deel van
het gesprek plaatsgevonden.
De heer Van Tuyll is thuis een ander
jnens. Niet dat formele krijtstreepcos-
tuum, maar een groen jagerspak met
een ruig lederen vest er over. Dat
past beter bij 't uiterlijk van de land
edelman, dat de heer Van Tuyll
heeft Een blos op de wangen. Het
zeer verawgde spreken is soms wat
mompelend. Het valt temeer op om
dat het ou en dan doorspekt wordt
1 met woorden als 'zullie* of 'effe'.
Deibaron, zoals hij vooral in het bui
tenland wordt genoemd, is nu 62 jaar.
Er wordt al een tijd beraadslaagd
over zijn opvolging bij het bijbelge
nootschap, die thans voorlopig gere
geld wordt door de aanstelling van
een driemanschap. Drie man om een
persoon' op te !volgen?^Mr> Vair Tuyll
weet van zichzelf dat men hem niet
makkelijk vindt 'Ik neig er toe van
anderen even rtJel te eisen als ik van
mezelf doe.' Hij heeft daarom vier
maanden geleden een functie voor
een kwart van zijn tijd aanvaard als
voorzitter van de wereldunie van ge-
rinsorganisaties. in Nederland is :dc
Nederlandse Gezinsraad lid. 'Ik ben
nu wat vaker los van .het bijbelge
nootschap. Dan kan de staf zich ont
wikkelen, zonder dat steeds de druk
van de algemeen secretaris wordt ge-
VOrfd:' -
'Er zijn natuurlijk ook positieve rede
nen waarom ik dit heb gedaan. -Ik
kont zélf uit een erg goed gezin. Daar
van draag ik mijn hele levtii.hrf
stempel. En ik moet zeggen dat lik me
intens .verbeug over ons eigen gezin,
mét onzevijf kinderen, vijf ^aanjge-
trouwde kinderen en elf, bijna twaalf
kleinkinderen. Het gezin, in welke
vorm dan ook, is belangrijk als basis
voor ons hele culturele leven. Maar ik
ben natuurlijk niet van plan onze
vonn van gezin in Afrika te propage-
ren, ook al heeft bijvoorbeeld de mos
lim-gewoonte met al die vrouwen de
maatschappij arm gehouden. We wer
ken niet vanuit het Europese patroon.
maar vanuit de plaatselijke situatie.'
De hedr Van Tuyll vindt dat hij ou
derwets streng is opgevoed. 'Niet in
eén verkeerde zin ouderwets', voegt
hij daar snel aan toe. 'Als ik die op-
voéding niet had gekregen, dan had
ik nooit kunnen doen, wat Ik heb ge
daan. Anderen zeiden dat van ons.
Wijzelf realiseerden het ons niet zo.'
Op een keer was de gymnasium-leer
ling Frits van Tuyll ziek. Hij moest
op de fieta naar Utrecht 'Ik zei: ik
val dood bij de poort. Vader zei toen:
ga toch maar.' Hij is als oudste van
zeven kinderen opgegroeid in Zuilen,
na in WeSttrroek te zijn geboren. Daar
Met dat eerste vriendje, Herman Pep,
had hij het eens over titels. 'Na een
hele diepe discussie maakten we uit
dat de zoom van de burgemeester jon
ker was en de zoon van de dominee
jongdheer. Tc.h leun je die adeldom
natuurlijk niet uit mijn leven weg
denken.'
De heer Van Tuyll heeft één vriend
uit zijn diensttijd overgehouden. Uit
zijn studententijd, ia Utrecht, nauwe
lijks iemand. Hij kampte als student
eerst met een zware hersenschudding,
nadat Bart je, het lastigste paard van
de batterij hem had afgeworpen. Door
familieomstandigheden kon hij daar
na ook niet deelnemen aan het gezel-
ligheidslevesn. En kort daarna ont
moette hij zijn aanstaande vrouw,
waarna hij razendsnel afstudeerde.
'Eigenlijk héb ik binnen drie jaar
rechten gedaan.'
Als 24-jarige kwam hij in dienst van
de gemeente Veere. Voor een jaar
wedde van honderd gulden werd hij
daar tweöde ambtenaar ter secretarie.
