Honderden Hilversumers zoeken al dagen
hopen op College
Verdraóen
Russische krant schildert een
winters beeld van ons land
m
Textiel-c.a.o.
goedgekeurd
Schoon
I
schip?
Vrijheid
Voorbeeld
Honderden zoeken
Vij vers afgedregd
Alles tevergeefs
Valse meldingen
Bromfietser slipt:
komt om liet leven
Geen gelegenheid
ȃ2f?Ji!
Meest achtergebleven
Hollandse ivinter
Imperialistische kolen
Vraagbaak
HET VRIJE VOLK ZATERDAG 23 FEBRUARI 1963
PAGINA l
maakt luchtfoto's
opsporing van jongen
iWMiffllW!l!!!MIWiii!lll!iiMÜIIL'ü\lliMirt!ll(lSI1ISWaiWi
D« Stichting ran de Arbeid heeft
de ze week de c.a.o. voor de textiel
industrie goedgekeurd.
(Van een onzer verslaggevers) §g
Het zoeken naar het sedert woensdag 13 februari vermiste Hilversumse jongetje Axle van 8
Hamert (9) duurt onverminderd voort. Gisteren heeft de rijkspolitie zelfs vanuit een vlieg- 1
tuig foto's van de binnenstad gemaakt, nadat naspeuringen van de Hilversumse politie mét fjj
behulp van magyrusladders van de brandweer en sterke kijkers op alle daken van oud- jj
Hilversum zonder resultaat waren gebleven.
rail»»
s
mmm
Als prote ondekking op de finale van de 'Ontdek de ster'-wedstryd in
('astelJam te Heerlen, kwam de lE-jarige Betsy Rysterhcrj? te voorschijn.
Dit meisje uit Simpelveld behaalde met haar solo's op de xylofoon de
ereprUs 'Cum Laudc'. Gast-artieste Ria Valk bood haar voor deze prestatie
een mand fruit aan. namens de organisatoren.
Nu de c.a.o. voor de confectieindustrie ter beslissing aan het
College van Rijksbemiddelaars is voorgelegd, hopen wij, dat het
college alsnog deze c.a.o., inclusief de verlenging van de vakan
tie, zal goedkeuren. 5
Dit zeiden de heren De Jong en Koevoet, voorzitter en secretaris van de
t.exuelbedrijtsbond 'De Eendracht', Zij zijn van mening, dat voor een ver
lenging van de vakantie, juist in het confectiebedrijf, zeer klemmende
argumenten gegeven kunnen worden en trouwens ook al gegeven zijn.
Arle van Hemert woont in de
Nieuwe Doelenstraat in Hil
versum, het centrum van de
gemeente. Vorige week woens-
j dag, om zeven uur 's avonds,
werd hij door zijn moeder uit-
gestuurd om zijn vierjarig
i broertje te halen, dat in een
i woning vijftig meter verder bij
kennissen verbleef. Sindsdien
heeft men taal noch teken van
hem gehoord.
De gedachte aan misdrijf dringt
zich steeds sterker op. De Hilversumse
politie heeft daarom justitiële autori
teiten in Den Haag een opgave ge
vraagd van alle personen, die de
laatste jaren door zedendelicten of
pogingen daartoe bekend zijn gewor
den: hun alibi voor die woensdag zal
terdege worden onderzocht.
In en om Hilversum zijn de laatste
dagen vele honderden mensen betrok
ken geweest bij georganiseerde speur
tochten. Zo hebben ruim tweehonderd
voetballers onder leiding van politie
deskundigen het Spaanderswoud en
de bossen bij Anna's Hoeve en Lage
Vuursche uitgekamd.
Meerdere eenheden van de Land
macht zijn ingeschakeld geweest bij
andere pogingen om het jongetje
in de omgeving van Hilversum te vin
den.
