De schoonheid van
fabriekssteden.
Gefuseerde kruisverenigingen op
weg naar 24-uurs dienstverlening
Plan: meer winkels
en kantoren In Hoek
SP steunt nationaal
monument kamp Vught
Herriemaker trapt
ruit politieauto In
Gasontploffing
Kortaf
Camera gestolen
UVG uit strijd om
de handbalbeker
I M
I
Van onze verslaggever TON DAMEN
SCHIEDAM Iedere losse steen op straat
wordt opgeraapt. Geen gebouw ontsnapt aan zijn
kritisch oog. Niettemin is het oordeel verrassend.
„Deze wijk leent zich uitstekend voor de vestiging
van een kolonie kunstenaars, als die er al niet is!"
Aan het woord is de Amerikaanse beeldend kun
stenaar Warren D. Baumgarten. Hij houdt van in
dustriesteden, tekende en schilderde de Engelse
fabriekswijken en raakte deze week tijdens een
lyrische tocht langs de Waterweggemeenten ver
liefd op de Schiedamse wijk De Gorzen.
School
'M
Ouders
Warren D. Baumgarten.
(Foto's Arie.Wapenaar)
,Ik ben dol op industrie..
Kunst
Verbetering
Grafiek
Visserijmuseum
VARA
het vrue volk
vlaarcfirigen-schiedam
ZATERDAG 31 JANUAR119«7
De Gorzen één creatief bolwerk'
Warren D. Baumgarten, Amerikaans beeldend kunste
naar, werd geboren in New York en woont de laatste ja
ren in Denemarken. Zijn moeder komt uit Praag, zijn
vader uit Hongarije. Hij heelt een woning in Seattle aan
de Westkust van de VS, maar verbleel lange tijd in ste
den aan de oostkust. Zijn leeftijd houdt hij zorgvuldig ge
heim.
Diploma's behaalde hij aan diverse academies, waaron
der Columbia University (Professional Diploma), Uni
versity of Florida (MFA) en Syracuse University (UFA).
Hij exposeerde in Miami, Los Angeles, New York, Ko
penhagen, Bern en Amsterdam.
Aan het einde van de jaren zestig had de schilder een
atelier op het Prinseneiland in de hoofdstad. Dezer da
gen verblijft hij in Nederland om contacten te onderhou
den met zijn vrienden uit de kunstwereld. Eind feLruari
opent hij een expositie in de Flirt Galerie in Bern. Een
permanente tentoonstelling van hem is ingericht in Gal-
leria Poltera in Lugano.
Baumgarten is gespecialiseerd in landschappen en heeft
bijzondere belangstelling voor fabrieken, industrie en de
daarbij horende steden. Ook geeft hij workshops onder
de titels Esthetische Verontreiniging (over de schoonheid
van fabriekssteden), Urbane Kunst (stedelijke kunst) en
zo meer.
Vanuit zijn interesse in de Engelse industriesteden
maakte hij samen met Het Vrije Volk een tocht door de
Waterweggemeenten, waarbij hij verliefd werd op De
Gorzen.
„Leuk, leuk," zo noemt hij de
wereldhaven Rotterdam. Hij
toontbelangstelllng >voor de
vlssersstad Vlaardingen en in
Maassluis vindt hij het aange
naam maar bezadigd. Wat
hem blijf fascineren is „dat
(schier-) eiland" De Gorzen.
Warren: „Ik beloof -dat ik hier
minstens- nog één keer zal te
rugkeren. Want hier gebeurt
het. Ik ben ervan overtuigd dat
hier schilders wonen, dat zij
een goed contact hebben met
de bewoners van de wijk. Deze
arbeidersbuurt ziet er lang
niet zo deprimerend uit als de
Engelse steden. Hier gebeurt
iets. Ik weet het..."
Eergisteren al was het zo
ver. Hij neemt opnieuw de
moeite om vanuit zijn Amster
damse hotel naar De Gorzen af
te reizen. Hij spreekt met on
der meer winkeliers, school
meesters, de mensen op straat
en de medewerkers van Buurt
huis Zuid.
