Geldermans en Coen Niesten
op zesde en achtste plaats
170.000
en 11 pond
Omdat Van Dinteren
het zei, ging Geldermans
Zandvoort in
cijfers
Bas Maliepaard liet zich
titelkans ontnemen
Vlaggenparade
iverd scherts
vertoning
s-mn-vï?
msmmmmM.
HET VRIJE VOLK MAANDAG 17 AUGUSTUS 1959
(Van onze sportredacteur Jan Liber)
Weer waren het de Rikken niet. Noch Rik I (Van Steenbergen), noch Rik II
(Van Looy) hebben in het grote spektakel van Zandvoort, dat wereldkampioen
schap wielrennen heet, een rol van betekenis kunnen spelen. Zelfs geen bijrolle
tje. Ze zijn eenvoudig niet in het stuk voorgekomen. De grote hoofdrolspeler, de
glanzende vedette, de topman van dit wereldkampioenschap op de weg was de
Franse sprintmatador, André Darrigade, die aan het hoofd van een groepje van
acht man als eerste over de streep ging.
Geen sprint
(Van een onzer verslaggevers)
Moed en kracht
Te vroeg?
itiiiniBiiniiiiiiiiiiiiiiiriiiuiniiiiiifiniiHmiiwi us iRiiimitiiiitrjjiniiKjf
Nog tachtig km
Jammer
Weinig wind
Nieuwe vlucht
Bas was erbij
Het peloton der profs op tfcs
boulevard van Zandvoort met
het strand, en de zee op de
achtergrond.
André Darrigade beheerst
spektakel van Zandvoort
Hljiii Hij had er aan het slot van die 293 kilometers maar een paar
g extra pedaaltrappen voor nodig gehad. Het ging dóódsimpel
g zzzzzt, zzzzzt. Niemand zag hoe die hoogblonde André het deed
en terwijl heel de rest nog diep over de sturen gebogen zat te
1 hijgen, stak de Fransman meters voor de streep de arm al zege-
m vierend omhoog.
Voor het eerst in zijn loopbaan
Het wereldkampioenschap
wielrennen is achter de rug.
Tien dagen lang zijn Amster
dam en Zandvoort er het to-
eerst sedert 1954 toen Louison Bobet
B in het natte Solingen winnaar werd,
ging de titel weer naar Frankrijk.
neci van geweest. Er was zo» cl s André Darrigade, die een schitte-
in het binnenland als het bui
tenland maar één roep over:
schitterend geslaagd. Zand
voort heeft de kroon gespan
nen. Nooit is er een wcreld-
m rend seizoen hij was o.a. van het
m begin tot het eind groenetruidrager
in de laatste Tour de France op
=j magistrale wijze bekroonde, had hi
jg derdaad de titelrol in Zandvoort ge-
speeld. Maar er waren nog meer
jg kampioenschap op de weg ge- g hoofdrolspelers en daartoe behoorden
g reden, dat spectaculair zo mooi g in de eerste plaats de Nederlanders
1 was als dit. Alle buitenlandse Ab Geldermans en de man die nog
journalisten waren er verrukt maar enkele weken geleden in Zand-
I over. Het parcours mocht dan 1
wat al te vlak geweest zijn. bitste
maar het decor van duinen, g Bijna voortdurend hadden zij met
van strand en van zee was zo g Darrigade, de Italianen Gismondi en
schilderachtig als men het zei- Ronchini. de Belg Noël Foré en de
den bad gezien!
De toeschouwersstroom was
zondag overweldigend. De g
KNWU gaf voor zaterdag als g
officieel cijfer 25.000 en voor
zondag 170.000! g
Velen hebben aan het slagen g
van dit kampioenschap meege- §f
sterke Engelsman Thomas Simpson,
die ook in de achtervolging in het
stadion de aandacht had getrokken,
in de voorste gelederen gestreden.
Gebrek aan sprint, zeker in ver-
rr geiijking met bliksemschichten als
holpen, maar het is toch voor- g Darrigade en Gismondi had hen bij
al het werk geweest van één g voorbaat kansloos gemaakt,
man, van commissaris-generaal g Zandvoort zou het domein worden
John van Eek, die zondag, toen ff van de sprinters, was te voren in
hij de mensenmassa zag, met alle toonaarden verteld. Het zou een
ten hemel geheven armen in S massa-aankomst worden met de ge
vervoering uitriep: 'Waar heb g
ik ze vandaan gehaald!'
