Aan de Poort van Europa
Die vijftien procent fooi
vinden we dwaasheid
„De dood vloog mee"
verdienstelijke film
Zeer bekwame vakmensen
nemen jongeren serieus
Aardige Franse comedie
over een dienstmeisje
No
g en weer
„The Robe" heeft een
vervolg gekregen
r*<
LOTIO-DERM
Veel geschreeuw
en weinig wol
in Capitol
JOURNAAL
VAN
FILMLAND
Wie weet iets
van de maten
van Flynn
Hollywood?
Nee - liever Italië
.Bandieten van
Minnesota"
Benauwde hoest
F
Ik
Yoor-
naam,
serieus,
beschaafd
Frank en Shirley uiten hun misnoegen:
Over vliegen en een vliegtuigongeluk
Dit trof Bendt Ginnerup het meest:
Holland
te veel!
Huisjes
van BET
zijn
prullen
United Artists maakt
43.000.000 ivinst
Demetrius en de gladiatoren9
HET VRIJE VOLK ZATERDAG 15 JANUARI 1955
Eerlijk gemeend
In de film „The High and the Mighty" ofte wel „De dood vloog
mee" (Lutusca, waar nu ook cinemascope is) heeft de regis
seur William A. Wellman een niet onverdienstelijke poging
ondernomen ons iets te vertellen over de gemeenschap, die
tijdens een reis per vliegtuig wordt gevormd. En tevens over
de angst die deze gemeenschap gaat beheersen, wanneer het
vliegtuig dreigt te verongelukken.
Verschillende reacties
De passagiers reageren heel ver
schillend. Degenen die dapper en
hulpvaardig zeiden te zijn. schrom
pelen ineen: degenen die bang waren
blijken moedig. En in het gezicht van
de dood rake», de meesten tot bezin
ning over hun levenswijze en geven
KV
Lijfivacht op halkon
I
Stoere stad met
sterk kara
HET is altijd weer een
merkwaardige ervaring-
om in gesprek te komen
met vertegenwoordigers van
Aziatische landen en in het
hijzonder met mensen uit die
nieuwe geweldige staat India.
Dat is daarom zo merkwaardig,
omdat die mensen mij steeds
weer vervullen met een ja
loerse bewondering. Ze bewe
gen zich met een natuurlijke
waardigheid en tonen met hun
voorname bescheidenheid een
dergelijke innerlijke bescha
ving, dat men hen slechts met
grote schroom durft te bena
deren.
Dat heb ik deze week opnieuw
ondervonden, toen ik in een voor
aanstaand Rotterdams hotel vier
jonge studenten uit India ont
moette. Vier jonge kerels van ne
gentien tot twee en twintig jaar
op een vacantietrip door Europa,
dus jongemensen, die voor hun
plezier op reis waren. Maar hun
plezier is geen oppervlakkige pret,
doch ernstig genoegen. Ze kunnen
blijkbaar niet anders dan waardig
genieten en dat strekt hun tot eer.
Als ik dan een vergelijking trek
met al die andere lieden, die ik
tot dusver trof, kan ik een gevoel
van jaloersheid op die trotse le
venshouding niet onderdrukken.
Zinvolle voornamen
Het bleek trouwens, dat die levens
stijl niet aan het land van afkomst
gebonden Is, want die vier studenten
zijn niet in India geboren. Hun ouders
emigreerden naar Afrika, waar ze in
Oeganda handelshuizen stichtten.
Daar groeiden hun kinderen op, maar
later gingen ze naar Engeland om
hun studies te voltooien. Twee wor
den ingenieur, de beide anderen
meesters in de rechten. Dan keren ze
terug naar Afrika.
Toch zijn ze de gewoonten van hun
vaderland niet ontrouw geworden.
Dat blijkt wel uit hun namen of be
ter gezegd uit hun achternaam. Ze
heten alle vier Patel, maar dat wil
niet zeggen, dat ze familie van elkaar
zijn, want die achternaam duldt de
plaats aan, waar ze oorspronkelijk in
India vandaSn komen. Dat is zo de
gewoonte in dat land. Ze onderschei
den zich alleen door hun voornamen.
Die zijn overigens naar onze op
vattingen buitengewoon klankrijk. Die
magere jongeman met dat keurig on
derhouden snorretje heet Mahendra,
die gedrongen gezette met zijn haast
westerse gelaatstrekken Bipinchan-
dra, de forse jongeman met de scher
pe neus en donkere huidskleur
Shanti en de
jongste, maar te
vens best be
spraakte Has-
mukh. Ook die
voornamen heb
ben een zinvolle
betekenis, maar
het zou ons te ver
voeren om daar
nader op in te
gaan.