Warren zegt het tegen ieder
een die het maar horen wil.
„Deze plek is mooi. Een indus
triestad is mensenwerk; tech
nologie. Mensen, architecten
hebben aan deze stad gewerkt
De stad is één creatief bol
werk. Afgezien van de vervui
ling, is een fabrieksstad het
mooiste en het schoonste wat
er is. Dat mensen toch hun
neus ophalen voor Industrie is
meer een vooroordeel. Mensen,
techniek, creatief, stad; dat
zijn de kernwoorden. Het aar
dige is dat het óok opgaat voor
kunst. Vandaar dat ik veron
derstel dat de Gorzen boorde
vol kunst zit. Wellicht is de
kunst verborgen, maar zij is
er. Dat is zeker. Hier op dit
schiereiland bestaat, 1 zoals
vrijwel overal, het verbond
tussen kunst en technologie of
industrie."
In de Willem Brouwers
straat valt Warrens oog op de
schooi die uitgaat. Ouders
staan buiten te wachten, ter
wijl de kinderen in stromen de
openbare basisschool De Gor
zen uitlopen. De ouder staan
dicht bij eikaar. Het valt War
ren op dat ook de buitenlan
ders erbij staan. „Primal De
sfeer is goed," zegt hij. .Buiten
landers integreren nooit als al
leen de kinderen door elkaar
worden gezet. Dan nog blijven
de kinderen thuis de vooroor
delen van de ouders horen.
Nee, het moet zoals hier; de ou
ders moeten met elkaar om
gaan," zegt hij.
De Amerikaan wil met de le
raren praten. „Als je een wijk
wil leren kennen, moet je scho-
Een tekening van Baumgarten, High-rise City with Factory. Zware industrie heeft
zijn bijzondere belangstelling.
ken en zelf de kwast ter hand
gaan nemen. Dat blijkt het ge
val.
„Kijk, dat is wat ik bedoel,"
zegt Warren. „De mensen doen
wat in deze buurt. De bewo
ners zijn gevoelig voor kunst
en zijn in staat om zelf kunst
te bedrijven. Ik zeg niets te
veel als ik stel dat de omge
ving zich heel goed leent voor
een broed-kolonie van schil
ders, musici en wat al niet
meer." Een rondleiding volgt
langs de muren die zijn be
schilderd met afbeeldingen
van onder meer flamingo's,
Donald Duck en palmbomen.
Warren kan het resultaat deels
waarderen. .Niet slecht, maar
waarom zoeken jullie geen
professionele kunstenaars? Ik
weet dat tuseen de bewoners
van dit eiland ook professio
nals zitten. Die moeten worden
betrokken hij de school." Het
schoolhoofd laat even een stil
te vallen, maar zegt uiteinde
lijk toch 'ja'.
Het oer-Hollandse woord ge
zellig valt een paar keer. De
schilder en de schoolmeester
worden het erover eens dat De
Gorzen een arbeiderswijk is,
waar de mensen fijn kunnen
leven. Warren wil weer verder.
De wandeling voert langs de
winkels in de Groenelaan.
Daar wordt de gast verrast
door een ongelukkige stap in
verse hondepoep en een mo
dern kunstwerk: grafitti op een
poort. „De kinderen leren leren
grafitti nu uit boekjes. Dus dat
Is weer uit, kunnen we gevoeg
lijk aannemen," zegt hij. War
ren weigert vishandel Gund-
lach voorbij te lopen zonder er
een haring te hebben veror
berd en kijkt elders In de
straat onderzoekend naar de
Chinees. Zijn taal wordt saaier
doordat hij steeds „gezellig"
len,,kerken en buurthuizen of
café's bezoeken," meent hij.
