Boetes voor verdund Iijs en ham in de bami Het nieuwe elan aan de 'Prelleweg' „Ik bl jf rtiet achter m n bureau zitten" Sjatoodoo en Sjatoodwassoo Het Vrije Volk SCHIEDAM ECONOMISCHE POLITIERECHTER BESTRAFT HORECA-ONDERNEMERS Doener Mari Dingenouts heeft de energie van een kolonie mieren 'Nooit te oud om te zingen' Het kunstwerk zal pas begin zomer zijn plek in Rotterdam krijgen en nu is er al een gedicht op gemaakt. Peper hekelt Roscam Abbing Radio Rijnmond wil opheldering ws ZATERDAG 14 JANUAR11989 PAGINA 9 Door Rein Wolters SCHIEDAM Vooi»het verko pen van ondeugdelijk ijs, spaghet ti, slagroom en bami-goreng heb ben ondernemers uit Schiedam en Vlaardingen zich gisteren moeten verantwoorden voor de Rotter damse economische politierechter, mevrouw mr. J.I. Buchner. Een Vlaardingse pizzeria-houder kon boete-vrij vertrekken, maar de 44- jarige eigenaar van restaurants in het Beatrixpark en aan de Maas boulevard in Schiedam kreeg een boete opgelegd van vijftienhon derd gulden, In zijn twee zaken was hij tot drie keer toe betrapt op de verkoop van slecht ijs. Volgens de Keuringsdienst van Waren had hij aan het ijs water toegevoegd en was het droge stof- gehalte te laag. Bovendien was het aantal kiemen veel te hoog en ver diende het produkt niet de naam 'roomijs met vanille aroma'. „Water kan er nooit in hebben gezeten. Dat is nooit toegevoegd," verdedigde de restaurant-eigenaar die wel een slag om de arm hield met de opmerking, dat hij natuur lijk niet wist of mogelijk zijn per soneel soms weieens iets deed wat niet door de beugel kan. „Mijn vrouw en ik werken in de zaak mee en laten niets aan het toeval over." Overigens is de horeca-on- dememer sinds 1984 al vaker be trapt op de verkoop van slecht ijs. Hij hield daaraan behalve proces sen-verbaal ook geldboetes over. De man verweerde zich verder door te wijzen op het niet opti maal functioneren van de ijsma chines. „Nadat ze waren gerepa reerd, was er niets meer aan de hand. Je kunt aan een machine niet zien of er iets aan het produkt mankeert. Bovendien is sinds sep tember een andere procédé inge voerd, waardoor er bij het ijsma- ken nauwelijks meer iets kan mis gaan." Aanvankelijk was de onderne mer een schikking van vijftien honderd gulden gestuurd. Officier van Justitie, mr. G.P. van de Beek, verklaarde na het verweer van de verdachte geen enkele aanleiding te zien om de boete te verlagen. Conform zijn eis luidde ook het vonnis. Gemachtigd door zijn 38-jarige vrouw tekende een Vlaardingse ondernemer met succes bezwaar aan tegen de wijze waarop de Keu ringsdienst van Waren function eert. In hun zaak was een monster genomen van slagroom. Onderzoek in het laboratorium maakte duide lijk dat de bestanddelen van de slagroom niet voldeden aan de wettelijke voorschriften en dat er meer bacteriën In krioelden dan door de wetgever is toegestaan. „De weg tussen het nemen van een monster en de onderzoekstafel in het laboratorium is een lange. Het monster is in onze zaak zeker al tien minuten aan een tempera tuur van meer dan twintig graden blootgesteld geweest. Hierdoor wordt het bacteriologisch proces versneld. De room was in onze zaak van prima kwaliteit, maar is aanzienlijk verslechterd tijdens het transport. In het arrondisse ment Arnhem is in een soortgelij ke zaak hoger beroep aangete kend." Officier Van de Beek: „De wijze waarop de Keuringsdienst het on derzoek heeftuitgevoerd is con form aan de voorschriften in de wet. Maar ik vind dat u een rede lijk relevant verweer heeft." Op verzoek van de rechter stemde hij in met het aanhouden van de dag vaarding totdat duidelijkheid wordt verschaft door het Arnhem se hof." Wel schuldig maar zonder boe te-oplegging vertrekt een 35-jarige Vlaardinger binnenkort