Na een jaar promoveerde hij tot eer
ste ambtenaar, plaatsvervangend ge
meentesecretaris. 'Een geweldige pro
motie, die je je heden Mn dage niet
meer kunt voorstellen: honderdvjjftig
procent opslag. In 1937 werd hij als
26-jarige burgemeester van Domburg.
'Oorspronkelijk had ik in de diploma
tie willen gaan. maar mijn vader ont
ried me dat ten stelligste. Zo'n advies
werd in die tijd ook opgevolgd.'
Hij was een van de eerste burgemees
ters die na het begin van de oorlog
ontslag namen. De Duitsers cisten dat
hij het koper van de burgers zou in
nemen. Burgemeester Van Tuyll wei
gerde, omdat Mussert zo eerlijk was
te zeggen dat het koper bestemd was
voor de Duitse oorlogsmachine. Dat
betekende ontslag. Toen hij eenmaal
weg was, werd het koper toch ingeno
men, Men vroeg hem toen terug te
komen. 'Het koper zou voor me inge
nomen zijn en dan. kon ik zo weer
doorgaan. Ik dacht, dan kun je toch
niet zomaar doorgaan. Want dan heb
je intussen ook arrestatiebevelen la
ten doorgaan.'
Op1 deavwMp- van zijir ontslag- ging-;
burgemeester Van Tuyll afscheid ne
men van de Standort&teste van de
Wehranaoht. 'Hij probeerde me nog
om te praten. Ik zei toen: moet u ho
ren. Stel, u bent burgemeester en ik
ben bezetter en ik vraag u het koper
te vorderen. Wat zou u dan doen?
Daar gaf hij geen antwoord op. Later
heb £k hem nog eens ontmoet Hij
bleek deelgenomen te hebben aan de
juni-revolte tegen Hitier.'
In de oorlog is het Nederlands Bijbel
genootschap een paar maanden verbo
den geweest omdat het oude testa
menten uitreikte aan joden die op
transport naar Westerbork gezet wa
ren. De heer Van Tuyll heeft toen in
korte tijd het hele laad afgereisd om
te voorkomen dat de Duitsers de hand
konden leggen op het geld van het
bijbelgenootschap.
In 1943 kreeg zijn vrouw een tele
foontje dat haar man moest onderdui-
ken. Hij bleef een tijdje onder water.
Hij weigerde een vooraanstaande
NSB-er dood te schieten. Ik was daar
net te veel jurist voor, om iemand
zonder hoor en wederboor standrech
telijk af te maken.'
In de oorlog regelde bij onder meer
de geestelijke verzorging van de Ne
derlandse dwangarbeiders in Duits
land. In die tijd is hij veelvuldig
zoals hij het zelf noemt 'ondeu
gend* geweest Maar gegrepen is hij
nooit Veel van wat hij deed werd bij
geschreven op de rekening van zijn
broer (de huidige burgemeester van
Utrecht), die bekend stond als de
bonte hond, omdat hij werkte voor Je
geheime dienst
Na de oorlog werd de heer Van Tuyll
contactman tussen het militair gezag
en de protestantse kerken. Veel idea
len van uit de oorlog bleven onver-
werkelijkt 'In oorlogstijd gold i r
ffi
i
lat
Mr. F. L. S. F. baron van
Tuyll van Serooskerken
is 15 juli 1911 geboren,
studeerde in Utrecht
rechten, en was van 1937
tot 1941 burgemeester
van Domburg (Zeeland).
Hij is of was o-m. leider
van Interchurdh lAdd van
de wereldraad van kerken,
secretaris van de stichting
Oecumenische Hulp,
voorzitter van de
coördinatie-commissie voor
culturele betrekkingen met
Duitsland, lid van de
hervormde synode en van
verschillende synodale
commissies, voorzitter van
de Nederlandse
Zendingsraad, lid van de
commissde-Oaus,
voorzitter van het
hervormd wereliddiakonaat,
algemeen secretaris van het
Nederlands Bijbel
genootschap, werkmeester
van de Johanniter Orde,
voorzitter van de raad van
het Europese productie
fonds van de unie van
bijbelgenootschappen en
voorzitter van de inter-
rhartionale unie van
gézinsorganisaties.
geen verschil. Of je nu communist
was of een doorgedraaide rechtse, je
deed'gewoon samen, je-werk. Dat was
zonder meer Iets geweldigs.' Hij ver
telt van een gesprek met' een bloe-
menman op de Haagse Ruyghroklaan,
na de oorlog 'Die hunkering naar die
tijd, dat je alles samen deed.'
