Pui
A
D
ijna 100 pet. voor
unie Egypte-Syrië
Oókal^an
de sigaar?)
Elf kinderen
uit brandend
huis gehaald
m
Spreeuwenpraat
Bosnegers
dansen voor
Beatrix
Onbeperkt vertrouwen?
Nooit een jaarverslag
Anderhalve ton is veel...
Kachel ontploft,
hnis in brand
Coureur Fangio
ontvoerd
Moderne Crusoe
komt thuis
EET VRUE VOLK MAANDAG 24 FEBRUARI 1953
PAGINA 3
Tien jaar
Weduwe Van der Wal
Bedrogen metselaar
Weduive Van dén Berg
Iedereen kent iedereen in een dorp v;..i ruim duizend men
sen. U moogt dus gerust geloven, dat de spaarbankdirecteur er
„grote bekendheid genoot". Maar genoot hy ook het onbeperkte
vertrouwen van al zijn plaatsgenoten? Beslist niet.
Een jaar later trok het de aandacht, dat het hoofd van de
school, de heer J. M. Geul, niet langer de spaargelden van de
schoolkinderen voor meneer H. wou Incasseren. Hij vond het
niet juist, dat er nooit een jaarverslag van de spaarbank ver
scheen.
Als boekhouder en belastingconsulent stond H. bij verschei
dene middenstanders goed aangeschreven. Hij wist ervoor te
zorgen, dat zyn klanten niet meer belasting betaalden dan
onvermijdelijk was. Van geldzaken had hy veel verstand,
meende men.
Leefde hij op te grote voet? Vergeleken met verreweg de
meeste dorpsgenoten wel, maar dat zegt niet zo erg veel,
hoorden we verzekeren. Hij had een auto en televisie („maar er
zullen hier nog wel zo'n dertig andere televisietoestellen zijn")
en hij had ook een secretaresse, veertig jaar jonger dan hij.
We zullen ons er niet in verdiepen. De verduisteringen zijn
al begonnen lang voordat H. een secretaresse in dienst nam.
Als alles uit de doeken is gedaan, zou wel eens kunnen blijken,
dat de zaak-Ammerstol in geen enkel opzicht een romantische
achtergrond heeft. Anderhalve ton is veel geld, maar by na
vierentwintig jaar is een lange periode.
CAIRO (Reuter, AP). De bevolking van Egypte en Syrië heeft
zich zaterdag met bijna algemene stemmen uitgesproken voor
de verenigde Arabische republiek. In Cairo is officieel bekend
gemaakt, dat 99.99 pet. der Egyptenaren en 99.98 pet. der
Syriërs zich heeft uitgesproken voor de unie van de twee landen.
Groot wapen
Dominee Colstee
In T-ford
„Je schreef over
vakantie,. Pieter en
met wat je schreef,
was ik het van harte
eens. Een mens moet
vakantie hebben. Een
mens moet er eens
uit. Maar nu wij. Wij
hebben kleine kinde
ren en dan kun je
natuurlijk niet gaan
en staan zoals je
wilt. Je bent in je
bewegingen toch wel
erg beperkt. En dan
vind ik, dat je hier in
de buurten van Rot
terdam toch toeinig ontspanning
vindt. Waar moet je nu naar toe, ook
zondags? Heek van Holland is vol
Oostvoorne en Rockanje zijn vol De
Kralinger Hout is vol. In zuid heb je
geen behoorlijk zwembad. Jij schrijft
vaak over groen, maar waar vind je
het? 't Is goed, Pieter, wanneer wij
aan de industrie denken, maar laten
we toch vooral de recreatie niet ver
geten".
Zo schrijft mij een huisvrouw uit
Rotterdam-Zuid, die misschien in de
krant heeft gelezen dat er over de
recreatie Juist zeer veel gesproken is
op de zitting van de Provinciale
Staten van Zuid-Holland. Want dit
moeten wij wel bedenken, me
vrouw. het door u omschreven pro
bleem geldt niet alleen Rotterdam,
maar eigenlijk alle steden van die
almaar groeiende randstad Holland.
