Dokter is bijna altijd bereikbaar 'Stad krijgt theater dat het verdient1 GUUS BERGER ZIT 65 JAAR IN DE MUZIEK Er gaan weer mensen wonen in de Sint Anna Zusterstraat Het Vrije Volk VLAARDINGEN W0m h&Ms* lS'l?RAG"iNA::i8 Patiënten hebben nauwelijks problemen met weekend-dienst'1 van huisartsen en tandartsen Minder bezoekers dan verwacht 1/1 If ïe/lKv!' -'"* W V ws ZONDAG 27 MAART 1988 8n ,ÓCh door9an9 voor h8t openl,aar varv08r'Tuss8n opschriften U Vlaardingen 'na de Stadsgehoorzaal': 'Nieuwbouw is financieel niet haalbaar en samenwerking met Schiedam helaas ook niet' C *iiL r I: „In dn fiat waarderen ze mijn toonladders niet zo." w, Zo spiegelde de Goudsbloem zich in de 'stinksloot'. rf x' liww4 'L a x <-\ ,'J-T *»- 'f, »4i;®aK w L Is ■IW 01 DE DOORBRAAK van de Hoogstraat in het Vlaardingse centrum is een fout geweest, die hersteld moet worden. Die mening heeft, vijftien jaar geleden aan het begin van zijn wethoudersloopbaan. Bas Goudri- aan in een interview in Het Vrije Volk verkondigd. Nu liggen er op de tekentafels plannen voor het te rugbrengen van een doorlopende bouwlijn van de Hoogstraat. Het knelpunt is echter, dat ruim zes honderd bussen dagelijks de histo rische noord-zuid lijn in die bin nenstad doorbreken. Op deze foto montage van Arie Wapenaar is te zien hoe het er mogelijk gaat uit zien. Nieuwbouw tussen C A en de HEMA met uitsluitend voor bus- verkeer een poort is het nieuwste idee van architecten, die plannen voor versterking van de Vlaar dingse binnenstad ontwikkelen. Het is het maximaal haalbare gewor den. waarbij een ruim plein voor het terras van het Quo Hollands Koffiehuis de ontmoetingsfunctie kan overnemen, die tot de door braak van Teun de Bruijn het trot toir van de Westhavenplaats had. SCHIEDAM Een zee van te vredenheid. De diagnose kan niet an ders zijn. Patiënten klagen zeiden over hun 'andere' dokter. En die tevreden heid lijkt wederzijds, want de meeste weekend-artsen in de Rijnmond kunnen zich nauwelijks één probleemgeval tij dens zulke diensten herinneren.' Een heel enkele keer zit een arts, meestal een tandarts, met een oninbare reke ning wegens weekendhulp omdat de patiënt een andere naam en adres had opgegeven „of is vergeten het beloofde geld alsnog te komen brengen". Dokter W. A. Bloot in Schiedam, voorzitter van de afdeling Waterweg van de Landelijke Huisartsenvereniging, vindt de positie van de huisarts bij beta ling „juridisch nogal zwak". Volgens is betalen „een vertrouwenskwestie". De indruk bestaat wel onder artsen, dat vaak te gemakkelijk een beroep wordt gedaan op de dokter. „Niet alleen over dag maar ook 's avonds en in het week einde," weet dokter I. Maas (37), voor zitter van de Rotterdamse huisartsen vereniging. Volgens hem is dat „echt een" trend van deze tijd. Je kunt niet zeggen dat mensen voor elk wissewasje komen. Het is voor een deel gemakzucht, maar ook paniek, de angst dat men plotseling iets ernstigs mankeert een infarct, iets dat net op tv is geweest. Vooral te gen de nacht wordt opgezien." In een stad als Rotterdam is de VLAARDINGEN - Het ver schil tussen inkomsten en uitgaven van het Stadsgehoorzaalcomplex jwasJaJ987. bijna 200.000 gulden groter dan was geraamd. De op brengsten van zaal- en andere ver huur, van de voorstellingen en zelfs van de buffetten .verpachting bleven ver acfiter op "de ramingen. In totaal werd maar>zeventig .percent van de begrote Inkomsten van 405 duizend gulden binnengehaald. De uitgaven ..daarentegen werden met