Weight Watchers:
afvallen, maar
zonder honger lijden
Kinderboekenweek in
bibliotheek Maassluis
Zestig
iaar
terug;
't waren
leuke en
jaren
In de superwinkel van Radio Modern is de Avondbladen
T.V.-krant dagelijks te zien op diverse T.V.-schermen.
Geen tennisbal
Het betreft hier een proef uitzending tot zondag 27 september.
De uitzending is in samenwerking met Openbare Nuts Bedrijven Schiedam, Citycom en
de Avondbladen T.V. krant tot stand gekomen.
WÊtëm
mmmmm
Garderobe
Door MARJAN
v MEIJER
SCHIEDAM „Deze
twee kippen, ze heten
alietwee Ugly, zijn door
mij vrijgekocht uit een
legbatterij in Heerlen.
Dat kost vijf piek per
kip. Geen geld. Ik heb
de beestjes al een jaar.
Ze zijn lelijk, hè. Maar
heel lief."
Lekker Dier
Walgelijk
s An 1^0
WILLEM
nuüm
mém
mm
PUtl
3
mÊêÈÊM
&jtuJ9
Schnjven naar:
Stukgoed -
Het Vrije Volk
Wille de Withstraat 25
3012 BL Rotterdam -
Aly Krijgs
man (57) uit
Spijkenisse
viel in één
jaar tijd
maar liefst
vijftig kilo
gram af. „En
dat zonder
één moment
honger te heb
ben geleden,"
zegt ze irots.
(Foto Ed Ou
denaarden)
sma
Trots? En of Aly Krijgsman
(57) uit Spijkenisse trots is-
Vooral als ze op straat een
kennis tegenkomt kan het
haast niet op. „Góh, ben jij
dat echt," klinkt het dan. ..Ik
herken je haast niet meer te
rug. Wat zie jij er tegenwoor
dig goed uit."
Het lijkt wel één van de vele
afslankreclames uit een wille
keurig weekblad. Pilletje hier,
dieetje'je daaren hopla, de
kilogrammen verdwijnen als
sneeuw voor de zon. Aly
Krijgsman had haar buik vol
van al die 'wondermethodes'
en probeerde eens wat an
ders. Op advies van haar
schoondochter meldde ze
zich vorig jaar augustus aan
bij erkende afslankclub
Weight Watchers en begon
op basis van haar eigen wils
kracht een nieuw en vooral
lichter leven. Het resultaat: ze
viel in één jaar tijd niet min
der dan vijftig kilogram af.
Een record.
„En dat zonder één moment
honger te hebben geleden,"
zegt ze, verwijzend naar an
dere kuren waarbij ze van de
honger wel het behang van
de muren had kunnen eten.
„Het is gewoon een kwestie
van goed, gezond en vooral
anders eten. Het is boven
dien hardstikke gezellig bij
die Weight Watchers. Eerst
op de weegschaal staan en
vervolgens een praatje ma
ken met andere mensen die
zich daar hebben aangemeld.
Je leert op die manier nog
iets van elkaar."
Eigenlijk had Aly Krijgsman
de strijd al jaren geleden op
gegeven. Ze was nu eenmaal
dik, en daar was niets aan te
doen. Punt uit. Toch ergerde
ze zich altijd aan de denigre
rende opmerkingen als ze
een plaatsje zocht, in de me
tro. Leuke kleren waren uit.
den boze, elke beweging
kostte moeite. „Voor elke
honderd meter die ik me
moest verplaatsen pakte ik
de bus. Met die honderdtwin
tig kilo word je tenslotte be
hoorlijk beperkt in je bewe
gingsvrijheid," zegt mevrouw
Krijgsman.
Op advies van de dokter, die
in eerste instantie suikerziek
te vermoedde, kwam ze te
recht bij een diëtiste in het
fkazia-ziekenhuis. Daar werd
ze aan een dieet onderwor
pen die de situatie voor haar
alleen nog maar verslechter
de. Ze viel weliswaar in drie
weken tien kilo af, maar ais
ze op een trapje klom ging ze
van haar graatje. Op aan
drang van haar kinderen is ze
met dat dieet gestopt. Ze
hadden liever een dikke doch
gezonde moeder, dan een
slanke moeder die ieder mo
ment flauwvalt.