Wilt u enkele cijfers? Deze randstad
(van Leiden tot en met Dordrecht)
telt op het ogenblik 1.994.848 inwo
ners. Men verwacht dat dit er in 1980
maar liefst 2.524.000 zullen zijn. En al
die mensen hebben recreatie nodig
Pieter heeft een kaart van de pro
vincie Zuid-Holland gezien.
Die kaart stond in een nota be
treffende de recreatie in Zuid-Hol
land, uitgebracht door de Provinciale
Planologische Dienst. Een mooie
kaart: groen zyn de polders, blauw is
bet water, donkergroen zijn de dui
nen en de bossen, bruin zijn de ste
den. En toen vond Pieter het 'bijna
een griezelige kaart: het bruin bte-
slaat zo'n bijzonder grote oppervlak
te! Aan dat bruin kan je zien hoe
groot die randstad Holland zal wor
den.
„Hij zei nog: nou d'r is niks
van die praatjes an hoor..."
Pieter heeft de nota met veel be
langstelling gelezen. En denkend
aan de brief van deze Rotterdamse
huismoeder werd ik vooral getrof
fen door een paar opmerkingen, die
onder het hoofdstuk „Behoefte aan
recreatie" zijn gemaakt:
„Gezinnen met nog kleine kinde
ren zijn sterk beknot in hun bewe
gingsvrijheid. De afstand tussen wo
ning en recreatiegebied mag voor hen
nooit groot zijn. Wanneer men te
voet gaat met een kinderwagen, kan
de afstand hoogstens vijf kilome
ter zijn; bij gebruik van de fiets is
20 km wel het uiterste. De brom
fiets kan de actieradius nog wat ver
groten, terwijl de auto inderdaad
enige speling biedt. Intussen kunnen
slechts weinigen zich de luxe van een
bromfiets of auto veroorloven. Ge
bruik van openbare middelen van
vervoer over lange afstanden ont
moet eveneens bezwaren, vooral van
financiële aard en wordt door deze
gezinnen dan ook zoveel mogelijk
vermeden".
Wat is voor kinderen een van de
meest plezierige recreatieterreinen,
waar zij vrijuit kunnen ravotten? Het
strand! Maar in het rapport wordt
opgemerkt dat slechts een klein deel
van de daarvoor in aanmerking ko
mende gezinnen regelmatig van dit
strand kan profiteren. De grote voor
keur van deze gezinnen voor de va
kantiecentra aan de kust is dan ook
begrijpelijk.
Men wijst in dit verband op de „fo-
rensenkampen": moeder en kroost
brengen daar de hele schoolvakantie
door in een tenthuisje. Vader komt
in zijn vakantie en in de weekends,
niet zelden reist hij dadelijks naar
zijn werk. Men betreurt het dat in
Zuid-Holland de ontwikkeling van
deze forensenkampen met een totaal
van nog geen 4000 huisjes sterk is
achtergebleven bij de andere provin
cies. Er zou nog behoefte zijn aan
drie a vier kampen van de omvang
van het Kruininger Gors.
„Overigens zullen grote speelwei
den moeten voorzien in de behoefte
aan recreatiegelegenheid voor de tal
loze gezinnen, die te ver van het
strand wonen. Daarnaast zullen
plaatselijk strandbakken, zandbak
ken en piasvijvers een zij het ook
soms vrij kostbare aanvulling van de
recreatiegelegenheid kunnen geven".
Ge ziet het, mevrouw, er wordt in
randstad Holland heus niet alleen
aan industrie en stadsuitbreiding ge
dacht. De verantwoordelijke mensen
hebben deksels goed in de gaten, dat
men de recreatie nooit en te nimmer
mag vergeten. Zij onderzoeken de
mogelijkheden, zij maken plannen, zij
voeren plannen uit. Hopen wij, dat
het zover mag komen dat die 2.524.000
randstedelingen van 1980 wat recrea
tie betreft weinig te klagen zullen
hebben.
Ergens in Rotterdam ligt een vrouw
ol tien jaar op bed: t.b.c. die zij al
twintig jaar heeft
Deze vrouio heeft heel weinig aflei
ding. Eigenlijk is de radio haar eni
ge afleiding, maar dat apparaat is
heel oud, van is30. En waarmee wij de
ze vrouw nu erg gelukkig zouden kun-
nen makenMet een ander, goed-
spelend radiotoestel. En zouden wij
die gezond zijn daarvoor nu
ens met elkaar kunnen ozrgen?
