Peter van der Velden,
een autodealer
van 22 jaar
1
m
Natuurvrienden zijn ook handige jongens
Orkestrale 88: vuurwerk van begin tot eind
Theater Podium had
m
ma
Wm
ïOpdracht: een 'zware jongen' per week verkopen. Vader houdt de nieuwe MAN-VW-dealer in 's-Graveland in de gaten.
mm
HïltMï k&4ê%M
iSSftt MAém"
Zelfstandig
aterdag
gaat natuurcentrum
De Boshoek open.
Tientallen
verenigingen zullen
present zijn op de
feestelijke
manifestatie.
Dirigenten schieten met klappertjespistolen
Verzamelorkest van tweehonderd muzikanten met
twee zussen naast eikaar in verschillend uniform
Engels-Nederlandse band speelt 'postordermuziek';
partituren en cassettes vliegen over de Noordzee
-rv
$'ï- -
ïr,
rt&zm
W'\
Startend ondernemer Peter van der Velden jr voor een van de paradepaardjes uit zijn leverprogramma. Ais het mis-
gaat ligt het aan ons. want de kwaliteit van het product is heel erg goed.
SCHIEDAM Bijna een 'zware
jongen' per week moet junior verkopen,
dan redt hij het wel. „Tussen de veertig
en de vijftig per jaar. Dat is een mooi
aantal, want dan kan je werkplaats er
ook op draaien," taxeert Peter van der
Velden jr. Hij is pas 22 jaar, maar begint
deze week als 'jonge starter' de zater
dag geopende MAN-VW-garage P. van
der Velden Noord BV.
Het nieuwe bedrijf is gevestigd
aan de Calandstraat op industrieterrein
's-Graveland. Het levert vrachtwagens
van het Duits automerk. Het bekende
'VW-busje' met een laadvermogen van
500 kilo tot en met 50-tons zwaarge
wichten staan op het leveringsprogram
ma.
Een aantal valkuilen waar andere
beginnende ondernemers nogal eens
mee te maken krijgen zal Van der Vel
den jr. bespaard blijven. Zo zal hij in ho
ge mate kunnen profiteren van de vak
kennis, ervaring en het marktaandeel
die zijn vader sinds 1983 heeft opge
bouwd als dealer in Barendrecht. Het
waren in feite diens relaties uit de regio
Nieuwe Waterweg Noord die vroegen
om een dealervestiging in hun directe
omgeving.
Hoewel Var der Velden sr. alge
heel directeur van de onderneming
blijft, zal de Schiedamse vestiging als
zelfstandig bedrijf gaa'i draaien. Een
deel van het zevenkoppige personeel
kwam mee uit Barendrecht, een deel
werd nieuw aangetrokken. Er is vol-
5 doende kennis en ervaring in huis om
I s op eigen benen te kunnen staan, bena-
1 - drukken vader en zoon eenstemmig.
Na zijn VWO-opleiding studeerde
Peter twéé jaar economie en werkte hij
een jaar in het bedrijf van zijn vader.
Om het vak goed in de vingers te krij
gen, wil hij zich de komende tijd met "zo
veel mogelijk zaken in het bedrijf gaan
bemoeien. „Ik ga de administratie doen,
maar ook de indeling van het werk in de
werkplaats. Als het; goed gaat hoop ik
daar later mensen voor aan te' kunnen
nemen," zegt hij optimistisch.
Hij zal zich met name gaan be
wegen op de markt van de lichtere
vrachtwagens en busjes. Het wordt een
van Peters taken om zich daar 'tussen
te wringen'. Er is volgens hem voldoen
de klandizie. Junior. „Er zitten in Rijn
mond - Noord veel eigen vervoerders
die gebruik maken van dat soort wa
gentjes, daar gaan we ons speciaal op
richten. Landelijk zit ons dealernet op
een marktaandeel van 10 percent, het
streven is door te stoten naar 14 per
cent. Die groei zal uiteraard bij de con
currentie weggekaapt moeten worden."
Uiteindelijk zal het niveau van de
service-verlening doorslaggevend zijn
voor het al dan niet overleven van de
nieuwe vestiging. „Dat is essentieel in
de vrachtwagenbranche," zegt Peter,
die weet wat er van hem verwacht
wordt: „Als het misgaat ligt het aan ons,
want de kwaliteit van het product is heel
erg goed."
Volgens zijn vader is Peter h6t
type ondernemer dat ai zijn beslissingen
zeer weloverwogen neemt. Hoewel seni
or alle vertrouwen heeft in de capacitei
ten van zijn zoon zal hij toch vooral de
eerste tijd een oogje in het zeil blijven
houden. „Want laten we wel zijn: het
blijft moeilijk om met 22 jaar overwicht
te hebben op je personeel, op ervaren
verkopers en monteurs. Dat is iets dat
je in een paar jaar op moet bouwen,"
aldus de directeur.