opgelucht naar Spanje, waar zijn vrouw ge boren is. Tot voor kort was hij ei genaar van een pizzeria aan de Smalle Havenstraat. De Keurings dienst trof in zijn keuken een bak spaghetti met 25 miljoen kweekba re micro-organismen per gram, terwijl er maar één miljoen is toe gestaan. „Natuurlijk kan ik de kok de schuld geven, maar ik blijf ver antwoordelijk," beaamde hij. „Toch is het triest dat juist ik ben bekeurd. Ik investeerde destijds dertigduizend gulden om hoog waardig hygiënisch te werken, zo als met roestvrijstalen pannen en ander keukengereedsehap/'Politie- rechter Buchner: „Ik heb niet de indruk dat u een ondernemer bent die de zaak verwaarloost. Voor jus titie bent u een onbeschreven blad." Nadat de verdachte ver klaarde na ruim drie jaar zijn res taurant te hebben verkocht, ver klaarde de rechter hem schuldig zonder strafoplegging, „Veel succes in Spanje," wenste ze hem bij het verlaten van de rechtzaal. Een Schiedamse slager bleek aan de bami-goreng regelmatig hampuntjes toegevoegd te hebben. Een meegenomen monster wees uit dat 180 miljoen micro-organis men in het eten zaten en dat is 179 keer teveel. Juist die ham puntjes bleken de boosdoener. De slager kreeg van de Keuringsdienst bij eerdere gelegenheid het advies géén ham meer m de bami te men gen. „Aanvankelijk heb ik het ad vies opgevolgd, maar al snel kwa men er klachten over te weinig vlees. Dus voegde ik de ham weer toe." Rechter Buchner: „Dan hebt u bewust gekozen voor het risico van een bekeuring." Haar vonnis luidde: 150 gulden boete of twee dagen zitten. De verdachte: „Na tuurlijk betaal ik de boete. Voor zitten voel ik niks." Met eenzelfde vonnis ging een 51-jarige roomijsverkoper terug naar de Vlaardingerdijk in Schie dam Bij een controle bleek zijn roomijs niet te voldoen aan de ei sen die de wet hieraan stelt. „Ik wilde een lekkerder ijsje maken dan anders en daarom was ik aan het experimenteren. Omdat het dikkere ijs niet uit de leiding wil de komen, heb ik het met water iets dunner gemaakt. Juist op dat moment kwam de Keuringsdienst van Waren binnenstappen. Ik heb de hele zaak uitgelegd en met die ambtenaar nog een ijsje staan eten. Hij vond het heerlijk, maar later kreeg ik toch een proces-ver- baal thuisgestuurd Dat vind ik niet eerlijk." De politierechter zei niet te twijfelen aan zijn eerlijke bedoe lingen, maar constateerde tegelij kertijd dat hij in overtreding was geweest en dat een boete terecht was. 1 Door Han van der Horst SCHIEDAM Ten noorden van het station waar vroeger de Parallelweg was zullen drie kantoortorens komen. Het nieuwe elan van Schiedam moet daar ge stalte krijgen. Het is er nu al jaren een kale vlakte, maar tot een jaar of tien geleden bevond zich daar een dicht bevolkte buurt of liever gezegd één lange woonstraat, waar de meeste overige Schiedammers een beetje bang van waren. Want de Parallelweg had in de rest van de stad een slechte naam. „Hij woont aan de verkeerde kant van de spoorlijn", zeggen Amerikanen, als ze willen duide lijk maken, dat iemand uit een ar me wijk komt. Dit gezegde had zo in het plat Schiedams gekund. Want wonen naast de spoorlijn deed je in Schiedam alleen maar, als er geen alternatief voorhanden was. Want je wist: dan word je in de rest van de stad gediscrimi neerd. Dat was al zo aan het begin van deze eeuw. Toen luisterde een rij- tje vochtige en verkrotte huisjes bij het station naar de naam Noor derstraat. En de mensen die daar woonden, waren in de hele stad berucht. Ze konden wat een slech te reputatie betreft alleen maar onderdoen voor de bewoners van een vergelijkbaar complex aan de Hoofdstraat, dat in de volksmond naar de onheilspellende bijnaam 'Kremlin' luisterde. Het waren de twee plekken in de stad, waar