'In 1946 nam de hervormde kerk mij
over als gedeputeerde bij de overheid.
Het werk na de oorlog, onder Grave-
meyer, was een verrukkelijke tijd. Hij,
Banning en Kraemer hielden het met
elkaar uit, doordat ze samen gestaan
hadden voor de vrijheid.' Die band
tussen- die drie was een gegeven, on
danks de tegenstellingen. Met Grave-
meyer heb ik later'wel conflicten ge
had, vooral inzake Zuid-Afrika. Ik heb
.toen wel eens op mijn kop gekregen,
"omdat ik Zuid-Afrika niet voldoende
kende. Later heeft de neer Vaa Tuyll
bekendheid gekregen door de 'Ulven-
hout-consultation' een beraad dat op
irrtiatiéf van de heer Van Tuyll te zij
nen huize plaats had en waaraan ver
tegenwoordigers van de wereldraad,
blank en zwart en mensen als Beyers
Naudé en prof. Verkuyl deelnamen.
'De apartheid biedt geen rechtvaardi
ge oplossing voor Zuidelijk Afrika. Tk
gebruik het woord 'principieel' bijna
nooit. Maar in dit geval zijn er toch
wel bepaalde principiële uitgangspun
ten. Ondanks alle practisehe aanpas
sing, moet je je toch aan Je principes
blijven toetóen. Ik ben wel bereid
over Zuid-Afrika te discussiëren, maar
mijn geloofsovertuiging dwingt mij de
apartheid te veroordelen. Ik weet Jat
het soms uiterst moeilijk is om men
sen van een andere cultuur te ver
staan. Dat geeft je echter niet hét
recht ze apart te stellen.'
Naar aanleiding van een onderschei
ding die hij kreeg (hij was een van
de eerste Nederlanders die na de oor
log een Duits lintje kreeg) zegt hij:
'Die onderscheidingen zijn zo betrek
kelijk. Dan stond je op een rij met
mensen van een reddingsmaatschap
pij, die met levensgevaar mensen had
den gered. En die kregen dan een
bronzen medaille. Dan zeg ik: kom
nou'. Dat wordt wat beter- Het belang
rijkste van de huidige tijd vindt hij
de grotere welvaart. 'De mensen we
ten niet waar zc het over hebben, als
ze over armoede praten.' Maar hij
vindt wel 'dat de welvaart veel van de
saamhorigheid heeft weggenomen.
Van een politieke partij is hij nooit
lid geworden na de oorlog. Voor de
oorlog heeft hij in de provincie Zee
land een functie bij de CHU gehad.
Maar na de oorlog was hij een zwer
vende kiezer. Tk had me veel voorge
steld van de samenwerking door cws
hele volk heen, na de oorlog. Van de
PvdA kon li geen lid worden, want
dat strookte niet met mijn functie als
contactman tussen de kerk en de
staat 'Was dat niet zo geweest, dan
was het heel goed mogelijk geweest,
dat ik nog eens zo'n stap gezet had.
Maar een socialist ben ik nooit ge
weest, eigenlijk. Ik kan het socialisme
hoogstens aanvaarden als een door
gangsstadium naar een verantwoorde
maatschappij (een idee dat na do oor
log door de oecumenische beweging
werd gelanceerd, en dat nog steeds
doorwerkt)'. Die oecumendsche bewe
ging heeft hem niet meteen gepakt
Zijn grootmoeder was een bewonde
raarster van Kohlbrugge. In Zuilen
gold nog het collatie-recht. Om toer
beurt benoemde de kerkeraad of de
ambachtsheer de predikant De ge
meente was zwaar confessioneel. Vaak
kwamen er bonders preken. 'Ik herin
ner mij nog zo'n lange dominee met
een geklede jas en een enorme flam
bard. Ik kwam uit de kerk, een jonge
tje van hooguit twaalf jaar. De domi
nee keek me streng aan en vroeg: jon
gen ben jij bekeerd? Zoiets vergeet je
natuurlijk niet meer.'