Hoewel de kunstenaar onge
vraagd de schooi binnentreedt,
is hoofddocent Paul de Haan
zeer gastvrij. De lerarenkamer
wordt speciaal voor Warren
opengemaakt. Hij zit barstens
vol vragen. Heeft de school
professionele tekenleraren?
Wie maakt de wanddecoraties?
Hoe gaat het met de leerlin
gen? Is er veel geweld in de
wijk? De Haan begint met de
laatste vraag. „Mensen denken
soms dat De Gorzen vol ge
weld zit," zegt hij geergerd.
„Maar dat is niet zo. Mijn col
lega in Rotterdam is wel eens
bedreigd, maar hier blijft het
juist erg rustig. De politie
komt nooit en daar is ook geen
reden voor. De kinderen ko
men hoe ouderwets het ook
klinkt keurig in rijen de
klas binnen. En na half negen
kun je in de lokalen een speld
horen vallen. Het gaat uitste
kend."
Met Instemmend geknik be
groet de schilder dit verhaal.
En de kunst? Met spijt in z'n
stem vertelt de schoolmeester
dat de bezuinigingen op kunst
en onderwijs hand in hand
gaan. Van vakleerkrachten te
kenen of muziek op scholen is
dan ook geen sprake. Ook is De
Haan bedroefd over het feit
dat de school geen middellen
heeft om het gebouw, dat
slecht in de verf zit, een op-
knap-beurt te geven. Warren
vraagt zich af of de ouders dan
niet de koppen bij elkaar ste-
zegt, al is dat een fraai compli
ment voor de straat. Hij be
treurt het overigens dat enkele
winkelpanden leeg staan.
Lopend naar Buurthuis Zuid
merkt Warren op dat de Gor-
zenezen er enigzins getekend
door het leven uitzien. „Net zo
als ikzelf," zegt hij, niet zonder
trots. „Wij hebben wat meege
maakt. De Gorzenezen lijken
allemaal een beetje op die poli
ticus die we gezien hebben."
Warren heeft even kennis ge
maakt met het nieuwe PvdA-
gemeenteraadslid Cor Huijken.
„Net als Cor kijken de mensen
hier ietwat achterdochtig. Als
of ze de wereld niet helemaal
vertrouwen. Maar zodra ze een
punt van herkenning hebben
gevonden, zijn de bewoners
een en al vriendelijkheid. Wat
ik ook zie is stevige werkman
skleren. Truien, kragen en das
sen. Veelal wordt het schip-
perstenue gedragen. Dat wijst
allemaal op werk. Dat is zo
aardig. De fabriekssteden heb
ben inwoners die weten wat
echt werken is."
Inmiddels loopt Warren als
een wijkbewoner het buurthuis
aan de Zwartewaalsestraat
binnen, dat binnenkort wordt
afgebroken. Hij Is pas gerust
gesteld als coordinator André
Woutersen hem verzekerd dat
al druk aan een nieuw buurt
huis wordt gewerkt. De ogen
gaan fonkelen ais Woutersen
hem vertelt over het feit dat
professionele kunstenaars hun
atelier in het buurthuis heb
ben. Hij noemt onder meer Ad
van Otterloo en Inge van Haas-
tert.
De Amerikaan wordt nog en
thousiaster als hij hoort dat
één van de schilders in de wijk
een wanddecoratie mag ma
ken op kosten van de gemeen
te. „We zijn nog aan het onder
handelen," zo houdt Woutersen
een slag om de arm, „maar het
gaat gebeuren. De schilder zal
moeten werken in overleg met
de buurtbewoners. Die moeten
immers tegen de verf aankij
ken. Je hebt er nu eenmaal
niets aan als de bezoekers van
het buurthuis zich niet verbon
den voelen met het kunstwerk.
Kunst krijgt betekenis als de
mensen zich betrokken voelen.
We proberen dat te bereiken
doordat de kunstenaar tijdens
zijn werk in discusie gaat met
de buurt"
Een ingewikkeld debat over
wat wel en geen kunst Is volgt.
