vlaardingen- schiedam
Danscentrum OM breidt cursuspakket uit
fci di 'M
Maassluis schenkt
landrover aan Ghana
Wereldtitel voor
Rotterdamse schutter
Langste kaasplak
In Hoornaar
hEt vrije volk
II
wv ws
II
t - Door DICK VAN DER LUGT
VLAARDINGEN Willem en Mar jon van De
Steeg noemt iedereen ze. Ze hebben een café, dat
bij de leerlingen van Casimir en het Groen de
top-tien van populairste Vlaardingse cafés aan
voert.
Kookfanaten
•Vrijbuiter
Alles naar wens?
Grootste fout
Betty hinders
(links) en
Neel de Jong:
dansen om
meer mens te
worden. (Foto
Arie Wape
naar)
Vaak uiterlijk
Vitaliteit
II
Iv f
v. 'i'Jy
'De kroeg? Het is eigenlijk zo fake
als de pest'
4 -* B
't Is ook een trefpunt van
dertigers, vrijgezellen, zoe
kers, journalisten, studenten,
kunstenaars, intellectuelen en
pseudo-intellectuelen. Ze eten
er 'chaud-froid' (mousse van
kippelevers), de dagschotel of
het pikant groente-gehaktpotje
en drinken een Gulpen. De
Vlaardingse dichter Weemoedt
zat er altijd graag aan een
s Franse cognac en de
plaatselijke chansonnier Cor
nells Pons is nog steeds stam
gast. Je mag er huilen om een
gebroken hart, maar lallen is
verboden.
„Huilen moet kunnen. Ik heb
zelf genoeg verdriet," zegt Wil
lem. „Schreeuwen, daar kan ik
niet tegen. Er moet veel kun
nen, maar aan alles zitten
eindjes. Wat ik doe met lastige
klanten? Er is maar één ma
nier: ik kan zelf veel lastiger
zijn. Als er a-socialen aan de
bar zitten, dan is er één de a-
sociaalste en dat ben ik. Meest
al zeg ik: 'ik ga nu even plas
sen, als ik terug kom, hoop ik,
dat je weg bent'. In het kader
van de pleisters en de sfeer.
Want d'r is niemand, die mijn
boterhammetje kapot maakt."
Willem van Dijk (33) en
Marjon Arons (31)want zo he
ten zij voluit, verdienen inmid
dels vijf jaar hun boterham In
café De Steeg. Toen zij aan de
Hoogstraat in Vlaardingen be
gonnen, was de horeca voor
hen geen onbekend terrein.
Willem werkte als uitsmijter
en barkeeper in Rotterdam en
hij was zes jaar uitsmijter van
de Vlaardingse discodancing
Panda aan de Westhaven
plaats. Marjon leerde kokke
rellen van haar moeder (Wil
lem: 'Een eigen eetcafé is al
tijd een droom van die meiden
geweest'). Zij werkte op
strandterrassen en. in de keu
ken van het Rotterdamse eet
café De Stoep.
Willem; „We zijn met De
Steeg begonnen, omdat ik was
uitgekeken op het uitsmijters-
werk en Marjon en haar moe
der Els kookfanaten zijn. Een
eerste vereiste is, dat je heel
goed weet, wat je wilt. Starten
lukt altijd wel, maar volhou
den... Als ik ergens een zaak
binnenstap, moet ik wat voe
len. Ik kan niet verklaren wat.
In legio zaken is dat niet aan
wezig. Voor de horeca moet je
een tic hebben, zeker als je
voor jezelf werkt.
Je moet er gek van zijn.
Voor kantoor of fabriek ben ik
niet geschikt, daar zou ik gek
van worden. Deze vijf jaar zijn
door mijn vingers geglipt. In
het begin waren we blij, als we
eenmaal per veertien dagen
vrij waren. Nu kunnen we ons
permitteren vaker vrij te ne
men"
Maar niet op maandag, dan
staat Willem zelf achter de
bar. Kuipertjesmaandag is de
jongste ontwikkeling in De
Steeg. De naam is ontleend
aan de tijd toen Vlaardingen
nog een vissersdorp was. Kui
pers werkten zes dagen, zon
dags zaten ze in de kerk en op
maandag gingen ze naar de
kroeg. De traditie is nieuw le
ven ingeblazen door een groep
je Vlaardingse dertigers en
veertigers. Het jongere week-
eind-publiek is er niet en via
de geluidsinstallatie klinkt be
schaafde jazz. Coronation-
street in De Steeg. Het café als
verlengde van de huiskamer.
