Defensie zet Verkeer en Waterstaat de voet dwars Verdediging hamert op één punt Rijkswaterstaat: 'Er klopt niets van' Randweg Amersfoort 17 Rapport over ontgroening gereed Nikkertjes HBT VRIJE VOLK ZATERDAG 10 NOVEMBER 1962 PAGINA 3 (Van onze speciale verslaggeefster Gerda Brautigam) NIETS, totaal niets, hebben de doktoren van de kraamkliniek gedaan om Suzanne Vandeput te helpen. Alle drie de advocaten, die vrijdag de hele dag hebben gepleit in het softenon-proces te Luik, betogen dit met grote nadruk. Vier dagen lang is Suzanne onkundig gehouden van het feit, dat zij een ernstig mismaakt kind ter wereld had gebracht. Toen heeft dr. We erts, de directeur van de kliniek, haar alleen maar verteld, dat het kindje niet helemaal in orde was. Geen licht Overeenkomst En dat alles, terwijl er, naar het ministerie van Verkeer en Waterstaat ons meedeelt, tevoren over de aanleg overeenkomsten waren gesloten met Defensie. Weigering JEUGDVRIEND DRAMATISCH NIET HIER UITSPRAAK Vx pymwamm Hondsdolheid Zelfgeroutineerde automobilisten hebben moeilijkheden met het vinden van de weg op het nog steeds onver lichte verkeersplein Ypenburg. (Van onze verkeersredacteur) OP RIJKSWEG 13 van Den Haag naar Rotterdam bij Verkeersplein Ypen burg staan sinds vele weken in de middenberm twaalf meter hoge masten met natrinmlampen, maar die natriumlaropen mogen niet branden. OP RIJKSWEG 13 die een schakel is tussen alle drie de grote steden van het land zou een ideale situatie kunnen bestaan veilig voor het verkeer, ais een kolonel op het ministerie van Defensie door de plannen daarvoor niet een streep had gehaaid. RIJKSWEG 13, die de drukste autoweg is in Nederland, zou tussen Delft en Rijswijk 's avonds kunnen haden in een zee van licht, zoals hij het doet aan het andere einde, onder Overschle, als niet een hoge ambtenaar op een Haags departement de macht had dit te verhinderen. OP RIJKSWEG 13, waar dagelijks meer dan 30.000 voertuigen passeren, zou men vlot gunnen voorsoorteren en geleidelijk kunnen afbuigen in de richting die men wenst, men zou er veilig kannen invoegen en trefzeker zijn eigen rijstrook uit de drie voorhanden stroken kunnen opzoeken, ais niet een klaarblijkelijke prestigestrjjd tussen twee ministeries dit alles bü duister onmogelijk maakte. ZO IS RIJKSWEG 13, in de weken die volgden op de dag waarop de minister van Verkeer en Waterstaat opriep tot Nationale Bezinning op de Veiligheid, 's avonds en 's nachts en in de vroege morgen een uitermate gevaarlijke, uitermate moeilijk te berijden en eigenlijk belachelijke route geworden. (Van onze verkeersredacteur) Rijkswaterstaat mag er geen lichtmasten op na houden die twaalf meter hoog zijn, maar die vijf meter onder het maai veld van Ypenburg hun voet hebben, zodat zij eigenlijk maar zeven meter hoog zijn in vergelijking tot- de vloer van de startbaan. Maar Ypenburg heeft zelf bomen van tien tot vijftien meter hoog staan om het vliegveld aan de kant van Rijksweg 13 en die schijnen dan niet in de weg te staan aan straaljagers die opstijgen. Rijkswaterstaat had met De fensie een overeenkomst over de aanleg van de weg, die 65 meter westelijk en diep werd gelegd om ruim aan de voor waarden te voldoen. Maar toen dit alles in kannen en 1 fuiken was, betrok Ypenburg c ok de taxibaan naast de startbaan in de voorwaarden, hoewel deze taxibaan alleen als startbaan wordt gebruikt in tijd van oorlog als er waar schijnlijk geen auto meer rijdt. Deze taxibaan eindigt dicht bij het fietspad van Rijksweg 13, dat nog op de vroegere hoogte van de oude weg ligt: 3,10 m plus NAP, terwijl de nieuwe weg 1,5 min ligt. Stijgt inderdaad een vlieg tuig aan het eind van de taxi baan op, dan tref dit vliegtuig, heeft Rijkswaterstaat bere kend, een fietser of bromwiel- rijder op het hoge fietspad ter hoogte vanhet middenrif. Geboomte en middenrif, er gens klopt er niets van op Ypenburg. Advertentie IM. Reumatiek TOSAL HELPT Griep T0GAL HELPT Migraine T0GAL HELPT Menstruatiepijn TOGAL HELPT Verkouden TOGAL HELPT Hoofdpijn TOGAL HELPT epit TOGAL HELPT Zo zou