Woninginspectrice Drenth hielp duizenden Vlaardingers aan onderdak
Gifgrond In ruil
sanering Broekpolder
Auto op trambaan
Met brons vut In
voor
WV WS
De Vertowijk bijt voor Maassluis het spits af.
Daar is de eerste afgraving van verontreinigde
grond in een woonwijk nu in volle gang. Het is te
recht dat deze wijk, gebouwd op het terrein van
een touwfabriek in het centrum van de stad, als
eerste wordt aangepakt. Onder 91 huizen is ernsti
ge bodemvervuiling aangetroffen,- verspreid over
zeven vlekken.
De wijkbewoners hebben zonder veel tamtam
maar met grote vastberadenheid zéven jaar lang
'vergaderd en overlegd met de plaatselijke en pro
vinciale overheid. De vondst van dioxine op twee
van de zeven vervuilde plekken afgelopen zomer
heeft de doorslag gegeven. Toen besloot het mi
nisterie van VROM direct geld beschikbaar te
stellen om de vergiftigde grond te laten weghalen.
Het eigenlijke werk kon beginnen.
Voor de Vertowijk heeft de grondschoonmaak be
langrijke gevolgen; Het vuil in de grond is al ja
ren een belemmering voor de aanpak van de
vochtproblemen in de gemeentelijke huurhuizen.
Alleen bij de huizen op schone grond kon inmid
dels de onderkant van de vloeren worden geïso
leerd zodat daar definitief een einde is gekomen
aan schimmel en natte plekken op meubels en
vloerbedekking. Deze vloerisolatie staat de bewo
ners van de 91 huizen op vuile grond nog te
wachten.Nu «er eindelijk wordt gegraven onder
gaan de bewoners van de Vertowijk dit met ge
mengde gevoelens. Het leven in een wijk die ge
deeltelijk wordt ontgraven is geen hemel op aar
de.' c.-'-"-
Door LELJA VAN DER TAK
MAASSLUIS „Loopt u maar ge
rust door de struiken, ze moeten
straks toch weg," zegt een bewoner
van de Lijnbaan tegen de mensen die
alleen via zijn voortuintje de straat
door kunnen lopen. De rest van de
Lijnbaan staat vol met zandhappers
en ander afgravingsmateriaaL Het*la
waai van de motoren overstemt alle
gewone geluiden; Luid en .duidelijk
spreken is bittere noodzaak als je bui
ten een gesprek wil voeren. Gespreks
partners kom je trouwens niét veel te
gen. Buurtbewoners heben de neiging
het constante lawaai van hét afgra-
vingswerk te ontvluchten.
Volgens plan
Extraschok
Beidenken
Overlast doorontgraving is onvermijdelijkhoewél de uitvoerders alles doen om deze overlast te beperken. Ma
rian Kouwenhoven (inzet links): ,fie grond moet schoon." (Foto's: Arie Wapenaar)
Vergoeding
12 mei 1956: als enige vrouw is woninginspectrice C.
Drenth aanwezig bij de overdracht van.de laatste MTJ-
WI-woningen in de Bloemenbuurt aan de gemeente,
achter de Van Hogendorplaan. Een van de bouwers
van Muys de Winter (links) schudt burgemeester J.
Heusdens de hand; rechts wethouder Teun de Bruin.