vijf percent overschreden. In plaats van het ge raamde totaal van 1,25 miljoen gul den werd in werkelijkheid 1,32 mil joen gulden uitgegeven in 1987, een overschrijding van 66.000 gulden. De meest bezochte voorstel ling in de Stadsgehoorzaal was in .1987 Max Havelaar van Jos Brink met een tot de nok gevulde zaal met 704 toeschouwers. Andere toppers waren: Tineke Schouten (692 toe schouwers) en Youp van 't Hek (664). Rock Kabuki (58) en Toppers van Toen (56) waren dieptepunten. Door Ad Hoogerwerf VLAARDINGEN „Begrijp me goed, ik ben vóór theater in Vlaardin- gen. 'Met de Stadsgehoorzaal is het bouwtechnisch gezien helaas bar.slecht.. gesteld. Er zijn twee mogelijkheden. Of je breekt dejhuidige''zaal~af''en^b'oüwr" een nieuwlheater.'D'at zafminstens tien miljoen guldenkosten. -Of; je-neemt de Stadsgehoorzaal eens grondig onder handen en verbouwt het pand.. Daar zal zo'n zes miljoen gulden voor 'nodig'zijn. Er is echter geld noch voor het één, noch voor het ander." Ary Maarleveld, PvdA-wethouder van Cultuur, lijkt er niet echt rouwig om te zijn. Maarleveld: „Een stad krijgt het theater dat i het verdient. Vlaardingen heeft nu eenmaal een vissersmentaliteit. Er wordt hard gewerkt en voor de rest luidt het motto: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Dat er de laatste vijf jaar veel op cultuurgebied te doen is geweest, komt louter en alleen door kei hard knokken. Iemand heeft ooit gezegd dat Vlaardingers reageren als trage stroop. Nu is er eindelijk beweging, de kunstzinnige vorming begint z'n vruch ten af te werpen. Toch denk ik dat we _.onze_aandacht.beter„kunnen richten.op.. laagdrempelige cultuur. Ik heb menig robbertje uitgevochten met deTJIfëcfêiïr van de Stadsgehoorzaal, Putman. Mar ten, zei ik dan, je programmeert met te grote risico's. Neem een voorstelling .van Lex. Goudsmit. ..Een 'kanjer waar nauwelijks 48'man op-af komt: Er moet dan geld bij. Dèt is het probleem. Als de Stadsschouwburg volle zalen trok was het geen punt. Ik wil dolgraag theater, maar eigenlijk is Vlaardingen geen theater met zeshonderd plaatsen waard." Door het gebrek aan echte be langstelling is het pompen van enkele miljoenen in de Stadsgehoorzaal vol gens Maarleveld moeilijk te verkopen, zolang er op ander cultureel werk, waar wel interesse voor is, bezuinigd moet worden. Het zit hem dwars dat hij brie ven krijgt van buurtbewoners uit de Vettenoordsepolder, waarin ze glashard stellen dat Maarleveld liever een nieuw theater bouwt, dan hen tegemoet komt. „Her en der moet ik snoeien op klein schalige kunstprojecten eh cursussen. Dan kan ik toch niet zo'n theater laten bouwen. Wanneer de Vlaardingers een goed stuk willen zien, gaan ze toch wel naar Rotterdam, Leiden of desnoods Amsterdam." Vanuit die gedachte, ziet de so cialist het niet zitten 'iets' in samenwer king met Schiedam te doen. „Ik heb tussen de bedrijven door ooit met m'n collega in Schiedam over de problemen gesproken," zegt hij, „Schiedam kampt tenslotte met hetzelfde euvel. Onze buur denkt eveneens over een ander theater. Maar het is een illusie om aan de grens, bij de Vijfsluizen, een theater voor beide steden neer te zetten. Vlaardingers rij den dan gewoon door, terwijl Schie dammers de tram pakken. Die zitten binnen een kwartier in hartje Rotter dam." Vlaardingen is in de ogen van Maarleveld geen buitenwijk van Rotterdam, en heeft recht op een eigen theater. Geld is er niet. Wat dan?