het van vandaag op morgen kunnen zün! Dezelfde Weg 13, nu in Overschie, badend in het natriumlicht. ern worden (Van onze verkeersredacteur) De masten staan er, maar er is geen licht op rijksweg 13 bij Ypenburg. En er is geen licht, omdat Defensie de voet dwars zet aan Verkeer en Waterstaat, dat op tijd zijn voorzieningen heeft getroffen naar vooraf gemaakte afspraken. Het plan, deze drukste weg te verlichten, is namelijk al oud. Maar zoals het zo dikwijls gaat met plannen: er had niet veel voortgang in gezeten. Niets, totaal niets, is er gedaan om deze vrouw te helpen Hij nam haar mee naar de baby-afdeling en zonder haar verder ook maar enigermate voor te bereiden, liet hij het kind voor haar ogen ontkleden. De schok, toen Suzanne zag dat haar dochtertje geen armen had, was voor haar onverdrageijjk. (Van onze verkeersredacteur) Maandag 17 december zal minis ter Korthals wederom een belang rijke weg van het Rijkswegenplan openen. De minister van Verkeer en Wa terstaat stelt dan Rijksweg 23 in ge bruik tussen Verkeersplein De Lich tenberg te Amersfoort en verkeers plein Hoevelaken ten noordoosten van de stad. Dit gedeelte van Rijksweg 23 (UtrechtHoevelaken) is de grote randweg om Amersfoort, die geheel als speciale autoweg is aangelegd en die het verkeer n om de stad aanzienlijk zal ui, •De route is ei - «- je van de Europaweg 8, LraOsnabriick BerlijnWarschau. Zij is onge veer acht kilometer lang en rijk aan natuurschoon. Een goed overzicht van de verkeers- rotonde Ypenburg geeft deze lucht foto van Aero Camera Rotterdam. Tot verleden jaar die voortgang zich toch ineens manifesteerde en er kloeke, i rachtig helder licht versprei dende natriumlampen verrezen op weg. 13, Dat was onder Overschle in de gemeente Rotterdam, waar de zes- strooksweg werkelijk voortreffelijk werd verlicht. Helaas zette die verlichting zich nog niet voort op het gedt Jte tus sen Overschie en Delft, dat x" don ker bleef liggen. Een duisternis die ieder ogenblik kwade gevolger blijkt te hebben op deze weg, gez' m het grote aantal ongelukken en de enor me kettingbotsingen van verleden week, waarbij vijftig auto's waren be trokken. Maar op één der onduidelijkste plokken in de route, de splitsing van de weg met de rijksweg 4a, die naar Amsterdam leidt, leken de plannen gelukkig werkelijkheid te worden. In de nazomer verrezen in de mid denberm de grote lichtmasten en alles scheen erop te dulden, dat hier nu spoedig licht zou schijnen op de splitsing die in donker zelfs voor ge routineerde rijders uiterst moeilijk bleef te vinden. Ook het hoog gelegen verkeersplein Ypenburg, dat slecht is geconstrueerd en mettertijd zal wor den verbeterd, zou van de verlichting profiteren, want de rij masten zette zich zelfs voort op-de weg 4a. Nochtans, de masten stonden er, de weken verstreken, en het licht ging niet op. Alras bleek, dat er een kink in de kabel stak. Alras bleek, dat het ministerie van De fensie de masten daar niet wilde hebben en dat de commandant van Ypenburg verbood de kabels aan te sluiten op de drie transformator stations van het vliegveld. Rijksweg 13 ligt namelijk op deze plaats in de aanvliegroute van het militaire vliegveld Ypenburg, waar straaljagers opstijgen en landen. Die straaljagers mogen natuurlijk geen last hebben van de weg en de weg maggeen last hebben van de straaljagers. Daarom was een nauw keurige afstand berekend, waarop de weg van het vliegveld moest blijven en daarom heeft Rijkswaterstaat voor het tracé een laagliggende pol der gekozen, anderhalve meter onder NAP. Volgens de berekening hadden de vliegtuigen een afstand van 1100 me ter tussen hun punt van opstijgen en de weg. BU de klimhelUng van 1 op 50, die voor 'straaljagers normaal wordt ge acht, zouden zü dan 22 meter hoog z(jn boven het hart van de weg, zo dat men daar desnoods palen had kunnen plaatsen van 22 meter plus het hoogteverschil tussen startbaan en diepliggende weg, dat bijna vijf meter bedraagt, is gelijk aan een masthoogte van 27 meter. Palen van 12 meter blijven daar dus vijftien meter onder Zo was