;.-»v
-0
Tv
I
1
I
I
r' SCHIEDAM De leden van de
Vereniging, voor Veldbiologie (KNNV),
afdeling Waterweg Noord, leggen de
laatste .hand aan de verbouwing van
hun nieuwe: onderkomen, het natuur-
centrum Dé Boshoek aan de Chur-
chillweg. Na 2,5 jaar timmeren en
schilderen is het einde in zicht. Zater
dag wordt het officieel geopend. Daar
voor is een uitgebreid programma sa
mengesteld met activiteiten van aller
lei natuur- en milieuverenigingen.
1 'De nieuwe behuizing was nood
zakelijk, want zó zegt voom'tter W.
van de Schalie: De vereniging voor
veldbiologie is de laatste jaren uit
haar jasje gegroeid." Momenteel telt
zij driehonderd leden.
Vooral door het organiseren
van allerlei cursussen, als het leren
determineren van schelpen of planten,
heeft de natuurvereniging aan belang
stelling gewonnen. Daarnaast is de
vereniging haar activiteiten meer op
de jeugd gaan afstemmen. „En met
goed resultaat," aldus Van de Schalie.
„Vroeger waren we een vergrijzende
vereniging.: Nu vindt je,jóng;en oud 't
onder onze leden."
De vereniging kreeg het nieuwe
onderkomen, een oud schoolgebouw,
al enkele jaren geleden ter beschik
king van de gemeente. Het gebouw
verkeerde echter, in. een dergelijke
slechte staat dat.een grondige op
knapbeurt nodig was. Van de Schalie:
„Het dak was zo lek als een zeef. We
hebben zelfs een aquarium moeten in
zetten om het water op een bepaalde
plek op te kunnen vangen.".:-
Geld om het gebouw te laten,
verbouwen was er niet Maar gelukkig
bleek dat natuurvrienden ook handige
jongens zijn. Met financiële en mate
riële steun van de gemeente (Schie
dam heeft een natuurvriendelijk colle
ge volgens Van de Schalie), enkele
bedrijven uit de regio en instellingen
als Grasduinen en het Wereld Natuur-
fonds hebben de vrijwilligers het kar
wei in 2,5 jaar geklaard.
De blikvanger van het natuur-
centrum is een biotopisch ingericht
diorama. Een enorme plantenbak lijkt
het, waarin de opgezette dieren, die in
het gebied Waterweg Noord voorko
men, te zien zijn in hun natuurlijke
omgeving. De wanden achter de 'bak'
zijn met 'idyllische taferelen beschil-
derd. Het diorama laat zien dat ook in
ons verstedelijkte gebied bijzondere
diersoorten voorkomen, zoals bosuil,"
roerdomp en torenvalk. -
Verder heeft de vereniging één
schoollokaal - is cursusruim
te,er is een vergaderruimte, een druk—
kerijtje en een filmzaal waar in-.dejoe-i
komst regelmatig natuurfilms zullen
worden vertoond. Ook voor het oude
schoolplein hebben de natuurvrienden
nog plannen. Van !de Schalie: „Daar
moet een mooie natuurtuin komen,?
ook. weer biotopisch ingericht met vo
gels- en vlindervriendeiijke planten en
struiken."
De opening van het natuurcen
trum De Boshoek aan de Churchiilweg
in Schiedam, wordt een feestelijke
aangelegenheid van de Vereniging
voor Veldbiologie. Natuurbeschermers
met verschillende specialiteiten ko
men dan samen. Nico de Haan van de
Nederlandse Vereniging tot Bescher
ming van Vogels en burgemeester R.
Scheeres van Schiedam planten zater
dag om 11 uur een bijzondere boom,
waarmee het natuurcentrum ^officieel
wordt geopend. De hele verdere dag
zijn er in en rondom De Boshoek ver
schillende activiteiten voor de hele fa
milie.
Het feestprogramma biedt een
grote natuurmanifestatie met tiental-
*-len s-natuur-ü en< -milieuverenigingen,
waaronder de Nederlandse Vlinder
stichting, Vogelbeschermingen Na
tuurmonumenten. Ouders en kinderen
kunnen meedoen aan een fietspuzzel-
l tocht door,Midden-Delfland,over een
afstand van'15: kilometer. Hét puzzel-
boekje dat de deelnemers meekrijgen
verstrekt eveneeens informatie over
flora en fauna in dit gebied. Kosten
voor deelname bedrr^en één gulden.
