Defensie zet Verkeer en Waterstaat de voet dwars
Verdediging hamert op één punt
Rijkswaterstaat: 'Er
klopt niets van'
Randweg Amersfoort
17
Rapport over ontgroening gereed
Nikkertjes
HBT VRIJE VOLK ZATERDAG 10 NOVEMBER 1962
PAGINA 3
(Van onze speciale verslaggeefster Gerda Brautigam)
NIETS, totaal niets, hebben de doktoren van de kraamkliniek gedaan
om Suzanne Vandeput te helpen. Alle drie de advocaten, die vrijdag de hele dag
hebben gepleit in het softenon-proces te Luik, betogen dit met grote nadruk.
Vier dagen lang is Suzanne onkundig gehouden van het feit, dat zij een ernstig mismaakt
kind ter wereld had gebracht. Toen heeft dr. We erts, de directeur van de kliniek, haar alleen
maar verteld, dat het kindje niet helemaal in orde was.
Geen licht
Overeenkomst
En dat alles, terwijl er, naar het
ministerie van Verkeer en Waterstaat
ons meedeelt, tevoren over de aanleg
overeenkomsten waren gesloten met
Defensie.
Weigering
JEUGDVRIEND
DRAMATISCH
NIET HIER
UITSPRAAK
Vx pymwamm
Hondsdolheid
Zelfgeroutineerde automobilisten
hebben moeilijkheden met het vinden
van de weg op het nog steeds onver
lichte verkeersplein Ypenburg.
(Van onze verkeersredacteur)
OP RIJKSWEG 13 van Den Haag naar Rotterdam bij Verkeersplein Ypen
burg staan sinds vele weken in de middenberm twaalf meter hoge masten
met natrinmlampen, maar die natriumlaropen mogen niet branden.
OP RIJKSWEG 13 die een schakel is tussen alle drie de grote steden van
het land zou een ideale situatie kunnen bestaan veilig voor het verkeer,
ais een kolonel op het ministerie van Defensie door de plannen daarvoor
niet een streep had gehaaid.
RIJKSWEG 13, die de drukste autoweg is in Nederland, zou tussen Delft en
Rijswijk 's avonds kunnen haden in een zee van licht, zoals hij het doet
aan het andere einde, onder Overschle, als niet een hoge ambtenaar op
een Haags departement de macht had dit te verhinderen.
OP RIJKSWEG 13, waar dagelijks meer dan 30.000 voertuigen passeren,
zou men vlot gunnen voorsoorteren en geleidelijk kunnen afbuigen in de
richting die men wenst, men zou er veilig kannen invoegen en trefzeker
zijn eigen rijstrook uit de drie voorhanden stroken kunnen opzoeken, ais
niet een klaarblijkelijke prestigestrjjd tussen twee ministeries dit alles
bü duister onmogelijk maakte.
ZO IS RIJKSWEG 13, in de weken die volgden op de dag waarop de
minister van Verkeer en Waterstaat opriep tot Nationale Bezinning op
de Veiligheid, 's avonds en 's nachts en in de vroege morgen een uitermate
gevaarlijke, uitermate moeilijk te berijden en eigenlijk belachelijke route
geworden.
(Van onze verkeersredacteur)
Rijkswaterstaat mag er geen
lichtmasten op na houden die
twaalf meter hoog zijn, maar
die vijf meter onder het maai
veld van Ypenburg hun voet
hebben, zodat zij eigenlijk
maar zeven meter hoog zijn in
vergelijking tot- de vloer van
de startbaan.
Maar Ypenburg heeft zelf
bomen van tien tot vijftien
meter hoog staan om het
vliegveld aan de kant van
Rijksweg 13 en die schijnen
dan niet in de weg te staan
aan straaljagers die opstijgen.
Rijkswaterstaat had met De
fensie een overeenkomst over
de aanleg van de weg, die 65
meter westelijk en diep werd
gelegd om ruim aan de voor
waarden te voldoen. Maar
toen dit alles in kannen en
1 fuiken was, betrok Ypenburg
c ok de taxibaan naast de
startbaan in de voorwaarden,
hoewel deze taxibaan alleen
als startbaan wordt gebruikt
in tijd van oorlog als er waar
schijnlijk geen auto meer
rijdt.
