Plaveisel van de
Sint Pieterst
vangt weer zon
Oproepcentrale
zoekt nog vele
vrijwilligers
Musea blijven langer geopend
yiaardingskwartet ©iijcljllcth^tjoggen
Als je studeert of op school zit,
krijg je vanaf je 18e je eigen inkomen.
Van ons krijg je daar een
eigen pas voor de geldautomaat bij.
Het Vrije Volk SC 'DAM
Gecompliceerd ongeval
op A-20: half uur file
Valeriuskoor viert zondag een uitgesteld jubileum
De Verenigde Spaarbank doet meer.
m
I
m
Knokken
m
m
w
ws
ZATERDAG 9 APRIL 1988
PAGINA 9
';rj;
W '%Wt'
ïêÊmsÊi. i
Eerste
Achter de Tesrstoof was een van de duistere straatjes met ongastvrije namen in de Bran
dersbuurt. i
Wonder boven wonder kon ze
■H
■'■Ir
Als je scholier of student bent, kriji: voortaan vanaf je achttiende een eigen'inkomende basis
beurs. Vanaf dat moment heb je dus u. >k een eigen bankrekening nodig. Als je je geldzaken gemak-
kelijk wilt regelen, kies dan het Kombi-pakket van de Verenigde Spaarbank. Dat is een Privé-
rekening en een spaarrekening inéén.
Metde Privérekening kun je vlot over je eigen studiegeld beschikken, want van ons krijg
je een eigen geldautomaatpas. Met deze persoonlijke pas kun je voortaan 7 dagen per
week ook buiten kantoortijd over contant geld beschikken. Geld dat je niet direct
nodig hebt, zetje op de Kombi-spaarrekening. Want daarmee profiteer jé van een
hoge rente. En dat is natuurlijk mooi meègenomen. fljj
Wil je ook zo'n handig Kombi-pakket7 Kom dan deze maand nog bij V-
ons langs. Als je een bedrag van minimaal f.25,- inlegt, doen wij daar nog eens verenigde
1
6rs
Joke. Koosje. Mary en Betsie op de atletiekbaan van AV Fortuna. Rechts trainer Jan Wielaart.
'uV.v'
I h&irv-:
j: Door Han van der Horst
SCHIEDAM Tegenwoordig
zie je wel eens zonnestralen weerkaat
sen op het plaveisel van de Sint Pie
tersteeg. Dat is sinds de middeleeu
wen niet meer voorgekomen. Tegen
woordig mag het steegje wel een uit
nodigende toegang vormen tot het
pleintje daarachter, nog geen twintig
jaar geleden was het een duistere
gang die leidde naar een in zich zelf
gesloten complex van straatjes en
.slopjes, waar de buitenstaander niets'
te zoeken had. De Sint Pietersteeg
voerde de argeloze wandelaar de
Brandersbuurt binnen, het beroete
hart van de jeneverstad.
Dat hart is voor altijd uit het li
chaam van de stad gerukt. De stads
vernieuwing heeft korte metten ge
maakt met de huisjes van de bran-
'dersknechts: de buurt wordt tegen
woordig beheerst door het moderne
complex van de brandweerkazerne en
een paar blokken nieuwbouwwonin
gen. Het laatste gat van de kaalslag
aan de Sint Pietersteeg zelf
wordt nu ook opgevuld. De fundamen
ten liggen er al. Als de laatste huizen
zijn voltooid, dan heeft de Branders-
buurt definitief zijn karakter verloren.
Dat karakter was grimmig. De
duistere straatjes droegen ongastvrije
namen als „Achter de Teerstoof" of
„Verbrande Erven". De bevolking zag
passanten van buiten met wantrouwen
aan, want er werd in de Branders-
buurt al gauw vermoed, dat de buiten
staander zich kwam verlustigen in de
armoe. Wie. die sfeer weergaloos be
schreven wil zien, moet maar eens het
Schiedam—boek van de schrijver
Bordewijk lezen, Bij Gaslicht.
De Sint Pietersteeg is heel oud.
Hij wordt in middeleeuwse documen
ten al genoemd. Toen moet het karak
ter wat meer geleken hebben op dat
van de jaren tachtig, want het was ei
genlijk niet meer dan een opening in
de huizenrij langs de Dam naar de
kloostertuin daarachter en de grote
houten ramen, waarop het produkt
van de plaatselijke weverijen gespan
nen werd. De Brandersbuurt is pas
volgebouwd, toen de drankindustrie
goed op gang kwam. Toen zetten
huisjesmelkers de tuinen vol met mi
nuscule arbelderswoninkjes.
Het resultaat was een doolhof.
