Het échec van Campina Grande i i NA WILDE RIT GEARRESTEERD Automobilist rijdt door met man op motorkap Lente Ontwerper betwist werf verkooprecht MOET U HOREN! ït Kustvaarder opgegeven li VERFIJNDE TAFELSFEER HET VRIJE VOLK ZATERDAG 21 MAART 1964 PAGINA 3 JTjen van de projecten voor hulp verlening aan te ontwikkelen gebieden, waarmee het Jongeren Vrijwilligers Programma zich heeft beziggehouden, is mislukt, nog vóór het was begonnen: het Campina Grande-project in Bra zilië. Na onze berichten hierover, hebben wij een, gesprek gehad met de heer J. C. van der Meer te Roermond, die bij de voorberei dingen was betrokken. Hij heeft de moeilijkheden aan den lijve on dervonden. Maar zijn waarschu wingen werden aanvankelijk in de wind geslagen (Van een onzer verslaggevers) /Np een heuvel, zo'n. vijf kilometer van de Braziliaanse stad Campina Grande, staan enige fraaie witte gebouwen. Het zijn Nederlandse gebouwen: een woonhuis, een huis voor ver pleegsters, een klooster en een gebouwtje voor hulp aan zieken. Er staan ook een paar binnen- muurtjes van een nieuw gebouw, een ziekenhuis, waarvan nog niet veel meer dan de fundamen ten zijn gelegd. Terreur Geestdriftig Vergald Wég wezen... (Advertentie LM.) i Oogarts weigert zijn patiëntenkaarten aan belasting te tonen (Van een onzer verslaggevers) Omstreeks vijf uur gister middag- hebben drie automo bilisten een ware wild-west rit gemaakt door Delft. Doel van twee van hen was de derde (die I doorgereden was na een aan rijding) te pakken te krijgen. Nieuwe gezant in Boekarest 'Heler' Y O RRINK-IN STITUUT HOUDT CONFERENTIE OYER OOST-WEST WVJW is blij met liulp voor Cyprus *mW: Jan van Arum: weet je ruimte? Nederlanders bouwen en maken ruzie in Brazilië Het moet een ziekenhuis met 200 bedden en een kinderafdeling worden. Eens zullen daar zo luidden de Nederlandse plannen arme .zieke Brazilianen worden geholpen. Die (Brazilianen hadden hun hoop op de heuvel gevestigd. Daar zagen zy het ene gebouw na het andere verryzen. En telkens dachten zy, dat zon nieuw gebouw het ziekenhuis zou zijn. Maar het was het zieken huis niet. De Brazilianen begrepén er niets ',an-' D/e Nederlanders willen ons toch hélpen? Waar blijft dan dat ziekenhuis? Waarom bouwen zij al die andere, mooie gebouwen?' En zij spraken over de rijke. Hollandse Kolome m de mooie, witte huizen aaar boven op de heuvel.' ;We leefden daar in een isolement.' 7;?! de heer J. C. van der Meer (J3), die er van november 1962 tot 29 december 1963 heeft gewerkt als assistent van dokter c. W. de Ruy- ter. Deze reumatoloog uit Den Haag was m 1961 naar Campina Grande gegaan om er het ziekenhuis-project op touw te zetten. 'Maar,' zo vertelde de heer Van der Meer. 'dokter De Ruyter be- grypt de Braziliaanse mentaliteit niet. Hij werkte helemaal niet sa men met. de Brazilianen: hy kende hen nergens in en deed veel te veel op z'n eigen houtje.' En: 'Hij is een enigszins autori taire figuur. Persoonlijke vrijheid haa je bij hem helemaal niet. Te gen de Nederlandse verpleegsters en mij zei hij: 'ik weet, dat jullie me terreur verwijten en gebrek aan vrij heid. maar als straks die vrijwil ligers komen, zal ik hen nog strak ker aan banden leggen.' O Die 21 vrijwilligers van het Jongeren Vrijwilligers Program ma 'JVP) kwamen in januari Ji., beziela van geestdrift en vol goede moed, in Brazilië aan. Er zou groots verricht worden, daar by Campina Grande. Wisten zij veel. dat er onder de Braziliaanse bevolking weerstand be stond tegen hun komst, zoals de heer Van der Meer ons zei. Wisten zij veel, dat die Brazili anen zeiden: 'Wat komen die jon gens hier eigenlijk doen? Er is toch immers nog steeds geen ziekenhuis. En bovendien: Zijn hier dan niet miljoenen werklozen, die het werk kunnen opknappen?' Zestien van de 21 vrijwillige jon geren hebben nóóit Campina Gran de bereikt ze zijn. te elfder ure en in arren moede, naar een ander karwei in Brazilië gestuurd. Het vijftal dat wél in Campina Grande verzeild raakte kreeg daar onenigheid met dokter de Ruyter en diens vrouw, waarna vier hun ner naar het andere karwei van hun zestien collega's, eiders In Brazilië, trokken. Eén vrijwilliger keerde in het vaderland terug, een ervaring rijker en een illusie ar mer. Was dat alles nu nodig geweest? Was Den Haag dan niet tijdig ge waarschuwd, dat het wel fout móést lopen? 