Tien jaar op bedAltijd op
datzelfde plaatsje te zijn aangewezen.
Hier móeten wij helpen.
Aanbod
We beginnen de nieuwe week met het
noteren van de volgende aanbiedingen:
een divan van K. van de Vlaardlngerdljk
te 8chledam, een éénpersoons bed (be
stemd) van Den H. van de Wolphaem-
boeht en drie clubfauteuils van De J.
uit de Asterstraat. Een kachel {bestemd)
hebben wij opgeschreven van L. van de
Mljnsherenlaan. kleding van N.N., fau
teuils (bestemd)) en wat meubilair van
Van der V. van de Strcvelsweg en een
postzegelalbum (bestemd) van K. van de
Mathei) esserdijk.
Daar wij al verschiUende mensen
moesten teleurstellen, doordat w(i ze niet
konden helpen aan kleding, waren wt)
verheugd met de volgende aanbiedingen
van kleding: van Van de P. van de Car-
nlssela&n, van Van der Z. uit de Paulus
Potterstraat, van S. uit de Brulnisse-
straat en babykleding van Van O. van
do Soetendaatsekade.
Ook voor Dlkkle kwamen weer de vol
gende pakjes binnen: een enveloppe met
Inhoud van G. van de Scheepstimmer
manslaan. jeugdbladen van Jan K. uit
de Rusthofstraat, een pakje von Van D.
uit de Kleine Visserij straat, teil pakje
van de K.NS.M. van de Lekhaven en
enkele pakjes van onbekenden.. Alle
vrienden hartelijk dank.
PIETER SPREEUW
mmerstol ligt westelijk van Schoonhoven aan de Lek. Een
klein dijkdorp, dat in zijn groei bij sommige andere ge
meenten in de Krimpenerwaard sterk is achtergebleven.
De bevolking is de laatste vijfenzeventig jaar met niet
meer dan 138 zielen toegenomen. Op 1 januari 1958 woonden er
1065 mensen.
(Van een onzer verslaggevers)
E KRIMPENERWAARD
ligt deze zaterdagmiddag
onder een blauwe lucht
met witte stapelwolken
en in het oosten de grauwe rand
van een wegtrekkende hagelbui.
De eindeloze weteringen die
loodrecht op de wilgenweg staan,
blinken in de zon. Het is geen
strenge winter geweest; de wei
den zijn groen gebleven. Het
melkvee kan nog lang niet van
stal, maar de schapen en de lam
metjes lopen buiten. Op het erf
van de veehouder De Jong in de
buurtschap Bovenberg bloeien de
sneeuwklokjes. Bij deze kleine
boerderij heeft meermalen de
auto van meneer H. gestaan, de
(sinds 1934) frauderende spaar
bankdirecteur, boekhouder en be
lastingconsulent van Ammerstol.
Hij zocht en vond zijn klanten tot
ver buiten het kleine dorp aan de
Lek.
Een kenner van de streek heeft me
De Jong aangewezen als een van de
ergste slachtoffers. Een kleine boer
met weinig koeien, een heel harde
werker, die nu door toedoen van me
neer H. een niet gering deel van zijn
bedrjjfskapitaaltje zou zijn kwijtge
raakt.
Kijk eens hier," zegt hij, „we heb
ben het aangegeven, dus het wordt
uitgezocht. Hij is zeven jaar onze
boekhouder geweest en ook voor
familie van me. We hebben nooit ge
dacht dat hij niet te vertrouwen was.
Hij kende zijn vak heel goed, dat
dachten we tenminste. Hoe ik er nu
voor sta? Ik weet het nog niet pre
cies, maar we zitten niet helemaal
aan de grond. We kunnen verder met
de boerderij en dat is het voornaam
ste."
