Peter van der Velden, een autodealer van 22 jaar 1 m Natuurvrienden zijn ook handige jongens Orkestrale 88: vuurwerk van begin tot eind Theater Podium had m ma Wm ïOpdracht: een 'zware jongen' per week verkopen. Vader houdt de nieuwe MAN-VW-dealer in 's-Graveland in de gaten. mm HïltMï k&4ê%M iSSftt MAém" Zelfstandig aterdag gaat natuurcentrum De Boshoek open. Tientallen verenigingen zullen present zijn op de feestelijke manifestatie. Dirigenten schieten met klappertjespistolen Verzamelorkest van tweehonderd muzikanten met twee zussen naast eikaar in verschillend uniform Engels-Nederlandse band speelt 'postordermuziek'; partituren en cassettes vliegen over de Noordzee -rv $'ï- - ïr, rt&zm W'\ Startend ondernemer Peter van der Velden jr voor een van de paradepaardjes uit zijn leverprogramma. Ais het mis- gaat ligt het aan ons. want de kwaliteit van het product is heel erg goed. SCHIEDAM Bijna een 'zware jongen' per week moet junior verkopen, dan redt hij het wel. „Tussen de veertig en de vijftig per jaar. Dat is een mooi aantal, want dan kan je werkplaats er ook op draaien," taxeert Peter van der Velden jr. Hij is pas 22 jaar, maar begint deze week als 'jonge starter' de zater dag geopende MAN-VW-garage P. van der Velden Noord BV. Het nieuwe bedrijf is gevestigd aan de Calandstraat op industrieterrein 's-Graveland. Het levert vrachtwagens van het Duits automerk. Het bekende 'VW-busje' met een laadvermogen van 500 kilo tot en met 50-tons zwaarge wichten staan op het leveringsprogram ma. Een aantal valkuilen waar andere beginnende ondernemers nogal eens mee te maken krijgen zal Van der Vel den jr. bespaard blijven. Zo zal hij in ho ge mate kunnen profiteren van de vak kennis, ervaring en het marktaandeel die zijn vader sinds 1983 heeft opge bouwd als dealer in Barendrecht. Het waren in feite diens relaties uit de regio Nieuwe Waterweg Noord die vroegen om een dealervestiging in hun directe omgeving. Hoewel Var der Velden sr. alge heel directeur van de onderneming blijft, zal de Schiedamse vestiging als zelfstandig bedrijf gaa'i draaien. Een deel van het zevenkoppige personeel kwam mee uit Barendrecht, een deel werd nieuw aangetrokken. Er is vol- 5 doende kennis en ervaring in huis om I s op eigen benen te kunnen staan, bena- 1 - drukken vader en zoon eenstemmig. Na zijn VWO-opleiding studeerde Peter twéé jaar economie en werkte hij een jaar in het bedrijf van zijn vader. Om het vak goed in de vingers te krij gen, wil hij zich de komende tijd met "zo veel mogelijk zaken in het bedrijf gaan bemoeien. „Ik ga de administratie doen, maar ook de indeling van het werk in de werkplaats. Als het; goed gaat hoop ik daar later mensen voor aan te' kunnen nemen," zegt hij optimistisch. Hij zal zich met name gaan be wegen op de markt van de lichtere vrachtwagens en busjes. Het wordt een van Peters taken om zich daar 'tussen te wringen'. Er is volgens hem voldoen de klandizie. Junior. „Er zitten in Rijn mond - Noord veel eigen vervoerders die gebruik maken van dat soort wa gentjes, daar gaan we ons speciaal op richten. Landelijk zit ons dealernet op een marktaandeel van 10 percent, het streven is door te stoten naar 14 per cent. Die groei zal uiteraard bij de con currentie weggekaapt moeten worden." Uiteindelijk zal het niveau van de service-verlening doorslaggevend zijn voor het al dan niet overleven van de nieuwe vestiging. „Dat is essentieel in de vrachtwagenbranche," zegt Peter, die weet wat er van hem verwacht wordt: „Als het misgaat ligt het aan ons, want de kwaliteit van het product is heel erg goed." Volgens zijn vader is Peter h6t type ondernemer dat ai zijn beslissingen zeer weloverwogen neemt. Hoewel seni or alle vertrouwen heeft in de capacitei ten van zijn zoon zal hij toch vooral de eerste tijd een oogje in het zeil blijven houden. „Want laten we wel zijn: het blijft moeilijk om met 22 jaar overwicht te hebben op je personeel, op ervaren verkopers en monteurs. Dat is iets dat je in een paar jaar op moet bouwen," aldus de directeur. ;.