C e Dijk maakt come-back in oranje
Vlaardingen wint van
ie gev^rprrt
erg in LicKèbaërt
'Prelleweg' was gemeenschap op zichzelf
HetVrije Volk SCHIEDAM
Guus Anemaet vond
haar liefde in keramiek
Wandeltocht Delftse gebied
Geen alledaagse kost: leeuwehdanéÊiaéÊÉ.
Laatste excursie naar ONS
mm*
Maand lang, zeven dagen per week, voetbal en concerten op groot scherm in circustent t
//sr
I
Ten noorden van het station, zo wist iedereen zeker, was
het kwaad kersen eten. Het waren onbehouwen lui
V
PAGINA4
ZATERDAG^ JUN11990
Guus Anemaet tussen haar lievelingsdieren. „Ik heb er gaten in
gemaakt en spykers in gestopt, maar het blyft altyd een poes."
Door Loes Elshof.
VLAARDINGEN Als ik
haar opbel om-langs te komen
.reageert Guus Anemaet vrolijk:
Heeftm al koffie op? Nee? Nou,
dan zet ik alvast." Even later
zitten we in het zonnetje op het
terras, achter het gezellige huis
aan de Julianasingel in viaar-
dingen. Guus heeft haar liefde
gevonden in de keramiek.
Ze vertelt: „Ik ben gek op
poezen, ik heb dat niet met
honden, je kunt met poezen
vreemde vormen maken. Ik
heb er van alles mee gedaan:
gaten gemaakt, spijkers erin ge
stopt. Maar het blijft altijd een
poes."
Tien jaar geleden maakte ze
haar eerste kattenfiguur. Elk
jaar kwamen er een paar bij.
Het eindresultaat is een twin
tigtal bijzondere, expressieve fi
guren, variërend van een ou
derwets lapjesbeest tot een mo
derne pasteikleurig exemplaar.
Zij exposeert tot en met 3 juni
keramieke katten in het Zonne
huis in Vlaardingen.
„Mijn eerste poes staat niet
op de tentoonstelling," lacht ze.
„Pas na langer kijken en oefe-
-nenkrijg je in„de. gaten hoe
jzo'm/ibeest.precies i in elkaar
■■steekt. rEen "kat"hééft een rug.
Dat moet.'jei ondervinden. Ik
heb hier trouwens ook nog een
tekkel f met poeze-oren. Het
duurt .ook wel een tijdje voor
dat je het materiaal beheerst.
Bij keramiek luistert dat nogal
pnauwnEcdnag geenfiuchtbelle-
-tje, m!.de;klei:zitten,:anders spat
;ihet .hele zaakje, in* de oven uit
- ,'Guus varieert volop in vorm,
glazuur,en kleur: Haar beesten
zijn veelal geïnspireerd op het
werk van Karei Appel. Ze heb
ben opgeplakte ogen, stompe
voeten en speelse oortjes en
zien er soms aandoenlijk uit.
Het oppervlak heeft topglans of
juist weer een dof en ruw uiter
lijk.
Als ze de klei onder handen
heeft krijgt Guus echt inspira
tie. „Op dat moment denk ik
pas: hier die staart, daar die
kleur. Elke kat moet anders
worden." Haar liefde voor klei
ontstond al vroeg. „Mijn ouders
hadden een tuinderij in Schie-
broek. Ik zat altijd met mijn
handen in de aarde. Als er klei
lag maakte ik er poppetjes en
potjes van." Maar van een
kunstopleiding, hoe graag ze
dat ook had gewild, was na
tuurlijk geen sprake. Thuis was
er genoeg -werk» te doen en bo
vendien "was hef crisistijd.
Guus kwam in de groente
zaak van haar ouders te staan.
In dè winkel 'stelde ze wel de
prachtigste etalages met groen
ten en fruit samen. „Ik maakte
er altijd een mooi compositie
van. Met druiven en een mand
vol groenten en fruit. Daar
kreeg ik vaak complimentjes
over."
