■l" E ■Bi Concurrentiestrijd vooral via de advertentiekolommen r •r, t h t* Vandaag met? Bakkies voor Nicaragua Bij Gust Komijn *- en Stukgoed h my Fair .Lady >3 co w gsggm»**, Seh lenie, van bemidde lingsbureau "Amor", legt ie contacten tussen klan ten en meis jes. Eerst maakt ze met hen een telefonische afspraak, .waarna de klant bij haar op het bureau een meisje uit kan zoeken in het foto boek. h t" b [0. WmwmMMmM Van onze verslaggever LAURENS BORST ROTTERDAM "Jean- net, 22 jaar, knap, blond en sexy pas gescheiden huis vrouwtje biedt zich aan. Voor alles in. Kan niet thuis ontvangen". Staat in de advertentie. Zeker last van nieuws gierige buren. Ik maak een afspraak met haar in een Rotterdams café bij het Zwaanshals. „Voor niets gaat de zon op," zegt ze door de telefoon, „dus geld meenemen." Even na de afgesproken tijd stapt een roodharig meisje het café binnen. Ze stevent recht op me af. „Ben jij die journalist?" vraagt ze. Ik knik. „Hallo, ik ben Anneke." Verdiensten Fotoboeken - V °°>v: -.(■& v-.r. e" Yf!m. g' tious/t bh'? o<>~ïso too cr.ftcagr ft' Huisvrouwen Striptease Aanbrengpremie Computer 5rs- j sek- i 1 i e 21,00, f.-Va4 sfcuuri iins- 9.30 ÖUW in- i >07. EN- iweg1' )EN ren I .00, ion l 357. |,f 177. Jis ILAN-"1'- Jreek' gmor- inder-1 Jr. tel.* 3E ké lurf 1. W. dag ige laan- n P- 3 en ensen' nood, ruR- ver, I. imjd- j< uur. j N lolens, 3T DE 07, id; to- ilaan en- i 25, de i. Per svaf- Ï1 1 niet ij eslag. I r. Les uur; 1.30 EN k. r etiger vr. dwa? za. - te Y v. Bureaus vechter om rand gemeenten „Kon Jeannet niet komen?" vraag ik. „Ik noem mezelf in de adver tentie Jeannet, maar ik heet An neke", verklaart ze. Ze is helemaal niet knap en se xy. Ik zeg: „Goh, je hebt hele maal geen blond haar." „Nee, maar klanten houden meer van blond dan van rood. En ik heb geen zin om het te ver ven," antwoordt ze laconiek. Anneke ziet er ongezond uit. Ze is verschrikkelijk mager en haar blauwe ogen zijn dof. De nagels van haar vingers en tenen heb ben "rouwrandjes". Haar witte broek sluit strak om de twee spillebenen. Mijn stoutste ver wachtingen zijn in negatieve zin flink overtroffen van deze ver schijning. Aardig is ze wel. Ongevraagd en openhartig be gint ze tegen betaling welis waar haar levensgeschiedenis te vertellen. Naarmate ze langer praat krijg ik het door: Anneke is verslaafd aan de heroine. Ze beaamt het. Tot voor drie dagen terug had ze dat spul, aldus haar eigen woorden, alleen maar ge rookt. Nu spuit ze. Ze laat me haar arm zien. Die is helemaal beurs,. „Ik heb er expres naastge- prikt om mezelf pijn te doen." "STEEDS VAKER adverteren hero'memelsjes ook in de krant. Dit is beter dan op de Claes de Vrieselaan staan. Dat doe ik ook nog wel hoor, als er geen klanten hebben gebeld." Ze geeft toe dat ze geen thuiswerkster is. „Ik werk voor een klein escortbu reau met twee meisjes in dienst. Mijn baas weet trouwens niet dat ik verslaafd ben." Ik geloof haar niet. Dan moet die baas wel een bord voor z'n kop hebben. „De verdiensten val len wel wat tegen. Vroeger pakte ik op de Binnenweg duizend gul den per nacht. Nu soms niet eens de helft. Iedere dag bellen er wel honderdvijftig mannen op onze advertentie. Allemaal hijgers en zeikerds. Je mag blij zijn als er vi ijf serieuze telefoontjes bij zit ten." Het gesprek over haar moeilij ke jeugd dreigt zich te herhalen. Als we de zaak verlaten, zegt ze lachend: „Er klopte niet veel van die advertentie hè. Ik ben trou wens niet gescheiden hoor, ik ga volgende maand zelfs trouwen." TUSSEN DE BEMIDDE LINGS- en/of escortbureaus is de onderlinge concurrentiestrijd goed merkbaar. Bij de bemidde lingsbureaus kunnen klanten in fotoboeken een meisje naar hun smaak uitkiezen. Bij escortbu reaus bestelt de klant telefonisch een meisje naar zijn speciale wensen. De vrouwen van bemid delingsbureaus ontvangen thuis, de meisjes van de "escortservi ce" komen op bezoek of spreken