Boetes voor verdund Iijs en ham in de bami
Het nieuwe elan aan
de 'Prelleweg'
„Ik bl jf rtiet achter m n bureau zitten"
Sjatoodoo en Sjatoodwassoo
Het Vrije Volk SCHIEDAM
ECONOMISCHE POLITIERECHTER BESTRAFT HORECA-ONDERNEMERS
Doener Mari Dingenouts heeft de
energie van een kolonie mieren
'Nooit te oud
om te zingen'
Het kunstwerk zal pas begin zomer zijn plek in Rotterdam
krijgen en nu is er al een gedicht op gemaakt.
Peper hekelt
Roscam Abbing
Radio Rijnmond
wil opheldering
ws
ZATERDAG 14 JANUAR11989
PAGINA 9
Door Rein Wolters
SCHIEDAM Vooi»het verko
pen van ondeugdelijk ijs, spaghet
ti, slagroom en bami-goreng heb
ben ondernemers uit Schiedam en
Vlaardingen zich gisteren moeten
verantwoorden voor de Rotter
damse economische politierechter,
mevrouw mr. J.I. Buchner. Een
Vlaardingse pizzeria-houder kon
boete-vrij vertrekken, maar de 44-
jarige eigenaar van restaurants in
het Beatrixpark en aan de Maas
boulevard in Schiedam kreeg een
boete opgelegd van vijftienhon
derd gulden, In zijn twee zaken
was hij tot drie keer toe betrapt op
de verkoop van slecht ijs.
Volgens de Keuringsdienst van
Waren had hij aan het ijs water
toegevoegd en was het droge stof-
gehalte te laag. Bovendien was het
aantal kiemen veel te hoog en ver
diende het produkt niet de naam
'roomijs met vanille aroma'.
„Water kan er nooit in hebben
gezeten. Dat is nooit toegevoegd,"
verdedigde de restaurant-eigenaar
die wel een slag om de arm hield
met de opmerking, dat hij natuur
lijk niet wist of mogelijk zijn per
soneel soms weieens iets deed wat
niet door de beugel kan. „Mijn
vrouw en ik werken in de zaak
mee en laten niets aan het toeval
over." Overigens is de horeca-on-
dememer sinds 1984 al vaker be
trapt op de verkoop van slecht ijs.
Hij hield daaraan behalve proces
sen-verbaal ook geldboetes over.
De man verweerde zich verder
door te wijzen op het niet opti
maal functioneren van de ijsma
chines. „Nadat ze waren gerepa
reerd, was er niets meer aan de
hand. Je kunt aan een machine
niet zien of er iets aan het produkt
mankeert. Bovendien is sinds sep
tember een andere procédé inge
voerd, waardoor er bij het ijsma-
ken nauwelijks meer iets kan mis
gaan."
Aanvankelijk was de onderne
mer een schikking van vijftien
honderd gulden gestuurd. Officier
van Justitie, mr. G.P. van de Beek,
verklaarde na het verweer van de
verdachte geen enkele aanleiding
te zien om de boete te verlagen.
Conform zijn eis luidde ook het
vonnis.
Gemachtigd door zijn 38-jarige
vrouw tekende een Vlaardingse
ondernemer met succes bezwaar
aan tegen de wijze waarop de Keu
ringsdienst van Waren function
eert. In hun zaak was een monster
genomen van slagroom. Onderzoek
in het laboratorium maakte duide
lijk dat de bestanddelen van de
slagroom niet voldeden aan de
wettelijke voorschriften en dat er
meer bacteriën In krioelden dan
door de wetgever is toegestaan.
„De weg tussen het nemen van
een monster en de onderzoekstafel
in het laboratorium is een lange.
Het monster is in onze zaak zeker
al tien minuten aan een tempera
tuur van meer dan twintig graden
blootgesteld geweest. Hierdoor
wordt het bacteriologisch proces
versneld. De room was in onze
zaak van prima kwaliteit, maar is
aanzienlijk verslechterd tijdens
het transport. In het arrondisse
ment Arnhem is in een soortgelij
ke zaak hoger beroep aangete
kend."
