Yarmeboeren, de slaven van Yerseke
Kleine kwekers halen no
geen droog brood uit oesters
Volledig afhankelijk
van tien exporteurs
Er is kern genoeg
r
eurtroepen van Euterpe
Nieuw blad
speurt
Achter het
boek'
J
Tien jaar Europees werken
met champagnedronk gevierd
Jean Yannes hobby: Jennen
Het Vrije oik
interessantniet overtuigend
mm
r IjgJ
KNMB-kritiek op
vestigingsbesluit
De grootste krant
van Nederland
'"-'■■"Wam
Met een kleine k
KNMV wil wijziging
van wegenbelasting
HET.VRUE VOLK DINSDAG 6 MEI 1958
PAGINA 8
(Van een onzer verslaggevers)
Verweerd en gegroefd Is zijn kop. Zijn ogen gaan verscholen
tussen een netwerk van zorgenrimpels. Uit zijn gezicht spreekt
de vermoeidheid van lange dagen hard werk zonder veel rust
en zonder veel resultaat. Want van de voordelen van zijn ge
ploeter profiteert een ander. Voor hem zelf komt er nauwelijks
een droge boterham uit. Hij is, wat men in onze maatschappij
een kleine zelfstandige pleegt te noemen.
Daar wringt de schoen
Niet graag eruit
Onbehoorlijk
Persoonlijke ervaringen
Zêé i!
ssiÉ*
Hp
'i
smm®
Onopvallend
Voor elk publiek
Nu op de plaat
Toch veel bereikt
Hij is echter verre van zelfstandig, veeleer is hij een slaaf. Eén van de
ongeveer honderd slaven van Yerseke, het Zeeuwse oesterparadijsje, dat
ruim honderd kleine oesterkwekers telt,-die men in het vakjargon 'panne-
boeren' noemt. Mannen, die werken voor minder, voor veel minder dan u en
Sc ons ooit zouden kunnen voorstellen.
Yerseke leeft «oor een groot deel
ra» ds oestorcultuur. Van de enke
le honderden mannen, die het hele
jaar door in de weer zijn om te zor-
«en voor dit merkwaardige produkt
van de zee, is een groot deel werkne
mer in loondienst. Bat deel weet zich
beschermd door moderne sociale wet
ten en heeft een salaris volgens c,a.o.
Ben ander, zeer klein deel, wordt
gevormd door de grote kwekers-ex
porteurs. Dat zijn de mannen, die per
jaar ongeveer 20 miljoen oesters
naar het buitenland voorname
lijk België verkopen. Er zijn in
Yerseke ongeveer tien van die ma",
nen.
De derde categorie van werkers
In de oesterteelt wordt gevormd door
de groep van ruim honderd kleine
kwekersnlet-exporteurs. Ais zelfstan
dige ondernemers zetten zij in de
Oosterschelde hun honderdduizen
den met kalk besmeerde dakpanne»
uit, waarop de oesterlarven zich
-astzeiten. Zij vormen de groep van
leveranciers van jonge oestertjes aan
de tien grote kwekers-exporteurs.
Het gaat namelijk zo: die panne-
boeren kunnen de jonge oestertjes
niet, zoals nodig is, vier of vijf jaar
opkweken tot consumptieoestears.
Daarvoor ontbrekgn hun de benodig
de percelen gromTin. de Oosterschel
de waarop de-jong» oesters moeten
groeien, wanneer ze na het eerste
Jaa: van de dakpannen worden los-
ges token.
Die (schaarse) percelen, rijkseigeu-
dom, worden verpacht en de pach
ter» zijn vanouds de grote kwekers
exporteurs en een aantal middelgro
te kwekers.
Sn dtór is het waar de schoen zo
pijnlijk wringt «oor. die honderd
kleine baasjes uit Yerseke. Want wan
neer zij de jonge oesters na een jaar
van de dakpannen lossteken kunnen
xij er slechte een ding mee doen:
v« kopen. Bewaren gaat niet. De
dieren moeten van de dakpannen af
bet water weei in. Op de goede
plaatsen. Ze moeten gezaaid worden
op de oesterpercelen, die as panne-
hoeren ontbreken.
