n hond jankte steeds als hij er was' Verdachte kwam elke drie weken bij haar op bezoek na het bezoek? VRIJ SPEL »blk Zelfstandigen kregen eerste kinderbijslag Prinses geeft keizer Himhito wandelstok VITAGIST ek nje Les Arrestaties wegens 'malzess peen la tie 'Kwartiermakers' naar Djakarta t» igg-yt*.*.. HE7 VRIJE YOLK VRIJDAG 5 APRIL 1963 PAGINA 3 (Van een onzer verslaggevers) De moord op de 45-jarige Amsterdamse prostituee Zwarte Truns (Judith K. B.,) die op 16 mei 1959 in de Bergstraat werd gepleegd, is na bijna vier jaar opgelost. Onvindbaar Hij lachte Iedere 3 weken Confrontatie Bekentenis met samen 32 kinderen) TEGEN LUCHT-ZEE. EN WAGENZIEKTE AJaar politie Woensdag weer ZAKENREIS II DS ARK Ria lost moord op op Dank zij de opmerkzaamheid van dc 36-jarige publieke vrouw II. W., bekend onder de naam Brabantse Ria, die zelfs de vermoedelijke dader, de 30-jarige ongehuwde tuinman J. van P. uit Maarsbergen (provincie Utrecht) tot een bekentenis wist te bewegen. Hoofd-inspecteur H. Bremer en re chercheur A. Baantjer van het bu reau Warmoesstraat, die donderdag het nieuws op een, persconferentie meedeelden, zwaaiden dan ook rijke lijk lof toe aan deze Brabantse vrouw, die anderhalf jaar lang in steeds stij gende en op het laatst.haast dodelijke angst heeft geleefd, Zij vermoedde reeds anderhalf jaar geleden dat de rustige blonde jonge man die haar om de drie weken be zocht de moordenaar van Zwarte Truur was. De manier waarop deze vrouw in de laatste fase van het verhoor de man in het nauw bracht met indrin gende detailvragen en hem ten. slot te tot een bekentenis overhaalde, was werkelijk bewonderenswaardig, zei hoofd-inspecteur Bremer. Ria zelf. die nog lang niet tot rust gekomen was toen zij ons het verhaal vertelde, gaf als eerste verklaring dat zij haar leven té danken had aan haar grote herdershond. Deze" hond toonde een instinctieve afkeer bij de bezoeken van Van P. "Hij liet dan ook nooit een oog van de man af en bleef altijd bij mij in de buurt,' ver telde ze. Voor de politie verzandde het on- derzoek naar de moord op Zwarte Truus toen de helblonde, ongeveer 1.82 meter en ongeveer 25-jarige jon geman die als laatste bezoeker bij het slachtoffer was gezien, op de be wuste zestiende mei onvindbaar bleek. Een aantal personen, dat aan het signalement beantwoordde en onder vraagd werd, had een alibi of kon door de vijf vrouwen die de bezoeker in de slecht verlichte straat, gezien hadden, niet met zekerheid herkend worden. Ook het onderzoeken van tips, o a. van Brabantse Ria zelf, leverde niets op. En Ria was kroongetuige, want de onbekende was voor hij by Zwarte Truus naar binnen ging bij haar op de stoep geweest en was na een paar woorden met haar te hebben gewis- selci doorgelopen naar het huis waar Truus zat. 'Ik heb hem nog gegroet toen hij na een minuut of zeven weer Jangs kwam en voluit tegen mij lachte. Hij liep naar de Singel en ging in de richting van het Centraal Station.' zei Ria. Later bleek Van P. haast gehad te hebben om de trein van kwart over twaalf naar huis te halen. Kort na het vertrek van de man werd Truus dood in itaar woning gevonden door Miep N, een collega die in hetzeifde pand een kamer achter die van Truus had gehuurd, Miep waarschuwde de 04-jarige be heerster van het huis, M. R., die de politic alarmeerde. Brabantse Ria vertelde ons dat zij de blonde jongeman, zij het dan met een donker pak ditmaal en los ge kamd haar, de dag na de moord, op eerste pinksterdag dus, weer in de straat had gezien, samen met een jonge vrouw. Kort daarop is Bra bantse Ria verhuisd naar de omge ving van de wallen. 