is tëst-case
voor gemeente
Driemaashave ontvangt eerste patiënt
'Ikhebnooii de intentiegehad
van De Spil een Hilton te maken'
Deelraad wil greep
op winkelbestand
Het Vrije Volk SCHIEDAM
Wollig welzijnswereldje
wil duidelijker
produkt léveren
PAGINA 12
DtNSOAÖ 9 AUGUSTUS 1988
Het aankopen, verbeteren en weer
verkopen van zes woningen moet
verdere verpaupering in wijk
tegengaan. In heel Schiedam
komen 100 panden in aanmerking
Pietermannen
plagen baders
Vrachtwagen
betrokken bij
twee botsingen
Zomerbridge
intrek
'Rolschaatsers'
aangehouden
Messentrekker
aangehouden
ws
Café-Restaurant-Hotel De Spil, waar iedereen zichzelf kon zijn, gaat na 6$ jaar dicht,
v maar de laatste eigenaar wii nog zilveren jubileum vieren *7 47 »-
SCHIEDAM De gemeente
Schiedam gaat zes woningen aan de
Rotterdamsedijk aankopen om ze na
een grondige opknapbeurt tegen kost
prijs weer te verkopen. Het pian voor de
verbetering van de panden zal worden
opgesteld in overleg met de toekomsti
ge eigenaar-bewoners. Potentiële ko
pers kunnen zich bij de gemeente aan
melden.
Volgens wethouder Hans van
Kleef is de aankoopactie van de ge
meente een 'volstrekt experiment'. Ais
de proef slaagt Is het denkbaar dat men
in de toekomst vaker gebruik zal maken
van deze nieuwe wijze van woningver
betering. Zeker 100 woningen in de drie
oude wijken van de stad Oost, West
en Zuid lenen zich hiervoor, schat de
wethouder. „Als in al die gevallen bin
nen een paar jaar niets gebeurt trekken
zulke woningen hele blokken omlaag."
Aan de Rotterdamsedijk gaat het
om de panden 26 abc en 28 abc, die al
le in particulier eigendom waren. Voor
alle zes de woningen zijn al voorlopige
koopcontracten getekend. Het zijn drie
kamer portiek-appartementen: twee be
nedenwoningen met tuin en vier etage
woningen.
Een bouwkundig onderzoek le
verde op dat de kwaliteit van het blokje
goed was. Door achterstallig onderhoud
en leegstand dreigden de woningen
echter te verpauperen. Begin dit jaar
deponeerden buurtbewoners een stapel
handtekeningen op het bureau van de
wethouder. De omwonenden waren
bang voor brand, vandalisme en een
negatieve uitstraling naar de rest van de
wijk. Van Kleef: „ledereen weet dat
het er daar afgrijselijk uitziet, hoewel die
woningen absoluut geen krotten zijn. Ze
verkeren in prima staat. Je moet alleen
niet langer wachten. Omdat de eige
naars er geen geld voor hadden of niet
wilden, hebben we zelf het initiatief
maar genomen. Met een goede opknap
beurt moeten ze weer dertig tot veertig
jaar meekunnen."
Zodra de woningen definitief zijn
aangekocht zal een architect een verbe
terplan opstellen, dat zoveel mogelijk
tegemoetkomt aan de individuele ver
langens van de kopers. De gemeente wil
dit najaar al starten met de verbeter
werkzaamheden. Volgend voorjaar zou
den de panden dan al klaar kunnen zijn.
De verkoopprijs is op dit moment nog
niet bekend, maar zal uiteraard ook
sterk afhankelijk zijn van de aard en de
omvang van het verbeterpakket waar
voor men kiest.
