C e Dijk maakt come-back in oranje Vlaardingen wint van ie gev^rprrt erg in LicKèbaërt 'Prelleweg' was gemeenschap op zichzelf HetVrije Volk SCHIEDAM Guus Anemaet vond haar liefde in keramiek Wandeltocht Delftse gebied Geen alledaagse kost: leeuwehdanéÊiaéÊÉ. Laatste excursie naar ONS mm* Maand lang, zeven dagen per week, voetbal en concerten op groot scherm in circustent t //sr I Ten noorden van het station, zo wist iedereen zeker, was het kwaad kersen eten. Het waren onbehouwen lui V PAGINA4 ZATERDAG^ JUN11990 Guus Anemaet tussen haar lievelingsdieren. „Ik heb er gaten in gemaakt en spykers in gestopt, maar het blyft altyd een poes." Door Loes Elshof. VLAARDINGEN Als ik haar opbel om-langs te komen .reageert Guus Anemaet vrolijk: Heeftm al koffie op? Nee? Nou, dan zet ik alvast." Even later zitten we in het zonnetje op het terras, achter het gezellige huis aan de Julianasingel in viaar- dingen. Guus heeft haar liefde gevonden in de keramiek. Ze vertelt: „Ik ben gek op poezen, ik heb dat niet met honden, je kunt met poezen vreemde vormen maken. Ik heb er van alles mee gedaan: gaten gemaakt, spijkers erin ge stopt. Maar het blijft altijd een poes." Tien jaar geleden maakte ze haar eerste kattenfiguur. Elk jaar kwamen er een paar bij. Het eindresultaat is een twin tigtal bijzondere, expressieve fi guren, variërend van een ou derwets lapjesbeest tot een mo derne pasteikleurig exemplaar. Zij exposeert tot en met 3 juni keramieke katten in het Zonne huis in Vlaardingen. „Mijn eerste poes staat niet op de tentoonstelling," lacht ze. „Pas na langer kijken en oefe- -nenkrijg je in„de. gaten hoe jzo'm/ibeest.precies i in elkaar ■■steekt. rEen "kat"hééft een rug. Dat moet.'jei ondervinden. Ik heb hier trouwens ook nog een tekkel f met poeze-oren. Het duurt .ook wel een tijdje voor dat je het materiaal beheerst. Bij keramiek luistert dat nogal pnauwnEcdnag geenfiuchtbelle- -tje, m!.de;klei:zitten,:anders spat ;ihet .hele zaakje, in* de oven uit - ,'Guus varieert volop in vorm, glazuur,en kleur: Haar beesten zijn veelal geïnspireerd op het werk van Karei Appel. Ze heb ben opgeplakte ogen, stompe voeten en speelse oortjes en zien er soms aandoenlijk uit. Het oppervlak heeft topglans of juist weer een dof en ruw uiter lijk. Als ze de klei onder handen heeft krijgt Guus echt inspira tie. „Op dat moment denk ik pas: hier die staart, daar die kleur. Elke kat moet anders worden." Haar liefde voor klei ontstond al vroeg. „Mijn ouders hadden een tuinderij in Schie- broek. Ik zat altijd met mijn handen in de aarde. Als er klei lag maakte ik er poppetjes en potjes van." Maar van een kunstopleiding, hoe graag ze dat ook had gewild, was na tuurlijk geen sprake. Thuis was er genoeg -werk» te doen en bo vendien "was hef crisistijd. Guus kwam in de groente zaak van haar ouders te staan. In dè winkel 'stelde ze wel de prachtigste etalages met groen ten en fruit samen. „Ik maakte er altijd een mooi compositie van. Met druiven en een mand vol groenten en fruit. Daar kreeg ik vaak complimentjes over." Later, pas na haar huwelijk, is Guus tekenlessen gaan ne men. Al twintig jaar komt ze bij de Vrije Academie over de vloer. Haar kunstzinnige activi teiten strekken zich ook uit tot de schilderkunst. Aanvankelijk figuratief: een schilderij van moeder met kind haar doch ter met pasgeboren zoontje en op de voorgrond toch weer die poes. Inmiddels maakt ze vooral abstract werk. Volgens haar weer moeilijker, en dus een nieuwe uitdaging. „Als je zo'n doek met verf volschildert, stel je je eisen-veel-hoger.