Plaveisel van de Sint Pieterst vangt weer zon Oproepcentrale zoekt nog vele vrijwilligers Musea blijven langer geopend yiaardingskwartet ©iijcljllcth^tjoggen Als je studeert of op school zit, krijg je vanaf je 18e je eigen inkomen. Van ons krijg je daar een eigen pas voor de geldautomaat bij. Het Vrije Volk SC 'DAM Gecompliceerd ongeval op A-20: half uur file Valeriuskoor viert zondag een uitgesteld jubileum De Verenigde Spaarbank doet meer. m I m Knokken m m w ws ZATERDAG 9 APRIL 1988 PAGINA 9 ';rj; W '%Wt' ïêÊmsÊi. i Eerste Achter de Tesrstoof was een van de duistere straatjes met ongastvrije namen in de Bran dersbuurt. i Wonder boven wonder kon ze ■H ■'■Ir Als je scholier of student bent, kriji: voortaan vanaf je achttiende een eigen'inkomende basis beurs. Vanaf dat moment heb je dus u. >k een eigen bankrekening nodig. Als je je geldzaken gemak- kelijk wilt regelen, kies dan het Kombi-pakket van de Verenigde Spaarbank. Dat is een Privé- rekening en een spaarrekening inéén. Metde Privérekening kun je vlot over je eigen studiegeld beschikken, want van ons krijg je een eigen geldautomaatpas. Met deze persoonlijke pas kun je voortaan 7 dagen per week ook buiten kantoortijd over contant geld beschikken. Geld dat je niet direct nodig hebt, zetje op de Kombi-spaarrekening. Want daarmee profiteer jé van een hoge rente. En dat is natuurlijk mooi meègenomen. fljj Wil je ook zo'n handig Kombi-pakket7 Kom dan deze maand nog bij V- ons langs. Als je een bedrag van minimaal f.25,- inlegt, doen wij daar nog eens verenigde 1 6rs Joke. Koosje. Mary en Betsie op de atletiekbaan van AV Fortuna. Rechts trainer Jan Wielaart. 'uV.v' I h&irv-: j: Door Han van der Horst SCHIEDAM Tegenwoordig zie je wel eens zonnestralen weerkaat sen op het plaveisel van de Sint Pie tersteeg. Dat is sinds de middeleeu wen niet meer voorgekomen. Tegen woordig mag het steegje wel een uit nodigende toegang vormen tot het pleintje daarachter, nog geen twintig jaar geleden was het een duistere gang die leidde naar een in zich zelf gesloten complex van straatjes en .slopjes, waar de buitenstaander niets' te zoeken had. De Sint Pietersteeg voerde de argeloze wandelaar de Brandersbuurt binnen, het beroete hart van de jeneverstad. Dat hart is voor altijd uit het li chaam van de stad gerukt. De stads vernieuwing heeft korte metten ge maakt met de huisjes van de bran- 'dersknechts: de buurt wordt tegen woordig beheerst door het moderne complex van de brandweerkazerne en een paar blokken nieuwbouwwonin gen. Het laatste gat van de kaalslag aan de Sint Pietersteeg zelf wordt nu ook opgevuld. De fundamen ten liggen er al. Als de laatste huizen zijn voltooid, dan heeft de Branders- buurt definitief zijn karakter verloren. Dat karakter was grimmig. De duistere straatjes droegen ongastvrije namen als „Achter de Teerstoof" of „Verbrande Erven". De bevolking zag passanten van buiten met wantrouwen aan, want er werd in de Branders- buurt al gauw vermoed, dat de buiten staander zich kwam verlustigen in de armoe. Wie. die sfeer weergaloos be schreven wil zien, moet maar eens het Schiedam—boek van de schrijver Bordewijk lezen, Bij Gaslicht. De Sint Pietersteeg is heel oud. Hij wordt in middeleeuwse documen ten al genoemd. Toen moet het karak ter wat meer geleken hebben op dat van de jaren tachtig, want het was ei genlijk niet meer dan een opening in de huizenrij langs de Dam naar de kloostertuin daarachter en de grote houten ramen, waarop het produkt van de plaatselijke weverijen gespan nen werd. De Brandersbuurt is pas volgebouwd, toen de drankindustrie goed op gang kwam. Toen zetten huisjesmelkers de tuinen vol met mi nuscule arbelderswoninkjes. Het resultaat was een doolhof. Zo had je bijvoorbeeld op de plek van de huidige brandweerkazerne de Sint üansteeg. De toegang was heel even links van de Sint Pietersteeg, waar die de Verbrande Erven bereikte. En maximaal een meter breed. De aan al les denkende gemeente had