Zendtijden Stads TV ongunstig voor kijker
Schiedamse scholier wint essay-wedstrijd
FRANS V ROLIJK OP STAP MET KLUCHT
Museum liep altijd op de
heersende smaak vooruit
Het Vrije Volk SCHIEDAM
Schiedammers
luisteren
nauwelijks naar
stadsradio
Rotterdamse humorist doet het rustiger aan, maar denkt niet aan stoppen
Micha Savelsbergh (16) neemt ook nog deel.aan lnternationale lnförmatica ölymplade
<£e4om-
braak",!'(9';b!7 -
PAGINA4
WS
ZATERDAG 26 ME11990
SCHIEDAM Naar het avond
programma van Stads TV Rotter
dam wordt in Schiedam vrijwel
niet gekeken, zo blijkt uit een niet-
representatieve steekproef van Het
Vrije Volk. Van de Stichting Om
roep Schiedam (SOMS), die in het
weekeinde radioprogramma's uit
zendt, had slechts één van de on
dervraagden gehoord en die gaf
toe liever over te schakelen op Ra
dio Rijnmond.
Het programma van Stads TV is
van maandag tot en met vrijdag
vanaf 17.30 uur gedurende drie
kwartier te ontvangen op kanaal
28+ (het kanaal van de Avondbla
den TV-krant). 's Avonds tussen
23.00 en 23.50 uur wordt het pro
gramma herhaald. Steeds wordt
begonnen met het NOS-joumaal,
gevolgd door plaatselijk nieuws.
Direct na het nieuws volgt een in
terview met een gast in de studio,
dan een luchtig onderwerp, kort
economisch nieuws en de belang
rijkste onderwerpen uit de regio
nale dagbladen.
Veel mensen die tijdens de
steekproef werden ondervraagd,
zeiden op de tijden dat het televi
sieprogramma in de lucht is ande
re bezigheden te hebben. Mevrouw
Hagen: „Rond half zes heb ik geen
tijd om te kijken, omdat ik dan be
zig ben met het eten." Ook andere
ondervraagden gaven toe het te
druk te hebben. Mevrouw Hoen
derkamp: „Ik kijk heel weinig om
dat er erg laat op de avond wordt
uitgezonden. Bovendien wordt
eerst het normale journaal uitge
zonden, wat je ook op de andere
Nederlandse zenders kunt zien,
dus daar hoef je niet voor op te
blijven. En het in het programma
zelf komt eigenlijk alleen Rotter
dams en geen Schiedams nieuws
aan bod."
Ook R. de Groot gaf toe nooit te
xijken: „Plaatselijk nieuws vind ik
•niet zo interessant. Ik kijk wel al
tijd naar het journaal van acht
uur, omdat daann het belangrijk
ste binnenlandse- en buitenlandse
nieuws aan de orde komt. Verder
kijk ik weinig televisie, maar dat
komt ook omdat ik in ploegen
dienst werk."
Van de mensen die wel keken
vond het grootste deel het een
aardig' programma. A. Helms: „Ik
kijk niet vaak, maar als ik het wel
eens zie vind ik het onderhou
dend. Ik heb bijvoorbeeld die afle
vering gezien over Rivoli en dat
vond ik erg leuk. Nadeel is alleen
dat het programma op zulke on
gunstige tijden wordt uitgezonden,
's Avond om 23.00 uur ben ik vaak
al naar bed."
Helms was niet de enige die
zijn bezwaren uitte tegen de uit
zendtijden. Pauline Berg: „De eer
ste uitzending begint om half zes
en dan zit ik vaak nog te eten. De
tweede uitzending is pas om 23.45
uur afgelopen en dat vind ik veel
te laat.
A. van Loenhout was de enige
die toegaf heel regelmatig naar het
programma van Stads TV te kij
ken. „Ik vind het een leuk pro
gramma, alleen is het jammer dat
er zo weinig over Schiedam in
voorkomt. In Schiedam gebeuren
toch genoeg dingen die interessant
genoeg zijn voor zo'n programma."