De piassen en vijvers in de stad
zijn afgedregd, evenals de vaart bij
de Berensteinseweg die nog open wa
ter heeft. Alie bennen langs de we
gen tussen Hilversum en Vreeland
en langs de rijksweg Hilversum-Haar-
lem zijn nagezocht. De afgelopen
twee dagen heeft ook het zoeken in
de Kortenhoefse Polder geen resultaat
opgeleverd.
Gisteren nog heeft een dertigtal in
woners van Hilversum samen met de
politie de onbebouwde gebieden in de
Kerkeianden en de Egelshoek
braakliggend terrein tussen Hilver
sum en Loosdrecht afgespeurd.
Ook zijn alle zomerhuisjes in de om
geving aan een nauwgezet onderzoek
onderworpen. Alles tevergeefs.
Na het verspreiden van het signa
lement en het vertonen van het por
tret van de jongen voor de televisie
zijn ruim tweehonderd meldingen
binnengekomen van mensen, die
meenden inlichtingen te kunnen ver
schaffen. De politie heeft ze alle on
derzocht, maar is geen stap verder
gekomen.
(Van een onzer verslaggevers)
In de Molenstraat in de buurtschap
IJzerdoom is vrijdagavond omstreeks
half zes de 45-jarige bromfietser H. A
van As uit Tiel om het leven geko
men. De man. die van Kesteren op
■weg was naar huis. slipte op de Ooor
opdooi spiegelgladde weg.
B TJet komt zelden voor dat de
B fractie van de Partij van de
Arbeid in zo opvallende mate ver-
1 deeld stemt als het geval is ge-
weest na de debatten over het Ne-,
1 derlands-Duitse verdrag in de
1 Tweede Kamer. De helft van haar
1 leden heeft voor dit pakket van
g overeenkomsten geen medever-
antwoordeiijkheid kunnen dragen;
g de andere helft heeft niet de con
ti sequenties van een verwerping
H kunnen aanvaarden. Voorstanders
S in de gebruikelijke zin des woords
§S telde noch de eerste, noch de
1 tweede groepering.
Als zich deze situatie voordoet
g in een zo belangrijke, zo bewust
handelende fractie als die der so
il ciailsten. dan moet t Iets zeer
g buitennïssigs aan de hand zijn,
S dan moet de keus die wordt ge--
1 vraagd welhaast een onmogelijke
g zijn. Welnu, de beslissing over de
lg ze goedkeuring was en dit
f§ evenzeer voor andere fracties
1 waarin politiek niet lichtvaardig
wordt bedreven een onmogelij-
In de confectie-industrle zijn im
mers zeer veel jonge mensen werk
zaam. die op dit ogenblik minder va
kantie hebben dan in tal van geval
len gebruikelijk is. Er is dus sprake
van een inhalen van een achterstand
en geenszins van het stellen van een
onredelijke of zelfs zware e:s.
Het zit de bestuursders van De
Eendracht in het bijzonder dwars.dat
werkgevers en werknemers in de con
fectie zelfs niet in de gelegenheid zijn
gesteld hun standpunt in de Stich
ting van de Arbeid'toe te lichten.
Terwijl de werknemersleden in de
stichting (die samen ongeveer
1.200.000 werknemers vertegenwoordi
gen) eensgezind voor goedkeuring
waren, hebben de werkgevers zich rr
even eenstemmig tegen verzet. De
werkgevers hebben te kennen gege
ven, dat een nadere toelichting door
de contractpartijen geen zin zou heb-
Inderdaad dreigen wij nu met
de jongste loonpolitiek, waarbij
de regering zich zover mogelijk
heeft teruggetrokken ten gunste var-
het bedrijfsleven, in de situatie te ge
raken. dat zij geleider zal worden
dan ooit. Maar dan niet geleid door
de regering, maar door het bedrijfs
leven zelf.