'Wij hadden,' aldus de heer Van der Meer. 'de vrijwilligers de des illusie en de moeilijkheden, die wij in Campina Grande hebben onder vonden. graag willen besparen. Daar om hebben wij die moeilijkheden in december 19(13 aan het ministerie van Buitenlandse Zaken gerappor teerd.' Het departement was al eerder over de ongewenste gang van zaken in Campina Grande ingelicht. Maar niettemin: Op 3 januari ji. gingen de vrijwilligers fris en vrolijk scheep naar de desillusie. En op de heuvel bij Campina Grande wonen dokter De Ruyter en zijn vrouw te midden van enige fraaie gebouwen, die nu ai maandenlang leeg staan en de Brazilianen spre ken van 'de rijke Hollanders" en "de arme werklozen' in hun eigen land, die zo graag aan de slag wil len. Zo strandde een project-van-de- goede-wi! op gebrek aan organisa tie en aan samenwerking en op per soonlijk geharrewar en gehakketak, dat het leven in die Nederlandse ge meenschap in dat verre, hete land vergalde en tot een hel maakte. Dokter De Ruyter Is er sinds 1961. De heer Van der Meer arri veerde in november 1962; hy had voor drie jaar een contract met de Stichting Steunfonds Gezond heidszorg Brazilië. Er kwamen ook 4 Nederlandse verpleegsters. Twee andere verpleegsters, die in poli klinieken in Campina Grande min vermogende patiënten hadden ge holpen, keerden naar Nederland terug. Bovendien waren er acht reli gieuze zusters om de dokter by te staan. Er werd voor hen een klooster gebouwd. Maar in augus tus 1963 trokken deze zusters zich uit het project terug. Het klooster staat nu leeg Er ontstonden ernstige moeilykhe- den tussen de verpleegsters en de heer Van der Meer enerzyds en dok ter De Ruyter en zyn echtgenote anderzy'ds: 'Hy kende de Brazilia nen nérgens in. We hadden helemaal geen persoonlijke vrijheid. Er was niets georganiseerd en voorbereid.' 'We besloten Den Haag in te lich ten. Een van de verpleegsters die naar Nederland terugging, nam ons rapport mee. Daarna ben ik op staande voet door dokter De Ruy ter ontslagen ik moest het eerste het beste vliegtuig naar Nederland nemen. Dat was op. 29 december 1963. Maar het bestuur van de Stichting Steunfonds Gezondheidszorg Brazi lië heeft dat ontslag herroepen,' al dus de heer Van der Meer. 'Ook de drie verpleegsters wer den ontslagen, maar zij kregen het verzoek hun werk in de Braziliaan se poliklinieken in het algemeen be lang voort te zetten.' Dat hebben ze gedaan en ze doen het nóg. Maar zü mogen niet meer wonen in het fraaie, witte verpleeg stershuis boven op de heuvel néé, dat niet. Ze hebben nu ergens in Campina Grande onderdak gevonden Op 3 februari jl. stuurde een lid van de Nederlandse Gemeenschap in Campina Grande 120.000 inwo ners de voor de HVA werkzame heer Verhage, een telegram naar minister Luns: 'Vervang dokter De Ruyter!' Anders zouden er een Ka merdebat en een hele rel van ko men. Een rel die het toch al zo moeiiyke, niet altijd genoeg voor bereide en georganiseerde, soms om streden ontwikkelingswerk van het JVP bepaald geen goed zou doen. En so heeft het JVP, met sckade en schande geleerd, alsnog de han den afgetrokken van een project, waarmee geen eer te behalen bleek, ondanks het onblusbare enthousias me en de goede witdie de heer Van der Meer, nu leraar van toe komstige missionarissen in Roer mond, de woorden in de mond gaf: 'Ik wil graag terug naar Brazilië, want het werk in Campina Grande moet dóórgaan Maar óók het enthousiasme en de goede wil van de arts die zyn werk in het vaderland achterliet om in de verre vreemde te gaan helpen: Dokter De Ruyter, een omstreden figuur, die thans zonder hulp met zijn vrouw woont op die heuvels in dat hete land. i t (Van een onzer verslaggevers) De officier van Justitie by de rechtbank te Zutphen heeft gisteren 250 boete «geëist tegen de oogarts J. K. P. uit Deventer, lie had ge weigerd controleurs van de belas tingdienst zijn patiëntenkarren te iaten zien. 