In de buurtschap Bergstoep staat
aan de Lekdijk het café De Haven
van de weduwe P. ..van der Wal. In
de kleine kraakheldere gelagkamer
zijn er op dit middaguur geen klan
ten; het is etenstijd. De caféhoudster
komt uit het gangetje naar de huis
kamer te voorschijn als ze me hoort
binnenkomen. Ze heeft een wit schort
aan en ze draagt een iets te grote
bril, 't Lijkt me een flinke vrouw, wel
opgewassen tegen, haar dubbele taak:
de zorg voor de huishouding en de
zaak, zelfs nu ze daar alleen voor
staat. Maar 't is haar aan te zien, dat
ze de laatste nachten niet of nauwe-
Rond woest vlammende vuren
sprongen en stampten zaterdagavond
in Brokopondo honderden zwartglim
mende bosnegers, opgezweept door
een vreemde muziek. Op de achter
grond ritselde het oerwoud.
De bewoners van Surinames bin
nenlanden vierden het bezoek van
prinses Beatrix, die na een lange,
vermoeiende tocht uit Paramaribo
was gekomen.
Zy' was al vroeg vertrokken. Per
auto reed de Prinses naar Zanderij,
waar een motortreln stond te wach
ten om haar, samen met o.a. minis-
ter-presidient dr. J. H. E. Perrier en
de districtscommissaris van Surina
me, mr. J. van Petten, naar Kabel te
brengen, een klein dorpje aan de
Surinamerivier.
In Kabel zocht prinses Beatrix
het Julianahospitaal, waar dr. J. P.
Janssen en zijn staf zich vooral met
de bestryding yan malaria intensief
bezighouden.
Prinses Beatrix vrolijk lachend
in gezelschap van gouverneur
Van Tilburg.
lüks heeft kunnen slapen door het
getob over de laatste zware tegen
slag.
„De vorige week zaterdag is H. nog
bü me geweest," vertelt ze.
„Kij zei nog zo: Je hebt zeker ook die
praatjes over het ziekenfondsgeld ge
hoord? Nou, d'r is niks van an, hoor.
Van de weck houden we ledenverga
dering, zegt ie, en dan komt het wel
weer in orde
„Heeft hü toen nog gauw vierdui
zend gulden van u geleend, zoals hier
in de buurt wordt gezegd?"
„Nee, zaterdag niet, maar verleden
jaar augustus, toen kwam hy vragen
of ik hem 5000,kon lenen, om
dat hij tydelyk wat moeilijk zat. vyf-
duizend gulden is voor mij veel geld
en ik had nooit eerder iemand wat
geleend, maar met meneer H. kan
het geen kwaad, dacht ik. Hy
was zo'n goeie boekhouder. Rente heb
ik nooit van hem gekregen, ook niet
van de dertienhonderd gulden die ik
op het boekje van zijn spaarbank heb
staan. Dat is dus drieënzestighon
derd gulden die hy van me heeft.."
Een klein meisje komt naast me
staan en fluistert: Bakje pruimta
bak asjeblieft."
Ze krijgt het en loopt; gauw weer
weg zonder te betalen. De weduwe
Van der Wal trekt een la open, haalt
er een notitieboekje uit en schryft de
leverantie op. Want al leent ze nooit
weer geld uit, krediet geven aan de
buurtgenoten doet ze wel. Haar ver
trouwen in die mensen is niet ge
schokt.
Verderop aan de Lek woont een
metselaar-aannemer, die achter zijn
huis een groot veld van riet en wil
gen heeft met een paar doorkijkjes
op de rivier. Hy ziet de schepen voor
bij varen, maar nooit in hun volle
lengte.
„Myn vrouw en ik zyn natuur
mensen. We genieten er elke dag van.
Straks bloeien de dotterbloemen
weer en 't leeft hier van de vogels!"
Van de dotterbloemen die nog moe
ten komen, verspringt het gesprek
naar de dubbeltjes die er niet meer
zyn.
„Ja, ik zit er ook tussen, al hoor ik
beslist niet tot de zwaar-gedupeer-
den, zoals de weduwe Van den Berg.
H. heeft van enkele aannemers
en enkele boeren bedragen geleend
van meest vijfduizend gulden, dat
vond. hy blijkbaar een gemakkeiyk
bedrag. Hy beloofde een mooie rente;
in sommige gevallen zestien percent."
De weduwe A. van den Berg heb
ik verscheidene keren horen noemen,
't Is bij Ammerstol aan de Bovendük,
huisnummer onbekend.
„Op de huisnummers letten we hier
niet zo, maar u vindt het wel. Een
kleurig huisje, pas geschilderd, een
van een rytje in de polder aan de
voet van de dyk."