Verwacht van
deze mensen geen
klinkende of op
merkelijke uitspraken, want daar zijn
ze veel te voorzichtig voor. Hun be
schaving verbiedt hun snel te oor
delen, laat staan te veroordelen,
Ze onthouden zich met grote
tact van ieder oordeel en kleden de
weinige critiek, die ze willen oppe-
Advertentie
I. M.
EXCELLENT VOOR DE HUID
Een proefflaconneije GRATIS
bij een qroie tube HAMEA-GELEI
„Ontvoerd uit Singapore". Dat
gebeurt met een atoomgeleerde,
die in handen valt van een stel
vreselijk gure kerels, die hem voor
vijf millioen dollar wel weer aan
de Westelijke mogendheden wil
len uitleveren, 't Is te geef.
Maar de avonturier Mike Callahan
(Dan Durya) heeft een bellefleurtje
te schillen met een z.g. vriend, die bij
het complot betrokken is. Van deze
gelegenheid maakt hij uiterst dank
baar gebruik om de hele bende uit te
moorden. Niet zozeer om de gealli
eerden een dienst te bewijzen als wel
om weer in het bezit te komen van
het lieve vrouwtje, dat die vriend
hem ontfutseld heeft. Of dat lukt,
vertellen we maar niet, want anders
zit u zich helemaal te vervelen bij
deze mislukte rolprent. Er is hande
ling genoeg, maar achter die hande
ling zit niets. Veel te veel is het
accent op de sensatie gelegd. Het
verhaal zelf komt helemaal in de ver
drukking. Het is onduidelijk, verward
en vaak bijzonder onwaarschijnlijk.
Nee, in dit genre zijn heel wat
betere producten geboren. Zelfs Dan
Duryea, toch geen onbetekenend
manneke, kon weinig ten goede uit
richten, En de debutant Marian Carr
is om haar uiterlijk wel een serie ge
vechten waard, maar niet om haar
spel.
Laten we hopen, dat we haar spoe
dig in een betere rol in Capitol
terugzien.
een uiterst omzichtig gefor
muleerde vraag.
Ze zeggen niet: „Wat rijden er hier
veel vandalen op de wegen," maar
vragen: „Verbeelden we het ons, o1
is de verkeersdiscipline hier .niet zo
strak? "Wij kregen de indruk, dat men
de voorrangsregels niet geheel kent,
althans niet altijd toepast." Geloof
nu maar gerust, dat ze heftig ont
stemd waren over hun medewegge
bruikers in Euorpa
De mooiste herinnering van hun
zwerftocht door Spanje, Frankrijk,
Italië, Zwitserland, België en Neder
land hebben ze aan een klein Spaans
dorpje, waar ze motorpech kregen.
„We hebben twee dagen in dat dorpje
gewoond, terwijl we geen woord
Spaans spreken. Het was een verruk
kelijke ervaring en de mensen waren
uitzonderlijk hulpvaardig en tege
moetkomend," verzekerden ze mij.
Ook aan Rotterdam zullen ze altijd
met vreugde terugdenken, want toen
ze hier laat in de avond aankwamen,
konden ze de weg naar hun hotel
niet vinden. Geen nood, want twee
Rotterdamse jongens bleken op slag
bereid hen te brengen, waar ze zijn
moesten en ze weigerden met grote
stelligheid een vergoeding voor hun
diensten. Zelfs een sigaret sloegen ze
fier van de hand. Daar hebben ze
een bijzonder goede beurt mee ge
maakt, want de fooienjaeht in andere
Europese landen heeft die Aziatische
gasten vaak gehinderd.
Na enige aarzeling hebben ze, na
onderling overleg, nog een oordeel
over Rotterdam gegeven en ge kunt
er zeker van zijn, dat deze mening
volkomen eerlijk gemeend is, want
anders hadden ze haar niet uitge
sproken. Zij menen:
„Rotterdam is de modernste stad
van West-Europa, het is groots, mo
dern en ruim opgezet en wijkt in
vele opzichten gunstig af van andere
Europese steden. Een stoere stad met
een sterk karakter."