Toilèl op zolder
De vertrek-
kende chef v
vandeafde-
ling woningin
spectie anno
1987:„Ik ben
dankbaar dat
ik dit heb mo
gen doen. Het
is 'toch fantas
tisch om zo-
veel verschil
lende mensen
te ontmoe
ten?" (Foto
en repro Arie
Wapenaar)
Vuistoptafel
HET VRIJE VOLK
vlaardingen-schiedam
ZATERDAG 12 DECEMBER 1987
VLAARDINGEN Sanering
van het meest vervulldedeel
van de Broekpolder in ruil vóór
berging van grond uit de
Maassluise Steendljkpolder in S
de Broekpolder: dat voorstel
zal gedeputeerde ir. J. van der
Vlist (Milieu) van de provincie
Zuid-Holland volgende week in
Vlaardingen verdedigen. 'i
Volgéhs Van dér Vlist Is dé "v"
Maasslulsè grond even of min
der vuil als de grond In dat
deel van dë Broekpolder, waar
hi] wil storten. Hèt gaat om de
zogeheten loswallen 5 en 7.1
- die langs de Watersportweg
liggen. Momenteel wórden
hierop maïs en pootaardappe-
len geteeld. Uit Maassluis zou
250.000 kubieke meter komen,
maar in totaal wil de gedepu-
teerde er 750.000 kubieke me
ter storten. Over die anderhal
ve meter kómt een afdeklaag
en de zijkanten worden geïso
leerd met een damwand. Ver
volgens wordt het gebied met
bomen ingeplant.
Tijdens een persconferentie
gisteren ln Schiedam noemde
Van der Vlist zijn plan niet on
redelijk: „Wij komen met een
voorstël om de Broekpolder te'.
saneren. Moet Je de polder dan
zo laten liggen, Is dat zo aan
trekkelijk? De bestaande situa
tie Is voor Vlaardingen ook 'niet S
ideaal. Vlaardingen wil de
grond graag een recreatieveS
functie geven. Maar het is uit-
SCHIEDAM Een 42-jarige
Inwoner uit Spijkenisse is bij
het viaduct over de Nieuwe
Damlaan in Schiedam met zijn
.wagen op de:tram/busbaan tel
gen een hek gebotst. Dé man,
SCHIEDAM De Schiedam-
mer J.A. Waltman is onder-''
scheiden met de ere-medaille
verbonden aan de Orde van
Oranje Nassau in brons. Hij
kreeg het lintje gisteren tijdens l
een receptie In de kantine van :i;
de Openbare Nutsbedrijven
Schiedam (ONS) uit handen
van wethouder A. Wiegman
(Nutsbedrijven). Waltman
maakt na 46 werkjaren en 21
Jaren bij de ONS gebruik van
de vut-regeling.
Waltman werkte veertig jaar in
overheidsdienst. Hij begon zijn
carrière bij de PTT., In 1966
stapte hij over naar een baan T
als technicus-A bij de afdeling
Elektriciteit en CAI van de
ONS. Zijn dagtaak bestond uit
onderhoudswerk. Waltman
werkte vanuit het kantoor in de
Schiedamse wijk De Gorzen
aan de Dwarsstraat. Zijn allèr-
eerste klus was meteen een
hele grote: de aanleg van ver
lichting langs Rijksweg 20. Ook
gesloten, dat er de komende
jaren geld zou zijn om niet-be-
bouwde vervuilde grond te sa
neren."
„We moeten mét elkaar heel
creatief nadenken over oplos
singen. Het is te snel als je de
discussie niet zou willen aan
gaan", vindt Van der Vlist over
de protesten die al eerder te
gen zijn plan zijn gerezen. „Wij
brengen de grond daar naar
toe waar zij het minste kwaad
kan. Het is een combinatie van
twee dingen, ik vind dat daar
over moet worden nagedacht."
Dat 'nadenken' gebeurt ook tij
dens een MER-procedure -
(milieu-effectrapportage), die
zal wórden gevolgd. Dit is een
speciale inspraakprocedure, i
De gedeputeerde denkt, dat
eind 1988 begonnen kan wor-
i den met het storten van de
Maasslufse grond. Of de pro
vincie desnoods Vlaardingen.
zal dwingen de grond te ac
cepteren, is twijfelachtig. „Die
mogelijkheid is er," aldus de
gedeputeerde, „maar dat is
een bestuurlijke weg, waar Je-,
heel lang over doet. Ik zou niet
graag in zo'n procedure ver
zeild raken. Ik vind het nog te
vroeg om over dwang te pra
ten.".
