■l"
E
■Bi
Concurrentiestrijd vooral via de advertentiekolommen
r
•r, t
h
t*
Vandaag met? Bakkies voor Nicaragua Bij Gust Komijn *- en Stukgoed
h
my Fair .Lady
>3 co w gsggm»**,
Seh
lenie, van
bemidde
lingsbureau
"Amor", legt
ie contacten
tussen klan
ten en meis
jes. Eerst
maakt ze
met hen een
telefonische
afspraak,
.waarna de
klant bij
haar op het
bureau een
meisje uit
kan zoeken
in het foto
boek.
h
t"
b
[0.
WmwmMMmM
Van onze verslaggever
LAURENS BORST
ROTTERDAM "Jean-
net, 22 jaar, knap, blond en
sexy pas gescheiden huis
vrouwtje biedt zich aan.
Voor alles in. Kan niet
thuis ontvangen". Staat in
de advertentie.
Zeker last van nieuws
gierige buren. Ik maak een
afspraak met haar in een
Rotterdams café bij het
Zwaanshals. „Voor niets
gaat de zon op," zegt ze
door de telefoon, „dus geld
meenemen."
Even na de afgesproken
tijd stapt een roodharig
meisje het café binnen. Ze
stevent recht op me af.
„Ben jij die journalist?"
vraagt ze. Ik knik. „Hallo,
ik ben Anneke."
Verdiensten
Fotoboeken
- V
°°>v:
-.(■& v-.r. e"
Yf!m.
g' tious/t bh'? o<>~ïso too cr.ftcagr
ft'
Huisvrouwen
Striptease
Aanbrengpremie
Computer
5rs- j
sek- i
1 i
e
21,00,
f.-Va4
sfcuuri
iins-
9.30
ÖUW
in- i
>07.
EN-
iweg1'
)EN
ren I
.00,
ion l
357. |,f
177. Jis
ILAN-"1'-
Jreek'
gmor-
inder-1
Jr. tel.*
3E
ké
lurf
1. W.
dag
ige
laan-
n
P-
3 en
ensen'
nood,
ruR-
ver,
I.
imjd- j<
uur. j
N
lolens,
3T DE
07,
id; to-
ilaan
en-
i 25,
de
i. Per
svaf- Ï1
1 niet ij
eslag.
I
r. Les
uur;
1.30
EN
k.
r
etiger
vr.
dwa?
za. -
te
Y v.
Bureaus
vechter
om rand
gemeenten
„Kon Jeannet niet komen?"
vraag ik.
„Ik noem mezelf in de adver
tentie Jeannet, maar ik heet An
neke", verklaart ze.
Ze is helemaal niet knap en se
xy. Ik zeg: „Goh, je hebt hele
maal geen blond haar."
„Nee, maar klanten houden
meer van blond dan van rood.
En ik heb geen zin om het te ver
ven," antwoordt ze laconiek.
Anneke ziet er ongezond uit. Ze
is verschrikkelijk mager en haar
blauwe ogen zijn dof. De nagels
van haar vingers en tenen heb
ben "rouwrandjes". Haar witte
broek sluit strak om de twee
spillebenen. Mijn stoutste ver
wachtingen zijn in negatieve zin
flink overtroffen van deze ver
schijning. Aardig is ze wel.
Ongevraagd en openhartig be
gint ze tegen betaling welis
waar haar levensgeschiedenis
te vertellen. Naarmate ze langer
praat krijg ik het door: Anneke is
verslaafd aan de heroine. Ze
beaamt het. Tot voor drie dagen
terug had ze dat spul, aldus haar
eigen woorden, alleen maar ge
rookt. Nu spuit ze. Ze laat me
haar arm zien. Die is helemaal
beurs,. „Ik heb er expres naastge-
prikt om mezelf pijn te doen."
"STEEDS VAKER adverteren
hero'memelsjes ook in de krant.
