vlaardingen- schiedam Danscentrum OM breidt cursuspakket uit fci di 'M Maassluis schenkt landrover aan Ghana Wereldtitel voor Rotterdamse schutter Langste kaasplak In Hoornaar hEt vrije volk II wv ws II t - Door DICK VAN DER LUGT VLAARDINGEN Willem en Mar jon van De Steeg noemt iedereen ze. Ze hebben een café, dat bij de leerlingen van Casimir en het Groen de top-tien van populairste Vlaardingse cafés aan voert. Kookfanaten •Vrijbuiter Alles naar wens? Grootste fout Betty hinders (links) en Neel de Jong: dansen om meer mens te worden. (Foto Arie Wape naar) Vaak uiterlijk Vitaliteit II Iv f v. 'i'Jy 'De kroeg? Het is eigenlijk zo fake als de pest' 4 -* B 't Is ook een trefpunt van dertigers, vrijgezellen, zoe kers, journalisten, studenten, kunstenaars, intellectuelen en pseudo-intellectuelen. Ze eten er 'chaud-froid' (mousse van kippelevers), de dagschotel of het pikant groente-gehaktpotje en drinken een Gulpen. De Vlaardingse dichter Weemoedt zat er altijd graag aan een s Franse cognac en de plaatselijke chansonnier Cor nells Pons is nog steeds stam gast. Je mag er huilen om een gebroken hart, maar lallen is verboden. „Huilen moet kunnen. Ik heb zelf genoeg verdriet," zegt Wil lem. „Schreeuwen, daar kan ik niet tegen. Er moet veel kun nen, maar aan alles zitten eindjes. Wat ik doe met lastige klanten? Er is maar één ma nier: ik kan zelf veel lastiger zijn. Als er a-socialen aan de bar zitten, dan is er één de a- sociaalste en dat ben ik. Meest al zeg ik: 'ik ga nu even plas sen, als ik terug kom, hoop ik, dat je weg bent'. In het kader van de pleisters en de sfeer. Want d'r is niemand, die mijn boterhammetje kapot maakt." Willem van Dijk (33) en Marjon Arons (31)want zo he ten zij voluit, verdienen inmid dels vijf jaar hun boterham In café De Steeg. Toen zij aan de Hoogstraat in Vlaardingen be gonnen, was de horeca voor hen geen onbekend terrein. Willem werkte als uitsmijter en barkeeper in Rotterdam en hij was zes jaar uitsmijter van de Vlaardingse discodancing Panda aan de Westhaven plaats. Marjon leerde kokke rellen van haar moeder (Wil lem: 'Een eigen eetcafé is al tijd een droom van die meiden geweest'). Zij werkte op strandterrassen en. in de keu ken van het Rotterdamse eet café De Stoep. Willem; „We zijn met De Steeg begonnen, omdat ik was uitgekeken op het uitsmijters- werk en Marjon en haar moe der Els kookfanaten zijn. Een eerste vereiste is, dat je heel goed weet, wat je wilt. Starten lukt altijd wel, maar volhou den... Als ik ergens een zaak binnenstap, moet ik wat voe len. Ik kan niet verklaren wat. In legio zaken is dat niet aan wezig. Voor de horeca moet je een tic hebben, zeker als je voor jezelf werkt. Je moet er gek van zijn. Voor kantoor of fabriek ben ik niet geschikt, daar zou ik gek van worden. Deze vijf jaar zijn door mijn vingers geglipt. In het begin waren we blij, als we eenmaal per veertien dagen vrij waren. Nu kunnen we ons permitteren vaker vrij te ne men" Maar niet op maandag, dan staat Willem zelf achter de bar. Kuipertjesmaandag is de jongste ontwikkeling in De Steeg. De naam is ontleend aan de tijd toen Vlaardingen nog een vissersdorp was. Kui pers werkten zes dagen, zon dags zaten ze in de kerk en op maandag gingen ze naar de kroeg. De traditie is nieuw le ven ingeblazen door een groep je Vlaardingse dertigers en veertigers. Het jongere week- eind-publiek is er niet en via de geluidsinstallatie klinkt be schaafde jazz. Coronation- street in De Steeg. Het café als verlengde van de huiskamer. Willem: „Op kulpertjesmaan- dag leef ik. Dan heb ik het idee, dat ik mijn vak versta. Dat de mensen voor me blij ven. Op vrijdag sta ik te trem- men." Hij heeft er geen bezwaar te gen, maar daar gaat het bij hem niet om: „In de doorsnee horeca-zaak betekent elke klant kassa. Hoe meer klanten, hoe meer