Van der Vlist zai zijn voorstel
donderdag in het stadhuis van
Vlaardingen verdedigen tijdens
een vergadering van de raads
commissie voor milieu.'
Afgraving Vertowijk valt bewoners
vies
tegen
dié onder invloed achter hét
stuur zat, Is opgenomen in het
Schtelandziekenhüls. De wagen
was zwaar beschadigd. Het
tram- en busverkeer liep een
half uur vertraging op.
het aanbrengen van verlichting
in de ANWB-borden langs de
snelweg was eén van zijn werk
jes., ,w;
De handen vol had Waltman
aan het ombouwen en enérgie-
zuiniger maken van de Schie
damse straatverlichting. Net
voor zijn pensionering is heel
Schiedam zuiniger met nieuwe
lampen in de ongeveer 7000
iantaarnpalen
Regelmatig was Waltman met
collega's Arend Nieuwstraten,
Peter Loekemeyer en Koos
Meeuws in hoger sferen te vin
den om de straatlantaarns op
'10,12 of 14 meter hoogte te
repareren. Vanuit de nieuwe
hoogwerker van de ONS wer
den allé lampen in alle Schie
damse stadsdelen afgewerkt,
gecontroleerd en gèrepareèrd.
Alle soorten lampen zijn in de
loop van de jaren doorzijn
handen gegaan: HPL-, Son-,
natrium, Sox- en SL lampen.
De saneringsdeskundige van
de provincie Zuid-Holland en
de aannemer zijn tot op heden
zéér tevreden over de gang
van zaken. Het werk is in no
vember begonnen en loopt pre
cies volgens schema. Na wat
aanloopproblemen weet de
aannemer het nu klaar te spe
len om de vervuilde grond bij
en onder een huis aan de'Lijn-
baan in anderhalve dag weg te
halen en té vervangen door
schone grond.
VLAARDINGEN De heer I.
Berkhout (57), metaalschaver
bij machinefabriek; Kreber BV -
te Vlaardingen, heeft de ere
medaille, verbonden aan de
Orde van Oranje Nassau, in zil
ver ontvangen. Hij kreeg de
onderscheiding ter gelegen
heid van zijn 40-jarig jubileum
bij het bedrijf. Een zelfde aan
tal jaren is de jubilaris lid van
de vakbond, waarvan meer
dan 25 jaar zeer actief.
De heer Berkhout Is op vele
fronten actief (geweest). Hij
was 10 jaar lid van de districts-
raad van dé Industriebónd-
FNV, 3 jaar van de algemene
vergadering en 6 jaar van de
districtsmetaalcommissle.
Sinds 1974 is hij secretaris van
de Industriebond-FNV, afdeling
Vlaardingen. Voorts was hij 10
jaar secretaris van de PvdA-
Vlaardingen en 9 jaar lid van,
de commissie 'Hoe denken de
kiezers over het Tweede-Ka-
merbeleid van dé PvdA'. Ten
slotte zong hij 22 jaar in het
Vlaardings Mannenkoor Or
pheus. Dat doet hij sinds 4 jaar
in het Rótte's Mannenkoor te
Rotterdam.
Bij deze hulzen zit de vervul-;
ling met onder meer dioxine
tot een diepte van ruim 1,50
meter. Harry Hermans, de
provinciale projectleider,
hoopt dezé eerste vlek met di-
oxinegrond aan de Lijnbaan
voor de kerstdagen te hebben
weggewerkt. Hij zegt: .Alles'
loopt volgens planning. De ver
ontreinigingen die we bij het;
afgraven vinden kloppen 'met
de gegevens van de voorgaan
de onderzoeken. We laten ana
lyses maken van wat we afgra
ven. Ook hebben we nu de juis
te methode van aan- en afvoer
van de grond gevonden. Zolang
we niet in het vorstverlet te
rechtkomen verwacht ik geen;
problemen."
