nk van de Meeberg bracht auto naar Ghana
Schilders waren als de moderne
wetenschapper en de journalist
Schildersgilde
Bondsspaarbank: wel
nieuwe directeur,
geen nieuwbouw
Kunstgrasveld voor
voortbestaan Pollux
Na uitdaging bestolen
Jack gestolen
as
MAASSLUIS „Je
wordt het zand zo ver
schrikkelijk zat. Maar
je krijgt ook een be
paalde affiniteit met
zandkleuren, daaraan
kun je zien waar je
rijdt. En je moet gecon
centreerd zijn op elke
verandering, want dat
kan een keitje of een
steentje op de weg bete
kenen. De auto moet
heel blijven, dat is het
belangrijkste."
Zelfstandig
Oogstjaar
Stillevens
Beeldtaal
Symboliek
Een stilleven van de hand van kunstenaar/herbergier Comelis Cruys. Hij schil
derde wat op het menu stond in zijn herberg De Boot op de Grote Markt. (Repro
Arie Wapenaar)
Wegwijzer
ap:
Tafel
'Mooiste kantoor
Henk van de Meeberg praat
graag over zijn autoreis naar
Ghana, al is hij al lang en
breed weer terug op zijn werk
plek in het Maassluise ge
meentehuis. Als hij zijn foto
boeken pakt en over de auto
trip door Afrika naar Ghana
vertelt, neemt hij je mee naar
de hitte van de woestijn, naar
de armoede van de landen
daar, naar het door hem ont
dekte stukje paradijs in Togo
en tenslotte naar het einddoel
van de reis, het gezondheids
centrum in Jacobu.
Door de wekenlange en ver
moeiende tocht met de in
Maassluis bij elkaar gespaar
de ambulance voor gebruik in
de tropen, is zijn enthousiasme
niet verminderd. Integendeel,
het brengen van de auto be-,
stemd-voor het vervoer van
zieken in de omgeving van het
gezondheidscentrum, in Jaco
bu, heeft hem nog beter gemo
tiveerd voor het werk van de
stichting Orion.
De Maassluise afdeling van
deze stichting heeft mede door
de stimulerende drijfkracht
van Van de Meeberg, veel geld
en spullen .bijeen gebracht
voor dit centrum, dat afgelo
pen november officieel is geo
pend. Als dank schonk de 'na-
na', de burgemeester, van Ja
cobu een speciale stoel aan de
Maassluise burgemeester ge
schonken. Deze stoel verbindt
Jacobu voorgoed met Maas
sluis. Maar eigenlijk is het niet
de bedoeling dat Maassluis tot
in lengte van dagen geld en
spullen naar Jacobu blijft stu
ren.
Henk van de Meeberg: „De
stichting Orion1 vindtdat het
'Eigenlijk was de reis al
voorbijvoordat ik 't wist'
Henk van de
Meeberg: „Ik
heb het gevoel
dat ik Afrika
heel lang
zaam een
beetje leer
kennen." In
zet: Als dank
voor de ge
schonken auto
deed de 'nana'
van Jacobu
een speciale
stoel cadeau
aan de Maas
sluise burge
meester. (Fo
to's Arie Wa
penaar)
centrum helemaal zelfstandig
moet worden. De mensen daar
moeten het zelf draaiende hou
den. Daar, zijn alle mogelijkhe
den nu voor. Dus zou ik liever
hebben dat Maassluis met Ori
on een vaste band aanging,
want op andere plaatsen in
Afrika is ook nog veel te doen.
Op weg naar Jacobu zijn we in
Winneba geweest. Daar moet
voor goed drinkwater worden
gezorgd, een project waaraan
Oriön zal gaan werken. Eerlijk
gezegd had ik bij mijp vertrek
uitJacobu ook wel een beetje
het gevoel dat ik er voor het
laatst was geweest."
Het medisch centrum in Ja
cobu is uniek voor Ghana. Een
arts en een röntgenapparaat
ontbreken nog, anders zou het
een compleet hospitaal zijn. De
auto waarover de stad nu kan
beschikken, biedt de mogelijk
heid dat ernstig zieke patiën
ten nu snel kunnen worden
vervoerd.
De auto, een Nissan Patrol
met 4-wiel-aandrijving, is met
veel reserve-onderdelen in Ja
cobu gearriveerd. Van de Mee
berg en zijn reisgenoot hebben
tot hun genoegen alleen maar
het olie- en luchtfilter onder
weg hoeven te vervangen. Wat
dat betreft is him tocht; prima
verlopen. De intensieve voor
bereiding van de autoreis heeft
duidelijk vruchten afgewor
pen.