omzet. Ik voel me fcoed als de sfeer goed is en ik j bok nog wat sta te verdienen, i Ja, elk jaar komt de aflossing I Én de drankleverancier moet pok worden betaald. Net zo goed als ik de klant nodig heb, moeten de klanten zich anders om ook aan mij aanpassen. Pat werkt van twee kanten. Een goeie klant betaalt met Elezier. Je kimt mij niet kwaai- r krijgen door te zeggen: 'ik breng hier al jaren mijn geld'. Daar word ik best wel pissig pm. Dan zeg ik: 'dat is jouw probleem. Daar ben je toch «elf verantwoordelijk voor'." n Waarom mensen in het café /tomen, weet hij zelf als geen ander. „Ik zat altijd in de kroeg," vertelt hij. „Ik heb er Be helft van mijn leven door gebracht. Ik ben op mijn veer tiende gaan varen, ik was een Xrijbuiter. Toen heb ik leren zuipen en kwamen de eerste tatoes op mijn arm. De kroeg is één van de mooiste uitvin dingen, die er is. Alle lief en leed komt ér samen. Maar 't kan soms ook heel saai zijn. Het café als psychiatrische in richting? Dat vind ik te ver gaan. Het lijkt er af en toe wel op. 't Is een facet ervan, 't hoort bij een kroeg." Alcohol en teveel alcohol ho ren ook bij een kroeg. Ge vraagd naar zijn mening, zegt Willem: „Dan kom ik toch op het cliché antwoord uit. Ieder een is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Het publiek in De Steeg is vrij braaf, er ko men weinig excessen voor. Ik ken de drinkgewoonten van de mensen. Als een vaste klant doorzakt, ben ik op de hoogte van wat die kan hebben. Bij een vreemde heb ik geen zin om risico's te nemen. Als een vreemde afgeserveerd binnen komt, zeg ik: 'kom de volgende keer eens terug als je nuchter bent'." Homofobiel, linksofiel, een- trofiel, modefiel, zoals Willem zijn klantjes typeert, het komt allemaal in De Steeg. Dat het café bij leerlingen van Casimir en het Groen mateloos popu lair is, daar staat Willem 'hele maal versteld' van. Vrouwelij ke klanten mag hij graag zoe nen. „Ik vind dat meiden meer van me begrijpen dan kerels," zegt hij. „Ik ben heei lichame lijk. Dat ben ik ook. Ook in De Steeg. Kerels begrijpen dat niet, die hoor je zeggen: wat een macho-gedrag. Maar 't is maar een spelletje." Hij speelt, praat en grapt met iedereen. Als een klant verwonderd vraagt, hoe de keuken het klaarspeelt zo snel een vispotje klaar te maken, antwoordt hij: 'Da's een kwes tie van ontdooien'. Hij vraagt ook wel eens deftig *Was alles naar wens?' Die 'humor' (Wil lem: „Ik verdien heus niet de schoonheidsprijs voor tact') is ai overgeslagen op ober Koos. Nico Haasbroek, hoofdredac teur van Radio Rijnmond, zat eens op het terras en comman deerde: 'Geef mij het duurste ijsje van de kaart'. Zegt Koos 'Hier is. het zo, dat het duurste ijsje niet te eten is. Het goed koopste is het lekkerste'. Een échte beroemdheid, de Vlaardingse dichter Lévi Wee moedt, frequenteerde het eta blissement enkele jaren. In een recent interview met het week blad Vrij Nederland zegt hij over De Steeg: „Het quasi-brui- 9 m I ne café hier is een goedkope imitatie van een Amsterdamse pijpenla; daar verzamelt zich alles wat zich kunstenaar waant of iets in de progressie ve politiek doet of wat dan ook Toen de cafés wat lichter wer den, kreeg je ook daar: hoe wit ter de wanden, hoe zwarter de wanhoop. Nee, ik mag er niet meer komen van mezelf." Willem: „Ik vind Weemoedt een prima vent. Maar dat had ik niet van hem verwacht, ik ben er niet blij mee. Ik begrijp niet waarom hij mij de kat geeft. Hij is hier jarenlang over de vloer gekomen, hij voelde zich lekker en hij heeft mij het gevoel gegeven, dat hij mij een goeie kroegbaas vond. Ik ben door die woorden toch best wel een beetje geraakt. Mensen denken te gemakkelijk over het horecabedrijf. Het wordt onderschat. ïk vind het een heel menselijk beroep Probeer je maar eens voor el ke klant verantwoordelijk te voelen; dat