Negentien van de twintig on
dervraagden verklaarden nooit af
te stemmen om de stadsradio. De
meesten zeiden niet eens af te we
ten van het bestaan van het lokale
station, dat uitzendt vanuit een
winkel in de Passage.
nd£ Door Han van der Horst
jiuuSCHIEDAM Op de. afscheids-
?(péce^tie ^van1 museumdirecteur
qHans Taalman werd. het toch nog
ugezellig. Dat paste niet-bij de alge
"•mene sfeer, want dit afscheid
jjstond in het teken van de zoveelste
crisis in de recente geschiedenis
van het Stedelijk Museum. Allerlei
affaires rond ie daar aanwezige
kunst hadden Schiedam de afgelo
pen tien jaar ongustige publiciteit
bezorgd. Paalman had zijn eigen
afscheidsvuurwerk afgestoken
door aan een hele reeks landelijke
en regionale dagbladen interviews
weggegeven, waarin hij het ge
meentebestuur op vreselijke wijze
de oren waste.
's Maandags bereikte opnieuw
een noodlotstijding het Stadskan
toor. Pierre Janssen, Paalmans
voorganger, zag er toch maar van
af om als tijdelijk directeur in het
museum orde op zaken te komen
stellen, zoals hij aanvankelijk aan
het college van burgemeester en
wethouders had beloofd. Hij was
bang zich in kunstkringen onmo
gelijk te maken. Chris Zijdeveld,
de nieuwbakken wethouder van
cultuur, wil hem toch niet losla
ten. Hij hoopt nu Janssen op een
andere manier bij het museum te
betrekken.
Door al dat gekrakeel raakt een
i ander afscheidsgeschenk van Hans
Paalmanoop de'achtergrond. Ter
gelegenheid \yan zijm vertrek richt-
litdj hij'-éeniJ tentoonstelling in die
een dcftftsnee^efeft" VaftZij n aan
koopbeleid. Het is een mooie expo
sitie geworden. En even mooi is de
catalogus waarin die werken staan
afgebeeld. Bovendien bevat deze
uitgave een aantal toelichtende ar
tikelen in het Nederlands én
1 hst Eng&ls. 0 ,/1>1 ir
rrqVbl' öifr/jolc7n"'het- Engels? Je
'mag' de^réputó tievah het Stedelijk
"'MÜseiirrï Bijechte' 1 kunstkenners
niet onderschatten. De directeuren
Schwagermann, Janssen en Paal
man zijn er ondanks hun beperkte
budgetten in geslaagd een heel in
teressante collectie op te bouwen.
Zij kozen daarbij consequent voor
werk van jonge kunstenaars die
het nog niet gemaakt 'hadden,
maar waarvan zij wel veel ver
wachtten. Zo liep het museum in
zijn aanschafbeleid altijd een stuk
je op de heersende smaak vooruit
en de geschiedenis leert, dat die
directeuren vrijwel altijd gelijk
kregen. Daarom volgen kunstken
ners en niet alleen die in Ne-
'derland het Schiedamse Stede
lijk,
Misschien ook dat er juist om
'die reden altijd zoveel problemen
zijn geweest met het gemeentebe
stuur. Politici kijken naar het hier
en nu. Zij proberen niet op de
heersende smaak vooruit te lopen.
Zij sluiten daarbij aan. Anders ver
liezen zij het contact met de kie
zer. Ze zien zo'n museum dan ook
niet als een aanwinst voor de stad,
maa£ als een onberekenbare risi
cofactor.
♦flpEri dan te bedenken, dat het
'"Stedelijk Museum zijn ontstaan
"■dankt aan een deftig vertegen-
-vWdordiger van het politieke esta-
fiblisbment.
-'"'qD&t was wethouder Gerrit Vis-
zoals hij naar zijn rang in
mde "ischutterij genoemd werd 'de
aMsfJoör', Visser was rijk, deftig en
•"Uiterst conservatief. Met zijn wer-
n&elijkr aristocratische manieren
"stak'hij scherp af tegen de rest van
•dé machtige Schiedammers.