'Ik ben elf pond afgevallen g
ia de laatste weken.' vertelde g
H John van Eek ons, 'maar het is jj
g het me waard geweest...!' f§
mmr.
Met één arm omhoog gaat
André Darrigade in triomf
over de eindstreep als de
nieuwe wereldkampioen der
profs. Hij wordt gevolgd door
Gismondi en Noel Foré.
De Nederlandse profs haastten zich bijzonder snel na de finish uit de
drukte van het Zandvoortsc circuit. Nog voor de Marseillaise ter ere van An
dré Darrigade had geklonken, waren zij al onderweg naar liun hotel in Haar
lem. Daardoor was Ab Geldermans er ook niet getuige van. dat zijn naam
door de luidsprekers klonk als vierde. De jury van aankomst Itad hem zo ge
klasseerd, maar men corrigeerde dit weer heel snel toen de finishjoto's bewe
zen dat de Brit Simpson op deze plaats hoorde.
Ab Geldermans (zesde) was ove
rigens zeker niet ontevreden. 'Ik
reed goed naar de kop toe, he? maar'
en dit tegen de soigneur Jan van
Dinteren 'het was omdat u het zei.
Ik was het helemaal niet van plan.
Doordat u mij het seintje gaf, dacht
ik, iaat ik maar doorrijden. Het is
goedgegaan, maar ik kon het tegen
die splinters op het laatst niet red
den
Koen Niesten (achtste) was minder
te spreken. 'Ik moest van fiets ver
wisselen en ik kreeg er een terug met
een verkeerde versnelling. Daardoor
kon ik helemaal niet meesprinten aan
het eind.' En hij snoof eens woest bij
de gedachte wat er gebeurd zou zijn
als hy de goede versnelling had kun
nen rijden. Dan zouden die anderen
nog eens hebben moeten zien
Jo de Haan (17de) had evenals
de twee Rikken de zwaarte gevoeld
die op een favoriet drukt. 'In de laat
ste ronde heb ik nog geprobeerd weg
te komen. Baldini ging mee, maar hij
nam niet over. Met hem aan mijn
wiel kon ik het niet redden en al
leen ook niet.'
Piet Damen (20ste) en Jo de Roo
(26ste) keken alleen maar nors en
hielden hun commentaar voor zich.
Maar Joop Captein (29ste) begon
meteen te foeteren: 'jullie zijn een
mooi stelletje helpers. Ik heb een he
le ronde met een voet van het pe
daal gereden voor ik een nieuwe fiets
kreeg.' Piet van de Brekel (39ste)
haalde alleen maar de schouders op
over het feit dat h(j de laatst ge
klasseerde Nederlander was. Hij wilde
ook maar het liefst snel naar het ho
tel. Tevoren had Mies Stolker (de
enige Nederlander die de strijd staak
te) zijn commentaar al in één woord
gegeven: slecht. Hij voegde er ten
slotte ook nog wel wat aan toe: 'Ik
weet niet wat het was. Ik reed stom
weg beroerd. Het ging de hele tijd al
niet.' Gerrit Schiilte zei verzachtend:
'Het wil ook niet altijd. Je hebt het
toch nog lang uitgehouden en ik ben
best tevreden over de resultaten van
de ploeg.'
lukkigste als winnaar. Het zou een
kermiskoersje worden, dat de naam
van wereldkampioenschap niet waard
was te dragen.
Had Jacques Anquetil niet gezegd,
dat. hij eigenlijk helemaal geen zin
had mee te doen, omdat hij er niets
voor voelde in een groep van vijf
tig, die dan wel gezamenlijk over de
streep zou gaan, ex aequo te worden
geplaatst?
Best. We zijn het er over eens:
een zwaar parcours was het niet.
Zeker niet te vergelijken met Varese,
met Frascati, met Lugano en zelfs
niet met Reims of met, Moorslede,
maar het was dan toch wei zo, dat
de twee Rikken er zich totaal
op hebben verkeken en dat Darrigade
tot de weinigen behoorde, die had
begrepen, dat een massasprint veel
te veel risico's inhield en dat er hier
inderdaad moest worden gevochten
oni wereldkampioen te worden.