Het aanvaarden van de over
last die de bodemsanering on
herroepelijk met zich mee
brengt kost sommige bewoners
grote moeite.' Het valt niet mee
om je fraaie zorgvuldig inge
richte tuin met enkele happen
van de bulldozers verwoest te
zien. Weliswaar krijgen alle
bewoners de kosten van het op
nieuw laten Inrichten van hun
tuin volledig vergoed, maar
geld vergoedt niet alles. Het
ongemak en de overlast in de
Vertowijk liegen er niet om.'
Dat geeft Marian Kouwenho
ven, lid van de Commissie Bo
demonderzoek Verto grif toe.
Voor haar en Arwi Tuit
(voorzitter van de commissie
bodemonderzoek)was de
vondst van de dioxine in de
'verontreinigde vlekken aan de
Lijnbaan en GlanzeriJ een ex
tra schok na ailes wat zij tevo
ren al te weten waren geko
men. Achteraf zijn ze er van
overtuigd dat juist het aantref
fen van dat gif de afgraving
heeft versneld.
„Wij hebben als bewoners
commissie steeds naar een
goede leefomgeving gestreefd.
De Verto is een fijne wijk om
te wonen, heel gezellig en dicht
bij het centrum. Maar de
grond moet schoon. En straks
weet ik zeker dat in mijn tuin
schone grond ligt. Dan ga ik
nooit meer weg," zegt Marian
Kouwenhoven. Net al3 haar
mede-commissielid Arwi Tuit
ziet ze er moe uit. Sinds begin
november is ze dagelijks bij
het saneringswerk in de Verto-
wijk te vinden.K
„Ik ga elke dag even kijken.
Het is fantastisch als je Ziet
hoe soepel alles verloopt. Na
tuurlijk zijn er wel problemen
geweest in het begin maar de
werkmensen zijn ontzettend
behulpzaam. Mijn schuur bij
voorbeeld is verplaatst. Op de
nieuwe plek kreeg ik de deur
heel moeilijk open, maar met
een toen een werkman zag hoe
ik stond te tobben met mijn
fiets en tassen boodschappen
kwam hij aanschieten en
bracht een speciale voorzie
ning aan," aldus Marian Kou
wenhoven.
Ook andere Vertowijkbewo-
ners hebben zulke positieve er-
varing met de'uitvoerders van
de afgraving. Zij hebben het
zelf wat moeilijker met over
last die de sanering met zich.
meebrengt Een bewoonster
van de Lijnbaan, die in februa
ri haar huis uit moet als daar
onder vier meter verontreinig
de grond wordt afgegraven,
zegt verontwaardigd: „Ik weet
wel dat het moet gebeuren,
maar we wisten van tevoren
niet wat het allemaal zou bete
kenen. ;Er: is wel voorlichting*
gegeven maar je kunt het je
niet precies voorstellen. Ze
hadden eigenlijk dia's moeten
laten .zien of een film. Dan
hadden we het beter geweten.
Ik. snap ook niet waarom die
mensen in de Steendijkpolder
zo graag onder hun huis willen
laten afgraven, ze moesten'
eerst maar eens hier langs ko
men dan bedenken ze zich nog
wel...."
Van chaos in de Vertowijk is
nog geen sprake. Maar het zijn
wel kleine ongemakken die de
mensen irriteren. Als bijvoor
beeld een tuin is afgegraven is
ook de straatlantaarn voor de';
deur verdwenen. Dat betékent
dat het buitenlicht van de bu-
ren een ware uitkomst is als je
in het donker via de loopbrug'
je huis binnen stapt.
De tijdelijke verhuizing van
elf gezinnenaan de' Lijnbaan
volgend jaar is terdege met de
bewoners besproken en voorbe
reid. Alle gezinnen hebben
voor de maanden februari,
maart en april een ander huls
in Maassluis in de meeste
gevallen een flat aan het Spar
rendal gekregen. De onkos
ten die ze moeten maken voor
deze gedwongen verhuizingen
worden ruimschoots vergoed.