het bepaald en. zo is het uitgevoerd, totdat toen de palen er eenmaal stonden, het ministerie van Defensie weigerde deze toestand te accepteren en de commandant van het vliegveld weigerden de stroom te leveren, die men ter vermijding van kosten via zijn transformator had willen betrekkèn van de gemeente Rijswijk. Volgens Verkeer en Waterstaat ont kent thans Defensie de geldigheid van de overeenkomst, zich beroepend op NAVO-voorschriften die anders zouden luiden. Maar als Verkeer en Waterstaat vraagt om Inzage van deze NAVO-conventie, dan wordt dit geweigerd. Zodat Rijkswaterstaat ook niets anders kan doen dan het heeft ge daan, en nu maar afwacht. Zodat de gemeente Rijswijk voor het onderhoud van de masten ver geefs een auto heeft gekocht en deze nu renteloos moet laten staan. Zodat het verkeer op de drukste weg in het slechtse seizoen op het moeilijkste punt voortworstelt in aardedonker. En de verbaasde burger zich af vraagt of deze zaak niet kan worden geregeld tussen twee minister uit een zelfde regering op kabinetsniveau en of het anders geen tijd is, dat het parlement zich met deze belachelijke affaire gaat bemoeien. Anders is het misschien alweer Be zinningsdag voor er iets is opgelost. Dr. Weerts wist niet beter te doen dan haar twee slaaptabletjes te ge ven. Hij liet het aan haar man, haar moeder en haar zuster over om haar te troosten. Maar deze drie mensen waren zelf al aan het eind van hun krachten. Zij hadden vier dagen lang kome die moeten spelen tegen Suzanne, omdat dr. Weerts het beter vond de waarheid de eerste tijd voor haar verborgen te houden. Zo schilderen de advocaten in een vloed van verontwaardigde woorden de gebeurtenissen na de geboorte van het ongelukkige meisje Cariime Vandeput. Zij stellen de leiding van de kliniek in hoge mate in gebreke. Men had Suzanne beter moeten bijstaan. Men had haar psychiatrische hulp moe ten geven, men had haar en haar fa milieleden - beter moeten inlichten over de vermoedelijk geringe levens kansen van het kind, dat ook ernsti ge inwendige gebreken had, maar waarnaar geen degelijk onderzoek is ingesteld. 'Ver boven dr. Weerts staat voor mij dokter Casters,' zegt de ver dediger van deze laatste, mr Jac ques Henry, die een jeugdvriend is van dokter Casters. 'Het is waar, er zijn grenzen. De wet en onze moraal zeggen: gjj zult niet doden. Die wet heeft dokter Casters overtreden en dat is fout. Maar het is geen misdaa-, want hij heeft het gedaan uit liefde en aan de liefde zijn geen grenzen.' Waarom heeft Jacques Casters de ze wanhopige mensen geholpen het kind te doden? vraagt mr. Henry. 'Omdat Jacques Casters geen vrede kon hebben met het menselijk leed. Omdat zijn hele leven als mens en als medicus een grote strijd is tegen het leed. Hij wist dat dit Énd, zo het sou opgroeien, een zeer ongelukkig schepseltje zou worden. Hij heeft ge kozen. Gekozen tegen zulk leed.' Zich met een dramatisch gebaar omwendend, richt mr. Henry zich regelrecht tot dokter Casters: 'Jac ques, mijn beste oude vriend,' roept hij uit, 'de procureur heeft van jou gezegd, dat je een misdaad gepleegd hebt. Maar ik ben er tot in mijn ziel van overtuigd, dat morgen andere mensen, de twaalf gezworenen in de ze zaak, je zullen vrijspreken. En dit wil ik je wel zeggen, mijn goede vriend, wat jij gedaan hebt uit medeleven met het leed van andere mensen: alles wat je had verworven op het spel zetten, dat had ik nooit opgebracht. Maar ik ben gerust, want ik weet dat recht zal geschieden.' De advocaat van Suzanne's moe der en zuster, mr. Jean Rozet, zegt, dat deze vrouwen geen seconde zelf zuchtig hebben gedacht. Zij verkeer den in grote psychische nood. Zij han delden slechts uit één gedachte: le ven is niet alleen maar ademhalen. Het is ook hét recht op normaal zijn. Op een heel klein beetje geluk. "•H zomin als Suzanne en Jean zijn zij de ware schuldigen. De ware schuldigen zitten niet in deze bank. De ware schuldigen zijn de firma's, die zo'n haast hadden om thalidomi de op de markt te brengen. De verdediger van Jean Vandeput, mr. Jacques