Zy laat me niet zo maar binnen.
Er gaat een klein raampje in de pas
geschilderde deur open. In de smalle
omiysting vertoont zich een door het
verdriet getekend gezicht met rode
vlekken op de wangen. De slag heeft
haar wel heel erg getroffen. Dertig
duizend gulden, uitgekeerd na het
overlijden van haar man en bestemd
voor de opvoeding van haar beide
kinderen, waren aan de spaarbank
van H. toevertrouwd.
Nee, van wat in Rotterdam over de
eerste resultaten van het onderzoek
bekend is gemaakt, weet ze nog niets.
Is het geknoei dus al in 1934 begon
nen en heeft de spaarbankdirecteur
in totaal minstens anderhalve ton
verduisterd? Ze laat me nu in de
huiskamer, waar ze het laatste slech
te nieuws aan haar broer en een jon
ger familielid vertelt.
„Praat er toch niet over," zegt de
jongeman nors. „Alles wat je zegt
komt in de krant!"
„En wat dan nog? Iedereen weet
het al; we kunnen er gerust over
praten," vindt de broer.
Er volgen bijzonder verbitterde uit
latingen over de. man, die van die
dertigduizend gulden op het spaar
bankboekje van de weduwe Van den
Berg de laatste vier jaar geen rente
De Ammerstollenaren zyn in meerderheid vrijzinnig-hervormd en
de democratisch-socialistische beginselen toegedaan, Ds. Hugenholtz,
zeer actief in de landelijke vredesbeweging, is hier jarenlang predi
kant geweest. De kerkelijke gemeente bloeit ook onder zyn opvolger,
ds. Colstee.
Toen hij vier jaar geleden zün intrede deed in de gemeenteraad
als vertegenwoordiger van „Gemeentebelangen", verklaarde wethou
der De Leeuw den Bouter (PvdA), dat hij de nieuwgekozene niet als
een aanwinst voor de raad kon zien. De politieke carrière van de
spaarbankdirecteur was ook nogal zonderling. Eerst OSP'er, tijdens
de bezetting sympathiserend met de NSB, na de bevrijding contact
gezocht met de Vrienden van de Waarheid, vervolgens WD'er. Het
nieuwe raadslid kreeg bovendien onaangename vragen te verduren
over enkele financiële aangelegenheden.
Voor een zakenman met zijn vele beslommeringen was hulp hy de
administratie stellig geen luxe, ongeacht de leeftyd van de mede
werkster. Maar het vertrek van die secretaresse naar Engeland (om
de taal goed te Ieren) een paar weken voor de debacle, heeft nu wel
allerlei veronderstellingen veroorzaakt.
De spaarbank werd toch wel vertrouwd. Ja, de spaarbank is een
vertrouwd begrip geworden, mede dank zy de Nederlandse Spaar-
bankbond, waarbij de bank van H. helaas niet was aangesloten. An
ders had het geen vierentwintig jaar geduurd....
Vier gezinnen met in totaal 19 per
sonen in de Athenestraat te Hengelo
werden zondagavond Iaat dakloos,
doordat hun gezamenlijke woning
door brand werd verwoest. De vier
gezinnen bewoonden samen een per
ceel, dat de gemeente gebruikte als
een tydelijke woning. Is ergens in de
gemeente een gezin zonder woning
geraakt, dan wordt het in dit perceel
tydelijk ondergebracht.
Tot zondagavond woonden in dit
pand de gezinnen G. Jurgens met 3
kinderen, A. Begieman met 4 kinde
ren, J. Moes met 3 kinderen en A.
Smit met 1 kind. De echtparen Be
gieman en Smit waren gisteravond
afwezig, het echtpaar Moer was op
bezoek by de familie Jurgens.