Zo oordeelden vier ernstige, be
schaafde studenten, wier ouders uit
India kwamen en die zelf in Afrika
geboren werden en in Londen wonen,
over onze stad. Op die uitspraak mo
gen we gerust trots zijn, want die is
gefundeerd op een grondige waarne
ming en serieuze overpeinzing.
fs>£ .Sri"
HET is niet verbazingwekkend,
dat de jonge Deense architect
Bendt Ginnerup geestdriftig oor
deelde over Rotterdam. „Ik heb
hier mijn hart opgehaald aan al
die prachtige gebouwen en mooie
woonwijken, die jullie bouwmees
ters hier hebben neergezet. Zij
bouwden een heerlijke stad, die
weliswaar veel van haar typisch
Hollandse karakter verloor, maar
toch niet Internationaal neutraal
werd. Ze kreeg een eigen karakter,
dat absoluut uniek is," meende hij.
De donkere, nerveuze Bendt Gin
nerup kwam naar Rotterdam om iets
te leren. Hij kreeg in de stad Skive
de opdracht om een nieuw zieken
huis te bouwen. Voordat hij'daaraan
begint, gaat hij eerst een jaar
studeren en daarom is hij nu naar de
Maasstad gekomen, waar hij lering
hoopt te trekken uit de bouw van het
Dijkzigt-ziekenhuis: „Een zeer bij
zondere en in vele opzichten geaurf-
de bouwstijl."
Hij heeft In die korte tijd zijn hart
verpand aan de Hollanders: „Ik vind
hier evenveel zuidelijke karaktertrek
ken ais noordelij-
.»■»•«-.■■■« ice. Jullie levens-
r. stijl is een harmo-
/iO OfPTl in nisch evenwicht
LjK; o toll 111 tussen de xujöe.
ljjke luchthartig
heid en de noor
delijke ernst. Bo
vendien zijn jullie
in het algemeen
-i i -- - uitzonderlijk hulp
vaardig, Daar kan
ik krasse staaltjes van geven, die
zelfs mijn eigen landgenoten in de
schaduw stellen," beweert hij.
Bendt Ginnerup ls van nature een
zwerver en daarom ls het niet ver
wonderlijk, dat hü nu reeds hü
is pas 24 jaar - alle landen van
Europa heeft bereisd. Vergelijkender
wijze merkte hij nog op: „Wie pas
uit Frankrijk, Duitsland of zelfs
Zwitserland komt, zal hier opgelucht
ademhalen, want hier jaagt ten min
ste niet iedereen op fooien en doen
de mensen ook nog wel eens iets voor
een toerist zonder dat ze een gelde
lijke tegenprestatie verwachten."
In het voorbijgaan zei hij: „De Hol
landse mannen zien er gezond en op
gewekt uit, de vrouwen zijn aantrek
kelijk, maar mannen én vrouwen
wekken de indruk, dat ze te veel
eten.
Wat hem hier het meest getroffen
heeft? „Nadat ik In Zwitserland,
Duitsland en Frankrijk heb gewerkt,
is het me hier bijzonder opgevallen,
dat de mensen en ik bedoel de zeer
bekwame vakmensen mij volko
men serieus nemen, ondanks mijn
jonge leeftijd. Daaruit blijkt, dat men
hier vertrouwen in de jeugd heeft en
dat typeert deze voortvarende ge
meenschap beter dan iets anders."
meende de jeugdige architect Bendt
Ginnerup, die in Skive een zieken
huis gaat bouwen.
DE twee zorgvuldig geklede En
gelse heren waren speciaal naar
Rotterdam gekomen voor een uit
gebreid marktonderzoek. De on
derneming, die zij vertegenwoor
digen, brengt een vervangings
middel voor carbonpapier In de
handel en nu moeten zij onderzoe
ken of de Nederlandse markt daar
belangstelling voor heeft. Als dat
zo is, komen de verkopers naar
ons land' om het nieuwe product
te verkopen.
De oudste, de heer J. Frank, is een
donkere man, die misschien een tik
keltje te netjes is gekleed. Hij spreekt
zeer correct Engels, al stond zijn wieg
niet in Engeland, maar in Weneu.
zyn collega, de vlotte Leslie Shirley,
heeft geen hulpmiddelen nodig om
het toonbeeld van een typische En
gelsman te zijn: flegmatiek en zelf
ingenomen,
Zy vinden het dwaasheid, dat we
hier altyd verplicht zijn vüftien pro
cent fooi te geven aan bedienend
personeel. „Laten ze dan de prijzen
maar verhogen," zegt de heer Shirley,
„Maar de hoogte van mijn fooien wil
ik zelf bepalen naar gelang van de
service, die ik ontvangen heb. Dit is
een onbevredigend systeem."