Daarom had hij de moed want
die was er toch echt wel voor nodig
om ai na een 50 km aan de haal
te gaan. Hij had ook nog de kracht
om tot het einde toe de toon aan
te geven.
Na een 50 km was het dus begon
nen. Darrigade, de spitse neus bijna
op het stuur, demarreerde ergens in
een van de Zandvoortse bochten. De
Italiaan Gismondi, belust op avon
tuur, ging mee en de Deen Retvig
liet zich ook meezuigen. Ze kregen
ai gauw 'gezelschap van een tweede
Deen Jonson en van die brutale
rakker van een Simpson,, die zich
hoe langer hoe meer als een weg
renner van hoge klasse gaat ont
poppen.
Ze reden een 15 km met zijn vijven
niet een voorsprong van een kleine
twee minuten op het weinig strijdlus
tige peloton.
Toen vloog, als een jonge vogel,
een oranje trui met een blauwe pet
zijn vrijheid tegemoet. Het was Ab
Geldermans. Hij passeerde de tribune
op liet cucuit met maar 47 seconden
achterstand op de kopgroep, maar
nauwelijks vijf kilometer verder op
de Boulevard met een ruisende zee
op de achtergrond had hij het vijftal
al ingehaaid. De menigte juichte hem
uitbundig toe. Het ging lekker en hij
had niet de minste moeite mee te
komen.
Natuurlijk waren cr die laatdun
kend de schouders ophaalden en
schamperden: 'Wat een onzin om
al zo vroeg weg te gaan. Daar komt
natuurlek niets van terecht. Die wor
den straks ingelopen, dat zul jc zien.
Ja, die Van Steenbergen en Van Looi
en Baldini zullen gek zijn, toe te
laten, dat Darrigade er vandoor is.'
Die redenering lag erg voor de hand,
maar er waren er-toch ook nog, die
zich Reims van het vorige jaar her
innerden, toen ook een kopgroep van
vier man met o.a. Baldini en Bobet
al na 50 km wegging en weg blééf.
Het peloton reageerde nu inder
daad wel even. Het viel in twee stuk
ken uiteen en de voorste groep met
e.a. De Haan, Niesten, De Roo, Stol
ker, Van Steenbergen. Van Loov,
Anquetil. Anglade en Poblet joeg fél
achter de kopgroep aan.
De twee groepen van het grote pe
loton kwamen bij elkaar, maar er
was geen sprake van, dat de kop
groep kon worden ingehaald. De
voorsprong varieerde steeds van 1,30
tot 1,50. Meer werd het nooit, maar
minder ook niet.
De kopgroep kreeg zelfs versfcer-
De officiële uitslag van de strijd
om het wereldkampioenschap der
profs luidt:
1. André Darrigade (Fr.) tijd:
7.30.43, gemidd. 38,250 km; 2. Michel
Gismondi rit.)3. Noel Foré (Belg.)
4. Ronchini (It.); 5. Simpson
(Gr.Br.)6. Ab Geldermans
(Ned.); 7. Fischerkelier (W.-Dld)8.
Coen Niesten (Ned.); 9. An
quetil (Fr.)10. Conterno (It.)11.
Schoubben (Belg.); 12. Junckermanr.
(W,-DId.)13. Wierucki (Polen);
14. Hassenforder (Fr.)15. Murray
(Austr.); 16. Dejouhannet (Fr.); 17.
De Haan (Ned.)18. Desmet
(Belg.)19. Benedetti (It.)20. D a-
m e n (Ned.)21. Pellegrini (It.)22.
Elliott (Ierland)23. Defilipis (It.)
24. Suarez (Sp.); 25. Baldini (It.);
26. De Roo (Ned.); 27. Oelibrandt
(Belg.)28. Van Steenbergen (Belg.)
29. Captein (Ned.)30. Van Daele
(Belg.): 31. Bruni (It.); 32. Chris
tian (Oostenr.)33. Botella (Sp.)34.
Baens (Belg.); 35. Reitz (W.-Dld):
36. Cazala (Fr.)37. Moresi (Zwits.)
38. Van Looy (Beig.)39. V a dl d e n
Brekel (Ned.); 40. Saint (Fr.)'; 41.