Deze taxibaan eindigt dicht
bij het fietspad van Rijksweg
13, dat nog op de vroegere
hoogte van de oude weg ligt:
3,10 m plus NAP, terwijl de
nieuwe weg 1,5 min ligt.
Stijgt inderdaad een vlieg
tuig aan het eind van de taxi
baan op, dan tref dit vliegtuig,
heeft Rijkswaterstaat bere
kend, een fietser of bromwiel-
rijder op het hoge fietspad ter
hoogte vanhet middenrif.
Geboomte en middenrif, er
gens klopt er niets van op
Ypenburg.
Advertentie IM.
Reumatiek TOSAL HELPT
Griep T0GAL HELPT
Migraine T0GAL HELPT
Menstruatiepijn TOGAL HELPT
Verkouden TOGAL HELPT
Hoofdpijn TOGAL HELPT
epit TOGAL HELPT
Zo zou het van vandaag op morgen
kunnen zün!
Dezelfde Weg 13, nu in Overschie,
badend in het natriumlicht.
ern
worden
(Van onze verkeersredacteur)
De masten staan er, maar er is geen licht op rijksweg 13 bij
Ypenburg. En er is geen licht, omdat Defensie de voet dwars zet
aan Verkeer en Waterstaat, dat op tijd zijn voorzieningen heeft
getroffen naar vooraf gemaakte afspraken.
Het plan, deze drukste weg te verlichten, is namelijk al oud.
Maar zoals het zo dikwijls gaat met plannen: er had niet veel
voortgang in gezeten.
Niets, totaal niets, is
er gedaan om deze
vrouw te helpen
Hij nam haar mee naar de baby-afdeling en zonder haar verder ook maar enigermate voor te bereiden, liet hij
het kind voor haar ogen ontkleden. De schok, toen Suzanne zag dat haar dochtertje geen armen had, was voor
haar onverdrageijjk.
(Van onze verkeersredacteur)
Maandag 17 december zal minis
ter Korthals wederom een belang
rijke weg van het Rijkswegenplan
openen.
De minister van Verkeer en Wa
terstaat stelt dan Rijksweg 23 in ge
bruik tussen Verkeersplein De Lich
tenberg te Amersfoort en verkeers
plein Hoevelaken ten noordoosten
van de stad.
Dit gedeelte van Rijksweg 23
(UtrechtHoevelaken) is de grote
randweg om Amersfoort, die geheel
als speciale autoweg is aangelegd
en die het verkeer n om de
stad aanzienlijk zal ui,
•De route is ei - «- je van de
Europaweg 8, LraOsnabriick
BerlijnWarschau. Zij is onge
veer acht kilometer lang en rijk aan
natuurschoon.
Een goed overzicht van de verkeers-
rotonde Ypenburg geeft deze lucht
foto van Aero Camera Rotterdam.
Tot verleden jaar die voortgang
zich toch ineens manifesteerde en er
kloeke, i rachtig helder licht versprei
dende natriumlampen verrezen op
weg. 13, Dat was onder Overschle in
de gemeente Rotterdam, waar de zes-
strooksweg werkelijk voortreffelijk
werd verlicht.
Helaas zette die verlichting zich
nog niet voort op het gedt Jte tus
sen Overschie en Delft, dat x" don
ker bleef liggen. Een duisternis die
ieder ogenblik kwade gevolger blijkt
te hebben op deze weg, gez' m het
grote aantal ongelukken en de enor
me kettingbotsingen van verleden
week, waarbij vijftig auto's waren be
trokken.
Maar op één der onduidelijkste
plokken in de route, de splitsing van
de weg met de rijksweg 4a, die naar
Amsterdam leidt, leken de plannen
gelukkig werkelijkheid te worden.