Willem: „Op kulpertjesmaan-
dag leef ik. Dan heb ik het
idee, dat ik mijn vak versta.
Dat de mensen voor me blij
ven. Op vrijdag sta ik te trem-
men."
Hij heeft er geen bezwaar te
gen, maar daar gaat het bij
hem niet om: „In de doorsnee
horeca-zaak betekent elke
klant kassa. Hoe meer klanten,
hoe meer omzet. Ik voel me
fcoed als de sfeer goed is en ik
j bok nog wat sta te verdienen,
i Ja, elk jaar komt de aflossing
I Én de drankleverancier moet
pok worden betaald. Net zo
goed als ik de klant nodig heb,
moeten de klanten zich anders
om ook aan mij aanpassen.
Pat werkt van twee kanten.
Een goeie klant betaalt met
Elezier. Je kimt mij niet kwaai-
r krijgen door te zeggen: 'ik
breng hier al jaren mijn geld'.
Daar word ik best wel pissig
pm. Dan zeg ik: 'dat is jouw
probleem. Daar ben je toch
«elf verantwoordelijk voor'."
n
Waarom mensen in het café
/tomen, weet hij zelf als geen
ander. „Ik zat altijd in de
kroeg," vertelt hij. „Ik heb er
Be helft van mijn leven door
gebracht. Ik ben op mijn veer
tiende gaan varen, ik was een
Xrijbuiter. Toen heb ik leren
zuipen en kwamen de eerste
tatoes op mijn arm. De kroeg
is één van de mooiste uitvin
dingen, die er is. Alle lief en
leed komt ér samen. Maar 't
kan soms ook heel saai zijn.
Het café als psychiatrische in
richting? Dat vind ik te ver
gaan. Het lijkt er af en toe wel
op. 't Is een facet ervan, 't
hoort bij een kroeg."
Alcohol en teveel alcohol ho
ren ook bij een kroeg. Ge
vraagd naar zijn mening, zegt
Willem: „Dan kom ik toch op
het cliché antwoord uit. Ieder
een is verantwoordelijk voor
zijn eigen daden. Het publiek
in De Steeg is vrij braaf, er ko
men weinig excessen voor. Ik
ken de drinkgewoonten van de
mensen. Als een vaste klant
doorzakt, ben ik op de hoogte
van wat die kan hebben. Bij
een vreemde heb ik geen zin
om risico's te nemen. Als een
vreemde afgeserveerd binnen
komt, zeg ik: 'kom de volgende
keer eens terug als je nuchter
bent'."
Homofobiel, linksofiel, een-
trofiel, modefiel, zoals Willem
zijn klantjes typeert, het komt
allemaal in De Steeg. Dat het
café bij leerlingen van Casimir
en het Groen mateloos popu
lair is, daar staat Willem 'hele
maal versteld' van. Vrouwelij
ke klanten mag hij graag zoe
nen. „Ik vind dat meiden meer
van me begrijpen dan kerels,"
zegt hij. „Ik ben heei lichame
lijk. Dat ben ik ook. Ook in De
Steeg. Kerels begrijpen dat
niet, die hoor je zeggen: wat
een macho-gedrag. Maar 't is
maar een spelletje."
Hij speelt, praat en grapt
met iedereen. Als een klant
verwonderd vraagt, hoe de
keuken het klaarspeelt zo snel
een vispotje klaar te maken,
antwoordt hij: 'Da's een kwes
tie van ontdooien'. Hij vraagt
ook wel eens deftig *Was alles
naar wens?' Die 'humor' (Wil
lem: „Ik verdien heus niet de
schoonheidsprijs voor tact') is
ai overgeslagen op ober Koos.