Zo had je bijvoorbeeld op de plek van
de huidige brandweerkazerne de Sint
üansteeg. De toegang was heel even
links van de Sint Pietersteeg, waar die
de Verbrande Erven bereikte. En
maximaal een meter breed. De aan al
les denkende gemeente had dit
gangetje opgesierd met een bord dat
inrijden verbood voor alle verkeer.
Het besloten en ongastvrije ka
rakter van de Brandersbuurt kreeg
een extra accent door het feit, dat hij
aan drie kanten door smerige gracht-
jes omsloten was. Tot het begin van
de jaren vijftig was de Raam een bin
nenhaven die in verbinding stond met
de Schie. Ook langs de huizen van de
Zijlstraat vloeide een grachtje. Je kon
de wijk eigenlijk alleen betreden via
steegjes óf bruggen.
Wat moet je met zo'n buurtje
doen? Afbreken was het devies van
het Schiedamse gemeentebestuur
zo'n vijfentwintig jaar geleden. Deze
herinnering aan een zwart verleden
moest worden uitgebannen. Dat leid
de tot een van de eerste demonstra
ties uit de Schiedamse geschiedenis.
Honderden jongeren protesteerden
tegen afbraak en pleitten voor restau
ratie van de oude buurt. Maar dat
dat zou vijf miljoen kosten, consta
teerde de burgemeester. En dus kreeg
de slopershamer zijn kans.
r -: Dat scheelde Schiedam weer
een toeristische attractie.
kIIIwws
Nederlandse eerste experiment
met oppashuip voor familie van demen
te bejaarden gaat in mei van start. De
werving vrijwilligers verloopt echter nog
moeizaam
SCHIEDAM Hoewel zich nog
maar weinig vrijwilligers hebben aange
meld voor de oproepcentrale gaat het
project toch vanaf mei draaien. Ver
pleeghuis Driemaasstede verwacht met
een intensieve werfcampagne voor die
tijd nog wel een aantal mensen warm te
kunnen krijgen voor de functie van vrij
willige oppashuip.
De oproepcentrale wordt opge
zet om de partners en familieleden van
thuiswonende, dementerende ouderen
te ontlasten. In de meeste gevallen zijn
de verzorgers met handen en voeten
aan huis gebonden, aangezien deze
groep niet alleen gelaten kan worden.
Door een beroep te doen op de oppas-
hulpen van de centrale kunnen de ver
zorgers er van tijd tot tijd ook eens tus
senuit.'-*
„Het gaat soms om de simpelste
dingen, waar men anders niet aan toe
komt," zegt mevrouw L. van der Zwan,
tijdelijk coördinatrice vrijwilligerswerk
van Driemaasstede. „Denk aan het be
zoeken van de kapper, een keertje al
leen op verjaarsvisite of gewoon een
dagje de stad in." Daarnaast hoopt men
dat de demente ouderen door deze on
dersteuning langer thuis kunnen blijven
wor,<*n.
Schiedam is de eerste gemeente
In hetTand waar een dergelijke oproep
centrale wordt opgezet Het is een geza
menlijke onderneming van Driemaasste
de, het Algemeen Maatschappelijk
Werk Schiedam, de gemeente en de af
deling ouderen van het RIAGG Nieuwe
Waterweg Noord. Bij het RIAGG consta
teerde men dat er behoefte was aan de
ze vorm van hulp. Naar schatting wonen
er in Schiedam nog zo'n 70 demente
rende ouderen thuis. Alleen bejaarden
die bij de geriatrische dienst van het RI
AGG bekend zijn, komen voor hulp van
de centrale in aanmerking.
Tot nu toe hebben zich slechts
vijf vrijwillige oppassers gemeld. Ge
streefd wordt naar een aantal van tus
sen de twintig en de dertig beschikbare
krachten. „Het loopt nog niet overweldi
gend, nee. Maar we hopen voor mei nog
een aantal mensen aan te trekken. We
gaan in ieder geval draaien," aidus me
vrouw Van der Zwan. De vrijwilligers die
zich bij Driemaasstede opgeven kunnen
rekenen op uitgebreide ondersteuning.
Er is door alle deelnemende instanties
een begeleidingsgroep gevormd die de
oppassers gaat voorlichten en opvan
gen.
Van der Zwan: „We laten de
mensen van te voren zien waar ze mee
te maken kunnen krijgen. Van de vrijwil
ligers verwachten we dat ze over een
zekere mate van zelfstandigheid be
schikken en niet te jong zijn, hoewel
jonge mensen met ervaring In dit werk
ook welkom zijn."
Wie belangstelling heeft voor
vrijwilligerswerk bij de oproepcentrale
kan contact opnemen met coördinatrice
Van der Zwan, telefoon 4714022.