Thaler (Oostenr.)42. Friedricb
(W.-Dld); 43. Galatti (ZwitsJ op
7 min. 41 see.
king. Niesten voelde zich sterk ge
noeg om het alleen te proberen. Hij
kende Zandvoort als de beste. Wat
lette hem. Ab Geldermans begroette
hem met plezier toen hij hem zag
verschijnen. Met zijn tweeën doe je
meer dan alleen. De Fransman Hen
ri Anglade, tweede in de Tour de
France, kreeg eveneens aansluiting.
De Duitser Fischenkeller, de Belg
Foré, de Italiaan Ronchini, en de
Canadees Murphy maakten de tien
vol. Murphy en Anglade moesten
er echter weer af en zo bleven er dus
maar acht over.
Darx-igade moest drie maal van
fiets verwisselen. Het kostte hem
dure seconden, maar steeds kwam
hij er weer bij. Hij is toch echt wel
een renner, die bewondering af
dwingt. ai kan hij humeurig zijn.
Nog tachtig kilometer te rijden.
Men zat zich op de tribunes de
ogen uit te wrijven. Gebeurde er dan
helemaal niets? Het begon nu toch
wel tijd te worden. Die acht reden
maar onverdroten door en als er
geen snelle jongens uit de achterhoe
de zouden komen, dan stond het zon
der meer vast, dat Darrigade zou
winnen. Waar bleven de Rikken,
waar bicef Baldini, waar bleef Jo
de Haan?
Eindelijk, daar kwam dan Van
Steenbergen! Hij kromde de rug en
liet nog even zien wat een demarra
ge is. Zijn landgenoot Baens ging
mee en ook Robert Cazala, ook al
een goede bekende uit de Tour, sloot
zich aan. Het werd nog interessanter
toen ook de Italiaan Bruni tezamen
met de Fransman Saint op jacht
ging en Jo de Haan het lang niet
slechte wiel van Rik van Looy koos
voor een goed avontuur. De strijd
leek ontbrand te zijn, maar het was
slechts een. strovuur.
De kopgroep van acht bleef de
kopgroep van acht en geen achter-
volger slaagde er in er bij te kouten.
Er kwamen wat valpartijtjes. Po-1
biet, de snelle Spanjaard, werd er I
door uitgeschakeld en tegelijk stap
ten zijn landgenoten Bover, Chacon
en Segu maar af. Ook Jean Graczvk
moest op een brancard worden wég-
gedragen.
Het peloton versnelde het tempo
en naderde de groep tot een minuut.
Zou het toch nog gebeuren? Maar
neen, het gebeurde allemaal niet.
Saint deed een wanhoopspoging in
zijn eentje, maar ook dat gelukte
niet, evenmin als de laatste aanval
van Junkerman, De Haan, Anquetil
en Baldini.
De kopgroep van acht bleef de
kopgroep van acht en toen kon het
niet anders of Darrigade moest win
nen en dat deed iiij dan ook. De
Marseillaise moet hem nooit schoner
in de oren hebben geklonken.
En nu' kan men zeggen wat men
wil: er stond een pracht wereldkam
pioen in het midden vari hét podium.
Hij heeft het parcours van Zand
voort alle eer aangedaan! Hij heeft
ervoor gereden.
De wereldkampioen der ama
teurs Gustav Schurr heeft zater
dag niet eens gemerkt dat hij
officieel werd gehuldigd onder
dekking van de Belgische vlag.
De padvindertjes, die als vlag-
genexperts voor het hijsen van de
drie nationale vlaggen der eerst-
aank.omen.den moesten zorgen,
wisten kennelijk wél dat zij een
vlag met rood, zwart en geel
moesten hebben.
Onder de twintig vlaggen, die
klaar gelegd waren vonden zij een
dundoek met de gewenste kleuren
en terwijl de fotografen een ware
veldslag leverden met de politie
om de winnaar te vereeuwigen
hesen de jongelui met bekwame
spoed de vlag. Maar die vlag was
nu net niet de Oostduitse maar
de Belgische. De vlag die ter ere
van de wereldkampioen van de
middelste mast had moeten wap
peren, begon nu boven de Belg
van Troonbeeck omhoog te klim
men. Maar toen greep een beter
met nationaliteiten op de hoogte
zijnde official in en alle vlaggen
verdwenen, nog voor het volkslied
gespeeld werd.
Trouwens, de drie renners waren
toen ook al niet meer. op het ere
podium. Zij moesten het volkslied
aanhoren terwijl zij reeds in de
auto zaten voor hun ereronde.