IfrT Bij dat aristorcratische hoorde
'in die dagen datje gevoel had voor
kunst en cultuur. Als wethouder
legde hij dan ook een soort raritei
tenkabinet aan van oude dingen
die de gemeente bezat. In 1898
werd de hele handel ergens boven
in de Sint Jorisdoelen opgeborgen.
Een jaar later doopte men dit
pakhuis om in "Stedelijk Museum'.
Sinds 1900 prijkte bovendien op
*de gemeentebegroting een post van
honderd gulden om één en ander
in stand te houden.
u Het zag er naar uit, dat het Ste-
1 delijk Museum zich zou ontwikke-
len tot het soort Oudheidkamer die
xje in wel meer gemeentes vindt.
Veel stelde de verzameling in
i de eerste helft van deze eeuw niet
voor. In 1935 stelde iemand zelfs
voor het Zakkedragershuisje tot
Stedelijk Museum te maken. Uit
eindelijk werd het toch het Sint
Jacobs Gasthuis, waarvan aanvan-
„•.kelijk alleen de rechtervleugel in
gebruik was. De-linkerkant werd
uitgewoond door een groep'pad
vinders.
De reputatie van het bescheiden
museum veranderde, toen in 1952
Daan Schwagermann de leiding
van het museum van zijn vader
overnam. Hij begon moderne
kunst aan te kopen van onbekende
schilders. In zijn tijd waren dat
beruchte types als Comeille en Ka-
rel Appel. Schwagermann legde de
basis voor de beroemde verzame
ling schilderijen van de Cobra
groep. Pierre Janssen, die in 1956
Schwagermann opvolgde, zette dit
beleid met kracht voort.
De Schiedammers keken daar
maar vreemd tegenaan. Rare schil
derijen, vreemde beeldhouwwer
ken. Pierre Janssen provoceerde
graag, maar hij stelde er ,wel wat
tegenover. Hij kon gedreven ver
tellen en dat deed hij ook op al
lengs steeds drukker bezochte bij
eenkomsten in de Aula. In het be
gin van de jaren zestig kreeg hij
landelijke bekendheid, omdat hij
deze optredens ook voor de televi
sie mocht verzorgen. De zwetende
en bevende Janssen werd een be
grip met zijn Kunstgrepen.
Janssen deed meer. Hij zette de
Schiedammers niet een eenzijdig
programma van moderne kunst
voor. Hij presenteerde ook andere
- i i s art r
exposities.
■a-s
ueerste expositie
SCHIEDAM „Ik ben gek, Dat
wil zeggen: ik ben briljant." Zo be
gint het essay 'Goed Gek' van de
zestienjarige scholier Micha Sa
velsbergh van scholengemeen
schap Spieringshoek. Goed Gek
was goed voor de eerste prijs van
een door het Nationaal Informati
ca Onderwijs Congres 1990 (NIOC)
uitgeschreven wedstrijd. Micha
liet met zijn visie op het toekom
stige informatica-tijdperk de ande
re academisch geschoolde inzen
ders ver achter zich, besloot de NI-
OC-jury. De scholier is echter niet
alleen goed in schrijven. Hij neemt
binnenkort ook deel aan de Inter
nationale Informatica Olympiade
in Minsk.
„Nee, ik ben geen leerpik,"
meent de Schiedamse scholier ove
rigens. „Ik vind het niet erg om te
leren maar er zijn ook andere din
gen. Sport en muziek bijvoorbeeld,
of mensen." Schrijven is echter
één van zijn grootste hobby's, van
daar dat hij besloot mee te doen
aan de essay-wedstrijd nadat hij
een oproep in de krant zag.
„Het onderwerp sprak me heel
erg aan," vertelt Micha. „Ik heb
een verhaal gemaakt over een con
frontatie tussen de mens en de
computer. De computer is in Goed
Gek gemaakt van neuronen, een
„soortzenuwcellen dus.,„De vmens
""•-^"'aan de uterièmvoedtf
die voor de catalogus een interes- J
santé historische inleiding ver
zorgde, noemt nog meer namen
van tentoonstellingen: 'Man en
Paard', 'Stoute Kinderen, Zoete
Kinderen', 'Een vlinder heb ik
hier niet gezien'.
ij-oeter is aan de mens, en zo
begint er een strijd."