Voor wandelaars is er een educatieve
wandeling in de polder uitgezet. Ver
der zijn er ondermeer demonstraties
geitekaasbereiding en van een kaar
senmaker, een natuurkwis, een wed
strijd ballons oplaten voor kinderen en
er worden diverse films en diaseries
van het Wereld Natuurfonds vertoond.
Het feest duurt tot 17.00 uur.
i
i
SCHIEDAM - Alle leden van het
orkest zijn getooid met een fiks model
'cowboyhoed en zowel voor als na de
country western potpourri vuurt diri
gent Ton Lansbergen een paar geduch
te salvo's af met zijn klappertjespistool.
Het ontbreekt er nog net aan dat het
Rawhide-thema wordt ingezet, maar dat
komt misschien volgend jaar wel.
v Van de vorige Orkestrales was
bekend dat ze altijd eindigden met
vuurwerk, maar voor Lansbergen en zijn
harmonie Ambrosius kon het betere
showwerk kennelijk niet vroeg genoeg
bégipnen. En geef de muzikale stunters
eéns. ongelijk. Kort daarvoor immers
hadden de vier aanwezige harmonieor
kesten de toon al gezet, toen ij even
een-voorproefje gaven van het mam
moetorkest dat zij na de pauze zouden
vormen. Met donderend geweld open
den de ruim 200 muzikanten in de Mar
griethal zaterdagavond de vierde Orke-
jstirljë 'tn successie. Het themaatje dat
als ouverture diende zou makkelijk heb-
:pen kunnen dienen als inleiding van een
Amerikaanse jaren vijftig-film van Para
mount of 20th Century Fox. Het was een
'spektakelstuk.
f rf' Ruim 550 bezoekers waren dit
[teer naar de Margriethal getogen om
'getuige te zijn van het muziekfestijn, dat
'niét meer weg te denken is uit het
Schiedamse muziekleven. Vijf verschil-
lende muziekverenigingen verleenden
hup medewerking. Behalve St Ambrosl-
-iis. waren dat de harmonieorkesten Wil-
[fon Fijenoord, Harpe Davids en Sint
Radboud. Daarnaast gaf ook het Man-
Spline gezelschap ONI (Ontspanning na
t «spanning, de oudste dub van het
i land) acte de presence,
t f - „Het traditionele marsje (bekend
JÉte hoempa-pa muziek) wordt nauwe-
Sjks nog gespeeld," had de organisatie,
ïiet Algemeen Muziek Overleg Schie-'
J Jpam, van te voren nog laten weten. De
i «orkesten bewezen het zaterdagavond
jliit en ten treure door het publiek een
l «zeer uiteenlopende muziekkeuze voor té"
(Schotelen in de twintig minuten waarin
St Ambrosius beet de spits ai in de Margrietbal: 200 muzikanten, 550 bezoekers.
ze zich, elk afzonderlijk, mochten pre
senteren.
Filmmuziek en volksdeuntjes,
musicalstukken en gewijde muziek, ope
ra en klassiek van licht tot zwaar: het
was er allemaal. In volume variërend
van subtiele, zachte solostemmen tot
volledige orkaansterkte. Het waren de
snarenspelers van ONI die even ten on
der leken te gaan in het geweld. Toen
het publiek bij een zeer bekend num
mer enthousiast inviel met handgeklap
was er terstond niets meer van het ge
zelschap zelf te horen. (Jlings verstom
de daarop het blijk van bijval.
In de pauze veel geren en ge
draaf om alles goed op te stellen voor
datgene waar iedereen op heeft zitten
wachten: het optreden van het ruim
200-koppige verzamelorkest, dat zich-
met drie repetities heeft voorbereid. De
14-jarige Gisèle Rottier van Wilton Fij
enoord heeft zich ruim op tijd achter
haar pauken opgesteld. Haar een jaar
oudere zus Monique is ook al van de
partij, maar is opmerkelijk genoeg ge
stoken in het beige-bruin van Harpe Da
vids. „We zitten allebei bij de vereniging
die we zelf het leukst vinden," leggen
de dames uit. Veel maakt het trouwens
niet uit, vinden ze, want de samenwer
king Is toch 'hardstikke leuk' en de on
derlinge sfeer tussen de orkesten erg
goed.
Slagwerker Mark Strampraad
(18) van Harpe Davids krijgt gereg> id
kippevel van het spelen met zo'n grote
club. „Het voordeel is wel dat als je een
paar foutjes nu.'kt het publiek dat niet
zo gauw merkt," 'cht hij. Aan de ande
re kant is het weet 'astig om onder een
vreecie dirigent te spelen. „Het kan
wel, ais ie maar duidelijk .slaat," vindt
Gisèle.