Als er nu door de centralen van
werkgevers ten straks misschien dooi
de centralen van werknemers?) zulke
straffe voorschriften aan hun leden
worden gegeven, kan er van overleg
op het niveau van de bedrijfstak nau
welijks meer sprake zijn. Men kan
zich zonder moeite voorstellen, dat
In een verder stadium nog wat meer
aanwijzingen door de centralen wor
den gegeven en de zaak zit hopeloos
vast. Wie moet dan de weg wijzen
uit het slop. Dat behoeft zich van
bemiddelaars. Dat behoeft zich van
onderlinge afspraken niets aan te
trekken en kan beslissen (en behoort
te beslissen) op basis van de macro-
economische gegevens. Het kan daar
bij rekening houden met de bijzon
dere omstandigheden in de bedrijfs
tak, in dit geval in de confectie.
In het algemeen mag verwacht
worden, dat het college, waarvan de
ambtenaren zelf profiteren van de
vakantieverlenging van het rijksper
soneel. tegen een matige uitbreiding
van het aantal vakantiedagen geen
bezwaar hebben.
Dan komi dus o paradox van
het college een restant van vrijheid.
pyjsrcmoM
Né 6 (139)
ftP A jTfl
'19IJ r.
- f, 4''',
(Van onze buitenlandredactie)
Ziehier een communistisch
portret van ons land:
Tot voor kort was Nederland een
machtig koloniaal rijk, hetgrn .an
grote invloed is op mentaliteit en
politiek van de Nederlanders. Daar
door kozen zij altijd de zijde van
degenen die voor onderdrukkirg van
nationale bevrijdingsbewegingen wa
ren en ook nu nog is de regerende
top in Nederland .verbonden met 'de
meest oorlogszuchtige kringen van
het imperialistische blok' als gevolg
van de vrees voor verlies van 'de
laatste koloniale bezittingen.' Dat
zijn dan na het verlies van Indo
nesië en Nieuw-Guinea: 'Surinam
en een aantal Antilliaanse eilan
den.' )-
De man die dit portret schilderde
is de Russische journalist P. Naoe-
moir, die met een artikel van twee
en een halve pagina in het Sowjet-
weekblad Za Rocöjezjom (In het bui
tenland) het beeld van ons land be
paalde zoals vele. Russen het heel
lang met zich mee zullen dragen.
Want de wereld is groot en het
zal dus nog wel even duren, voor
ons landje voor een nieuwe karak
teristiek aan de beurt is in dit blad,
dat voornamelijk een wekelijks over
zicht bevat van voorzichtig en met
zorg geciteerde artikelen uit de we
reldpers.
E M E H E A 11 t M O E O s'o 3 T I H M HHOCIPAHHOH nPECCU
H 3 A A H ri ECO tO 3 A)«y PH A HHCf OJ CCCF
ben. omdat zij toch bij het eenmaal
genomen besluit zouden blijven.
De heer De Jong merkte op, dat
het parool, dat door de werkgevers
is uitgegeven: dit. jaar geen verlen
ging van de vakantie, op zichzelf al
in strijd is met het wezen van de
nieuwe loonpolitiek. Hierdoor wordt
Immers overleg op het peii van de
bedrijfstak 'óf uitermate beperkt, óf
misschien helemaal onmogelijk ge
maakt en dat is juist het tegenover
gestelde van wat ons is voorgespie
geld.
Men houdt ons nu van 1959 af aan
liet lijntje. Toen heeft de minister
president de vrijere loonpolitiek aan
gekondigd. Wij weten wat daarvan
terechtgekomen is. Helaas blijkt, dat
de mogelijkheid van grotere vrijheid
voor het bedrijfsleven, die in de
nieuwe loonpolitiek aanwezig was, nu i
door liet bedrijfsleven zelf in dit ge- j
val door de werkgevers, die bindende
afspraken hebben gemaakt, om zeep
wordt gebracht.
Dit verdriet ons zeer. Maar wij
vinden het vooral erg, als men in het
geheel geen oog blijkt te hebben voor
de bijzondere omstandigheden In de
verschillende bedrijfstakken.