Een onafhankelijk makelaar
heeft becijferd dat de bewo
ners aan die verhuizingen
ruim ƒ15.700,- kwijt zullen ra
ken. Dat bedrag krijgen ze dan
ook van de provincie vergoed.
Die regeling heeft ook weer
scheve gezichten opgeroepen
bij degenen die minder of niets
krijgen. Eén bewoners van de
Lijnbaan vertrekt bij de sane
ring voorgoed uit de Verto
wijk. Maar hij vindt het oneer
lijk dat hij daardoor maar de
helft van de financiële vergoe
ding ontvangt. De bewoners
van de andere kant van de
Lijnbaan, die de ontgraving
ondergaan terwijl ze in hun
huis blijven wonen, krijgen
geen financiële tegemoetko
ming. Dat probleem is door de
bewonerscommissie opgepakt.
Arwi Tuit: „Wij willen próbe-.-
ren aan te tonen dat ook die
mensen extra kosten maken.:
Hun verwarmlngskostën zijn.
tijdens de ontgraving hoger.
Hun-vloerbedekking lijdt extra
onder al het zand dat tijdens
de werkzaamheden naar bin
nen wordt gelopen."
De bewonerscommissie or
ganiseert nu elke donderdag
avond een inloopavond in ge
bouw De Kern waar de bewo
ners met hun praktische pro
blemen terecht kunnen.Want
dat ,er problemen' zullen blij
ven zolang de afgraving duurt
betwijfelen de heer Tuit en me
vrouw Kouwenhoven geen mo
ment. Zij zijn steeds bereid
hun wijkbewoners terzijde te
staan bij het vinden van een
oplossing. Hun ervaring is dat
de provincie, de aannemer en
de gemeente daaraan graag
meewerken. Voor de Verto-
wijkbewoners zit er voorlopig
niets anders óp dan; tanden op
elkaar en volhouden. De zand
hopen en bulldozers, de herrie
en de overlast zijn zeker tot
mei normaal in deze wijk. De
bewonerscommissie meent dat
direct "na het afgraven van de
dioxinevlekken ook de vijf an
dere verontreinigde vlekken
moéten worden weggégraven.
-ai'A.
En daarna weten- de Verto-
wijkbewoners één ding zekér,
zij wonen dam op gegaran
deerd schone grond. De inwo
ners van 'andere wijken, in
Maassluis zullen hen daar ze
ker om benijden.
VLAARDINGEN Duizen
den en duizenden Vlaardingers
begeleidde zij bij het zoeken
naar een passende woning. Ze
maakte de sanering van de ou
de binnenstad inde jaren vijf
tig mee, dé nieuwbouw van de
Westwijk en Holy en de invoe
ring van het puntensysteem in
de jaren zeventig. Als wonin
ginspectrice doorkruiste C.
Drenth ruim dertig jaar lang
heel Vlaardingen. Weer of
geen weer, altijd op de flets,
het vervoermiddel waar ze bij
zweert. Ambtshalve kwam ze
overal over de vloer. En daar
waren allerlei vloeren bij.
„Ik ben wel eens met vlooien
thuisgekomen, ja," vertelt ze
lachend. „Ook heb ik geregeld
in huizen gestaan waar het zo
vies was, dat Ik dacht: nu moet
ik m'n rok goed bijeenhouden
en helemaal nergens aanko
men. Dat hoort er allemaal bij.
Je weet van te voren dat je
met dat soort dingen te maken
krijgt. Gelukkig staan er veel
positieve ervaringen tegen
over. Want het is toch ook fan
tastisch om met zoveel ver
schillende mensen in aanra
king te komen?"