-»v -0 Tv I 1 I I r' SCHIEDAM De leden van de Vereniging, voor Veldbiologie (KNNV), afdeling Waterweg Noord, leggen de laatste .hand aan de verbouwing van hun nieuwe: onderkomen, het natuur- centrum Dé Boshoek aan de Chur- chillweg. Na 2,5 jaar timmeren en schilderen is het einde in zicht. Zater dag wordt het officieel geopend. Daar voor is een uitgebreid programma sa mengesteld met activiteiten van aller lei natuur- en milieuverenigingen. 1 'De nieuwe behuizing was nood zakelijk, want zó zegt voom'tter W. van de Schalie: De vereniging voor veldbiologie is de laatste jaren uit haar jasje gegroeid." Momenteel telt zij driehonderd leden. Vooral door het organiseren van allerlei cursussen, als het leren determineren van schelpen of planten, heeft de natuurvereniging aan belang stelling gewonnen. Daarnaast is de vereniging haar activiteiten meer op de jeugd gaan afstemmen. „En met goed resultaat," aldus Van de Schalie. „Vroeger waren we een vergrijzende vereniging.: Nu vindt je,jóng;en oud 't onder onze leden." De vereniging kreeg het nieuwe onderkomen, een oud schoolgebouw, al enkele jaren geleden ter beschik king van de gemeente. Het gebouw verkeerde echter, in. een dergelijke slechte staat dat.een grondige op knapbeurt nodig was. Van de Schalie: „Het dak was zo lek als een zeef. We hebben zelfs een aquarium moeten in zetten om het water op een bepaalde plek op te kunnen vangen.".:- Geld om het gebouw te laten, verbouwen was er niet Maar gelukkig bleek dat natuurvrienden ook handige jongens zijn. Met financiële en mate riële steun van de gemeente (Schie dam heeft een natuurvriendelijk colle ge volgens Van de Schalie), enkele bedrijven uit de regio en instellingen als Grasduinen en het Wereld Natuur- fonds hebben de vrijwilligers het kar wei in 2,5 jaar geklaard. De blikvanger van het natuur- centrum is een biotopisch ingericht diorama. Een enorme plantenbak lijkt het, waarin de opgezette dieren, die in het gebied Waterweg Noord voorko men, te zien zijn in hun natuurlijke omgeving. De wanden achter de 'bak' zijn met 'idyllische taferelen beschil- derd. Het diorama laat zien dat ook in ons verstedelijkte gebied bijzondere diersoorten voorkomen, zoals bosuil," roerdomp en torenvalk. - Verder heeft de vereniging één schoollokaal - is cursusruim te,er is een vergaderruimte, een druk— kerijtje en een filmzaal waar in-.dejoe-i komst regelmatig natuurfilms zullen worden vertoond. Ook voor het oude schoolplein hebben de natuurvrienden nog plannen. Van !de Schalie: „Daar moet een mooie natuurtuin komen,? ook. weer biotopisch ingericht met vo gels- en vlindervriendeiijke planten en struiken." De opening van het natuurcen trum De Boshoek aan de Churchiilweg in Schiedam, wordt een feestelijke aangelegenheid van de Vereniging voor Veldbiologie. Natuurbeschermers met verschillende specialiteiten ko men dan samen. Nico de Haan van de Nederlandse Vereniging tot Bescher ming van Vogels en burgemeester R. Scheeres van Schiedam planten zater dag om 11 uur een bijzondere boom, waarmee het natuurcentrum ^officieel wordt geopend. De hele verdere dag zijn er in en rondom De Boshoek ver schillende activiteiten voor de hele fa milie. Het feestprogramma biedt een grote natuurmanifestatie met tiental- *-len s-natuur-ü en< -milieuverenigingen, waaronder de Nederlandse Vlinder stichting, Vogelbeschermingen Na tuurmonumenten. Ouders en kinderen kunnen meedoen aan een fietspuzzel- l tocht door,Midden-Delfland,over een afstand van'15: kilometer. Hét puzzel- boekje dat de deelnemers meekrijgen verstrekt eveneeens informatie over flora en fauna in dit gebied. Kosten voor deelname bedrr^en één gulden. Voor wandelaars is er een educatieve wandeling in