In de nazomer verrezen in de mid
denberm de grote lichtmasten en
alles scheen erop te dulden, dat hier
nu spoedig licht zou schijnen op de
splitsing die in donker zelfs voor ge
routineerde rijders uiterst moeilijk
bleef te vinden. Ook het hoog gelegen
verkeersplein Ypenburg, dat slecht is
geconstrueerd en mettertijd zal wor
den verbeterd, zou van de verlichting
profiteren, want de rij masten zette
zich zelfs voort op-de weg 4a.
Nochtans, de masten stonden er,
de weken verstreken, en het licht
ging niet op. Alras bleek, dat er
een kink in de kabel stak. Alras
bleek, dat het ministerie van De
fensie de masten daar niet wilde
hebben en dat de commandant van
Ypenburg verbood de kabels aan te
sluiten op de drie transformator
stations van het vliegveld.
Rijksweg 13 ligt namelijk op deze
plaats in de aanvliegroute van het
militaire vliegveld Ypenburg, waar
straaljagers opstijgen en landen.
Die straaljagers mogen natuurlijk
geen last hebben van de weg en de
weg maggeen last hebben van de
straaljagers. Daarom was een nauw
keurige afstand berekend, waarop de
weg van het vliegveld moest blijven
en daarom heeft Rijkswaterstaat
voor het tracé een laagliggende pol
der gekozen, anderhalve meter onder
NAP.
Volgens de berekening hadden de
vliegtuigen een afstand van 1100 me
ter tussen hun punt van opstijgen en
de weg.
BU de klimhelUng van 1 op 50, die
voor 'straaljagers normaal wordt ge
acht, zouden zü dan 22 meter hoog
z(jn boven het hart van de weg, zo
dat men daar desnoods palen had
kunnen plaatsen van 22 meter plus
het hoogteverschil tussen startbaan
en diepliggende weg, dat bijna vijf
meter bedraagt, is gelijk aan een
masthoogte van 27 meter. Palen van
12 meter blijven daar dus vijftien
meter onder
Zo was het bepaald en. zo is het
uitgevoerd, totdat toen de palen er
eenmaal stonden, het ministerie van
Defensie weigerde deze toestand te
accepteren en de commandant van
het vliegveld weigerden de stroom te
leveren, die men ter vermijding van
kosten via zijn transformator had
willen betrekkèn van de gemeente
Rijswijk.
Volgens Verkeer en Waterstaat ont
kent thans Defensie de geldigheid
van de overeenkomst, zich beroepend
op NAVO-voorschriften die anders
zouden luiden. Maar als Verkeer en
Waterstaat vraagt om Inzage van
deze NAVO-conventie, dan wordt dit
geweigerd.
Zodat Rijkswaterstaat ook niets
anders kan doen dan het heeft ge
daan, en nu maar afwacht.
Zodat de gemeente Rijswijk voor
het onderhoud van de masten ver
geefs een auto heeft gekocht en
deze nu renteloos moet laten staan.
Zodat het verkeer op de drukste
weg in het slechtse seizoen op het
moeilijkste punt voortworstelt in
aardedonker.
En de verbaasde burger zich af
vraagt of deze zaak niet kan worden
geregeld tussen twee minister uit een
zelfde regering op kabinetsniveau en
of het anders geen tijd is, dat het
parlement zich met deze belachelijke
affaire gaat bemoeien.
Anders is het misschien alweer Be
zinningsdag voor er iets is opgelost.
Dr. Weerts wist niet beter te doen
dan haar twee slaaptabletjes te ge
ven. Hij liet het aan haar man,
haar moeder en haar zuster over
om haar te troosten. Maar deze drie
mensen waren zelf al aan het eind
van hun krachten.
Zij hadden vier dagen lang kome
die moeten spelen tegen Suzanne,
omdat dr. Weerts het beter vond de
waarheid de eerste tijd voor haar
verborgen te houden.
Zo schilderen de advocaten in een
vloed van verontwaardigde woorden
de gebeurtenissen na de geboorte
van het ongelukkige meisje Cariime
Vandeput.
Zij stellen de leiding van de kliniek
in hoge mate in gebreke. Men had
Suzanne beter moeten bijstaan. Men
had haar psychiatrische hulp moe
ten geven, men had haar en haar fa
milieleden - beter moeten inlichten
over de vermoedelijk geringe levens
kansen van het kind, dat ook ernsti
ge inwendige gebreken had, maar
waarnaar geen degelijk onderzoek is
ingesteld.