Officier Van de Beek: „De wijze
waarop de Keuringsdienst het on
derzoek heeftuitgevoerd is con
form aan de voorschriften in de
wet. Maar ik vind dat u een rede
lijk relevant verweer heeft." Op
verzoek van de rechter stemde hij
in met het aanhouden van de dag
vaarding totdat duidelijkheid
wordt verschaft door het Arnhem
se hof."
Wel schuldig maar zonder boe
te-oplegging vertrekt een 35-jarige
Vlaardinger binnenkort opgelucht
naar Spanje, waar zijn vrouw ge
boren is. Tot voor kort was hij ei
genaar van een pizzeria aan de
Smalle Havenstraat. De Keurings
dienst trof in zijn keuken een bak
spaghetti met 25 miljoen kweekba
re micro-organismen per gram,
terwijl er maar één miljoen is toe
gestaan. „Natuurlijk kan ik de kok
de schuld geven, maar ik blijf ver
antwoordelijk," beaamde hij.
„Toch is het triest dat juist ik ben
bekeurd. Ik investeerde destijds
dertigduizend gulden om hoog
waardig hygiënisch te werken, zo
als met roestvrijstalen pannen en
ander keukengereedsehap/'Politie-
rechter Buchner: „Ik heb niet de
indruk dat u een ondernemer bent
die de zaak verwaarloost. Voor jus
titie bent u een onbeschreven
blad." Nadat de verdachte ver
klaarde na ruim drie jaar zijn res
taurant te hebben verkocht, ver
klaarde de rechter hem schuldig
zonder strafoplegging, „Veel succes
in Spanje," wenste ze hem bij het
verlaten van de rechtzaal.
Een Schiedamse slager bleek
aan de bami-goreng regelmatig
hampuntjes toegevoegd te hebben.
Een meegenomen monster wees
uit dat 180 miljoen micro-organis
men in het eten zaten en dat is
179 keer teveel. Juist die ham
puntjes bleken de boosdoener. De
slager kreeg van de Keuringsdienst
bij eerdere gelegenheid het advies
géén ham meer m de bami te men
gen.
„Aanvankelijk heb ik het ad
vies opgevolgd, maar al snel kwa
men er klachten over te weinig
vlees. Dus voegde ik de ham weer
toe." Rechter Buchner: „Dan hebt
u bewust gekozen voor het risico
van een bekeuring." Haar vonnis
luidde: 150 gulden boete of twee
dagen zitten. De verdachte: „Na
tuurlijk betaal ik de boete. Voor
zitten voel ik niks."
Met eenzelfde vonnis ging een
51-jarige roomijsverkoper terug
naar de Vlaardingerdijk in Schie
dam Bij een controle bleek zijn
roomijs niet te voldoen aan de ei
sen die de wet hieraan stelt. „Ik
wilde een lekkerder ijsje maken
dan anders en daarom was ik aan
het experimenteren. Omdat het
dikkere ijs niet uit de leiding wil
de komen, heb ik het met water
iets dunner gemaakt. Juist op dat
moment kwam de Keuringsdienst
van Waren binnenstappen. Ik heb
de hele zaak uitgelegd en met die
ambtenaar nog een ijsje staan
eten. Hij vond het heerlijk, maar
later kreeg ik toch een proces-ver-
baal thuisgestuurd Dat vind ik
niet eerlijk."
De politierechter zei niet te
twijfelen aan zijn eerlijke bedoe
lingen, maar constateerde tegelij
kertijd dat hij in overtreding was
geweest en dat een boete terecht
was.