Micha zit zelf al vanaf zijn ze
vende achter de computer maar
ziet het instrument uitsluitend als
een soort hulpmiddel. „Je kunt er
gmimrts
Micha met het boekje waarin zyn essay over de toekomst van de 'infor^^^wefd^gi
een heleboel raken van-de mens""--" .puter is een handig huIpmiddëb'iïflgeThWer'êïï'fiïift minder; Het i ttmjn
ïlêrziiBMf.iik'VrinrMfill?'fifefs'rfi'p*' "*mee verlichten," Verteltide''->scho-G .na matiun
an aTe"^y.lif >n(i,eivViwa-lfflnïconl'5!1<.liebr'dieidit.jaar in de" vijfde' vatto n©«s®e déetname aan het informati-
staan als sèü'huis? Pièrrè^Jainkseri',
begonnen als Vrije Volk journalist,
had gevoel voor publiciteit en dat
buitte hij volledig uit.
Dit alles in tegenstelling tot zijn
opvolger, de scheidende directeur
Hans Paalman.
Paalman heeft een landelijke
reputatie als kenner van moderne
kunst. Hij houdt er niet alleen
van. Hij heeft er ook eerbied voor.
Paalman vindt, dat een werk voor
zichzelf moet spreken. En allerlei
manieren om publiek te trekken,
dat zijn maar rare fratsen waar je
niets mee opschiet.
De kwaliteit van Paalmans ten
toonstellingen is altijd hoog ge
weest. Maar zij waren even koel
als het abstracte werk dat hij voor
de collectie aanschafte.
Dat leidde tot allerlei gedonder.
De plaatselijke politici begonnen
zich met het museum te bemoeien.
Zij hadden geen boodschap aan het
feit, dat de Nederlandse kunstwe
reld het Schiedamse Stedelijk als
een kostbaar kleinood beschouw
den. Ze dachten aan hun achter
ban. Paalman werd aan de ketting
gelegd. Hij moest tenslotte voor de
kleinste kleinigheden toestemming
vragen aan een commissie die
door de gemeenteraad benoemd
werd. Hij begon zich bedreigd te
voelen en de verhoudingen raak
ten vergiftigd. Keer op keer maak
te Schiedam zich belachelijk door
allerlei museumaffaires. Eén der
meest recente is het verwijderen
van een minimaal tentoonstellink
je over de Franse schrijver Huy-
smans, omdat de toenmalige wet
houder van horen zeggen had, dat
het hier misschien om een anti
semiet ging. De laatste affaire had a
te maken met het feit, dat twee ge-**
meenteraadsleden emmertjes, die
onderdeel waren van een kunst
werk, gebruikten als trommel.
Paalman liep bij dat soort affai
res nooit als een dolleman de deur
uit. Hij wilde altijd in gesprek blij
ven. En daardoor verzandden de
affaires. Misschien had hij eerder
moeten zeggen wat hij werkelijk
dacht, zoals hij dat de laatste we
ken in al die interviews deed.
In ieder geval zit Schiedam nu
met de zoveelste museumcrisis.
Maar wie de catalogus van Paal
mans afscheidstentoonstelling be
kijkt met al die prachtige repro-
dukties, vraagt zich af, wat er nu
in werkelijkheid mis is. Het zijn
prachtige kunstwerken, tóch. Wees
daar dan als gemeente trots op.
'90 jaar Stedelijk Museum
Schiedam'. Verkrijgbaar in het
Stedelijk Museum.
het gymnasium zit. '„Maar ""het
blijft een hulpmiddel, het is niet
mijn geliefde."
Zijn klasgenoten reageerden en
thousiast toen ze hoorden dat Mi-
scha de essay-wedstrijd had ge
wonnen. „Hoewel er sommigen
meer waren geïnteresseerd in de
vijfduizend gulden die ik er mee
heb gewonnen. Ze vertoonden een
plotselingen geldnood," verklaart
de gymnasiast.
ca-toérnooi in Minsk dankt Micha
overigens aan iemand uit de bran
che, die hem aanmeldde. De twee
opdrachten, die Micha in de voor
ronde moest maken, waren vervol
gens voldoende voor uitzending
naar de stad in Wit-Rusland. Van
15 tot en met 21 juli houdt Micha
zich daar met nog twee Nederland
se scholieren bezig met het schrij
ven van progamma's.