Later, pas na haar huwelijk,
is Guus tekenlessen gaan ne
men. Al twintig jaar komt ze
bij de Vrije Academie over de
vloer. Haar kunstzinnige activi
teiten strekken zich ook uit tot
de schilderkunst. Aanvankelijk
figuratief: een schilderij van
moeder met kind haar doch
ter met pasgeboren zoontje
en op de voorgrond toch weer
die poes. Inmiddels maakt ze
vooral abstract werk. Volgens
haar weer moeilijker, en dus
een nieuwe uitdaging. „Als je
zo'n doek met verf volschildert,
stel je je eisen-veel-hoger.-Er~zit—
geen .„speciale betekenis aan
vast. Dus als de compositie of
de kleur nieWgoed. i:
overnieuw. Soms 'lukF'hët fi_.
een keer. Een andere keer gaat
het wel drie keer overnieuw.
Net zolang totdat het wel mooi
is."
Devorni-is' voór'Kaar-èré' be-fn J
langrijk: 'Dat'IÖ té'lziën bij een"
serie -Keramieke;'^musicerende
vrouwéhfijguren:, ZV-'zfjh^lpÜjk:'
ze hebbéh 'gekke maten, grote
voeten, soms zonder gezicht.
Waar borsten horen te zitten,
prijken ronde gaten of juist op
geplakte schijven. Guus: „Het
gaat mij om het draaiende in
het figuur. Dat is ondergeschikt
aan de vorm van het lichaam."
Soms laat zij haar werk aan
het toeval over. Ze wijst een
vierkante vaas aan waarvan de
zijkanten zijn ingedrongen. „Ik
wilde een mooie vaas maken,
maar het leek niks te worden.
Ik werd een beetje agressief en
gaf er aan alle kanten klappen
op. Maar die vorm vond ik in
eens wel leuk, en hij is zo ge
bleven."
v
SCHIEDAM Een oranje tent,
oranje clubhuis, oranje loper,
oranje aankondigingen. Niet alleen
staat alles bij clubhuis De Dijk de
ze maand in het teken van het na
tionale elftal, alles is voor de gele
genheid ook in de Nederlandse
voetbalkleuren geschilderd: oranje
dus.
„Eigenlijk is er de hele maand,
zeven dagen per week wel iets te
doen," zegt Edsai Kok, sociaal-cul
tureel jongerenwerker in De Dijk.
„Het belangrijkste is natuurlijk het
voetbal. Alle wedstrijden zijn te
zien in de circustent op een groot
scherm en bovendien staat er nog
een televisie in het clubhuis. Aan
staande dinsdag als Nederland
zijn eerste wedstrijd speelt tegen
Egypte is er een barbecue op
het veld voor het clubgebouw.
„Daarnaast is er de hele maand
muziek in de vorm van jamsessies,
bandjes en verschillende party's,"
vertelt Kok enthousiast verder.
„De sessies worden steeds gespeeld
na de laatste wedstrijd en op zon
dag tussen 14.00 en 17.00 uur. Het
grote scherm wordt niet alleen ge
bruikt voor de voetbalwedstrijden,
maar ook voor het vertonen van
concertvideo's (Talking Heads en
The Stones) en speelfilms. Bezoe
kers die dat willen kunnen boven
dien eten in het clubhuis. Iedere
dag wordt er een maaltijd bereid
die tegen maximaal 7,50 te koop
is. Ook komt er nog een mountain
bike-wedstrijd en een enkele thea
tervoorstelling in de circustent."
Het clubhuis lijkt met deze
Qranje-maand een definitieve co
me-back te maken, „Voetbal is po
pulair en een goede manier om
mensen wat nader tot elkaar te la
ten komen. Jongeren komen een
keer kijken naar het voetbal, ma
ken kennis met het clubhuis en
andere jongeren en natuurlijk ho
pen we dat ze ook na juni en juli
blijven komen.
„In het jaar dat ik er nu werk
Jongerenwer
ker Edsai Kok:
'Voetbal is po
pulair en een
goede manier
om mensen wat
nader tot el
kaar, te laten
komen'
- dzz:
r'"J"*
is er overigens al veel ten goede
veranderd. Toen ik hier pas
kwam, waren er veel klachten
over zwerfjongeren in de wijk. De
Dijk bestond al wel, maar de jon
geren bleven weg. Het afgelopen
jaar hebben we hard gewerkt om
daar iets aan te veranderen. Dat is
ons goed gelukt. De Dijk is gewoon
weer helemaal terug. We zijn ze
ven dagen per week open en door
deweeks komen er toch dertig of'
veertig jongeren. In het weekend5
zijn dat er drie of vier keer zoveel.