moet je leen Een enkele keer ging i.ij daarbij naar zijn gevoel te ver „Ik heb eens een paar mensen gekoppeld. Dat ia de grootste fout, die ik gemaakt heb," weet Hij nu achtera*. „Ja. dat is ge beurd Het is sae wal opgeval len, dat ex-vrienüjes en vrien dinnetjes nog r.eecs aardig Willem van Dijk: ,Meest- al zeg ik: ik ga nu even plassen, als ik terug kom, hoop ik, dat je weg bent." Foto boven Foto links: Marjon Arons; een ei gen eetcafé is altijd haar droom ge weest. (Foto's Ar ie Wape naar) voor elkaar zijn. Ze gaan tof met elkaar om. Dat vind ik knap. Ik heb dat vroeger nooit meegemaakt. Als het uit was, zweeg je elkaar dood. Dan wil de je niets meer met eikaar te maken hebben." Is de kroeg zijn levenf Willem: „Ik zou gewoon niet weten wat ik anders moest doen. Ik heb het idee dat ik niet anders kan. Een man- vrouwbedrijf? Zonder meer. Zonder Marjon in mijn rugge tje zou ik het niet redden." Mensent Willem: „Het klinkt blasé, maar ik vind niet gauw men sen op mijn golflengte zitten. Wat golflengte Is, kan ik niet één-twee-drie omschrijven. Ik verwacht in ieder geval, dat mensen flexibel zijn. Ik vind het fijn als mensen ruzie kun nen maken zonder dat him re latie verstoord wordt. Eigen lijk ben ik een gezelligheids- beest. Als li de financiële mo gelijkheden had, zou ik van mijn hele leven één groot feest maken." De kroeg: werkelijkheid of theaterf Willem: „Eigenlijk is de kroeg nergens goed voor. In de kroeg probeert iedereen zich zo goed mogelijk te verkopen. Iedereen is toch op z'n best. Het is allemaal zo fake als de pest. Maar je kunt er wel veel over mensen leren.' VLAARDINGEN Jazz, aerobic, volksdan sen, ballroom, klassiek ballet: je kunt het niet leren bij danscentrum OM aan de Vossen- straat..Het zijn allemaal goeie dingen, maar daarbij dans je met de buitenkant en maak je een mooie vertoning," zegt oprichtster Betty Llnders. „Wat wij doen, is dansen om meer mens te worden. Wij bieden danslessen in een persoonlijke sfeer om de mens meer in harmonie met zichzelf en zijn omgeving te Wat er uiteraard ook mooi uitzien." Volgens Betty Linden; is die harmonie er niet. In ba Wes ten overheerst het hooi tl. „Veei mensen zijn gespannen," zegt ze. „Er zijn veel rugklachten. Mensen hebben hoofdpijn of ze hebben last van stress. Als je niet kunt slapen, neem je een slaappil. Dan slaap je wel, maar daarmee los je niet je problemen op. 't Wordt ook steeds moeilijker." Betty vindt, dat Afrika en Azie de westerling op dit ge bied veel te bieden hebben. Daar regeert niet het hoofd, maar de buik, het bekken. Bet ty: „Dat heeft tot gevolg, dat de mensen meer vanuit hun basisgevoel leven. Dat gevoel proberen wij In onze dansen te ontwikkelen." Beide continen ten mixt ze in haar dans school. Aan Afrika ontleent ze de dansvormen en uit Azié komt het bewustzijn. In het tweede jaar van haar bestaan is het cursuspakket van dansschool OM (voorheen Tou Vounou) uitgebreid met lessen natuurlijke houding, wervelen en de klassieke In diase tempeldans Bharata Na- tyam. Deze worden gegeven door de gastdocenten Neel de Jong en Llesbeth Bennink, Zelf geeft Betty Lindera de natuur lijke ritmische dans, medita tieve dans en mandala dans. De meeste cursussen bestaan uit twaalf lessen en kosten honderdvijftig gulden. Neel de Jong is er dit jaar voor het eerst bij. Ze studeerde aan de toneelschool te Maas tricht en het Labaninstitute for Movement and Dance in Lon den. Evenals Betty Linders volgt ze nog steeds lessen in natuurlijke ritmische dans bij Katrien de Waeie in België. ,Jk heb vrij ---eel aan moder ne dans gedaan," vertelt ze. „Maar dat bleef vaak uiterlijk. Dans is voor mi] ook wel een middel, maar het gaat bij ons om je totale aanwezigheid, om je totale inzet. Bij de cursus natuurlij, - houding gaan we op zoek naar de juiste balans m f