VAN KAURISCHELP
TOT EUROCHEQUE
Honderd l
Jnie-vrijwil
ligers wei
keli
ijks i
Laten we extra aardig zijn
voor mevrouw Taverne
POU
IKK
IP
I.
i:'W
schiedam-extra
I:
D
wm-%kw-'-hm
DONDERDAG 19 OKTOBER 19ZS
;;>S^4
,s
Kaurischelpen sieren dit dansende meisje uit
Ivoorkust (West-Afrika); Foto-archief Koninklijk
Instituut voor de Tropen
SCHIEDAM - Van 19
oktober tot 13 novem
ber wordt in de AM-
RO-bank aan de Gerrit
Verboomstraat de ten
toonstelling „Van Kau-
rischelp tot Euroche
que" gehouden. Deze
expositie is tot stand
gekomen in samenwer
king met het Museum
«voor Land- en Volken- -
kunde te Rotterdam en
toont ruim honderd
authentieke voorwer
pen over de geschiede
nis van het geld.
Van onze verslaggever ONNO BUITER
De Unie van Vrijwilligers ver
leent kosteloos hulp aan zieken,
bejaarden en invaliden en is ac
tief op allerlei maatschappelijke
terreinen. Duizenden vrijwilli
gers in heel Nederland zijn aan
gesloten bij de 116 afdelingen die
de organisatie in alle provincies
heeft. Ongeacht geloofsovertui
ging of politieke voorkeur probe
ren zij het welzijn te bevorderen
met hulpvaardigheid en mense
lijk contact.
Vorig jaar heette de Unie van
Vrijwilligers nog Unie van Vrou
welijke Vrijwilligers. Dat vrou
welijke is er afgelaten, toen bleek
dat ook mannen interesse hadden
in het werk.
De vrijwilligers treffen we
overal aan: in ziekenhuizen, in
invalidencentra, in peuterspeel-
zalen. Ze maken voor de patiën
ten fruit schoon, verzorgen de
koffie, gaan met de zieken wan
delen, verzorgen warme maaltij
den voor hulpbehoevende be
jaarden, organiseren vakanties
en koopavonden voor gehandi
capten, lezen voor aan slechtzien
den en helpen mee aan medisch
onderzoek. En dat alles is maar
een greep uit het assortiment ac
tiviteiten van de UVV.
In Schiedam is de UVV nog
niet zo'n begrip. Dat komt door
dat de afdeling pas vier jaar be
staat. Toch zorgen ongeveer 100
mensen ervoor dat ze elke week
tijd hebben om zich in te zetten
voor het vrijwilligerswerk.
UW-voorzitter mevrouw Van
der Linden vertelt daar over, bij
gestaan door secretaresse me
vrouw Lef el.
Coördinatie
A
De dames, Lefel (uiterst
linksen Van der Linden
(rechts): „De Unie van
Vrijwilligers is ontstaan,
omdat het Noletziekenhuis
om hulp verlegen zat."
Contactmiddagen
Vrijwilligers rijden de patiënten van de kamers naar de
fysiotherapie
i|V''ï'ACtór
Mevrouw M. C. Taverne,
wethouder van sociale
■zaken
-
Het enige wat we zeker we
ten over de ouderdom van het
Stadhuis op de Grote Markt, is
het feit dat het al in 1547 be
stond. In dat jaar werd het ge
noemd in een vonnis, waarin
een aantal mensen door de
rechtsbank werd veroordeeld
omdat zij dronken rond het
Stadhuis hadden gereden Dat
betekent dus ook, dat het Stad
huis toen al een soort middel
puntvan dc Grote Markt was,
dat het geen belendende perce
len had en dat je er omheen
kon rijden.
Het oude stadhuisje aan
de Grote Markt
>r;
-fty V 5 4 A jPf, 'f*/
x vr +M- 4 JtW s ^;W
u A*
.^\r <«*hh
S S-.-.s v y\£ <5
Betalen door
de eeuwen
De tentoonstelling is ge
noemd naar de kaurischelp,
een zeeschelp ter grootte van
een kleine tuinboon, met een
prachtige zachte glans. In de
oude wereld langs de grote
handelsroutes werd deze
schelp sinds onheugelijke tij
den als geld gebruikt. Hij
werd vermoedelijk gevonden
bij Formosa, en zeker op de
Malediven, een eilanden
groep ten zuiden van India.