Dit is beter dan op de Claes de
Vrieselaan staan. Dat doe ik ook
nog wel hoor, als er geen klanten
hebben gebeld." Ze geeft toe dat
ze geen thuiswerkster is. „Ik
werk voor een klein escortbu
reau met twee meisjes in dienst.
Mijn baas weet trouwens niet dat
ik verslaafd ben."
Ik geloof haar niet. Dan moet
die baas wel een bord voor z'n
kop hebben. „De verdiensten val
len wel wat tegen. Vroeger pakte
ik op de Binnenweg duizend gul
den per nacht. Nu soms niet eens
de helft. Iedere dag bellen er wel
honderdvijftig mannen op onze
advertentie. Allemaal hijgers en
zeikerds. Je mag blij zijn als er
vi ijf serieuze telefoontjes bij zit
ten."
Het gesprek over haar moeilij
ke jeugd dreigt zich te herhalen.
Als we de zaak verlaten, zegt ze
lachend: „Er klopte niet veel van
die advertentie hè. Ik ben trou
wens niet gescheiden hoor, ik ga
volgende maand zelfs trouwen."
TUSSEN DE BEMIDDE
LINGS- en/of escortbureaus is
de onderlinge concurrentiestrijd
goed merkbaar. Bij de bemidde
lingsbureaus kunnen klanten in
fotoboeken een meisje naar hun
smaak uitkiezen. Bij escortbu
reaus bestelt de klant telefonisch
een meisje naar zijn speciale
wensen. De vrouwen van bemid
delingsbureaus ontvangen thuis,
de meisjes van de "escortservi
ce" komen op bezoek of spreken
af in een hotel.
Bemiddelingsbureaus zijn
vooral interessant voor huis
vrouwen die een bijverdienste
willen. Als ze bij één of meerdere
bureaus staan ingeschreven, hoe
ven ze niet zelf te adverteren.
Hijgers en andere lastpakken
krijgen zo geen kans. Bovendien
hoeven ze geen angst te hebben
voor de belastingdienst, die alle
advertenties naspeurt.
De concurrentiestrijd onder de
bemiddelingsbureaus is het dui
delijkst waarneembaar in de ad
vertenties. Vroeger betaalde de
klant voor ieder adres van een
meisje ongeveer vijfentwintig
gulden. Nu krijgt de klant vaak
Rotterdamse sexclub-ex-
ploitanten en beheerders
van sexbemiddelinsbureaus
klagen steen en been over
de sterk teruglopende klan
dizie. De economische ma
laise slaat ook in dit „we
reldje" toe. De tijd dat lou
che koppelbazen met alle
meisjes van de sexclub te
gelijk de koffer indoken, is
voorbij. De bemiddelings
en escortbureaus concurre
ren elkaar kapot in Rotter
dam. In praktisch iedere
randgemeente vestigen zich
de laatste maanden nieuwe
bureaus. Daar werken de
„huisvrouwen-met-hoge-hu-
ren" uit de nieuwbouw van
Spijkenisse, Hellcvoetsluis,
Capelie a/d IJssel en Rid
derkerk. De gevestigde „be-
middelingsmarkt" in Rot
terdam wankelt hevig.
De onderlinge strijd om
de gunst- en de centen
van de klanten, vechten de
(s) exploitanten uit in de ad
vertentiekolommen. De ene
sexclub heeft nog meer op
windende shows te bieden
dan de andere- Het ene be
middelingsbureau heeft
voor nog minder geld, nog
mooiere meisjes in „de aan
bieding" dan de concurren
tie.
Talloze ongeorganiseerde
huisvrouwen en thuiswerk
sters bieden zich voor spot
prijzen in de krant aan, om
in de winst mee te delen.
Hun aantal is volgens de
politie in twee jaar tijd ver
dubbeld.
De spoeling wordt steeds
dunner. Bovendien beschik
ken de klanten over minder
geld en willen ze er meer
waar voor.
Maken de clubs hun belof
tes werkelijk waar? Is de
22-jarige Jeannet uit de ad
vertentie werkelijk pas ge
scheiden, blond en sexy?
