Binnenstad
Grease haalt Passagetheate
i
Volgende
week:
poprubriek
van Martin
Green
w
M. «F «JF Si** B 9 J% f 9
•m
HW-Bijlage Schiedam Extra pag.
Buitenkans
Kwetsbaar
-nmm
m
W
John Travolta en Olivia Newton John in GREASE
Maple Leaf: 'Wii zi jn Avondj lachen om
beslist geen kauwg im'
blijspel Céline
Van onze medewerkster
MARJAN MEIJER
SCHIEDAM - „We zijn
ontzettend vasthoudend
geweest, wat betreft onze
muziek en onze band", dat
zeggen Thom Borsboom
en Aad Gouka. Twee
Schiedamse jongens, die
al tijdens hun schooltijd
gezamenlijk muziek
maakten. Ai sedert 1975/
toen ze samen met Ma
nuel Celeste in Cafe de
Quibus als akoestisch trio
optraden, zijn ze met hun
muziekgroep bezig. Een
half jaar geleden kwam
Wim Rissema de ploeg
versterken met een splin
ternieuw drumstel, Koos
Vorstenbos (25) met zijn
basgitaar en Frans Dool
aard als „pedal-steel—
bespeler. En nu heet de
groep die zij vormen: Ma
ple Leaf.
Wim Rissema, die vroeger ook
al eens met Aad en Thom had
gespeeld, besloot een half jaar
geleden met de jongens mee te
doen. „Toen ik de groep, die toen
nog Kantjil heette, zag spelen
tijdens het Koninginnedag-fes
tival in de Plantage had ik er
meteen zin in. Ze speelden goed.
De style country-rock lag me
wel. Alleen de aanschaf van een
nieuw drumstel heeft me doen
twijfelen. Nu ben ik blij dat ik
het gedaan heb.
Tegenwoordig woon ik in
Dordt, de Gorzen mis ik wei ja,
en dat reizen dat is gauw te veel
11 hè. Want toch zeker een paar
keer per week willen we repete
ren. Maar ik zou het gezamenlij
ke spelen, ook al omdat het bé
ter wordt, niet willen missen. De
meeste drummers drukken
graag hun eigen zin door in een
band, vooral die Jazz-rock-rich-
tlng-drummers. Ze willen ruim
te krijgen in een band. Ik heb in
Maple Leaf alle ruimte, omdat
we het 'samen maken.! Dat viel
me ook op, toen ik de groep voor
het eerst hoorde. Ze luisterden
naar elkaar".
Thom Borsboom, de jongste
en naar hij bewezen heeft de
doorzetter van de band, vindt
.het erg belangrijk, dat er voor
*en met elkaar gespeeld wordt./"
'/Hij-verduidelijkt:* „Kóós, onze
bas-gitarist is ziek,, een griepje,
"dus afgelopen vrijdag'was hij er
niet met het repeteren. Nu; wij
misten hem erg. Koos zijn basgi
taar-geluid hoort in het geheel
van ónze muziek".
De muziek van de 5, oorspron-
Céline is in een scène verwikkeld met haar kleinzoon (Mary Dresselhuys en Hein
Boele).
Frans Doolaard speelde tijdens het gesprek in het begeleidingsorkest van Vader Abraham en Koos was
nog.een beetje ziek, dus drie van Maple Leaf: v.l.n.r. Wim, Thom en Aad.
kelijk 4 Schiedammers, Aad,
Wim en Koos uit de Gorzen, kan
het beste worden omschreven
als country-rock. Veel snaren
werk. Drie elektrische Fenders
en het „pedal-steel" instrument,
dat door „de heel oude, al tegen
de 42 lopende" Frans, gespeeld
wordt.
Frans Doolaard vinden de
vier Schiedamse jongens hun
„eigen grote buitenkans". Dool-
aard verdient al jaren zijn bo
terham met het musiceren. Zijn
beroep- is studio-muzikant En
als-begeleider van tientallen be
kende Nederlanders is zijn
naam op vele platenhoezen te
vinden. Hij begeleidde onder
andere: Boudewijn de Groot,
Rob de Nijs, Tol Hansen, Corne
lls Vreeswijk en Xandra Remer, -
om een paar klinkende namen
te noemen. Op het ogenblik
werkt hij mee aan de totstand
koming van de nieuwe lang
speelplaat van Xandra Remer,-
die met haar liedje „Colorado",
op de 12e plaats terecht kwam
tijdens het Eurovisiesongfesti
val. Wim, Thom, Aad en Frans
zijn gelukkig dat zo'n gerouti
neerde kracht als Frans in Ma
ple Leaf wil spelen.
Thom Borsboom: 't Is gewoon
een fijne man, niet betweterig.
Hij hoeft het niet om het geld te
doen, want dat verdient ie wel".