Haar schoondochter advi
seerde haar uiteindelijk eens
een bezoekje te brengen aan
Weight Watchers. Daar kreeg
ze van begeleidster Ciska
Schaap een aantal recepten
voorgeschreven op basis
waarvan zij dagelijks niet
meer dan de werkelijk nodige
calorieën zou binnen krijgen.
Het succes bleef niet uit,
want al met Kerstmis was ze
door het aanpassen van haar
eetpatroon vijfentwintig kilo
gram kwijtgeraakt. Zeven
maanden later waren er nog
eens vijfentwintig kilogram
verdwenen en bereikte Aly
Krijgsman haar streefgewicht
van zeventig kilogram.
„Mijn hele garderobe kon
naar het Leger des Heils,"
zegt ze. „Vijf dozen vol. Ik
heb alleen één jurk en een
jasje bewaard. Die trek Ik
maandag aan als ik bij de
Weight Watchers in het zon
netje wordt gezet. Bovendien
heb ik nu geen schoenmaat
veertig meer, maar negenen
dertig."
Gesterkt door het bereikte
resultaat zou ze iedereen die
graag een paar kilogam wil
kwijtraken willen adviseren
de zaken op dezelfde manier
aan te pakken. Weight Watc
hers lijkt volgens haar op het
eerste gezicht wel wat duur
22 gulden vijftig inschrijf
geld en een wekelijkse bij
drage van zestien gulden
maar die bedragen vallen in
het niet als de kilogrammen
er werkelijk afgaan,
„Je kunt rekenen op de
steun van de begeleidster en
de groep," besluit ze. „Mocht
je na een tijdje te zijn afge
vallen weer wat kilo's aanko
men kun je altijd bij iemand
terecht. Er Kunnen tenslotte
andere zaken, zoals proble
men, meespelen. Weight
Watchers is voor mij een ech
te vriendenclub geworden."
MAASSLUIS In het kader
"van de kinderboekenweek
hééft de openbare bibliotheek
- in Maassluis in samenwerking
mét een plaatselijke boekhan-
del een kléurwedstrijd georga
niseerd. Kinderen van vier tot
'en met acht jaar kunnen aan
de wedstrijd deelnemen. De,
kleurplaten zijn verkrijgbaar in
dé bibliotheek Koningshof en
bij boekhandel Den Draak.
Donderdag-1'oktobér speelt
het marionettentheater Gebak
ken eieren in ontmoetingscen
trum Koningshof een sprookje
voor kinderen in dezelfde leef
tijdscategorie. Kaarten ver
krijgbaar in de bibliotheek.
Evenals voorgaande jaren
heeft de bibliotheek ook weer
een kinderjury gevormd. De ju
ry kiest het beste kinderboek
van Maassluis, ln .de biblio
theek Is de toptien te zien.
Daar is ook een tentoonstelling
ingericht met kinderboeken die
een gouden of zilveren griffe!
hebben gewonnen.
De Schiedammer Peter Ha
gendoorn is gek op dieren. Hij
zet zich keihard in om slechte
levensomstandigheden van al
lerhande beesten te verande
ren. Varkens, die op stalen pla
ten met gaten erin worden
grootgebracht om tot vette
karbonaatjes uit te groeien,
kunnen op zijn steun rekenen.
In kisten vetgemeste kalveren
vergeet hij evenmin. Kippen
hebben echter zijn voorkeur.
Want het houden van kippen
om de eieren op een stukje
gaas van twintig bij twintig
centimeter vervult Hagen
doorn met afschuw.
„Zielig, hè," wees Peter afge
lopen zaterdag kindertjes op
plaatjes aan. „Die kippen bren
gen hun hele leven door op een
plekje van twintig bij twintig
centimeter. Moet je eens met
je vingertjes proberen te ma
ken zo'n vierkantje. Die dier
tjes zitten hartstikke opge
propt. Zielig, hè. Die hebben
het helemaal niet gezellig."
Peter: „Scharrelkippen heb
ben het wel gezellig. Zij kun-
nen zich vrij in een grote
ruimte bewegen. De kippen
kunnen in grote schuren rustig
scharrelen vandaar de
naam seharrelei en scharrel
kip in het strooisel. Zij krij
gen ook voldoende daglicht.