Woutersen en de gaat lijken
zelfs amicaal te worden. War
ren is niet meer te stoppen. Hij
praat honderd uit over wat hij
gezien heeft.'„Ik heb het ge
dacht; op dit eiland weten de
mensen hoe ze moeten leven
en hoe ze met kunst om moe
ten gaan." Hij vloekt nog even
als hij het kunstwerk van de
twee schilders aan de Brou
wersstraat ziet. Dat vindt hij
niets. Een glimlach is de reac
tie op de beschilderde muren
van een klein huis aan de Rid
der kerksestraat, dat lijkt op
een weelderig bulten in Zuid-
Italie (vooral het terras). Hij
is er zo door geïnspireerd, dat
als hij de stad verlaat voor de
trein terug naar de hoofdstad,
hij achterstevoren In de auto
zit om nog een laatste glimp
op te vangen.
(Van een onzer
verslaggevers)
SCHIEDAM Betere zorg
en 24-uurs dienstverlening,
dat zijn voor de gebruikers
de belangrijkste gevolgen
van de op handen zijnde fu
sie van de kruisverenigingen
Schiedam, VIaardingen en
Maassluis. 'Nieuwe Water
weg Noord' zal de nieuwe
kruisvereniging gaan heten.
Ondanks schaalvergroting
en professionalisering blijft
de zorg wijkgericht en dicht
bij de mensen. Dat zegt J.
van Collenburg, voorzitter
van de kruisvereniging
Schiedam en van de Stuur
groep Samenwerking Nieu
we Waterweg Noord, die de
fusie begeleidt. Eind 1987
moet de eenwording een feit
zijn.
De samenvoeging Is een
initiatief van de besturen*
van de drie deelnemende
kruisverenigingen, In nauw
overleg met de hoofdwijk
verpleegkundigen. Daarmee
reageert men op het beleid
van de rijksoverheid om pa-
tienten korter in ziekenhui
zen te laten verblijven. Men
sen worden minder snel op
genomen, worden later opge
nomen en komen eerder
weer thuis dan voorheen.
Van Collenburg: „Wij spre
ken van een verschuiving
van de intramurale zorg
naar de eerstelijnszorg,
waar de kruisverenigingen
deel van uitmaken. De druk
op die eerste lijn is de laat
ste jaren sterk toegenomen.
Handelingen die vroeger in
het ziekenhuis werden ver
richt, moeten nu door het
kruiswerk worden uitge
voerd. Dus niet alleen is het
aantal verrichtingen geste
gen, we zien ook een toene
mende moeilijkheidsgraad."
Deze ontwikkelingen vra-
gen van het kruiswerk meer
deskundigheid en maximale
beschikbaarheid van de
diensten. Van Collenburg:
„Er is behoefte aan meer
zorg, aan betere zorg. Dat
moeten de kruisverenigingen
nu waar gaan maken. Op dit
moment zijn we al een aar
dig eind op weg. We bieden
nu ook 's avonds directe
dienstverlening en we zijn 24
uur telefonisch bereikbaar.
Aan 't eind van het jaar
moet men voor alle diensten
het gehele etmaal door een
beroep op ons kunnen doen.
Bovendien moet het kruis
werk ook flexibeler worden,
sneller Inspelen op zaken die
actueel zijn. Aanzetten daar
toe zien we al, denk daarbij
bijvoorbeeld aan de koudete-
lefoon."
Om de voorwaarden te
scheppen voor die betere
dienstverlening is een effi
cient apparaat vereist dat
goed gemanaged wordt, zegt
Van Collenburg.
„Schaalvergroting en pro
fessionalisering zijn In onze
ogen daarom noodzakelijk,
met als uiteindelijk doel ver
beterde zorg voor de gebrui
kers. Er komt ln de nieuwe
structuur een professioneel
managementsteam voor de
beheersfuncties die nu nog
door vrijwilligers, namelijk
de besturen, worden vervuld.