af in een hotel. Bemiddelingsbureaus zijn vooral interessant voor huis vrouwen die een bijverdienste willen. Als ze bij één of meerdere bureaus staan ingeschreven, hoe ven ze niet zelf te adverteren. Hijgers en andere lastpakken krijgen zo geen kans. Bovendien hoeven ze geen angst te hebben voor de belastingdienst, die alle advertenties naspeurt. De concurrentiestrijd onder de bemiddelingsbureaus is het dui delijkst waarneembaar in de ad vertenties. Vroeger betaalde de klant voor ieder adres van een meisje ongeveer vijfentwintig gulden. Nu krijgt de klant vaak Rotterdamse sexclub-ex- ploitanten en beheerders van sexbemiddelinsbureaus klagen steen en been over de sterk teruglopende klan dizie. De economische ma laise slaat ook in dit „we reldje" toe. De tijd dat lou che koppelbazen met alle meisjes van de sexclub te gelijk de koffer indoken, is voorbij. De bemiddelings en escortbureaus concurre ren elkaar kapot in Rotter dam. In praktisch iedere randgemeente vestigen zich de laatste maanden nieuwe bureaus. Daar werken de „huisvrouwen-met-hoge-hu- ren" uit de nieuwbouw van Spijkenisse, Hellcvoetsluis, Capelie a/d IJssel en Rid derkerk. De gevestigde „be- middelingsmarkt" in Rot terdam wankelt hevig. De onderlinge strijd om de gunst- en de centen van de klanten, vechten de (s) exploitanten uit in de ad vertentiekolommen. De ene sexclub heeft nog meer op windende shows te bieden dan de andere- Het ene be middelingsbureau heeft voor nog minder geld, nog mooiere meisjes in „de aan bieding" dan de concurren tie. Talloze ongeorganiseerde huisvrouwen en thuiswerk sters bieden zich voor spot prijzen in de krant aan, om in de winst mee te delen. Hun aantal is volgens de politie in twee jaar tijd ver dubbeld. De spoeling wordt steeds dunner. Bovendien beschik ken de klanten over minder geld en willen ze er meer waar voor. Maken de clubs hun belof tes werkelijk waar? Is de 22-jarige Jeannet uit de ad vertentie werkelijk pas ge scheiden, blond en sexy? Geven de bemiddelingsbu reaus werkelijk al gratis adressen van meisjes weg? ZATERDAG 30 OKTOBER 1982 it? 'sfs J'-Oii'. HHVs -*-!>« "ftidöteg .i-m in (](-. YY:C:t< """if/A 'W'/, CRISIS IN een tweede adres gratis. De laat ste weken adverteert zelfs een bureau met alleen nog maar gra tis adressen. De mooie adverten ties zijn vaak maar schijn. Naar mate de adressen goedkoper worden, schiet de prijs van een "relax" omhoog. De klant is dus toch meestal even duur uit. Voor een adres met de "diensten" van een meisje betaalt de klant ge middeld honderdvijftig tot twee honderd gulden. Eén van de "bekendere" be middelingsbureaus is "Amor". Het bureau is gevestigd in een gezellige straat in Rotterdam- Zuid. Lenie, de eigenaresse en "telefoonstem" van het bureau ontvangt me hartelijk. Ik mag zelfs haar voornaam en bureau- naam noemen, als ik beloof dui delijk te vermelden dat Lenie zelf alleen bemiddelt. Met Lenie is dus niks te versieren. In haar kleine, maar knusse woonkamer praat Lenie hon derd-uit over het fenomeen be middelingsbureau. „De concurrentie is de laatste tijd sterk toegenomen. Het aan tal bureaus breidt zich nog steeds uit. Gelukkig zijn er een hoop eendagsvliegen bij die het niet waar kunnen maken. Het valt echter niet mee om nog wat te verdienen. Rijk word je er ze ker niet meer van. De gouden tijd is voorbij. Je kan er hooguit nog leuk van op vakantie gaan," zegt Lenie knipogend. „IK BESTA NU zo'n jaar of vijf. Bij de klanten en de meisjes heb ik een goede reutatie opge bouwd. Niks geen besodemiete- rij. Als je dat doet verlies je toch op de lange duur. De meisjes hebben geen enkele verplichting jegens mij. Ze mogen zich ook bij andere bureaus laten in schrijven. Van hun verdiensten hoeven ze niks aan mij af te dra gen. Tussen de bureaus is wel sprake van broodnijd. In de ad vertenties probeert iedereen el kaar de loef af te steken. De één is zogenaamd nog goedkoper