Het komt zelfs voor dat het ge
bouwtje te klein is voor al die
mensen, zeker als we iets speciaals
hebben georganiseerd. Dat is ook
één van de redenen dat we de cir
custent hebben gehuurd. Naast het
feit dat het natuurlijk ontzettend
gezellig is, is het clubhuis ook te
klein. In de tent kunnen alles bij
elkaar zo'n tweehonderdvijftig
voetballiefhebbers."
Eén van de redenen voor het
succes is volgens de jongerenwer
ker de gewijzigde formule. Edsai:
„We zijn heel lang op zoek geweest
naar vrijwilligers die mij konden
helpen in het clubhuis. We hebben
nu twaalf jongens en meiden ge
vonden. Ze werken ook veel zelf
standige In deze periode moet ik
bijvoorbeeld heel veel regelen: het
videoscherm, de tent, speelfilms,
de verzekering. Dat betekent dat
ik er niet altijd om 14.00 uur kan
zijn als het clubhuis open gaat. En
daar zorgen de vrijwilligers dus
voor. Dat jongeren toch naar bin
nen kunnen en iets te drinken
kunnen bestellen aan de bar."
uo
vlaardin-
VLAARDINGEN
gen hoeft het bestemmingsplan
vï§Éxaw§èrfwmmri&$ïg met te
n
SCHIEDAM Het Nivon in
Schiedam Organiseert dinsdag een
wandeltocht naar het Delflandge-
biecLDe«~wandelaars*»gaan eerst
met de bus naar De Zweth, waar
de voettocht "start. Onderweg wor
den' de meegebrachte" boterham
men genuttigd onder het genot van
een kopje koffie. Na afloop worden
de wandelaars teruggebracht naar
het station in Schiedam. De RET-
bus (40) vertrekt om 9 uur vanaf
het station. Ihtroducées zijn wel
kom. "■>-*»
Een Singaporese leeuwendans in het World Trade Center in Rotterdam is voor premier Lubbers geeri alle-
daagse kost. De 250 moderne kunstwerken uit het bezit van in totaal achttien Nederlandse bedrijven en?1
ondernemingen uit Singapore zijn het evenmin. De tentoonstelling (tot en met 24 juni aanstaande) ié eenJ-
officieel onderdeel van de viering van het 650-jarig bestaan van de stad Rotterdam en dat verklaardé'dè K
komst van Lubbers naar de opening op de stadsverjaardag. De expositie is overigens vanaf 10 to" 27 augüs1
tus aanstaande te zien in het Empress Place Museum in Singapore, dan in het kader van 'de'viering van
het 25-jarig jubileum van de Republiek Singapore. De tentoonstelling, die ook bestaat uit werk uit de col
lecties van een aantal kunstenaars, is het Nederlandse aandeel in de EG-bydrage aan de viering van de
onafhankelijkheid van Singapore.
Door Han van der Horst
SCHIEDAM De junioren
van SW gaven afgelopen
woensdag letterlijk de aftrap
voor de bouw van het nieuwe
kantorencomplex Schiehove,
dat net ten noorden van het sta
tion komt. Daarmee verdwijnt
het laatste stukje herkenbaar
heid aan de Overschieseweg tus
sen de spoorbaan en de Hulp
brug.
Natuurlijk: er stond al lang
niets meer. Maar je skon toch
zien waar de roemruchte, Paral
lelweg ooit had gelopen. Het
nieuwe bouwwerk'wdrdt dwars
over het oude tracé gebouwd.
Het woord „Parallelweg"
vervult oude Schiedammers met
een zekere vrees. Met de bewo
ners daar ten noorden van het
station, zo wist iedereen zeker,
was het kwaad kersen eten. Het
waren onbehouwen lui met los
se handen. Je moest er voor
zichtig mee zijn.
Dat was niet terecht. In de
jaren twintig en dertig was op
die plek een lange rij lang niet
onaardige arbeiderswoningen
gebouwd. Zij waren gelegen aan
de doodlopende Parallelweg, die
maar een uitgang had. De buurt
was dan ook nogal geïsoleerd en
onbekend maakt onbemind.
Bovendien had het hele ge
bied van oudsher geen beste re
putatie. Tot 1917 was daar de
Noorderstraat met zowat de erg
ste krotten van Schiedam en dat
wilde voor die tijd wat zeggen.