Na een dienstverband van 34
Jaar nam Drenth gisteren offi
cieel afscheid als chef van de
afdeling woninginspectie van
het Gemeentelijk Woningbe
drijf in Vlaardingen. Bij het
bereiken van de zestigjarige
leeftijd maakte de scheldende
ambtenaar zonder aarzeling
gebruik van de, VUT-regeling:
„Er waren goede en slechte ja
ren, maar al met al is het mooi
geweest Ik maak met graagte
plaats voor de jeugd, die moet
ook een kans krijgen. Vervelen
zal ik me niet, met al mijn
hobby's. Lezen, tuinieren, mu-
seumbezoek, vrijwilligers
werk. Daar hoeft u zich geen
zorgen om te maken," zegt ze.
Toen Drenth in 1953 in dienst
trad bij het woningbedrijf was
de woningnood, zoals overal in
het land, torenhoog. Had de,
stad kort na de oorlog wegge
bombardeerde Rotterdammers
opgevangen, in 1953 legde het
Rijk beslag op een percentage
van het woningbestand voor de
hulsvesting van gerepatrieer-
den uit Indië en marinemensen
die Rotterdam als standplaats
hadden.-;,,
„Zodoende bleef er nog min
der voor ons over om te verde
len," -vertelt Drenth. „Mijn
taak daarbij is altljd een socia
le geweest: adviseren bij de
toewijzingen, om de schaarse
huizen zo eerlijk mogelijk uit
te geven.'Heel moeilijk 'was
dat vaak. .Want hoe was het in
die tijd: mensen woonden in op
zolders.. Kwam er dan een ba
by, werd de situatie helemaal
onhoudbaar. Maar err; waren
zoveel van die urgente geval
len. Maar ook heel andere za
ken. Een mam krijgt vérkering
met de buurvrouw. Nu kijkt
niemand er meer van op, toen
lag dat heel gevoelig. Zijn,
vrouw, of in sommige gevallen'
hijzelf, stapte dan naar mij
toe. Door acuut te verhulzen
wilden ze hun huwelijk redden,
en of ik dat discreet kon rege
len. Totaal onvergelijkbaar
met de knelpunten anno 1987:
nu gaat halt Nederland schei
den kun je wel zeggen,' en die
moeten ook -allemaal onder-
dak. Toch was het' toen moei
lijker.": .-;
In de Jaren vijftig speelde
ook de problematiek van de ou
de, verkrotte binnenstad die
gesaneerd móest worden. De
toenmalige wethouder Teun de
Bruin pakte, de sanering bij
zonder krachtig aan. De bier-
slootstegen, de Liesveldstegen,
het Van Leydenshofje, de Valk
straat en nog zoveel andere
'straten: het ging allemaal te
gen de vlakte om plaats te ma
ken voor nieuwbouw.
;,Een fijne man. met wie ik'
erg goed kon samenwerken.
Naar mijn mening heeft De
Bruin bijzonder veel voor de
stad gedaan," aldus Drenth.'
„In de Bierslootstegen hadden
de mensen een toilet op zolder.
Je kunt je nu haast niet meer
voorstellen hoe armoedig het
daar was. Voor de mensen die
daar woonden was de nieuw
bouw een goede zaak."
De snelle uitbreiding van het
Vlaarding8e woningvolume
biedt de inspectrice ruimere'
mógelijkheden. Het gaat ei;
steeds meer om een gezin te
plaatsen in een omgeving
waar het past. Aanstaande
echtparen en mensen die be
kend zijn bij de gemeente krij
gen zonder meer een aanbie
ding, mét alle anderenwordt
eerst een gesprek gevoerd. „Ik
ging op' huisbezoek om een in
druk van hét gezin te krijgen,
aan de hand daarvan zocht ik
de wijk en de woning- uit waar
van ik dacht: daar zullen ze
zich happy voelen. Je houdt, re-"
kenlng met het aantal kinde
ren, met huin gezondheid, hun
financiële situatie, met alles.
Dat advies gaf ik door aan het
bureau huisvesting, dat uitein
delijk de beslissing nam,"legt
Drenth de procedure uit.