Van de Meeberg: „Onze voor-,
zorgen hebben hun nut be we-,
zen. We hadden veel spullen bij
ons om te ruilen en dat was
goed. We wisten dat sommige
grensovergangen heel moeilijk
zouden worden, dus toen dat
gebeurde keken we er niet van
op. Eigenlijk was de reis voor
bij voor ik het wist. Ik heb heel
veel souvenirs meegenomen.
Uit elk land wel iets. Ik heb
van alles geruild: een regen
pak en laarzen, muziekcasset-
tes met westerse muziek en
zelfs een doosje spaghetti.
Ik heb het gevoel dat ik Afri
ka heel langzaam een beetje
leer kennen. De culturen zijn
zo anders dat je ze als buiten
staander moeilijk kunt begrij
pen. Het is me nu wel duidelijk
geworden, dat bijvoorbeeld de
nomaden in de woestijn niet
dom zijn. Hun filosofie is 'on
derweg zijn, aankomen en ont
moeten". Daar zit veel achter.
Als je ze In de woestijn tegen
komt, vragen ze voedsel of wa
ter. Toen ik ze dat had gegeven
kon ik hen vragen of ze op de
foto wilden. Dat is een uiting
van hun cultuurpatroon."
Sinds de ambulance naar Ja
cobu is gebracht heeft de
Maassluise gemeenschap niet
stilgezeten. Bij terugkeer uit
Afrika lag er al weer geld, toe
zeggingen en materiaal ter
waarde van 25.000 gulden
klaar voor de stichting Orion.
Ook heeft Van de Meeberg van
een fietsclub uit Rotterdam ge
hoord, dat de leden een actie
willen gaan organiseren die
ongeveer 100.000 gulden moet
gaan opleveren voor Orion.
„Het lijkt wel een oogstjaar;"
besluit Van de Meeberg zijn
.relaas tevreden.
Door HAN VANDER HORST
SCHIEDAM Sinds jaar
en dag heeft Schiedam in den
lande de reputatie van een
goor oud stadje, waar behal
ve jenever nooit veel opmer
kelijks vandaan gekomen is.
Zelfs de meest chauvinisti
sche inwoner geeft grif toe,
dat dit beeld vroeger althans
best klopte. Nu en dan doet
het Schiedamse Stedelijk Mu
seum een schuchtere poging
om daar tegenin te gaan. Er
wordt dan een tentoonstel-
linkje ingericht om te laten
zien, hoe in dat grauwe
plaatsje aan de Schie toch
kunst kon ontstaan.
Ook dezer dagen draagt
het museum weer bewijsma
teriaal aan. De expositie
Schiedamse schilders in de
Gouden Eeuw geeft een ver
rassend Inkijkje in het
plaatselijk verleden. Sjef
Jansen van het Gemeentear
chief en Josien Bokhoven van
het museum zelf schreven
een kleine,, zorgvuldig sa
mengestelde catalogus, die
de lezers mogelijk in staat
stelt het getoonde werk in
zijn tijd te plaatsen.
In de Gouden Eeuw was
Schiedam nog lang geen je-
neverstad. De inwoners 'ver
dienden een schrale boter
ham met visserij, en aanver
wante bedrijven. Meer dan
een paar duizend inwoners
telde de stad niet en het ge
bied binnen de stadsgrachten
was dan ook maar voor een
gedeelte volgebouwd. Achter
de huizen lagen enorme tui
nen, zodat buurten als het
Noorderkwartier of de wijk
tussen de Broers vest en de
Hoogstraat die oude Schie
dammers zich nog herinne
ren als, een warnet van slop
pen en stegen eerder een
landelijk karakter droegen.
De tentoonstelling in het
Stedelijk Museum bevat
veertien schilderijen. Slechts
twee daarvan hebben iets
met Schiedam te maken. Er
hangt een anoniem doek van
de ruïne van Mathenesse en
er is een groepsportret van
de regenten van De Linden-
hof. Voor de rest bestaat de
expositie uit stillevens en uit
heemse landschappen. Dat
heeft te maken met de vraag
van het publiek. In de Gou
den Eeuw kwamen voor die
tijd veel mensen tot welvaart
en ze konden zich een zekere
luxe veroorloven. Het raakte
in de mode schilderijen aan
de muur te hebben. Echte rij
ken gaven opdrachten, maar
je kon ook terecht;; bij kunst
handelaren die een behoorlij
ke voorraad aanhielden.