kin deren tegen gewaarschuwd wer den. Daar mocht je nooit gaan spe len. Zowel het Kremlin als de Noor derstraat werden bewoond door de annsten van de armen. Daar zaten de losse arbeiders die als ze geluk hadden een paar gulden per week verdienden. Daar had je een con centratie van werkloosheid. De be woners betaalden de discriminatie door de zogenaamde nette Schie dammers met gelijke munt terug. Ze dreven buitenstaanders htm buurt uit. De opgeschoten jongens uit de buurt vormden knokploegen die hard optraden en in veel op zichten leken op de gewelddadige voetbalfans van tegenwoordig. In de Eerste Wereldoorlog liet de gemeente de Noorderstraat af breken, omdat de Hollandsche IJ zeren Spoorweg Maatschappij het terrrein nodig had. De bewoners moesten massaal verhuizen naar een rij vochtige houten barakken in de Gorzen, die heel onorigineel 'Zuiderstraat' werden gedoopt. Dat namen ze niet, althans niet in tweede instantie. De knokploegen kregen een nieuwe impuls en ver enigden zich tot de „Kannibalen van de Zuiderstraat" die meer dan een jaar lang angst en vrees zaai den in de hele Gorzen, zelfs bij de lui van het Kremlin. Deze straat terreur is pas verdwenen, toen de gemeente betere huizen vond en de voormalige Noorderstraatbewo- ners over de hele stad verspreidde. Van de herinneringen aan deze gebeurtenissen hebben ze op de Parallelweg nog veel last gehad. De Parallelweg verrees na de Eer ste Wereldoorlog ten noorden van het station. Het was een lange doodlopende straat met voor die tijd heel leuke en ruime arbeiders woningen. Maar de Parallelweg lag heel geïsoleerd. Eigenlijk buiten de ech te stad. Je kon maar op een ma nier in Schiedam komen. Door via de Overschieseweg naar de toen malige spoorwegovergang te lopen en dan kwam je op de kop van de Singel. De Parallelwegbewoners waren dan ook op zichzelf aange wezen. Ze ontwikkelden een rijk verenigingsleven met aan de top de fameuze Sportvereniging de Pa rallelweg (SVPDW). En ze moesten niet veel van die lui in het verre Schiedam hebben. Die hadden niets te zoeken op 'hun' Prelleweg, zoals het koosnaamje luidde. Maar de andere Schiedammers herinnerden zich nog de Noorder straat. En daarom benaderden ze de bewoners van de Parallelweg met een mengsel van minachting en angst. In de meidagen van veertig vie len Duitse vliegtuigen ook het Schiedamse station aan. De bom men kwamen echter op enkele huizen van de Parallelweg terecht. Er vielen doden. Na de oorlog heeft de gemeente nooit wat aan de Parallelweg willen doen. De ambtenaren gaven de straat wel een nieuwe functie.'Ze stopten er gezinnen weg, waarvan ze op de een of andere manier een slechte invloed vreesde op de gewone bur gers. Vanwege hun levensstijl bij voorbeeld, of omdat ze huurschuld hadden. De gedachte, dat de Paral lelweg van alle Schiedamse straten het dichtste bij de vuilnisbelt lag, heeft in het onderbewuste van de toenmalige bestuurderen ongetwij feld een ral gespeeld. Aan het eind van de jaren zes tig hield de PPR een enquête on der de bewoners. Hun huizen ble ken volkomen verkrot. Zelfs in de winter werden zij geteisterd door vliegenplagen vanuit de naburige vuilstortplaats. De gevolgen van lekkende daken, vochtigheid en schimmel waren overduidelijk aanwezig. Afbraak was het enige ant woord dat de gemeente kon geven. En zo eindigde de Parallelweg on- betreurd. Door Annet van Aarsen SCHIEDAM Marl Dinge- nouts is 44 jaar en druk bezet. Hij noemt zichzelf een organisa tor en dat blijkt uit de enorme lijst van taken die hij zich de af gelopen jaren op de hals heeft ge haald: secretaris van de stichting Vrienden van het Vogelasiel, be stuurslid van de Stichting Schie damse Theaters, lid van een ou dercommissie maar bovenal voorlichter