En nu stellen wij onze hoop op
het College van RÜjksbemiddelaars.
dat uiteraard niet gehouden is. de
afspraken die de werkgevers hebben
gemaakt, uit te voeren
-
In Duitsland bespeurt men thans vlagen
om vriendschap met pacten te schragen.
Haast iedere dag
is er wéér een verdrag
ook al zijn die soms slecht te verdragenjg ke taak
g Natuurlijk, er moest eindelijk
eens schoon schip worden ge
maakt. Met name op financieel
terrein waren er zaken te rege
len die niet voor alie tijden onaf
gedaan konden worden gelaten.
De slachtoffers van de nazlter-
reur. om ons nu maar tot hen te
beperken, hebben waarlijk lang
genoeg gewacht op de minder dan
bescheiden uitkeringen die de
rechtsopvolgers van de vroegere
overweldiger maximaal voor hun
rekening schenen te kunnen ne
men.
"•V/Iaar en ziehier de kern van
de moeilijkheden waarin de
Tweede Kamer is verstrikt ge
raakt de Rijnvaart, die onder
zulke donkere wolken schuilgaat?
En de-geschillen over de grens in
het gebied van Eems en Dollard?.
En de teruggave van Elten -en
Tudderen, in combinatie met een
lange reeks andere correcties,
waarvan plaatselijk de gevolgen
soms nauwelijks zijn te overzien?
En het doorvoerverbod voor tie
haven van Delfzijl, dat eerder aan,
middeleeuwse horigheid dan aan'
hedendaagse integratie doet den
ken?
Al deze dingen had een slappe
onderhandelingsdelegatie in één
koop genomen met het ellendige
bedrag aan geld van 280 miljoen
Duitse marken. Heel dit complex
van onvergelijkbare grootheden,
economische, territoriale, ver
keerstechnische en psychologi
sche. kreeg de Tweede Kamer af
te wegen tegen... ja, tegen w^t
eigenlijk? Tegen een soort smarté-
geld en tegen de Duitse wens van
een zogenaamde Generalbereinl-
gung waaraan naar Nederlandse
opvatting weinig reins viel te be
kennen.
Uit verdragstechnlsch oogpunt'
derhalve een hoogst irreële bun
deling van belangen en factoren.;
Politiek beschouwd: een keus dte
nog des te onmogelijkèr was ge
worden na de toenadering tussen
de heren Adenauer en de Gaulle.'
met alle onzekerheid van dien
over de toekomst van de Europese
gemeenschap.
Tn een sfeer van diepe teleurstel
stelling heeft de Tweede Ka
mer beslist. Elk redelijk alterna
tief ontbrak haar, naar welke kant
zij de schaal ook wilde laten door
slaan. Op een omvangrijke min
derheid na heeft zij in arren moe
de haar goedkeuring gehecht aan
een verdrag, belast met zware hy
potheken Of deze te rechter tijd
en zonder chicanes zuilen worden
ingelost, heeft Nederland niet In
de hand. We kunnen er slechts
het beste van hopen. Dit is de
wrange nasmaak van deze ver
dragstragedie kwaad, voortge
komen uit kwaad.
Het beeld is echter nog niet volle
dig. Er zijn volgens de heer Naoe-
mow nog meer 'kluisters'. Het eco
nomische leven van ons land word.
beheerst door vier concerns: Kon
Olie en Uniliver (Engels-Nederlands)
en de AKU en Philips (ten dele met
Duits kapitaal). Dan volgt een ver
haal over een sterke invloed na de
oorlog van het Britse kapitaal dat
langzaam aan werd afgelost door
het Duitse kapitaal met gelijktij
dige versterking van de druk van
het Amerikaanse kapitaal. De toe
treding tot de Euromarkt versterkte
deze verandering nog.