tii* in ons lichaam. Het is een cur sus voor mensen, die meer in zicht willen krijgen in hun ui terlijke en daaraan gekoppelde innerlijke houding." Betty Linders is van oor sprong beeldend kunstenares. Zij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam, Op een psycho therapeutisch centrum in Was senaar was zij enkele jaren In leertherapie en via de Stich ting Kunstzinnige Vorming geeft ze lessen tekenen, schil deren en beweging. ,Jn Wassenaar heb ik ge leerd voor mezelf en voor an deren verbindingen te leggen tussen lichaam en geest, be wust en onbewust, verleden en toekomst," vertelt ze. „Deze verbindingen zijn zeer belang rijk in het dansen. In het li chaam gaat alles samenvallen en door het dansen worden we meer één geheel. De meeste mensen die een cursus volgen, voelen zich na afloop beter. Hun energie is gaan stromen. Wie alleen wil bewegen, dat mag. Maar wil het beklijven, dan moet je er dieper op in gaan; zowel lichamelijk als geestelijk." De derde docente, Liesbeth Bennink, is één van de Ir to taal drie Nederlandse -i ou wen, die zich de klassieke In diase tempeldans hebben eigen gemaakt. Ze is al tien jaar leerling van Smt Rajamani in Amsterdam en danste onder meer in Madras, Londen en Berlijn. De Indian Express van 30 april 19S2 schrijft over ha<*r: 'She is able to perceive .J feel the particular logic of bha- rathanatyam and the extraor dinary knowledge upon which it is based'. In Vlaardingen geeft ze twee cursussen van twaalf lessen en en twee week einden. „ik ben er al jar er mee be zig," j-egt Betty Linders over haar belangstelling voor de natuurlijke ritmische en medi tatieve dans. „Ik heb er iets in gevonden, waar ik altijd al naar verlangd had. Het biedt mensen de mogelijkheid om het touw in eigen handen te ne men. Ik merk, dat de mensen daaraan toe zijn." Neel de Jong: „Mij trekt de vitaliteit aan van do natuurlijke ritmi sche dans. Ais je danst, voel je dat je gaat stralen „Alsof je de zon zelf bent," vult Betty aan. Ze benadrukt: „Wij proberen niet Afrikaans te doen. Wij la'en ons Inspire ren, maar wij geven zelf vorm aan. Tenslotte draag je ook je eigen achtergrond bij je. Wij zijn toch Nederlanders..." Neel de Jong zou er ook niet willen wonen. „Dat denk ik," zegt ze. „Hoewel de vitaliteit mij enorm aanspreekt. Maar hier kan ik met dans bezig zijn. Dat is wat ik wiL Zo sim pel is het." En ze lacht met een uitdrukking van 'Logisch hè?' Dansschool OM houdt op 13 september een kennisma kingsdag In Rotterdam (Ca- landstraat 5-7, 12 tot 10.30 uur) en op 20 september In Vlaardingen (Vossenstraat 20). Aanmeldingen bij Dans centrum OM, Vossenstraat 20, 3131 CW Vlaardingen. Te lefoon (010-) 4358018 of 4601224. ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1987 Door LELIA VAN DER TAK MAASSLUIS De landrover die de Maassluise bevolking voor de Ghanese gemeen schap Jacobu bijeen gespaard heeft rijdt nu een paar weken in Maassluis rond. Woensdag 16 september vindt de officiële overdracht aan het bestuur van de stichting Orion plaats. Maassluis heeft 25.000 gulden geschonken voor de aanschaf van een Nissan Patrol een soort terreinauto, die door de Ghanezen is gevraagd. Het be drag van 25.00 gulden voor de aanschaf is door het rijk ver dubbeld. Om de aankoopkos- ten, de nodige aanpassingen voor gebruik in de tropen en reserveonderdelen helemaal te kunnen bekostigen is nog een beetje extra geld nodig. Orion hoopt dat geld te krijgen door bedrijven tegen vergoeding een reclamesticker op de auto te laten plakken. In november moet de zorgvuldig uitgeruste auto op de plaats van bestem ming rijden. Twee vrijwilligers, Henk van de Meeberg en Leo de Bruyn rijden de auto in ok tober naar Ghana toe. Niet om zelf nu eens een avontuurlijke reis te maken maar om er zo zeker mogelijk van te zijn dat de auto snel en