dit gangetje opgesierd met een bord dat inrijden verbood voor alle verkeer. Het besloten en ongastvrije ka rakter van de Brandersbuurt kreeg een extra accent door het feit, dat hij aan drie kanten door smerige gracht- jes omsloten was. Tot het begin van de jaren vijftig was de Raam een bin nenhaven die in verbinding stond met de Schie. Ook langs de huizen van de Zijlstraat vloeide een grachtje. Je kon de wijk eigenlijk alleen betreden via steegjes óf bruggen. Wat moet je met zo'n buurtje doen? Afbreken was het devies van het Schiedamse gemeentebestuur zo'n vijfentwintig jaar geleden. Deze herinnering aan een zwart verleden moest worden uitgebannen. Dat leid de tot een van de eerste demonstra ties uit de Schiedamse geschiedenis. Honderden jongeren protesteerden tegen afbraak en pleitten voor restau ratie van de oude buurt. Maar dat dat zou vijf miljoen kosten, consta teerde de burgemeester. En dus kreeg de slopershamer zijn kans. r -: Dat scheelde Schiedam weer een toeristische attractie. kIIIwws Nederlandse eerste experiment met oppashuip voor familie van demen te bejaarden gaat in mei van start. De werving vrijwilligers verloopt echter nog moeizaam SCHIEDAM Hoewel zich nog maar weinig vrijwilligers hebben aange meld voor de oproepcentrale gaat het project toch vanaf mei draaien. Ver pleeghuis Driemaasstede verwacht met een intensieve werfcampagne voor die tijd nog wel een aantal mensen warm te kunnen krijgen voor de functie van vrij willige oppashuip. De oproepcentrale wordt opge zet om de partners en familieleden van thuiswonende, dementerende ouderen te ontlasten. In de meeste gevallen zijn de verzorgers met handen en voeten aan huis gebonden, aangezien deze groep niet alleen gelaten kan worden. Door een beroep te doen op de oppas- hulpen van de centrale kunnen de ver zorgers er van tijd tot tijd ook eens tus senuit.'-* „Het gaat soms om de simpelste dingen, waar men anders niet aan toe komt," zegt mevrouw L. van der Zwan, tijdelijk coördinatrice vrijwilligerswerk van Driemaasstede. „Denk aan het be zoeken van de kapper, een keertje al leen op verjaarsvisite of gewoon een dagje de stad in." Daarnaast hoopt men dat de demente ouderen door deze on dersteuning langer thuis kunnen blijven wor,<*n. Schiedam is de eerste gemeente In hetTand waar een dergelijke oproep centrale wordt opgezet Het is een geza menlijke onderneming van Driemaasste de, het Algemeen Maatschappelijk Werk Schiedam, de gemeente en de af deling ouderen van het RIAGG Nieuwe Waterweg Noord. Bij het RIAGG consta teerde men dat er behoefte was aan de ze vorm van hulp. Naar schatting wonen er in Schiedam nog zo'n 70 demente rende ouderen thuis. Alleen bejaarden die bij de geriatrische dienst van het RI AGG bekend zijn, komen voor hulp van de centrale in aanmerking. Tot nu toe hebben zich slechts vijf vrijwillige oppassers gemeld. Ge streefd wordt naar een aantal van tus sen de twintig en de dertig beschikbare krachten. „Het loopt nog niet overweldi gend, nee. Maar we hopen voor mei nog een aantal mensen aan te trekken. We gaan in ieder geval draaien," aidus me vrouw Van der Zwan. De vrijwilligers die zich bij Driemaasstede opgeven kunnen rekenen op uitgebreide ondersteuning. Er is door alle deelnemende instanties een begeleidingsgroep gevormd die de oppassers gaat voorlichten en opvan gen. Van der Zwan: „We laten de mensen van te voren zien waar ze mee te maken kunnen krijgen. Van de vrijwil ligers verwachten we dat ze over een zekere mate van zelfstandigheid be schikken en niet te jong zijn, hoewel jonge mensen met ervaring In dit werk ook welkom zijn." Wie belangstelling heeft voor vrijwilligerswerk bij de oproepcentrale kan contact opnemen met coördinatrice Van der Zwan, telefoon 4714022. SCHIEDAM Een gecompli ceerd ongeval heeft plaatsgevonden op de A20 bij de afslag naar het centrum van Schiedam. Een 18-jarige vrachtwa genchauffeur drukte een personenauto van de weg, die daardoor op de