de polder uitgezet. Ver der zijn er ondermeer demonstraties geitekaasbereiding en van een kaar senmaker, een natuurkwis, een wed strijd ballons oplaten voor kinderen en er worden diverse films en diaseries van het Wereld Natuurfonds vertoond. Het feest duurt tot 17.00 uur. i i SCHIEDAM - Alle leden van het orkest zijn getooid met een fiks model 'cowboyhoed en zowel voor als na de country western potpourri vuurt diri gent Ton Lansbergen een paar geduch te salvo's af met zijn klappertjespistool. Het ontbreekt er nog net aan dat het Rawhide-thema wordt ingezet, maar dat komt misschien volgend jaar wel. v Van de vorige Orkestrales was bekend dat ze altijd eindigden met vuurwerk, maar voor Lansbergen en zijn harmonie Ambrosius kon het betere showwerk kennelijk niet vroeg genoeg bégipnen. En geef de muzikale stunters eéns. ongelijk. Kort daarvoor immers hadden de vier aanwezige harmonieor kesten de toon al gezet, toen ij even een-voorproefje gaven van het mam moetorkest dat zij na de pauze zouden vormen. Met donderend geweld open den de ruim 200 muzikanten in de Mar griethal zaterdagavond de vierde Orke- jstirljë 'tn successie. Het themaatje dat als ouverture diende zou makkelijk heb- :pen kunnen dienen als inleiding van een Amerikaanse jaren vijftig-film van Para mount of 20th Century Fox. Het was een 'spektakelstuk. f rf' Ruim 550 bezoekers waren dit [teer naar de Margriethal getogen om 'getuige te zijn van het muziekfestijn, dat 'niét meer weg te denken is uit het Schiedamse muziekleven. Vijf verschil- lende muziekverenigingen verleenden hup medewerking. Behalve St Ambrosl- -iis. waren dat de harmonieorkesten Wil- [fon Fijenoord, Harpe Davids en Sint Radboud. Daarnaast gaf ook het Man- Spline gezelschap ONI (Ontspanning na t «spanning, de oudste dub van het i land) acte de presence, t f - „Het traditionele marsje (bekend JÉte hoempa-pa muziek) wordt nauwe- Sjks nog gespeeld," had de organisatie, ïiet Algemeen Muziek Overleg Schie-' J Jpam, van te voren nog laten weten. De i «orkesten bewezen het zaterdagavond jliit en ten treure door het publiek een l «zeer uiteenlopende muziekkeuze voor té" (Schotelen in de twintig minuten waarin St Ambrosius beet de spits ai in de Margrietbal: 200 muzikanten, 550 bezoekers. ze zich, elk afzonderlijk, mochten pre senteren. Filmmuziek en volksdeuntjes, musicalstukken en gewijde muziek, ope ra en klassiek van licht tot zwaar: het was er allemaal. In volume variërend van subtiele, zachte solostemmen tot volledige orkaansterkte. Het waren de snarenspelers van ONI die even ten on der leken te gaan in het geweld. Toen het publiek bij een zeer bekend num mer enthousiast inviel met handgeklap was er terstond niets meer van het ge zelschap zelf te horen. (Jlings verstom de daarop het blijk van bijval. In de pauze veel geren en ge draaf om alles goed op te stellen voor datgene waar iedereen op heeft zitten wachten: het optreden van het ruim 200-koppige verzamelorkest, dat zich- met drie repetities heeft voorbereid. De 14-jarige Gisèle Rottier van Wilton Fij enoord heeft zich ruim op tijd achter haar pauken opgesteld. Haar een jaar oudere zus Monique is ook al van de partij, maar is opmerkelijk genoeg ge stoken in het beige-bruin van Harpe Da vids. „We zitten allebei bij de vereniging die we zelf het leukst vinden," leggen de dames uit. Veel maakt het trouwens niet uit, vinden ze, want de samenwer king Is toch 'hardstikke leuk' en de on derlinge sfeer tussen de orkesten erg goed. Slagwerker Mark Strampraad (18) van Harpe Davids krijgt gereg> id kippevel van het spelen met zo'n grote club. „Het voordeel is wel dat als je een paar foutjes nu.'kt het publiek dat niet zo gauw merkt," 'cht hij. Aan de ande re kant is het weet 'astig om onder een vreecie dirigent te spelen. „Het kan wel, ais ie maar duidelijk .slaat," vindt Gisèle. Inmiddels loopt de nestor