m
Mandolmeverenigmg wil meer belangstelling m Schiedam
7^
i
m
m
f
schiedam-extra
1 ffe:
l*S¥
mm
mt.
im
HW-Bijlage Schiedam Extra pag73
'r-^T&S>
I
Van onze verslaggever ONNO BUITER
SCHIEDAM De Schiedamse VVV heeft enige
maanden geleden een route voor een stadswandeling
uitgestippeld om mensen van buiten en de Schiedam
mers eens kennis te laten maken met de jeneverstad.
De route laat vrij veel zien, maar voert de wandelaars
alleen langs de mooie plekjes: de VVV en de Histori
sche Vereniging kijken blijkbaar wel uit om de rotzooi
van Schiedam aan de buitenwereld te tonen. „Wat niet
weet, wat niet deert", zo schijnt men te denken.
De Broersvest, de drukke verkeersader door het centrum.
Het stadskantoor. Het foeilelijke bouwsel domineert in
het stadsbeeld.
I Het,Gat van Bolmeijs.Herinnerjng aan oude plannen.- Een oude stoel zegt genoeg.
rp&f
De Korte Haven en de sloopauto's.
TBigr* orf— J f '.r jff 0 t - n I ,v
M
De oude binnenstad.
Van onze verslaggever Norbert Bruggeman
SCHIEDAM „De mensen doen geen donder meer.
Ze blijven maar gezellig thuis televisie kijken." Aan
het woord is de heer B. Hakkert, voorzitter van de-
mandolinevereniging ONI in Schiedam.
Van je pingele, pingele, pong. Foto onder: De dirigent
ï'2 van ONI in vólle concentratie.
Grootvader
'Bond
Piet Hein
Ben Hakkert: „Landelijk is de belangstelling voor de mandolien groot.
Alternatieve wandeltocht
7 Jïp
rv»
langs sloppen van Schiedam
t •ixi'Ov J
Het Vrije Volk voert de Schie
dammers met een alternatieve
wandelroute door de sloppen
van de stad. De wandeling is
niet lang, maar men zal merken,
dat men niet veel tijd nodig
heeft om de rommel te kunnen
aanschouwen.
De route begint bij het Stads
kantoor, de lelijke witte pilaar,
die het stadsgezicht domineert.
Het foeilelijke gebouw is tot
stand gekomen onder het be
wind van burgemeester Roelf-
sema. Het gebouw is eigenlijk
nooit gereedgekomen, want
langs het Proveniershuis zou
volgens de originele plannen
een aparte vleugel moeten staan
met een raadszaal en een fraai
balkon voor de burgemeester
om de bevolking toe te zwaaien.
Het rijk gaf echter geen geld
voor dat ambitieuze project.
Armlastig Schiedam kon het
wel vergeten.
Vanaf het Stadskantoor volgt
de wandelaar de huis te Rivie-
reweg en steekt hij de drukke
Broersvest over.
Bij de ruimte van De Trechter
slaat hij rechtsaf het Gat van
Bolmers'in, genoemd naar de
wethouder, die jaren geleden op
die plaats een doorbraak had
gepland naar het Broersveld
Daartoe zijn enige huizen allang
gesloopt. Op die plaats ligt nu
een voetpad. Het plan om de
doorbraak te voltooien is echter
van de baan. Door het gat na
dert de vvandelaar het Broers
veld. een verpauperde en te
loorgegane winkelstraat.
Nu slaat men linksaf en direct
de eerste straat weer rechtsaf
richting binnenstad Wat zien
we daar: een grote kale vlakte
met hier en daar een stelletje
krotten. Een oude stoel op de
plaats waar ooit een huis stond
zegt genoeg. Ook een doorkijkje
in de Korte Achterweg spreekt
voor zichzelf.
Om toch aan te sluiten op de
wandeling van de VVV en de
Historische Vereniging: loop
eens naar de Korte Haven en
bekijk de vervallen bedrijfs
panden en de sloopauto's.
f
-v.:-fe'-fe
fyj/SS'SW
VS*,,'
Ben Hakkert: 'Mensen willen
huizen niet meer uit'
Fwï
L V ^/r
.,v„>
Hij klaagt over de té geringe belangstelling van de Schiedammers
in zijn vereniging ONI, Ontspanning Na Inspanning. De mandoline-
vereniging heeft maar achttien leden en dat is vroeger weieens an
ders geweest. Veertig enthousiaste mandolinespeeisters was niet
vreemd. Ja, speelsters, want de mandoline is bij voorkeur een vrou
weninstrument. Van de achttien leden zijn het vijftien vrouwelijke
en drie mannelijke.
„Ik weet niet wat het is",
klaagt Hakkert, „het loopt hier
m Schiedam gewoon met. Lan
delijk gezien is de belangstelling
voor de mandoline echt met
slecht, maar hier.
„Er komt ook nog een factor
bij. Wij moeten altijd binnen
spelen. Wij zijn niet hard ge
noeg voor de open lucht. Dat
scheelt ook in publiciteit, de
grote bands, die buiten spelen,
krijgen altijd voldoende aan
dacht. Wij zitten in het verdom
hoekje. We treden op m bejaar
dentehuizen, verpleegtehuizen,
dat soort werk. Allemaal belan
geloos werk. Als we wat krijgen
is dat mooi meegenomen maar
het hoeft met."