veilig op de juiste plek in Ghana terecht komt. Maandenlange voorbe reidingen zijn aan deze rit voorafgegaan. De auto met aandrijving op alle vier de wie len wordt nu ingereden. Er is voldoende gereedschap, een aangepaste EHBO-doos, extra voorzieningen om te kamperen in Afrika dankzij de medewer king van een aantal Maassluise bedrijven. Alleen de waterzak ken die voorop de auto komen te staan in de woestijn, worden in Algerije aangeschaft. In dat soort natuurlijke koelreservolrs zijn Afrikanen expert. Eigen tijdse 'kralen en spiegeltjes' zitten ook in de bagage: voet ballen met pompjes, foto's van Johan Cruijff en legerkoppels. De chauffeur in Jacobu is in opleiding in soortgelijke auto om straks het ziekenvervoer vakkundig te kunnen gaan ver richten in de eigen ambulance. Henk van de Meeberg wijst op een Michelinkaart van Afrika de route aan door de woestijn van Algerije vla Togo naar Ghana. Er staan gele en rode wegen op de kaart maar daar mee houdt de gelijkenis met het Europese wegennet op. Want niet alle wegen op deze 'kaart lopen door. Soms eindigt een rode weg in een geel vlak en dan iade weg weg. Het ech te navlgatlewerk In de piste Is dan de enige manier om weer i bij een nederzetting terecht te komen. Als ervaren Ghanaganger voor Orion is Henk van de Meeberg expeditieleider van deze auto trip. Leo de Bruyn Is de auto- technische vakman die in no vember voor het eerst in Gha na zal komen. Er is nog wel het nodige te doen voor de twee Maassluisers op vijf oktober vertrekken, maar eigenlijk zou den ze nu al wegwlllen: „We zijn er zo, lang intensief mee bezig dat het wel genoeg. Het draaiboek voor de reis is ons kostbaarste bezit, samen met alle papieren die we nodig hebben bij elke grensover gang. We hebben contact ge had met aile ambassades van de landen waar de doorheen komen. We hebben extra pas foto's, brieven van de ambas sadeurs en alle mogelijke re cente Informatie over de rou te," aldus Van de Meeberg. Hij Is het praten over het werk van Orion In Ghana nog lang niet beu. Door de vraag of het niet eenvoudiger zou zijn de auto per schip naar Ghana te laten brengen laat hij zich niet van de wijs brengen: „Dat zou wei kunnen maar er kleven veel nadelen aan. Het inklaren kan maanden duren. En voor de auto ter bestemder plekke Is kunnen er twee jaar voorbij zijn. Dan Is de auto ook zeker onvakkundig gebruikt. Wij zor gen nu zelf voor het goed inrij den van de terreinauto. De plaatselijke autoriteiten in-Ja-a& A cobu vonden het een zegen rpf dat we hem zeff brengen.'M-tet is voor de gemeenschap Jaco bu (een dorp met verschillende nederzettingen er omheen-* waar rond de 100.000 mensen^., wonen) de eerste eigen auto. gjfe Een comité bestaande uit ~jj£ plaatselijk belangrijke mensejgr en vertegenwoordigers varude missiepost die het gezond heidscentrum gaande houdt, bepaalt wie en waarvoor de- ff auto zal worden gebruikt. De, voornaamste functie van de landrover is het vervoeren van-»1 ernstig zieken. Daarnaast zai de gemeenschap van Jacobu ook ook wel andere reisbe- stemmingen weten te verzin-1 i nen. De noodzaak voor een ambulance Is aangetoond nu het plaatselijk gezondheids centrum dankzij giften en goe deren van Orion goed begint te iopen. Er zit meer achter ver telt Henk van de MNeeberg: 1 „Het gezondheidscentrum - dreigt een verkeerde naam te krijgen. Men weet het centrum, 1 u nu te vinden, maar soms zijnmorf ernstig zieke mensen dagen» ».»