Schagen zet iedere week de klok terug
WEU spreekt klare taal: Voeg zeestrijdkrachten
van NAVO nü al samen
HefVHfeYblk
te
Wil
Zwak punt
onze marïnemedewerker
mr. A. J. SCHOUWENAAR
Schrale troost
5"{gTSSJÏÏ *&E"Sj
&S£Sr Ko,e s°m°" a
KWALITEITSDRUKWERK PERIODIEKEN
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1958
>if§P
waardig waren als er Indertijd sprake S2 gewïeïran toer^^ pa,k.ken droe?en en eigenlijk bijzonder beziens-
Schagenaars doken in ou/e kasten
mmm
Om de toeristenstroom aan te voeren hebben de NS- zelfs een speciale 'Schager Markt-exnrpc
moeten inleggen, die door de verklede initiatiefnemers steeds met vreugde wordt tegemoetgezien.
Trots en met 'n zonnige glimlach tonen de vrouwen neepmuts, karabies' en kinderwagen,
limn
p^S-
De Assemblée van de
Westeuropese Unie heeft
zich in haar zitting van juni
uitvoerig bezig gehouden
met de defensievraagstuk
ken. De aanbevelingen aan
de nationale parlementen,
zoals die na zo'n zitting
worden uitgegeven, bepalen
zich ditmaal niet uitsluitend
tot vraagstukken die alleen
voor de landen van de WEU
van belang zijn; het gehele
NAVO-gebied wordt in de
beschouwingen betrokken.
door
Terwijl de toeristen petje op, mond open, de dur® camera in de aanslag hun ogen uitkijken.'
Foto's van JAN PEBTERSE
N.¥. De Arbeiderspers. Handelsdrukkerij, Amsterdam. Tel. 38811
I li li li»
k-Sj-
x .s>»"J
4\5> rBBtwywMBiaBa
v si' -H»«v
'7?^
rsoajgE 'H.-j'X
éBËËÊPF* K
SP^'>,#i(
s^V;:
:?«»r
ft - f
BjA ij!
3S\&t stirs
P?A t'" A
Shtv<W
Sf^M
Zeer veel aandacht Schenken de
parlementariërs in hun rapp-.-t
aan de westerse defensie ter zee
en zij zeggen daarbij behartigens
waardige dingen.
Bij voorbeeld het volgende:
Hoewel de commissie heeft kun
nen constateren dat de aan de
geallieerde opperbevelhebber ter
zee toegewezen strijdkrachten een
hoge graad van geoefendheid be
zitten, zijn deze strijdkrachten te
zwak om de hun toebedeelde ta
ken te verrichten. Blijkbaar Is er
te weinig gedaan om de minimum-
kracht die het bondgenootschap
ter zee nodig heeft, op de been te
brengen in de vorm van een ge-
integreerde harmonische vloot.
zeemacht op te bouwen.
De redenen die kunnen worden
aangevoerd om niet een nationale,
maar een collectieve defensie op
te bouwen, gelden ter zee even
zeer als te land en in de lucht.
Daarom moeten aan de diverse
leden van het bondgenootschap
afgebakende taken worden toebe
deeld, ten einde hen in staat te
stellen zich te specialiseren op de
voor de uitvoering van die taak
benodigde eenheden.
Alleen op deze wijze kunnen de
marine-uitgav.n het grootst mo
gelijke rendement voor de collec
tieve defensie opbrengen, met de
minst mogelijke kans op doublu
res en overlappingen.'
Zolang de NAVO-zeemacht
uitsluitend bestaat uit eenheden
die door de leden worden gele
verd uit vloten die in hoofd-
™,o0I! grond van nationale staan "met eën Verzameling van
I en nt1t op gro,nd nationale strijdkrachten
van NAVO-overwegingen zijn
samengesteld, zal het moeilijk
blijven om een voldoend sterke
Een van de grootste zwakheden
in de maritieme defensie is dat
de zeestrijdklachten pas zullen
worden geïntegreerd In geval van
nood. De kans dat daarmee veel
tijd verloren zal gaan, is groot;
bovendien zal de bevelhebber dan
geen ervaring hebben met de hem
toegewezen strijdkrachten.