„Als voorbereiding volg ik ove-
jfootd 6Cl jiequagji nooe rm neg
rigens eifrsf'drintfa'iHiJfgéh itf'het
Logo:centrum in Nijmegen:' De
moeilijkheid'is namelijk dat ik en
de andere twee deelnemers alle
maal een andere computertaal ge
bruiken. Voor de opdrachten, die
we daar moeten gaan doen, ge
bruik ik meestal Pascal. Om straks
in Minsk goed te kunnen overleg
gen met de twee andere scholie
ren, moeten we in Nijmegen dus
oefenen met LCN-Logo,"
Hoe zijn kansen liggen, kan Mi-
ebled jam lov sA/f'is'mm i -
^cfja nog,.pief goe,d inschatten. „De
informatica Olympiade wordt nu
twee jaar gehouden maar Neder
land heeft nog niet meegedaan.
Het informatica-onderwijs komt
hier eigenlijk net een beetje op
gang en ik weet niet hoe sterk de
andere deelnemende landen zijn,
of wie er mee doen. Ik verwacht
niets maar een kleine kans hebben
we natuurlijk wel."
Motorfiets gestolen
SCHIEDAM Een 30-jarige
Schiedammer mist sinds giste
ren zijn motorfiets van het
merk Honda en voorzien van
het kenteken XU-45-73. De mo
tor stond geparkeerd voor een
woning in de Aleidastraat.
Gemeente ruziet met
provincie over vuilstort
VIAARDINGEN De ge
meente Vlaardingen is met de
provincie Zuid-Holland in sen
juridisch gevecht verwikkeld
over de afvalberging Lickeba-
ert. De provincie heeft Vlaar
dingen verplicht om vóór 1 juni
te komen met een nieuw be
stemmingsplan - voor
Vlaardingen-West. In dat nie|
we plan zou' de vuilnisbelt ef-
gens tussen de spoorlijn en de
Maassluisedijk een plaats moe
ten krijgen.i- Vlaardingen verzet
zich fel tegenide komst1'van de
vuilstort'en is'bij de Kroon ip
beroep gegaan tegen het besluit
van de provincie. Wettelijk is
de provincie bevoegd om na 1
juni zelf een bestemmingsplan
te ontwikkelen, en wel op kos
ten van de gemeente. Om te
voorkomen dat de provincie
hiertoe zal overgaan heeft
Vlaardingen de Raad van State
verzocht het besluit van Zuid-
Holland voorlopig te schorsen,
in afwachting van het oordeel
van de kroon.
Willem Pijperstraat
krijgt 'speelkooi'
VLAARDINGEN De Wil
lem Pijperstraat in de Vette-
noordsepolder krijgt een 'speel
kooi'. Op het terrein waar tot
voor kort nog een dependance
vgp de Van Kampenschool
stond, willen burgemeester en
wethouders een verhard trap
veld aanleggen, omgeven door
een kooi-constructie. Daarin
worden speel- en groenvoorzie
ningen geplaatst. Een metalen
frame en een nylon-net moeten
voorkomen dat in de 'dichtbe
volkte wijk" ramen" 'SiféiivèTgn
door roritiraëéénife
leenaaH»' -
De Pijpefaar 3 wand
open. Oorspronkelijk werd ge
dacht aan het perceel van te
slopen Delva-pand, tussen de
Prins Hendrikstraat "en "Sta-
tionsstf^/ütp3$ël 'Hét
trapveia^pffiH\&3> d^Mödp
echter vlt$&t'0l3(IfilMn 'póllége
raadt de gemeenteraad aan"lbij
een eventuele keuze tussen Del
va-pand en Willem Pijperstraat
te kiezen voor de laatste moge
lijkheid. Het Delva-perceel ligt
in de bestemmingsplannen in
middels ingeklemd tussen een
verkeersweg en een parkeer
plaats en is daardoor onge
schikt voor het trapveld, stelt
het college.