Ook de hoofdwijkverpleeg
kundigen zullen daardoor
Van Collem-
burg: >yDe tijd
van de wijk
zuster die in
een lange le
ren jas op
haar solex
door de wijk
tufte is voor
bij." (Foto
Arie Wape
naar)
worden ontheven van taken
op het gebied van beheer en
financien, zodat ze zich vol
ledig kunnen wijden aan de
zorg zelf en de begeleiding
van de wijkverpleegkundi
gen. Juist omdat er zoveel
nieuwe handelingen bijgeko
men zijn is goede sturing en
bijscholing op hun vakgebied
voor de wijkverpleegkundi
gen erg belangrijk," zegt hij.
Ook zullen er mensen van
de provinciale kruisvereni
ging naar Nieuwe Waterweg
Noord worden overgeheveld.
Het gaat om functies als die
van diëtist, gezondheidsvoor-
lichter, verpleegkundige Al
gemene Zaken en nog ande
re. Voor die specifieke ken
nis waren de lokale kruisver
enigingen in het verleden te
sterk afhankelijk van de pro
vincie, vindt Van Collenburg.
„Die deskundigheid werd
vroeger veel te versnipperd
aangeleverd, of helemaal
niet. Daarom zijn we erg blij
dal we deze mensen nu zelf
in huis krijgen, want het is
een belangrijke inhoudelijke
ondersteuning van ons werk.
Verder zal de materiaaluit
leen gebundeld worden. Zo
als bekend verzorgt het
kruiswerk de uitleen van
krukken, rolstoelen etc. Door
die diensten samen te voe
gen komt er meer en beter
materiaal beschikbaar.
Daarmee heb Ik dan drie
veranderingen opgenoemd
die de kwaliteit van de zorg
alleen maar ten goede kun
nen komen", aldus de voor
zitter.
Toen men begin 1986 het
fusieproces op gang bracht
kon men voortbouwen op de
reeds jarenlange goede sa
menwerking tussen de drie
kruisverenigingen. Er zijn ln
totaal zo'n 200 personeelsle
den bij de operatie betrok
ken, die allemaal inspraak
hebben gehad over de fusie.
Tot nu toe verloopt het orga
nisatorisch erg soepel. Van
Collenburg: „Men moet goed
begrijpen dat het hier niet
om een bezuinigingsoperatie
gaat Er zullen geen ontsla
gen vallen, eerder ls het zo
dat er wat personeel bij
komt. Omdat de eerste lijn
zwaarder belast wordt heeft
de overheid extra gelden ter
beschikking gesteld. Het
kruiswerk is een van de wei
nige sectoren in de gezond
heidszorg die de laatste ja
ren volumegroei heeft ge
kend. Daarover mogen we
niet klagen ln deze tijd van
bezuinigingen."
De huidige besturen zullen
in de nieuwe constellatie een
stap terug doen ten gunste
van het management. Ze
krijgen een soort commissa
risfunctie: adviseren en con
troleren, maar geen uitvoe
rende taken meer. Zo wordt
Nieuwe WaterwegNoord een
volledig professionele, be
drijfsmatig gelelde organi
satie. .Daarmee sluiten we
wel een tijdperk af', mij
mert Van Collenburg. „Wie
herinnert zich niet de wijk
zuster die in een lange leren
jas op de solex door de wijk
tufte en letterlijk ledereen
kende? De toewijding van
die mensen grensde aan het
ongelooflijke. Wat dat be
treft zijn de maatschappelij
ke verhoudingen natuurlijk
wel veranderd. Men ziet het
tegenwoordig veel meer als
een professionele baan, net
als alle andere. Maar het
blijft een feit dat het kruis
werk altijd gedraaid heeft op
bestuurlijke vrijwilligers en
een werkelijk fantastische
inzet aan de basis. Dat zijn
en blijven mensen om trots
op te zijn."