Van Kleef: „Heel ruw geschat
denk ik dat het uiteindelijk tussen de
40.000 gulden en de 100.000 gulden uit
zal komen. Geen gloeiend dure huizen
dus, maar dat moet ook niet, want we
willen dat ze voor iedereen bereikbaar
zijn." De wethouder verwacht dat er wel
de nodige belangstelling zal bestaan
voor de verbeterde woningen. „Er zullen
na de renovatie toch interessante prij
zen uitrollen, omdat alles tegen kost
prijs gaat. Dus in ieder geval goedkoper
dan 't vergelijkbare aanbod op de
markt."Belangstellenden voor het pro
ject aan de Rotterdamsedijk kunnen
zich aanmelden bij H. van Sasse van
IJsselt, afdeling Openbare Werken van
de gemeentesecretarie, telefoon
4260500, toestel 278.
w&y, -J;
De eerste bezoekster van Driemaashave, mevrouw Van der Ster-Kramers, is ontvangen. Er is koffie met gebak voor haar.
MAASSLUIS Langzaam
schuifelde ze naar binnen en keek heel
nieuwsgierig om zich heen. Mevrouw
S.M. van der Ster-Kramers was gisteren
de eerste patiënt, die het nieuwe ver
pleeg- en reactiveringscentrum Drie
maashave in Maassluis binnentrad, De
heer A.Bakker, directeur behandel- en
zorgverlening, stond klaar om haar
vriendelijk te begroeten.
Driemaashave is, zoals de naam
al enigszins aangeeft, een zusje van
Driemassstede, het verpleeghuis in
Schiedam. De tweede vestiging van de
Stichting Verpleeghuizen Nieuwe Water
weg-Noord heeft ruimte voor 120 bed
den. Negentig psycho-geriatrische (de
mente) patiënten en dertig somatische
(lichamelijke) zieken kunnen er terecht.
„Wij gebruiken de moeilijke
woorden omdat vooral 'dement' zo'n
nare bijklank heeft." verklaart de direc
teur beheerszaken van de stichting, de
heer J.P. Hagenaars. Ook het woord re
activeringscentrum doet een beetje
vreemd aan. „Dit woord gebruiken we
omdat we hiermee aan willen geven dat
het er voor ons om gaat om de mensen
weer actief te krijgen. Het gaat hier
vooral om demente mensen. Wij willen
kijken hoe je de mensen weer zo aktief
mogelijk krijgt, hoe ze dus nog het
meest zelf kunnen doen. We doen dit
via allerlei simpele spelletjes."
Het 'nieuwe gebouw aan de
Stadsmolen in de Steendijkpolder ziet
er aan de buitenkant heel strak en mo
dern uit. Van binnen heeft het onderste
gedeelte vier afdelingen van 30 bedden.
Drie afdelingen voor mensen die de
ment zijn en een afdeling voor mensen
die langdurig ziek zijn.
Het nieuwe centrum was volgens
de heer Bakker echt nodig. „We hopen
dan ook dat we niet alleen binnen onze
muren hulp zullen verlenen maar ook
zeker daarbuiten. Ik denk hierbij aan
bejaarden die bijvoorbeeld hard thuis
hulp nodig hebben. Driemaashave is
dan ook zeker niet alleen bedoeld voor
Maassluis, het heeft ook een regio-func
tie. Het is daarom dan ook de bedoeling
dat wij nauw samen zullen werken met
verzorgingstehuizen in Vlaardmgen en
met andere organisaties die hulp verle
nen aan huis."
In oktober zullen alle afdelingen
van het nieuwe centrum ongeveer ge
vuld zijn. Ongetwijfeld zal het voor een
hoop bejaarden een opluchting zijn. Met
het oog op de aankomende vergrijzing
kan het centrum in de jaren negentig
ook nog verder uitgebreid worden tot
180 bedden. De investeringskosten die
tot nu toe gemaakt zijn bedragen 25
miljoen.
Van dit alies heeft mevrouw van
der Ster geen weet. Zij loopt gearmd
met een verpleger naar 'de huiskamer',
waar ze ter verwelkoming een kopje
koffie met gebak aangeboden krijgt. „Ik
kan nog heel goed zelf lopen hoor,"
zegt ze. „Maar een arm van een jonge
man is toch ook wel eens leuk," grapt
de verpleger. Zo te zien krijgt mevrouw
van der Ster het wel naar haar zin.