Omstreeks elf uur ging mevrouw
Begieman even naar haar slapende
kinderen kijken, zy kwam toen tot
Een felle brand, ontstaan door
ontploffing van de kolenhaard heeft
vannacht om drie uur de beneden
verdieping verwoest van een huis te
Zaandam, bewoond door het gezin
J. Volkers, Het echtpaar en drie
zoons moesten in nachtgewaad en op
blote voeten door de sneeuw de
vlucht nemen. De brandweer paste
schuimblussing toe en wist de schade
te beperken tot de benedenverdie
ping.
de ontdekking dat in haar woonka
mer een hevige brand woedde. Zy
sloeg direct alarm, waarop de heren
Moer en Jurgens eerst de eigen kin
deren in veiligheid brachten en ver
volgens de ruiten insloegen by de
beide andere gezinnen. Zij raakten
daarbij gewond, maar wisten niette
min alle elf kinderen naar buiten te
brengen.
Over de oorzaak van de brand is
thans nog niets bekend.
In totaal stemden 7.415.126 men
sen voor de fusie en 7.414.987 voor
de benoeming van Nasser als presi
dent van de verenigde republiek.
Volgens de Egyptische minister
Zakaria Mohieddin waren er 386
stemmen tegen de unie uitgebracht
en 452 tegen Nasser.
De Syrische regering is onmiddel-
ïyk na het bekend worden van de
verkiezingsuitslag afgetreden. Maar
zy zal, evenais het Egyptische kabi
net, in functie biyven totdat een
verenigd kabinet is gevormd.
Tot dusver hebben zeven staten
de nieuwe republiek formeel erkend,
zeventien andere landen staan op
het punt dit te doen.
Met grote vreugde hebben hon
derdduizenden Egyptenaren de uit
slag van de volksstemming begroet.
President Nasser sprak zaterdag een
menigte toe van een half miljoen
Egyptenaren.
Daarby gaf hy zijn enthousiaste
gehoor volop voedsel aan de vurige
Arabische wens: één groot Arabisch
rijk van de Rode Zee tot de Atlan
tische Oceaan.
Nasser noemde de verenigde Ara
bische republiek een groot wapen
voor de Arabische zaak.
„Met dit wapen zullen we in staat
zijn de gemeenschappelyke vyand
die tegen ons streed en onze eenheid
verbrak, te bevechten.
Thans zyn wy meesters van ons
eigen lot, geen vreemdeling heeft
ons lot nu nog in de hand," riep de
Egyptische president uit.
Zyn woorden vielen natuurlijk
in goede aarde.
Veelvuldig moest Nasser zyn toe
spraak onderbreken voor uitroepen
als „Weg met het imperialisme,"
„Weg met de dollar en zijn mees
ter" en „Vrijheid, vryheid, van
Oman tot Algerië."
Nasser ontkende dat Egypte de
Soedan was binnengevallen, zoals
uit berichten uit Khartoem bleek.
Hy gaf zyn toehoorders de verze
kering, dat de verenigde republiek
nooit haar wapens zal opnemen
tegen een ander Arabisch volk.
Israël, dat officieel nog geen com
mentaar heeft gegeven op het sa
mengaan van Egypte en Syrië en
Irak en Jordanië, zal deze kwesties
in de loop van deze week op het
hoogste niveau bespreken met
Frankryk.
Van Israëlische kant wordt de
conferentie geleid door mevrouw
Meir, van Franse zyde door minister
Pineau.
heeft betaald. Hy had het altyd zo
druk; hy zou, het wel nakijken; het
kwam allemaal best in orde.... De
bezoeker wordt met vragen over
stelpt:
„Er moet toch nog wel iets te ach
terhalen zyn? Ze kunnen het huis en
de auto toch verkopen? En zouden
de commissarissen van de bank nu
niet worden aangesproken? Als je
commissaris bent, ben je toch ver
antwoordelijk voor de gang van za
ken? En als er nu eens geld naar het
buitenland is gebracht, wat gebeurt
daar dan mee?"
Ondertussen duurt het onderzoek
van de rijkspolitie in het spaarbank
gebouw en de woning van de direc
teur nog voort. Voor de ramen van
de huiskamer aan de straat zyn de
gordynen neergelaten. Mevrouw H.
heeft Ammerstol verlaten. Haar twee
getrouwde kinderen wonen elders.
De spaarbank staat midden in het
dorp naast de pastorie. Dommee H. j
W. Colstee is aan zijn preek bezig, I
maar hy aanvaardt myn excuses heel
vriendelijk en verzekert, dat hy wel
even tijd voor me heeft.
„Ik hoorde vertellen, dat u morgen
over het drama van de spaarbank
zult preken. Ben ik goed ingelicht?"