De bewoners daarvan waren in
derdaad een ruw volk, dat ge
plaagd door werkloosheid en
achterstelling het niet altijd
even nauw nam met de wet. Ze
moesten na de afbraak allemaal
verhuizen naar de Gorzen, waar
langs een nieuwe „Zuiderstraat"
houten noodwoningen werden
gebouwd. De verhuisde jeugd or
ganiseerde een bende die onder
de naam „de kannibalen van de
Zuiderstraat" angst en schrik
zaaide in de Gorzen.
Dat was allemaal nog niet
vergeten, toen de Parallelweg
verrees en iets van die oude re
putatie bleef aan de nieuwe
wijk kleven.
Ten onrechte, nogmaals.
Maar de bewoners trokken zich
van die discriminatie want
dat was het weinig aan. Ze
zaten tenslotte tamelijk ver van
de toenmalige stad. Ze vormden
al gauw een gemeenschap op
zichzelf, en organiseerden een
zeer uitgebreid verenigingsle
ven, waarvan de voetbalvereni
ging SVPDW (Sportvereniging
de Parallelweg) nog een over
blijfsel is. De naam van hun
straat verbasterden zij tot „Prel
leweg".
In de meidagen van 1940
drong de buitenwereld op dode
lijke wijze binnen. Duitse vlieg
tuigen probeerden het station
van Schiedam onder vuur te ne
men. Ze troffen de Parallelweg.
Een paar huizen werden door
bommen verwoest en er vielen
doden te betreuren. Die huizen
zijn nooit meer opgebouwd.
Na de tweede wereldoorlog
bleek, dat de bouwkwaliteit van
de woningen niet erg best was.
Ze scheurden, ze verzakten. Ze
lekten. De traditionele bewo
ners probeerden dan ook weg te
komen naar de nieuwe flats die
in Nieuwland verrezen.
Zeker toen in de buurt een
vuilnisbelt kwam. De bewoners
van de Parallelweg kregen daar
door in hun huizen een perma
nente vliegenplaag.
De gemeente maakte de Pa
rallelweg zélf tot een ghetto.
Mensen met huurschuld of ge
zinnen die om andere redenen
hun woning moesten verlaten,
werden ondergebracht op de Pa
rallelweg. Zo werd het een
straat van mensen met moeilijk
heden. Als je binnen kwam, zag
je meestal, dat de bewoners erin
geslaagd waren hun voorkamer
mooi te houden. Maar in de
overige delen van het huis was
het verval niet te stuiten.
Aan het begin van de jaren
zeventig is de hele Parallelweg
afgebroken. Onbetreurd door ie
dereen.
De bouwers van Schiehove
hadden voor die aftrap trou
wens best aan SVPDW mogen
denken. Die club dankt zijn be
staan tenslotte aan de Parallel
weg.
Dép Raad' ovaSf Sta'té "hééft 'gisteren
beélöten de PaëhMjèingvan Gede-
puteerdeaStafei! 'van Zuid-Holland
te schorsen. 7
Het provinciebestuur wilde1
Vlaardingen verplichten voorbe3'
reidingen te treffen voor de aanleg
van"een afvalberg ten zuiden vah9
de spoorlijn Rotterdam-Hoek varf1
Holland. Met de afvalberg hoeft'
Vlaardingen in het bestemmings-r
plan geen rekening te houdenp
voordat de Raad van State een de-
fïnitief oordeel heeft uitgesproken.
De Vlaardingse milieu-wethou
der Maarleveld noemt de uit
spraak 'zeer verheugend'. „Wij zul
len binnen de mogelijkheden vafi
de Nederlandse democratie alles
doen om te verhinderen dat die af
valberg Jaar komt. Door deze
schorsin,, is het volkomen duide
lijk dat hij de Raad van State de
gedachte leeft dat de. gemeente
Vlaardingen-; goede? argumenten
heeftaa igevoerd."
De' urtspraak van de Raad van
Statö steh 'de, provincie" voor een
groot ,probkem.i De afvalberging in
Liekebaert, moest eea stortplaats
worden voor ibouw-, sloopmateria
len en ander bedrijfsafval. Vanaf
het einde van 1991 is volgens de
provincie voor dergelijk afval geen
andere stortlocatie in Zuid-Holland
beschikbaar. Door de schorsing ko
men de voorbereidingen voor af
valberging in het Lickebaertgebied
stil te staan. Deze operatie met in
de eerste plaats uitbreiding van de
spoorlijn met een speciale derde
baan voor de aanvoer van afval
zou ongeveer twee jaar duren.