ROTTERDAM - Het wel
zijnswerk in Nederland, dat vooral in
de jaren tachtig over het voetlicht is
gekomen als een wollig wereldje vol
sponzige begrippen en roomsoezerf-
ge praatjes, is hard toe aan een
face-iiii.
Dit is de strekking van een
onderzoek van welzijnswerker Jaap
Dekker van het Nederlands Centrum
voor Volksontwikkeling (NCVO) in
Amersfoort, die in het deze week
verschenen boekje 'Welzijn onder de
pers' uit de doeken doet hoe het
huidige imago van het welzijnswerk
is ontstaan en kan verbeteren.
De oorzaken van het ver
geleken met de jaren zeventig
veranderde beeld zijn volgens Dek
ker de relaties van het welzijnwerk in
al zijn varianten met de pers, de po
litiek en de overheid. De schuldigen
van de verslechterde verhoudingen
zoekt hij echter in het wereldje zelf.
Het produkt welzijn is er steeds on
duidelijker op geworden en dat komt
naar zijn mening in de laatste plaats
door de manier waarop werkers
zichzelf en hun produktie presente
ren.
Dekker zegt er niet op uit te
zijn het imago van de welzijnswerker
als onderwerp uit het repertoire van
cabaratiers te schrappen, maar pleit
voor meer duidelijkheid. „Cliënten
moeten tevoren weten waar ze hun
tijd en geld in steken en wat ze kun
nen verwachten en niet," beveelt hij
aan.
De welzijnswerker heeft naar
de mening van de schrijver de afge
lopen jaren vaak de kranten ge
haald, naar aanleiding van onderling
gekissebis. De eigen positie is zo
veel vaker oogmerk van publicitieit
geweest dan het welzijn van andere
mensen, zodat het deksel wel hard
op de neus moest vallen. „Het is 'een
klassieke waarheid dat de bood
schapper niet verweten mag worden
dat de boodschap slecht is. De hand
dient dus in eigen boezem te worden
gestoken," concludeert Dekker. Hij
suggereert dat het begrip 'beroeps
ethiek' wellicht te zwaar is opgevat
en dat werkers de schijn op zich
hebben geladen een soort vrijgestel
den te zijn. Over de welzijnstaal:
„Wollige vaagheid werkt op volwas
senen als kleurige zeepbellen op
kinderen: de vreugde is kort en slaat
om in teleurstelling."
Dekker pleit 'de politiek' en
de overheid niet helemaal vrij, waar
het gaat om het gedurende de afge
lopen jaren ontstane beeld van het
welzijnswerk. Het nu al jarenlange
proces van herstructureren (al dan
niet ais gevolg van bezuinigingen)
zou volgens hem voor elke bedrijfs
tak fataal zijn, „Geen enkel bedrijf
houdt dat vol. Op een zeker moment
moeten structuren waarborgen dat
er kan worden gewerkt. Strikt geno
men kan beleid worden gevoerd,
zelfs door middel van bezuinigingen.
Maar als beleid slechts bestaat uit
bezuinigingen, met alle organisatori
sche consequenties vandien, dan
gaat het ernstig verkeerd."
1 HOEK VAN HOLLAND Het
dagelijks bestuur van de Hoekse deel-
gemeenteraad wil zo spoedig mogelijk
door burgemeester en wethouders van
Rotterdam een voorbereidingsbesiuit la
ten nemen voor het winkelgebied in het
centrum. Het deelraadsbestuur vraagt
ook de commissie Ruimtelijke Ordening
om in die zin te adviseren. Gevreesd
wordt dat zonder zo'n voorbereidings
besiuit ongewenste ontwikkelingen zul
len ontstaan ten aanzien van de bouw
en exploitatie van winkels in het cen
trum.
