Weight Watchers: afvallen, maar zonder honger lijden Kinderboekenweek in bibliotheek Maassluis Zestig iaar terug; 't waren leuke en jaren In de superwinkel van Radio Modern is de Avondbladen T.V.-krant dagelijks te zien op diverse T.V.-schermen. Geen tennisbal Het betreft hier een proef uitzending tot zondag 27 september. De uitzending is in samenwerking met Openbare Nuts Bedrijven Schiedam, Citycom en de Avondbladen T.V. krant tot stand gekomen. WÊtëm mmmmm Garderobe Door MARJAN v MEIJER SCHIEDAM „Deze twee kippen, ze heten alietwee Ugly, zijn door mij vrijgekocht uit een legbatterij in Heerlen. Dat kost vijf piek per kip. Geen geld. Ik heb de beestjes al een jaar. Ze zijn lelijk, hè. Maar heel lief." Lekker Dier Walgelijk s An 1^0 WILLEM nuüm mém mm PUtl 3 mÊêÈÊM &jtuJ9 Schnjven naar: Stukgoed - Het Vrije Volk Wille de Withstraat 25 3012 BL Rotterdam - Aly Krijgs man (57) uit Spijkenisse viel in één jaar tijd maar liefst vijftig kilo gram af. „En dat zonder één moment honger te heb ben geleden," zegt ze irots. (Foto Ed Ou denaarden) sma Trots? En of Aly Krijgsman (57) uit Spijkenisse trots is- Vooral als ze op straat een kennis tegenkomt kan het haast niet op. „Góh, ben jij dat echt," klinkt het dan. ..Ik herken je haast niet meer te rug. Wat zie jij er tegenwoor dig goed uit." Het lijkt wel één van de vele afslankreclames uit een wille keurig weekblad. Pilletje hier, dieetje'je daaren hopla, de kilogrammen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Aly Krijgsman had haar buik vol van al die 'wondermethodes' en probeerde eens wat an ders. Op advies van haar schoondochter meldde ze zich vorig jaar augustus aan bij erkende afslankclub Weight Watchers en begon op basis van haar eigen wils kracht een nieuw en vooral lichter leven. Het resultaat: ze viel in één jaar tijd niet min der dan vijftig kilogram af. Een record. „En dat zonder één moment honger te hebben geleden," zegt ze, verwijzend naar an dere kuren waarbij ze van de honger wel het behang van de muren had kunnen eten. „Het is gewoon een kwestie van goed, gezond en vooral anders eten. Het is boven dien hardstikke gezellig bij die Weight Watchers. Eerst op de weegschaal staan en vervolgens een praatje ma ken met andere mensen die zich daar hebben aangemeld. Je leert op die manier nog iets van elkaar." Eigenlijk had Aly Krijgsman de strijd al jaren geleden op gegeven. Ze was nu eenmaal dik, en daar was niets aan te doen. Punt uit. Toch ergerde ze zich altijd aan de denigre rende opmerkingen als ze een plaatsje zocht, in de me tro. Leuke kleren waren uit. den boze, elke beweging kostte moeite. „Voor elke honderd meter die ik me moest verplaatsen pakte ik de bus. Met die honderdtwin tig kilo word je tenslotte be hoorlijk beperkt in je bewe gingsvrijheid," zegt mevrouw Krijgsman. Op advies van de dokter, die in eerste instantie suikerziek te vermoedde, kwam ze te recht bij een diëtiste in het fkazia-ziekenhuis. Daar werd ze aan een dieet onderwor pen die de situatie voor haar alleen nog maar verslechter de. Ze viel weliswaar in drie weken tien kilo af, maar ais ze op een trapje klom ging ze van haar graatje. Op aan drang van haar kinderen is ze met dat dieet gestopt. Ze hadden liever een dikke doch gezonde moeder, dan een slanke moeder die ieder mo ment flauwvalt. Haar schoondochter advi seerde haar uiteindelijk eens een bezoekje