andere rijstrook, terecht kwam. De 33-jarige Rotterdamse botste daar tegen een te genligger en sloeg vervolgens drie keer over de kop. Bft ft ongedeerd uit haar wagen klimmen. De vrouw had alleen pijn in haar rug en nek. Tegen de bestuurder van de vrachtwagen is proces-verbaal opge maakt. Een takelwagen moest eraan te pas komen om de wagens die bij het ongeluk betrokken waren, weg te sle pen. Het ongeval veroorzaakte een der tig minuten durende file tot Viaardingen. VLAARDINGEN - De Vlaar- dingse musea zetten vandaag en mor- j gen de deuren langer open dan nor- - maal. In het Muziekinformatie- en docu mentatiecentrum Ton Stolk is een expo sitie te zien over 'de viool in de prent kunst'. Bij voldoende belangstelling zal er zowel zaterdag als zondag om 14.00 -. uur .een rondleiding van een uur worden gehouden langs de permanente uitstal ling antieke, exotische en folkloristische muziekinstrumenten. Het museum aan de Westhavenkade 45 is op beide da gen geopend van 14.00 tot 17.00 uur. Ook het ernaast gelegen Visserij- museum op de Westhavenkade 53, is tij dens het weekend gratis toegankelijk van 10.00 tot 17.00 uur. Tijdens de twee vrije dagen zullen er enkele activiteiten plaatsvinden. Twee kunstenaars teke nen doorlopend verschillende objecten die in het museum te vinden zijn. Enkele dames van de kantklosvereniging Prik- kegat geven een demonstratie van hun kunnen. Ook is te zien hoe poppen wor den gemaakt en aangekleed met kle derdrachten. - Liefhebbers van scheepsmodel- bouw kunnen op zaterdag bij de heer Wijkstra terecht, die in het museum sta len schepen op schaal maakt. De heer Bergweg stopt z'n houten modellen in flessen. - K--*;' Gedurende beide dagen is de film te zien, die gemaakt werd van de laatste vlaggetjesdag in Viaardingen, eind jaren vijftig. fit f,7,50* bij.' Dy premie is gedurende 3 maanden ni« opvraagbaar. spaarbank Door Perry Menexis VLAARDINGEN - Je bent nooit te oud om ergens aan te beginnen. Joke van der Hoek (53), Koosje Vijlbrief (50), Mary van Hal (49) en Betsie van der Lin den (37), deden amper drie jaar geleden nog niet aan sport. Op een gegeven mo ment gooiden de vier, overigens volko men los van elkaar, alle schroom van zich af en begonnen met atletiek.-De lange afstand werd voor hun een uitda ging. Allen wilden ze weten of ze kon den presteren: hun grenzen steeds maar weer verleggen. En onder de be zielende leiding van hun trainer Jan Wielaart hebben zij nu al bereikt dat zij op de wat langere afstanden menig jon geling er 'finaal uitlopen'. Vandaag ko men de vier dames namens de AV For- tuna weer in actie: in Maassluis gaan ze de halve marathon lopen. „Het begon allemaal om eens te kijken wat ik nu kon presteren," bijt de nestrix van het gezelschapje de spits af. „Ik heb voor de langere afstand geko zen, omdat je als oudere niet meer mee kunt komen op de sprintnummers. Nu loop ik zes dagen in de week. Mijn leven is daar gewoon op ingesteld. Ik ben ge woon verslaafd aan het lopen gewor den." De groep knikt instemmend mee. Hoewel ze alle vier een partner hebben stuit hun 'loopwoede' zeker niet op weerstand bij de wederhelft. „Mijn man doet niet eens aan sport," zegt Betsie, die de jongste van de vier is. „Maar hij is erg enthousiast en leeft met mij mee. Hij komt altijd wel naar me kij ken als ik een wedstrijd loop. Dat geeft je weer een extra stimulans." De werking van trainer Jan Wie laart op zijn pupillen is volgens zijn pu pillen des te stimulerender. „Hij is over al en altijd te vinden," weet Koosje. Als wij in groepsverband met elkaar trainen geeft hij iedereen de optimale aandacht. Zeker ais je net begint en het nog knap moeilijk hebt." Waarop de vier vrolijk in koor roepen: „Ontspannen dames. Blij ven lachen, het gaat goed!" „Ik dacht eerst nog: 'Waar ben Ik aan begonnen'," vervolgt de vijftigjari ge. „Dan moet je het gewoon iedere keer proberen en met de steun van Jan is dat prima gelukt. Hij heeft ons ge leerd wat