Paulus zegt, dat in juri dische zin zijn cliënt zeker vrijuit gaat, omdat hij geen enkel actief aandeel heeft gehad In de dood van zijn-kind. De morele verantwoorde lijkheid neemt hij echter geheel op zich,, evenals de andere vier verdach ten. ■De procureur zegt, dat gU, mijne heren gezworenen, moet kiezen tus sen het belang van de samenleving en deze vijf mensen. Bedenkt dan, dat het de samenleving is, die zulke produkten ais thalidomide voort brengt en dat deze vijf mensen daar van het slachtoffer geworden zijn. Kiest u voor de samenleving in de zin zoals de procureur het wil, dan gaan deze vijf mensen, die allen bo venmenselijk geleden hebben, voor minstens drie jaar naar de gevan genis. Als u hen vrijspreekt, betekent J.at geenszins dat u daarmee deze men sen tot helden verklaart. Het bete kent evenmin, dat u hun daden ver klaart tot de enig mogelijke oplos sing van het probleem waarvoor zij stonden. TJ kunt die daden verkeerd vinden en hen toch vrijspreken. Want al hebben zij misschien fout gehandeld, zij hebben geen misdaad gepleegd.' Vandaag zal het grootste deel van de dag wel heengaan met de re- en duplieken. Aan het eind van de middag, misschien 's avonds, wordt de uitspraak van de jury verwacht. Als de verdachten wor den vrijgesproken, is het proces afgelopen. Als de jury, die bij meerderheid van stemmen beslist, een of meer van de verdachten schuldig ver klaart, wordt de zitting meteen her opend. Dan moet de procureur-gene raal een bepaalde straf eisen Het minimum dat hij vu .ens de Belgische wet mag eisen, is drie jaar onvoorwaardelijk en zonder af trek van voorarrest. Als hij meer eist, kunnen de verdedigers hierna nog pleiten voor een geringere straf. Hoe de uitspraak ook zal zijn, ho ger beroep is in geen geval mogelijk. -- DEN HAAG (ANP) Gisteren heeft ir. L. Monhemius afscheid ge nomen als hoofdingenieur-directeur van Rijkswaterstaat, hoofd van de afdeling werktuigbouwkunde, wegens het bereiken van de pensioengerech tigde leeftijd. Hij is ruim 40 jaar bij Rijkswaterstaat werkzaam geweest. Geen zinnig mens ontkent dat het levenspeil in West-Europa veel en veel hoger is dan dat in de ex-koloniale Aziatische en Afri kaanse landen, om ons tot deze te beperken. De bestaande enorme afstand dreigt groter te worden In plaats van kleiner. De tegenstel ling tussen de westelijke landen en de zogenoemde onderontwikkelde landen houdt het gevaar in van grote spanningen. Het kolossale verschil in wel vaart Is ook moreel onaanvaard baar. Het is daarom noodzakelijk dat het Westen helpt. Aanvanke- lijk met 1 pet. van het nationale Inkomen per jaar. Later met meer dan 1 pet. Dat is politieke wijsheid en morele plicht. Het voldoen aan die plicht vergt het brengen van een offer. Nu kan men dat offer niet willen brengen, uitgaande van de ge dachte: na ons de zondvloed. Laat men het zeggen! Maar zo zegt men het niet. De niet-willers doen het anders. Grof, zoals De Zakenwe reld: Onze kamerleden zijn maar wit - gul met het geld van de belasting betalers. Zij willen Nederlands bij dragen aan de onderontwikkelde landen op minstens 1 pet. van het nationale Inkomen vaststellen, dat ls dus zo ongeveer 400 miljoen per jaar. Het niet-kamerlid prof. Tinbergen wil er zelfs 2 pet. van maken. Al deze dames en heren zijn dusdanig ontroerd door de ar moede in de achtergebleven ge bieden, dat zij hun ontroering niet meer kunnen bedwingen en de re gering bijna op de knieën smeken om "die arme nikkertjes" te hel pen.' Of wat minder grof, maar wel duidelijk, zoals Het Algemeen Handelsblad, waarin onder het op schrift 'Gebaar' staat: 'Het Vrije Volk de socialistische partij- krant vindt dit blijk geven van schrielheid. Vooral nu de socialis tische fractie in de Tweede Kamer minister Luns de juiste weg heeft gewezen, nl. een verdubbeling van dit bedrag tot ten minste 400 mil joen. Wij achten dit smijten met geld, aangezien een behoorlijke controle op de besteding ontbreekt en er bovendien gereder en waar diger wijzen bestaan om de onder ontwikkelde gebieden In hun eco nomische nood