te brengen aan Weight Watchers. Daar kreeg ze van begeleidster Ciska Schaap een aantal recepten voorgeschreven op basis waarvan zij dagelijks niet meer dan de werkelijk nodige calorieën zou binnen krijgen. Het succes bleef niet uit, want al met Kerstmis was ze door het aanpassen van haar eetpatroon vijfentwintig kilo gram kwijtgeraakt. Zeven maanden later waren er nog eens vijfentwintig kilogram verdwenen en bereikte Aly Krijgsman haar streefgewicht van zeventig kilogram. „Mijn hele garderobe kon naar het Leger des Heils," zegt ze. „Vijf dozen vol. Ik heb alleen één jurk en een jasje bewaard. Die trek Ik maandag aan als ik bij de Weight Watchers in het zon netje wordt gezet. Bovendien heb ik nu geen schoenmaat veertig meer, maar negenen dertig." Gesterkt door het bereikte resultaat zou ze iedereen die graag een paar kilogam wil kwijtraken willen adviseren de zaken op dezelfde manier aan te pakken. Weight Watc hers lijkt volgens haar op het eerste gezicht wel wat duur 22 gulden vijftig inschrijf geld en een wekelijkse bij drage van zestien gulden maar die bedragen vallen in het niet als de kilogrammen er werkelijk afgaan, „Je kunt rekenen op de steun van de begeleidster en de groep," besluit ze. „Mocht je na een tijdje te zijn afge vallen weer wat kilo's aanko men kun je altijd bij iemand terecht. Er Kunnen tenslotte andere zaken, zoals proble men, meespelen. Weight Watchers is voor mij een ech te vriendenclub geworden." MAASSLUIS In het kader "van de kinderboekenweek hééft de openbare bibliotheek - in Maassluis in samenwerking mét een plaatselijke boekhan- del een kléurwedstrijd georga niseerd. Kinderen van vier tot 'en met acht jaar kunnen aan de wedstrijd deelnemen. De, kleurplaten zijn verkrijgbaar in dé bibliotheek Koningshof en bij boekhandel Den Draak. Donderdag-1'oktobér speelt het marionettentheater Gebak ken eieren in ontmoetingscen trum Koningshof een sprookje voor kinderen in dezelfde leef tijdscategorie. Kaarten ver krijgbaar in de bibliotheek. Evenals voorgaande jaren heeft de bibliotheek ook weer een kinderjury gevormd. De ju ry kiest het beste kinderboek van Maassluis, ln .de biblio theek Is de toptien te zien. Daar is ook een tentoonstelling ingericht met kinderboeken die een gouden of zilveren griffe! hebben gewonnen. De Schiedammer Peter Ha gendoorn is gek op dieren. Hij zet zich keihard in om slechte levensomstandigheden van al lerhande beesten te verande ren. Varkens, die op stalen pla ten met gaten erin worden grootgebracht om tot vette karbonaatjes uit te groeien, kunnen op zijn steun rekenen. In kisten vetgemeste kalveren vergeet hij evenmin. Kippen hebben echter zijn voorkeur. Want het houden van kippen om de eieren op een stukje gaas van twintig bij twintig centimeter vervult Hagen doorn met afschuw. „Zielig, hè," wees Peter afge lopen zaterdag kindertjes op plaatjes aan. „Die kippen bren gen hun hele leven door op een plekje van twintig bij twintig centimeter. Moet je eens met je vingertjes proberen te ma ken zo'n vierkantje. Die dier tjes zitten hartstikke opge propt. Zielig, hè. Die hebben het helemaal niet gezellig." Peter: „Scharrelkippen heb ben het wel gezellig. Zij kun- nen zich vrij in een grote ruimte bewegen. De kippen kunnen in grote schuren rustig scharrelen vandaar de naam seharrelei en scharrel kip in het strooisel. Zij krij gen ook voldoende daglicht. Een