EERSTE MEDAILLE VOOR ONZE WIELRENNERS
m
I
TOKIO
Willem s
zakt af
zeggen ouders
Rob Groen is
supersnel in
kleine finale
Moderne lifter
Volleybalteam
verliest voor
tweede maal
HET VRIJE VOLK WOENSDAG 14 OKTOBER 1964
(Olympische dienst)
V oor het eerst tijdens deze Spelen heeft het Wilhelmus geklonken en is de Nederlandse
vlag in de hoogste mast gehesen ter ere van een olympisch kampioenschap. Het waren de
•vier wielrenners Gerben Karstens, Bart Zoet, Evert Dolman en Jan Pieterse, die voor een
onverwacht succes zorgden door in de ploegentijdrit over 108 km het olympische goud te
grijpen.
Eindelijk bon Joop Middelink lachen. Eindelijk bleek, dat zijn
werk, vier jaar geleden begonnen (op de dag van de ploegen
tijdrit in Rome) vruchten had afgeworpen. Wat een triomf voor
de Nederlandse wielersport na de wereldtitels van Jan Jans
sen, Jaap Oudkerk en Tiemen Groen.
Nog beter
WIELRENNEN ppP
Niets nodig
„Enorm, meneer, enorm vind ik het." Vader Dolman was
laaiend enthousiast, toen wij hem 's morgens om zes uur
belden o: i te vertellen, dat zijn zoon Eef met drie ploeg-
makkers Olympisch kampioen in de ploegentijdrit was
geworden.
Niet verrast - vader Dolman
Hoop - vader Zoet
Voor de vader van Bart Zoet kwam het blijde bericht
als een grotere verrassing.
Fantastisch - moeder Pieterse
Totaal verbouwereerd was de moeder van Jan Pieterse.
Alles voor over - mamma Middelink
S Het meest geëmotioneerd was mevrouw Middelink,
s echtgenote van de coach van de wegploeg.
We steken de vlag uit, moeder Karstens
s
CX^P VOLLEYBAL (Xpp
tf
I
Karstens, Zoet, Dolman en Pieterse
WW-"»!
EVERT DOLMAN
GERBEN KARSTENS
JAN PIETERSE
BART ZOET
JOOP MIDDELINK
veroveren GOUD in tijdrit
Dat de hele werelds port In Tokio
li heeft het te danken aan een zeke
re meneer de Coubertin, die overi
gens weinigen ran de huidige gene
ratie kennen. Hij heeft in de vorige
eeuw op een bepaald ogenblik ge-
aegd: De Olympische Spelen zijn zo
mooi dat we deze Griekse traditie in
ere moeten herstellen. We moeten
terug naar de oude waarheid: het
deelnemen is belangrijker dan het
overwinnen.
Ik moest daaraan denken toen de
Spelen in Tokio drie dagen aan de
gang waren. Er waren weer vele
teleurstellingen geïncasseerd. Dat
kan ook niet anders. Er zijn ruim
5008 deelnemers. Tien percent van
heil heeft kans op een medaille. En
dat kan afhangen van een duizendste
seconde.
Neem nu Wieger Mensonides eens.
Hij heeft na Rome, toen bij op zo'n
verrassende wijze de bronzen me
daille op de 200 meter school
slag won, weinig of niets meer ge
daan. Maar een jaar geleden begon
hij weer ijverig te trainen. Zijn gehe
le schema was afgestemd op Tokio.
Hij nam niet zo veel aan wedstrij
den deel. Neen, hij trainde. Hij wil
de In Tokio zijn climax bereiken.
Endie is ook gekomen. Maar
geheel anders dan hij bedoelde.
Hü werd in zijn serie uitgescha
keld voor een halvefinaleplaats met
een verschrikkelijk slechte tijd,
t. '8.7. Binnen drie minuten waren al
tljn illusies verdwenen. Maar hij
niet alleen, vele deelnemers die
voor hem waren en die nog na hem
tullen worden uitgeschakeld hebben
en zuilen dit ervaren.
Je mag dan wel een aardig reisje
hebben, maar je voelt je geestelijk
kapot. Eren, dagen heb je in bet
water gelegen. Je hebt serieus ge
leefd om een zo goed mogelijke
prestatie te verrichten en dan op
dat ene moment dat je dit moet
aaarmaken. dan kun je het niet.