De heer Van Tuyll deed voor de oor
log wel eens mee aan een zomerkamp
van dé NCSV, maar hij bleef 'zomer-
lid'. 'Toen ik burgemeester van Dom
burg. was, kreeg ik op zekere dag een
vraag van Proakers (dr. A. Dronkers,
toen predikant in Hontenisse, nu in
Utrecht), .Of ik lid wilde worden van
een oecumenische kring. Ik weet nog
wat ik geantwoord heb: Ik heb genoeg
aan de moeilijkheden in de hervorm
de kerk. Laat mij daar maar bij blij
ven.'
In 1948 werd de wereldraad van ker
ken in Amsterdam opgericht. 'In een
paar dagen tijd werd mij gevraagd of
ik chief, usher (zoiets ais oppercere-
moniemeester) wilde zijn van de op-
ri ch timgsvergadering van de wereld
raad en van een! tegenhanger van de
wereldraad. Alleen de wereldraad heb
ik gedaan. Bij die vergadering in het
Concertgebouw was er voor het eerst
een simultaanvertaling. Zelfs de Ame
rikanen wilden zo'n koptelefoon, als
souvenir meenemen. Bij de uitgang
liet ik zelfs damestasjes openmaken.
Soms vonden we er negentien op een
dag.'
Hoewel hij een razend druk leven
heeft, komt hij maar schoorvoetend,
voor. de dag met zijn werkzaamheden.
Als werkmeester van de Johanniter
Orde (een adellijke orde met 'n hulp
organisatie waarvan ook mensen niet
van adel lid zijn) is hij ook lid van
het dagelijks bestuur van het Rode
Kruis. "Vla de orde en het Rode Kruis
heeft hij enig contact met het konink
lijk huis. 'De prins heeft veel be
langstelling voor het werk van liet
bijbelgenootschap. Hij was bereid ere-
voorzitter te worden van dé bijbel-
per-maand-club. Ook als je prins der
Nederlanden bent, moet je het recht
hebben uit te komen voor je. geloofso
vertuiging en als hij op deze manier
uiting wil geven aan zijn belangstel
ling voor wat er met de bijbel gaande
Is, dan moet ook een dergelijk man
daartoe de kans krijgen.'
'Het belangrijkste probleem van nu is
'vrede', zegt de heer Van Tuyll. Hij
geeft zijn mening, maar hij vindt zelf
dat hij eigenlijk te weinig gelegen
heid heeft om over dat probleem na
te denken. 'Het tweede belangrijke is
dat de mens in verantwoordelijkheid
leert leven. Ik ervaar deze dingen
sterk vanuit mijn geloof. Af en toe
noemen ze mij wat opportunistisch.
Maar ik vind dat je moet kunnen zeg
gen dat je iets fout hebt gedaan. Het
ie een uiting van verantwoordelijk
heid dat je niet door dik en dun op
je gelijk blijft staan. Maar ik weet dat
mensen mij in een debat soms als een
moeilijk tegenstander ervaren. Als ;k
gespannen ben, dan lukt het niet he
lemaal,. Dan ben ik wel autoritair,
Hoe meer Ik onder spanning moet
werken, hoe autoritairder Ik ben. Dat
vind ik niet altijd leuk. Het is pretti
ger als je iets bereikt door overtui-
ging.'
De heer Van Tuyll is van plan met
zijn 65ste definitief met werken op te
houden. Ik kijk hem licht ongelovig
aan. 'Ik heb verschrikkelijk veel
hobby's. Ik ben een fervent postzegel
verzamelaar. Ik heb altijd dingen wil
len lezen, willen bestuderen. Maar
daar kwam nooit wat van. Het is ver
schrikkelijk, als je in je werk zo ver
zand bent, dat je geen hobby's meer
hebt. Als ik 65 ben, dan zeg ik zeker:
Heer, dank U wel'.