1
Door Han van der Horst
SCHIEDAM Ten noorden
van het station waar vroeger de
Parallelweg was zullen drie
kantoortorens komen. Het nieuwe
elan van Schiedam moet daar ge
stalte krijgen. Het is er nu al jaren
een kale vlakte, maar tot een jaar
of tien geleden bevond zich daar
een dicht bevolkte buurt of liever
gezegd één lange woonstraat, waar
de meeste overige Schiedammers
een beetje bang van waren. Want
de Parallelweg had in de rest van
de stad een slechte naam.
„Hij woont aan de verkeerde
kant van de spoorlijn", zeggen
Amerikanen, als ze willen duide
lijk maken, dat iemand uit een ar
me wijk komt. Dit gezegde had zo
in het plat Schiedams gekund.
Want wonen naast de spoorlijn
deed je in Schiedam alleen maar,
als er geen alternatief voorhanden
was. Want je wist: dan word je in
de rest van de stad gediscrimi
neerd.
Dat was al zo aan het begin van
deze eeuw. Toen luisterde een rij-
tje vochtige en verkrotte huisjes
bij het station naar de naam Noor
derstraat. En de mensen die daar
woonden, waren in de hele stad
berucht. Ze konden wat een slech
te reputatie betreft alleen maar
onderdoen voor de bewoners van
een vergelijkbaar complex aan de
Hoofdstraat, dat in de volksmond
naar de onheilspellende bijnaam
'Kremlin' luisterde. Het waren de
twee plekken in de stad, waar kin
deren tegen gewaarschuwd wer
den. Daar mocht je nooit gaan spe
len.
Zowel het Kremlin als de Noor
derstraat werden bewoond door de
annsten van de armen. Daar zaten
de losse arbeiders die als ze geluk
hadden een paar gulden per week
verdienden. Daar had je een con
centratie van werkloosheid. De be
woners betaalden de discriminatie
door de zogenaamde nette Schie
dammers met gelijke munt terug.
Ze dreven buitenstaanders htm
buurt uit. De opgeschoten jongens
uit de buurt vormden knokploegen
die hard optraden en in veel op
zichten leken op de gewelddadige
voetbalfans van tegenwoordig.
In de Eerste Wereldoorlog liet
de gemeente de Noorderstraat af
breken, omdat de Hollandsche IJ
zeren Spoorweg Maatschappij het
terrrein nodig had. De bewoners
moesten massaal verhuizen naar
een rij vochtige houten barakken
in de Gorzen, die heel onorigineel
'Zuiderstraat' werden gedoopt. Dat
namen ze niet, althans niet in
tweede instantie. De knokploegen
kregen een nieuwe impuls en ver
enigden zich tot de „Kannibalen
van de Zuiderstraat" die meer dan
een jaar lang angst en vrees zaai
den in de hele Gorzen, zelfs bij de
lui van het Kremlin. Deze straat
terreur is pas verdwenen, toen de
gemeente betere huizen vond en
de voormalige Noorderstraatbewo-
ners over de hele stad verspreidde.
Van de herinneringen aan deze
gebeurtenissen hebben ze op de
Parallelweg nog veel last gehad.
De Parallelweg verrees na de Eer
ste Wereldoorlog ten noorden van
het station. Het was een lange
doodlopende straat met voor die
tijd heel leuke en ruime arbeiders
woningen.
Maar de Parallelweg lag heel
geïsoleerd. Eigenlijk buiten de ech
te stad. Je kon maar op een ma
nier in Schiedam komen. Door via
de Overschieseweg naar de toen
malige spoorwegovergang te lopen
en dan kwam je op de kop van de
Singel. De Parallelwegbewoners
waren dan ook op zichzelf aange
wezen. Ze ontwikkelden een rijk
verenigingsleven met aan de top
de fameuze Sportvereniging de Pa
rallelweg (SVPDW). En ze moesten
niet veel van die lui in het verre
Schiedam hebben. Die hadden
niets te zoeken op 'hun' Prelleweg,
zoals het koosnaamje luidde.