Nico Haasbroek, hoofdredac
teur van Radio Rijnmond, zat
eens op het terras en comman
deerde: 'Geef mij het duurste
ijsje van de kaart'. Zegt Koos
'Hier is. het zo, dat het duurste
ijsje niet te eten is. Het goed
koopste is het lekkerste'.
Een échte beroemdheid, de
Vlaardingse dichter Lévi Wee
moedt, frequenteerde het eta
blissement enkele jaren. In een
recent interview met het week
blad Vrij Nederland zegt hij
over De Steeg: „Het quasi-brui-
9
m
I
ne café hier is een goedkope
imitatie van een Amsterdamse
pijpenla; daar verzamelt zich
alles wat zich kunstenaar
waant of iets in de progressie
ve politiek doet of wat dan ook
Toen de cafés wat lichter wer
den, kreeg je ook daar: hoe wit
ter de wanden, hoe zwarter de
wanhoop. Nee, ik mag er niet
meer komen van mezelf."
Willem: „Ik vind Weemoedt
een prima vent. Maar dat had
ik niet van hem verwacht, ik
ben er niet blij mee. Ik begrijp
niet waarom hij mij de kat
geeft. Hij is hier jarenlang
over de vloer gekomen, hij
voelde zich lekker en hij heeft
mij het gevoel gegeven, dat hij
mij een goeie kroegbaas vond.
Ik ben door die woorden toch
best wel een beetje geraakt.
Mensen denken te gemakkelijk
over het horecabedrijf. Het
wordt onderschat. ïk vind het
een heel menselijk beroep
Probeer je maar eens voor el
ke klant verantwoordelijk te
voelen; dat moet je leen
Een enkele keer ging i.ij
daarbij naar zijn gevoel te ver
„Ik heb eens een paar mensen
gekoppeld. Dat ia de grootste
fout, die ik gemaakt heb," weet
Hij nu achtera*. „Ja. dat is ge
beurd Het is sae wal opgeval
len, dat ex-vrienüjes en vrien
dinnetjes nog r.eecs aardig
Willem van
Dijk: ,Meest-
al zeg ik: ik
ga nu even
plassen, als ik
terug kom,
hoop ik, dat je
weg bent."
Foto boven
Foto links:
Marjon
Arons; een ei
gen eetcafé is
altijd haar
droom ge
weest. (Foto's
Ar ie Wape
naar)
voor elkaar zijn. Ze gaan tof
met elkaar om. Dat vind ik
knap. Ik heb dat vroeger nooit
meegemaakt. Als het uit was,
zweeg je elkaar dood. Dan wil
de je niets meer met eikaar te
maken hebben."
Is de kroeg zijn levenf
Willem: „Ik zou gewoon niet
weten wat ik anders moest
doen. Ik heb het idee dat ik
niet anders kan. Een man-
vrouwbedrijf? Zonder meer.
Zonder Marjon in mijn rugge
tje zou ik het niet redden."
Mensent
Willem: „Het klinkt blasé,
maar ik vind niet gauw men
sen op mijn golflengte zitten.
Wat golflengte Is, kan ik niet
één-twee-drie omschrijven. Ik
verwacht in ieder geval, dat
mensen flexibel zijn. Ik vind
het fijn als mensen ruzie kun
nen maken zonder dat him re
latie verstoord wordt. Eigen
lijk ben ik een gezelligheids-
beest. Als li de financiële mo
gelijkheden had, zou ik van
mijn hele leven één groot feest
maken."
De kroeg: werkelijkheid of
theaterf
Willem: „Eigenlijk is de
kroeg nergens goed voor. In de
kroeg probeert iedereen zich
zo goed mogelijk te verkopen.
Iedereen is toch op z'n best.
Het is allemaal zo fake als de
pest. Maar je kunt er wel veel
over mensen leren.'
VLAARDINGEN Jazz, aerobic, volksdan
sen, ballroom, klassiek ballet: je kunt het niet
leren bij danscentrum OM aan de Vossen-
straat..Het zijn allemaal goeie dingen, maar
daarbij dans je met de buitenkant en maak je
een mooie vertoning," zegt oprichtster Betty
Llnders. „Wat wij doen, is dansen om meer
mens te worden.