Daarom moeten reeds in vre
destijd de zeestrijdkrachten in
oorlogsverband worden samenge
voegd net zoals dat met de legers
geschiedt.
Het op de been brengen en in
stand houden van harmonisch ge-
integreerde strijdkrachten ligt
stellig binnen de mogelijkheden
die net Westen heeft, ten minste
indien wij de politieke wil hebben
om bij te dragen aan collec
tieve defensie en niet vol-
het hoofd zal moeten bieden. De
Sowjet-Unie beschikt over een
veelvoud van het aantal onderzee
ooien waarmede Duitsland ln de
laatste oorlog de geallieerden op
de rand van een nederlaag heb
ben gebracht. Doordat de onder
zeeboot altijd verrassend optreedt,
wordt juist op het gebied van de
onderzeebootbestrijding zeer veel
van de verdediging geëist; reeds
een gering aantal aanvallers
dwingt tot een volledige Inspan-
mng over het gehele zeegebied'
waar de vijand kan worden ver
wacht. Zo ergens, dan ls het hier
dat wij ons geen versplintering
van krachten kunnen veroorloven.
Daü, is klare en duidelijke
taal die wij, ln Nederland, ons
evenzeer ter harte zullen moe-
als ieder ander
NAVO-land.
Wij bezitten, naar verhouding
een vrij grote vloot en onze ma
rine-uitgaven liggen hoger dan die
y.anu welk ander, met ons verge
lijkbaar, land ook. Wanneer de
andere landen zich een zelfde in
spanning zouden getroosten op
dit gebied, en die inspanningen
zouden op elkaar zijn afgestemd,
dan zou de NAVO als geheel zich
ter zee minder zorgen behoeven
te maken dan nu. Maar dat )s
met het geval.
lijk werken wij op dit gebied
boven onze kracht, want perso
neelstekort Is een chronisch ver
schijnsel bij de marine.
Wij hebben te veel soorten
schepen, waardoor het personeel
te weinig kans krijgt zich te spe
cialiseren op een bepaald tvpe;
van bepaalde soorten hebben' wij
te weinig schepen (omdat wij er
niet meer van kunnen betalen)
zodat het op die schepen gespe
cialiseerde personeel zijn ge-
Eerder in het rapport wijst de
commissie op de grote gevaren
die het bondgenootschap ter zee
Enkele landen blijven achter in
hun defensie-inspanning, anderen
kibbelen over de zeggenschap in
een bepaald zeegebied, een derde
verklaart dat hij ter zee zijn eigen
boontjes wel zal doppen en ont
trekt zijn vloot aan de NAVO
Nederland slaat bij dit alles
nog lang niet het slechtste figuur,
maar dat is schrale troost wan
neer men onze maritieme inspan-
nig op de keper beschouwt Feite-
oefendheid niet kan onderhouden
wanneer hun schip in onderhoud
of reparatie ligt.
Allemaal verliesposten die het
rendement van onze inspanning*
verkleinen. Dubbel jammer omdat
de woorden van lof die de com
missie van de WEU heeft voor de
geoefendheid van het personeel
zeker op onze mensen van toepas
sing zijn.
Dit zou allemaal anders zijn
wanneer onze marine zou zijn
opgebouwd als onderdeel van
-grote bondgenootschappelijke
Geen enkel land ls tegenwoor
dig tn staat zijn eigen belangen
ter zee te behartigen onder oor
logsomstandigheden. zeker een
klein land als het onze niet. Al
leen op de door de Westeuropese
parlementariërs (va;, alle par-
wfii} aa,gegeven wijze kan het
S e nodl?® kracht ontwik-
ml n op dle wi-ize kunnen
wij het grootst mogelijke rende-