Maar de andere Schiedammers
herinnerden zich nog de Noorder
straat. En daarom benaderden ze
de bewoners van de Parallelweg
met een mengsel van minachting
en angst.
In de meidagen van veertig vie
len Duitse vliegtuigen ook het
Schiedamse station aan. De bom
men kwamen echter op enkele
huizen van de Parallelweg terecht.
Er vielen doden. Na de oorlog
heeft de gemeente nooit wat aan
de Parallelweg willen doen. De
ambtenaren gaven de straat wel
een nieuwe functie.'Ze stopten er
gezinnen weg, waarvan ze op de
een of andere manier een slechte
invloed vreesde op de gewone bur
gers. Vanwege hun levensstijl bij
voorbeeld, of omdat ze huurschuld
hadden. De gedachte, dat de Paral
lelweg van alle Schiedamse straten
het dichtste bij de vuilnisbelt lag,
heeft in het onderbewuste van de
toenmalige bestuurderen ongetwij
feld een ral gespeeld.
Aan het eind van de jaren zes
tig hield de PPR een enquête on
der de bewoners. Hun huizen ble
ken volkomen verkrot. Zelfs in de
winter werden zij geteisterd door
vliegenplagen vanuit de naburige
vuilstortplaats. De gevolgen van
lekkende daken, vochtigheid en
schimmel waren overduidelijk
aanwezig.
Afbraak was het enige ant
woord dat de gemeente kon geven.
En zo eindigde de Parallelweg on-
betreurd.
Door Annet van Aarsen
SCHIEDAM Marl Dinge-
nouts is 44 jaar en druk bezet.
Hij noemt zichzelf een organisa
tor en dat blijkt uit de enorme
lijst van taken die hij zich de af
gelopen jaren op de hals heeft ge
haald: secretaris van de stichting
Vrienden van het Vogelasiel, be
stuurslid van de Stichting Schie
damse Theaters, lid van een ou
dercommissie maar bovenal
voorlichter van de Openbare
Nutsbedrijven Schiedam (ONS).
Buiten dat was hij ooit bestuurs
lid van de PvdA en lid van de
mede-zeggenschapsraad van de
ONS.
Een indrukwekkende lijst dus,
waarbij direkt de vraag naar bo
ven borrelt waarom Mari Dinge-
nouts zich met zoveel organisa
ties bemoeit. Zijn verklaring: „Ik
ben in hart en nieren een Schie
dammer. Ik ben er geboren en
getogen. Daarom ben ik sterk be
trokken met wat er in Schiedam
gaande is en welke zaken nog
veranderd moeten worden." Bij
alles wat Mari doet staat commu
nicatie en samenwerking hoog in
het vaandel, ook met zijn vrouw
want zijn bezigheden vormen
een grote claim op zijn vrije tijd.
Goed overleg is dan volgens Din-
genouts noodzakelijk.
De baan als voorlichter ziet
Dingenouts als belangrijkste
taak. Van oorsprong was hij ech
ter financiëel administrateur bij
de toenmalige gemeentelijke
VROM-dienst. Aan voorlichting
werd daar niet gedaan. Vandaar
dat Mari zich met hart en ziel op
deze baan wierp, toen bleek dat
er vanuit de gemeenschap en de
organisatie behoefte was aan een
afdeling voorlichting. Eigenlijk
heeft hij de beginselen van het
vak in de praktijk geleerd.
In 1980 gingen de VROM, de
havendienst en de gemeentelijke
technische bedrijven samen in
de ONS. Daardoor kwam volgens
Dingenouts een unieke organisa
tie tot stand waarvan er geen
tweede in Nederland te vinden
is. Het betekende voor hem ech
ter dat zijn taken verzwaard
werden: „We bestrijken door het
samengaan een enorm breed ter
rein en dat heeft tot gevolg dat
het de baan van voorlichter ge
compliceerder maakt. Daarom
ben ik toen ook cursussen gaan
volgen om beter op de hoogte te
zijn van de technieken."