Directe aanleiding voor de maat
regel is het feit dat het architectenbu
reau J. Boode uit Wassenaar twee win
kelpanden in de Prins Hendrikstraat
beeft aangekocht met een oppervlakte
van ongeveer 700 vierkante meter. De
zelfde projectontwikkelaar zou ook nog
pogingen ondernemen om naastgelegen
panden aan te kopen.
Het deelraadsbestuur is nu bang
dat daar in de nabije toekomst winkels
gebouwd gaan worden zonder dat men
behoorlijk invloed zai kunnen uitoefe
nen. De aankoop van de panden heeft
volgens beleidsmedewerker Rob Rij
laarsdam alles te maken met de voorge
nomen bouw in het Brinkplan. Project
bureau Groen en Bregman gaat daar
nog deze maand beginnen met de bouw
van 2000 vierkante meter winkelopper
vlakte en daarboven 58 woningen. Aan
vankelijk zouden dat 72 woningen wor
den, maar door allerlei eisen op het ge
bied van brandpreventfe, viuchtplannen,
trappen en liften is dat aantal terugge
bracht tot 58.
Behalve de winkels en de woon
huizen zal er op de Brink waarschijnlijk
ook nog een zogenoemd Bastionhote!
worden gebouwd. Bastion bouwt stan
daardhotels met 40 kamers en een res
taurant voor ontbijt, en dinerbuffet.
Daarnaast biedt het hotel vergaderruim
te voor ten hoogste 25 personen en mo
gelijkheid voor recepties voor ongeveer
60 personen.
SCHIEDAM Ome Jan maakt
zich boos. „Schandalig is het," vaart hij
uit. „Dit is toch een symbool van de
Vlaardingerdijk, een object dat behou
den zou moeten blijven." Hij neemt nog
een teug van zijn borrel. De Globetrot
ter noemt de tachtigjarige zichzelf. Al 25
jaar is hij stamgast. „Ik kom helemaal
nergens meer, enkelt hier. Overal smij
ten ze geld aan weg, maar dit laten ze
verloren gaan. Ja jongen, ik zeg altijd
de waarheid, of-ie 'm nou mooi vindt of
niet."
Hans, eveneens vaste klant, ziet
de toekomst ook wat sombertjes in. „Je
kent hier iedereen, het ligt vast in je
loop. ik hoop maar dat er een café voor
terugkomt, want waar moeten we an
ders heen? Ik zou het echt niet weten."
Eigenaar-uitbater John Litzau
reageert zelf nog het meest laconiek.
„Die stadsvernieuwing houd je toch niet
tegen. Ik vind het eigenlijk ook een goe
de zaak. Het is hier bouwkundig niet
veel meer waard, dat is uitgebreid on
derzocht. Maar natuurlijk vind ik het
jammer dat het afgelopen is. Op 1 fe
bruari volgend jaar zou ik hier 25 jaar
zitten. Da's wel een stukkie van je leven,
hè."
Het is gebeurd met hotel-café-
restaurant De Spil op de hoek
Vlaardingerdijk/Fabristraat. Het beken
de horecabedrijf zal moeten wijken voor
de stadsvernieuwing in Schiedam-West.
Litzau is nog in onderhandeling over de
verkoop van het pand, maar zodra de
zaak rond is zal het kort daarop tegen
de vlakte gaan. „Ze willen me er al per
november uit hebben, maar ik hoop het
uit te zingen tot februari. Voor de de
cembermaand natuurlijk, maar ook om
m'n jubileum te halen."