bij te staan. Dat zijn zo blijkt nu argumenten, die bij Het Vrije Volk weinig in druk maken. Het gaat er volgen* dit blad om een blijk te geven van "offervaardigheid en goede wil". Tegen een jaarlijkse betaling van enkele tientallen guldens per Ne derlander lijkt ons dit een rijkelijk overdreven gebaar.' TYe kern van de zaak is en blijft: de bereidheid om 1 pet van het nationaal Inkomen aan ont wikkelingshulp te besteden en daarvoor de nodige offers te bren gen. Grove demagogie ,en verfijn der... demagogie dienen slechts om te camoufleren dat men niet over de brug wil komen. Hoewel de tijd dringt. /~\nze publikaties over de zgn. fluorescentiemethode, die in Amerika wordt toegepast bij de vaststelling of een dier aan honds dolheid is overleden, hebben ook in medische kring de aandacht ge trokken. Dit is begrijpelijk omdat de snelheid waarmee deze vaststel ling kan geschieden, bepalend is voor de vraag of de niet-onge- vaarlijke inenting van mensen die door het betrokken dier zijn ge beten, moet worden voortgezet. De ervaring heeft geleerd dat met de 'klassieke' methode niet al tijd snel betrouwbare resultaten te verkrijgen zijn. In het geval van de dolle hond in Amstelveen wa ren de resultaten van het onder zoek volgens het Serum-Instituut te Rotterdam eerst negatief, ter wijl ten slotte toch nog hondsdol heid geconcludeerd moest worden Daardoor ls bijna een week tijds- verlies veroorzaakt. In gesprekken met onze corres- pondent te Washington hebben Amerikaanse deskundigen, die met de fluorescentiemethoden veel er varing hebben, aangeboden Ne derland bij het onderzoek te hei pen. Natuurlijk kunnen wij niet tre den in een beoordeling van de fluorescentiemethode. Het komt ons echter voor dat er alle aan leiding ls de aanbieding van Ame rikaanse hulp ernstig te overwe gen, misschien door dode dieren naar Amerika te zenden, mis schien door een Amerikaanse des kundige naar Nederland uit te no digen. Weliswaar is men nu ook in ons land bezig de mogelijkheden van de fluorescentiemethode na te gaan, maar daarmee zullen nog weken gemoeid zijn. Met Ameri kaanse medewerking kan deze tijd misschien worden bekort. En tijd is hier zéér kostbaar. (Van een onzer verslaggevers) De commissie-Giltay Veth, inge steld door de rector magnificus van de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam, heeft haar rapport over de gebeurtenissen in het Amsterdam se Studenten Corps, de omstandig heden waaronder tuchtrechtelijke maatregelen genomen dienen te wor den en voorstellen tot het tegengaan van excessen in de groentijd, gereed. Het zal begin volgende week, waar schijnlijk reeds maandag, aan de rec tor magnificus, professor dr. J. Kok, worden overhandigd. Het rapport is in beginsel niet voor publikacie. Naar verwacht wordt zal de rector magnificus spoedig, waar schijnlijk binnen enkele weken, tot een uitspraak komen. Aangenomen kan worden dat die uitspraak met redenen wordt omkleed, waarbij cofc argumenten uit het rapport zullen worden aangehaald. De commisise werd ingesteld in overleg met de procureur-generaal en een commissie van reünisten (oud leden) van het Amsterdams Studen ten Corps die reeds een onderzoek was begonnen. Leden zijn mr. D. Giltav Veth (raadsheer bij het gerechtshof, voor zitter). mr. H. G, Stibbe (advocaat en procureur), mr. J. Heintz (rechter), mr. H. W. P. de Vries (substituut officier van Justitie), dr. H. Lubsen (arts) en ten slotte de heer N. M. Posch, oud-lid van het ASC. AMSTERDAM (ANP) Het motor schip Batu, dat toebehoort aan de Stoomvaart Maatschappij Neder land, is dezer dagen in de Cubaanse haven Havana aangekomen. Het schip vaart in charter voor een communlstisch-Chinese rederij. Welke lading de 'Batu' naar Cuba heeft vervoerd is bij de SMN niet bekend. Wel hadden de Chinezen de maatschappij verzekerd, dat er geen strategische wapens verscheept zou den worden. Het schip was van communistisch China naar Alexandrië gevaren en is daarvandaan op 23 oktober naar Havana vertrokken.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1962 | | pagina 1