In het zuiden van ons land is hun
„een benauwende invloed van de
Roomse kerk op het persoonlijk le-
ven van de men
sen" opgevallen.
In geheel Neder
land werden ze
getroffen door:
„de mooiste trei
nen ter wereld
met de vriende
lijkste en correct-
ste conducteurs,
die men zich kan
voorstellen."
Tijdens hun
tramritten door
Rotterdam kregen
ze medelijden met de tramconduc
teurs: „Wat een moeilijk vak hebben
die mensen en wat doen ze het opge
wekt." Verkeerd achtten ze het, dat
de passagiers met de bestuurders van
de trams staan te praten. „Dat moest
strikt verboden worden," meenden ze.
'55
teisteren door storm, tocht, regen en
druppels," oordeelden de twee Engelse
gasten.
En die vernietigende uitspraak is
begrijpelijk, meent
POORTWACHTER.
In Honolulu begint de vlucht. Ze
ventien passagiers een toevallig alle
gaartje, stappen in; de stewardess
spreekt opgewekt met hen; de be
manning doet rustig het dagelijks
werk. Maar de dreiging, die door de
gezagvoerder Sullivan (Robert Stack)
al spoedig wordt gevoeld, wordt voor
bij net „point of no return" tot wer
kelijkheid, Een motor raakt in brand
en een grote voorraad benzine gaat
verloren.
De angst, die de passagiers en de
bemanning nu in de ban houdt,
dwingt hen tot zeer verschillende ge
dragingen. Sullivan raakt het hoofd
kwijt en wil een noodlanding op zee
uitvoeren, die te weinig kans van
slagen lieeft. Zijn tweede piloot Dan
Roman (John Wayne), die vrouw en
kind tijdens een ander vliegtuigonge
luk heeft zien omkomen, wil echter
San Francisco bereiken. Hij dwingt
zijn gezagvoerder tot beter inzicht.
zich rekenschap van verleden en toe
komst.
Men kan niet zeggen, dat de film
karakterschetsen geeft van veel be
tekenis of iets toevoegt aan de ro
mantische gemeenplaatsen, die in
zovele verhalen met een dergelilk on.
derwerp worden gedebiteerd. De oud
geworden schoonheidskoningin, de
atoomgeleerde met gewetensconflict,
de rijke vrouw en haar gekwelde man,
de visser met zijn eenvoudig geloof,
de cynische theater-man. die nobeler
blijkt dan hü zelf dacht te zijp het
zün bepaald geen iriginele of aan een
opmerkelük geziene werkelijkheid
ontleende figuren. Maar de film slaagt
erin om van deze nogal gemakkelijke
gegevens toch nog heel wat te maken.
En de typering van de dikke verte
genwoordiger. die zich in zün vrije
tijd bezighoudt met een zeer Ameri
kaans genootschap. „De Goede Bu
ren" (zü streven naar hulpvaardig
heid en uithuilen) is bepaald zeer ge
slaagd.
Geen sensatie
De regisseur weet in deze zeer lange
rolprent, die bovendien door het grote
aantal personen en de persoomüke
lotgevallen nogal uit elkaar valt, de
spanning goed te bewaren zonder sen
sationeel te worden. HM maakte een
werkstuk, dat alleszins de moeite
waard is en dat zelden of nooit de
gebeurtenissen met onbehoorlijke ele
menten poogt op te sieren.
GREGORY PECK, die op het
ogenblik filmt op de Cana-
rische eilanden, is gescheiden
van zin Finse vrouw Greta. Zij
verklaarde, dat zij beter met
elkaar konden opschieten als
zij niet met elkaar waren ge
trouwd. Ze zijn in 1942 gehuwd
en hebben drie kinderen,
ir
PIPER L.AURIE en Dick Con-
tino hadden trouwplannen,
maar hun verschillende op
vattingen omtrent, de gods
dienst bleken een te grote hin
dernis.
GINGER ROGERS, die on
danks alle nieuwe modes haar
haar hield zo ze 't had, heeft
nu op verzoek van haar echt
genoot, Jacques Bergerac, de
schaar in de krullen laten zet
ten. Ze ziet er nu, zegt men,
tien jaar jonger uit.
5?