-> onderweg. Het centrum is geen - ziekenhuis, maar nu sterven er nog teveel mensen die mis->q schien in een ziekenhuis verde rop wel kans op overleven zou den hebben. Dus moeten die zieken zo snel mogelijk worden vervoerd." De reis van Maassluis naar Ja- cobu is onvergelijkbaar met welke vakantietocht dan ook. Een glimp daarvan geeft het draaiboek dat Van de Meeberg en De Bruyn zorgvuldig heb- ben samengesteld. Het Is een g grote multomap gevuld met dichtbeschreven vellen papier, paklijsten, adressen en alge- mene gegevens over alle lan den. Dan voor elke dag een apart vel met een routebe schrijving. De mannen willen twee dagen rijden en de derde dag rusten. Zo'n rutstdag bete kent niet luieren in de zonne schijn maar eventuele repara tie en onderhoudsklussen aan de auto uit te voeren. Ook het bekijken van de omgeving hoort erbij. Soms zai zo'n rust dag wel worden gereden om onverwacht oponthoud In te halen. De afstanden voor elke dagtocht variëren per gebied. Nu ai weten-Van de Meeberg en De Bruyn dat de route door de woestijn een zware opgave zal zijn. „Als we zestig kilome ter per dag afleggen mogen we blij zijn. We rijden dan in de piste, soms gemarkeerd door steenhopen. We nemen spe ciale zandpfeten mee om weg te kunnen komen ais de auto In het zand verzakt. Dat bete kent hard werken. En voor de gene die niet stuurt iopen. Want je moet doorrijden tot je op een plek komt waar je zon der weg te zakken kan stop pen. Natuurlijk hebben we een kompas bij ons om onze posi tie te kunnen bepalen, zeker bij zandstormen zuilen we dat nodig hebben. Het brandstof- gebruik Is In zulke omstandig heden erg hoog, een op drie. Daarom weten we precies waar alle pompen staan en die zul len we ook steeds aandoen. We rijden ook expres langs alle kleine vliegveldjes in de woes- - tijn. Daar zijn altijd mensen en brandstof, dat kan van levens belang zijn." i 1 u De auto afleveren In Jacobu is het hoofddoel van de reis, maar de Maassluizers rijden ook langs Winnebas aan de Ghaneze kust. Daar wordt een nieuw Orionproject voorbereid: een waterbouwkundig deskun-, dige zal daar In de toekomst nuttig werk kunnen verrichten. 11 Met de komst van de terrein- wagen is de constante Maas-1 sluis* bemoeienis met Jacobu w voorbij. Dan zuilken de mensen,t daar zichzelf moeten helpen met de spuiten en de knowhow die Orion er de afgelopen Jaren heeft gebracht. ROTTERDAM Tijdens de Olympiade voor brandweerlie den en politiemensen in San Diëgo. Californlë heeft de Rot terdamse brandweerman 8er- tus Budde (48) zijn wereldtitel scherpschieten in de individu ele klasse geprolongeerd. Brandmeester Budde werd op deze 'World Police- and Flre- games' tevens kampioen met een team dat was samenge steld uit brandweerlieden van andere nationaliteiten. Op deze zijn samengesteld uit dezelfde takken sport die de Olympi sche Spelen vormen. De Rotterdammer behaalde voor de tweede achtereenvolg 1 gende keer goud tijdens deze', seml-otympische spelen, waar-, aan brandweerlieden en poli tiemensen uit de hele hebben - deelgenomen. Het is de tweé^' de keer dat deze spelen wer- den gehouden, van 1 tot 9 au- gustus. De heer Budde is voor- zitter van de Schietvereniging- Zuid In Rotterdam en traint t>n- geveer vijf uur per dag. Hij wfsi veertig tegenstanders achtqc, zich te houden. Over twee Jflar-,, worden deze spelen gehouden in Vancouver (Can). HOORNAAR Wie snijdt de langste plak van een boeren kaas? Die vraag zal op zater dag 3 oktober beantwoord worden in Hoornaar tijdens de 75e Fokveedag. Wie een po ging wil wagen, kan zich nog aanmelden. De naam van de winnaar of winnares komt In le der geval in het Guinness Re cords Boek. De eerste recordpoging zal rond de klok van tien uur 's morgens worden gedaan. Het plaksnijden zal tot ver in de middag voortduren. De deelne mers moeten proberen een zo lang mogelijks plak te snijden zonder dat deze breekt. Bij proefsnijderljen is al geble ken dat een lengte van vijf me ter haalbaar Is. En voor wie niet tot kampioen zal worden uitgeroepen Is er één troost: de gesneden kaas krijgen de deel nemers mee naar huis. Voor meer informatie: tel. 01831— 1738.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1987 | | pagina 1