'Deze kaarten bevatten medische gegevens die ik op grond van nv^n beroepsgeheim voor my moet hou den.' aldus de arts. De Belastingdienst meende echter, dat controleren zonder deze kaar ten niet mogeiyk was. omdat, zeiis al zou er een tweede, financieel kaartsysteem zyn, uit niets zou bly- ken of iedere patiëntenkaart door een financiële Kaart zou zijn gedekt. De Belastingdienst zou genoegen willen nemen met het controleren van de namen van de patiëntenkaar ten. zo maakte de verbalisant, do heer A. Jonker uit Almelo, op. Maar de raadsman van de oog arts mr. Kauffmann uit Deventer verklaarde, dat in de kaartenbak ook kaarten zitten van niet-betalende pa tiënten. Controleren van deze kaar ten heeft dus geen nut. zo meende hij. Dr. P. zei op grond van zUn be roepsgeheim de kaarten niet te kun nen geven: de geheimhoudingsplicht van een accountant van de belas tingdienst vond h(j op een lager ni veau liggen dan die van een arts. 'Als andere artsen, zoals de dienst zegt, geen bezwaar maken, schenden zy hun beroepsgeheim,' was zijn con clusie. De rechtbank doet over veertien dagen uitspraak. Op de kruising Oostsingel-Groen- landselaan reed de 48-jarige fabrieks arbeider W. K. uit Delft de 61-jarige motorrijder P. H. uit De Lier aan, K. reed in volle vaart door, met motor en motorrijder nog op de mo torkap van zij» wagen. Een meter of twaalf verder vielen man en motor op straat en nog reed K. door. Twee andere automobilisten, de 23- jarige P. V. uit Delft en de 46-jarige S. R. uit Den Haag zetten de ach tervolging in. Het lukte hun K. klem te rijden, maar op het moment dat zij uit hun wagen stapten, ging K. er opnieuw vandoor. De achtervolging werd opnieuw ingezet en voor de tweede maal werd K. klemgereden. Intussen was een patrouillewagen van de politie gewaarschuwd. Toen een van de achtervolgers ruimte wil de maken voor de politieauto, zag K. weer kans om weg te glippen. Hier bij reed hij echter tegen een auto en nu kon hij worden ingerekend. Bij zijn arrestatie bleek, dat hij niet in het bezit was van een rijbe wijs. K.'s slachtoffer, de 61-jarige P. H„ liep een hersenschudding op. DUBLIN (Reuter De 500 ton metende Nederlandse kustvaarder 'Jan Brons', die een tiental da gen geleden in de buurt van de Ierse havenstad Waterford op de rot sen liep, is nu definitief ais verlo ren beschouwd. De Nederlandse i^Ófe^n zonder'daT de naam slepnbnnt, Titan dip het sehiD weer' (Van een onzer verslaggevers) S. M. van der Meer te Heiloo be schouwt zich als de ontwerper van het 39 voet lange Powerkatch-jacht en betwist aan de firma C. de Vries Lentsch te Nieuwendam het recht een dergelijk vaartuig op de Hiswa sleepboot Titan, die het schip weer vlot heeft trachten te slepen, is vrydag uit Waterford vertrokken. .1... -AsKij Zo leven de mensen in Brazilië. Op een heuvel in hun nabijheid moet een ziekenhuis verrijzen, maar twee dracht en slechte voorbereiding heb ben reeds de fundamenten anagetast. DEN HAAG (ANP) De heer J. B. Haverkorn van Rijswijk, Nederlands ambassadeur te Rangoon, zal bin nenkort worden benoemd tot gezant te Boekarest. Hij zal de opvolger zijn van dr. J. H. Zeeman, die gezant te Boeda pest is en thans nog tevens in Roe menië is geaccrediteerd. van de ontwerper er duidelijk staat vermeld. bi) De kwestie, die tot een