DE LAATSTE
'De vergelijking van de krijgshaftige
stam Benjamin met een wolf is
prijzend bedoeld', schrijft prof. Van
Selms in zijn commentaar op Genesis,
Wat we ten aanzien van 'de benjamin'
van het grote gezelschap van Jakobs
zonen hadden verwacht, dit waar
schijnlijk niet. Het kan vreemd gaan.
'Benjamin is een verscheurende woif:
in de morgen verslindt hij zijn prooi
en tegen den avond verdeelt hij den
buit'. Als we aan Benjamin denken
krijgen we een jongetje voor ogen
dat dodelijk verlegen ontdekt dat in
zijn graanzak de. zilveren beker van
de vreemde Egyptische heer ligt En
nu: een woif. Het beeld loopt wat uit
de hand want wolven schijnen de buit
niet te verdelen. Dat wisten we trou
wens uit de verhalen van Reimaert de
Vos. 't Kan verkeren. De laatste van
het twaalftal is een wolf. De dingen
liggen dn ons leven niet zo vast als
het soms wel lijkt. Goed, dit woord
geldt van de stam (zie vers 28), maar
't staat er dan toch maar. Wij zijn
ook niet zo ohder de indruk van dat
'krijgshaftige'; een beetje minder
krijgshaftig mag ook wel. Dat is ook
gekomen. Niet uit Benjamin, maar uit
Juda is er één gekomen die een totaal
andere krijgshaftigheid ten toon
spreidde. Hij werd de man van de
laatste dagen. Die ons het laatste
openbaart. Een allerlaatste beslissende
zegen over onze menselijk geslacht
Zijn krijgshaftigheid bestemd in een
uiterste bereidheid tot dienen en zich
geven voor anderen. Van die man en
zijn daden leven wij. Gaan wij nu nog
jaar in jaar uit en telkens weer een
jaar dichter bij zijn komend rijk. Hij
is niet de wolf, maar het lam. Zelfs
als hij in het laatste boek van de bij
bel vergeleken wordt met een leeuw
(de leeuw van Juda) heet hij even
verder het lam. Het lam dat overwint
Een vreemd beeld. Maar met Hem
gaan wij door deze laatste dagen. Niet
weemoedig, maar met hoop. Want
door Hem zal het op den duur niet
meer gaan op de wijze van de wolf,
maar op de wijze van het lam. Niet
a Ia de havik, maar la de duif. Nog
zijn' de wolven er en de haviken,1
-maar het lam is er ook Het lam
Gods, dat de zonden der wereld weg
draagt. Onze enige hoop. (Genesis 49
27, 28).
ROME Van de ongeveer 400.000
rooms-kathoüeke priesters in de we
reld heeft de afgelopen jaren vijf pro
cent het ambt neergelegd, aldus de
Osservatore Romano.
BONN (KNA) De alternatieve No
belprijs voor de vrede zal op 11 febru
ari in Frankfort aan de Braziliaanse
aartsbisschop Helder. Camara worden
overhandigd. Voor de'prijs, die op''ini
tiatief van het. blad Publik-Forum is
ingesteld, is tot nh toe 170.009 gulden
binnengekomen. Het blad heeft zijn
lezers opgeroepen nog meer bijeen te
brengen.
Van een verslaggever f.
UTRECHT De ziektekostenverzeke
raars hebben toegezegd zich binnen
het kader van het algemeen mati-
gingsbeleid aan de prijzenbeschitklng
te zullen houden. Zonodig zullen
maatregelen worden genomen om het
verschil in premiehoogte (het verschil
tussen de aanvankelijk voor 1074
overeengekomen 17 procent en de la
ter toegestane 13y2 procent) onge
daan te maken.
Dit heeft de Xontaktcomraissie Lande
lijke Organisaties van Ziektekosten
verzekeraars (KLOZ) laten weten
naar aanleiding van klachten over ex
tra premieverhogingen voor ziektekos
tenverzekeringen.