Uit inertie juichen echter dc 'Hol
landse burgerlijke kranten' de Eu
ropese eenwording nog steeds toe,
hoewel volgens Naoemow niemand
kan i ontkennen dat Nederland het
'meest achtergebleven land van de
zes is'. Bij Philips en de bazen van
de AKU ,;aat het best, maar "veie
ondernemingen en zelfs hele be
drijfstakken bevinden zich in verval.'
Met de landbouw is het volgens
de heer Naoemow ook al helemaal
mis en wel juist doordat de Neder
landse boer engoedkoper produceren
dan de Duitse. Dat keert zich vol
gens hem in de gemeenschappelijke
markt tegen hen. Teneinde alle boe
ren in de Euromarkt gelijk te maken
Madurodam is weer verrijkt, met een miniatuurtje. Een geheel uit koper vervaardigd model (schaal een op
twintig) van de zeesieepboot 'Zwarte Zee', werd gisteren aangeboden. Daarmee heeft Madurodam de boot nog
eerder dan rederij Smit en Co., waarvoor het origineel nog fn aanbouw is. Het model moet alleen nog geschilderd,
worden.
worden nl. de prijzen van grondstof
fen voor Nederlandse boeren ver-
>oogd evenals de pachtprijzen.
Hier acht de heer Naoemow de
tijd gekomen zijn verhaal wat te
verlevendigen. Hij geeft verslag van
een bezoek aan een Noordhollandse
tuinder, Gerrit de Vries uit Andijk.
Deze ma- kon met groenten en
bloemen niet meer rendabel werken
en heeft nu zijn hele bedrijf omge
schakeld op appels en peren; over
een jaar verwacht hij de eerste
oogst. Gerrit de Vries heeft de heer
Naoemow verzekerd, dat hij de bes
te verwachtingen heeft van de ap
pels en de peren, maar de heer
Naoemow heeft af en toe "paniek'
in zijn ogen gezien.
Niet in de eerste plaats voor Ger
rit de Vries kwam de Russische
journalist naar ons land. Zijn voor
naamste reisdoel was het congres
van de Partij van de Arbeid
Het hele verhaal in Za Roebjez-
jom draagt overigens als kop "Een
Hollandse winter', want onze goed-
vaderlandse gewoonte om eerst
uitvoerig over het weer te praten
voor wij tot zaken komen, heeft hij
in dit verhaal toegepast.
Enkele dingen die hem als buiten
staander bijzonder troffen: zeer ve
len doen mee aan het ijsvermaak,
hetzij schaatsend, hetzij baanve-
gend en zeer veel 'ouderwetse'
schaatsen, gedeeltelijk van hout, ge
deeltelijk van ijzer beeft hij gezien.
Hij vermeldt de stagnatie in het
vervoer in ons land als gevolg van
c'e kou (een foto van mensen in de
rij voor een zakje kolen in Amster-
dam "s volgens het Onderschrift een
typerend beeld voor deze winter) en
i hij vertelt hoe hij de grote brand
i in de Spuistraat enkele weken gele
den van nabij meemaakte.
De brandweerlieden konden, zo
zegt hij, geruime tijd geen gebruik
maken van de brandkranen doordat
deze bevroren waren. 'Redding was
i vlakbij: in de gracht. Maar in de
S eerste plaats moest eerst nog ie
mand op de gedachte komen het
grachtwater te benutten en in de
tweede plaats was het toen nodig
gereedschap te vinden waarmee een
bijt in het ijs kon worden gehakt.
Ook in de winterellende heeft
hij echter nog het imperialisme be
trapt. Een Amerikaanse vrachtboot
met kolen, die voor de bezettings-
troepen in West-Duitsland bestemd
i waren, werd in Rotterdam gelost.