kort ge ding leidde voor de president van de Amsterdamse rechtbank mr. Stheeman, heeft, zoals vanmorgen bij de behandeling bleek, vele commer ciële achtergronden. De Powerkatch is volgens de ei sende party, de firma Van der Meer, onder haar toezicht op de werf van De Vries Lentsch ge bouwd. Er zouden over de uitvoe ring door de clientèle klachten zyn geuit, zodat na de bouw van 7 jachten geen verdere opdrachten meer werden verstrekt. Gedaagde heeft echter, aldus plei ter van de eisende party, mr. F. W. van Dijk, nadien geadverteerd in een Duits tijdschrift en daarin ge suggereerd, dezelfde jachten te kun nen leveren Eiser vordert verbod van het wekken van de indruk alsof gedaagde naar dit ontwerp zou mo gen bouwen (dwangsom 10.000) Gedaagdes verdediger, mr. A. F. Drilling, bestreed de bewering dat eiser in de zin van de auteurswet de ontwerper van het schip is. Een En gelsman beweert zelfs dat het idee van hem gestolen is. President: 'Dan i.. dus de firma De Vries Lentsch de heler.' Mr. Drilling: 'Er zi* wel iets in.' President: 'En dat zegt u zender blikken of blozen? Een verwonderlijk verweer.' Mr. Drilling meende dat Van der Meer slechts het recht van een mede auteur kan laten gelden. Uitspraak donderdag 26 maart. (Van een onzer verslaggevers) Het Koos Vomnk-instituut organi seert op 3 en 4 april in hotel Kras- napolsky te Amsterdam een confe rentie over de verhouding Oost West Inleiders op deze conferentie Blik op het Oostblok, zyn prof. dr. Bruno Kalnins, prof. dr. K. van het Reve, mr. A. C. A. Dake, Stephan Thomas en mr. M. van der Stoel. Belangstellenden kunnen zich aan melden by het Koos Vorrink-insti- tuut. Tesselschadestraat 31 te Am sterdam. (Van een onzer verslaggevers) De Werkgemeenschap van Jonge Wereldfederalisten heeft in een brief aan minister Luns gezegd, bijzonder verheugd te zijn over het besluit van de regering, financiële en an dere middelen beschikbaar te stellen voor de VN-vredesmacht op Cyprus. 'Wij rekenen het tot een eer, in de discussie over de te volgen weg naar wereldrechtsorde te kunnen wyzen op diverse besluiten en voor stellen van de Nederlandse rege ring, inhoudend reële stappen op de lange en moeizame weg naar een door wereldgezag verzekerde wereld vrede', aldus de brief. DEN HAAG (ANP) Drs. H. A. Korthals is benoemd tot lid van de Raad van State. De heer Korthals, die van 1959 tot 1963 vice-minister- president. tevens minister van Ver keer en Waterstaat in het kabinet- De Quay was, bezet hiermee een van de nieuwe plaatsen in de Raad van State. De vacature, ontstaan door de pensionering van de heer M. A. Reinalda, is dus nog niet ver vuld. A enteral benenen was het - kranteberfcht toch wel wat aan de vage kant geweest, ge loof ik. Althans voor een arge loze leek. Want méér dan dit wist ik niet: 'De laatste stalhouderij van Amsterdam is verkocht aan de heer J. W. van Dijk te Emmeloord, Noordoostpolder. De tien rijtuigen en zes paar den komen op de Alfred Hoe ve te staan. De nieuwe eige naar wil er trouwpartijen in de omgeving mee verzorgen. Koetsier J. van Arum is met de paarden meegegaan naar Emmeloord.' Het zat meteen al niet lekker bij de aankomst op de Alfred Hoeve. De deur wilde niet open en de bel zat vast. In de huis- fsamer zagen we een man zitten, die het blaffen van de waakhond en de voetstappen op het grint gehoord moest hebben maar niet op- of omkeek. Vrijmoedig stap ten we de keuken binnen. De huiskamer gaf de sfeer onmid- dettyk prijs: ingelijsde foto's van paarden, plastieken van paarden aan «en Indrukwekkende kast vol zilveren bekers en linten. De landbouwer J. W. van Dijk, een elk van een man met een rite- k-it, stug hoofd, st' nd op en «reeg. Tic geloof,' zei ik dom, 'dat ik bij een paardeliefhebber te gast ben.' Ik meende iets van verachting in zijn ogen te zien. '15e tnigpaarden van Van Dijk In