Inmiddels loopt de nestor van
het orkest, de 82-jarige Guus Berger
van Wilton Fijenoord, naarstig naar zijn
spullen te zoeken. Buitengewoon goed
ging het tot nu toe, zegt de bejaarde tu
ba-speler, buitengewoon goed. Of ie ze
nuwachtig is? „Pén je nou helemaal be
sode...? Ik ben al 68 jaar muzikant. Kijk
m'n volume is niet meer 100 percent,
maar er zitten hier zat lui die de hoge q
niet meer halen, dus wat geeft dat?" En
de prestaties van de andere orkesten?
"Oh, heel leuk hoor, heel aardig. Maar
waar is me lessenaar nou? Dat ding Is
echt gepikt!". Een moordavond is het,
vindt Guus, zonder meer. „Als het kan
ga ik door tot mijn 85ste, dat is mooi af
gerond." En daarna dan? „Ja, als het
kan dan nog maar wat langer, hè. Oh
kijk, daar is me standaard."
Orkestleiders Ton Lansbergen en
Cees Kramer dirigeren voor de gelegen
heid vanaf een erepodium met een gro
te 1 erop geschilderd, want per slot van
rekening is en blijft de 'concertzaal' een
sporthal, zij het eentje waarvan de
akoestiek lang niet tegenvalt.
Moeiteloos krijgt het reuzeor
kest, de verschillende uniformen nu kris
kras dooreen, de handen op elkaar met
de vier spektakelstukken die men heeft
ingestudeerd. Slechts een toeschouwer
lijkt niet tevreden. „Papal" schreeuwt
een klagerige peuter luid een duidelijk
door de zaal in een lange rust tussen
twee volume-uitbarstingen In. Het ge
lach dat daarna opstijgt is tekenend
voor de gemoedelijke sfeer.
De Ziekenomroep Schiedam
heeft opnamen gemaakt van de Orke
strale 1988. Deze opnamen worden
aanstaande donderdagavond uitgezon
den tussen 20.00 en 22.00 uur en zijn te
beluisteren via de kabel op 94.1 Mhz op
de FM-band.
3e Brits-Nederlandse band The Relatives met Kees Meijlink (trombone). Wil
lem. Jan Droog (piano en synthesizer). Mare Hadley (altsax) en bassist en
zanger Jack Monck. Op de foto entbreekt drummer Gert van Seters.
doen was snel geboren. Jack vroeg zijn
vriend Mare, een beroepsmuzikant met
een lange staat van dienst, om mee te
doen. Willem Jan interesseerde plaats
genoot Kees Meijlink (35, trombone) en
Maassluizer Gert van Seters (30,
drums), voor het plan.
Mare: „Jack en ik spelen al heel
lar.g met elkaar, de Hollanders ook en
dat merk je. Ik heb dan ook helemaal
niet het gevoel om in een nieuwe,
vreemde band te spelen. We vormen
door die gemeenschaprelijke achter
grond nu al een heel goede eenheid, we
hebben een duidelijke, stevige identiteit.
Vandaar ook onze naam: The Relatives,
de verwanten, de familieleden. We zijn
aan beide zijden van het kanaal met de
zelfde dingen bezig."
De barbeden nop' ..un mu
ziek, allemaal eigen P" cities, zowel
songs als instrumentale nummers, een
vorm van 'fusion-music': een mengeling
van diverse stijlen. „Pop, jazz, funk, la-
tin, tango, salsa, afro, calypso," somt
Kees op. „Maar verder eigenlijk alles
wat leuk is. Laten we het er maar op
houden dat we uiteindelijk toch een 'ei
gen' geluid hebben." Mare: „Ik heb al
thans nog nooit muziek gehoord die in
te verte leek op wat Willem Jan
rnaakt."
A In januari kwam de formatie voor
het eerst drie dagen bij elkaar en nam
een demo-tape op, die alom lovend ont
vangen werd door de kenners. Vanuit
hét clubcircuit kreeg het vijftal diverse
aanbiedingen om te komen spelen. Op
timisme derhalve bij de groepsleden
over de toekomst van de band. Voor
zichtig speculeert men over een plaat
opname voor een klein label en even
voorzichtig kijkt men al over de lands
grenzen heen.
Kees: „Het voordeel van spelen
In een internationale band is dat je met
een internationale contacten hebt, voor
al ook omdat we alle vijf al lang mee
draaien in he< wereldje. Als we. willen
kunnen we wel terecht in Duitsland, En
geland, Frankrijk en België. Maar dat
komt later pas."