van het orkest, de 82-jarige Guus Berger van Wilton Fijenoord, naarstig naar zijn spullen te zoeken. Buitengewoon goed ging het tot nu toe, zegt de bejaarde tu ba-speler, buitengewoon goed. Of ie ze nuwachtig is? „Pén je nou helemaal be sode...? Ik ben al 68 jaar muzikant. Kijk m'n volume is niet meer 100 percent, maar er zitten hier zat lui die de hoge q niet meer halen, dus wat geeft dat?" En de prestaties van de andere orkesten? "Oh, heel leuk hoor, heel aardig. Maar waar is me lessenaar nou? Dat ding Is echt gepikt!". Een moordavond is het, vindt Guus, zonder meer. „Als het kan ga ik door tot mijn 85ste, dat is mooi af gerond." En daarna dan? „Ja, als het kan dan nog maar wat langer, hè. Oh kijk, daar is me standaard." Orkestleiders Ton Lansbergen en Cees Kramer dirigeren voor de gelegen heid vanaf een erepodium met een gro te 1 erop geschilderd, want per slot van rekening is en blijft de 'concertzaal' een sporthal, zij het eentje waarvan de akoestiek lang niet tegenvalt. Moeiteloos krijgt het reuzeor kest, de verschillende uniformen nu kris kras dooreen, de handen op elkaar met de vier spektakelstukken die men heeft ingestudeerd. Slechts een toeschouwer lijkt niet tevreden. „Papal" schreeuwt een klagerige peuter luid een duidelijk door de zaal in een lange rust tussen twee volume-uitbarstingen In. Het ge lach dat daarna opstijgt is tekenend voor de gemoedelijke sfeer. De Ziekenomroep Schiedam heeft opnamen gemaakt van de Orke strale 1988. Deze opnamen worden aanstaande donderdagavond uitgezon den tussen 20.00 en 22.00 uur en zijn te beluisteren via de kabel op 94.1 Mhz op de FM-band. 3e Brits-Nederlandse band The Relatives met Kees Meijlink (trombone). Wil lem. Jan Droog (piano en synthesizer). Mare Hadley (altsax) en bassist en zanger Jack Monck. Op de foto entbreekt drummer Gert van Seters. doen was snel geboren. Jack vroeg zijn vriend Mare, een beroepsmuzikant met een lange staat van dienst, om mee te doen. Willem Jan interesseerde plaats genoot Kees Meijlink (35, trombone) en Maassluizer Gert van Seters (30, drums), voor het plan. Mare: „Jack en ik spelen al heel lar.g met elkaar, de Hollanders ook en dat merk je. Ik heb dan ook helemaal niet het gevoel om in een nieuwe, vreemde band te spelen. We vormen door die gemeenschaprelijke achter grond nu al een heel goede eenheid, we hebben een duidelijke, stevige identiteit. Vandaar ook onze naam: The Relatives, de verwanten, de familieleden. We zijn aan beide zijden van het kanaal met de zelfde dingen bezig." De barbeden nop' ..un mu ziek, allemaal eigen P" cities, zowel songs als instrumentale nummers, een vorm van 'fusion-music': een mengeling van diverse stijlen. „Pop, jazz, funk, la- tin, tango, salsa, afro, calypso," somt Kees op. „Maar verder eigenlijk alles wat leuk is. Laten we het er maar op houden dat we uiteindelijk toch een 'ei gen' geluid hebben." Mare: „Ik heb al thans nog nooit muziek gehoord die in te verte leek op wat Willem Jan rnaakt." A In januari kwam de formatie voor het eerst drie dagen bij elkaar en nam een demo-tape op, die alom lovend ont vangen werd door de kenners. Vanuit hét clubcircuit kreeg het vijftal diverse aanbiedingen om te komen spelen. Op timisme derhalve bij de groepsleden over de toekomst van de band. Voor zichtig speculeert men over een plaat opname voor een klein label en even voorzichtig kijkt men al over de lands grenzen heen. Kees: „Het voordeel van spelen In een internationale band is dat je met een internationale contacten hebt, voor al ook omdat we alle vijf al lang mee draaien in he< wereldje. Als we. willen kunnen we wel terecht in Duitsland, En geland, Frankrijk en België. Maar dat komt later pas." Op het continent staat men trou wens meer open voor de muziek die The Relatives maken, wéét Mare: „Wij com bineren stijlen uit alw werelddelen, stij len die op het vasteland