'Daar zag ik ruim twee jaar later de lichtblonde man weer. Dat was op de dag. van het verregende bloemencorso ih septem ber 1962. Hij kwam toen voor het eerst bij haar op bezoek. Het was een rustige man, die niet vee! zei. maar hij kon wel vreemd zitten staren,' vertelde Ria ons verder, 'ik voelde mij nooit op mijn gemak en de hond jankte altijd als hij er was.' Om de drie weken heeft Van P, de vrouw bezocht. Bij een van de vol gende ontmoetingen heb ik gevraagd: 'Zeg, heb ik je al niet eens eerder gezien?' En later: 'Kan het zijn dat je een dag na de moord door de Bergstraat gekomen bent?' - ging de vrouw verder. 'Jan, zoals ik Van P. noemde, ging daarop ontwijkend in, maar ik voel de dat hij het was.' zei Brabantse Ria. 'Ik moest zekerheid krijgen en die kreeg ik pas toen Van P. eind november vorig jaar in haar kamer een soort aanval kreeg, waarbij hij helemaal verkrampte en schuim op zijn lippen kreeg. Toen wist ik het zeker en daarna heb ik gevraagd: 'Zeg. jij bent toch die vent die op de avond van de moord in de Berg straat bij mij op de stoep bent ge weest en naar Judith bent gegaan?' "Dat kan wel, het zal wel zo zijn,' was het verrassende antwoord van Van P. daarop. Dit gesprek is het laatste wat Ria met Van P. heeft gehad voor zij hem donderdagmorgen weer zag op het politiebureau Warmoesstraat, want sinds december heeft hij de .vrouw niet meer bezocht. 'Wel liep hij her haaldelijk in de buurt en bespiedde j mij,' zei Ria, 'ik werd haast gek van j angst'. I Ria weigerde. 'Ik heb liet anderhalf jaar volgehouden en als er een poli tieman komt is de zaak stuk.' vertel de zij ons,. Woensdagmiddag kreeg Ria het verzoek onï op het politiebureau te komen. Hoofdinspecteur Bremer en rechercheur Baantjes waren toen zover, dat zij Van P. in een provin ciestad in Gelderland hadden aange sproken en hem gevraagd hadden of hij bereid was mee te gaan naar Amsterdam, voorlopig voor het geven van inlichtingen. Bij confrontatie door een aan een zijde doorzichtige spiegel, een zoge naamde Franse spiegel, herkende Ria de man onmiddellijk, ofschoon hij tussen vijf andere blonde mannen in stond. Nog woensdagavond begon de poli tie aan een reconstructie van het hele misdrijf in dc Bergstraat, om kwart voor twaalf werd daar met medewerking van alle vijf getuigen, die op de avond van de moord in de straat geweest waren de hele toe-, stand opnieuw tri scène gezet. Ria kwam in het huis waar zij vier jaar. geleden zat. een rechercheur nam de rol van Judith ovt?r cn de andere vrouwen stelden zich op dezelfde plaatsen op waar zij ln de moord- nacht gestaan hadden. Een voor een werd een aantal rechercheurs de straat ingestuurd, ook de verdachte maakte dc gang van de stoep van Ria naar die van Judith. Hij werd dadelijk herkend en later tijdens een confrontatie op het hoofdbureau werd hij nog-' maals aangewezen. 'Onmiddellijk begonnen wij met het. verhoor,' vertelde hoofdinspec teur Bremer, 'cn ofschoon wij duide lijk konden vaststellen dat Van P. aan alle kanten draaide en loog, konden wij hem niet tot een beken tenis krijgen. Donderdagmorgen om tien uur ging 'het verhoor verder en later werd Ria erbij gehaald. Tot in details vroeg, zij'over aller lei zaken die op de moord betrekking hadden en steeds weer bewees zij dat de verdachte Van P. loog. Door op zijn gemoed' te werken wist zij de man ten slotte te bewegen too te geven. Eerst dat hij in het halletje bij Judith geweest was. later dat hij bij haar in de kamer geweest was en ten slótte dat Van P. hei slachtoffer verlaten had toen zij doad op de grond lag. Deze bekentenis heeft hij later nog maals bevestigd tegenover de politic. 