(Van onze sportredacteur Jan Liber)
Het was om je hart vast te houden. Bas Maliepaard nog eer
ste in de laatste Hunzerug met Schurr aan zijn wiel. Bas Ma
liepaard nog eerste in de laatste Tarzanbocht, met Schurr aan
zijn wiel. Iedereen op de tribunes hield zaterdag in Zandvoort
de adem in, iedereen boog zich voorover om toch vooral niets
te missen van die kilometerlange eindsprint, die de beslissing
moest brengen in het wereldkampioenschap der amateurs. Ma
liepaard... Maliepaard schreeuwde de menigte. Maliepaard,
Maliepaard! Nog drie honderd meter te rijden en nog steeds die
jongen in zijn oranjehemd, diep over zijn stuur gebogen, eerste
met Schurr aan zijn wiel.
Maliepaard hoorde niets meer, zag
niets meer. Er gonsde nog maar één
gedachte door zijn hoofd: ik word
wereldkampioen. Nog 190 meter, nog
vijftig, nog twintig en nog steeds
Maliepaard eerste met Schurr aan
zijn wiel. Toen een paar forse ruk
ken van de Oostduitser Gustav Adolf
Schurr. Het was alsof hij zijn fiets
onder zich vooruit wierp. Hij ging
als eerste over de eindstreepmet
Maliepaard aan zijn wiel. Schurr had
zijn. wereldtitel, het vorige jaar in
Reims behaald, behouden en h(| is
de eerste die als wegkampioen der
amateurs twee jaar achter elkaar in
de regenboogtrui mag rijden.
Zes seconden na het winnende
tweetal won de Belg Stan Goossens
de sprint van het peloton, dat nog
uit 59 van de 93 gestarte renners
bestond. Vierde werd de Belg Louis
Troonbeeckx en vijfde onze landge
noot Mik Snijder. Ook de andere
vier Nederlanders reden de strijd uit.
Ab van Egmond werd 22ste, Huu'o
Zilverberg 27ste, Jan Hugens 42ste
en Ab Enthoven, de Nederlandse
kampioen, 45ste.
O, o, o, wat was het jammer van
Bas Maliepaard. Hij leek de wereld
titel voor het grijpen te hebben.
Waarom zette hij zo vroeg de eind
spurt in? "Waarom trok hij zijn te
genstander naar de overwinning?
Was hij zo bang voor het naderende
peloton?
Tal van buitenlandse journalisten
sloegen de handen van verbazing
ineen, toen zij dit spel zich zagen
ontwikkelen. 'Wat een naïeve cou
reur!' riepen ze uit. Het is onmoge
lijk op die manier een sprint van
Schuir te winnen.
Het is waar. Laten we het zacht
zeggen: Bas Maliepaard heeft die
eindsprint niet slim gereden. Maar
we kunnen ons toch ook wel voor
steilen. dat een jonge renner, in het
beslissende moment op eigen kracht
vertrouwt, dat hij niet aan tactiek
denkt, dat hij zich laat meeslepen
door zijn temperament en eenvoudig
gaat! Zeker als er een peioton op
zes seconden achter hem raast.
En iedereen was het er na afloop
over eens: Schurr mag dan als de
officiële wereldkampioen der ama
teurs te boek staan, maar Maliepaard
is de ware, want voor het amateur
schap van de Oostduitser geeft nie
mand een cent. ïn Oost-Duitsland
bestaat nu eenmaal geen officieel
professionalisme, maar amateurisme
kan men het toch ook moeilijk noe
men.
De felle eindsprint met de tacti
sche fout van Maliepaard, is eigen
lijk het enige geweest waarover ge
praat kon worden, want veel echte
koers is er niet geweest.
Het toch wel zeer vlakke parcours,
dat op zich zelf maar nauwelijks
meer moeilijkheid kon opleveren dan
een paar lastige bochten, leende zich
bij uitstek voor een zeer hoog tempo.
De wind, die voor de zo zeer be
geerde extra-obstakels had moeten
zorgen en die vrijdag nog zo sterk
had gewaald, was er zaterdag nau
welijks. Er woei wat wind uit zee.
die de renners op de boulevard in
de zij hadden en die niet hinderlijk
was. Slechts bij het uitkomen van
het bos kwamen de renners even in
Wie. in Zandvoort fietst ziet
onherroepelijk. badnimfen.