Dus ligt het voor de hand, dat die
grote kwekers, die zeil slechts op be
perkte schaal oesterbroed opkweken
(de eerste jaren bieder dé meeste
risico's) de kopers moeter. zijn. En
evenzeer ligt het voor de hand dat
zij van de monopoliepositie als ko
pers duchtig gebruik maken bij het
bepalen van de prijs voor zaaioes-
ters.
'Duchtig misbruik,' zegt men in
Yerseke.
De man met de verweerde kop
houdt van zijn werk. Hij heeft hel
zijn hele leven al gedaan en zou er
niet graag uitstappen. Maar toch
denkt hij er nu hard over. De laat
st» jaren zijn tientallen van zijn
vakgenoten hem al voor gegaan.
Deze man steekt zijn bedrijfsuit-
komsten niet onder stoelen of ban
ken. Vorig jaar had hij na werk
weken vac zestig tot zeventig uur
een brutoinkomen van 2*00 en
daar moest ongeveer 1200 aan on
kosten af. Maar bij die inkomsten
heeft hij begrepen kostwinners
vergoeding, die hij ontving voor zijn
zoon in militaire dienst.
En oos. telde hij er ruim vijfhon
derd gulden bij op van een partij
zaaioesters, die hij ver beneden de
prijs verkocht omdat er geen brood
mesa- op de plank stond.
Deze mensen kunnen de veront
waardiging niet meer sn hun stem
onderdrukken, als ze vertellen hoe
hun afnemers, de grote exporteurs.
met het kopen van zaaioesters -wach
ter.. Wachten tot het aament, dat
een van de panneboeren, door de
nood gedwongen, verkopen moet te
gen een prijs, die door de kopers
is vastgesteld.
'Ik stap er vandaag of morgen
ook uit; zegt een van hen. Een
jonge kerel nog, die bekend staat
als een van d« grootste panneboe
ren met een bedrijfje, dat zo effi
ciënt mogelijk wordt gevoerd.
Hij ziet geen kane om in dat be
drijfje meer dan drie of vier tien
tjes in de week te verdienen. Sn een
deel daarvan is nog afkomstig van
het verrichten van diensten met zijn
motorboot.
Maar zo heel gemakkelijk is het
niet om uit je eigen bedrijfje te
stappen Vooraï omdat de paar dui
zend guldens, die erin geïnvesteerd
zijn er niet meer uitkomen. Want
behalve een boot is er niets meer,
wat enige verkoopwaarde heeft. 'Wie
koopt er vijftig of honderdduizend
oude dakpannen?'
Bij de oesterteelt is op het gebied
van de prijzen blijkbaar alles geoor
loofd, De verkoopprijzen van con-
sumptieoestei's worden door onder
linge afspraken van de handelaars
onbehoorlijk hoog gehouden, waar
door uitbreiding vat de afzetmarkt
onmogelijk is.
Anderzijds buiten de grote kwe
kers-exporteurs hun monopoliepositie
uit door de inkoopprijzen van gaai
oesters zo laag te houden, dat kleine
kwekers vaak gedwongen zijn te le
veren beneden hun kostprijs.
Een daling van de prijs van con
sumptieoesters ten slotte so»: de af
zetmogelijkheden zowel in België als
in Nederland ongetwijfeld vergroten.
Een zeer waardevol voedingsmiddel
zou daarmee binnen het bereik van
velen komen.
Geleerden zoeken na&r middelen
om de oestercultuur, die door ie
Deltawerken bedreigd wordt, te be
houden. Vele miljoenen guldens zul
len voor dat doe) geïnvesteerd moe
ten worden. Het is de hoogste tijd
zich op middelen te bezinnen, om
het oesterbedrijf 'tegen de tijd, dat
verplaatsing naar nieuwe kweekgron-
deiï mogelijk is, gezond te maken.