Van daaruit maakte hij zijn
geweldige opmars naar vele
landen en speelde een be
langrijke rol in de wereld
handel.
Hoewel de kauri thans zeer
m waarde is gedaald, vervult
deze schelp nog altijd de
functie van pasmunt in ge
bieden van Afrika en in
Nieuw Guinea. Daarnaast
blijft de kauri geliefd om sie
raden mee te maken. In vele
gebieden wordt hij boven
dien beschouwd als een
vruchtbaarheidssymbool, een
schenker van leven, of wordt
hij gebruikt als amulet, af
weermiddel tegen kwade in
vloeden of als tovermiddel.
Helemaal aan de andere
kant van de geschiedenis
staat dé eurocheque, een be
taalmiddel van deze tijd.
Tussen deze twee uitersten
ligt een wereld vol verschil
lende ruil- en betaalmidde
len. In veel gevallen betreft
het prachtige staaltjes van
kunstnijverheid. De tentoon
stelling brengt onder andere
halsringen,-werpmessen, oli-,
fantstanden, porseleinen
gokgeld, lapjesgeld en
vreemdsoortige munten.
De uitgestalde voorwerpen
zijn afkomstig uit Afrika,
Oceanië en Azië. De tentoon
stelling sluit af met meer re
cent geld uit Europa zoals hel
noodgeld, dat diverse Neder
landse gemeenten hebben
uitgegeven aan het begin van
de Tweede Wereldoorlog, het
inflatiegeld uit Duitsland,
kampgeld uit de concentra
tiekampen Amersfoort en
Westerbork en het Lieftinck-
tientje.
Bezoekers kunnen de ten
toonstelling volgen aan de
hand van een gratis catalo
gus. Voor liefhebbers is een
boekje irrt tekst en kleuren
foto's voor ƒ1,50 verkrijg
baar.
„Van Kaurischelp tot Eu
rocheque" is van 19 oktober
tot 13 november te bezichti
gen in de AMRO Bank, Ger
rit Verboonstraat 15. Ope
ningstijden: maandag tot en
met vrijdag van 9 tot 16 uur;
donderdag bovendien van 17
tot 19 uur.
Brug tussen ziekenhuis
enthuis
SCHIEDAM - „De Unie van
Vrijwilligers in Schiedam is ont
staan omdat het Noletziekenhuis
erg om hulp verlegen zat", ver
telt voorzitter Van der Linden.
„Daarom is het na vier jaar
UVV nog zo dat we vooral in het
Noletziekenhuis bezig zijn en
sinds twee jaar ook in het Ge
meenteziekenhuis. Verder hou
den wij elk half jaar een kinder
kleding- en speelgoedbeurs die
altijd erg druk bezocht wordt.
Ook assisteren we bij baarmoe-
derhaiskankeronderzoeken. Dat
is eigenlijk alles.
Natuurlijk springen de vrij
willigers bij als er eens een be
roep op hen wordt gedaan, bij
voorbeeld voor gezinshulp of
voor wat wij e.h.b.t. noemen,
eerste hulp bij thuiskomst van
patiënten".
„In de ziekenhuizen verzorgen
wij het fruit en de bloemen",
£*V V-
>y. -A
gaat mevrouw Van der Linden
'verder. „In het bijzijn van de pa
tiënt maken de vrijwilligers het
fruit schoon, waardoor de pa
tient meteen wat extra aandacht
krijgt. Zij begeleiden de mensen
van de kamer naar de fysiothe-
rapie-afdeling en maken kinde
ren bij wie de amandelen ge
knipt moeten worden klaar voor
de operatie. Ze nemen het kind
over van de ouders en houden
het bezig tot voor de behande
ling.
De bezigheidstherapie is ge
heel en al de taak van de UVV.
Met een wagentje gaan we langs
de afdelingen. De patiënten
kunnen een keuze maken uit di
verse handwerkpakketten. Voor
vrouwen hebben we naai- en
borduursets, voor mannen mo
delbouwpakketten".