„We kunnen genoeg mensen
gebruiken. Als ze maar een
snaarinstrument bespelen. Niet
alleen mandoline hoor. De ver
eniging kan ook worden uitge
breid met een bas of gitaren. We
kunnen zelfs een slagwerker ge
bruiken die pauk speelt."
„Het is heel ontspannend. Een
voorstelling duurt niet langer
dan een uur. Anders wordt het
te gek. Vaak gebeurt het dat
mensen vragen o{_ we nog wat
spelen. Nou, als het gezellig is
dan doe je dat, waarom niet?"
„Je moet het wel kunnen. Het
is niet zo dat alles vanzelf gaat
Wanneer je ongeveer een jaar
les neemt in mandoline, kan je
het al aardig. Gewoon een uur
tje lessen per week. Dan moet
je, wanneer je op de vereniging
komt, iedere dag een half uurtje
oefenen, want als je het niet bij
houdt, raak je snel achter.
„We zijn maar amateurs, geen
beroepsmusici. Dat was vroeger
wel anders. Toen had ik een
dansorkest. Dan begon ik 's och
tends om tien uur en kwam ik
om twee uur 's nachts thuis.
„Onze hele familie is altijd
muziekgek geweest. Ik ben tus
sen de noten geboren. De ver
eniging, die nu al bijna vijfen
zestig jaar bestaat, is op richt
door mijn grootvader. Daarna
heeft mijn vader het gedaan.
Logischerwijze rolde ik er ook
in."
„In het dansorkest speelde ik
basgitaar en slagwerk. Het was
een heerlijke tijd. Me helemaal
uitleven op het instrument, dat
is toch wel mooi. De toeschou
wers zijn dan enthousiast dus je
krijgt veel respons. Maar op een
gegeven moment moest ik kie
zen tussen de zaak en het orkest
ik heb toen voor de zaak geko
zen. De muziek ging veranderen
en ik kon mij niet vereenzelvi
gen met de nieuwe trend.
„Iedere tijd brengt een andere
soort muziek met zich mee. Toen
ik vroeger de Ramblers hoorde,
dacht ik dat er mets beters be
stond. Later vind je dan een an
dere groep weer de beste. Dat
verandert nooit.
„De jeugd van tegenwoordig
loopt helemaal niet warm voor
onze vereniging. De jongste van
onze mandolineclub is vijfen
dertig Het oudste Ud is mijn
tante. Zij is al achtenzeventig en
ze speelt nog goed ook.
„Onze leden komen overal
vandaan. Er zijn huisvrouwen
bij maar ook vrouwen die m een
fabriek werken. Iedere dinsdag
repeteren wij. Dan worden er
nieuwe nummers ingestuurd.
Dat vergt toch wel geduid.
gehoord. Dat kon.met, vond hij
Toen hebben we voor hem spe
ciaal het Wilhelmus nog een
keer gespeeld.
„In een tehuis van geestelijk
gehandicapten is het anders
Daar weten ze met veel van mu
ziek af. Daar hebben we een an
dere taak. Onze muziek is rust
gevend. Het maakt ze kalm, je
kan dan merken dat ze luisteren.
„De tijd is veranderd. Het is
jachten en jagen Ik ,merk het
aan de vereniging. Vroeger
bleef iedereen nog even napra
ten na afloop. Nu gaan ze alle
maal gelijk weg. Toch komen ze
graag en spelen ze graag Maar
het kontaki is er niet meer Sa
men met de belangstelling gaat
de vereniging langzaam achter
uit. Dat is niet fijn Misschien
breken er m de toekomst betere
tijden uit
„Het komt voor dat een mars
soms moeilijker wordt aange
leerd dan een overture. Het ligt
eraan of het stuk muziek je aan
spreekt. Wanneer het je niet
ligt, gaat het weieens niet. Som
mige stukken worden niet door
gezet. dan lukt het niet, dan gaat
het terug naar de Bond.
„De Bond, het Nederlands
Verbond van Mandoline Orkes
ten, zorgt vaak voor de bladmu
ziek. Die is haast met meer te
krijgen. Het wordt niet meer ge
drukt. De Bond zorgt dan voor
een kopietje van de bladmuziek
die zij hebben opgedoken.
„We spelen van alles. Zoals al
gezegd marsen en overtures. Het
accent ligt wel op klassieke wer
ken. Maar het komt voor dat
luisteraars graag oude deuntjes
willen horen. Dan spelen we een
potpourri van oude nummers.
Vooral de ouden van dagen vin
den dat prachtig. Ze zingen uit
volle borst mee en klappen in-
hun handen. Natuurlijk speel ik
zelf liever een mooie overture
van Vivaldi, maar ach, als die
mensjes dat toch willen
„Op koninginnedag hebben
we een heel programma. Dan
racen we van tehuis naar tehuis.
We beginnen met het Wilhel-»
mus. Dan volgen oude liedjes
zoals „Piet Hem." We waren een
keer in een bejaardentehuis
klaar met een optreden. Alles al
ingepakt, komt er een mannetje
aan die wat laat was gekomen.
Hij had het Wilhelmus nog niet
'WfT.
if//