Zodat de grote winsten die er nog
altijd in .zitten op een rechtvaardige
wijze kunnen worden verdeeld.
JEK KLEIJN
De voorzitter van de Koninklijke
Nederlandse Middenstandsbond, de
heer P. G. van der Weele, meent dat
de bakkers in een bijzonder moeilijke
situatie zouden komen wanneer het
ontwerp vestigingsbesluit algemeen
levensmlddelenbedrijf, zoals dat door
staatssecretaris Veldkamp om advies
naar de SER is gestuurd, van kracht
zou worden.
Voor de bakkers zou een vrijwel
onaanvaardbare situatie ontstaan, die
geweld doet aan de inspanning die
men zich heeft getroost om een zo
gezond mogelijke bedrijfstak te ver
krijgen. „In dit concept vestigings
besluit wordt het bestaansrecht van
de bakkers naar mijn inzicht noch
sociaal noch economisch verant
woord".
De voorzitter van de KNMB uitte
deze kritiek op het nationaal congres,
dat zjjn organisatie in Zandvoort
houdt. Hij meende dat het ontwerp
van staatssecretaris Veldkamp ove
rigens wel een aantal waardevolle
elementen bevatte. De heer Van der
Weele verwachtte evenwel dat de
kleine ondernemer voor enorme moei
lijkheden zou komen te staan.
i Houses: de bloesems in onze
garderobe
(Van onze moderedactrice)
Elke vrouw houdt van blouses, ze
droeg ze ai, toen ze nog naar school ging, ze
draagt ze later op het kantoor, thuis en op straat,
op reis onder een mantelpakje. En als ze een kindje
verwacht, zoekt ze een geschikte rok om door mid
del van een aantal losvallende blouses de suggestie
te kunnen wekken, dat ze ook in die tijd over een
gevarieerde garderobe beschikt.
Katoenen blouses zijn in voorjaar en zomer ideaal
en de mode is zelden gevarieerder geweest op dit
punt dan vandaag.
De klassieke overhemdbiouse heeft een zusje ge
kregen met een romantisch grote, van de hals
staande kraag (zie foto). Deze blouse kan worden
gecombineerd met een kort recht rokje of met een
rokje in de trapezhim-iiin-
Maar daarnaast liggen de etalages vol met lange,
rechte of boven een heupband iets bloezende mo
dellen, die los en luchtig om het lichaam vallen en
die, gecombineerd met een recht rokje of een sluik
vallende plooirok, (géén petticoat) de jonge-meisjes-
stijl in de nieuwe mode alle recht doen wedervaren.
TJ kunt dus kiezen uit in-en-over-de-rok te dragen
modellen. Maar probeer eens afstand te doen van
een in de rok gedragen model, als uw taille zoek is.
En laten de jonge meisjes eindelijk eens begrij
pen, dat die uit 'wilde* gordijnstoffen vervaardigde
rimpelrokken, die bovendien nog dikwijls tot over
de kuit reiken, lomp en lelijk staan en allesbehalve
meer passen in deze tijd, die om korte, kwieke rok
ken vraagt, vooral als het been nog mooi genoeg is,
om gezien te worden!
ZUSJE VAN HET OVERHEMD: het stijve, hoogge-
I sloten kraagje heeft plaats gemaakt voor een
romantische, grotere kraag en smalle strik, de
mouw bloest boven een smalle manchet Franse
confectie
B 'Y.Y'-'i d;. Ü'.i
•fivyjspAy
AAN DE BOVENSTE TAK VAN LINKS NAAR RECHTS: smal gestreept fang model met
heupceintuur en bandafwerking voor de hair rVOSSj, mouw- en kraagloos bloesje met
gerimpelde pas en losjes te knopen ceintuurtje in de rug (C en A
AAN DE ONDERSTE TAK VAN LINKS NAAR RECHTS: lang, doorge'moopt iets bloesem
model met vlinder-mouwtje en ceintuur door de zoom (C er, A), ■ull-over-modtl tonder
mouwen en met Heupband (C en A), gestreepte blouse met matrozenkraag en kleine
strik VOSS
Alle modellen zijn van katoen en worden over de rok gedragen. De prijsen varUren
van ongeveer f g,~~ tot f IS,
Hij drong nogmaals aan op opvoe
ring van de produktiviteit, die be
reikt moet w den door de interne
structuur van het middenstandsbe-
drijf te verbeteren.