Kunsthistorica Josien Bok
hoven verdeelt de Schiedam
se schilders in twee groepen,
stillevenschilders en 'Italia-
nisantën'," mensen die door
Italië' geïnspireerde land
schappen afleverden. De ge
zeten burgers van de Gouden
Eeuw wilden graag zulke
werkjes aan de muur hebben.
Dat hangt samen met de
geest van die tijd. In de Gou
den eeuw legdenNederlan-
ders een tot dan toe ongeken
de nksïwsgierigheid aan'de
dag voor de wereld om hen
heen. Men wilde die goed
kennen en dan niet alleen in
het grote, maar ook in het
kleine. In Amsterdam maak
te Blaauw wereldatlassen, in
Delft ontdekte de lenzenslij-
per Antonie van Léeuwen-
hoeck, door zijn primitieve
microscoop turende, de bac
teriën.
Er bestond aandacht voor
het uitheemse, maar ook
voor het detail van de gewo
ne dingen. Dat zie je op de
schilderijen uit die tijd terug.
De stillevens in het museum
getuigen .ervan, dat de schil
ders uit die tijd heel precieze
waarnemers moesten zijn om
succes te hebben. En dat zij
ook het nodige van hun on
derwerpen moesten weten.
Wat dat betreft had herber
gier Cornells Cruys het ge
makkelijk Hij schilderde
graag wat in Herberg De
Boot kennelijk op het menu
stond. Wij zien de druiven, de
schaaldieren, de bierkan. De
zeventiende eeuwse kopers
zagen er méér in en daarom
hingen zij zo'n schilderij ook
ln de kamer.
Er bestond in die dagen
een beeldtaal. Stillevens wa
ren tegelijkertijd wijze les
sen. Rijpe druiven bijvoor
beeld stonden voor de ver
gankelijkheid van het leven.,
Een omgegooid.glas beteken
de hetzelfde en zo was er een
breed assortiment symbolen
die doorgaans wezen op het
feit, dat al het aardse voor
bijgaat. Niet dat de zeven
tiende eeuwers nu zo'n som-
ber wereldbeeld hadden,
maar ze waren nu eenmaal
veel kwetsbaarder dan onze
generatie.
Tegen talloze ziektes was
geen kruid gewassen. Misluk
te oogsten of lang dichtge
vroren waterwegen verooor-
zaakten gemakkelijk voedsel
gebrek. Welvaart zo wist
iedereen was net zo'n
broos bezit als gezondheid.
- Het leven was een kansspel
met voornamelijk nieten. Dat
kon ieder in zijn directe om
geving zien.
Ook de Italianisanten stop
ten hun doeken vol met der
gelijke symboliek. Maar hun
•"tri"
Het schamele stadje Schie
dam was blijkbaar voor en
kele kunstschilders een
aantrekkelijke plaats van
vestiging. In 1614 hadden
zij zich zelfs verenigd in
een echt gilde, waar overi
gens ook de kompasma
kers, de glasschrijvers, de
glasmakers, de glashande
laren, de plaatsnijders, de
beeldsnijders, de drukkers,
de boekverkopers en.de
kunsthandelaren deel van
uit maakten. Voor twintig
ste eeuwers is dat een rare
combinatie.
Wat doen al die winkeliers
tussen de kunstenaars? On
ze voorouders uit de Gou
den Eeuw zouden deze
vraag absoluut niet begrij
pen. Het idee van éen kun
stenaar iemand die lijdt
op een zoldertje en aan zijn
diepste gevoelens op de
prachtigste wijze, maar
door het.klodtjesvolk onbe
grepen vorm geeft stamt
uit de negentiende eeuw.
Voor die tijd was iedereen
die zich met beeldende
kunst bezig hield, gewoon
een ambachtsman die een
vak uitoefende. Er wa3
geen principieel verschil
tussen een boekdrukker,
een meubelmaker of een
kunstschilder. Die hadden
een bedrijf waar een pro-
dukt uitkwam.
Zeer geslaagde schilders,
zoals Rembrandt, dreven
een groot atelier met leer
jongens en gezellen die op
instructie van de meester
In de weer waren. Rem-
brandt zelf bracht de
hoofdlijnen aan, paste een
uitgebreide slotcorrectle
toe en plaatste vervolgens
zijn handtekening.
De Schiedamse kunstschil
ders hadden maar kleine
bedrijfjes. In veel gevallen
konden zij daarmee niet
genoeg verdienen, zodat zij
er iets bij moeten doen.