HOEK VAN HOLLAND Bijna
tweeduizend vierkante meter
winkeloppervlakte, drieduizend
vierkante meter kantoorvtoer
en 72 woningen; dat is het
nieuwste plan voor de zoge
noemde 'Brinkhoek'. Het plan,
dat deze week werd gepresen
teerd in do deelraadscommis
sie voor Ruimtelijke Ordening,
omvat het gebied dat wordt in
gesloten door de Rietdijk
straat, de Prins Hendrikstraat
en de Harwichweg, dus achter
het politiebureau in Hoek van
Holland.
De winkels zouden moeten
worden gebouwd achter het
politiebureau in een T-vorm.
Op de hoek van de Harwich
weg is een kleine woontoren
van zes verdiepingen geprojec
teerd en daarachter komen
drie kantoorflats Het plan sluit
aan de ene kant aan op de be
trekkelijk lage bebouwing van
de Prins Hendrikstraat "n loopt
vervolgens in hoogte op naar
het niveau van de twee bejaar
denhulzen. Er zijn ai verschil
lende gegadigden die zich in
de 'Brinkhoek' willen vestigen
Veel bedenkingen kwamen er
tijdens de behandeling in de
commissie van de zijde van de
talrijke aanwezige winkeliers
Zij vinden dat Hoek van Hol
land nu al overbewinkeld is en
dat nog eens tweeduizend vier
kante meter winkeloppervlak
niet gewenst is. Op andere
plaatsen in het dorp dreigt dan
leegstand te ontstaan, want de
toekomstige groei van Hoek
van Holland is niet groot ge
noeg om deze winkeluitbrei
ding te rechtvaardigen, zo re
deneren zij.
VLAARDINGEN Omdat B.
en W. van Vlaardingen en de
overige partijen in de gemeen
teraad geen financiële steun
willen geven aan de stichting
Nationaal Monument Kamp
Vught, heeft de Socialistiese
Partij (SP) besloten het initia
tief te steunen met 250 gulden.
De stichting had een zelfde be
drag als symbolische bouw
steen aan de gemeente Vlaar
dingen gevraagd, maar B. en
W. hebben dit verzoek afgewe
zen, omdat het een landeiijke
actie betreft.
De afwijzing kwam vorige week
al ter sprake in een vergade
ring van de raadscommissie
voor algemene zaken. Hoewel
B en W. het initiatief waarde
ren en zo'n monument toejui
chen „als waarschuwing aan
huidige en komende genera
ties", vinden zij het niet de
taak van de lokale overheid om
een financiële bijdrage te leve
ren „gelet op het nationale ka
rakter van het monument".
De Stichting Nationaal Monu
ment Kamp Vught is opgericht
door het gemeentebestuur van
Vught en de Stichting Samen
werkend Verzet 1940-1945.
Doel is om een deel van het
voormalige concentratiekamp
in stand te houden en te her
bouwen. De stichting heeft alle
gemeenteraden van Nederland
om een bijdrage gevraagd,
omdat de duizenden mannen
en vrouwen die er gevangen
hebben gezeten, uit het gehele
land afkomstig waren.
Voor de SP-Viaardingen is dit
een reden om het initiatief te
steunen. In een brief aan de
gemeente Vught en de stich-"
ting schrijft de SP, dat ook
Vlaardingse verzetsmensen in
Vught hebben gezeten. Een
tweede reden wordt gevormd*
door het feit, dat het kamp een
produktiekamp voor Philips
was. „Een voorbeeld van het
wezen van het fascisme", al
dus de SP, die verwacht, dat
haar bijdrage wordt besteed
aan documentatie over de acti
viteiten van Philips in het
kamp.
VLAARDINGEN Een 36-jari-
ge Vlaardinger, opgepakt we
gens geluidsoverlast, ging tij
dens het ritje naar het politie
bureau zo tekeer in de surveil
lancewagen, dat het portier
van de wagen werd ontzet en
een ruit vernield. Personeel
van de GGD heeft aan het bu
reau de glassplinters uit zijn
been verwijderd.