- Maarleveld: „We denken voor zichtig aan een nieuw theater met finan ciële hulp van het Rijk en sponsors. Ik heb het niet over de komende jaren. We zijn dan zeker vijf jaar verder. Nu staan er andere punten die de aandacht vra gen. Neem de Zuidelijke Randweg, de ontwikkeling van de Centrale As, de bouw rond het Veerplein, uitbreiding van de Loper. Dat zijn de gestelde prio riteiten." Decultuurwethouder staat niet te juichen over de Stadsgehoorzaal als historisch monument. „Ik heb in De Laatste Salon die architect De Vries heel mooi over de werken van Sybold van Ravesteyn horen spreken. Hij noemde bij voorbeeld het theater.in Dordrecht. Nou, daar ontwierp hij alleen de binnenkant. En onze Stadsgehoorzaal noem de De Vries een van Van Ravesteyns mindere ontwerpen." De bouw van de Stadsgehoor zaal was indertijd gefinancierd met „oliegeid", weet Maarleveld. „Behalve die ene keer is er later weinig geld voor kunst en cultuur in Vlaardingen uitgege- - ven. Dat had dus te maken met die cal vinistische vissersmentaliteit van hard .werken en veel geld verdienen. Geen slecht woord daarover hoor, maar het mag tochworden;gerióemd-":;, :4^Hét»;iè:2meteer»\-zijn.'. verklaring waarom zelfs wor .het noodzakelijke on derhoud geen kapitalen wsrden uitge trokken: „Vlaardingers willen voor-een dubbeltje op de eerste rang zitten, dus heeft de wethouder van Cultuur slechts een dubbeltje om uit te geven." De belangstelling voor cultuur in Vlaardingen groeit, al dan niet kunstma tig opgeschroefd. Voile zalen zijn er zel den. Vandaar dat Maarleveld een extern bureau aan het werk wil zetten om eens uit te laten zoeken waar precies behoef te aan is. „Het is niet zo, dat we effetjes een beslissing nemen. Er wordt niet lichtvaardig gesloopt. Het is wel zo, dat als ik moet kiezen tussen bij voorbeeld een beter flankerend ouderenbeleid, of een nieuw theater, ik wei eens voor het laatste kan stemmen." -ïv *•50 medische zorg in het weekeinde in han den van bijna dertig waarneemgroepen die elk weer bestaan uit zeven tot tien huisartsen. „Al jaren draait deze organi satie heel goed," is de ervaring van Maas. - iti „Onbetaalde rekeningen houden we maar hoogstzelden over aan waar- neemdiensten. In de stad is zo'n week- eindbehandeling praktisch kosteloos, omdat de meeste mensen ziekenfonds verzekerde zijn. Een enkele keer heb je wel dat iemand zijn ziekenfondskaart niet bij zich heeft, later zou men dat nummer nog even doorbellen, maar dat belandt dan in het vergeetboek en dan raak je met een nota wel eens het spoor bijster." Tandarts S. G. Rodenburg, voor zitter van de vereniging van tandartsen in Rotterdam: ,,ln de bijna twintig jaar van mijn praktijk heb ik tijdens vervan- gersdiensten nog nooit een oninbare re kening gehad. Praktisch kan het zich ook bijna niet voordoen, want,, voor ie dereen die in dit soort nooddiensten wordt geholpen geldt: boter, bij de v®. Ook fondsverzekerden., moeten ,o*Je weekend-tandarts eerst zelf voorschie ten." ?<n De dierenartsen hebben tijdens weekenddiensten ook weinig problemen met niet-betalende cliënten, een uitzon dering daargelaten. Doorgaans moeten de mensen voor de verleende diensten contant betalen. - Waarom zijn artsen met name in het weekeinde zo zuinig met het voor schrijven van geneesmiddelen? Zieken fondsverzekerden voelen zich, met die- medicijnenknaak, op kosten gejaagd omdat ze vaak een dag later al weer naar de eigen dokter moeten voor een nieuwe recept. Huisarts Bloot uit Schiedam: „Het is bij ons een goede gewoon ie .om van zware en