Permanente educatie dus, zo
wel in de praktijk als door bij
scholing, is wat Mari Dingenouts
nastreeft: „Ik vind dat je bij
moet blijven. De maatschappij
verandert, de techniek ook. Al
V s*~
Mari Dingenouts voor de schotel-antenne van de ONS. Hij voorziet
binnen dat bedrijf een totaal communicatieve organisatie. Commu
nicatie en samenwerking staan hoog genoteerd op de woordenlijst
van Dingenouts.
het werk datje doet moetje goed
doen. Het is noodzakelijk zo
klantgericht mogelijk te werken.
We zijn op weg naar een totaal
communicatieve organisatie."
Dat laatste heeft natuurlijk gevol
gen voor de werkwijze.
„Je moet op wensen kunnen
inspelen, wanneer je een aan
vraag krijgt. Als je bijvoorbeeld
een groepje kleuters krijgt dan
moet je een kabouterverhaal ver
tellen, desnoods verkleed als een
kabouter. Het gaat er dus om de
informatie dichtbij de belevings
wereld te brengen. Voor elke
groep geldt een andere aanpak,
de enige manier waarop het
werkt. Dan constateer je van hé,
die vonk in de boodschap komt
over."
Dingenouts is bepaald niet een
man dxe achter zijn bureau blijft
zitten. „Ik vind dat je het beleid
moet afstemmen op de samenle
ving. Dat betekent dat je midden
in die samenleving moet staan.
Primair is mijn werkveld hier,
op het bedrijf, maar het houdt er
niet op. Het werken met mensen
vind ik belangrijk, je moet inspi
reren tot het leveren van goed
werk. Daarom is samenwerking
zo noodzakelijk, niet alleen bin
nen een bedrijf maar ook daar
buiten." Dingenouts draagt zijn
visie uit bij alles wat hij doet, of
het nu is als voorlichter of als se
cretaris van de stichting Vrien
den van het Vogelasiel.
Voor het vogelasiel loopt Din
genouts warm: „De natuur voegt
een waarde toe aan het bestaan
dat wij mensen leiden. Het is de
zin van het bestaan, je moet het
zo goed mogelijk beschermen. De
vogel heeft een functie in de stad
en in de natuur, het is jammer
genoeg nodig dat er zoiets als het
vogelasiel is. Maar toch is het
waardevol werk." Een idealis
tisch man, dat is Mari Dinge
nouts. In al zijn taken noemt hij
zichzelf een enthousiast, toegan
kelijk, en volhardend man. Wat
hij ook doet, hij probeert het zo
goed mogelijk te doen „maar het
kan altijd nog beter". -
Toch kan hij taken laten val
len. Dat gebeurde met zijn in
menging in de Schiedamse poli
tiek. Als PvdA-er was Mari een
jaar vice-voorzitter en twee jaar
lang secretaris van de afdeling
Schiedam. Volgens hem was het
op een gegeven moment niet
3 meer nodig nog door te gaan: „Er
3 waren voldoende mensen om
m mijn werk over te nemen. De
gj continuïteit was dus gewaar-
g borgd. Die periode legde een
enorme belasting op het gezinsle-
|ven en dat kan ook niet altijd
g blijven doorgaan. De mogelijk-
®heid om te stoppen was er dus
jgging ik weg. Bovendien kon ik
me toen gaan wijden aan een
nieuwe voorlichtingscursus."
Van de ene extra belasting
naar de andere dus. Toch blijft
er ook nog tijd over voor zijn
vrouw en zijn drie dochters. Ma
rl's gezin en functies maken het
welhaast ondenkbaar dat de man
ooit eens een avondje onderuitge
zakt voor de televisie hangt. Dat
past ook niet bij hem, hij heeft
de energie van een hele kolonie
mieren bij elkaar. Liever gaat hij
in zijn spaarzame tijd een partij
tje tenissen of kijken naar de
wedstrijden van de plaatselijke
cricketclubs.