'Ik kon het wel uitschreeuwen toen lsel zover was," zei Ria, 'maar ik moest het doen, want wat Truus ge beurd is. had net zo goed mij of iemand anders kunnen overkomen,' besloot Ria haar verhaal. Hoofdinspecteur Bremer liet tij dens de persconferentie duidelijk doorschemeren, dat hij persoonlijk van mening is. dat van de opzet te doden geen sprake geweest is. Hij meende dat dit. meer een geval voor de psychiater dan voor de rechtbank zou worden. Van P. is nog nimmer met de politie in aanraking geweest. MOSKOU (AP? Acht joden, on der wie jwee vrouwen, zijn twee we ken geleden gearresteerd op beschul diging van 'speculatie in matzes' voor .de vierir.van het joodse Paasfeest, zo wordt uit joodse kringen Sn Mos kou gemeld. Vijf van de acht zouden weer zijn "vrijgelaten. De twee vrouwen en een j betaalde functionaris van cie joodse gemeenschap zouden nog gevangen worden gehouden. De autoriteiten in Moskou hebben vorige maand geweigerd de joodse gemeenschap toestemming te verle nen hun traditionele matzes te bak ken. Na deze weigering hebben dc joodse leiders hun" gelovigen aange raden zelf ongezuurd brood te bak ken. Tot ambasadeur in Denemarken is benoemd dr. K. E. v. d, Mandele, thans inspecteur van de buitenlandse dienst ia Den Haag. Van een onzer verslaggevers) Vier gezinnen, behorende tot de groep zelfstandigen met een Inkomen beneden 14.000, hebben gisteren in het gebouw van de Raad van Arbeid in Den Ilaag als eerste in den lande een enveloppe met daarin de nieuwe kinderbijslag voor zelfstandigen in ontrangst genomen. s Het was de familie Th. Hoek. waar van de vader bakker is in Schipluiden (acht kinderen», Th. van Tol uit Poeldijk, een gepensioneerde rijwiel hersteller (tien kinderen), de tuinder P. Vis uit Wateringen (acht kinde ren» en mevrouw Th. Saltex'sVan der Poel. moeder van zes kinderen uit Den Haag, die gekomen was, omdat haar man, die expediteur is. op het ogenblik in het buitenland is. Advertentie /JR. (Van een onzer verslaggevers) DE VLAMMEN uit het oliepijpenbos van Pernis stonden als feestelijke oranje wimpels hoog boven de "Waterweg en de nieuwe industrieën van het Europoortgebied, waar een Mexicaanse president-zakenman en een Nederlandse zakenman-president- directeur (C. Verolme) elkaar gistermiddag een hand toesta ken die zakelijk gezien straks wellicht over de oceanen heen- reikt: een scheepswerf van Verolme in Mexico? President dr. Adolfo Lopez Mateos, een uurtje tussen zijn landgenoten ln de woning van de Mexicaanse ambassadeur in Den Haag, zei ons gister middag: 'Er zijn inderdaad mogelijkheden voor Verolme in ons land. De hier vandaag gevoerde besprekingen tussen Verolme en onze regering zullen in de tweede helft van april in Mexico worden voortgezet.' Op 11 maart ging ik naar het politiebureau, waar ik met de heren Bremer en Baantjer praatte. Zij ge- loofden mij niet zo erg. Hoofdinspec teur Bremer gaf toe, dat het verhaal j aanvankelijk onwaarschijnlijk gele- ken had, maar omdat het een moord betrof was men onmiddellijk met het onderzoek begonnen en beetje bij beetje kon uit de gegevens, die Ria bij haar gesprekken met Van P. had verzameld een beeld van de man ver kregen worden en ten slotte kon zijn identiteit en andere persoonlijke ge gevens achterhaald worden. Op zondag 17 maart .belde Ria de politie. Van P. was 's middags met een zwarte bril en een aipinopetje en voorzien van een parapluie weer in de buurt van haar woning ge- weest. Nog twee maal waarschuwde j zij de politie, maar steeds was de man verdwenen voor een rechercheur hem had kunnen vinden. Vorige weck woensdagavond kwam de man weer voorbij, ditmaal Ln een blauw pak en wederom met een alpi nopetje. Ria belde de politie, zij was doodsbang. Hoofdinspecteur Bremer bood baar bescherming aan, maar ÏSiSSS TOKIO (AP/ Prinses Beatrix heeft aistcrr.il in Tokio een bezoek ge bracht. aan keizer flirohito en kei zerin Nagako. Zij bood de Japanse vorsten twee geschenken aan... De Keizer kreeg een zwarte wandel- stok van schildpadleer, de Keizerin j een parfumkistje. Dc prinses was met een door twee I paarden bespannen rijtuig afge haald. Hierin legde zij de 6,5 km af naar het paleis in het hartje van Tokio. Op de foto prinses Beatrix met het Japanse, keizerlijk paar. 