Geven de bemiddelingsbu
reaus werkelijk al gratis
adressen van meisjes weg?
ZATERDAG 30 OKTOBER 1982
it?
'sfs
J'-Oii'. HHVs -*-!>« "ftidöteg
.i-m
in (](-.
YY:C:t<
"""if/A
'W'/,
CRISIS IN
een tweede adres gratis. De laat
ste weken adverteert zelfs een
bureau met alleen nog maar gra
tis adressen. De mooie adverten
ties zijn vaak maar schijn. Naar
mate de adressen goedkoper
worden, schiet de prijs van een
"relax" omhoog. De klant is dus
toch meestal even duur uit. Voor
een adres met de "diensten" van
een meisje betaalt de klant ge
middeld honderdvijftig tot twee
honderd gulden.
Eén van de "bekendere" be
middelingsbureaus is "Amor".
Het bureau is gevestigd in een
gezellige straat in Rotterdam-
Zuid. Lenie, de eigenaresse en
"telefoonstem" van het bureau
ontvangt me hartelijk. Ik mag
zelfs haar voornaam en bureau-
naam noemen, als ik beloof dui
delijk te vermelden dat Lenie
zelf alleen bemiddelt. Met Lenie
is dus niks te versieren.
In haar kleine, maar knusse
woonkamer praat Lenie hon
derd-uit over het fenomeen be
middelingsbureau.
„De concurrentie is de laatste
tijd sterk toegenomen. Het aan
tal bureaus breidt zich nog
steeds uit. Gelukkig zijn er een
hoop eendagsvliegen bij die het
niet waar kunnen maken. Het
valt echter niet mee om nog wat
te verdienen. Rijk word je er ze
ker niet meer van. De gouden
tijd is voorbij. Je kan er hooguit
nog leuk van op vakantie gaan,"
zegt Lenie knipogend.
„IK BESTA NU zo'n jaar of
vijf. Bij de klanten en de meisjes
heb ik een goede reutatie opge
bouwd. Niks geen besodemiete-
rij. Als je dat doet verlies je toch
op de lange duur. De meisjes
hebben geen enkele verplichting
jegens mij. Ze mogen zich ook
bij andere bureaus laten in
schrijven. Van hun verdiensten
hoeven ze niks aan mij af te dra
gen. Tussen de bureaus is wel
sprake van broodnijd. In de ad
vertenties probeert iedereen el
kaar de loef af te steken. De één
is zogenaamd nog goedkoper dan
de ander. Nou, neem van mij
maar aan dat een klant in zijn
totaliteit overal even veel geld
kwijt is voor een gelijkwaardige
SI ÏX-INDUSTRIE
relax. Het is wel zo dat een goede
wip nu niet duurder is dan enke
le jaren geleden. Dankzij de cri
sis is de klant dus toch nog een
beetje een spekkoper.
De meeste vrouwen die bij mij
werken, zijn huisvrouwen. Veel
van hen zouden deze bijverdien
ste niet hebben gekozen als de
huren niet zo hoog waren. Voor
sommigen is het gewoon een
noodzaak geworden door al die
hoge prijzen. Overigens bieden
de meisjes steeds meer waar
voor hetzelfde geld. Het lijkt ook
wel of de klanten hun sexuele
eisen opschroeven, naarmate het
slechter gaat met de economie.
Niet dat het echt smerig wordt,
maar toch. Handelingen die
meisjes vroeger slechts bij hoge
uitzondering verrichten, hebben
ze nu maar te slikken.
Natuurlijk kennen de meisjes
hun eigen grenzen. Wie echter
wat wil verdienen, moet wat tole
ranter zijn."
„Mijn toekomstverwachtin
gen? Die zijn erg somber. Het
gaat slecht met de business en
het wordt alleen maar slechter.
Ook in de randgemeenten van
Rotterdam komen nu bureaus.
Die snoepen ook nog een hoop
kfanten weg."