SCHIEDAM Mensen boven
de zestig jaar kunnen meezingen
in het bejaardenkoor Samen Zin
gen. Het koort telt thans 35 leden,
maar er kan best nog een aantal
stemmen bij. „Vooral bassen en te
noren, maar ook alten en sopranen
zijn van harte welkom," aldus se
cretaresse A. Koenderman-van der
Most. „Ons oudste verenigingslid
is 92 jaar, dus te oud om te zingen
is iemand nooit. Vorig jaar heeft
ons koor tien keer opgetreden en
dat was best een succes. Jeanne
Marie Mens hanteert de dirigeerst
ok en we repeteren elke maandag
middag van 15.45 tot 16.45 uur in
de benedenzaal van de Opstan-
dingskerk aan de Dr. Kuyperlaan."
Inlichtingen verstrekt mevrouw
Koenderman-van der Most graag
(tel. nr. 4733809).
Dichterbij gekomen blijkt/ het mo
numentaal en steeds intiemer./
Links en rechts, boven en onder:/
kijk een poort! Een ingang!Toe
gang tot een groot geheim./ Geluid
van stromend wateren zie: daar
recht vooruit.../ Kijk naar bene
den, alles stroomt! naar een twee
de, volgend/ rechtopstaand land
schap.
Een fragment uit Jaap Koop-
mans Sjatodoo, ketelsteen-Rotter
dams voor het 'Chateau d'eau' (wa
terkasteel) dat de Haagse kunste
naar Kees Verschuren heeft ont
worpen voor de vijver in het
Brainpark aan de voet van de
Erasmus Universiteit.
Een 'staand relief, zoals de
kunstenaar het noemt, van 10 bij
8 bij 3 meter, in de vorm van een
'verticaal landschap', waaruit, uit
vier punten, 'met kracht water
van onbekende oorsprong naar be
neden valt'. Drieëneenhalve meter
lager, aan de rand van de vijver,
ligt een 'paviljoen' van 8 bij 6 bij
3 meter. Het paviljoen is, aldus
Verschuren, „het huis van de vo
gel, het Sjatoodwassoo". Wat ketel
steen-Rotterdams is voor 'Chateau
d'oiseau'.
De kunstenaar: „Het water
stroomt uit de bassins van Sja
toodoo langs de treden van de hel-
lingbaan, die beide elementen met
elkaar verbindt, naar beneden en
vermengt zich met het water van
Sjatoodwassoo. Beneden aangeko
men kunnen we het water niet
meer volgen."
Enfin, begin zomer moet u zelf
maar gaan kijken. Bij de vijver
van het Brainpark. Soms valt
kunst niet uit te leggen.
JM
É.T ft
r w,
Sjatoodoo, Sjatoodwassoo en Kees Verschuren.
ROTTERDAM „Risicoloos
waarschuwen," noemt burgemees
ter Peper de uitingen van de direc
teuren Laman (GSD) en Roscam
Abbing (GGD) over de tweedeling
die volgens hen dreigt tussen wel
gestelde en minder draagkraehti-
gen in Rotterdam. Zonder namen
te noemen spuide Peper zijn kri
tiek in zijn Nieuwjaarstoespraak.^
Peper: „Er zijn de laatste tijd
geluiden te horen waarin door
klinkt dat er sprake zou kunnen
zijn van 'wij van het nieuwe Rot
terdam' en 'zij van het andere Rot
terdam', die van het nieuwe niet
profiteren. Voorzover de bedoeling
dan wel het effect van die gelui
den een verscherping van tegen
stellingen zou kunnen zijn, meen
ik dat daarmee geen enkel doel
wordt gediend."