'Onze bevolkingsgroei is een Jast die ik schat op ten minste anderhalf maal de nationale bewapeningslast. Dit maakt men zich in Nederland on voldoende bewust. De poli tieke partijen noemen dit kind niet bij de naam. En helaas zijn er zelfs economen die het probleem met fraaie, maar m.i, onhoudbare bere keningen eerder versluieren dan belichten Prof. Pen geeft ons een klein privé-college op een bovenkamer (aan studenten welbekend: zij doen er tentamen) van zijn lichte luch tige huis in de Groningse buiten wijk Helpman. Zijn harén zijn ge deeltelijk grijs, zijn manieren (van trappenklimmen en ook van spre ken»* jeugdig, lenig, speels. Toch heeft hij rustig conclusie op con clusie gestapeld, telkens met een laagje 'cijfers en feiten ertussen. 'Laat men mij op mijn argumen ten bestrijden, zegt hij. 'en zich niet van dit ernstige probleem af maken door mij, wat in de katho lieke pers onlangs weer eens ge beurde, met een cabaretier te ver gelijken.' Onze bevolkingsgroei iaat die van alle andere Westeuropese lan den achter zich. In de meeste ge vallen vér. Dit is wat prof. Pet» er van zegt "Nee, van een eclit taboe zou Ik niet willen spreken. Maar toch zijn er. verschijnselen.Mij is een geval bekend van iemand die voor Be Reflec'or (een blad voor mid delbare scholen) een artikel schreef met een beschouwing over de ernst van het levolkingspro- bleeni in dc arme landen wel nu, dit artikel werd geweigerd. 'U begrijpt, wij komen op alle scholen en moeten met alle rich tingen rekening houden heette het. Ander voorbeeld. Eind vorig jaar kwam in de 'V.N. aan de orde een voorstel van de Scandinavi sche landen met o.n. Pakistan en Tunesië om studie te maken van het bevolkingsvraagstuk cn ook om (als een land daar om zou vragen) hulpgelden ter beschik king te stellen van nationale ge- boorteregeiingsprogramma's. Veel Aziatische landen stemden vóór. Nederland onthield zie'- van stem ming. Dat is een ernstige zaak. En het wordt bepaald schandalig als men let op wat daarna gebeur de. Dan zegt De Quay in de Ka mer. dat de bepaling van de groot te van het kindertal een onaantast baar recht van de ouders dient te zjjn. Is dat niet het toppunt? Als- je die landen (zelfs als ze erom gevraagd hebben) dc kennis cn de middelen onthoudt, onthoud je de mensen daar nu juist ook die veel- Vandaag een interview met PROF. DR. JAN PEN Hij is 43 jaar oud. begon in za ken, werd ambtenaar en vervol gens adviseur bij Economische Zaken, daarna hoogleraar eco nomie in Groningen. Hij heeft vele publikaties op zijn naam staan, o-a. in populaire uitgaven: Moderne Economie. Het aardige van de economie en Harmonie en conflict. Prof. Pen speelt pia no en schildert (abstract geroemde vrijheid. En dan te be denken dat het toch wel aan enigê twijfel onderhevig mag worden ge acht of juist in de bevolkingsgroep waartoe prof. De Quay behoort, de gezinnen altijd zo geheel zonder in vloed van buitenaf hun kindertal hebben kunnen bepalen. Op die manier dreigen de onderontwik kelde landen het slachtoffer te worden van Nederlandse vooroor delen, En dat wordt dan gezegd na mens een regering waar -libera len' in zitten... Het valt niet te ontkennen, dat "er weerstanden zijn om het Nederlandse vraagst-k nuchter onder ogen '.e zien. De bevolking is in de laatste tien jaren met één en een kwart percent per jaar toegenomen. Om iedereen werk te geven cn opdat het nationale inkomen per hoofd niet achteruitgaat, moeten er zgn. breedte-investeringen plaatsvinden. In machines, gebouwen, wonin genHoeveel? B- een 'kapitaal- coëfficiënt van 5 komen we op 5 x 11 Cc. vr fij fa van het nationale inkomen. Zoveel moet dus per jaar opzij worden gelegd louter en alleen om de