Door Rein Wolters
BOPPARD AM RHEIN Frans
Vrolijk denkt beslist niet aan stop
pen. De vele fans van de Rotter
damse conferencier/acteur/zanger
zullen daar niet rouwig om zijn.
Hoewel 65 jaar jaar (wat hem niet
is aan te zien) gaat de zoon van de
destijds bekende drogist Versteeg
van de Schiedamseweg er in de
laatste maanden van dit jaar nog
eens fors tegenaan.
Met John Leddy ('Koos Dobbel
steen'), Nelleke Burg, Paul van
Soest, Karla Wildschut en Cobyt
Timp gaat hij vanaf 21 september
op de theatertoer met de Vlaamse
klucht 'Mosterd na de maaltijd'.
De premiëre vindt plaats in Am
stelveen. Frans Vrolijk vertolkt
daarin de niet onaanzienlijke rol
van le bon vivant, een vrolijke
schoonvader. „Een rol die me op
het lijf is geschreven," lacht de
'eeuwige vrijgezel' op een terras op
de top van een heuvel-met-
prachtig-uitzieht-op-de-Rij n bij het
plaatsje Boppard. Beneden ligt het
motorpassagiersschip Mr. Jan Els-
hout aan de steiger, vanwege de
afstand niet groter dan een luci
fersdoosje. Op het cruiseschip
maakt Frans Vrolijk voorlopig de
laatste lange vakantie. Een tijd
van intensief repeteren en andere
voor de show noodzakelijk bezig
heden staat voor de deur.
„Dus geniet ik er nu nog effe
van," zegt hij na een t an zijn
aardbeienwijn. „Z. lekker
drankje hebben ze in nederlana
niet in de aanbieding. Zalig, hóór."
En verder: „We doen zo'n zestig
theatervoorstellingen in heel Ne
derland. In december wordt onze
toernee besloten met een uitzen
ding door de Vara. Ik ben blij met
deze aanbieding. John Leddy heb
ik leren kennen als een aardige en
den maar ook in het heden. Hij
trad op in het bekende radiopro
gramma De Bonte Dinsdagavond-
trein van de Avro, met duo Snip
en Snap (Willy Walden en Piet
Muyzelaar), Lou Bandy, Bob Schol-
te, Willy Vervoort, Johnny Jord-
aan, Beppie Nooy, Carrie Tefsen
('Mien Dobbelsteen') en met nog
veel meer andere bekende arties
ten stond Frans Vrolijk in de cast.
,Hij geldt zo zoetjesaan -als fdemes-
ig -for vah het Nederlands©cabaret.,
Frans Vrolijk rust in West-Duitsland nog even uit voordat hij zich se
rieus stort op de theaterproduktie 'Mosterd na de maaltijd
vakkundige vent. Het klikte direct
al. Néé, ik heb me nog niet hele
maal in de mijn toegewezen rol
verdiept. Straks, na deze vakantie
trip, ga ik me daarmee bezighou
den."
Sinds een half jaar behoort
Frans Vrolijk tot het AOW-leger."
„Ik doe het werkelijk ook rustiger
aan," bekent hij met één oog
dichtgeknepen en zuigend aan zijn
zware shaggie. „Voor mij hoeft dat
gejakker in de auto niet meer. Ik
moet er niet aan denken: 's mid
dags in het noorden van het land
optreden en 's avonds in Limburg.