De 'rechtse pers' in ons land
schilderde dit af als een daad van
menslievendheid, maar Naoemow
kwalificeert hei als munt slaan uit de
Europese kou van de zijde van de
Amerikaanse bondgenoten. Die ko
len werden alleen maar verkocht
omdat zij toch niet verder de Rijn
op konden worden getransporteerd.
(Van een onzer verslaggevers)
Ze hangen wat rond in het
Amsterdamse hotel Krasna-
polsky, ze zitten in plukjes in
de lobby, ze schrijven de zo
veelste brief naar huis zoals
Bernard Yeboah Asnamah
(23). 'Maar wat moet ik toch
schrijven? Ik weet niet wat er
met mij gaat gebeuren. Ik weet
niet, waar ik terechtkom.'
Ze weten geen van allen
waar ze terechtkomen. Die
onzekerheid maakt de 24 Gha-
nese studenten, die Bulgarije
zijn ontvlucht uit protest tegen
de behandeling die ze in Sofia
te verduren kregen, rusteloos
en ook een beetje bang: Zou
den we wel in Nederland mogen
blijven?
Nog is er geen bericht gekomen
van het ministerie van Buitenlandse
Zaken in Den Haag en zolang die
beslissing er niet is, zwijgt de leider
van de groep, de 25-jarige Robert
Kotey in alle talen: 'Ik heb orders
gekregen om niets te vertellen.'
Zelfs een antwoord op de argelo
ze vraag hoe hij het in Nederland
vindt wist deze economische student
bijzonder diplomatiek te omzeilen.
Ook bij zijn landgenoot Edwin
Amonoo, die eveneens economie stu
deert, kon het vriezen of dooien: 'We
zijn hier pas een weekje. Het is een
beetje te vroeg om nu al at over
Nederland te zeggen. De Nederlan
ders zijn erg gastvrij en vriendelijk.'
Amonoo vertelde, dat Amsterdam
se studenten de Ghanezen wat ver
tier hadden bezorgd: 'We zijn te
gast bij families en naar de bios
coop geweest en we hebben met stu
denten gesproken. Ja, we zijn hier
goed ontvangen.'
Acht studeren medicijnen, zes
landbouw, drie economie, twee ar-
moeten zwijgen
chitectuur en de anderen o.m. beel- ien opgeven, maar ik heb doorge-
dende kunsten, zo vertelde Amonoo in i zet. Nu kan ik het Nederlands vol-
een aecentvol Engels.
Maar dc 19-jarige
Gambrah uit Accra die sinds au
gustus ais enige student uit Ghana
in Nederland medicijnen studeert
aan de -.k. universiteit van Nijme
gen. onthulde in gebroken Neder
lands dat slechts drie van zijn 24
landgenoten diploma's hebben op
grond waarvan zij tot Nederlandse
universiteiten kunnen worden toege
laten.
Alle anderen hebben aldus Gam
brah. een vooropleiding, die gelijk
staat met de vierde klas van onze
li.b.s. of gymnasium. Zij zouden
hier dus nog tenminste twee jaar
moeten bijspijkeren om het Neder
landse hoger onderwijs te kunnen
volgen. Dat is, mede met het oog op
de taal, nogal moeilijk.
In Duitsland aldus Gambrah, be
staat een speciale vooropleiding van
twee jaar voor dit soort buitenlan
ders, maar Nederland kent die niet.
Hoé Gambrah Nederlands heeft ge
leerd? 'In het begin was ik erg
teleurgesteld, Ik had mijn studie wil
gen. Ik heb het van vrienden ge-
Emmanuei j leerd. Ik kan nu de radio goed ver
staan en ik kan ook Nederlands le
zen. Schrijven is echter moeilijker.'
Gambrah heeft zich bij zijn land
genoten, die nu sinds vo-ige week
in hotel Krasnapolsky bivakkeren
gevoegd. Hij is hun vraagbaak en
toeverlaat. 'Als ik hier mag blijven
kan ik dan op de landbouwschool in
Deventer terecht?', vroeg de land-
bouwstudent- Bernard Yeboah hem.