Een legbatterij-kip wordt ei
genlijk volkomen geprogram
meerd. Met licht wordt be
paald hoeveel eieren het beest
gaat leggen."
Tijdens de opening van de
Brandersfeesten voerde Ha
gendoorn vergezeld van de
Schiedamse Marjolein van der
Sloot actie in de Broersveld.
De Schiedamse werkgroep van
de landelijke stichting Lekker
Dier is aanstaande zaterdag
op de vrijmarkt én zondag op
de Zondagsmarkt aan de kop
van de Broersveld present.
De drie bruine vrijgekochte
Barneveldse hoenderen Ugly
(twee keer) en Martha en
krielhaan Lily zullen er zeker
weer bij zijn.
Peter en Marjolein en hun
gevederde vrienden zullen,
vooral van kinderen, veel be
kijks trekken. Zij verkopen
kippen. Geen levende dieren,
maar 'kippen op papier'.
„Mammie, een echte kip," rie
pen vele kleintjes, terwijl zij
de dieren in een gaaskooitje
mochten aaien. Daarna moch
ten ze vaak van hun moeder
een duitje in de plastic spaar
pot van Lekker Dier doen.
Voor vijf gulden kon een 'hele'
Schiedammer
Peter Hagen -
doom met
zijn 'vrijge
kochte' kip
pen. Schar
relkippen
hebben het
wél gezellig."
(Foto Arie
Wapenaar)
'Zo'n eierlegger
wordt afgeschreven'
in veertien maanden
batterij-kip worden vrijge
kocht.
De werkgroepleden van de
stichting Lekker Dier willen
bewerkstelligen dat winkels en
horeca-ondememers ertoe
overgaan scharreleiren te ver
kopen en serveren. Want be
stel je in een restaurant een ei,
dan wordt dat meestal een bat
terij-ei," legdg Peter Hagen
doorn uit. „Dan werk je mee
aan dierenmishandeling. Vele
mensen koesteren ethische be
zwaren tegen die batterij-ei
eren. Ook in een restaurant
moet je een scharreleitje kun
nen bestellen. Daarom sta
erop: vraag een scharrel-ei."
„Er zijn; echt walgelijke
praktijken gaande met kip
pen," licht hij toe. Vooral met
die legbatterij kippen is heel
wat mis. Neem nu die moderne:,
legbatterijkip. Zo'n beest gaat
niet lang mee. Zo'n eierlegger
is na veertien maanden afge
schreven. Voor de vervanging
van het pluimvee worden per
jaar honderd miljoen kuikens
uitgebroed. De mannetjes hier
van zijn waardeloos. Deze plui
zige beestjes worden op een
walgelijke manier omge
bracht."
Hij vervolgt met: „Van de
vijftig miljoen eendagshaan-
tjes per jaar verdwijnt een
deel levend in plastic zakken.
De rest sterft door toediening
van koolzuurgas, maar dan le
ven er zelfs nog dieren. De
meest verschrikkelijke manier
om die beesten weg te werken
is het zogenoemdeverhakse-
len. De kuikens worden dan
door sneldraaiende mesjes in
stukjes gemalen. Er ontstaat
zo een grijze brei, die nogal be
derfelijk is;"
Over deze manier van die
renmishandeling schreef, de
stichting Lekker Dier deze
maand in haar mededelingen
blad een stukje..Daar krijgt je
het koud van," zegt Peter, „Er
stond ook nog een foto bij.
Maar dé mensen moeten weten
wat er gebeurt met de produ
centen van hun ochtend-eitje.
Dus verder vertellen en op
straat gaan staan."
HOEK VAN HOLLAND
De exploitatie van een ten-
nishal aan het Nieuw Oran
jekanaal gaat definitief niet
door. Eigenaar Jan Knij-
nenburg, die eerder via een
advertentiecampagne pro
beerde om liefhebbers te
werven om in een loods
voor agrarische doeleinden
tennis te spelen, heeft het
dagelijks bestuur van de
deelraad laten weten dat hij
de aanvraag voor die plan
nen intrekt. Het deelraads-
bestuur had eerder meege
deeld de loods te zullen slui
ten wanneer er zonder toe
stemming tennis zou wor
den gespeeld. Knijnenburg
heeft de loods nu verhuurd
aan een potplantenbedrijf.