Emmeloord," sprak hij afge meten, "zijn in heel Nederland bekend. Ik heb de grootste tuig- paardenstal van het land en Ik ben de grootste deelnemer aan concoursen waar maar con coursen zijn, daar ben ik. Mijn paard Alfred is voor de zesde keer kampioen van Nederland, dat is nog nooit vertoond, denk ik. Hij is 26 keer uit geweest en nog nooit geslagen. Ik heb twee origineel Engelse mailcoaches. landauers, trouwcoupés, een Schotse coach puntgaaf, 25 paar den en een rijschool met een bui ten- en een binnenmanege, waar dressuur- en springruiters, maar ook amazones opgeleid worden door de beste instructeur van Ne derland: de kapitein b.d. Willem Hateboer, oud-commandant van de vliegbasis op Vlieland, voor wie ik hier een woning heb ge bouwd. Wij geven rijlessen aan mensen uit het hele land, uit Wol- vega, Den Helder, Zwolle en Mep- pel, die twee maal in de week hierheen komen, omdat ze goeie rijlessen krijgen. Niks is hier onmogelijk. Ik ver zorg bruiloften in een origineel Engelse mailcoach, ik regel rond ritten door de Noordoostpolder en ik handel. Ik koop en ik stoot weer af, want ik zeg maar, je bent voor de winst op de wereld. Als ik die stal uit Amsterdam goed verkopen kan, ga ik 'm ver kopen. Kan ik meer verdienen met trouwrijden, dan gaan we trouwrijden.' '"n Soort Zwolsman in paar den.' zei ik begrijpend. "Niks "wolsman,' zei de heer Van Dijk hits. 'die Zwolsman vertelt al leen maar leuke dingen. Dit is 'n keihard vak.ik heb net weer de hele stal van Platvoet in Enschede opgekocht.ik speel open kaart, ze mogen van my alles in de krant zetten. 'n Keihard vak en een kwade sport, d'r zijn er al verscheide- •:en op eoncourscn doodgevallen, "ie konden 't niet volhouden, 'een vak zoals van jullie, juliie ven toch zeker op aarde als cd in Frankrijk.als Ik die andjes van je bekük (en hij eekt een paar geweldige knuis- •n vol kloven en schrammen :t(... als ik dat zo bekijk, zeg c. nooit aan beginnen.' Ik iiet meteen alle hoop varen n zei voorzichtig: 'Die koetsier 'an Arum, die uit Amsterdam is oeegekomen?' 'Ja.' zei hij achteloos, 'eerst zijn die paarden en koetsen geko men. Van Arum heb ik 'n poosje later gekregen, maar won je daarmee pralen? Heeft niet veel «in, geloof ik. maar ais je er op •teat.Hij geeft zich uit voor X o O •o «rt- £3 O O <rw ct> een paardeman, maar ik zie dat dat tegenvalt.hij moet nog wel wat leren en dat is moeilijk, want hij is al zestig geweest. Als hij maar een paar hardwerkende knollen voor z'n wagen heeft is 't hem al genoeg.maar ik moet kerels hebben uit één stuk, een die er liefhebberij in heeft, die niet hele zaterdagen en zon dagen in z'n caravan blijft. Ais je 'n liefhebber bent, ga je toch zeker naar de dieren." Achter op 't land in de buiten manege staat Van Arum met een paar knechts een hindernis op te werpen. In de caravan zit z'n vrouw, een Limburgse, te knie zen. Ze voelt zich doodongelukkig in dit eenzame, harde polderland. 'Alle landen van Europa door gezworven, behalve Spanje en Rusland.' zegt Jan van Arum, een beer van 1,96 m. 'dertig jaar met circussen meegetrokken. Van Leer, Hagebcck Sarrasani, Billy Smart, noem ma ir op. Prettig gewerkt in Amsterdam, maar tja, 't man keerde aan ruimte. Ik wil 't wei weer opzetten, d'r zit brood to, maar hoe vind je ruimte? Nou zit ik hier... ik heb altyd een leidende positie gehad, nou speel ik knechtje en dat was niet direct de bedoeling, maar de dag komt om, dat wel. Voor my maakt 't niet veel uit, maar de vrouw heeft 't moeilijk. Van Dijk *n moeiiyke baas? Ach, ik ben ook niet gemakkelijk, ik heb al tijd by moeilijke heren gediend. Maar 't is zonde.ken je niet je best doen voor ruimte in Am sterdam, want eh (maakt een schuivende beweging tussen duim en wijsvinger) datte kan ik krij gen!' WILLT DE VIE

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1964 | | pagina 1