De man werd aangehouden.
nadat verschillende buren had
den geklaagd over geluids-
overlast, veroorzaakt door een
cassettespeler. Omdat de man,
die aan de Van Oldenbarne-
veidstraat woont, niet wilde
opendoen, werd de woning
door de politie in aanwezigheid
van een hulpofficier van Justi
tie geopend. De geluidsappa
ratuur is inbeslaggenomen.
VLAARDINGEN Een gas
ontploffing in de keuken van
een woning aan de Van Aer-
senstraat had een dermate
Wethouder I. van der Knaap
slaat op dinsdag 3 februari de
eerste paai voor de nieuwbouw
van de Profimarkt aan de Lan
ge Boonestraat in Maassluis.
Het bedrijf gaat verhuizen, om
dat de bestaande huisvesting
aan de Noordvliet in een slech
te staat verkeert en ook te
klein is.
Woensdag 4 februari opent de
heer J.S.M. Rijntjes, directeur
van de Kardinaal Alfrinkschool,
een grafiek-tentoonstelling in
het Gemeentemuseum van
Maassluis. De tentoonstelling
duurt tot en met zondag 8 fe
bruari.
ln het Visserijmuseum draait
een nieuwe video, die een
beeid geeft van de Deense vis-
kracht, dat de houten gevel
zo'n tien centimeter naar bui
ten werd gedrukt. Vreemd ge
noeg bleven de ruiten heel.
serij en de toeleveringsbedrij
ven. Schepen op zee, inter
views en opnamen in en om de
Scheveningse visafslag wisse
len elkaar af in de documentai
re, die drie kwartier duurt en
'Impressies van de Deense vis
serij' heet.
llona Borsman, secretaris van
het VARA-hoofdbestuur, is
dinsdag 3 februari te gast van
de praatgroep van het NIVON
in Vlaardingen. Zij beant
woordt dan de vraag 'Hoe
staat het met de VARA?'. Bij
deze bijeenkomst zijn de VA-
RA-leden uit de gemeenten
Schiedam, Vlaardingen, Maas
sluis, Maasland en Hoek van
Holland welkom. Deze regio
telt 12 000 ieden De bijeen
komst begint om 9.30 uur In
NIVON-boerderij De Hoogka
mer, Van Baerlestraat 252.
VLAARDINGEN Uit een wo
ning aan de Van Assendelft-
plaats zijn een teren tas met
honderd gulden en een fotoca
mera ontvreemd. Veei moeite
om binnen te komen hoefde de
inbreker niet te doen, want een
deur was niet op slot. De dief
stal vond plaats, terwijl de be
woonster van het pand op de
eerste etage aan het werk was.
Zij is gedupeerd voor een be
drag van 2000 gulden.
SCHIEDAM De handballen
de dames van UVG hebben de
wens van trainer Leon Luyster-
burg, een plaats bij de laatste
zestien in de strijd om de na
tionale handbalbeker, niet
waar kunnen maken. Tegen
het Groningse V en K kwam
UVG donderdagavond niet al
leen een doelpunt te kort (11-
12) om een verlenging af te
dwingen, maar het ontbrak de
groenwitten de gehele wed
strijd aan doelgerichtheid.
In het bekerduel was Sonja van
Veizen de meest produktieve
speelster. Zij nam vijf treffers
voor haar rekening en vormde
het grootste gevaar voor de
A
1
!>l
Groningse defensie.
Leon Luysterburg, die na één
bespreking met het bestuur
nog geen zekerheid heeft over
contractverlenging, was op het
oog minder ontdaan dan zijn
speelsters. „Ze hebben ge
knokt voor wat ze waard zijn
en ook volop kansen gehad.
Maar we hebben het heiaas la
ten liggen," was het nuchtere
commentaar van de Braban
der.
De doelpunten van UVG; Sonja
van Veizen 5; Anja Hollander 2
en Karin ten Wolde, Ingrid Dul- j
fer, Angeia Venturini en Vally
Kolwitz allen 1 doelpunt.