Cornelis Cruys bijvoor
beeld exploiteerde op de
Grote Markt de herberg De
Boot. Een andere kunste
naar Jonas Pieterszoon Jo-
nasse hoorde bij de stede
lijke elite hij bekleedde
hoge ambten en hoefde
voor zijn brood waarschijn
lijk niet te schilderen.
•schilderijen hadden nog een
andere functie: zij bevatten
informatie over het verre en
het vreemde. Wéinig mensen
kwamen echt ver van hun ge
boortegrond reizen was
duur en gevaarlijk cn hun
nieuwsgierigheid naar onbe
kende landen, moésten zij
met afbeeldingen bevredigen.
Welke Nederlander had nu
ooit in het echt een waterval
gezien? En wie kende uit ei
gen aanschouwing dat rare,
in het Oude Testament al ge
noemde beest, de kameleon?
De Italianisanten leverden
daar een beeld van.
De zeventiende eeuwse
klanten stelden aan hun
kunstschilders dus buitenge
woon hoge eisen. Ze moesten
zeer precies nam het leven
kunnen schilderen en die
techniek leer je niet in een
paar maanden. Ze dienden
een hele hoop van de wereld
te weten. Die kennis doe Je
niet zomaar op. Sommige
Italianisanten wisten genoeg
van het werk hunner colle
ga's om zonder gevaarvolle
reis over de Alpen acceptabel
werk te kunnen afleveren,
maar de meesten van hen
waren toch Inderdaad naar
Italië geweest om daar het
land te bekijken en het werk
van hun collega's. Waar
schijnlijk geldt dat ook voor
de Schiedammer Adam Plj-
nacker.
Een zeventiende eeuwse
kunstschilder was dan ook ie
mand die veel in zijn vak had
moeten Investeren. Hij moest
niet alleen een knap am
bachtsman zijn, maar ook
een ontwikkeld persoon met
kennis van zaken op velerlei
terrein. Ze hadden een
nieuwsgierigheid nodig die
ergens tussen die van de mo
derne wetenschapper en die
van de tegenwoordige jour
nalist ln ligt.
Dat geldt zeker ook voor de
Schiedamse schilders uit de
zeventiende eeuw, zo blijkt
overduidelijk uit hun tentoon
gestelde werk. Het waren ab
soluut geen eenvoudige am
bachtslieden, ook al ontzag
een man als Gerrit van
Vucht bekend om zijn stil
levens zich niet om in op-
dracht van de stad ook de
wegwijzer naar Vlaardingen
te schilderen. Ze zaten vrij
dicht tegen de plaatselijke,
elite aan en ze, waren in de
meeste gevallen heeft Sjef
Jansen in het gemeentear
chief ontdekt helemaal'
niet onbemiddeld.
Al bleef het wel een vak vol
risico's. Gerrit van Vucht bij
voorbeeld had op zijn oude
dag zowat zijn hele bezit in
de lommerd staan. Hij mocht
zijn laatste dagen slijten in
het Sint Jacobs Gasthuis, een
woonoord voor arme bejaar
den, en de regenten van dit
tehuis haalden zijn spullen
voor zichzelf uit de Bank van
'•Lening.v
Zijn collega Isaac Vro-
mans, een veelweter die zijn
kennis van slangen en reptie
len op haast elk doek laat
blijken, raakte op den duur in
de schuld, vooral bij de her
bergen. Volgens de achttien
de eeuwse Journalist Jacob
Campo Weyerman probeerde
hij bovendien een vliegma
chine uit te vinden en hield
hij zich bezig met een astro
logische methode om wij
nelixer te maken. Ook zou hij
geprobeerd hebben een leef
gemeenschap op te richten
met een macrobiotische ma
nier van leven.
Sjef Jansen gelooft dat al
lemaal niet zo, omdat die
Weyerman ln zijn tijd de re
putatie van leugenaar' had.
Maar die wajL niet helemaal
terecht en de mededelingen
van Weyerman kunnen best
een stevige kern van waar
heid bevatten. Tenslotte had
Vroomans net als zijn colle
ga's een boodschap en waar
om zou hij het hebben gela
ten bij het brengen van die
boodschap? Overigens: van
alle mooie plannen is niets
terecht gekomen en de laat
ste twintig jaar van zijn le
ven was Vroomans volkomen
malende.