Wij bieden danslessen in een
persoonlijke sfeer om de mens
meer in harmonie met zichzelf
en zijn omgeving te
Wat er uiteraard ook mooi
uitzien."
Volgens Betty Linden; is die
harmonie er niet. In ba Wes
ten overheerst het hooi tl. „Veei
mensen zijn gespannen," zegt
ze. „Er zijn veel rugklachten.
Mensen hebben hoofdpijn of ze
hebben last van stress. Als je
niet kunt slapen, neem je een
slaappil. Dan slaap je wel,
maar daarmee los je niet je
problemen op. 't Wordt ook
steeds moeilijker."
Betty vindt, dat Afrika en
Azie de westerling op dit ge
bied veel te bieden hebben.
Daar regeert niet het hoofd,
maar de buik, het bekken. Bet
ty: „Dat heeft tot gevolg, dat
de mensen meer vanuit hun
basisgevoel leven. Dat gevoel
proberen wij In onze dansen te
ontwikkelen." Beide continen
ten mixt ze in haar dans
school. Aan Afrika ontleent ze
de dansvormen en uit Azié
komt het bewustzijn.
In het tweede jaar van haar
bestaan is het cursuspakket
van dansschool OM (voorheen
Tou Vounou) uitgebreid met
lessen natuurlijke houding,
wervelen en de klassieke In
diase tempeldans Bharata Na-
tyam. Deze worden gegeven
door de gastdocenten Neel de
Jong en Llesbeth Bennink, Zelf
geeft Betty Lindera de natuur
lijke ritmische dans, medita
tieve dans en mandala dans.
De meeste cursussen bestaan
uit twaalf lessen en kosten
honderdvijftig gulden.
Neel de Jong is er dit jaar
voor het eerst bij. Ze studeerde
aan de toneelschool te Maas
tricht en het Labaninstitute for
Movement and Dance in Lon
den. Evenals Betty Linders
volgt ze nog steeds lessen in
natuurlijke ritmische dans bij
Katrien de Waeie in België.
,Jk heb vrij ---eel aan moder
ne dans gedaan," vertelt ze.
„Maar dat bleef vaak uiterlijk.
Dans is voor mi] ook wel een
middel, maar het gaat bij ons
om je totale aanwezigheid, om
je totale inzet. Bij de cursus
natuurlij, - houding gaan we
op zoek naar de juiste balans
m
f tii*
in ons lichaam. Het is een cur
sus voor mensen, die meer in
zicht willen krijgen in hun ui
terlijke en daaraan gekoppelde
innerlijke houding."
Betty Linders is van oor
sprong beeldend kunstenares.
Zij studeerde aan de Academie
voor Beeldende Kunsten te
Rotterdam, Op een psycho
therapeutisch centrum in Was
senaar was zij enkele jaren In
leertherapie en via de Stich
ting Kunstzinnige Vorming
geeft ze lessen tekenen, schil
deren en beweging.
,Jn Wassenaar heb ik ge
leerd voor mezelf en voor an
deren verbindingen te leggen
tussen lichaam en geest, be
wust en onbewust, verleden en
toekomst," vertelt ze. „Deze
verbindingen zijn zeer belang
rijk in het dansen. In het li
chaam gaat alles samenvallen
en door het dansen worden we
meer één geheel. De meeste
mensen die een cursus volgen,
voelen zich na afloop beter.
Hun energie is gaan stromen.
Wie alleen wil bewegen, dat
mag. Maar wil het beklijven,
dan moet je er dieper op in
gaan; zowel lichamelijk als
geestelijk."
De derde docente, Liesbeth
Bennink, is één van de Ir to
taal drie Nederlandse -i ou
wen, die zich de klassieke In
diase tempeldans hebben eigen
gemaakt. Ze is al tien jaar
leerling van Smt Rajamani in
Amsterdam en danste onder
meer in Madras, Londen en
Berlijn. De Indian Express van
30 april 19S2 schrijft over ha<*r:
'She is able to perceive .J
feel the particular logic of bha-
rathanatyam and the extraor
dinary knowledge upon which
it is based'. In Vlaardingen
geeft ze twee cursussen van
twaalf lessen en en twee week
einden.