In de wat stillere uurtjes speelt
Litzau graag een potje biljart met de
'vaste Jongens' uit de buurt. Zo af en
toe druppelt er eens iemand binnen. De
muziek is op achtergrondsterkte. Het In
terieur ademt een ouderwetse degelijk
heid, met stevige houten stoelen en imi
tatieperzenop de ronde tafeltjes. De
wanden heeft ex-varensgezel Litzau be
hangen met foto's, tekeningen en schil
derijen van schepen en andere maritie
me zaken. Op elk tafeltje staat een
vaasje met bloemen..
f De geschiedenis van het café
gaaf terug tot 1924. Toen was De Spil
nog het clubhuls van voetbalvereniging
SFCwaaraan het zijn naam nog dankt.
Het was destijds geen gek idee om er
een hotel van te maken. De Vlaardinger
dijk vormde toen de rand van de stad
en vanuit het pand had men een fraai
uitzicht op het groen, de huidige wijk
Nieuwland. Bovendien kwamen er veel
reizigers langs, het was de doorgaande
route naar Vlaardingen.
Toen Litzau het bedrijf in 1964
overnam trof hij een verlopen zaak aan.
Samen met zijn vrouw An bouwde hij
door keihard werken weer een klantenk
ring op. In de gloriedagen waren de der
tien kamers van het hotel goed bezet en
HOEK VAN HOLLAND -
De strandwacht van Hoek van
Holland heeft in de afgelopen da
gen veel slachtoffers moeten be
handelen nadat ze op een pfeter-*
man hadden getrapt. Een pieter
man is het best te vergelijken
met een stekelbaars, dj het dat
volwassen vissen een lengte van
meer dan 40 centimeter kunnen
bereiken. Kort onder de kust
gaat het echter hoofdzakelijk om
kleine pietermannen van enkele
centimeters groot, die in de
zwinnen, de diepere stukken
langs de kust, op garnalen jagen.
Wanneer men op de visjes trapt
blijft de toch wat giftige stekel in
de voet achter en die moet dan
worden verwijderd. De wond
wordt behandeld met caladryl,
een ontsmettingsmiddel. Alleen
in ernstige gevallen Is dokters
hulp en eventueel zelfs zieken
huisopname vereist. De stran
dwacht heeft zich trouwens
maandag opnieuw ontfermt over
een aantal zoekgeraakte kinde
ren. Bij een bezoekersaantal van
ongeveer 70.000 raakten 45 kin
deren hun ouders kwijt De
meesten werden snel weer afge
haald maar in enkele gevallen
zaten kinderen drie tot vier uur
op de post van de strandwacht
te wachten.
Eigenaar John Litzau van De Spil ontvini
ontsnapte messatrekkers. „Ik ga er een
sjofele reders op sandalen, voortvluchtigs Dultsa 'oorlogsmisdadigers* en
beek over schrijven, acht. Man. wat oen types Ik niet binnen heb gehad."
had Litzau twee vaste kelners in dienst.
„Ik ben altijd gericht geweest op de
werkman. Kijk, ik heb nooit de intentie
gehad om een grote jongen te worden
als Hilton. Voor mijn gevoel hadden wij
ook een sociale functie: goedkoop on
derdak voor gewone jongens."
Talrijk waren de gasten van bui
ten die tijdelijk in Schiedam te werk wa
ven gesteld. Bij Wilton, de RDM, HCG,
de glasfabriek of de kartonnagefabriek.
En een tijdje terug nog marinemensen
uit Den Heider, die voor de bouw van de
onderzeeërs naar de jeneverstad geko
men waren. Veel buitenlanders ook,
vooral Engelsen en Duitsers. Litzau, die
vanuit zijn zeemanstijd vijf talen
spreekt, hield van die internationale
sfeer en mocht zich altijd graag met de
vreemdelingen onderhouden.
„Ze kwamen vaak terug omdat
ze het hier zo gezellig vonden. Kijk, als
Franpois Duchateau hier komt is het
meteen: 'hé, Francois, hallo!' Begrijp je
wei? De Duitser is hier gewoon Günther
en de Engelsman Brian of Danny. Dat
maken ze In het Novotel niet mee hè,
daar ben je een nummer." Want ook
mensen die best het Atlanta of Hilton
konden betalen kwamen op de speciale
sfeer van De Spil af, weet de hotelier.