SCHIEDAM Een gecompli
ceerd ongeval heeft plaatsgevonden op
de A20 bij de afslag naar het centrum
van Schiedam. Een 18-jarige vrachtwa
genchauffeur drukte een personenauto
van de weg, die daardoor op de andere
rijstrook, terecht kwam. De 33-jarige
Rotterdamse botste daar tegen een te
genligger en sloeg vervolgens drie keer
over de kop.
Bft
ft
ongedeerd uit haar wagen klimmen. De
vrouw had alleen pijn in haar rug en
nek. Tegen de bestuurder van de
vrachtwagen is proces-verbaal opge
maakt. Een takelwagen moest eraan te
pas komen om de wagens die bij het
ongeluk betrokken waren, weg te sle
pen. Het ongeval veroorzaakte een der
tig minuten durende file tot Viaardingen.
VLAARDINGEN - De Vlaar-
dingse musea zetten vandaag en mor- j
gen de deuren langer open dan nor- -
maal. In het Muziekinformatie- en docu
mentatiecentrum Ton Stolk is een expo
sitie te zien over 'de viool in de prent
kunst'. Bij voldoende belangstelling zal
er zowel zaterdag als zondag om 14.00 -.
uur .een rondleiding van een uur worden
gehouden langs de permanente uitstal
ling antieke, exotische en folkloristische
muziekinstrumenten. Het museum aan
de Westhavenkade 45 is op beide da
gen geopend van 14.00 tot 17.00 uur.
Ook het ernaast gelegen Visserij-
museum op de Westhavenkade 53, is tij
dens het weekend gratis toegankelijk
van 10.00 tot 17.00 uur. Tijdens de twee
vrije dagen zullen er enkele activiteiten
plaatsvinden. Twee kunstenaars teke
nen doorlopend verschillende objecten
die in het museum te vinden zijn. Enkele
dames van de kantklosvereniging Prik-
kegat geven een demonstratie van hun
kunnen. Ook is te zien hoe poppen wor
den gemaakt en aangekleed met kle
derdrachten.
- Liefhebbers van scheepsmodel-
bouw kunnen op zaterdag bij de heer
Wijkstra terecht, die in het museum sta
len schepen op schaal maakt. De heer
Bergweg stopt z'n houten modellen in
flessen. - K--*;'
Gedurende beide dagen is de
film te zien, die gemaakt werd van de
laatste vlaggetjesdag in Viaardingen,
eind jaren vijftig.
fit
f,7,50* bij.' Dy premie is gedurende 3 maanden ni« opvraagbaar. spaarbank
Door Perry Menexis
VLAARDINGEN - Je bent nooit
te oud om ergens aan te beginnen. Joke
van der Hoek (53), Koosje Vijlbrief (50),
Mary van Hal (49) en Betsie van der Lin
den (37), deden amper drie jaar geleden
nog niet aan sport. Op een gegeven mo
ment gooiden de vier, overigens volko
men los van elkaar, alle schroom van
zich af en begonnen met atletiek.-De
lange afstand werd voor hun een uitda
ging.
Allen wilden ze weten of ze kon
den presteren: hun grenzen steeds
maar weer verleggen. En onder de be
zielende leiding van hun trainer Jan
Wielaart hebben zij nu al bereikt dat zij
op de wat langere afstanden menig jon
geling er 'finaal uitlopen'. Vandaag ko
men de vier dames namens de AV For-
tuna weer in actie: in Maassluis gaan ze
de halve marathon lopen.
„Het begon allemaal om eens te
kijken wat ik nu kon presteren," bijt de
nestrix van het gezelschapje de spits af.
„Ik heb voor de langere afstand geko
zen, omdat je als oudere niet meer mee
kunt komen op de sprintnummers. Nu
loop ik zes dagen in de week. Mijn leven
is daar gewoon op ingesteld. Ik ben ge
woon verslaafd aan het lopen gewor
den." De groep knikt instemmend mee.
Hoewel ze alle vier een partner
hebben stuit hun 'loopwoede' zeker niet
op weerstand bij de wederhelft. „Mijn
man doet niet eens aan sport," zegt
Betsie, die de jongste van de vier is.
„Maar hij is erg enthousiast en leeft met
mij mee. Hij komt altijd wel naar me kij
ken als ik een wedstrijd loop. Dat geeft
je weer een extra stimulans."
De werking van trainer Jan Wie
laart op zijn pupillen is volgens zijn pu
pillen des te stimulerender. „Hij is over
al en altijd te vinden," weet Koosje. Als
wij in groepsverband met elkaar trainen
geeft hij iedereen de optimale aandacht.
Zeker ais je net begint en het nog knap
moeilijk hebt." Waarop de vier vrolijk in
koor roepen: „Ontspannen dames. Blij
ven lachen, het gaat goed!"