„ik ben er al jar er mee be
zig," j-egt Betty Linders over
haar belangstelling voor de
natuurlijke ritmische en medi
tatieve dans. „Ik heb er iets in
gevonden, waar ik altijd al
naar verlangd had. Het biedt
mensen de mogelijkheid om
het touw in eigen handen te ne
men. Ik merk, dat de mensen
daaraan toe zijn." Neel de
Jong: „Mij trekt de vitaliteit
aan van do natuurlijke ritmi
sche dans. Ais je danst, voel je
dat je gaat stralen
„Alsof je de zon zelf bent,"
vult Betty aan. Ze benadrukt:
„Wij proberen niet Afrikaans
te doen. Wij la'en ons Inspire
ren, maar wij geven zelf
vorm aan. Tenslotte draag je
ook je eigen achtergrond bij je.
Wij zijn toch Nederlanders..."
Neel de Jong zou er ook niet
willen wonen. „Dat denk ik,"
zegt ze. „Hoewel de vitaliteit
mij enorm aanspreekt. Maar
hier kan ik met dans bezig
zijn. Dat is wat ik wiL Zo sim
pel is het." En ze lacht met een
uitdrukking van 'Logisch hè?'
Dansschool OM houdt op 13
september een kennisma
kingsdag In Rotterdam (Ca-
landstraat 5-7, 12 tot 10.30
uur) en op 20 september In
Vlaardingen (Vossenstraat
20). Aanmeldingen bij Dans
centrum OM, Vossenstraat
20, 3131 CW Vlaardingen. Te
lefoon (010-) 4358018 of
4601224.
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1987
Door LELIA VAN DER TAK
MAASSLUIS De landrover
die de Maassluise bevolking
voor de Ghanese gemeen
schap Jacobu bijeen gespaard
heeft rijdt nu een paar weken
in Maassluis rond. Woensdag
16 september vindt de officiële
overdracht aan het bestuur
van de stichting Orion plaats.
Maassluis heeft 25.000 gulden
geschonken voor de aanschaf
van een Nissan Patrol een
soort terreinauto, die door de
Ghanezen is gevraagd. Het be
drag van 25.00 gulden voor de
aanschaf is door het rijk ver
dubbeld. Om de aankoopkos-
ten, de nodige aanpassingen
voor gebruik in de tropen en
reserveonderdelen helemaal te
kunnen bekostigen is nog een
beetje extra geld nodig. Orion
hoopt dat geld te krijgen door
bedrijven tegen vergoeding
een reclamesticker op de auto
te laten plakken. In november
moet de zorgvuldig uitgeruste
auto op de plaats van bestem
ming rijden. Twee vrijwilligers,
Henk van de Meeberg en Leo
de Bruyn rijden de auto in ok
tober naar Ghana toe. Niet om
zelf nu eens een avontuurlijke
reis te maken maar om er zo
zeker mogelijk van te zijn dat
de auto snel en veilig op de
juiste plek in Ghana terecht
komt. Maandenlange voorbe
reidingen zijn aan deze rit
voorafgegaan. De auto met
aandrijving op alle vier de wie
len wordt nu ingereden. Er
is voldoende gereedschap, een
aangepaste EHBO-doos, extra
voorzieningen om te kamperen
in Afrika dankzij de medewer
king van een aantal Maassluise
bedrijven. Alleen de waterzak
ken die voorop de auto komen
te staan in de woestijn, worden
in Algerije aangeschaft. In dat
soort natuurlijke koelreservolrs
zijn Afrikanen expert. Eigen
tijdse 'kralen en spiegeltjes'
zitten ook in de bagage: voet
ballen met pompjes, foto's van
Johan Cruijff en legerkoppels.
De chauffeur in Jacobu is in
opleiding in soortgelijke auto
om straks het ziekenvervoer
vakkundig te kunnen gaan ver
richten in de eigen ambulance.