8W
„De vrijwilligers zijn ver
plicht om één dag per week hun
werk te komen doen", vertelt zij,
„want het ziekenhuis rekent op
hen. Meestal is dat op dezelfde
afdeling. Per maand maken we
een rooster. Als iemand niet kan,
dan moet hij of zij, want wij
hebben hier in Schiedam één
man, de telefoonwacht bellen.
Die is belast met de coördinatie.
De meeste vrijwilligers zijn
vrouwen die tijd over hebben.
De gemiddelde leeftijd ligt tus
sen de 40 en 45 jaar. Dat is de
leeftijd waarop de kinderen de
deur uitgaan. Die vrouwen zoe
ken dikwijls contact, want ze
staan opeens alleen. Ze hebben
thuis niemand meer om tegen te
praten of om voor te zorgen. Ook
gescheiden vrouwen die plotse
ling in een leegte terechtkomen
melden zich aan als vrijwilliger,
net zoals vrouwen die nog wel
kinderen thuis hebben, geen
baan wensen en toch iets om
handen willen hebben.
Wat die vrouwen goed kunnen
is luisteren. De patiënten praten
vaak liever tegen hen over hun
problemen dan tegen de ver
pleegsters. Zijdelings helpt dat
de vrijwilligsters weer tegen de
eenzaamheid. De UVV is daar
om ook een soort brug tussen
ziekenhuis en thuis. Het contact
staat zeer zeker voorop!
Leden verloop hebben we niet.
Ik heb nog nooit meegemaakt
dat er mensen weggingen, omdat
ze het werk niet leuk vonden.
Als ze weggaan is het doordat ze
verhuizen of ziek worden. Ieder
een die komt, houdt zijn taak
vol. Vooraf selecteren wij de
mensen. Ze moeten namelijk
goed doordrongen zijn van het
geen van hen verlangd wordt.
Tot nu toe is nog niemand afge
vallen.
„De sfeer tussen de vrijwilli
gers onderling moet goed zijn",
gaat zij verder. „Daarom orga
niseren we contactmiddagen en
gaan we één keer per jaar met
elkaar uit. We gaan naar lezin
gen, naar de film, beleggen dia
avonden en kerstmiddagen".
„Geld hebben we echter niet".
20gt zij. „Subsidie krijgen we
niet. Alles moet betaald worden
uiteen vrije bijdrage v„n 10 gul
den die de vrijwilligers storten.
En we hebben nogal wat onkos
ten. Het meeste geld verdwijnt
in de bezigheidstherapie. Verder
hebben we flink wat telefoon
kosten en kosten die komen Rij-
ken bij de contactdagen en de
reizen naar de verschillende
vergaderingen. Dit jaar hadden
we extra onkosten door de Sta-
tutenwijziging. Elke afdeling -
moest naar de notaris voor de
omvorming van Unie van VeoUt
welijke Vrijwilligers tot Uriie
van Vrijwilligers".
„Van de gemeente hebben'we
helaas erg weinig medewer---
king", zegt zij. „In Schiedam zijn
genoeg lege schoollokalen die we
zouden kunnen gebruiken voor
andere aktiviteiten, maar we
krijgen ze niet. We moeten over
al voor naar het Noletzieken
huis, voor vergaderingen,voor
contactmiddagen. In Nolet wor
den we goed opgevangen, de
band is gelukkig erg goed. Maar
ons werk doen we voor de hele
.gemeenschap. De gemeente te .er
bij gebaat. Toch stelt zij daar
niets tegenover
"■M v&M
Partij van de Arbeid staat
op de bres voor een goed volks
huisvestingsbeleid. Uitgangs
punten zijn hierbij, dat ieder
een van 18 jaar en ouder recht
heeft op een zelfstandige
woonruimte; dat de gemeente
het beleid dient te beheersen
en dat de bewoners invloed
moeten krijgen op het beheer
en het onderhoud. Tot zover
het PvdA-verkiezingspro-
gramma.
Net als in vele andere ge
meenten in Nederland is er in
Schiedam sprake van woning
nood. Er zijn te weinig wonin
gen en er zijn te veel slechte
woningen, vooral m de vier
oude wijken. Deze situatie
moet en zal verbeterd moeten
worden door het bouwen van
woningen maar ook door een
krachtige aanpak van de reno
vatie.