De welgevormde Gianna Canale,
die Hollywood de rug heeft toege
keerd na met Van Johnson te zün
opgetreden in .Go for broken", pro
duceerde 't commentaar van de week,
toen zü hoorde dat een journalist
haar „een vrouwelijke Errol Flynn"
had genoemd.
„De heer Flynn en ik hebben zover
ik weet niets gemeen", zei Gianna
Maria, ..Ik bezit geen snor en heb
geen heel stel huwelüken achter me,
zelfs niet een. Mün maten van buste,
taille en heupen zyn welbekend, maar
wie ter wereld weet iets van de maten
van de heer Flynn?"
Mejuffrouw Canale heeft een der
hoofdrollen gespeeld in de film „La
Ombra". waarvan Marta Toren de
ster was, en heeft bü de voorverto
ning een goede vertolking van een
boze filmster weggegeven, toen de
toeschouwers wel de Zweedse actrice
maar niet haar toejuichten. Zodra
de film geëindigd was zweefde Miss
Canale, gehuld in een lange minkjas,
het theater uit zonder haar mede-ac
trice geluk te wensen of zelf geluk
wensen af te wachten.
De schoonheden van het Italiaanse
filmdoek hebben het niet erg op
Hollywood begrepen, of omgekeerd.
Sinds de oorlog hebben heel wat
jongedames, die in de Italiaanse
filmindustrie succes hadden gehad,
haar geluk in Hollywood beproefd:
Gina Lollobrigida, Aiida Valli, Ma
rina Berti, Valentina Cortesa, Milly
Vitale, Gianna Maria Canale en
Franca Faldini.
Zü allen zün thans in Italië terug
en behalen daar met uitzondering
van mejuffrouw Faldini, die ziek ge
weest is en thans zelden op het
filmscherm wordt gezien nieuwe
successen.
Elk soort pionierswerk is voor Hol
lywood aanleiding tot heftig roman
tiseren, vooral indien het gaat om
de eigen pioniers. Zo vormt de ont
dekking en exploitatie van ijzererts-
velden in Minnesota het onderwerp
van de rolprent in Rex. Rod
Cameron is de opkomende industrieel,
die de gevestigde heersers met de
zelfde hardhandige middelen op zü
poogt te drukken, als waarmee zij
hem eronder willen houden.
Ondanks vele onwaarschünlüke
gebeurtenissen, die evenzovele mis
lukkingen van Camerons onderne
ming voorspellen, lukt het hem in
de laatste meter celluloid om als
„kapitalist-industrieel" vaste voet
aan de* grond te krügen. De boven
vermelde romantiek wordt door de
charmes van Ruth Hussey op aan
gename wüze verhoogd.
Advertentie
LM.
In Cineac en Victoria draait een vermakelijke.Franse comedie:
„Meisje voor dagen nacht". Er wordt in verteld over de vreemde
belevenissen van een jong dienstmeisje en de film is opgebouwd uit
een aantal verhalen.
Tot slot; „Die schuilhuisjes (abri's)
van de RET zün de meest waardeloze
dingen, die we hier in Rotterdam heb
ben gezien. Je kunt beter in de regen
blüven staan, dan dat je je daar laat
Het eerste is bondig in zün grap
pigheid. Het meisje dient dan bü een
Parijse advocaat-politicus, die iedere
tien minuten een andere minister
portefeuille krijgt aangeboden. Tus
sen do telefoontjes door dicteert hü
redevoeringen en pleidooien, Zün
vrouw wil van de telefoon gebruik
maken om over een jurk te praten.
V'-ï
Persfotografen flitsen met hun appa
raten. In de hal zitten drie zeer uit
gestreken heren en demonstreert een
Brusselse neef aan niemand een
kookapparaat dat enorm veel schuim
verwekt. Twee kinderen rollen door
een kolenhoop, sluiten zich zelf op
en schieten met pülen. Kortom, een
gekkenhuis.
Marie-Lou, zo heet het meisje,
pakt haar koffer en vertrekt. Het
volgende dienstje is niet minder
ongewoon. Zü komt in een zeer ge
heimzinnig en eenzaam gezin. Het
blükt het gezin van de beul te zijn.
Zü vertrekt.
Het echtpaar Berthier wordt door
de deurwaarder van alle bezittingen
beroofd en moet vlak daarna een
zeer belangrüke opdrachtgever ont
vangen. Op crediet worden antieke
meubelen gekocht. De opdrachtgever
komt niet. De meubelen gaan weer
weg.