„Ik dacht eerst nog: 'Waar ben Ik
aan begonnen'," vervolgt de vijftigjari
ge. „Dan moet je het gewoon iedere
keer proberen en met de steun van Jan
is dat prima gelukt. Hij heeft ons ge
leerd wat het Is om af te zien en te
knokken. Maar dan wel op een fijne ma-
nier, want ik kan me niet herinneren dat
hij ons ooit heeft afgebeuld. En daarbij
let hij vooral op je houding tijdens het
lopen. Hij blijft constant hameren op de
fouten die je maakt."
„Jan leeft ook buiten de training
om erg met de groep mee," vervolgt
Betsie „Bij wedstrijden zie je hem
steeds weer verschijnen en dan geeft hij
altijd nuttige tips. Is dat niet nodig, dan
maakt hij even een praatje met je. Dat
is altijd wel fijn. Maar het mooiste is nog
als iemand een goede tijd heeft gelo
pen. Dan is hij vaak nog blijer dan de- -
gene die de prestatie heeft geleverd. HIJ
leeft er echt voor."
„De goede sfeer In de groep is
ook heel erg belangrijk," vindt Mary.
„Wij trainen twee keer in de week met
een groep van vijftien. De onderlinge
steer is erg goed en er heerst een ge
zonde rivaliteit binnen de ploeg. Zonder
dat er ook maar een beetje afgunst te
bespeuren valt. Ik denk dat wij dit zon
der dat groepsverband zeker niet had
den bereikt. Want zonder sfeer knap je
gauw af."
Hoewel het langdurig lopen knap
eentonig lijkt, hebben de dames er alle
plezier in. Joke daarover: „Het leukste
is dat je oud bent, maar nog steeds je
persoonlijk record aanzienlijk verbetert.
Dat is voor Iedere atleet een enorme sti
mulans. Net als dat er mensen staan te
kijken die niet verwachten dat je op zo'n
leeftijd nog kan lopen. WIJ moeten ons
als ouderen dan ook steeds weer bewij-
zen."
Om tijdens wedstrijden goed
voor de dag te komen, raden de dames
unaniem aan regelmatig met prestatie
lopen mee te doen. „Wij hadden wel
eens iemand in de ploeg die de beste
was maar nooit bij prestatielopen van
de partij was," herinnert Mary zich. „Tij
dens wedstrijden maakte ze er niets
van. Dat komt omdat je meestal stlkner-
veus wordt als je niet gewend bent om
wedstrijden te lopen. En aan de drukte
die daar omheen hangt."
„Het helpt ook als je sameR met
iemand loopt die met je wil praten," vult
Joke haar ploeggenote aan. „Vorig jaar
had ik een gezellige jongen naast me.
Lekker een praatje maken tijdens het
lopen. Dan vergeet je andere dingen zo
als vermoeidheid en de tijd gaat sneller.
Verder heeft het publiek langs de kant
een stimulerende uitwerking. Het doet
je wat. Zeker als je de finish nadert,'
waar het helemaal een drukte van be
lang is."
Na de Westlandmarathon van
zaterdag gaan de vier krasse dames on
verdroten door. „Misschien komen wij
over dertig jaar wel In het Gukmess Book
of Records," schiet Joke spontaan In de
lach. „Want al 2itten wij dan misschien
in het bejaardentehuis, wij blijven ge
woon lopen. Ontspannen, blijvenla-
chend omdat het goed gaat."
SCHIEDAM - Niet de compo
nist maar een broeder is de naamgever
van het Valeriuskoor, dat zondag een
uitgestelde viering van zijn 25-jarige be
staan heeft. De benoeming van broeder
Valerius tot hoofd van de St. Jozef
school aan de Nassaulaan, in augustus
1960, leidde direct tot de oprichting van
het koor.
Aanvankelijk was het een school-
koor, wat uitsluitend bestond uit leerlin
gen van deze r.k. jongensschool. Zeven
jaar later kwamen er ouders en mede
broeders van Valerius van het klooster
aan de Waranda bij voor bas- en tenor
partijen en nu zijn ook dames doorge
drongen tot het in de inmiddels ge
sloopte St. Liduinakerk (Frankelandse-
kerk) aan de Nieuwe Haven groot ge
worden koor.
Naar oprichter broeder Valerius,
die in 1968 uit Schiedam vertrok, werd
het koor dus genoemd. Op zijn hoogte
punt telde het honderd leden, maar ver
dergaande ontkerkelijking en het weg
vallen van banden met de scholen leid
de tot een forse inkrimping. In 1973 be
sloten Hans Keijzer en Wlm van der
Steen het toen nog dertig leden tellende
koor te gaan lelden. Ervaring hadden de
goedwillende amateurs niet op dit ge
bied, maar kennelijk hebben ze toch de
goede toon gevonden, want nog steieds
heeft het koor zo'n dertig leden.