Laman en Roscam Abbing we
zen vorige week in him nieuwjaar
toespraken op het gevaar, dat te
veel minder bedeelden in de stad
niet mee kunnen doen aan de ver-
nieuwingstendensen en definitief
in de kou zullen blijven staan. Pe
per betoogde gisteren dat economi
sche en sociale vernieuwing van
de stad hand in hand gaan in het
beleid van de stad en dat bovenge
noemde vrees dus onterecht is.
„Ik noem dit risicoloos waar
schuwen, zeker als men zelfs geen
vermoeden heeft wat het alterna
tief zou kunnen zijn. Immers, ont
daan van alle franje is Het Nieuwe
Rotterdam niet meer en niet min
der dan een gezamenlijke inspan
ning om de stad in al haar facet
ten gereed te maken voor de toe
komst," reageerde Peper.
De burgemeester vindt wel dat
de Rotterdammers die nu al voor
deel hebben van de vernieuwing
van de stad een bijdrage moeten
leveren om „stadgenoten die in be
narde omstandigheden verkeren
de vruchten te laten plukken van
de ook voor hen bedoelde verho
ging van de kwaliteit van het be
staan".
Peper: „Stedelijke en sociale
vernieuwing zijn twee kanten van
één medaille, van één ondeelbare
stad. Kijk maar aan de structurele
extra inspanningen voor stadsver
nieuwing en onderwijs."
ROTTERDAM De leiding
van Radio Rijnmond wil weten
wie er verantwoordelijk is voor
het uitvaHen van de 'rampenzen
der', eergisteren, na een brand in
een transformator bjj het Euro-
pointcomplex. De zender van het
radiostation staat tijdelijk op het
dak van het kantoorgebouw.
De zender van Radio Rijnmond
is tot oktober dit jaar veiplaatst
naar Europoint, omdat gewerkt
wordt aan de eigenlijke zender in
de Waalhaven. „Er is op Europoint
geen noodvoorziening en dat kan
niet," vindt Henk Hirs, redactie
chef van Radio Rijnmond. „Wij
als redactie wisten daar niets van.
Als er tijdens de stilte iets aan de
hand zou zijn geweest, hadden we
niets kunnen doen. De bewoners
van Rijnmond worden er in de
rampenplannen notabene op gewe
zen dat ze naar Rijnmond moeten
luisteren."
PvdA-vergadering
SCHIEDAM De afdeling
Schiedam van de PvdA vergadert
op donderdag 19 januari ter voor
bereiding van het Europacongres.
Daarnaast wordt ook gesproken
over het werkplan en de begroting
van de afdeling voor het jaar 1989.
Bovendien moet een nieuwe redac
tie worden benoemd voor het afde
lingsblad Voorwaarts. De vergade
ring, die om 20.00 uur begint in
zaal Irene aan de Nieuwe Haven
155, is ook toegankelijk voor niet-
leden van de PvdA.
Schoolvoorstelling
in Passage Theater
SCHIEDAM Ook dit jaar is
er voor de oudere kleuters van het
basis- en speciaal onderwijs weer
een speciale schoolvoorstelling in
het Passage Theater.
Het betreft dit keer opnieuw
een dansvoorstelling van de thea
tergroep D3. Deze groep bestaat uit
drie danseressen die zich erin heb
ben gespecialiseerd om met kleine
kinderen te werken. Dat ze Haar
bijzonder goed in zijn, bleek in
1988 al bij de schoolvoorstelling
'Ga je mee schelpen zoeken langs
de zee', waar zowel de kleuters als
bun leerkrachten erg van hebben
genoten.
Bijzonder is dat de kinderen na
de voorstelling, onder leiding van
de danseressen, zelf mogen dansen
3 en bewegen. Deze schoolvoorstel-
o ling Is een onderdeel uit het aan-
3 bod van het Bureau Gemeentelijke
g Onderwijsconsulent. De voorstel
en lingen worden gegeven op 17, is,
24 en 25 januari.
3
ft
i
r-
r**e^*~j *- >?-*r j||
N.V N t V.
i
té