„Hier konden ze zichzelf zijn, hoefden
ze niet met zo'n strikkie om aan het ont
bijt te verschijnen."
Vogels van zeer uiteenlopende
piuimage zag Litzau in ai die jaren de
revue passeren, „ik ga er nog een keer
een boek over schrijven, geen pro
bleem. En ais ik dat niet blijk te kunnen
dan neem ik er iemand voor in dienst.
Man, wat een types ik hier niet binnen
heb gehad."
Zo was er die sjofele vijftiger op
geiteharen sokken en sandalen, die zon
der bagage binnen kwam wandelen en
de duurste kamer nam. Hij biljartte een
potje mee en verteerde stevig, maar
toch vertrouwde Litzau het voor geen
cent.
„De volgende ochtend zei-ie dat
hij op een of andere werf moest zijn. Ik
had nog steeds niet gevangen, dus Ik
dacht: ik blijf bij jou vader, dadelijk ben
je gevlogen. Ik bood aan om 'm even te
brengen. Komen we daar, word ik bij
zonder vriendelijk door de portier ge-
groef, door de scheepsofficieren en
door de kapiteins. Ik vond het al zo
vreemd, maar het bleek natuurlijk om
hem te gaan. Meneer was
reder/eigenaar van twee zeekastelen
die daar lagen. Multimiljonair. Maar hij
vond het zo leuk bij ons dat hij nog drie
dagen is gebleven."
Een niets vermoedende Duitse
vrachtwagenchauffeur heeft eens een
bijzonder onrustig nachtje doorgebracht
in De Spil. Toen Litzau zich zoals ge
bruikelijk met 's mans papieren bij de
vreemdelingendienst meldde bleek het
te gaan om een gezochte oorlogsmisda
diger. Besloten werd tot onmiddellijke
arrestatie over te gaan. Omdat de man
ais vuurgevaarlljk te boek stond moest
de hotellier net als in de film de deur
muisstil openen met de passleutei en
dan wegduiken, waarna de politie bin
nenstormde. Pas op het bureau bleek
dat de argeloze chauffeur de zelfde
naam had als de gevluchte nazi en om
die reden al meerdere malen in diverse
landen was opgepakt.
„Een andere keer komt er een
jongen binnen, gloednieuwe koffer,
gloednieuw pak, forse verteerder. De
rekening loopt zo hoog op dat ik om
een tussenafrekening vraag. Betaalt-ie
prompt, met gloednieuwe biljetten.
Naarmate de avond vorderde begon hij
steeds onwaarschijnlijker, vreemde ver
halen te verteiien. Enfin, hij wil blijven
slapen. Ik vraag 'm z'n naam voor 't re
gister. WH hij eerst niet geven, maar ik
zeg dat 't nodig is voor 't serveren van
't ontbijt en ik krijg na wat touwtrekken
toch een naam los. 's Avonds bij de po
litie blijkt dat 't een veroordeelde mes
setrekker is, ontsnapt uit een TBR-kli-
niek. Meteen aangehouden. Geen leuk
verhaal, hè? Nee, eigenlijk niet. Maar je
maakt het ook mee."
Sinds een paar jaar is het hotel
gedeelte praktisch gesloten. Nog een
paar kamers houdt Litzau open voor
wat vaste klanten. Kort nadat in '83 de
sloop was aangezegd werden de aan
grenzende panden dichtgemetseld en
-gespijkerd. Het blokje verpauperde en
de gasten bleven weg. Sindsdien is De
Spil vooral een buurtcafé.
„Stadvemieuwlng is prachtig,
maar klanten krijg je er niet van. Hoge
huren, veel gezinnen met jonge kinde
ren. Geen oude stamgasten." Maar,
vindt de immer relativerende waard,
„Het is natuurlijk ook een goede zaak
dat pa niet meer zaterdagavond met z'n
loonzakje de kroeg Induikt."