van de Openbare Nutsbedrijven Schiedam (ONS). Buiten dat was hij ooit bestuurs lid van de PvdA en lid van de mede-zeggenschapsraad van de ONS. Een indrukwekkende lijst dus, waarbij direkt de vraag naar bo ven borrelt waarom Mari Dinge- nouts zich met zoveel organisa ties bemoeit. Zijn verklaring: „Ik ben in hart en nieren een Schie dammer. Ik ben er geboren en getogen. Daarom ben ik sterk be trokken met wat er in Schiedam gaande is en welke zaken nog veranderd moeten worden." Bij alles wat Mari doet staat commu nicatie en samenwerking hoog in het vaandel, ook met zijn vrouw want zijn bezigheden vormen een grote claim op zijn vrije tijd. Goed overleg is dan volgens Din- genouts noodzakelijk. De baan als voorlichter ziet Dingenouts als belangrijkste taak. Van oorsprong was hij ech ter financiëel administrateur bij de toenmalige gemeentelijke VROM-dienst. Aan voorlichting werd daar niet gedaan. Vandaar dat Mari zich met hart en ziel op deze baan wierp, toen bleek dat er vanuit de gemeenschap en de organisatie behoefte was aan een afdeling voorlichting. Eigenlijk heeft hij de beginselen van het vak in de praktijk geleerd. In 1980 gingen de VROM, de havendienst en de gemeentelijke technische bedrijven samen in de ONS. Daardoor kwam volgens Dingenouts een unieke organisa tie tot stand waarvan er geen tweede in Nederland te vinden is. Het betekende voor hem ech ter dat zijn taken verzwaard werden: „We bestrijken door het samengaan een enorm breed ter rein en dat heeft tot gevolg dat het de baan van voorlichter ge compliceerder maakt. Daarom ben ik toen ook cursussen gaan volgen om beter op de hoogte te zijn van de technieken." Permanente educatie dus, zo wel in de praktijk als door bij scholing, is wat Mari Dingenouts nastreeft: „Ik vind dat je bij moet blijven. De maatschappij verandert, de techniek ook. Al V s*~ Mari Dingenouts voor de schotel-antenne van de ONS. Hij voorziet binnen dat bedrijf een totaal communicatieve organisatie. Commu nicatie en samenwerking staan hoog genoteerd op de woordenlijst van Dingenouts. het werk datje doet moetje goed doen. Het is noodzakelijk zo klantgericht mogelijk te werken. We zijn op weg naar een totaal communicatieve organisatie." Dat laatste heeft natuurlijk gevol gen voor de werkwijze. „Je moet op wensen kunnen inspelen, wanneer je een aan vraag krijgt. Als je bijvoorbeeld een groepje kleuters krijgt dan moet je een kabouterverhaal ver tellen, desnoods verkleed als een kabouter. Het gaat er dus om de informatie dichtbij de belevings wereld te brengen. Voor elke groep geldt een andere aanpak, de enige manier waarop het werkt. Dan constateer je van hé, die vonk in de boodschap komt over." Dingenouts is bepaald niet een man dxe achter zijn bureau blijft zitten. „Ik vind dat je het beleid moet afstemmen op de samenle ving. Dat betekent dat je midden in die samenleving moet staan. Primair is mijn werkveld hier, op het bedrijf, maar het houdt er niet op. Het werken met mensen vind ik belangrijk, je moet inspi reren tot het leveren van goed werk. Daarom is samenwerking zo noodzakelijk, niet alleen bin nen een bedrijf maar ook daar buiten." Dingenouts draagt zijn visie uit bij alles wat hij doet, of het nu is als voorlichter of als se cretaris van de stichting Vrien den van het Vogelasiel. Voor het vogelasiel loopt Din genouts warm: „De natuur voegt een waarde toe aan het bestaan dat wij mensen leiden. Het is de zin van het bestaan, je moet het zo goed mogelijk beschermen. De vogel heeft een functie in de stad en in de natuur, het is jammer genoeg nodig dat er zoiets als het vogelasiel is. Maar toch is het waardevol werk." Een idealis tisch man, dat is Mari Dinge nouts. In al zijn taken noemt hij zichzelf een