I« cuwe bespreking van Yestdijks
boek 'Het eerste en het laatste'
De kwalificatie van sommige wer
ken van Beethoven (b.v. de piano-
hebben wij uiteengezet welke bete- sonate op. 31 no. 1) lokt tegenspraak
kenis het kan hebben, als een niet- uit, de formuleringen inzake het
musicus over muzikale problemen w'ezen van Chopin zijn verrassend en
schrijft. Ook als men die betekenis indringend. Het hoofdstuk over
erkent, lijkt ons twijfel gerechtvaar- Mahler wordt ontsierd door een bui-
digd, of de Met-vakman nu de tenspong lange beschouwing over de
meningen van anderen over Mahler.
aangewezen persoon ts om een Daartegenover staat dan weer een
genngsopdracht tot het schrijven interessante uiteenzetting over de
van essays over componisten te ont- zgr<. ontleningen bij Mahler, niet al-
vangen'; dit namelijk is het geval
bij Vestdijks nieuwe boek'Keurtroe
pen van Euterpe' (Bert Bakker
Ommen, Den Haag).
Dit boek houdt zich niet bezig
met een voor musici betrekkelijk on
belangrijke problematiek- (de 'waar
debepaling')maar bevat acht es
says, over Bach, Mozart., Beethoven,
Chopin, Mahler, Reger, Debussy en
Stre whisk!.
Deze acht beschouwingen voegen
«rei ets nieuws toe aan de bestaan
de literatuur over deze componisten.
Een literator zal minder geneigd zijn
tie-secreïarte is drs, G, Borg era.
Bij de inhoud zal de nadruk vallen
op het materiaal, dat in het museum
aanwezig is. «naai* ook voor documen
ten uit andere bron wordt plaats
ingeruimd. Het blad staat open voor
medewerking van elke literatuur
historicus.
De verzorging van omslag en typo
grafie is opgedragen aan Henk
Krijger. Het abonnementsgeld be
draagt f 9.50 per jaar. Het blad wordt
uitgegeven doe
Museum.
toe* het Letterkundig
leen over het aantal daarvan (dat
overigens nog groter ia dan Vestdijk
aangeeft), maar vooral over hun
reële betekenis.
Het hoofdstuk over Debussy gaat
uit van ren vergelijking tussen de
componisten Debussy en Ravel en
wel van de vraag wie van beiden de
'grootste' is, een vraag waarvan de
eventuele beantwoording waarschijn
lijk niemand nader tot Debussy of
tot Ravel zou brengen.
Zo staan m dit ooek voortdurend
overtuigend); gedeelten tegenover
bladzijden die door onvoldoende ver
werking van de stof, onvoldoende
taboe' te erkennen, d.w.z, bij zal muziekhistorische verantwoording en
néMlin u1-X.:1J"Jn
eerder bereid zijn gevestigde stellin
gen en meningen omver te werpen.
Daar is uiteraard niets tegen mits
de schrijver zijn mening maar mo
tiveert.
Bij Vestdijk ontbreekt het daar
nogal eens aan. Wat hij over de
componisten schrijft heeft niet het
karakter en. aiet de pretentie vat
ten musicologische studie; dat
verwacht men ook niet, al mag
men wel verwachten dat de schrij
ver door muziekhistorische contro
le feitelijke onjuistheden vermijdt,
hetgeen niet altijd het geval ia
Veeleer hebben we hier te doen
met een relaas van des schrijvers
persoonlijke ervaringen bij het aan
horen of spelen va» de muziek der
genoemde componisten. Die persoon
lijke ervaringen zijn ten dele we;
Interessant, snaar ais de motivering
ontbreekt, zijn ze voor publikatie
nauwelijks belangrijk genoeg.