Litzau hoopt op korte termijn el
ders in Schiedam een geschikt pand te
vinden waar hij zijn bedrijf kan voortzet
ten, maar optimistisch is hij niet. Het
vinden van een naam zal hem in ieder
geval geen hoofdbrekens opleveren,
„De Spil, wat dacht je anders. Dat blijft
voor altijd met ons verbonden."
SCHIEDAM Een 25-jarige
Schiedammer is gisteravond gewond
geraakt toen hij de macht over het stuur
van zijn vrachtwagen met oplegger ver
loor bij NS-station Nieuwland. De com
binatie kwam terecht op de tramrails
van de uitsluitend voor openbaar ver
voer bestemde rijbaan. De man was
kort daarvoor betrokken bij een aanrij
ding op de afslag Schledam-Noord van
de rijksweg en raakte daarbij slaags
met een 29-jarige Hagenaar.
Omstreeks kwart voor zeven gis-
teravond vond een kop-staartbotsing
plaats tussen de vrachtwagencombina
tie en de personenauto van de Hage
naar. De twee bestuurders raakten In
discussie, die zo hoog opliep dat er zeer
rake klappen vielen. De politie kwam er
bij en slaagde erin de gemoederen te
sussen en beide" mannentë bewegen
gegevens uit te wisselen ten behoeve
van de afhandeling van de schade door
de verzekeringsmaatschappijen.
Kort hierna verloor, een paar,
honderd meter verder, de vrachtwagen-*
chauffeur de macht over het stuur van
zijn combinatie. Met verwondingen aan
het hoofd en in zijn gezicht is hij opge
nomen in het Schielandziekenhuls.
SCHIEDAM De zomerinstuif
voor bridgers georganiseerd door de
dienst Sport en Recreatie van de ge
meente heeft dit jaar een record aantal
deelnemers getrokken. Gemiddeld 56
paren wisten tien weken lang de weg te
vinden naar de kantine van Excelsior
'20. De beide bridgeverenlgingen Schie
dam West en Schiedam '59 stonden ga
rant voor de opzet en uitvoering van de
competitie, die dit jaar z'n 21ste editie
beleefde.
Volgens de organisatoren was
het opvallend dat niet alleen routiniers
op de wedstrijden afkwamen, maar ook
veel 'beginnelingen' en 'thuisbridgers'
zich In de strijd wierpen. Winnaar van
de zomerinstuif werd H. van Velzen met
een gemiddelde score van 62,1 percent,
gevolgd door M. Kooyman en P. Fokkel-
man met 61,4 percent. Als derde eindig
de A. Smit (60,4 percent).
VLAARDINGEN - De politie
heeft gisteren In alle vroegte drie Schle-
dammers in de leeftijd van 16 tot en
met 19 jaar aangehouden wegens au
to-inbraak. Het drietal, op de terugweg
van een weekendje Hoek van Holland,
was om 5 uur 's ochtends luidruchtig'
aan het rolschaatsen op een parkeer
plaats aan de Lepeiaarsingel. Toen de
politie het trio aansprak bleek het om
'oude bekenden' te gaan. Uit een rug
zak van een de jongens kwam een auto
radio en een herenjas tevoorschijn, to
tale waarde 1750 gulden. De spullen
waren eerder die nacht gestolen uit een
geparkeerd staande auto aan de Kwar
tellaan.
SCHIEDAM De politie heeft
gistermiddag een 25-jarlge Rotterdam
mer aangehouden, die eerder in de su
permarkt op het Geuzenpleln met een
mes had gedreigd. De man had een
aantal pakjes sigaretten weggenomen in
de winkel en bedreigde toen het winkel
personeel, dat hem hierop aansprak,"
met een mes. in een surveillance-auto
passerende agenten, die waren gewaar
schuwd, hielden de Rotterdammer aan.
Hij is Ingesloten op het bureau aan de
Lange Nieuwstraat.