Voorts is toegezegd dat de verzeke
raars in de loop van het volgend jaar
het bedrag hun cliënten eventueel te
Veel hebben betaald, terug te beta
len. Opgemerkt wordt nog wel dat en
kele verzekeraars wegens sterk geste
gen kosten ontheffing hebben ge
vraagd van de prijzenbeschikking.
Van een verslaggever
CHARKOW Honderdvijftig christe
nen uit de SowjetrUnie vragen in een
opeo brief aandacht voor het lot van
een van bun voorgangers, Boris M.
Sdoiwete. Hij werd op 2 mei gearres
teerd op het station van Charkow
(Oekraïne) terwijl hij terugkeerde
van een openluchtsamenkorast, waar
jheer dan tweeduizend mensen aanwe
zig waren. In de open brief vragen de
150 christenen om een gebed voor
Sdorowets, die lichamelijk zeer ver-
zwakt is.
Ook deze zomer kwam reeds een
groep christenen uit Charkow in touw
voor hun voorganger. Zij schreven:
'Wij vragen u nog een keer om on
middellijke stappen te ondernemen
om Sdorowets en andere gelovigen te
bevrijden. Zij worden onrechtmatig
onderdrukt'
De gemeente van Charkow zond zes
afgevaardigden naar de opperste sow-
jet (het parlement) in Moskou om te
pleiten voor vrijlating van Sdorowets,
maar zij kregen een afwijzend ant
woord.
Sdorowets is reeds eerder verbannen
en gevangen geweest en hij staat be
kend als een begaafd kanselredenaar.
Volgens zijn vrouw, die het proces te
gen Sdorowets bijwoonde, sprak hij
de rechters zo overtuigend toe, dat zij
na zijn acht uur durend pleidooi zei
den: 'Als de helft maar waar was van
hetgeen u zegt dan zouden wij u zo
vrij laten, maar wij kunnen niet'
Boris Sdorowets en zijn vrouw
Van een verslaggever
PLOIESTT De leiding van de bap-
tistex-onie van Roemenië heeft zich
gesteld achter de verwijten van de
baptistenpredikant ds. Josif Ton dat
de staat teveel invloed heeft in dc
unie.
Ds. Ton vroeg de regering kortgele
den in een manifest dat zij de baptis
ten hun zelfstandigheid zou terugge
ven en hun kerkelijk leven niet lan
ger te beknotten. Volgens de Neder
landse evangelist Anne van der Bijl
heeft het bestuur van de unie van
baptisten in een brief aan de regering
uitgesproken dat het volledig achter
de inhoud van Tons brief staat In de
Roemeense baptistengemeenten zou
deze gewijzigde houdiBg van het unie-
bestuur grote instemming hebben.
Volgens 'Kruistochten' de organisatie
van de heer Van der Bijl is in Roe
menië een opleving van de gemeenten
aan de gang en preken thans veel pre
dikanten tegen de wil van de regering
ook buiten de kerk. In veel plaatsen
zou men zich niet langer storen aan
de door de overheid opgelegde beper
kingen t.a.v. erediensten en doopbe-
diening.
Ds. Ton, die als gevolg van zijn pro
test werd ontslagen als docent aan het
baptistenseminarie in Boekarest, >eeft
een beroep aangenomen naar Ph.ssti,
op voorwaarde dat hij toestemming
kreeg ook in andere kerken te spre
ken. 'Hij preekt nu overal in het
land', aldus 'Kruistochten'.
Het blad stelt voor aan de baptisten
predikant brieven te zenden. Ds. Ton
leest Engels. Zijn adres, luidt: Josif
Ton, Str, Bere?.ei 29, Bucarest sect. 7,
Roemenië.
Ds. Josif Ton
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
B.V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Postma,
F. Dlemer.'
Hoofdredactie;
J. Tammlnga.
Hoofdkantoor B.V. De
Christelijke Pers: N.Z.
Voorburgwal 276 - 280,
A'dam. Postbus 859.
Telefoon 020 - 220383.
Postgiro: 26 92 74. Bank:
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
6973 60768). Gem.glro
X500.
IK BEN MISSCHIEN WEL EENS LASTIG
'Ut-r®
irrf-rc:
.1 ■-
I
1,: -: J."-
- :?i<r