Wim, de drummer voegt eraan
toe: „Frans is een gedreven mu
zikant Kunnen we ook nog wat
van leren. Maar dan niet op een
betweterige manier. Nee, zijn
inzet is belangrijk. Net als de
onze. We spelen geen drum-'
mersmuziek, geen moeilijke me
lodieën. We proberen allen een
In de oogstmaand van
het vijfde jaar na de vast
stelling van het bestem
mingsplan Binnenstad,
heeft de Kroon zijn uit
spraak gedaan en kan de
gemeente aan de slag. Het
is nu inmiddels de gras
maand .van het jaar zes en
gelukkig Worden de bewo
ners van het Centrum nog
steeds niet geteisterd door
lawaaioverlast van heistel
lingen of ander ongerief,
bedoeld om het groene hart
van de binnenstad te ver-,
pesten met blokken beton,
steen, auto's, lawaai van
bewoners enz.
U verdenkt mij van sar
casme? Het spijt me, ik
moet u teleurstellen: deze
maal geen misstanden die
weer eens nodig aan de
kaak gesteld moeten wor
den. Nee, ik meen het bo
venstaande serieus! In wel
ke grote stad in Nederland
bestaat het nog, dat je in
1979 in het hartje van de
stad op zondag gewekt
wordt door vriendelijk, een
ieder ter kerke nodend
klokgelui. Dat je loom en
lui je ontbijt nuttigt, ter
wijl de damp je kopje thee
ontvlucht om een vrolijk
dansje te wagen in de door
open deuren en ramen bin
nendringende stralen van
de lentezon. Dat je mijme
rend je blik naar buiten
richt en twee kloeke kas
tanjes in een groene weide
ziet en de kwetterende vo
geltjes hoort, die zich twee
aan twee trachten te herin
neren hoe een nestje ge
bouwd dient te worden. En
verder geen geluid dat
duidt op de aanwezigheid
van die meer dan een mil
joen mensen die hier in de
buurt wonen.
Edoch, genoeg gemij
merd. Want als ik even
verder kijk dan mijn neus
lang is, zie ik een Baan met
zijn armetierige krotten en
een Lindenhof die dichtge
spijkerd is en staat weg te
rotten.
Iedereen in deze stad is
het er over eens dat er nu
eindelijk iets moet gaan ge
beuren. Hoe dat precies
moet, daarover verschillen
de meningen nog enigszins.
Teder vogeltje zingt nu een
maal zoals het gebekt is. Er
heeft ook in deze krant al
uitgebreid gestaan hoe de
politieke partijen over de
voortgang denken. Daarom
lijkt het me op deze plaats
interessanter om de me
ning van de grootste partij
in Schiedam eens naast die
van de Bewonersvereni
ging van het Centrum te
leggen en te kijken of die
overeen komen. Tenslotte
mag van die partij ver
wacht worden, dat zij een
mening heeft die gesteund
wordt door een groot deel
van de bevolking en omge
keerd dat zij de redelijke
wensen en verlangens van
die bevolking steunt en
tracht te verwezenlijken!
Welnu, de Bewonersver
eniging Schiedam Centrum
heeft eind vorig jaar een
brief naar het College ge
stuurd, waarin zij meldt,
dat zij hard aan de slag is
gegaan om de mening van
de bewoners te peilen over
de discussienota die Zijde
veld heeft uitgebracht. Ze
stelt dat zij uitvoerige in
formatie heeft verschaft,
een vergadering over de
binnenstad heeft gehouden
en zelfs geënquêteerd heeft
om de meningen binnen het
centrum te peilen. Ik vind
dat dat eigenlijk de taak
van het gemeentebestuur
is, maar als die in gebreke
blijft dient een bewo
nersvereniging voor de be
langen van haar leden op te
komen. Overigens komt in
de nabije toekomst nog vol
doende inspraak, beloofde
Zijdeveld laatst op een
commissievergadering.
Wat zijn nu in concreto
de globale wensen van de
bewoners? Zij pleiten voor
kwaliteitsverbetering van
het winkelbestand, met
name in de levensmidde
lensector en op het Broers-"
veld. Het aantal winkels
aan de Lange Kerkstraat
zou groter moeten worden.
Zij juichen woningbouw op
de kaalslag toe, maar niet
in grote eenheden „om aan
sluiting met de nu nog be
staande bebouwing zo ge
leidelijk mogelijk te ma
ken". Zij willen een cen-
trumtuin met als middel
punt de Lindenhof, waar
diverse wijkvoorzieningen
gerealiseerd kunnen wor
den (woonerfsituatie) en
anderzijds het parkeren
door bezoekers aan het
centrum buiten het hart
dient te geschieden.