Wie de tentoonstelling ln
het Stedelijk Museum beke
ken heeft, komt tot één onont
koombare conclusie. Dit is
niet alleen het werk van va
klui. Het is ook het werk van
buitengewoon interessante
mensen die heel wat in him
mar8 hadden. Het is jammer,
dat van hen behalve die doe
ken niet zo heel veel meer is
overgeleverd dan, wat oude
administratieve gegevens en
mededelingen uit de derde
hand. Je zou zo graag eens
met ze willen praten. Want
dat de Schiedamse kunst
schilders uit de zeventiende
eeuw ook heel wat te vertel
len hadden, staat bulten kijf.
Stedelijk Museum, Hoog
straat 122, Schiedam. Schie
damse schilders in de Gou
den Eeuw te zien tot 25 Ja
nuari op dinsdag tot en met
zaterdag van 10.00 tot 17.00
cn op zondag van 12.30 tol
17.00 uur.
Algemeen
directeur
Klaas van
dér Geest
van dë
Bonds
spaarbank
Schiedam
Vlaardin
gen en
staande
de nieuwe
adjunct di
recteur
voor het
District
Vlaardin
gen Lam
bert Stra-
ver. (Foto
Arie Wa
penaar)
SCHIEDAM VLAARDINGEN
Het hoofdkantoor van de
Bondsspaarbank Schiedam
Vlaardingen wordt gevestigd
op de bovenste twee etages
van de kantoorflat aan de 's
Gravelandseweg 557 In Schie
dam. Het bovenste deel van
het pand is voor vijf jaar ge
huurd. De gewenste nieuw
bouw voor de kantoren van al
gemeen directeur Klaas van
der Geest en de stafafdelingen
van de vorig jaar gefuseerde
bankkantoren in Schiedam en
Vlaardingen, wordt hiermee op
de lange baan geschoven.
Wel is in Lambert Straver uit
Gouda de nieuwe adjunct di
recteur Verkoop District Vlaar
dingen gevonden. Voor het
district Schiedam werd geen
geschikte kandidaat aangetrof
fen tussen de 29 sollicitanten
naar de functie.
L.J.J. Straver (43) krijgt met
een een aardige kluif aan het
aannemen van vijftien nieuwe
personeelsleden voor de admi
nistratieve organisatie. De
Bondsspaarbank Schiedam
Vlaardingen is al maanden
naarstig op zoek naar mede
werkers voor het binnen- en
buitenlands betalingsverkeer,
hypotheken, kredietbewaking
en andere bankzaken. Van der
Geest: „Goed opgeleid perso
neel voor het bankwezen is
blijkbaar niet heel dik gezaaid.
Wij adverteren ons néér. We
hebben 15 vacatures."
Straver is afkomstig uit het
bankwezen. Hij deed ervaring
op bij de Rabobank en de Ne-
derlandseDrédiet Bank. Hij
wordt'voor zeventig percent
verantwoordelijk voor de totale
organisatie binnen het district
Vlaardingen. Ook zal hij zich
bezighouden met het sociale
beleid binnen de bank. Zijn
standplaats wordt Vlaardingen.
In het nieuwe hoofdkantoor ko
men 75 mensen te werken.
„De plaats is prima voor het r
personeel uit Vlaardingen,
Schiedam. Er zijn parkeer-,
plaatsen voorradig en we zitten
dichtbij de uitvalswegen en de
rijksweg," aldus Van der Geest
tevreden.
.rv>!
Algemeen directeur Van dd^
Geest neemt, totdat er eeqy_.„
"Schiedamse man of vroüW' iS
aangenomen, de honneurs
waar in dat district. „Dat is bij
na geen doen meer. Wij bar»"*
sten van het werk en hebben
te weinig personeel zoals eer
der gezegd," aldus Van der
Geest.
Personeels- en plaatsgebrek"'" -
noodzaakten de Bondssspaar-
bank Schiedam Vlaardingen
om de bovenste etages te hu
ren van een bestaand vijf sta
ge's hoge kantoorgebouw. De
lang gekoesterde wens van de
beide kantoren om tot één-,
hoofdkantoor te komen is hier
mee in vervulling gegaan. De~~~
verhuizing van het admin(stra^_
tieve personeel geschiedt zo
snel mogelijk. Vóór april zijn de
verdiepingen ingericht. Het
hoofdkantoor neemt 1465 m?
ruimte in beslag. .r-'és-
De ruimte die doofde
zing van de
komt in de bestaan^S
kantoren. In Schteöamsérüërige
Nleuwstraat en déVlaardlngse
Schiedamseweg, wordt ge-
bruikt om de cliënten beter
vandiënst te zijn.-Vander"
yéëèst onthulde gisteren dat :r
jhet kantooffaan dë Schiedam
seweg verbouwd wordt tot het
modernste, mooiste en best
geoutilleerde Spaarbankkan
toor van heel Nederland. „Er
komt een nieuw gecomputeri
seerd systeem, waarmee we
onze klanten beter, veiliger,
sneller en efficiënter kunnen
helpen," verklapte Klaas van
der Geest.