'Ver boven dr. Weerts staat voor
mij dokter Casters,' zegt de ver
dediger van deze laatste, mr Jac
ques Henry, die een jeugdvriend is
van dokter Casters.
'Het is waar, er zijn grenzen.
De wet en onze moraal zeggen:
gjj zult niet doden. Die wet heeft
dokter Casters overtreden en dat
is fout. Maar het is geen misdaa-,
want hij heeft het gedaan uit
liefde en aan de liefde zijn geen
grenzen.'
Waarom heeft Jacques Casters de
ze wanhopige mensen geholpen het
kind te doden? vraagt mr. Henry.
'Omdat Jacques Casters geen vrede
kon hebben met het menselijk leed.
Omdat zijn hele leven als mens en
als medicus een grote strijd is tegen
het leed. Hij wist dat dit Énd, zo het
sou opgroeien, een zeer ongelukkig
schepseltje zou worden. Hij heeft ge
kozen. Gekozen tegen zulk leed.'
Zich met een dramatisch gebaar
omwendend, richt mr. Henry zich
regelrecht tot dokter Casters: 'Jac
ques, mijn beste oude vriend,' roept
hij uit, 'de procureur heeft van jou
gezegd, dat je een misdaad gepleegd
hebt. Maar ik ben er tot in mijn ziel
van overtuigd, dat morgen andere
mensen, de twaalf gezworenen in de
ze zaak, je zullen vrijspreken.
En dit wil ik je wel zeggen, mijn
goede vriend, wat jij gedaan hebt
uit medeleven met het leed van
andere mensen: alles wat je had
verworven op het spel zetten, dat
had ik nooit opgebracht. Maar ik
ben gerust, want ik weet dat recht
zal geschieden.'
De advocaat van Suzanne's moe
der en zuster, mr. Jean Rozet, zegt,
dat deze vrouwen geen seconde zelf
zuchtig hebben gedacht. Zij verkeer
den in grote psychische nood. Zij han
delden slechts uit één gedachte: le
ven is niet alleen maar ademhalen.
Het is ook hét recht op normaal
zijn. Op een heel klein beetje geluk.
"•H zomin als Suzanne en Jean
zijn zij de ware schuldigen. De ware
schuldigen zitten niet in deze bank.
De ware schuldigen zijn de firma's,
die zo'n haast hadden om thalidomi
de op de markt te brengen.
De verdediger van Jean Vandeput,
mr. Jacques Paulus zegt, dat in juri
dische zin zijn cliënt zeker vrijuit
gaat, omdat hij geen enkel actief
aandeel heeft gehad In de dood van
zijn-kind. De morele verantwoorde
lijkheid neemt hij echter geheel op
zich,, evenals de andere vier verdach
ten.
■De procureur zegt, dat gU, mijne
heren gezworenen, moet kiezen tus
sen het belang van de samenleving
en deze vijf mensen. Bedenkt dan,
dat het de samenleving is, die zulke
produkten ais thalidomide voort
brengt en dat deze vijf mensen daar
van het slachtoffer geworden zijn.
Kiest u voor de samenleving in de
zin zoals de procureur het wil, dan
gaan deze vijf mensen, die allen bo
venmenselijk geleden hebben, voor
minstens drie jaar naar de gevan
genis.
Als u hen vrijspreekt, betekent J.at
geenszins dat u daarmee deze men
sen tot helden verklaart. Het bete
kent evenmin, dat u hun daden ver
klaart tot de enig mogelijke oplos
sing van het probleem waarvoor zij
stonden. TJ kunt die daden verkeerd
vinden en hen toch vrijspreken.
Want al hebben zij misschien fout
gehandeld, zij hebben geen misdaad
gepleegd.'
Vandaag zal het grootste deel
van de dag wel heengaan met de
re- en duplieken. Aan het eind van
de middag, misschien 's avonds,
wordt de uitspraak van de jury
verwacht. Als de verdachten wor
den vrijgesproken, is het proces
afgelopen.