Zijn uiteenzetting op pag. 13 over
bet derde thema van het adagio uit
Mozarts sonate in c kl. t. wordt voor
de lezer duister en voor de musicus
onaanvaardbaar, als hij oe voort
•tatting van dat thema met 'zoete
lijke herdersgebaren' aanduidt.
"'De beschouwingen van Vestdijk
zijn erop gericht tot: een soort sa
menvattende karakteristiek van het
wezen van de componist te komen,
welke dan in de kop van elk hoofd
stuk al wordt aangeduid CBach
het onmeewarige geduld').
Zijn uiteenzetting over het demo
nische' karakter van Mozart is boei
end de voorbeelden waarmee hij v
hetzelfde hoofdstuk de andere tan
van Mor-arts mezen (het 'engelacht
oer belicht, zijn nïei altijd overtu
aend. Vestdijk maakt hier ovengen.
- en ook in andere hoofdstukken
overdadig van aanhalingstekens ge
bruik, waarbij men niet weet wan-
mtr hij nu citeert e*-wanneer
onvoldoende motivering der gedach
ten een onvolledige en onbevredigen
de indruk achterlaten. Slecht;: voor
bijzonder kritische lezers is het daar
door geschikt.
MARIUS FLOTHOTS
(Van onze kunstredactie)
In het Letterkundig Museum to
Den Haag is deze week de kiel gelegd
voor een nieuw tijdschrift, dat tot
titel zal dragen 'Achter het boek*.
Het gaat met ingang van januari
1959 driemaandelijks verschijnen.
'Achter het boek' wordt een tijd
schrift, dat zich zal bezighouden met
de publikatie van onbekende hand
schriften, brieven en andere docu
menten -ran Nederlandse letterkun
digen, steeds met een korte verbin
dende tokst.
Elk nummer telt 84 pagina's en
zal minstens tien illustraties bevat
ten, waarvoor men denkt aan on
bekende portretten, foto's en ander
materiaal. Bovendien, wordt steeds
een uitvoerig nieuwsbulletin opge
nomen. betreffende het museum,
waarin o.a. nieuwe aanwinsten wor
den vermeld.
De redactie wordt gevormd door'
het bestuur van het museum. Redao-
(Van onze Brusselse correspondent)
Met geheven (champagne) gla
zen stonden om twaalf uur van
nacht enkele kopstukken uit de
hogere Europese politieke schooi
in het paviljoen van de Raad van
Europa op de wereldtentoonstel
ling in Brussel. De reden: klinken
op de voltooiing van tien jaar
Europese organisatie en samen
werking.
Het feest, dat in de uren voor
twaalven overigens statig was ge
vierd met een mijlenlange rede
voering van de secretaris-gene
raal van de Raad van Europa
Lodovico Benvenuti, voor deze
GERRIT BORGERS
onbekende handschriften
eau Yanne is in de wereld
van het Franse cabaret
een grootheid van morgen.
Kortgeleden kende men hem alleen
misschien als de onverstoorbare rare
jongen met. dat 'turlur-orgeltje uit de
it
troep waarmee Yves Robert het Pa
rijs- Théatre des Trois Baudets be
speelt.
Nu staat hij als solist drie maal per
avond in heel verschillende omstan
digheden op de planken.
Eerst in het enorme theater Olym-
pia aan de Boulevard des Capucines
sin 't uitstekende programma dat de
'torn* de chant* van Edith Piaf daar
inleidt)', dafe in het peperdure toeris
tenclubje La Fontaine des Quat' Sai-
sons (de Parijse basis van de Frères
Jacques)en ten slotte in het ver-
naaide cabaretje L'Amiral bij de
«toile. Bn overal is zijn succes ver-
luffead.