De provincie had gehoopt dat
het schorsingsverzoek van Vlaar
dingen afgewezen zou worden. Bij
de behandeling voor de Raad van
State, vorige* week, "heeft'milieuge
deputeerde Hans van der Vlist
hiervoör12igepleir." i'éaj^'wfi'dèWe
werkza§fithMetfnzdrSne] 'mögelijk
laten beginnen bid Liekebaert -op
tijd klaar te-hebbers-voor de 'afval
berging.1 De'beslisëihg van de Raad
van State' betékent., 'dat een eventu
ele ingebruikname van Liekebaert
als stortplaats nu nóg minimaal
drie jaar moet wachten. „En dat is
nog een optimistische benade
ring," aldus een teleurgestelde pro
vincie-woordvoerder P.T. Janssen.
„Gedeputeerde Staten zullen
zich de komende dagen moeten
gaan beraden," zegt Janssen. „Ze
kunnen kijken of er toch nog een
andere locatie is, waar de eerste
twee jaar bouw- en sloopafval ge
stort kan worden, zodat we de tijd
die we nodig hebben onj Liekeba
ert hiervóór in te richten kunnen
overbruggen. Een andere mogelijk
heid is dat Gedeputeerde Staten
het probleem voorleggen aan de
verantwoordelijke minister. Hij
kan alle, belemmeringen bij het in
richten van een stortlocatie weg-1
nemen.", Janssen doelt hiermee op,
de bsvoegdheidj van minister Abri
ders eeiraanwijzing af te;geven. In,
dat geval rZQu, de gemeente Vla^,
dingen het bestemmingsplan)
Vlaardingen-West toch moeten
herzien.
Volgens Janssen zegt de inwillig
ging van het schorsingsverzoek
nog niets over de uiteindelijke be-,i
slissingi van de Raad van State.»
„De voorzitter van de afdeling Ge-,
schillen van Bestuur heeft deze be
slissing genomen. Kennelijk heeft
hij het ongewenst geoordeeld om
hangende de behandeling van het
Kroonberoep het bestemmingsplan
te wijzigen. Normaal gesproken is
dat inderdaad de regel, maar ge
zien de hoodsituatie waarin de
provincie Zuid-Holland zich nu be
vindt, waren Gedeputeerde Staten
hiervan afgeweken."
SCHIEDAM Het excursie-sei
zoen naar de Openbare Nutsbedrij
ven Schiedam (ONS) wordt dins
dag afgerond met een bezoek van
basisschool De Notenkraker. De
Schledamse basisscholen hebben
in het kader van milieulessen on
der de van Verona bekende noe
mer 'Vuilnisman, kan deze zak
ook mee?' een bezoek gebracht aan
de ONS, om zo inzicht te krijgen
in de afvalproblematiek. Ook na
men de leerlingen een kijkje in het
VAM-vuiloverlaadstation.
De excursies moesten de leer
lingen bewust maken van de mo
gelijkheden om de Schiedamse af
valstroom in te dammen. Milieu-
inspecteur Jos Prein begeleidde de
excursies. Hij toonde de leerlingen
een dia-serie en sprak met hen
over het bewust bmgaan met huis
houdelijk afval.
De Notenkraker heeft zich het
afgelopen jaar intensief bezig ge
houden met het thema milieu. De
leerlingen maakten onder meer
milieu-collages, die vandaag en
morgen te zien zijn in de Jacobus-
kerk. Zaterdag 16 eh zondag 17 ju
ni worden de werkstukken in de
St.Martinuskerk tentoongesteld.
De collages vormen een onderdeel
van de Milieu-tentoonstelling die
de Werkgroep Kerk én Wereld in
beide kerken organiseert. De ONS
levert hieraan evenéens een bij
drage.
t -ty> t $-+>■*
if
v> -:
elkaarruMMnf'."*
I -SO O
>11 f
t
1
,<Ulr li j JV1
o mui v qtj
r «A-fri
L* x B "I-V l
w»' s.T
*8, tv. i
2:
*u