De latere invoering van het
puntensysteem ontnam haar
veel beleidsruimte. - „Het is nu
veel meer: pak de bovenste
van de lijst, het gesprek met
de woningzoekende is aanvul
lend geworden. In sommige
gevallen vind ik het jammer,
dat-het zo vastgelegd is. Dan
denk ik nog steeds: hier was
een persoonlijke benadering op
z'n plaats geweest." oordeelt
de Schiedamse.
Bij haar advieswerk kreeg
de inspectrice veelvuldig te
maken met probleemgevallen.
Woningzoekenden die door
particulieren en woningbouw
verenigingen geweigerd wer
den kwamen vaak automa
tisch bij het gemeentelijk wo
ningbedrijf terecht, dat in
principe alle huurders moet
accepteren.
„Al» je het idee hebt dat het
gezin de boel helemaal af zal
breken en voor geluidsoverlast
zal zorgen, wordt het moeilijk.
Hoewel je je oordeel nooit te
snel mag uitspreken, krijg Je
er in de loop der jaren toch wel
feeling voor. Die moeilijke ge
vallen vragen veel van je. Je
moet heel alert zijn en je kun
nen verplaatsen in de proble
matiek van de ander, beschikt
ken over invoelend vermogen.
Gelukkig ben ik tijdens mijn
opleiding maatschappelijk
werk aan de Sociale Academie
daarin getraind," aldus
Drenth.
De begeleiding van zogehe
ten sociaal zwakkere gezinnen
en het bemiddelen bij burenru-,
zies behoorden uitdrukkelijk
tot het takenpakket van de in
spectie. Praten en nog eens
praten, was de strategie van
Drenth. „De begeleiding van
die gezinnen is lange termijn
werk. Je moet niet denken dat
je er met een gesprek of vijf
wel benL Een ruzie echter kun
Je nog wel eens oplossen, maar
soms ook niet, en dat isheel
vervelend." vertelt ze.
Voornaamste bronnen van
'conflict: geluidsoverlast, de
schoonmaakregellng, huisdie
ren en roddel. Volgens Drenth
weten de mensen vaak te wei-
lilg afstand tot elkaar te bewa
ren. „Eerst zijn ze heel dik met
elkaar en vertellen elkaar zelfs
de meest intieme dingen. Als
ze die dan gaan rondkwekken
zodra de relatie wat bekoelt
heb je de poppen aan het dan
sen. Op het moment dat ik ^er
bij kom beschuldigen ze elkaar
van van alles, het duurt soms
tijden voordat je de ware oor
zaak boven water hebt. Geluk
kig werd ik in de begintijd
vrijwillig geassisteerd -door
gepensioneerd wijkagent -Van
'Beleren, die alle lastige Vlaar
dingers kende. Die man had
een mensenkennis en. eén over
wicht. Hij kon. met z'n vuist op
tafel* slaan als het moesti dat
hoefde ik als vrouw "van achter
in de twintig natuurlijk niet te
proberen, zekér in' die: tijd
niet" -
Een van de dingen die.haar
nog altijd bijzonder aan het
hart gaat is^dementaliteits
verandering die' zij gedurende
haar loopbaan bij de huurders
geconstateerd heeft. '„Mensen
vertrekkenzomaar, zonder de
•huur:te betalen en een zwaar
.vervuilde woning achterlatend.
Als Je geluk hebt vind je de
sleutel in de bus. Of mensen
zijn totaal niet gevoelig voor
het argument dat ze anderen
enorme overlast, bezorgen. Af
en toe is het zo smerig dat dé
gemeentereiniging' er. aan te
pas moet komen. In 't alge
meen gaat men in vergelijking
met vroeger veel minder zorg
vuldig om met het gemeen
schappelijk bezit. Ik. blijf dat
een erg- trieste ontwikkeling
vinden," besluit de scheidende
inspectrice. -