JEAN YANNE
grootheid var, morgen
Yanne verschijnt in een onopval-
id pak met slordig haat en zonder
n veeg schmink voor zijn publiek,
ij zet zich achter zo'n soort orgeltje
armee bij ons de straatevangeli-
lie werkt en begint hoogst onge-
'eresseerd te praten.
Zijn conférence is iets heel an
jers dan wat wij daarvan verwach
ten. 't Is meer een lezinkje. dat hij
afdraait zonder enige stemverhef
fing, zonder gebaar, zonder effect,
zonder adempauzes. Wat hij zegt
is echter des te knetterender.
Hij raspt terloops de Frans-natio
nale verering voor de componist van
de Marseillaise, Rouget de l'Isle, tot
vormloze kruimels. Hij iegt de katho
lieke geestelijkheid, inclusief speciaal
priester-arbeider;: en zingende paters,
op de ontleedtafel met een zelfver
zekerde vrijmoedigheid die op een
Nederlands toneel ondenkbaar zou
zijn, maar die bij het Franse publiek
(zowel in de zeer prijzige cabarets
als in de vrij goedkope engelenbak
van Olympia) een verheugd onthaal
vindt.
Daarmee is hij nog niet- aan het
eind van zijn sarcasme: Hij-maakt in
volle quasi-ernst de sentimentele ro
mantiek van het; Vreemdelingenlegi
oen in Noord-Afrika uiterst belache
lijk met zijn zotte Mainbo du légion-
naire, die uitloopt op een huppel-
refrein Sa-ha-rè,! Sa-ha-ra! waarin
het kortademige orgeltje nauwelijks
kan meekomen.
Ten slotte waagt hij zich roekeloos
op en over de grens van zijn toehoor
ders' incasseringsvermogen met een
recensie over de bijbel alsof het een
moderne roman betrof.
En meteen, zonder speculerend
wachten op reactie in de zaal
(maar die komt altijd!), begint hij
CVan onze verkeersredacteur)
De Koninklijke Nederlandse Mo
torrijders Vereniging heeft de irfinis-
fcer van Financiën een billijker rege
ling verzocht voor de motorrijtuigen
belasting ten aanzien van motor
rijwielen.
Voor deze categorie (waaronder ook
de scootmobielen, wordt de belasting
niet alleen berekend naar het ge
wicht, zoals voor de andere catego
rieën, maar ook naar het aantal zit
plaatsen
Zo moet men voor een motor met
duo en zijspan per jaar nog twee
kwartj« meer motorrijtuigenbelas
ting betalen 48,50) dan voor een
auto in de lichtste klasse.
met dat enge orgeltje te zaniken,-
ec. galmt hij op «rij eentonige
melodietjes zijn uiterst knap in
elkaar geschroefde teksten, die
overlopen van zoveel woordgrapjes
dat ik moet vrezen er nog maar
de helft van te hebben begrepen.
Maar die helft is al wel voldoende.
Min of meer hij toeval hoorde ik
hem twee avonden achtereen. Eerst
i» het cabaret L'Amiral, waar hij een
moeilijk en kieskeurig publiekje 'dat
voor de minimuinprij;-; van vijftien
gulden per verplichte consumptie ook
wel goede waar mocht eisen, wat
betreft het programma) tot langdurig
applaus bracht.
En de volgende dag In Olympia,
waar tweeduizend mensen al :ven
vrolijk reageerden op zijn. Avec Maria
on dansait le java (Met Maria danste
men de java, of wel het lichtvoetige
Parijse walsje).
Xn de Parijse grammofoonplaten-
winkels was ik de zoveel duizendste
die tevergeefs kwam vragen om een
plaat met Jean Yanne.
Hij verschijnt eerstdaags wel op de
markt, maar op dit ogenblik is er
voor héél erg geestdriftige Jean-
Yanne-fans alleen een I -opname
van een groot eliansonfeest in Olym
pia met populaire vedetten als Piaf
Bécaud, Constantme, Trenet en zul
ke gevestigde beroemdheden, waarbij
gelegenheid speciaal naar Brussei
gekomen.