dan de ander. Nou, neem van mij maar aan dat een klant in zijn totaliteit overal even veel geld kwijt is voor een gelijkwaardige SI ÏX-INDUSTRIE relax. Het is wel zo dat een goede wip nu niet duurder is dan enke le jaren geleden. Dankzij de cri sis is de klant dus toch nog een beetje een spekkoper. De meeste vrouwen die bij mij werken, zijn huisvrouwen. Veel van hen zouden deze bijverdien ste niet hebben gekozen als de huren niet zo hoog waren. Voor sommigen is het gewoon een noodzaak geworden door al die hoge prijzen. Overigens bieden de meisjes steeds meer waar voor hetzelfde geld. Het lijkt ook wel of de klanten hun sexuele eisen opschroeven, naarmate het slechter gaat met de economie. Niet dat het echt smerig wordt, maar toch. Handelingen die meisjes vroeger slechts bij hoge uitzondering verrichten, hebben ze nu maar te slikken. Natuurlijk kennen de meisjes hun eigen grenzen. Wie echter wat wil verdienen, moet wat tole ranter zijn." „Mijn toekomstverwachtin gen? Die zijn erg somber. Het gaat slecht met de business en het wordt alleen maar slechter. Ook in de randgemeenten van Rotterdam komen nu bureaus. Die snoepen ook nog een hoop kfanten weg." Ook andere bureaus die hun naam liever niet in de krant zien géven toe dat de "klad erin zit". Eén van hen vertelt: „Som mige bureaus maken het ook wel erg bont. Vooral die nieuwe uit de randgemeenten: Die laten soms één meisje met vier ver schillende pruiken in hun foto boeken aan de klanten zien. Kijk het is wel zo dat klanten soms gewoon belazerd willen worden, maar dit is te opvallend. Op die manier raken de klanten het ver trouwen ook in andere bureaus kwijt." BIJ DE ROTTERDAMSE politie zijn vijfentwintig sexclubs be kend. Negen op de linker- en vijf tien op de rechter Maasoever. Hun aantal is al jaren stabiel. Ook voor de sexclubexploitanten hebben de vette jaren plaatsge maakt voor de magere. "Klanten met dikke tieten geld zien we haast niet meer," klaagt een bedrijfsleider met weemoed in zijn stem. "Die klanten gaven vroeger rustig in een paar uur tienduizend gulden uit voor een wilde avond. Die tijd is goed voorbij". Net als bij de bemiddelings- en escortbureaus lokken de sex clubs hun klanten met opvallen de advertenties. "Naakte of top less bediening, striptease, lesbi sche- en masturbatieshows, zijn kreten om het publiek naar bin nen te lokken. "En als ze een maal binnen zijn, gaan ze voor de bijl," zegt Martin, die me ver gezelt tijdens een nachtelijke ronde langs enkele clubs. Martin kent beroepsmatig een aantal van de Rotterdamse sexclubs. Club Danielle aan de Schiedam- seweg. De entreeprijs bedraagt 45 gulden. "Daarvoor kan je gra tis een stuk of vijf drankjes drin ken," zegt Martin, terwijl hij er alvast twee besteld. Tike, de barlady, groet Martin vriendelijk. "Zo jongen, kom je weer eens een kijkje nemen?" Martin stelt me aan haar voor. "Deze verslaggever wil met je praten over de klandizie," legt hij Tike uit. "IK BEN NIET zo'n klaagster, maar het gaat de laatste maan den ronduit slecht bij ons. Behal ve dat het overal slecht gaat, zit ten we hier volkomen geisoleerd. De twee bruggen naar het cen trum zijn praktisch onbereik baar en de straat hiervoor ligt open vanwege de metrobouw. Op het ogenblik ben ik blij als de kosten eruit zijn. Misschien dat het in de toekomst weer wat winstgevender wordt," hoopt Ti ke. Ze noemt haar zaak "netjes en beschaafd". Ze adverteert niet met wilde en opwindende shows, maar haar zes meisjes geven om het half uur een striptease weg. De echte porno wordt vertoond op het witte scherm. "Dat is in alle sexclubs zo." beweert Mar tin, die al aan z'n laatste 'gratis' consumptie toe is. "Overal draaien ze pornofilms. Die wilde shows vallen meestal wel mee. Het is overwegend striptease op een manier zoais je dat wel zag in Waldolala." In de zaak is het stil. Mezelf en Martin even niet meegerekend. zitten er twee klanten met