in de belang stelling staan, maar in Engeland niet. Daar is men toch altijd meer op de ei gen cultuur gericht, ik heb met andere bands in het verleden ervaren dat je hier eerder een geïnteresseerd publiek vindt." Deze zomer gaande 'Hollanders' naar Londen om een opname te maken en pas in september weer wil de groep een paar weken intensief concerten gaan geven in ons land. De twee optre dens in Schiedam en Maassluis waren dus voorlopig het laatste wat Nederland van The Relatives te zien heeft gekre gen. Een live-optreden voor Radio Rijn mond maandag moest de band afslaan, omdat Marc en Jack die dag weer op de boot naar Engeland moesten. Mare, serieus: „Maar ik was toch niet zo wiid enthousiast over dat aanbod. We moch ten daar een uur vullen zonder er een cent voor te vangen, dat is wel tegen de voorschriften van mijn vakbond." SCHIEDAM Somm'ge bands slagen er nooit in om uit de oefenruimte té komen, zo niet echter The Relatives. Na twee dagen spelen namen ze een demotape op en drie repetities later be klom de groep onvervaard de bühne. Het Schiedamse theatercafé Podium siè béeefde vrijdagavond die wereldpre- rnère en zaterdag" was het Brits-Neder- iandse vijftal te zien in het Maassluise jongerencentrum Dug Out. Pas in sep tember volgen nieuwe optredens. Geen jeugdige overmoed, want zo jong zijn ze niet meer. Eerder een kwestie van e> varing en strakke discipli ne, leggen de bandleden uit. Dat laatste zal ook wel moeten aangezien saxofo nist Mare Hadley (30) en zanger/bassist Jack Monck (38) in Londen wonen en zo af en toe maar eens de oversteek naar het continent, door hen steevast aange duid als 'Europe', kunnen maken. Het blijkt voor de beide Engelsen geen probleem te zijn om er naast een 'drukke baan en de Londonse groep waar ze beiden in spelen ook nog een bandje in Nederland op na te houden. De strategie van het internationale ge zelschap is om een paar keer per jaar enige tijd bij elkaar te kernen en zich dan „24 uur per dag" volledig op de muziek te concentreren: repetities, op names en optrecens. Jack: „Maar in de tussentijd zit ten we niet stil. Over de Noordzee vindt een druk postaal verkeer plaats tussen ons en de Hollanders. Er worden einde loos partituren en cassettes heen en weer gestuurd. Als we elkaar dan weer ontmoeten weten we perfect waar we mee bezig zijn en kunnen we gericht aan de slag." Efficiëntie voorop dus, en die op merkelijke werkwijze bevalt uitstekend, vertelt toetsenist Willem Jan Droog (34), samen met de Britten verantwoordelijk voor de composities van The Relatives. „Ik zet mijn pianostukken op de band, met begeleiding van drumcomputer en synthesizer, en stuur dat op naar Jack. Die maakt er teksten bij, zingt ze in en stuurt het terug. Voor mij is het dan al tijd weer een enorme verrassing om te horen wat hij ervan gemaakt heeft. Zo komt een deel van ons repertoire tot stand." -/'"It, Voor wie het muziekweretdje in het Rijnmondgebied een beetje kent, is de Brits-Hollandse samenwerking geen verrassing. Al vanaf het eind van de ja ren zestig bestaan er goede contacten tussen muzikanten uit deze regio en een groot aantal van hun Engelse collega's, van wie enkelen zich zelfs hier vestig den. Toen architect Droog vorig jaar zo mer in Londen werkte was het dan ook geen probleem om via muziekvrienden onderdak te vinden: bij Jack dus, die eerder samenspeelde met grootheden als Phil Steve Miller, Lol Coxnil, Fred Frith, Geoff Leigh en David Thomas. Willem Jan: „We begonnen zo af en toe na het werk 's avonds wat te spefen samen en kwamen er achter dat onze compositiesén ideeën op een ver bluffende manier op een lijn zaten. Niei zo vreemd eigenlijk, gezien het feit dat we jarenlang zijn geïnspireerd door de zelfde bronnen en wederzijdse vrien den." Het idee om samen iets te gaan

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1988 | | pagina 1