Binnen de PvdA-fractie
heerst de volgende, even
eens globale, mening. (De
PvdA heeft uiteraard een
gedetailleerd idee hoe de
binnenstad er uit moet
gaan zien, maar we gaan op
deze plaats even voorbij
aan de details en aan de
ideeën die niet door de be
wonersvereniging ver
woord zijn.) Voor wat be
treft de woningbouw hul
digt de PvdA overeenkom
stige gedachten als de be
woners, evenals over de
„stadsontmoetingsruim te"
bij de Lindenhof. Zij vindt
eveneens dat slechts be
stemmingsverkeer toegang
tot de binnenstad mag heb
ben en dat gemotoriseerd
vërkeer zicb dient aan te
passen aan bet langzame
verkeer. Parkeren mag al
leen aan de rand van de
binnenstad. Ten aanzien
van het winkelbestand stelt
de PvdA dat er alleen uit
breiding mag plaatsvinden,
als de noodzaak wordt aan
getoond. Het feit dat de be
woners in groten getale
vragen om meer levens
middelenzaken lijkt mij
voldoende aantonen van in
ieder geval die noodzaak.
De cirkel is rond. Ik stel
de zoeven dat verwacht
mag worden dat de mening
van de PvdA overeenkomst
vertoont met die van een
groot deel van de bevol
king. Ik heb laten zien of
dat voor wat betreft de bin
nenstad het geval is. En in
derdaad, dat is het geval.
HANS VAN KLEEF
.bepaalde melodie te volgen en
gezamenlijk te vertolken".
Het „pedal steel" instrument
dat de Hagenaar Frans Dool
aard bespeelt is een soort lig
gende gitaar. Om het simpel te
zeggen: een aantal snaren op
een plank, zittend wordt er, door
een stalen staafje over de sna
ren te bewegen, geluid uit geto
verd.
De liedjes, nummers, of songs
zijn meestal zelf geschreven.
Aad Gouka: „Eerst speel je na
tuurlijk nummers van bekende
groepen na, met oude radio-ver
sterkers enzo, het oude en geijk
te verhaal. Zo begint iedereen..
Maar tegenwoordig schrijft
Thom bijna alle teksten en die
vinden we best goed. Ik voor
mij, vind teksten, woorden dus,
niets zeggen. Een tekst van een
lied op zich zegt me niets. Van
gedichten moest ik vroeger op
school al niets hebben, maar... in
combinatie met muziek kan het
me soms raken. Elk nummer
geeft me een bepaald gevoel, en
vandaar uit speel ik".
Thom Borsboom, die de teks
ten schrijft gaat hier zeer se
rieus op in: „En toch voelt Aad
wat ik bedoel. Ik probeer in
ieder geval mezelf een klein
beetje bloot te geven in mijn
liedjes. Een liedje moet van mij
zijn. Dat kan erg persoonlijk
klinken, maar dat is niet zo,
want mijn gezongen wóórden
zijn niets zonder de muziek. In
het begin schreef ik zomaar
teksten. Die hielden niet veel in,
niet dat ik een boodschap heb
over te brengen hoor, dat is de
bedoeling niet, maar nu schrijf
ik vanuit mijn eigen ervaringen.
En dan ben je erg kwetsbaar. De
wereld waar we In leven staat
dat niet toe. Je praat gauw over
rotte dingen heen, zoals een zan
ger er overheen zingt. Want je
kan er van schrikken".
Al discusierend passeren en
kele favorieten van de drie aan
wezige bandleden de revue:
Randy Newman, Jackson
Brown, Jacques Brei (Thom
zegt: „Het is eigenlijk helemaal
mijn smaak niet, maar „Mijn
vlakke land" is geweldig. Dan
durf ik haast niet meer te spre
ken over mijn teksten"), en Jon
Anderson. Ze praten heftig ver
der, want Aad, die zelf Beverly
Hilbilly muziek, country van de
gezelligste soort, -liefhebber is,
merkt op:
„We maken ai een tijd muziek
waar we allemaal van houden,
maar als we bij elkaar thuis zit
ten, draaien we allemaal andere
platen. Verschillende smaken
hebben we eigenlijk".
(Van een onzer verslaggevers)
SCHIEDAM - "Céline" is de
naam van het blijspel, dat mor
genavond op de planken van het
Passagetheater wordt gebracht
door Mary Dresselhuys, Jo de
Meyere, Mart Gevers, Hein Boe
le en Liesbeth Struppert. Céline,
het eerste stuk van de Franse
Maria Pacóme, behoort tot het
zogenaamde Bouievardtoneel en
dat betekent: een avondje la
chen.
Het stuk begint als een jonge
inbreker (Jo de Meyere, beter
bekend als kapelaan Odekerke)
op heterdaad wordt betrapt
door Céline en Anna (Mary
Dresselhuys en Mart Gevers).