bevolkingstoeneming op te vangen. Dat is ruim anderhalf maal zoveel als onze militaire in spanning vergt (4 pereent van het nationale inkomen). Het komt er natuurlijk op neer, dat we de hoge bevolkingsaanwas betalen met een lagere consump tie. De gevolgen zijn nog schade lijker dan in de cijfers tot uitdruk king komt, doordat we op zo'n klein brokje grond zitten. De rand stad groeit dicht. Het onderwijs is al lang een knelpunt. Zaken als drinkwatervoorziening, anti-ver vuilingsmaatregelen, wegenaanleg en recreatie beginnen onevenredig hoge uitgaven te \ergen. Er zijn voorts nog een paar com plicaties. Ten eerste. De last van de bevolkingsgroei drukt ongelijk. Op de armere mensen drukt hij het zwaarst. Wie in een villa tc Wassenaar woiint en «aar Elba met vakantie kan, merkt van dc volte minder. Bovendien spitst het hele probleem zich toe op de wo ningbouw. En u neet het: het zijn niet de welgestelde gezinnen die het meeste van de woningnood te lijden hebben. Dan is er dit punt: onze af hankelijkheid van de export, in 1963 voclbaaröcr dan ooit. Bijna de helft van ons nationale in komen moeten we verdienen door te exporteren. Dus die export moet (moét, hoort u) jaar in jaar uit groeien. Wij dienen te'kunnen con curreren. En hoe kan dat? Door de ionen in toom te houden. Het is vooral onze grote bevol kingsgroei die maakt dat hier het deksel zo stijf op de pot wordt ge houden. Wij zijn het enige land ter wereld dat omtobl met zoveel ingewikkelde cn zulke loodzware organen (College van Rüksbemid- delaars. Stichting van de Arbeid. Soc.-Econ. Raad) om het loonpeil te z.onder die bevolkings groei zouden we meer vrijheid kun nen hebben, vrijheid ook voor wat klassenstrijd a Ja Hoefnagels. Maar het Tolgcnde argument doet de deur dicht. Wij veronder stellen steeds maar, dat het met de economische groei blijft lukken. Vijftien jaar hebben wij inderdaad het probleem onder de knie gehou den. De exporteurs, de investerin gen (meer dan twee miljard per jaar) hebben ons gered. Maar nu zal er eens een tijd komen en die tijd köint, al kan het even duren dat de expansie minder snel gaat. O, helemaal geen de pressie, hoor.Alleen, tot nu toe hebben we de wind van de con junctuur steeds méc gehad. Laten we eens aannemen, dat de investe ringen van 20 tot 10 pereent da len. dan groeien we nog, maar minder snel. Toch komen we dan onmiddellijk terecht in een werk loosheid; een werkloosheid die, be grijpt u goed, niet voorbijgaand verschijnsel is, maar structu reel. Daarbij zijn het weer de zwaksten die de klappen krijgen. Voor deze risico's, verbonden aan ons huidig tempo van bevolkings aanwas. sluit men in liet algemeen de ogen. "'et was te wensen, dat economen en politici zich hierop gingen beraden in plaats van het probleem weg te goochelen zoals nu te vaak gebeurt. Er zijn zelfs eeonomen die met wiskundige mo dellen zich zelf bewijzen dat onze grote bevolkingsgroei een stijging van de welvaart per hoofd mee brengt. Wat de politiek betreft: de Par tij van de Arbeid is doordat zij haar leden betrekt uit verschil lende levensbeschouwelijke groe pen, niet vrij naar buiten toe harde taal over deze kwestie te spreken. En de VVD, waarvan ik het aardige vind dat zjj in som mige emotionele zaken (waaron der deze) wél vrij is, blijkt zich de mond te laten snoeren in het coali tiekabinet: toen De Quay dat zei, van die ouders die in vrijheid hun kindertal moeien bepalen, hadden de liberalen als één man uit het kabinet moeten lopen. Maar nee.. We leven in een schijnheilig landje.' Hij heeft al een kostbaar stukje Holland in zijn bezil, een schilderij van de oude roeester Ludolf Back- huijsen, Gezicht op Enkhuizen, dat de tevreden Nederlandse scheeps bouwer hem len geschenke gaf. De heer C, Verolme hield, kort na de bespreking iu zijn privékantoor, waarbij ook prins Bernahrd en Ver- olmes vice-president. H. J. Hofstra, oud-minister van Financiën, aanwe zig waren, duidelijk'de boot af: er is i per slot van rekening nog niets de finitief. Toch is er al wél een maquette van een scheepswerf aan open zee, door twee landtongen beschermd, die gis teren door de Mexicanen werd bewonderd. 