En die avond komt de man natuur
lijk. Het echtpaar komt tot welstand,
maar Marie-Lou, meisje voor alles,
wordt vervangen door een kokkin en
een butler. Ten slotte komt zü in een
Italiaans huisgezin in Montmartre en
vindt daar het geluk met de zoon
des huizes. Deze moet op de dag van
hun verloving echter vluchten, want
hü wordt gezocht als vervalser van
schilderijen.
Alles komt natuurlyk in orde, met
behulp van een groepje artiesten, die
in het „huis van Cagliostro" wonen.
Dit detail van de film lükt ons niet
erg geslaagd. Maar voor de rest is de
rolprent heel amusant, vooral ook
door het spel van Etchika Choureau,
het meisje voor dag en nacht.
De filmmaatschappü United Ar
tists in Hollywood heeft in 1954 de
grootste winst inhaar 35-jarig be
staan gemaakt: drie en veertig mil
lioen en honderdduizend dollar.
Als andere middelen
gefaald Hebben, Uw Hoest
minder benauwd te maken,
neem dan (en voortaan
m fc
(AKKER
-SIROOP*
Nog steeds blüft „White Christmas"
in Arena. Voor wie die film al ge
zien heeft; de volgende week komt
in deze bioscoop een büzonder fraaie
bewerking van Shakespeare's „Romeo
en Julia." Ook 't Venster blüft
trouw aan zün succes: „The Maggie"
gaat nu de vierde week in.
In Centraal kan men Ingrid
Bergman en Gregory Peck zien in
Alfred Hitchcock's „Obsessie." In
Colosseum draalt de verdienste
lijke Franse film „Thérèse Raquin."
In Harmonie kan men „Meisjes
in nood" onder wie Pier Angeli)
aantreffen.
De cinemascopische film „The Robe" heeft een cinemascopisch
vervolg gekregen: „Demetrius en de gladiatoren". De mantel van
Christus is in het gegeven een motief geworden, dat de gebeurte
nissen mede bepaalt op niet te
ditmaal hoofdzakelijk om grote
doen.
Demetrius (Victor Mature), die
volwassen was toen hü Christus aan
het kruis zag sterven, zou in deze
fnm elgenlük een hoogbejaard man
moeten zün. Het verhaal speelt in
het laatste regeringsjaar van keizer
Caligula, 41 na Christus.... We zien
onze held niettemin als een wonder-
baarlük sterke gladiator, die Tnet
tügers worstelt, zwaardvechters en
drietandstekers overwint en de be
geerte opwekt van de beruchte Mes-
salltna, de overspelige vrouw van de
toekomstige keizer Claudius.
Demetrius wil eerst als Christen
geen mensen doden, maar verloo
chent zün geloof na een hevige
teleurstelling en geeft zich dan met
Messallina aan aardse vreugden over.
De film blüft echter quasi-moralis-
tisch. Demetrius komt tot inkeer en
zelfs Messallina kondigt plechtig aan
dat zü haar leven gaat beteren. (In
werkelükheid verviel zü van kwaad
tot erger).
Het heeft er soms wel de schün
van. dat men met deze film de ge
loofsmoed van de Christenen in het
oude Rome wil verheerlüken, maar
lang kan men die schün toch niet
ophouden.
De sadistische genoegens van Cali
gula worden breed uitgemeten. De
bloedige arena-gevechten, cinemasco
pisch in technicolor vergroot en
stereofonisch begeleid door het ge
brul der pretorianen (in Luxor is
het of de hele lüfwacht samengepakt
op het balkon zit), zün door Delmer
Daves indrukwekkend geregisseerd.
Het keizerlüke paleis zal eveneens
aan veler fantasie beantwoorden.
Wat stram
De spelprestaties zün (met uitzon-
gezochte wijze. Het is echter ook
en sensationele schouwspelen te
dering van de lugubere Caligula)
niet zeer opmerkelük, al heeft men
ditmaal wel bereikt, dat ze niet te
veel in de massa-scènes verdwünen.
Die massa-scènes hebben bü alle be-
weeglükheid een zekere stramheid,
vermoedelük het gevolg van het
streven naar dieptewerking en vol
ledig gebruik van het langwerpige
beeldvlak. (Luxor)
Advertentie I.M.
ASPIRIN is geen
verzamelnaam voor
allerlei soorten hoofdpijntabletten.
ASPIRIN is een merkartikel en
dit merk, evenals het BAYER-
kruis dat op elk tablet staat,
garandeert U kwaliteit en
zuiverheid.
%-M