„Ja, ik zal er iets over zeggen, maar
ik begrijp niet, hoe u dat weet. Ik
heb er nog met niemand over gespro
ken. In eik geval biykt nu wel, dat de
mensen het van me verwachten."
De predikant zal voorlezen uit Jo
hannes 9, waarin verhaald wordt over
een man die sedert zyn geboorte
blind was. Jezus zag hem by het ver
laten van de tempel en zyn discipe
len vroegen: „Rabbi, wie heeft ge
zondigd, deze of zyn ouders, dat hy
blind geboren is?"
In de gemeente van ds. Colstee zou
men nu ook veel kunnen vragen en
spreken over zonden, maar beter is
het, zo staat het in de preek, te luis
teren naar het antwoord van Jezus:
„wy moeten werken de werken des-
Advertentie IM.
genen, die My gezonden heeft, zolang
het dag is."
Jezus genas de blinde met buiten
gewone middelen. Het leed in Am
merstol kunnen wy verzachten met
gewone middelen: door lets van ons
bezit af te staan voor de getroffenen.
Wethouder
Den Leeuw den Bouter
Terwijl dominee Colstee dit over
denkt (hy krygt 's zondags honderd
tot honderdtwintig mensen onder zijn
gehoor; zeker niet weinig voor een
gemeente van nog geen elfhonderd
zielen), schryft wethouder De Leeuw
den Bouter in zyn huis beneden aan
de dijk, schuin tegenover de pastorie,
een briefje voor de dorpsomroeper G.
Loren de Jong:
„De inwoners worden er attent op
gemaakt, dat er vanavond tussen
half zes en zes uur een vraaggesprek
tussen burgemeester Diepenhorst en
een vertegenwoordiger van de VARA
per radio wordt uitgezonden in de
rubriek: „De week draait voorby
Het betreft de gebeurtenissen van
deze weck en de hulpactie, die daar
voor gevoerd zal worden.
Iedere inwoner wordt verzocht zyn
radio af te stellen op de VARA tus
sen half zes en zes uur en te luiste
ren."
De wethouder gaat deze tekst naar
G. Loren de Jong brengen, die met
zyn luidkiinkende bel de ronde zal
doen door Ammerstol. Op de Lekdyk
en ook beneden in de polder wordt
die boodschap dan met krachtige
stem voorgelezen. Nog voordat radio
en pers het kunnen berichten, kon
digt de dorpsomroeper iets aan over
de hulpactie, waartoe zaterdagmor
gen is besloten.
De leiding berust by een comité, ge
vormd door de burgemeester, de beide
wethouders, de gemeentesecretaris en
twee vertegenwoordigers van de bur-
gery. Men vraagt onze hulp voor drie
groepen.
Ie. de mensen van zestig tot vijf
enzestig jaar, die hun spaarcentjes,
bestemd voor aanvulling van de
ouderdorr.suitkering, verloren zagen
gaan. By deze groep komen day
nog een aantal boven-vijfenzes'"
jarigen met een
2e. verloofde paren, die
tyd voor de uitzet hebben gespaard
en binnenkort zouden trouwen;
3e. jongeren boven de leerplich
tige leeftijd, nog niet verloofd,
maar die wel al trouw spaarden
met het oog op eventnele huwe
lijksplannen, Het is hun altyd voor
gehouden, dat zij niet te vroeg met
sparen konden beginnen
De sparende schoolkinderen zijn,
zoals u weet, schadeloos gesteld door
een edelmoedige student, die vyfdui-
zend gulden van een puzzelprys heeft
afgestaan.
Ja, de bejaarden staan bovenaan,
zegt de wethouder. Velen van hen
zyn dubbel gedupeerd. Ze hebben
een spaarbankboekje en ze zyn ook
aangesloten by de Voorzorg, een
plaatselijke vereniging voor zieken
zorg, vijftig jaar geleden opgericht.
Als een lid ziek wordt, krijgt hij ge
durende de ziekte een uitkering van
vyf gulden per week. 't Is eigeniyk
een verouderde instelling, maar toch
ook een vorm van sparen, een kleine
aanvulling op de ziektewet en een
appeltje voor de dorst voor kleine
zelfstandigen. De spaarbankdirecteur
beheerde de kas van de Voorzorg.