Maar de renners die naar
Zandvoort gekomen zijn om. te
pogen er een wereldkampioen
schap vandaan ie halen, heb
ben alleen maar oog voor de
iveg.
De beide meisjes kunnen
zwaaien wat ze witten, Darri
gade en Gismondi hebben geen
tijd om hen op te merken, laat
staart te groeten
de wind I» Bitten, maar het was
maar kort en de invloed ervan was
te gering.
Het zeer hoge tempo, dat steeds
rond de 40 km lag en soms wel over
de 42 kwam, belette uitlopen van
betekenis.
Onze kampioen Ab Enthoven, maar
vooral ook Jan Hugens gaven zeer
dikwijls het tempo aan. Telkens weer
zag men een paar oranjetruien voor
in het peloton zitten.
Jan Hugens toonde zich weer de
geduchte rouleur. In lang had hij
niet zo sterk gereden. Hij was er bij
toen na een goede km de eerste ont
snapping van betekenis kwam. Samen
met de Belg Jean Baptiste Claes had
hij zich kunnen aansluiten bij wat
onbetekenende Polen, een Deen, een
Oostenrijker en een Zwitser. Ook de
sterke Italiaan Livio Trape zat er
bij als de enige gevaarlijke man. Zij
kregen een voorsprong van 35 secon
de en toen kon men zich toch echt
verbazen toen men Enthoven en
Zilverberg op volle snelheid in de
achtervolging zag rijden. Ze trokken
een hele groep anderen mee! Zo mag
toch werkelijk geen kampioenschap
gereden worden.
Een paar ronden later ging bet
hele peloton weer compact over de
boulevard, waar de belangstelling
toch echt niet tegenviel. Men schatte
dat er een dertigduizend mensen
rond het parcours stonden.
Bij een nieuwe vlucht zat Snijder
voorin met niet minder dan drie
Belgen: Goossen Verlinden en Van-
denberghen en bovendien twee snelle
Italianen Tonucci en Zorzi, een
ploegje waar iets in zat, maar nu gin
gen Jan Hugens en Ab van Enhoven
in de achtervolging, te zamen met de
Belg Troonbeeckx. De persoonlijke
rivaliteit was nu eenmaal het grootst
en weer kwam alles bij elkaar.
Hugens en Snijder beter samen nog
eens even op de tanken. Het gebeur
de juist in een ronde, dat het tempo
tot 36 km was gezakt. Trape kwam
ook weer bij en het duurde maar weer
kort.
Nog twee ronden te rijden. Ben
felle demarrage van Jan Hugens en
hij is weg, maar Romeo Ventureili,
een der sterkste Italianen schoot er
naar toe met de Oostduitser Hagen
aan zijn wiei. Zou dat de beslissing
zijn? Neen, nog niet. Weer werden
de vluchters achterhaald en toen de
bel voor de laatste ronde ging, vorm
de het restant van het peloton een
gesloten groep.
Toen gebeurde het dan toch.
Schurr, die zich vier en een half uur
lang schuilgehouden had in het
peloton, die aan geen enkele vlucht
had deelgenomen en op wie niemand
scheen te hebben gelet, schoot weg.
Niemand? Ja toch. Bas Maliepaard.
Ook hij had aan geen enkele vlucht
deelgenomen. Ook hij had zich schuii-
gehouden, maar hij had Schurr niet
uit het oog verloren en nu was bij
de enige, die met Schurr was meege-
sprongen, klaar om de wereldkam
pioen ie onttronen.
Ze kregen nauwelijks tien seconden
voorsprong op het verwoed jagende
peloton, waarin juist een der beste
sprinters, de Italiaan Pietro Chiodini,
door een lekke band kansloos was
geworden.
Maliepaard en Schurr bleven bij
elkaar. Op de Boulevard moedigde de
menigte de Nederlander wild aan.
Bas lag het meest aan de kop. Hij
vocht wat hij kon, tot hij in de laat
ste meter, werkelijk de laatste van de
189.293 die hij had afgelegd, bezweek.
Het wereldkampioenschap ontging
hem met minder dan een halve
lengte!
De Franse bokser Gracieus
Lamperti heeft zaterdagavond het
Europese kampioenschap vederge-
wicht op zijn naam gebracht door
:cn puntenovenvinning in 15 ronden
op de Italiaanse titelhouder Sergio
Caprari.