Op het continent staat men trou
wens meer open voor de muziek die The
Relatives maken, wéét Mare: „Wij com
bineren stijlen uit alw werelddelen, stij
len die op het vasteland in de belang
stelling staan, maar in Engeland niet.
Daar is men toch altijd meer op de ei
gen cultuur gericht, ik heb met andere
bands in het verleden ervaren dat je
hier eerder een geïnteresseerd publiek
vindt."
Deze zomer gaande 'Hollanders'
naar Londen om een opname te maken
en pas in september weer wil de groep
een paar weken intensief concerten
gaan geven in ons land. De twee optre
dens in Schiedam en Maassluis waren
dus voorlopig het laatste wat Nederland
van The Relatives te zien heeft gekre
gen. Een live-optreden voor Radio Rijn
mond maandag moest de band afslaan,
omdat Marc en Jack die dag weer op
de boot naar Engeland moesten. Mare,
serieus: „Maar ik was toch niet zo wiid
enthousiast over dat aanbod. We moch
ten daar een uur vullen zonder er een
cent voor te vangen, dat is wel tegen de
voorschriften van mijn vakbond."
SCHIEDAM Somm'ge bands
slagen er nooit in om uit de oefenruimte
té komen, zo niet echter The Relatives.
Na twee dagen spelen namen ze een
demotape op en drie repetities later be
klom de groep onvervaard de bühne.
Het Schiedamse theatercafé Podium
siè béeefde vrijdagavond die wereldpre-
rnère en zaterdag" was het Brits-Neder-
iandse vijftal te zien in het Maassluise
jongerencentrum Dug Out. Pas in sep
tember volgen nieuwe optredens.
Geen jeugdige overmoed, want
zo jong zijn ze niet meer. Eerder een
kwestie van e> varing en strakke discipli
ne, leggen de bandleden uit. Dat laatste
zal ook wel moeten aangezien saxofo
nist Mare Hadley (30) en zanger/bassist
Jack Monck (38) in Londen wonen en zo
af en toe maar eens de oversteek naar
het continent, door hen steevast aange
duid als 'Europe', kunnen maken.
Het blijkt voor de beide Engelsen
geen probleem te zijn om er naast een
'drukke baan en de Londonse groep
waar ze beiden in spelen ook nog een
bandje in Nederland op na te houden.
De strategie van het internationale ge
zelschap is om een paar keer per jaar
enige tijd bij elkaar te kernen en zich
dan „24 uur per dag" volledig op de
muziek te concentreren: repetities, op
names en optrecens.
Jack: „Maar in de tussentijd zit
ten we niet stil. Over de Noordzee vindt
een druk postaal verkeer plaats tussen
ons en de Hollanders. Er worden einde
loos partituren en cassettes heen en
weer gestuurd. Als we elkaar dan weer
ontmoeten weten we perfect waar we
mee bezig zijn en kunnen we gericht
aan de slag."
Efficiëntie voorop dus, en die op
merkelijke werkwijze bevalt uitstekend,
vertelt toetsenist Willem Jan Droog (34),
samen met de Britten verantwoordelijk
voor de composities van The Relatives.
„Ik zet mijn pianostukken op de band,
met begeleiding van drumcomputer en
synthesizer, en stuur dat op naar Jack.
Die maakt er teksten bij, zingt ze in en
stuurt het terug. Voor mij is het dan al
tijd weer een enorme verrassing om te
horen wat hij ervan gemaakt heeft. Zo
komt een deel van ons repertoire tot
stand." -/'"It,
Voor wie het muziekweretdje in
het Rijnmondgebied een beetje kent, is
de Brits-Hollandse samenwerking geen
verrassing. Al vanaf het eind van de ja
ren zestig bestaan er goede contacten
tussen muzikanten uit deze regio en een
groot aantal van hun Engelse collega's,
van wie enkelen zich zelfs hier vestig
den. Toen architect Droog vorig jaar zo
mer in Londen werkte was het dan ook
geen probleem om via muziekvrienden
onderdak te vinden: bij Jack dus, die
eerder samenspeelde met grootheden
als Phil Steve Miller, Lol Coxnil, Fred
Frith, Geoff Leigh en David Thomas.
Willem Jan: „We begonnen zo af
en toe na het werk 's avonds wat te
spefen samen en kwamen er achter dat
onze compositiesén ideeën op een ver
bluffende manier op een lijn zaten. Niei
zo vreemd eigenlijk, gezien het feit dat
we jarenlang zijn geïnspireerd door de
zelfde bronnen en wederzijdse vrien
den."
Het idee om samen iets te gaan