het Is om af te zien en te knokken. Maar dan wel op een fijne ma- nier, want ik kan me niet herinneren dat hij ons ooit heeft afgebeuld. En daarbij let hij vooral op je houding tijdens het lopen. Hij blijft constant hameren op de fouten die je maakt." „Jan leeft ook buiten de training om erg met de groep mee," vervolgt Betsie „Bij wedstrijden zie je hem steeds weer verschijnen en dan geeft hij altijd nuttige tips. Is dat niet nodig, dan maakt hij even een praatje met je. Dat is altijd wel fijn. Maar het mooiste is nog als iemand een goede tijd heeft gelo pen. Dan is hij vaak nog blijer dan de- - gene die de prestatie heeft geleverd. HIJ leeft er echt voor." „De goede sfeer In de groep is ook heel erg belangrijk," vindt Mary. „Wij trainen twee keer in de week met een groep van vijftien. De onderlinge steer is erg goed en er heerst een ge zonde rivaliteit binnen de ploeg. Zonder dat er ook maar een beetje afgunst te bespeuren valt. Ik denk dat wij dit zon der dat groepsverband zeker niet had den bereikt. Want zonder sfeer knap je gauw af." Hoewel het langdurig lopen knap eentonig lijkt, hebben de dames er alle plezier in. Joke daarover: „Het leukste is dat je oud bent, maar nog steeds je persoonlijk record aanzienlijk verbetert. Dat is voor Iedere atleet een enorme sti mulans. Net als dat er mensen staan te kijken die niet verwachten dat je op zo'n leeftijd nog kan lopen. WIJ moeten ons als ouderen dan ook steeds weer bewij- zen." Om tijdens wedstrijden goed voor de dag te komen, raden de dames unaniem aan regelmatig met prestatie lopen mee te doen. „Wij hadden wel eens iemand in de ploeg die de beste was maar nooit bij prestatielopen van de partij was," herinnert Mary zich. „Tij dens wedstrijden maakte ze er niets van. Dat komt omdat je meestal stlkner- veus wordt als je niet gewend bent om wedstrijden te lopen. En aan de drukte die daar omheen hangt." „Het helpt ook als je sameR met iemand loopt die met je wil praten," vult Joke haar ploeggenote aan. „Vorig jaar had ik een gezellige jongen naast me. Lekker een praatje maken tijdens het lopen. Dan vergeet je andere dingen zo als vermoeidheid en de tijd gaat sneller. Verder heeft het publiek langs de kant een stimulerende uitwerking. Het doet je wat. Zeker als je de finish nadert,' waar het helemaal een drukte van be lang is." Na de Westlandmarathon van zaterdag gaan de vier krasse dames on verdroten door. „Misschien komen wij over dertig jaar wel In het Gukmess Book of Records," schiet Joke spontaan In de lach. „Want al 2itten wij dan misschien in het bejaardentehuis, wij blijven ge woon lopen. Ontspannen, blijvenla- chend omdat het goed gaat." SCHIEDAM - Niet de compo nist maar een broeder is de naamgever van het Valeriuskoor, dat zondag een uitgestelde viering van zijn 25-jarige be staan heeft. De benoeming van broeder Valerius tot hoofd van de St. Jozef school aan de Nassaulaan, in augustus 1960, leidde direct tot de oprichting van het koor. Aanvankelijk was het een school- koor, wat uitsluitend bestond uit leerlin gen van deze r.k. jongensschool. Zeven jaar later kwamen er ouders en mede broeders van Valerius van het klooster aan de Waranda bij voor bas- en tenor partijen en nu zijn ook dames doorge drongen tot het in de inmiddels ge sloopte St. Liduinakerk (Frankelandse- kerk) aan de Nieuwe Haven groot ge worden koor. Naar oprichter broeder Valerius, die in 1968 uit Schiedam vertrok, werd het koor dus genoemd. Op zijn hoogte punt telde het honderd leden, maar ver dergaande ontkerkelijking en het weg vallen van banden met de scholen leid de tot een forse inkrimping. In 1973 be sloten Hans Keijzer en Wlm van der Steen het toen nog dertig leden tellende koor te gaan lelden. Ervaring hadden de goedwillende amateurs niet op dit ge bied, maar kennelijk hebben ze toch de goede toon gevonden, want nog steieds heeft het koor zo'n dertig leden.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1988 | | pagina 1