gevaarlijke geneesmidde len slechts.een-dosis-vaor-de-duuc-van het weekeinde te verstrekken. Vooral met pijnstillers, kalmeringsmiddelen en slaappillen zijn we voorzichtig. De kans bestaat ook dat de mensen een voor raad gaan aanleggen of er zelfs in gaan handelen. Een beperkte hoeveelheid is tevens een stok achter de deur om ge woon in de week een bezoek aan de ei gen huisarts te brengen." Zijn Vlaardingse collega A. J. Kreeft, voorzitter van de plaatselijke huisartsenkring, zijn er verslaafden die juist in het weekeinde trachten aan mid delen te komen. „Het komt voor, dat ie mand op zondagavond nog om een re cept vraagt voor slaappillen. Vreemd natuurlijk, want de volgende dag kan die persoon bij z'n eigen huisarts te recht. Ik schrijf dan bewust maar één pil uit. Maar het is gebeurd, dat die 1 werd veranderd in 100.. Dan ligt de fout, meen ik, bij een slordige apotheker, die niet zorgvuldig mijn handschrift bekijkt, en het aantal tabletten meteen meegeeft." -v.":.*' VLAARDINGEN Guus Berger (82) is een bezig baasje. Onlangs werd hij gehuldigd voor zijn veertigjarig jubi leum bij de Harmonie Wilton-Fijenoord ijrt Schiedam. In werkelijkheid zit hij al 65 jaar in de muziek. Hij begon ai in de jaren twintig bij Voorwaarts in het Volksgebouw Vlaardingen, de stad waar hij geboren en getogen is. Hij was vele jaren penningmeester van die socialisti sche muziekvereniging. Ook maakte hij- veie jaren deel uit van Van Dijks Orkest. Zijn favoriete instrumenten zijn de tuba en de trombone, maar in de hoek van zijn flatwoning in Holy staat ook'een elektronisch orgel. V Berger is dan wel oud en loopt sinds éen paar jaar mét éen Kruk omdat zijn linkerheup en knie slijtageverschijn- selen vertonen. Het weerhoudt hem echter niet om nog Iedere dag 'naar zijn werk' te gaan. In de werkplaats van Ge meentewerken in Vlaardingen blijft hij zijn karweitjes verrichten. En hoe zeker zijn timmermanshand nog is, weten ze ook bij Wilton-Fijenoord te vertellen. Voor de muziekvereniging verbouwde hij de oude villa, die ooit door de bomen in het Sterrebos werd omringd maar nu in industriegebied ligt, tot ideale repeti tieruimte in amfitheatervorm. Guus Berger, ooit gevreesd als rechtsbuiten door tegenstanders van Fortuna en nog steeds houder van een plaatselijk atletiekrecord op de 3,5 kilo meter („Die afstand is nooit meer gelo pen"), verplaatst zich nog dagelijks op de fiets. Tot een jaar geleden maakte hij regelmatig een vijf uur lange tocht naar Rotterdam. „Ik ging op het Vlaardingse Hoofd met de boot over, fietste naar het crematorium om een bloemetje bij de urn van mijn vrouw te leggen, dronk bij McDonalds aan de Beijerlandselaan in Rotterdam-Zuid een kopje koffie en reed over de noordkant terug naar Vlaardingen." Berger, die nu nog wekelijks naar zijn vriendin in Maassluis fietst en naar de repetities van Wilton-Fijenoord, is nooit ergens van teruggeschrokken. Hij maakte, staande op een ladder, het haantje van de Vlaardingse toren schoon („Er waren nog geen hoogwer kers"), maar Was ook duiker van Ge meentewerken en hield de drempels van de sluizen van de Buitenhaven schoon. Hij denkt voorlopig niet aan stoppen met 'werken' en wil nog een jaar of drie doorgaan met muziek ma ken. „Alleen heb ik sinds mijn verhui zing moeite mijn dagelijkse toonladders te maken. In een flat vinden sommige buren dat hinderlijk." Door Han van der Horst SCHIEDAM Jarenlang stond de mouterij alleen in een binnenstads vlakte, alsof het geen fabriek