Céline en Anna zijn twee gewe
zen hoteldieveggen die nu als
alleenstaande dametjes ergens
buiten wonen met hun goudvis
en hun hond. Ze zijn van het
zelfde slag, maar ze vervelen
zich, nu ze, met hun schaapjes
op het droge, zijn gaan rentenie
ren. Als afleiding besluiten ze de
onervaren dief, een onhandige
en sympathieke sukkel, de'fijne
kneepjes van het vak te leren.
De leerling toont echter geen
aanleg en beide dametjes verlie
zen de moed, totdat ze op een
dag ontdekken, dat die zacht
aardige klungei in zijn vrije tijd
schilderijen produceert a la Pi
casso alsof het niets is, en die
zich daar bovendien niet van
bewust is. Juist op dat moment
arriveert de kleinzoon van Céli
ne (Hein Boele), vergezeld van
een uiterst snobistische dame
die over de hele wereld galeries
bezit. Het gevolg kan men aan
voelen...
Maria Pacóme laat in "Céline"
haar voorkeur tot het toeval, het
onverwachte zien, maar laat alle
dingen, ondanks de kolder, nooit
buiten de proporties groeien. Ze
blijft vasthouden aan de logica.
De dwaasheden, die elkaar op
volgen, zijn nooit plat of laag bij
de gronds.
Mary Dresselhuys zegt over
haar rol als Céline: "Narmate de
repetities vorderden trok Céline
in mij." Een uitdrukking "als op
het lijf geschreven" wil zij ech
ter niet voor haar rekening ne-
Anna (Mart Gevers)
men. Zij zegt: "Er, is nog nooit
een rol op mijn lijf geschreven."
Vol overtuiging is zij niet aan
Céline begonnen. "Na de dood
van Ko van Dijk wou ik eerst
niets meer, een jaar van het to
neel af. Maar diverse dierbaren
van het toneel wisten wel beter.
Ik hoop dat ze gelijk hebben ge
had!"
Céline is een theaterproduktie
van Joop van den Ende en de re
gie is in handen van John van
de Rest. Kaarten voor de voor
stelling zijn verkrijgbaar aan de
kassa van het theater die ge
opend is van 13.30 tot 16.00 uur
en van 18:00 tot 22.00 uur. De
prijzen zijn 15,-, 12,50 en 10.
Pas 65 en het CJP zijn geldig. De
aanvang van de voorstelling is
om 20.15 uur.
Met ingang van donderdag 1 1 j
april zal de bekende Schiedams» j
disc-jockey Martin Groen eei
poprubriek gaan verzorgen ii
Schiedam-Extra, de donderdag
bijlage van Het Vrije Volk. O]
de hem bekende wijze gaat hi
het disco- en popgebeuren n ,JJ
Schiedam volgen. Speciaal voo hj
onze jeugdige lezers zal Mart»
in deze rubriek, die om de twe> J
weken verschijnt, ontwikkelin, *i|
gen m de popmuziek belichten. f|
Martin Groen, in het dagelijk
leven Martin Groenhorst gehe' i||
ten, behoeft eigenlijk nauwe jjj|
lijks introductie. In 1964 werkt» i||
hij als D.J. bij Radio City (he
latere Caroline). Van 1965 tot ff
januari 1974 draaide hij elk<
weekend met zijn sociëteit af tfla
wisselend in de zalen Arcade
Musis Sacrum en Tivoli. Hi
haalde beroemde bands naa
Schiedam en de populariteit, dii tp|
hij in die jaren in Schiedam op ij|
bouwde, is sindsdien nauwelijk/ffj
getemd. De laatste jaren kaï
men hem nog regelmatig
zijn discotheek tegenkomen ii
Schiedam.
Vanaf volgende week in dez»
krant: Martin Groen qver he
Schiedamse popgebeuren.
//.ie,/,. >'/>t ff,
Zfy/f'v
'///s/VA
7/
'f/ Af?/f
f &/7/Ï. (V.v
>m"y
uunmttmttw
y//'
Cinema Bio - DE DAG
DAT DE HEL LOSBRAK
(Twilight last gleaming)
Passage GREASE
De dag dat de hel los
brak gaat over de gijze
ling van de Amerikaanse
president in een onder
grondse afvuurcentrale
van atoomraketten. Die
'gijzeling wordt uitge
voerd door een gevarieerd
stelletje misdadigers. Een
van hen is alleen op geld
uit, maar een ander deel
nemer heeft ook nog ideo
logische motieven voor
zijn daad. Als het stel zijn
zin niet krijgt dreigen ze
een paar atoomraketten
de lucht in te sturen. De
film is redelijk spannend.
In Passage draait Grea
se met Olivia Newton
John en John Travolta.
Iedereen zal inmiddels
wei weten waar deze film
over gaat: de prille liefde
tussen twee high school-
scholieren. Veel dansen in
deze disco-rolprent.
Voor de kinderen draait
het bekende PETER
PAN-sprookje. De film is
Nederlands gesproken.