Zo vragen ze allen honderduit. Als...
Als ik hier mag blijven.
Negen hunner willen in Neder
land studeren, vijf in Oostenrijk en
de overigen in West-Duitsland. 'Het
is in Ghana allemaal anders', aldus
Yeboah. 'Daar duurt de lagere
school zeven, acht of negen jaar en
de middelbare school nog eens ze
ven jaar.'
Ze zijn het er allen roerend over
eens, dat de Nederlanders fijne men
sen zijn. 'Ik kijk vooruit en dan
denk ik san de hechte vriendschap den za.
die er tussen de volkeren van Ghana
en Nederland bestaat.' verklaarde
Edwin Amonoo en hij voegde eraan
teo: 'Wij studenten aarzelen niet
overal te studeren, waar wij gele
genheid hebben en waar de atmosfeer
daarvoor gunstig is.'
Het Nederlandse voedsel? Dat
gaat best. De kou? In Sofia kan het
nog kouder zijn en 's zomers is het
er soms zelfs nog warmer dan in het
goede Ghana.
Met kunst- en vliegwerk kregen
we ook nog even de culturele at
taché van de Ghanese ambassade
in Bonn te spreken. Kajper Mensah
logeert bij de zijnen tl Kras. Hij
was bereid ons iutteie seconden in
zijn kanter te woord te staan. 'U
begrijpt...' Wij begrepen. Hij vertel
de ons, dat hij ons niets kon ver
tellen, Eerst moet de beslissing uit
Den Haag komen; daarna graag
tot uw dienst.
Hoe h(j ons land vond. Ook op
deze vraag was het taboe. Het zou de
beslissing in Den Haag misschien
eens kunnen beïnvloeden je kunt
nooit voorzichtig genoeg zijn, vin-
iV.Tinistër Marijnen heeft plan-
x nen om een aantal van de
thans bestaande boeren-proef-
boerderijen af te stoten. Zij vol
doen niet meer. Wat wil dat zeg
gen? Van de 200 boeren, die een
aantal jaren geleden zorgvuldig
zijn geselecteerd en agrarische
paradepaard]es vormden, blijkt
dertig tot zeventig percent niet
meer aan de eisen te kunnen
voldoen. Zij hebben allerlei fa
ciliteiten genoten. Hun bedrijven
dienden om de andere boeren ih
de streek te laten zien hoe het
moest.
De bedrijfsresultaten van veel
voorbeeldbedrijven zijn in de
laatste jaren snel achteruitge
gaan. Voor de boeren in de streek
bleven zij echter een voorbeeld.
De gang van zaken op deze voor
beeldbedrijven was voor de boe
ren, wier inkomsten ook daalden,
het tastbare bewijs dat het ook
onder de voor de streek meest
gunstig denkbare omstandighe
den niet meer kón.
jUen sprekender aanklacht tegen
-J het landbouwbeleid, dat de
KVP-minister mr. V. G. M. Ma-
rijnen de laatste jaren heeft ge
voerd, is moeilijk te vinden. Zelfs
de besten, de aanvoerders in de
streek, komen er niet meer uit.
Niettemin gaan deze minister
en zijn directeur-generaal door
met de boeren voor te houden dat
zij, wanneer ze maar onderne
mers zijn, nog wel tot goede re
sultaten kunnen komen. De gang
van zaken op de voorbeeldbedrij
ven bewijst hoe hol dit gepraat
is. Door het opheffen van een
aantal voorbeeldbedrijven tracht
de minister nu de boeren ec i
scherp tegenargument uit han
den te nemen. Maar de resultaten
van het beleid van minister Ma-
rijnen laten zich toch niet loo
chenen. Slechts een radicale om
mekeer van het landbouwbeleid
kan nog voorkomen dat het 'boe-
renvraagstuk' een zeer groot so-
i ciaal probleem wordt.