was, maar een kasteel dat het omliggende land be heerste. Dat Is binnenkort afgelopen. De Sint Anna Zusterstraat houdt op een, laan te zijn tussen twee grasvelden: er komen weer huizen langs. Daarmee wordt althans een stukje van het verle den weer tot leven gebracht.lmmers: er gaan weer mensen wonen langs de Sint Anna Zusterstraat. Maar daarmee is ook alles ge zegd. Want de nieuwe wijk die tussen de Schie en de Noordvest aan het her rijzen is, heeft niets gemeen met wat er vroeger stond. Dat was het hart van de m oude jeneverstad. Daar hing dag en nacht de geur van alcohol. Daar werd in roetzwarte gebouwtjes de moutwijn ge il distilleerd, de grondstof van de jenever 5 die Schiedam ooit v, reldberoemd 31 maakte. Waar nu geheid - wordt, lagen branderijen en distilleerderijen. Ze be trokken hun grondstof graan van mouterij De Goudsbloem ze pomp ten kokend water, een van hun afval- produkten, in de stinksloot die de Sint Anna Zusterstraat doorsneed. De Goudsbloem staat er nog steeds. Ooit voorkwamen krakers, dat de gemeente ook over dit historische gebouw de slopershamer liet zwaaien. Er zit nu een vrij deftig restaurant in. Dat de oude graanzolders, waar vroeger het in de molens langs de Noordvest grof gemalen graan gemout werd een verhittingstechniek dat die prachtig gerestaureerd zijn, weten de smullende gasten niet. Toch zijn die zol ders de laatste rest van Schiedam jene verstad die in dat buurtje nog over is. De afbraak is niet eens zo vrese lijk lang geleden begonnen. De sloot in de Sint Anna Zusterstraat werd pas na de Tweede Wereldoorlog gedempt. Het if ./x V J/a'X.' •- >ivr. •fSisZ.xiV 1-7 s grote slopen nam pas een aanvang in de jaren zestig om tien jaar later echt zijn beslag te krijgen. De echte geboren Schiedammers die nu de Sint Anna Zusterstraat betre den, staan er wellicht verbaasd over op hoe weinig ruimte al die ooit befaamde branderijen en distilleerderijen stonden. Tussen de bedrijfsgebouwen was hier en daar ruimte voor sloppen die beston den uit vochtige krotten. De buurt ademde de geest van het keiharde negentiende-eeuwse kapi talisme. In de jeneverindustrie moest hard gewerkt worden onder hoogst on gezonde omstandigheden. En het loon was laag. Wie daar woonde, was de on derbetaalde slaaf van een of andere rij ke distillateur die met zijn gezin In een fraaie villa aan de Warande woonde en zich zelden aan de Sint Anna Zuster straat liet zien. Voor het regeren van zijn personeel had hij een meester knecht. De echte Schiedammer herin nert zich de zwarte muren in die buurt en het onrecht dat zij belichaamden. En toch, toch is er de weemoed en een vaag verlangen. Maar de bittere herinneringen houden die op een af stand. De echte Schiedammer hoopt hoogstens, dat de nieuwe bebouwing aan de Sint Anna Zusterstraat een ei gen karakter krijgt en dat het Schiedam blijft. Om het heel persoonlijk te zeg gen: mijn ome Hein werkte in die mou terij. Vanuit het ruim van een aak sjouw de hij loodzware zakken graan naar de •vierde verdieping van dat gebouw. Hij was er zijn leven lang tevreden mee een drager te zijn van andermans lasten. Ome Hein rust al jaren op het kerkhof van de Vlaardingerdijk. Het zou mooi zijn, als hij aan de herbouwde Sint Anna Zusterstraat iets herkende van het Schiedam dat hij zo liefhad. Maar wel in de wetenschap dat niemand meer zo zou moeten zwoegen als hij. - Isitf st V-v f"! f**""» -V' r- 1 „jut j—«ard"

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1988 | | pagina 1