'En ik hoop.' zei de heer Verolme (die reeds werven in Brazi lië, Noorwegen en Ierland bezit», 'dat de plannen straks in Mexico defini tief hun beslag zullen krijgen.' Hij denkt trouwens een goede koers j te varen. 'Want', zei hij verder, 'Mexi- I co. dat altijd met de rug naar de zee heeft gestaan, begint zich nu om (e draaien, heeft vooral kustvaarders nodig en wil een rol gaan spelen in de scheepvaart op het westelijk half rond. Deze redenering past gelieei In het kader van de reis (de zakenreis, dat is Inmiddels wel duidelijk) van de charmante, vastberaden, maar goed- laehse en vriendelijke president, die zieh gistermiddag op de ambassade even in Mexicaanse kring kon ont spannen, en ons vertelde: 'Eigenlijk ben ik helemaal niet moe. Je moet wat langer de tijd hebben voor zo'n bezoek. Wat mijn voornaamste indruk is van uw land? Dat kan ik u zonder meer zeggen: De geweldige vooruitgang, de gewel dige ontpiooing op alle mogelijke ge bieden, maar vooral industrieel, sinds 1951. het jaar waarmee ik deze ver gelijkingen maakt, omdat ik toen particulier oen bezoek aan Nederland heb gebracht.' Verder prak hij over de mogelijk heden tot uitbreiding van handels betrekkingen lussen Mexico cn Eu ropese landen, ios van de economi sche 'blokken' waartoe zij onderschei denlijk behoren, een mogelijkheid, waarin hij tijdens deze reis iFrank rijk. Zttidslavië, Polen, Nederland, morgen VVest-Duitsland» nog sterker is gaan geloven dan hij thuis "al deed. Ongetwijfeld hebben Rotterdam en Europoort voornamelijk het beeld be paald. dat de Mexicaanse gasten van Nederland kregen. Ruim twee uur hebben zij met. de koninklijke fami lie (van wie opnieuw prinses Irene de aandacht trok. ditmaal met een grote eyciaamldeurige hoed? rond gevaren in liet zeldzaam bedrijvige, imposante, steeds maar groter wor dende Waterweggebied, dat gisteren eveneens minister-president prof. dr. J. E. de Quay en minister nir. J. Luns onder zijn bewonderaars had. UJe grote mijnwerkersstaking in 1 Frankrijk is afgelopen. De vakbonden hebben met deze actie een belangrijke loonsverhoging bereikt. Ten koste van grote offers. Er is één kant van deze staking, die voor ons in het bijzonder van belang is. Dat is de manier waar op de Franse regering aanvanke lijk heeft getracht de staking te breken. Zij heeft dat geprobeerd door de arbeiders te vorderen. Dat betekende, dat de arbeider die r.iPt gevolg gaf aan de opdracht om het werk te hervatten, straf baar was. De mijnwerkers hebben zich van deze vordering niets aangetrokken. De Franse regering heeft niets gedaan en niemand gestraft. De vordering is een slag in de lucht geweest. Dat is voor het gezag van de overheid een zeer pijnlijke zaak. De overheid behoort zich niet in een situatie te brengen waarin zij decreten uitvaardigt die niet wor den nageleefd en waarvan de na leving ook niet wordt verzekerd. Had de Franse regering dan met geweld moeten optreden? Neen, het onheil zou dan pas goed niet te overzien zijn geweest. Zulk ge weld zou hebben geleid tot een dictatuurstaat. T)e Franse regering had dus de iJ vordering achterwege moeten laten. Zij had moeten begrijpen, dat een staking niet met juridi- sche maatregelen te beteugelen is. Daarin zit een les voor ons land. Gelukkig wordt er in ons land zo weinig gestaakt, dat de statis tiek van stakingsdagen haar be tekenis geheel heeft verloren. In de afgelopen jaren is er slechts zelden, en dan nog door kleine groepen, gestaakt. In