Mounties
Jó, de auto kan me wat dót aan
gaat gestolen worden. Als t effe
kan neem ik tegenwoordig de
trein. Graag zelfs. Hoef ik niet zelf
te sturen en écht duur is een kaar
sje nou ook niet,"
Frans Vrolijk is vooral bekend
door zijn conférences, maar mis
schien nog meer door zijn Lou
Bandy-act. Jaren achtereen acteer
de de Rotterdammer op succesvol
le wijze met Piet Bambergen en
René van Vooren en zangeres Gon-
nie Baars in de Mounties-show,
Vooral verenigingen boekten het
gezelschap, dat relatief goedkoop
was, graag,
„Onze show was erg populair,"
relativeert Frans Vrolijk. Hij be
seft: „Onze formule van avondvul
lende humoristische conference,
zang en leuke sketchjes zou nu niet
meer aanslaan. De televisie heeft
dat verknald. Programma's als
'TopPop' en 'Op Losse Groeven'
waren destijds snel enorm popu
lair en daardoor onze grote
concurrenten."Frans Vrolijk heeft
gewerkt met alle groten van Ne
derland. Niet alleen in het verle-
v?'Frans Vrolijk geldt ook als de
«S man 'die "André-vair Duim op-het
S juiste spoor heeft gezet, „André
S kwam regelmatig bij me langs en
z vroeg wat ik van zijn telkens weer
andere bandparodie vond," vertelt
hij. „Hij noemde mij zijn grote
voorbeeld. Ik heb hem aangeraden
mee te doen aan het talentenpro
gramma op televisie 'Nieuwe
Oogst', wat zijn ontdekking en la
tere doorbraak betekende."
Frans Vrolijk zette als jonge
man van achttien zijn eerste wan
kele schreden op het artiestenpad.
Als amateur werkje hij samen met
latere grootheden 'als Jaap van de
Merwe en Wim Meuldijk (van Pi-
po de Clown). Op een zolder in de
Eendrachtsstraat in Rotterdam
studeerden ze hun acts in. „Ons
programma heette 'Kolder op zol
der'," grijnst hij. „Dat was net te
gen het begin van de Tweede We
reldoorlog aan."
Voor Frans begon vervolgens
een minder prettige tijd. Gedwon
gen door een door de bezetters in
gestelde meldingsplicht werd hij
tewerk gesteld in een accufabriek
in Hannover in Duitsland. Onder
bizarre omstandigheden bracht hij
daar twee jaar door. Slapen in de
open lucht in barakken zonder
dak, bezorgde hem natte pleuritis.
Twee maanden lag hij daarvan in
het ziekenhuis Ondanks de benar
de situatie bleef Frans Vrolijk ge
hoor geven aan de roep uit zijn ar
tistieke inborst. In het kamp for
meerde hij een gezelschapje en
fleurde zo de naargeestige sfeer
enigszins op. Uiteindelyk werd hij
in de bevrijdingsdagen in Limburg
gedropt. „Er was bijna'geen amu
sement. Het liep. dus goed, mser
het was wel hard werken," herin
nert hij zich koesterend in de op
het Rijnwater weerkaatsende zon
nestralen. „We maakten de raam
biljetten zelf en verkochten ook
zelf de toegangskaartjes. Zo kwam
ik terecht in het feestavondencir
cuit."
Frans Vrolijk geldt nog steeds
als een beschaafd humorist. Hij
vertelt geen grove of gore bakken.
Dat zit hem ook in de opleiding
die Frans Vrolijk heeft doorlopen.
Hij maakte bijvoorbeeld de Hogere
Burger School (HBS) af en spreekt
daardoor ook goed Frans, Duits en
Engels. Met die voorsprong op col
lega's op zak kon hij ook ingaan op
aanbiedingen uit het buitenland.
Nog slechts enkele weken terug
vervulde Frans Vrolijk in zijn Lou
Bandy-creatie een hoofdrol in de
talkshow van Tineke op RTL-
Véronique. Regelmatig verzorgt hij
nog programma's in ouderenhui-
zen en oogst daarmee veel succes.
„Za blijven we toch nog, zij het op
een lager pitje doorgaan."Op deze
Rijnreis heeft hij ook enige keren
opgetreden. „Dat was weer eens
iets anders. Ik heb het plan opge
vat om nog enkele keren mee te
varen en de mensen vermaak te
schenken. Zo'n sfeer aan boord
van een cruiseschip is toch een an
dere dan in de zaal."
3 Og
nein~i 1
O'torn
J/,..-U„ rt ->!nV T><wvrW "O tenww «nna rmn «valium~3npr J8B.
«Htiviii
,h«
bi (pr
~'i jM i
T.Jl tl t