Als de jury, die bij meerderheid
van stemmen beslist, een of meer
van de verdachten schuldig ver
klaart, wordt de zitting meteen her
opend. Dan moet de procureur-gene
raal een bepaalde straf eisen
Het minimum dat hij vu .ens de
Belgische wet mag eisen, is drie
jaar onvoorwaardelijk en zonder af
trek van voorarrest. Als hij meer
eist, kunnen de verdedigers hierna
nog pleiten voor een geringere straf.
Hoe de uitspraak ook zal zijn, ho
ger beroep is in geen geval mogelijk.
-- DEN HAAG (ANP) Gisteren
heeft ir. L. Monhemius afscheid ge
nomen als hoofdingenieur-directeur
van Rijkswaterstaat, hoofd van de
afdeling werktuigbouwkunde, wegens
het bereiken van de pensioengerech
tigde leeftijd. Hij is ruim 40 jaar bij
Rijkswaterstaat werkzaam geweest.
Geen zinnig mens ontkent dat
het levenspeil in West-Europa
veel en veel hoger is dan dat in de
ex-koloniale Aziatische en Afri
kaanse landen, om ons tot deze
te beperken. De bestaande enorme
afstand dreigt groter te worden In
plaats van kleiner. De tegenstel
ling tussen de westelijke landen en
de zogenoemde onderontwikkelde
landen houdt het gevaar in van
grote spanningen.
Het kolossale verschil in wel
vaart Is ook moreel onaanvaard
baar. Het is daarom noodzakelijk
dat het Westen helpt. Aanvanke-
lijk met 1 pet. van het nationale
Inkomen per jaar. Later met meer
dan 1 pet. Dat is politieke wijsheid
en morele plicht. Het voldoen aan
die plicht vergt het brengen van
een offer.
Nu kan men dat offer niet willen
brengen, uitgaande van de ge
dachte: na ons de zondvloed. Laat
men het zeggen! Maar zo zegt men
het niet. De niet-willers doen het
anders. Grof, zoals De Zakenwe
reld:
Onze kamerleden zijn maar wit -
gul met het geld van de belasting
betalers. Zij willen Nederlands bij
dragen aan de onderontwikkelde
landen op minstens 1 pet. van het
nationale Inkomen vaststellen, dat
ls dus zo ongeveer 400 miljoen
per jaar. Het niet-kamerlid prof.
Tinbergen wil er zelfs 2 pet. van
maken. Al deze dames en heren
zijn dusdanig ontroerd door de ar
moede in de achtergebleven ge
bieden, dat zij hun ontroering niet
meer kunnen bedwingen en de re
gering bijna op de knieën smeken
om "die arme nikkertjes" te hel
pen.'
Of wat minder grof, maar wel
duidelijk, zoals Het Algemeen
Handelsblad, waarin onder het op
schrift 'Gebaar' staat: 'Het Vrije
Volk de socialistische partij-
krant vindt dit blijk geven van
schrielheid. Vooral nu de socialis
tische fractie in de Tweede Kamer
minister Luns de juiste weg heeft
gewezen, nl. een verdubbeling van
dit bedrag tot ten minste 400 mil
joen. Wij achten dit smijten met
geld, aangezien een behoorlijke
controle op de besteding ontbreekt
en er bovendien gereder en waar
diger wijzen bestaan om de onder
ontwikkelde gebieden In hun eco
nomische nood bij te staan. Dat
zijn zo blijkt nu argumenten,
die bij Het Vrije Volk weinig in
druk maken. Het gaat er volgen*
dit blad om een blijk te geven van
"offervaardigheid en goede wil".
Tegen een jaarlijkse betaling van
enkele tientallen guldens per Ne
derlander lijkt ons dit een rijkelijk
overdreven gebaar.'
TYe kern van de zaak is en blijft:
de bereidheid om 1 pet van
het nationaal Inkomen aan ont
wikkelingshulp te besteden en
daarvoor de nodige offers te bren
gen. Grove demagogie ,en verfijn
der... demagogie dienen slechts
om te camoufleren dat men niet
over de brug wil komen. Hoewel
de tijd dringt.