enkele ge vallen hebben werkgevers ge- j tracht met juridische middelen de j staking te breken of de vakbond voor schadevergoeding aan te spreken. Hoewel de werkgever juridisch soms gelijk heeft gekre- gen, heeft hij van zijn gelijk toch i geen gebruik gemaakt. Om aan deze ongewenste toe- stand een eind te maken, is ijverig gezocht naar middelen om het i stakingsrecht veilig te stellen, i Oud-minister Samkalden heeft daarin een werkzaam aandeel ge- had. Verscheidene rapporten zijn i verschenen. Het probleem is steeds, dat men dan toch karnt te staan voor de vraag of alle stu kingen juridisch onaantastbaar zijn of dat moet worden onder scheiden. "VV/ij hebben meer dan eens be- toogd, dat de werkgevers zo veel gezond verstand moeten heb ben, dat zij bij een staking niet naar de rechter lopen. Het niet uitbetalen van loon en het recht om te ontslaan is genoeg. Men moet een arbeidsconflict daarmee uitvechten. Het is vruchteloos en j gevaarlijk om de staking in te passen in het geheel van ons j arbeidsrecht. Wanneer de werk gevers niet naar de rechter lopen j bij een staking, behoeft men ook geen regelingen te maken. Het Franse voorbeeld is in zo- verre leerzaam, dat het laat zien, dat zelfs de machtsmiddelen van de staat niet werken als men niet J tot een dictatuur wil vervallen. Een samenleving ais de onze, met ;jj de vrijheid waaraan wij zp hèch- if tene. moet erin berusten, dat er .,<j conflicten kunnen zijn die men niet in een juridisch vat kan gie- fj ten. Als men van de kant van de 'arbeiders het verstand opbrengt om de staking alleen als "uiterste middel te gebruiken, kan onze democratie die conflicten ook wel verdragen. Dat heeft het verleden geleerd. Toch heeft, Rotterdam, waar ook de marmc zich presenteerde en een driewerf 'Hoezee' over de Maas liet schallen, niet alleen maar 'stoer' ge daan. hoevelen het werk in de steek hadden gelaten en zich in het ruime industriegebied langs de wegen had den geschaard om de Koningin toe te juichen, die onmiddellijk na aan komst bij Verolme met de echtgeno te en de dochter van de president en met prinses Irene, naar Roterdam te rugreed voor een bezoek aan -De Ark.' revalidatiecentrum voor polio patiëntjes. "Orof. V. J. Koningsberger van de Koninklijke Academie van Wetenschappen is blij dat een groot- Nederlands bedrijf een aan zienlijk bedrag beschikbaar heeft gesteld om daar eens in de drie jaar ƒ35.000.van uit te keren aan de geleerde, die de meest waardevolle bijdrage levert op de :J gebieden van biochemie en bio fysica. beide wetenschappen die zich met de levensverschijnselen bezighouden. Wij verheugen ons met prof.A Koningsberger. De Academie -van H Wetenschappen zal zich, moeten j| wij aannemen, wel waarborgen geschapen hebben, dat enig ver- il moeden van eigenbelang bij de ff betrokken industrie ongefundeerd is_ en dat werkelijk volstrekt on afhankelijk de internationaal beste wetenschappelijke bijdrage if beloond wordt. Daarvan uitgaan- Ij de zou deze eerste daad van een il bloeiende induslrie een aamr.oe- j diging voor andere kunnen zijn. jj DEN HAAG (ANP) Drs. H. Leo- 'i Pold. werkzaam op het consulaat- i j generaal te Singapore, heeft zich donderdag in opdracht, van do Neder- landse regering naar Djakarta bege ven om in afwachting van het tijd- 3 stip, dat drs. C, D. Barkman zijn De tienduizenden kinderen die over- J hebben aanvati-f conffte*'rata? j al :n cie stad langs de route stonden, jhouden met de Indonesische regering noopten zelfs tot een' aanzienlijk i en voorbereidingen ie treffen voor de langzamer tempo dan was voorzien, i vestiging van een ambassade te Dja- j t zodat de koninklijke wagens in de i karta. namiddag met een fikse verlating in ti?„n-eer ?ar^man zal zich in Ne-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1963 | | pagina 1