legbatterij-kip wordt ei genlijk volkomen geprogram meerd. Met licht wordt be paald hoeveel eieren het beest gaat leggen." Tijdens de opening van de Brandersfeesten voerde Ha gendoorn vergezeld van de Schiedamse Marjolein van der Sloot actie in de Broersveld. De Schiedamse werkgroep van de landelijke stichting Lekker Dier is aanstaande zaterdag op de vrijmarkt én zondag op de Zondagsmarkt aan de kop van de Broersveld present. De drie bruine vrijgekochte Barneveldse hoenderen Ugly (twee keer) en Martha en krielhaan Lily zullen er zeker weer bij zijn. Peter en Marjolein en hun gevederde vrienden zullen, vooral van kinderen, veel be kijks trekken. Zij verkopen kippen. Geen levende dieren, maar 'kippen op papier'. „Mammie, een echte kip," rie pen vele kleintjes, terwijl zij de dieren in een gaaskooitje mochten aaien. Daarna moch ten ze vaak van hun moeder een duitje in de plastic spaar pot van Lekker Dier doen. Voor vijf gulden kon een 'hele' Schiedammer Peter Hagen - doom met zijn 'vrijge kochte' kip pen. Schar relkippen hebben het wél gezellig." (Foto Arie Wapenaar) 'Zo'n eierlegger wordt afgeschreven' in veertien maanden batterij-kip worden vrijge kocht. De werkgroepleden van de stichting Lekker Dier willen bewerkstelligen dat winkels en horeca-ondememers ertoe overgaan scharreleiren te ver kopen en serveren. Want be stel je in een restaurant een ei, dan wordt dat meestal een bat terij-ei," legdg Peter Hagen doorn uit. „Dan werk je mee aan dierenmishandeling. Vele mensen koesteren ethische be zwaren tegen die batterij-ei eren. Ook in een restaurant moet je een scharreleitje kun nen bestellen. Daarom sta erop: vraag een scharrel-ei." „Er zijn; echt walgelijke praktijken gaande met kip pen," licht hij toe. Vooral met die legbatterij kippen is heel wat mis. Neem nu die moderne:, legbatterijkip. Zo'n beest gaat niet lang mee. Zo'n eierlegger is na veertien maanden afge schreven. Voor de vervanging van het pluimvee worden per jaar honderd miljoen kuikens uitgebroed. De mannetjes hier van zijn waardeloos. Deze plui zige beestjes worden op een walgelijke manier omge bracht." Hij vervolgt met: „Van de vijftig miljoen eendagshaan- tjes per jaar verdwijnt een deel levend in plastic zakken. De rest sterft door toediening van koolzuurgas, maar dan le ven er zelfs nog dieren. De meest verschrikkelijke manier om die beesten weg te werken is het zogenoemdeverhakse- len. De kuikens worden dan door sneldraaiende mesjes in stukjes gemalen. Er ontstaat zo een grijze brei, die nogal be derfelijk is;" Over deze manier van die renmishandeling schreef, de stichting Lekker Dier deze maand in haar mededelingen blad een stukje..Daar krijgt je het koud van," zegt Peter, „Er stond ook nog een foto bij. Maar dé mensen moeten weten wat er gebeurt met de produ centen van hun ochtend-eitje. Dus verder vertellen en op straat gaan staan." HOEK VAN HOLLAND De exploitatie van een ten- nishal aan het Nieuw Oran jekanaal gaat definitief niet door. Eigenaar Jan Knij- nenburg, die eerder via een advertentiecampagne pro beerde om liefhebbers te werven om in een loods voor agrarische doeleinden tennis te spelen, heeft het dagelijks bestuur van de deelraad laten weten dat hij de aanvraag voor die plan nen intrekt. Het deelraads- bestuur had eerder meege deeld de loods te zullen slui ten wanneer er zonder toe stemming tennis zou wor den gespeeld. Knijnenburg heeft de loods nu verhuurd aan een potplantenbedrijf. Het deelraadsbestuur heeft lat en weten daar geen be zwaar tegen te hebben. VLAARDINGEN Vlaardings Roem. 