enthousiast, toegan kelijk, en volhardend man. Wat hij ook doet, hij probeert het zo goed mogelijk te doen „maar het kan altijd nog beter". - Toch kan hij taken laten val len. Dat gebeurde met zijn in menging in de Schiedamse poli tiek. Als PvdA-er was Mari een jaar vice-voorzitter en twee jaar lang secretaris van de afdeling Schiedam. Volgens hem was het op een gegeven moment niet 3 meer nodig nog door te gaan: „Er 3 waren voldoende mensen om m mijn werk over te nemen. De gj continuïteit was dus gewaar- g borgd. Die periode legde een enorme belasting op het gezinsle- |ven en dat kan ook niet altijd g blijven doorgaan. De mogelijk- ®heid om te stoppen was er dus jgging ik weg. Bovendien kon ik me toen gaan wijden aan een nieuwe voorlichtingscursus." Van de ene extra belasting naar de andere dus. Toch blijft er ook nog tijd over voor zijn vrouw en zijn drie dochters. Ma rl's gezin en functies maken het welhaast ondenkbaar dat de man ooit eens een avondje onderuitge zakt voor de televisie hangt. Dat past ook niet bij hem, hij heeft de energie van een hele kolonie mieren bij elkaar. Liever gaat hij in zijn spaarzame tijd een partij tje tenissen of kijken naar de wedstrijden van de plaatselijke cricketclubs. SCHIEDAM Mensen boven de zestig jaar kunnen meezingen in het bejaardenkoor Samen Zin gen. Het koort telt thans 35 leden, maar er kan best nog een aantal stemmen bij. „Vooral bassen en te noren, maar ook alten en sopranen zijn van harte welkom," aldus se cretaresse A. Koenderman-van der Most. „Ons oudste verenigingslid is 92 jaar, dus te oud om te zingen is iemand nooit. Vorig jaar heeft ons koor tien keer opgetreden en dat was best een succes. Jeanne Marie Mens hanteert de dirigeerst ok en we repeteren elke maandag middag van 15.45 tot 16.45 uur in de benedenzaal van de Opstan- dingskerk aan de Dr. Kuyperlaan." Inlichtingen verstrekt mevrouw Koenderman-van der Most graag (tel. nr. 4733809). Dichterbij gekomen blijkt/ het mo numentaal en steeds intiemer./ Links en rechts, boven en onder:/ kijk een poort! Een ingang!Toe gang tot een groot geheim./ Geluid van stromend wateren zie: daar recht vooruit.../ Kijk naar bene den, alles stroomt! naar een twee de, volgend/ rechtopstaand land schap. Een fragment uit Jaap Koop- mans Sjatodoo, ketelsteen-Rotter dams voor het 'Chateau d'eau' (wa terkasteel) dat de Haagse kunste naar Kees Verschuren heeft ont worpen voor de vijver in het Brainpark aan de voet van de Erasmus Universiteit. Een 'staand relief, zoals de kunstenaar het noemt, van 10 bij 8 bij 3 meter, in de vorm van een 'verticaal landschap', waaruit, uit vier punten, 'met kracht water van onbekende oorsprong naar be neden valt'. Drieëneenhalve meter lager, aan de rand van de vijver, ligt een 'paviljoen' van 8 bij 6 bij 3 meter. Het paviljoen is, aldus Verschuren, „het huis van de vo gel, het Sjatoodwassoo". Wat ketel steen-Rotterdams is voor 'Chateau d'oiseau'. De kunstenaar: „Het water stroomt uit de bassins van Sja toodoo langs de treden van de hel- lingbaan, die beide elementen met elkaar verbindt, naar beneden en vermengt zich met het water van Sjatoodwassoo. Beneden aangeko men kunnen we het water niet meer volgen." Enfin, begin zomer moet u zelf maar gaan kijken. Bij de vijver van het Brainpark. Soms valt kunst niet uit te leggen. JM É.T ft r w, Sjatoodoo, Sjatoodwassoo en Kees Verschuren. ROTTERDAM „Risicoloos waarschuwen," noemt burgemees ter Peper de uitingen van de direc teuren Laman (GSD) en Roscam Abbing (GGD) over de tweedeling die volgens hen dreigt tussen wel gestelde en minder draagkraehti- gen in Rotterdam. Zonder namen te noemen spuide Peper zijn kri tiek in zijn Nieuwjaarstoespraak.