Henk van de Meeberg wijst op
een Michelinkaart van Afrika
de route aan door de woestijn
van Algerije vla Togo naar
Ghana. Er staan gele en rode
wegen op de kaart maar daar
mee houdt de gelijkenis met
het Europese wegennet op.
Want niet alle wegen op deze
'kaart lopen door. Soms eindigt
een rode weg in een geel vlak
en dan iade weg weg. Het ech
te navlgatlewerk In de piste Is
dan de enige manier om weer
i bij een nederzetting terecht te
komen.
Als ervaren Ghanaganger voor
Orion is Henk van de Meeberg
expeditieleider van deze auto
trip. Leo de Bruyn Is de auto-
technische vakman die in no
vember voor het eerst in Gha
na zal komen. Er is nog wel het
nodige te doen voor de twee
Maassluisers op vijf oktober
vertrekken, maar eigenlijk zou
den ze nu al wegwlllen: „We
zijn er zo, lang intensief mee
bezig dat het wel genoeg. Het
draaiboek voor de reis is ons
kostbaarste bezit, samen met
alle papieren die we nodig
hebben bij elke grensover
gang. We hebben contact ge
had met aile ambassades van
de landen waar de doorheen
komen. We hebben extra pas
foto's, brieven van de ambas
sadeurs en alle mogelijke re
cente Informatie over de rou
te," aldus Van de Meeberg. Hij
Is het praten over het werk van
Orion In Ghana nog lang niet
beu. Door de vraag of het niet
eenvoudiger zou zijn de auto
per schip naar Ghana te laten
brengen laat hij zich niet van
de wijs brengen: „Dat zou wei
kunnen maar er kleven veel
nadelen aan. Het inklaren kan
maanden duren. En voor de
auto ter bestemder plekke Is
kunnen er twee jaar voorbij
zijn. Dan Is de auto ook zeker
onvakkundig gebruikt. Wij zor
gen nu zelf voor het goed inrij
den van de terreinauto. De
plaatselijke autoriteiten in-Ja-a& A
cobu vonden het een zegen rpf
dat we hem zeff brengen.'M-tet
is voor de gemeenschap Jaco
bu (een dorp met verschillende
nederzettingen er omheen-*
waar rond de 100.000 mensen^.,
wonen) de eerste eigen auto. gjfe
Een comité bestaande uit ~jj£
plaatselijk belangrijke mensejgr
en vertegenwoordigers varude
missiepost die het gezond
heidscentrum gaande houdt,
bepaalt wie en waarvoor de- ff
auto zal worden gebruikt. De,
voornaamste functie van de
landrover is het vervoeren van-»1
ernstig zieken. Daarnaast zai
de gemeenschap van Jacobu
ook ook wel andere reisbe-
stemmingen weten te verzin-1 i
nen. De noodzaak voor een
ambulance Is aangetoond nu
het plaatselijk gezondheids
centrum dankzij giften en goe
deren van Orion goed begint te
iopen. Er zit meer achter ver
telt Henk van de MNeeberg: 1
„Het gezondheidscentrum -
dreigt een verkeerde naam te
krijgen. Men weet het centrum, 1 u
nu te vinden, maar soms zijnmorf
ernstig zieke mensen dagen» ».»->
onderweg. Het centrum is geen -
ziekenhuis, maar nu sterven er
nog teveel mensen die mis->q
schien in een ziekenhuis verde
rop wel kans op overleven zou
den hebben. Dus moeten die
zieken zo snel mogelijk worden
vervoerd."
De reis van Maassluis naar Ja-
cobu is onvergelijkbaar met
welke vakantietocht dan ook.
Een glimp daarvan geeft het
draaiboek dat Van de Meeberg
en De Bruyn zorgvuldig heb-
ben samengesteld. Het Is een g
grote multomap gevuld met
dichtbeschreven vellen papier,
paklijsten, adressen en alge-
mene gegevens over alle lan
den. Dan voor elke dag een
apart vel met een routebe
schrijving. De mannen willen
twee dagen rijden en de derde
dag rusten. Zo'n rutstdag bete
kent niet luieren in de zonne
schijn maar eventuele repara
tie en onderhoudsklussen aan
de auto uit te voeren. Ook het
bekijken van de omgeving
hoort erbij. Soms zai zo'n rust
dag wel worden gereden om
onverwacht oponthoud In te
halen. De afstanden voor elke
dagtocht variëren per gebied.