De keus van Brussel was symbo
lisch. Wel moest enige fantasie wor
den gebruikt om nu reeds de 11 e n d e
verjaardag van de Europese samen
werking te herdenken, immers: het
statuut van de Raad van Europa
werd weliswaar op sen vijfde mei ge
tekend, maar in 1949 en in Londen,
Pas negen jaar geleden dus.
Iri Brussel echter was op 5'mei 1948
wel precies tien jaar geleden, de or
ganisatie van het verdrag van Brus
sei opgericht, waaruit via de proep
van het Haagse Congres van 1948 de
Raad van Europa geboren werd. Van
daar dus.
Dat Lodovico Benvenuti en zijn
administratie het echt al op tien jaar
willen houden, blijkt ook uit een paar
boekwerken, die zij aan die tien jaar
Europese samenwerking hebber ge
wijd Ruim driehonderd pagina's!
De rede van Benvenuti van gister
avond was weinig spectaculair. Hij
kon moeilijk anders, want zijn ana
lyse van succes en tegenswag van het
werk van de Raad van Europa steunt
op bekende feiten. Met enige heftig
heid ging de kleine grijze Italiaan te
keer tegen diegenen, die de Raad van
Europa een instelling noemen, die
zich zelf heeft overleefd.
Die kritiek, aldus Benvenuti, komt
meestal van lieden, die zelf niet met
beide benen op de grond staan. Lie
den die vinden dat er pas een echt
Verenigd Europa zal zijn, wanneer
wij over de hele linie geregeerd wor
den door bovennationale organen.
"Wie denkt dat sqf een Verenigd
Europa in die sin binnen een afzien
bare tyd zullen bereiken, is een
utopist, aldus Benvenuti. De weg van
de Europese eenwording moet er een
zijn van geleidelijkheid.
Als een ratelende mitrailleur somde
Benvenuti op wat direct of indirect
dan toch maar dank zij de veel ge
smade Raad van Europa werd be
reikt. De oprichting van de Organi
satie voor Europese Economische Sa
menwerking geschiedde dank zij het
initiatief van de Raad van Europa!
De Westeuropese Betalingsunie is
er weer het gevolg van. En zou er een
Kolen- en Staalgemeenschap geweest
zijn zonder Raad van Europa? Ben
venuti betwijfelde het.
De secretaris-generaal zelf had
overigens genoeg kritiek op de huidi
ge werkwijze van de Raad van Euro
pa. Een „parlement van vijftien lan
den dat niets te zeggen heeft," sa ®ea
„raad van ministers die niet beslissen
kan."
Benvenuti vond het hoog tijd wor
den hef. werk van de raadgevende
vergadering van de Baad van Europa
(zoals het grote Europese parlement
officieel heef) en de raad van minis
ters te coördineren, ineen te laten
vloeien. Hij vond het ook nooctake
Hjk, dat het werk van de minister»
een meer continu karakter zal krij
gen.
De Raad van Europa zal dan blij
ven meewerken aar, de opbouw van
het nieuwe Europa, aldus Benvenuti,
een Europa dat in welvaart en «Msd»
met sociale rechtvaardigheid zal kun
nen leven.
Yanne met één klein liedje als het
ware bij gelukkig toeval ook nog even
een overgebleven groefje mag vullen.
Dat was twee maanden geleden
Nu komt er een speciale piaat vat,
hem alleen met vier van zijn chan
sons. Bonnes ou mauvaises chan
sons. Goede of slechte liedjes
noemt hij ze spottend.
Zijn eerste plaat is het, maar «ge
loof Ik stellig) niet zijn laatste, want
Yannes populariteit in Frankrijk
stijgt met de dag.
Of hij ook buiten het Franse; taal
gebied geliefd zal worde» is een
vraag. Wat hij brengt zijn inder
daad pure chansons, maar ze drijven
lOk wel helemaal op de tekst. En
zingen doet deze chansonnier
eigenlijk slecht. En ten slotte... zulke
teksteri, in Nederland...? Zéér de
vraag.
JAAP VAN DS MERW*