^ Peper: „Er zijn de laatste tijd geluiden te horen waarin door klinkt dat er sprake zou kunnen zijn van 'wij van het nieuwe Rot terdam' en 'zij van het andere Rot terdam', die van het nieuwe niet profiteren. Voorzover de bedoeling dan wel het effect van die gelui den een verscherping van tegen stellingen zou kunnen zijn, meen ik dat daarmee geen enkel doel wordt gediend." Laman en Roscam Abbing we zen vorige week in him nieuwjaar toespraken op het gevaar, dat te veel minder bedeelden in de stad niet mee kunnen doen aan de ver- nieuwingstendensen en definitief in de kou zullen blijven staan. Pe per betoogde gisteren dat economi sche en sociale vernieuwing van de stad hand in hand gaan in het beleid van de stad en dat bovenge noemde vrees dus onterecht is. „Ik noem dit risicoloos waar schuwen, zeker als men zelfs geen vermoeden heeft wat het alterna tief zou kunnen zijn. Immers, ont daan van alle franje is Het Nieuwe Rotterdam niet meer en niet min der dan een gezamenlijke inspan ning om de stad in al haar facet ten gereed te maken voor de toe komst," reageerde Peper. De burgemeester vindt wel dat de Rotterdammers die nu al voor deel hebben van de vernieuwing van de stad een bijdrage moeten leveren om „stadgenoten die in be narde omstandigheden verkeren de vruchten te laten plukken van de ook voor hen bedoelde verho ging van de kwaliteit van het be staan". Peper: „Stedelijke en sociale vernieuwing zijn twee kanten van één medaille, van één ondeelbare stad. Kijk maar aan de structurele extra inspanningen voor stadsver nieuwing en onderwijs." ROTTERDAM De leiding van Radio Rijnmond wil weten wie er verantwoordelijk is voor het uitvaHen van de 'rampenzen der', eergisteren, na een brand in een transformator bjj het Euro- pointcomplex. De zender van het radiostation staat tijdelijk op het dak van het kantoorgebouw. De zender van Radio Rijnmond is tot oktober dit jaar veiplaatst naar Europoint, omdat gewerkt wordt aan de eigenlijke zender in de Waalhaven. „Er is op Europoint geen noodvoorziening en dat kan niet," vindt Henk Hirs, redactie chef van Radio Rijnmond. „Wij als redactie wisten daar niets van. Als er tijdens de stilte iets aan de hand zou zijn geweest, hadden we niets kunnen doen. De bewoners van Rijnmond worden er in de rampenplannen notabene op gewe zen dat ze naar Rijnmond moeten luisteren." PvdA-vergadering SCHIEDAM De afdeling Schiedam van de PvdA vergadert op donderdag 19 januari ter voor bereiding van het Europacongres. Daarnaast wordt ook gesproken over het werkplan en de begroting van de afdeling voor het jaar 1989. Bovendien moet een nieuwe redac tie worden benoemd voor het afde lingsblad Voorwaarts. De vergade ring, die om 20.00 uur begint in zaal Irene aan de Nieuwe Haven 155, is ook toegankelijk voor niet- leden van de PvdA. Schoolvoorstelling in Passage Theater SCHIEDAM Ook dit jaar is er voor de oudere kleuters van het basis- en speciaal onderwijs weer een speciale schoolvoorstelling in het Passage Theater. Het betreft dit keer opnieuw een dansvoorstelling van de thea tergroep D3. Deze groep bestaat uit drie danseressen die zich erin heb ben gespecialiseerd om met kleine kinderen te werken. Dat ze Haar bijzonder goed in zijn, bleek in 1988 al bij de schoolvoorstelling 'Ga je mee schelpen zoeken langs de zee', waar zowel de kleuters als bun leerkrachten erg van hebben genoten. Bijzonder is dat de kinderen na de voorstelling, onder leiding van de danseressen, zelf mogen dansen 3 en bewegen. Deze schoolvoorstel- o ling Is een onderdeel uit het aan- 3 bod van het Bureau Gemeentelijke g Onderwijsconsulent. De voorstel en lingen worden gegeven op 17, is, 24 en 25 januari. 3 ft i r- r**e^*~j *- >?-*r j|| N.V N t V. i té

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1989 | | pagina 1