Ook andere bureaus die hun
naam liever niet in de krant zien
géven toe dat de "klad erin
zit". Eén van hen vertelt: „Som
mige bureaus maken het ook wel
erg bont. Vooral die nieuwe uit
de randgemeenten: Die laten
soms één meisje met vier ver
schillende pruiken in hun foto
boeken aan de klanten zien. Kijk
het is wel zo dat klanten soms
gewoon belazerd willen worden,
maar dit is te opvallend. Op die
manier raken de klanten het ver
trouwen ook in andere bureaus
kwijt."
BIJ DE ROTTERDAMSE politie
zijn vijfentwintig sexclubs be
kend. Negen op de linker- en vijf
tien op de rechter Maasoever.
Hun aantal is al jaren stabiel.
Ook voor de sexclubexploitanten
hebben de vette jaren plaatsge
maakt voor de magere.
"Klanten met dikke tieten geld
zien we haast niet meer," klaagt
een bedrijfsleider met weemoed
in zijn stem. "Die klanten gaven
vroeger rustig in een paar uur
tienduizend gulden uit voor een
wilde avond. Die tijd is goed
voorbij".
Net als bij de bemiddelings- en
escortbureaus lokken de sex
clubs hun klanten met opvallen
de advertenties. "Naakte of top
less bediening, striptease, lesbi
sche- en masturbatieshows, zijn
kreten om het publiek naar bin
nen te lokken. "En als ze een
maal binnen zijn, gaan ze voor
de bijl," zegt Martin, die me ver
gezelt tijdens een nachtelijke
ronde langs enkele clubs. Martin
kent beroepsmatig een aantal
van de Rotterdamse sexclubs.
Club Danielle aan de Schiedam-
seweg. De entreeprijs bedraagt
45 gulden. "Daarvoor kan je gra
tis een stuk of vijf drankjes drin
ken," zegt Martin, terwijl hij er
alvast twee besteld.
Tike, de barlady, groet Martin
vriendelijk. "Zo jongen, kom je
weer eens een kijkje nemen?"
Martin stelt me aan haar voor.
"Deze verslaggever wil met je
praten over de klandizie," legt
hij Tike uit.
"IK BEN NIET zo'n klaagster,
maar het gaat de laatste maan
den ronduit slecht bij ons. Behal
ve dat het overal slecht gaat, zit
ten we hier volkomen geisoleerd.
De twee bruggen naar het cen
trum zijn praktisch onbereik
baar en de straat hiervoor ligt
open vanwege de metrobouw. Op
het ogenblik ben ik blij als de
kosten eruit zijn. Misschien dat
het in de toekomst weer wat
winstgevender wordt," hoopt Ti
ke.
Ze noemt haar zaak "netjes en
beschaafd". Ze adverteert niet
met wilde en opwindende shows,
maar haar zes meisjes geven om
het half uur een striptease weg.
De echte porno wordt vertoond
op het witte scherm. "Dat is in
alle sexclubs zo." beweert Mar
tin, die al aan z'n laatste 'gratis'
consumptie toe is. "Overal
draaien ze pornofilms. Die wilde
shows vallen meestal wel mee.
Het is overwegend striptease op
een manier zoais je dat wel zag
in Waldolala."
In de zaak is het stil. Mezelf en
Martin even niet meegerekend.
zitten er twee klanten met zes
meisjes. Vier van de zes meisjes
houden zich op de achtergrond
en kijken een beetje verveeld om
zich heen. Martin mag me de ka
mers laten zien. Ze zijn toch on
bezet. Op de drie verdiepingen
zijn bij elkaar zo'n acht kamers,
allemaal volgens een andere stijl
ingericht. De één klassiek, de an
der modern, antiek of nostal
gisch. Sommige kamers hebben
luxe baden voor twee personen.
De bedden zijn allemaal keurig
netjes opgemaakt.
Beneden is het aantal klanten
intussen met één vermeerderd.