't Is niet' alleen de titel van een ge dichtje van de Vlaardingse dichter Lévi Weemoedt, waarin bij gebrek aan vis sersschepen een condoom goedgemutst het zeegat* uitdrijft, maar ook een sl- garenmerk. De sigaar werd verkocht in d-v winkel van Jaap en Marie Ligthart aan de Weetha-, venkade. „Een zes cents si gaar van superkwaliteit ta bak, niet vergelijkbaar met het strovulsel dat men van-? daag onder vele dekbladen vindt a 70 cent. Vlaardings7 Roem, kwaliteitssigaar van' zegge zes cent. Das war einmal", schrijft - Piet de Goede in de onlangs uitge-1 komen zevenendertigste af levering van Tijd-Schrlft, het blad van de Historische - Vereniging Vlaardingen. Plet de Goéde, gepensio-" heerd directeur van het ge lijknamige Vlaardingse schildersbedrijf, blikt in het blad zestig jaar terug. Hij neemt de lezer bij de hand en maakt een wande ling van de Smalle Haven-f straat langs de Westhaven- kade naar de Day er: een stuk van tweehonderd me ter, dat hij gedetailleerd beschrijft. De schrijver zelf nani er op elfjarige leeftijd als schilders-leerling af scheid van zijn kinderja ren. „Geen strooptochten meer met buurjongens op.- de stoomfietsen en loggers, waar altijd wel iets van je gading te vindén was. De onzichtbare hand van ge woonte en traditie had een XOFPI COLD DE AVONDBLADEN T.V.-KRANT GROOTS IN BEELD fMMMéÊmÊ punt gezet achter het stuk je tijd, waarin je als jongen dacht dat alles kon en allés mocht." DeGoedes geheugen mag er zijn. Over restau rant-hotel. Boer (thans café d'Oixde Stoep aan de Smal le Havenstraat): „Het tref centrum van de elite uit; het stadje. Rond elf uur in de morgen kon je de vaste klanten zich naar het res taurant zien begeven. Vaak' stond de manke oberkelner in de entree naar ze uit:te kijken. Deftig in het zwart. Dat hoorbij erbij. Hij kende zijn klanten stukvoor stuk." Over het sigarenwin keltje van Cees den Bopg- aart (Westhavenkade): „Hét wlnkclinterieur had iets intiems. De goedlachse babbel van de winkelier deed de rest." Intimiteit, gelach, gezel ligheid en hard werkende mensen: zo herinnert De Goede zich het Vlaardin gen van zestig jaar gele-- den. Hij weet nog, dat naast bakkerij Jacs den Boer mevrouw Geertsema woonde, 'waarvan wij ons slechts de mooi geprofi leerde dochter herinneren, met het dienstmeisje van, de bakker, die het gevoel hielp ontwaken dat een man in de dop meer taken. wacht in het leven, dan, al leen maar spelen met verf en kleuren'; 9 Aart Vermeer, zijn baas,: noemt hij een 'goedlachse; man met zo nu en dan de pijn van een zwakke maag'. Ook Joslen, de vrouw van petrbleumhan- delaar, lachte veel. De Goe de: „Nog hoor ik haar hel dere lach opklateren tegen de hoge wanden in de smalle steeg. Het waren leuke en gezellige jaren, waar mensen elkaar nog ontmoetten met een praat je als toegift." Behalve het artikel Zes tig jaar terug' van P. de Goede bevat Tijd-Schrlft enkele huishoudelijke me dedelingen en twee artike len van Marinas van der Schee, Verboden lectuur en Wachten. Het blad is ver krijgbaar bij het secretari aat van de Historische ver eniging Vlaardingen: Lepe laarsingel 374, tel. 4748025.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1987 | | pagina 1