Nu ai weten-Van de Meeberg
en De Bruyn dat de route door
de woestijn een zware opgave
zal zijn. „Als we zestig kilome
ter per dag afleggen mogen we
blij zijn. We rijden dan in de
piste, soms gemarkeerd door
steenhopen. We nemen spe
ciale zandpfeten mee om weg
te kunnen komen ais de auto
In het zand verzakt. Dat bete
kent hard werken. En voor de
gene die niet stuurt iopen.
Want je moet doorrijden tot je
op een plek komt waar je zon
der weg te zakken kan stop
pen. Natuurlijk hebben we een
kompas bij ons om onze posi
tie te kunnen bepalen, zeker
bij zandstormen zuilen we dat
nodig hebben. Het brandstof-
gebruik Is In zulke omstandig
heden erg hoog, een op drie.
Daarom weten we precies waar
alle pompen staan en die zul
len we ook steeds aandoen.
We rijden ook expres langs alle
kleine vliegveldjes in de woes- -
tijn. Daar zijn altijd mensen en
brandstof, dat kan van levens
belang zijn." i
1 u
De auto afleveren In Jacobu is
het hoofddoel van de reis,
maar de Maassluizers rijden
ook langs Winnebas aan de
Ghaneze kust. Daar wordt een
nieuw Orionproject voorbereid:
een waterbouwkundig deskun-,
dige zal daar In de toekomst
nuttig werk kunnen verrichten. 11
Met de komst van de terrein-
wagen is de constante Maas-1
sluis* bemoeienis met Jacobu w
voorbij. Dan zuilken de mensen,t
daar zichzelf moeten helpen
met de spuiten en de knowhow
die Orion er de afgelopen Jaren
heeft gebracht.
ROTTERDAM Tijdens de
Olympiade voor brandweerlie
den en politiemensen in San
Diëgo. Californlë heeft de Rot
terdamse brandweerman 8er-
tus Budde (48) zijn wereldtitel
scherpschieten in de individu
ele klasse geprolongeerd.
Brandmeester Budde werd op
deze 'World Police- and Flre-
games' tevens kampioen met
een team dat was samenge
steld uit brandweerlieden van
andere nationaliteiten. Op deze
zijn samengesteld uit dezelfde
takken sport die de Olympi
sche Spelen vormen.
De Rotterdammer behaalde
voor de tweede achtereenvolg 1
gende keer goud tijdens deze',
seml-otympische spelen, waar-,
aan brandweerlieden en poli
tiemensen uit de hele hebben -
deelgenomen. Het is de tweé^'
de keer dat deze spelen wer-
den gehouden, van 1 tot 9 au-
gustus. De heer Budde is voor-
zitter van de Schietvereniging-
Zuid In Rotterdam en traint t>n-
geveer vijf uur per dag. Hij wfsi
veertig tegenstanders achtqc,
zich te houden. Over twee Jflar-,,
worden deze spelen gehouden
in Vancouver (Can).
HOORNAAR Wie snijdt de
langste plak van een boeren
kaas? Die vraag zal op zater
dag 3 oktober beantwoord
worden in Hoornaar tijdens de
75e Fokveedag. Wie een po
ging wil wagen, kan zich nog
aanmelden. De naam van de
winnaar of winnares komt In le
der geval in het Guinness Re
cords Boek.
De eerste recordpoging zal
rond de klok van tien uur 's
morgens worden gedaan. Het
plaksnijden zal tot ver in de
middag voortduren. De deelne
mers moeten proberen een zo
lang mogelijks plak te snijden
zonder dat deze breekt.
Bij proefsnijderljen is al geble
ken dat een lengte van vijf me
ter haalbaar Is. En voor wie
niet tot kampioen zal worden
uitgeroepen Is er één troost: de
gesneden kaas krijgen de deel
nemers mee naar huis. Voor
meer informatie: tel. 01831—
1738.