Heiaas betekent dit niet dat
er morgen of volgende week
genoeg goede woningen zijn
voor iedereen. In dat - ideale
geval bestond er voor een ieder
de mogelijkheid om de woning
die hij wenste te betrekken.
Tevens zou de gemeente van de
zware taak zijn verlost öm te
beslissen wie van de pakweg
5000 woningzoekenden in de
jaarlijks ongeveer 500 vrijko
mende gemeentewoningen mo
gen gaan wonen. Volgens de
Woonruimtewet van 1947 moet
het gemeentebestuur namelijk
de regels opstellen volgens
welke de woningen toegewe
zen worden. Zulke regels be
staan maar ze zijn volgens ve
len verouderd.
Omdat je niet met 35 raads
leden tegelijk aan een nieuw
systeem kunt werken, gebeurt
dit in de commissie Sociale Za
ken, die geleid wordt door
CDA-wethouder Taverne. Zij
wil over twee maanden de
nieuwe verordening klaar heb
ben, zodat per 1 januari de
zaak kan gaan draaien. Mijn
zegen heelt ze.
Echter hoe zij het klaar wil
spelen om binnen zo korte tijd
een verantwoord stuk op tafel
te krijgen is mij een raadsel.
Tot nu toe bestaat er alleen het
voorstel van een aantal PvdA-
voormannen op dit gebied.
Hun (en mijn) idee is een
verordening met als belang
rijkste punten:
0 de gemeente krijgt een veel
grotere greep op het woning
uitgiftebeleid;
0 een puntensysteem om de
urgentie te kunnen bepalen
van de woningzoekende;
0 een vorderingsbeleid om
leegstand tegen te gaan;
0 de régel dat men alleen in
aanmerking komt voor een
huis als men ingeschreven
staat, wat tot doel heeft
vriendjespolitiek en sleutel-
gelden uit te bannen.
Het lijkt er dan ook veel op, dat
de PvdA het werk mag doen en
dat de CDA-wethouder daarna
zegt: „Dat is ei«s wat mij
voor de gees' t!><* Aan de
andere kant o.. mevrouw
Taverne nog ai wat oppositie
van haar eigen partijgenoten.
Na iets meer dan een maar.d
is het reeds duidelijk; het be
leid van de CDA-wethouder is
gebaseerd op angst Op de
angst voor vervreemding van
haar eigen partijgenoten en op
de angst dat met steun van
ruim 75 procent van de bevol
king het PvdA-programma
uitgevoerd wordt
Mevrouw Taverne heeft het
moeilijk. Laten we daarom
maar extra aardig voor haar
zijn.
HANS VAN KLEEF
c v* -
WA
In die tijd werd het gebouw
voor verschillende doeleinden
gebruikt. Op de eerste verdie
ping van hét huis kwamen de
stedelijke rechtbank, de vroed
schap en de Burgemeesteren
bij elkaar. Deze laatsten had
den een belangrijke taak in het
stadsbestuur. Zij hadden de
zorg voor het onderhoud van
de stadsmuren en poorten, de
havens en de kaden en hielden
het toezicht op de maten en ge-
.wichten en de verkoop van le
vensmiddelen; bovendien be
heerden zij de stedelijke finan
cien.
De parterre van het Stadhuis
werd gebruikt voor de verkoop
van vices en laken (een soort
wollen stof). Deze produkten
werden gekeurd door speciale
stedelijke keurmeesters voor
dat ze verkocht mochten wor
den. Verder was er op de bega
ne grond een Waag, een grote
weegschaal met geijkte ge
wichten, zodat er bij de ver
koop met met het gewicht van
r""-
de produkten kon worden ge
knoeid.
Het zal iedereen wel duide
lijk zijn dat het oude Stadhuis
je te kicin werd naarmate het
aantal inwoners van Schiedam
toenam en het takenpakket
van het stadsbestuur groter
werd.
Toch is het prettig dat het er,
nog staat, op zijn eigen oude
plekje, al is het alleen maar
omdat het de sierlijke tegen
hangervan het hoge, krijtwitte
(mijns inziens lelijke) stads
kantoor vormt
HENRIËTTE VAN'
ALDERWERELT
Mi