Het was een triest gezicht de slan
ke Hagenaar uit het water te zien
kruipen. En nu mag de "strijdkreet'
van de OKmpische Spelen wel zijn:
'het deel nr men is belangrijker dan
het overwinnen', op zo'n ogenblik
krijg je daar toch een heel wrange
bijsmaak van In de mond!
OLTMPDS
Want niemand had na het echec
van Albertville, waar Nederland een
maand geleden bij het wereldkam
pioenschappen in de ploegentijdrit als
twaalfde was geëindigd, op een der
gelijk succes durven hopen. Nie
mand. behalve misschien de leiders
van de olympische wielerploeg, die
er rotsvast van overtuigd waren dat
onze jongens tot hetere prestaties in
staat moesten zijn.
Nederland ging van start in de
eerste plaats met de bedoeling de
smaad van Albertville uit te wissen
"en daarnaast zo mogelijk bij de ce
remonie protocolaire op het platform
te komen. Misschien zou het brons
worden misschien zilver, als het erg
goed zou gaan. Italië werd namelijk
onaantastbaar geacht
Maar het ging nog beter, het ging
fantastisch in de derde ronde, die
Nederland begon met een achter-
stand van bijna 32 seconden op de
Italianen en van 2 seconden op de
Sweden. De Oranjeploeg, waarin Pie
terse. Dolman en Zoet waren gehand
haafd en Gerben Karstens als een
welkome versterking zijn intrede had
gedaan, joeg op Frankrijk.
De Tricolores, die in de eerste om
loop 32 seconden waren uitgelopen,
die daarna echter 37 secouden aan
de papillen van Middelink hadden
verspeeld, kwamen in zicht en vorm
den een extra stimulans voor de
Nederlandse 'buffels'. Nog steviger
werd er tegen de pedalen getrapt en
ver voor de eindstreep werden de
Fransen overweldigd. Als eerste van
de 33 gestarte ploegen ging Neder
land over de eindstreep.
In zenuwachtige spanning moest
er nu worden gewacht. Wat zouden
de Italianen gaan doen, die in de
zelfde formatie in Albertville de we
reldtitel hadden behaald? De minu
ten kropen, tergend langzaam voor
de nerveuze Nederlandse kolonie die
op chronometers de seconden aftelde.
Italië was 9 minuten na Nederland
gestart en mocht dus niet binnen dit
tijdverschil arriveren. Toen de wij
zers op 9 sprongen ging er een hoe
raatje op, maar men bleef voorzich
tig, want ook de Zweden konden nog
voor een verrassing zorgen.
De drie Petlersons, de grote kracht
van de Scandtnariërs, hadden well*
waar in de tweede omloop twee ran
de vijf seconden voorsprong, die zij
aanvankelijk op Nederland hadden,
moeten prijsgeven maar er was nog
van alles mogelijk.
Opnieuw moest er worden gewacht.
Opnieuw kropen de wijzers van de
horloges en pas toen er 14 minuten
verstreken waren het startver-
schil tussen Nederland en Zweden
wist men dat het goud was ver
overd.
Voor alle zekerheid bleef men de
resterende ploegen afwachten, maar
dat was niet nodig geweest. Neder
land had een verrassende zege be
haald en in de Nederlandse kolonie
klopte men elkaar uitbundig op de
schouders. Alleen de renners zelf
wisten het nog niet.
Zij zaten in het bad in het olympi
sche dorp en konden hun oren niet
geloven toen hun de blijde bood
schap werd overgebracht In allerijl
staken zij zich opnieuw in het oranje
en kwamen zij naar de plaats waar
de ceremonie protocolaire zou plaats
vinden.
Gerben Karstens, gefeliciteerd
door de voorzitter ran het NOC, jhr.
H. A. van Karnebeek. door chef de
mission Simon de Wit, door allen,
die deze vreugdevolle dag meemaak
ten, wilde er nog niet aan: 'Ik weet
ran niets, hoor'.
Maar de realiteit kwam enkele mi
nuten later toen het oranje-kwartet
op de hoogste trede van het ereplat-
form stond, gekleed In een gloed
nieuwe olympische trui met de vijf
bekende ringen, de gouden medailles
aas een breed lint om de hals. Toen
wisten ze het. Juichend keerden zij
zich naar de menigte, die bewonderd
stond toe te kijken.