VLAARDINGEN De hockey-
vereniging Pollux wordt vol
gens het college van burge
meester en wethouders van
Vlaardingen in zijn voortbe
staan bedreigd als zij niet
spoedig een eigen kunstgras
veld krijgt. „Gesteld kan wor
den dat het spelen op kunst
gras een noodzaak is gewor
den voor de hockeysport,"
staat in een voorstel aan de
gemeenteraad om ruim een
half miljoen voor de aanleg be
schikbaar te stellen.
Pollux is de enige hockeyclub
van Vlaardingen en heeft vol
gens het college te kampen
met een ware uittocht van le
den. Op dit moment telt de
vereniging 350 leden en huurt
zij voor trainingen driemaal per
week kunstgrasvelden bij ver
enigingen in Schiedam en
Maassluis. De Koninklijke Ne
derlandse Hockey Bond heeft
meegedeeld, dat in Nederland
sinds 1976 tweehonderd
kunstgrasvetden zijn aange
legd. De Vlaardlngse vereni
ging dringt ook al Jaren bij dei
gemeente aan op de aanfegj
hiervan. Zij beschikt zelf niet
over de middelen om de I
ten te dragen. Pollux I
een eigen fonds van tachf
duizend gulden, maar daftjaat
grotendeels (50.000) op aan de
aanleg van een lichtinstajlgtle,
die voor verhuur en eigen ge
bruik In donkere avondureus
noodzakelijk is. snnH
Het gemeentebestuur meenUfi
dat een kunstgrasveld voor .de-
gemeente minder onderhoudsr
kosten betekent. De totale* ra
aanleg, Inclusief aankleding,en
lichtinstallatie gaat 564.100
gulden kosten, waarin de ge-
meente 315.000 gulden bij-.;'
draagt. Het resterende kwart.
miljoen moet de vereniging,, v
neertellen door storting van ^e
zijn eigen fonds en een lening»
van 170.000 gulden bij de ge-?:
meente, die in twintig jaar.r
wordt afgelost. Twee van de,oi
acht jaar geleden in gebrulkoK
genomen grashockeyveiden v
kunnen vervallen op het comu
plex in de Broekpolder. "iuiv.-b
liüj, qo
11 Xfi'lO
ifwimw
VLAARDINGEN Een 24-Jarl-
ge man is aan de Trekkade
langs de Viaardingse Vaart af
getuigd en bestolen door drie
jongeiul, die hij kort daarvoor
had uitgedaagd. „Kom eens
terug als Je durft," had de
Vlaardlnger geroepen nadat
een voorbij rijdende bromfiets
er scheldwoorden naar zijn
hoofd had geslingerd. Die uit
daging aanvaardden betrokke
ne en de twee andere brom
mende Jongelui, waarmee hij
opreed.
Bij de gemeentepolitie vertelde
het slachtoffer later, dat een
van het trio hem begon te
slaan, maar dat hij die eerste
klappen kon afweren. Da'érhé*"
gingen de andere twee zJch'ëF'
ook mee bemoeien. De'parigëy,'
vallen man verloor in diévëcRt-
parllj zijn portemonnee,-xlié^
door een van dë jongerisWérd;
weggegrist voordat hef&ïêtër
op zijn brommer sprong'Sf
wegreed.
In de portemonnee zat 75 gul
den en een girocheque, meld
de de uitdager aan de politie,
waar hij met een pijnlijke nek
en borstkas arriveerde. Een
signalement van de daders
ontbreekt. De vechtpartij vond
donderdagmiddag omstreeks
vijf uur plaats aan de Trekka
de.
VLAARDINGEN Uit de prak
tijkruimte van het centrum
voor fysiotherapie Nico Houdijk
aan de Stadhoudersweg Is van
een van de personeelsleden
een kostbaar jack gestolen. In
het kledingstuk zat, behalve
een aantal persoonlijke be
scheiden;, driehonderd aulden
Vermoedelijk heeft de dader
vla de achterdeuryde praktijk
ruimte betreden."'' -t