Tike komt naar ons toe en fluis
tert. "Dat is een sadist". Geen
van de meisjes gaat op de avan
ces van de man in. Na een half
uurtje verlaat hij de zaak weer.
"Mijn meisjes laten zich heus
welcens zachtjes op de billen
slaan," verduidelijkt Tike, "maar
dit is een pure sadist die met
brandende peuken werkt. Daar
moeten ze niks van hebben."
Martin en ik zakken af naar de
volgende club op het lijste.
Aangelokt door een fraaie in
goudkleur uitgevoerde brochure
die ik een dag eerder bij een
taxichauffeur op de kop had ge
tikt, rij ik naar club Cinderella
aan de Mathenesserweg. In de
brochure van Cinderella kijken
de meest exotische meisjes je als
het ware de zaak naar binnen.
"Onze live-shows," zo lezen we
„zijn voor de meest verwende
connaisseur een openbaring".
Wel, ik ben zekere geen "connais
seur", dus dat moet voor mij
zoiets als het paradijs zijn daar
binnen.
Iedere taxichauffeur die een
klant naar Cinderella brengt
krijgt net zoais overigens bij
vele andere clubs een "aan
brengpremie" van dertig gulden.
Om mijn declaratie enigszins
binnen de perken te houden sug
gereert mijn "ingewijde" om de
"aanbrengpremie" voor een ge
deelte zelf op te strijken. Op nog
vijftig meter van Cinderella hou
den we een taxi aan en stellen de
chauffeur voor om ons naar bin
nen te begeleiden. Als ruil moet
hij ons dan leder vijftien gulden
geven. De man kijkt alsof hij het
in Keulen hoort donderen, maar
stemt toe. Bij onze binnenkomst
betalen Martin en ik bij elkaar
honderd gulden entree. De taxi
chauffeur is ons direct naar bin
nen gevolgd en krijgt "onopval
lend" zestig gulden van de por
tier. Maar o noodlot, de portier
duwt ons vriendelijk vanuit de
hai de zaak binnen. Daar gaat
onze "deal", want de chauffeur
zien we niet meer terug.
EEN BEELDSCHOON meisje
komt naar me toe en vraagt
glimlachend of ik zin in een "ge
sprek" heb. Hoewel ik haar ge
zelschap op dat moment best
waardeer, sla ik haar voorstel
vriendelijk af op aandringen van
Martin. Als een computer gepro
grammeerd loopt het meisje van
me weg. "Driekwart van de klan
ten komt hier om een wip te ma
ken," beweert Martin. Dat be
grijp ik, want voor vijftig gulden
ga je toch zeker niet naar wat
belegen pornofilmpjes zitten kij
ken.
In het intieme Cinderella zit
ten zo'n acht klanten. Sommigen
alleen, de meesten naast een
meisje. De leuke koppies uit de
folder zijn er niet bij vanavond.
Net zoals bij Danielle worden we
ook hier vergast op een paar
ouderwetse stripteaseshows.
Niks geen "openbaring". Oude
koek.
Af en toe verdwijnt een meisje
met haar verovering door de zij
deur. De meeste meisjes zitten
trouwens op een droogje. De
klanten zijn blijkbaar niet zo
scheutig. Champagne is er hele
maal niet meer bij zo te zien. Het
elitaire als je het zo mocht
noemen is er een beetje van
af. Het Rotterdamse sexleven is
duidelijk wat "volkser" gewor
den. Nog even en de meisjes
drinken ook bier, zoals de meeste
klanten. Martin iaat ze zich goed
smaken. Ik moet nog rijden.
De meisjes die met een klant
zijn "weggeweest" komen meest- -
al alleen terug. "Gezellig napra
ten is er meestal niet bij. De
meisjes azen liever op een nieu
we klant en ook de klanten zelf
hebben er meestal niet zo'n be
hoefte aan," zegt Martin. Het
azen op een nieuwe klant, zo
constateer ik, bestaat uit het
hoopvol kijken naar de toegangs
deur. We vertrekken.