Het deelraadsbestuur heeft
lat en weten daar geen be
zwaar tegen te hebben.
VLAARDINGEN
Vlaardings Roem. 't Is niet'
alleen de titel van een ge
dichtje van de Vlaardingse
dichter Lévi Weemoedt,
waarin bij gebrek aan vis
sersschepen een condoom
goedgemutst het zeegat*
uitdrijft, maar ook een sl-
garenmerk. De sigaar
werd verkocht in d-v winkel
van Jaap en Marie
Ligthart aan de Weetha-,
venkade. „Een zes cents si
gaar van superkwaliteit ta
bak, niet vergelijkbaar met
het strovulsel dat men van-?
daag onder vele dekbladen
vindt a 70 cent. Vlaardings7
Roem, kwaliteitssigaar van'
zegge zes cent. Das war
einmal", schrijft - Piet de
Goede in de onlangs uitge-1
komen zevenendertigste af
levering van Tijd-Schrlft,
het blad van de Historische -
Vereniging Vlaardingen.
Plet de Goéde, gepensio-"
heerd directeur van het ge
lijknamige Vlaardingse
schildersbedrijf, blikt in
het blad zestig jaar terug.
Hij neemt de lezer bij de
hand en maakt een wande
ling van de Smalle Haven-f
straat langs de Westhaven-
kade naar de Day er: een
stuk van tweehonderd me
ter, dat hij gedetailleerd
beschrijft. De schrijver zelf
nani er op elfjarige leeftijd
als schilders-leerling af
scheid van zijn kinderja
ren. „Geen strooptochten
meer met buurjongens op.-
de stoomfietsen en loggers,
waar altijd wel iets van je
gading te vindén was. De
onzichtbare hand van ge
woonte en traditie had een
XOFPI
COLD
DE AVONDBLADEN T.V.-KRANT
GROOTS IN BEELD
fMMMéÊmÊ
punt gezet achter het stuk
je tijd, waarin je als jongen
dacht dat alles kon en allés
mocht."
DeGoedes geheugen
mag er zijn. Over restau
rant-hotel. Boer (thans café
d'Oixde Stoep aan de Smal
le Havenstraat): „Het tref
centrum van de elite uit;
het stadje. Rond elf uur in
de morgen kon je de vaste
klanten zich naar het res
taurant zien begeven. Vaak'
stond de manke oberkelner
in de entree naar ze uit:te
kijken. Deftig in het zwart.
Dat hoorbij erbij. Hij kende
zijn klanten stukvoor
stuk." Over het sigarenwin
keltje van Cees den Bopg-
aart (Westhavenkade):
„Hét wlnkclinterieur had
iets intiems. De goedlachse
babbel van de winkelier
deed de rest."
Intimiteit, gelach, gezel
ligheid en hard werkende
mensen: zo herinnert De
Goede zich het Vlaardin
gen van zestig jaar gele--
den. Hij weet nog, dat
naast bakkerij Jacs den
Boer mevrouw Geertsema
woonde, 'waarvan wij ons
slechts de mooi geprofi
leerde dochter herinneren,
met het dienstmeisje van,
de bakker, die het gevoel
hielp ontwaken dat een
man in de dop meer taken.
wacht in het leven, dan, al
leen maar spelen met verf
en kleuren'; 9
Aart Vermeer, zijn baas,:
noemt hij een 'goedlachse;
man met zo nu en dan de
pijn van een zwakke
maag'. Ook Joslen, de
vrouw van petrbleumhan-
delaar, lachte veel. De Goe
de: „Nog hoor ik haar hel
dere lach opklateren tegen
de hoge wanden in de
smalle steeg. Het waren
leuke en gezellige jaren,
waar mensen elkaar nog
ontmoetten met een praat
je als toegift."
Behalve het artikel Zes
tig jaar terug' van P. de
Goede bevat Tijd-Schrlft
enkele huishoudelijke me
dedelingen en twee artike
len van Marinas van der
Schee, Verboden lectuur en
Wachten. Het blad is ver
krijgbaar bij het secretari
aat van de Historische ver
eniging Vlaardingen: Lepe
laarsingel 374, tel. 4748025.