Gironummer 28 23 08
De bejaarden en de jongelui met
trouwplannen, de beroofde weduwen
en de bedrogen middenstanders, de
landarbeiders en de boeren in de pol
der luisteren deze zaterdagavond
tegen zondondergang naar de mi-
crofoonstem van hun burgemeester.
Het wordt een teleurstelling, omdat
men in de studio wel zyn verhaal
over de edelmoedige student uitzendt
maar het belangrijkste van zijn tekst,
de mededelingen over de hulpactie,
laat vervallen.
(Vervolg van voorpagina)
Later werden persbureaus en ra
diostations opgebeld door een onbe
kende, die meedeelde, dat Fangio
was ontvoerd door leden van een re
volutionaire organisatie, de „26-juIi-
beweging".
Deze rebellen hebben de laatste
dagen voortdurend pamfletten ver
spreid, waarin zy de Cubanen waar
schuwden zich niet op straat te be
geven en geen openbare vermakeiyk-
heden te bezoeken, omdat de kans
bestond dat er bomaanslagen of an«
cfere sabotagedaden zouden worden
gepleegd.
De rebellen zyn scherp tegen
grote sportgebeurtenissen en an
dere vermakelijkheden gekant, om
dat volgens hen de regering zich
beter kan toeleggen op het geven
van werk aan de 500,000 werklo
zen.
De ontvoering van de zeer popu
laire 46-jarige Fangio heeft een
schaduw geworpen op de wedstryd
om de grote prys van Cuba, aange
zien de Argentijn de grote favoriet
was van de 30 deelnemende coureurs.
Fangio is een man, die er niet van
houdt in het centrum van de publie
ke belangstelling te staan. Rustig en
zeer gereserveerd is hy in feite het
tegenovergestelde van de snelheids
koning, zoals een schooljongen die
zich voorstelt. Hy heeft vyf maal het
wereldkampioenschap der autocou
reurs behaald, namelyk in 1951, 1954,
1955, 1956 en 1957.
Fangio, de zoon van een arme Ita
liaanse stukadoor, die naar Argen
tinië emigreerde, begon op dertien
jarige leeftijd te werken als leerling
monteur. Zijn eerste wedstryd reed
hij op 23-jarige leeftyd .in een ge
leende T-ford. Hy eindigde toen op
de derde plaats. Het was zyn groot
ste wens, kampioen te worden.
Maar u weet het nu dan toch: het
verdriet van de oude mensen en van
de jonge spaarders, die hun besehei
den toekomstdroom vernietigd zagen,
kunnen we wegnemen door een by-
drage te storten op gironummer
28 23 OS ten name van de burgemees
ter van Ammerstol en Bergambacht.
Misschien kan er ook wat voor de
andere slachtoffers worden gedaan,
als dc eerste groepen zyn geholpen,
.boekje van H."; j Laten we daarmee beginnen. Ook de
allerkleinste gift Is welkom als een
lange I bewys van medeleven.
BAHREIN (AP) In 1925 l
werd de parelvissersvloot van
Bahrein, het eiland in de Per-
zische Golf, overvallen door
een storm, waarby, naar men
aannam, een zekere Nassir om
het leven kwam.
Dit weekeinde telegrafeerde
de burgemeester van Koeweit
aan de burgemeester van het
dorp Sar op Bahrein, dat Nas-
sir in leven is en 33 jaar lang
als een moderne Robinson
Crusoe heeft geleefd op een
onbewoond eiland in de Per-
zische Golf.
Nassir, die by zyn verdwy-
ning twee zoontjes had, dia
thans sinds lang volwassen
zyn, wordt nu op Bahrein ver-
wacht. Het hele eiland bereidt
zich voor op een feest zonder
weerga.
Nassir is er van af gehaald
door een Arabisch kustvaar-
tuig. Hy heeft verteld dat hij
vele schepen voorby had zien
varen maar er nooit in ge- J
slaagd was hun aandacht te
trekken. Zyn enig voedsel was
gras, zeewier en vis, die hy
ving met een van gras ge-
maakt net. Toen hy .werd op-
gepikt, had hy geen kleren
aan, maar was hij van top tot
teen dicht behaard.