Een van de modernste lifters
is wel de Britse parachutisten-
sergeant Thomas Brereion, die
op 27 september Engeland verliet
en op tijd in Tokio was om als
zwemcoach voor de Britse deel-
kamp te kunnen fungeren. Om te
beginnen vloog hij met een toe
stel van de RAF naar Singapore,
liftte vervolgens met een aijder
toestel naar Hongkong, bemach
tigde daar een plaats in een Ame
rikaans martnetoestel voor Oki
nawa en kwam ten slotte na neg
een tussenlanding op één van de
vooruitgeschoven Amerikaanse
poe ten in de stille oceaan in Ja
pan aan land. Het laatste stuk
naar Tokio was toen nog maar
een kleinigheidje, Brereton hoopt
op dezelfde wijze de terugtocht te
kunnen maken.
Bart Boet, Jan Pieterse, Gerben
Karstens en Evert Dolman in hun
overweldigende race naar het Olym
pisch goud. Tijden» de gehele rit stond
de weg bijna blank van de regen.
De Nederlandse zeilprestaties cp de
derde dag zijn niet imponerend ge
weest. Hoewel het een echt Hollands
weertje was, er werd bijna 14 meter
per seconde geregistreerd, bleven on
ze zeil vertegenwoordigers toch nlt de
eerste plaatsen. Ben Verhagen en
Wim van Doyl brachten het er nog
het best vanaf. Beiden kwamen als
achtste aan.
Hans Willems daarentegen is ver
der afgezakt. Gisteren in de tweede
race werd hft nog een dertiende
plaats, vandaag kwam hij niet verder
dan een zestiende. De kleine ranke
Finjollen hebben het zwaar te verdu
ren gehad. Van de dertig gestarte bo
ten gaven zeven voortijdig op. Ook in
de grotere klassen bleek een vergis
sing fataal.
Zeker een tiental jachten sloeg om
Zelfs Mario Caplo. de befaamde Ita
liaanse FD-zeiler. die de leiding had
in het algemeen klassement staakte'
de strijd. De Brit Musto nam zijn kop
positie over.
Hans Willems staat in het algemeen
klassement negende. Hij heeft op lei
der Kuhweide 2000 punten achter
stand.
Maar bijzonder verrast was de heer Dolman toch niet, 'tk had ver
trouwen in de jongens en rekende wel op een plaats bjj de eerste drie.
Bij de wereldkampioenschappen is het op de e e n of andere maaier
misgegaan, maar het zat er wel in. Ik lag al anderhalf uur wakker,
wachtend op bericht. Toen de telefoon ging wist ik dat het goed wat.
Wat la dit mooi.'
"Dat ls geweldig. Ja. ik had wel ergens op gehoopt, maar dit.De fa
milie Zoet werd door ons telefoontje wel uit beid gebaald, maar wie ls
daar op zo'n moment boos om?'
"Nee hoor, voor zo'n bericht mogen jullie me elke nacbt wakker maken,*
grinnikte Zoet sr„ die vooral onder de indruk was ran de schitterende
laatste ronde van hei oranjekwartet.
Heeft Jan de gouden medaille gewonnen? Ooohi Dat is fantastisch,
dat had ik niet gedacht. Het ging wel weer wat beter met Jan, maar
een gouden medaille.
Mevrouw Pieterse, ondanks hei vroege uur al aan hei werk men leeft
gezond in Oude Tonge begreep overigens niet helemaal hoe de uit
stag op dit uur bekend kon zijn,
"Hébben ze zo laat nog gereden, vroeg ze op een toon, waarin een licht»
argwaan te bespeuren viel. Doch toen zij op de hoogte gesteld was
van het feit, dat het in Japan acht uur later is dan in Nederland, was
zij weer geheel gerustgesteld; "Bedankt meneer, ik ga weer aan het
werk.'
1 "Het ls toch niet waar? O, wat fantastisch, wat fijn. Voor de jongen».
S maar vooral ook voor mijn man. Alles, alles heeft hij er voor over
'M gehad om dit te bereiken.' snikte zjj, haar ontroering niet langer
- meester.