/~\nze publikaties over de zgn.
fluorescentiemethode, die in
Amerika wordt toegepast bij de
vaststelling of een dier aan honds
dolheid is overleden, hebben ook
in medische kring de aandacht ge
trokken.
Dit is begrijpelijk omdat de
snelheid waarmee deze vaststel
ling kan geschieden, bepalend is
voor de vraag of de niet-onge-
vaarlijke inenting van mensen die
door het betrokken dier zijn ge
beten, moet worden voortgezet.
De ervaring heeft geleerd dat
met de 'klassieke' methode niet al
tijd snel betrouwbare resultaten te
verkrijgen zijn. In het geval van
de dolle hond in Amstelveen wa
ren de resultaten van het onder
zoek volgens het Serum-Instituut
te Rotterdam eerst negatief, ter
wijl ten slotte toch nog hondsdol
heid geconcludeerd moest worden
Daardoor ls bijna een week tijds-
verlies veroorzaakt.
In gesprekken met onze corres-
pondent te Washington hebben
Amerikaanse deskundigen, die met
de fluorescentiemethoden veel er
varing hebben, aangeboden Ne
derland bij het onderzoek te hei
pen.
Natuurlijk kunnen wij niet tre
den in een beoordeling van de
fluorescentiemethode. Het komt
ons echter voor dat er alle aan
leiding ls de aanbieding van Ame
rikaanse hulp ernstig te overwe
gen, misschien door dode dieren
naar Amerika te zenden, mis
schien door een Amerikaanse des
kundige naar Nederland uit te no
digen.
Weliswaar is men nu ook in ons
land bezig de mogelijkheden van
de fluorescentiemethode na te
gaan, maar daarmee zullen nog
weken gemoeid zijn. Met Ameri
kaanse medewerking kan deze tijd
misschien worden bekort.
En tijd is hier zéér kostbaar.
(Van een onzer verslaggevers)
De commissie-Giltay Veth, inge
steld door de rector magnificus van
de Gemeentelijke Universiteit van
Amsterdam, heeft haar rapport over
de gebeurtenissen in het Amsterdam
se Studenten Corps, de omstandig
heden waaronder tuchtrechtelijke
maatregelen genomen dienen te wor
den en voorstellen tot het tegengaan
van excessen in de groentijd, gereed.
Het zal begin volgende week, waar
schijnlijk reeds maandag, aan de rec
tor magnificus, professor dr. J. Kok,
worden overhandigd.
Het rapport is in beginsel niet voor
publikacie. Naar verwacht wordt zal
de rector magnificus spoedig, waar
schijnlijk binnen enkele weken, tot
een uitspraak komen. Aangenomen
kan worden dat die uitspraak met
redenen wordt omkleed, waarbij cofc
argumenten uit het rapport zullen
worden aangehaald.
De commisise werd ingesteld in
overleg met de procureur-generaal en
een commissie van reünisten (oud
leden) van het Amsterdams Studen
ten Corps die reeds een onderzoek
was begonnen.
Leden zijn mr. D. Giltav Veth
(raadsheer bij het gerechtshof, voor
zitter). mr. H. G, Stibbe (advocaat en
procureur), mr. J. Heintz (rechter),
mr. H. W. P. de Vries (substituut
officier van Justitie), dr. H. Lubsen
(arts) en ten slotte de heer N. M.
Posch, oud-lid van het ASC.
AMSTERDAM (ANP) Het motor
schip Batu, dat toebehoort aan de
Stoomvaart Maatschappij Neder
land, is dezer dagen in de Cubaanse
haven Havana aangekomen.
Het schip vaart in charter voor
een communlstisch-Chinese rederij.
Welke lading de 'Batu' naar Cuba
heeft vervoerd is bij de SMN niet
bekend. Wel hadden de Chinezen de
maatschappij verzekerd, dat er geen
strategische wapens verscheept zou
den worden.
Het schip was van communistisch
China naar Alexandrië gevaren en
is daarvandaan op 23 oktober naar
Havana vertrokken.