zes meisjes. Vier van de zes meisjes houden zich op de achtergrond en kijken een beetje verveeld om zich heen. Martin mag me de ka mers laten zien. Ze zijn toch on bezet. Op de drie verdiepingen zijn bij elkaar zo'n acht kamers, allemaal volgens een andere stijl ingericht. De één klassiek, de an der modern, antiek of nostal gisch. Sommige kamers hebben luxe baden voor twee personen. De bedden zijn allemaal keurig netjes opgemaakt. Beneden is het aantal klanten intussen met één vermeerderd. Tike komt naar ons toe en fluis tert. "Dat is een sadist". Geen van de meisjes gaat op de avan ces van de man in. Na een half uurtje verlaat hij de zaak weer. "Mijn meisjes laten zich heus welcens zachtjes op de billen slaan," verduidelijkt Tike, "maar dit is een pure sadist die met brandende peuken werkt. Daar moeten ze niks van hebben." Martin en ik zakken af naar de volgende club op het lijste. Aangelokt door een fraaie in goudkleur uitgevoerde brochure die ik een dag eerder bij een taxichauffeur op de kop had ge tikt, rij ik naar club Cinderella aan de Mathenesserweg. In de brochure van Cinderella kijken de meest exotische meisjes je als het ware de zaak naar binnen. "Onze live-shows," zo lezen we „zijn voor de meest verwende connaisseur een openbaring". Wel, ik ben zekere geen "connais seur", dus dat moet voor mij zoiets als het paradijs zijn daar binnen. Iedere taxichauffeur die een klant naar Cinderella brengt krijgt net zoais overigens bij vele andere clubs een "aan brengpremie" van dertig gulden. Om mijn declaratie enigszins binnen de perken te houden sug gereert mijn "ingewijde" om de "aanbrengpremie" voor een ge deelte zelf op te strijken. Op nog vijftig meter van Cinderella hou den we een taxi aan en stellen de chauffeur voor om ons naar bin nen te begeleiden. Als ruil moet hij ons dan leder vijftien gulden geven. De man kijkt alsof hij het in Keulen hoort donderen, maar stemt toe. Bij onze binnenkomst betalen Martin en ik bij elkaar honderd gulden entree. De taxi chauffeur is ons direct naar bin nen gevolgd en krijgt "onopval lend" zestig gulden van de por tier. Maar o noodlot, de portier duwt ons vriendelijk vanuit de hai de zaak binnen. Daar gaat onze "deal", want de chauffeur zien we niet meer terug. EEN BEELDSCHOON meisje komt naar me toe en vraagt glimlachend of ik zin in een "ge sprek" heb. Hoewel ik haar ge zelschap op dat moment best waardeer, sla ik haar voorstel vriendelijk af op aandringen van Martin. Als een computer gepro grammeerd loopt het meisje van me weg. "Driekwart van de klan ten komt hier om een wip te ma ken," beweert Martin. Dat be grijp ik, want voor vijftig gulden ga je toch zeker niet naar wat belegen pornofilmpjes zitten kij ken. In het intieme Cinderella zit ten zo'n acht klanten. Sommigen alleen, de meesten naast een meisje. De leuke koppies uit de folder zijn er niet bij vanavond. Net zoals bij Danielle worden we ook hier vergast op een paar ouderwetse stripteaseshows. Niks geen "openbaring". Oude koek. Af en toe verdwijnt een meisje met haar verovering door de zij deur. De meeste meisjes zitten trouwens op een droogje. De klanten zijn blijkbaar niet zo scheutig. Champagne is er hele maal niet meer bij zo te zien. Het elitaire als je het zo mocht noemen is er een beetje van af. Het Rotterdamse sexleven is duidelijk wat "volkser" gewor den. Nog even en de meisjes drinken ook bier, zoals de meeste klanten. Martin iaat ze zich goed smaken. Ik moet nog rijden. De meisjes die met een klant zijn "weggeweest" komen meest- - al alleen terug. "Gezellig napra ten is er meestal niet bij. De meisjes azen liever op een nieu we klant en ook de klanten zelf hebben er meestal niet zo'n be hoefte aan," zegt Martin. Het azen op een nieuwe klant, zo constateer ik, bestaat uit het hoopvol kijken naar de toegangs deur. We vertrekken.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1982 | | pagina 1