Na weer wat op verhaal gekomen te zijn. vertelde mevrouw Middelink,
g dat zij maandag nog een brief van haar man ontvangen had, waarin
§j hij liet merken veel vertrouwen in zjjn ploeg te hebben. "Mama, we
H trainen dat de spaanden er af vliegen.' schreef de blocende Amster-
dammer aan zijn vrouw, die beter dan iemand anders weet, wat haar
H echtgenoot allemaal voor zjjn jongens doet.
a Tk vind het buitengewoon.' zo vertelde een. dolgelukkige mevrouw
Karstens ons, de moeder van Gerben Karstens. 'Vanochtend om kwart
voor zeven belde een kennis mij op. 'Heb je het al gehoord. Je zoon heeft
g een gouden plak.' Wij hebben meteen de vlag uitgestoken. Met het
s feest wachten wij tot Gerben terug is.'
j§ 'Gezamenlijk streven naar een overwinning, dat 1* toch het mooiste
M wat je je kunt bedenken. Op <Si mentent sfe het voltallige bestuur ut,
de wielerclub Swift bij my in de kamer om te feliciteren.'
35
3
Buster Mathls, een fors gebouwde
kleurling uit de Verenigde Staten,
troost zich met ijsjes. De sterke
man uit Michigan, die by de se
lectiewedstrijden als winnaar van
bet zwaargewichtboksen te voor
schijn kwam, brak twee weken ge
leden zjjn rechterhand. Hi) moest
worden vervangen, maar mocht als
als hulpje van de ploeg toch de
reis naar Tokio meemaken. Elke
dag nu zien de serveuses In de
koffiebar van de Internationale
club in het Olympische dorp met
afgrijzen toe hoe de niet te troos
ten Amerikaan het ene ijsje na
het andere verorbert. Dinsdagmor
gen nam hij na acht ijsjes nog ais
'toetje* drie felgroen gekleurde
sorbet*...
ftS-T.'v
tPi mN&Mt
Onze skiffeur Rob Groen, die in
de series en herkansingen ao volledig
heeft gefaald, ls van een zware last
bevrijd. De Tentaal niet sterke
Aegir-man kan. nu alle spanning van
hem is afgevallen, plotseling weer
roeien als de beste.
Dat bewees hü in de 'kleine finale'
om de 7de tot en met de 12de plaats.
Met kop en schouders stak Groen
daarin boven de concurrenten uit en
behaalde een grandioze overwinning.
Nog opmerkelijker was de fraaie tijd
waarin dit gebeurde: 7.17.50.
Welk een verschil met de Rob
Groen die zondag in zijn serie mach
teloos ten onder ging en ook in de
herkansing er niet in slaagde de
tijdelijke verlamming van zijn krach
ten van zich af te schudden.
Ter vergelijking even dit: In zijn
serie werd Groen verslagen door de
Duitser HUI en ds Tsjech Kozak.
HUI maakte toen onder wel on
gunstiger omstandigheden op de
Todabaan de snelste tijd van alle
skiffeurs. Die tijd waa 7,40.49
Wie er tot dusver nog niet van
overtuigd was: het tijdelijk falen van
Rob Groen heeft Nederland vrijwel
zeker een medaille gekost.
De Nederlandse volleybalploeg
heeft ook zijn tweede wedstrijd niet
in een overwinning kunnen omzet
ten. Met de ctjfers 8-15, 3-15 cn 11-15
werden de Nederlander* kansloos
door de, Russen verslagen.
De Nederlanders kwamen, geïntl
mideerd als zij waren begonnen dooi
de machtige smashes van de Russi
sche reuzen, pas In de derde set tot
hun normale spel. Toen werden goe-
de aanvallen opgebouwd en kregen
specialisten als Swieter en De Vink
de gelegenheid met harde smashes
voor tegenpunten te zorgen.
Na 33 liepen de Russen snel uit
tot 411 en 7—13. Toen pas kregen
de vele honderden toeschouwers net
beste Nederlandse spel te zien en
voortdurend klonk het applaus does-
de fraaie hal bij succesvolle bloks
door de Nederlanders aan het net.
De oranje-ploeg haalde op tot 11-
13. maRr moest toen capitulma voor
het Russische geweld.
v-
S
sS.y.»"