-Er~zit— geen .„speciale betekenis aan vast. Dus als de compositie of de kleur nieWgoed. i: overnieuw. Soms 'lukF'hët fi_. een keer. Een andere keer gaat het wel drie keer overnieuw. Net zolang totdat het wel mooi is." Devorni-is' voór'Kaar-èré' be-fn J langrijk: 'Dat'IÖ té'lziën bij een" serie -Keramieke;'^musicerende vrouwéhfijguren:, ZV-'zfjh^lpÜjk:' ze hebbéh 'gekke maten, grote voeten, soms zonder gezicht. Waar borsten horen te zitten, prijken ronde gaten of juist op geplakte schijven. Guus: „Het gaat mij om het draaiende in het figuur. Dat is ondergeschikt aan de vorm van het lichaam." Soms laat zij haar werk aan het toeval over. Ze wijst een vierkante vaas aan waarvan de zijkanten zijn ingedrongen. „Ik wilde een mooie vaas maken, maar het leek niks te worden. Ik werd een beetje agressief en gaf er aan alle kanten klappen op. Maar die vorm vond ik in eens wel leuk, en hij is zo ge bleven." v SCHIEDAM Een oranje tent, oranje clubhuis, oranje loper, oranje aankondigingen. Niet alleen staat alles bij clubhuis De Dijk de ze maand in het teken van het na tionale elftal, alles is voor de gele genheid ook in de Nederlandse voetbalkleuren geschilderd: oranje dus. „Eigenlijk is er de hele maand, zeven dagen per week wel iets te doen," zegt Edsai Kok, sociaal-cul tureel jongerenwerker in De Dijk. „Het belangrijkste is natuurlijk het voetbal. Alle wedstrijden zijn te zien in de circustent op een groot scherm en bovendien staat er nog een televisie in het clubhuis. Aan staande dinsdag als Nederland zijn eerste wedstrijd speelt tegen Egypte is er een barbecue op het veld voor het clubgebouw. „Daarnaast is er de hele maand muziek in de vorm van jamsessies, bandjes en verschillende party's," vertelt Kok enthousiast verder. „De sessies worden steeds gespeeld na de laatste wedstrijd en op zon dag tussen 14.00 en 17.00 uur. Het grote scherm wordt niet alleen ge bruikt voor de voetbalwedstrijden, maar ook voor het vertonen van concertvideo's (Talking Heads en The Stones) en speelfilms. Bezoe kers die dat willen kunnen boven dien eten in het clubhuis. Iedere dag wordt er een maaltijd bereid die tegen maximaal 7,50 te koop is. Ook komt er nog een mountain bike-wedstrijd en een enkele thea tervoorstelling in de circustent." Het clubhuis lijkt met deze Qranje-maand een definitieve co me-back te maken, „Voetbal is po pulair en een goede manier om mensen wat nader tot elkaar te la ten komen. Jongeren komen een keer kijken naar het voetbal, ma ken kennis met het clubhuis en andere jongeren en natuurlijk ho pen we dat ze ook na juni en juli blijven komen. „In het jaar dat ik er nu werk Jongerenwer ker Edsai Kok: 'Voetbal is po pulair en een goede manier om mensen wat nader tot el kaar, te laten komen' - dzz: r'"J"* is er overigens al veel ten goede veranderd. Toen ik hier pas kwam, waren er veel klachten over zwerfjongeren in de wijk. De Dijk bestond al wel, maar de jon geren bleven weg. Het afgelopen jaar hebben we hard gewerkt om daar iets aan te veranderen. Dat is ons goed gelukt. De Dijk is gewoon weer helemaal terug. We zijn ze ven dagen per week open en door deweeks komen er toch dertig of' veertig jongeren. In het weekend5 zijn dat er drie of vier keer zoveel. Het komt zelfs voor dat het ge bouwtje te klein is voor al die mensen, zeker als we iets speciaals hebben georganiseerd. Dat is ook één van de redenen dat we de cir custent hebben gehuurd. Naast het feit dat het natuurlijk ontzettend gezellig is, is het clubhuis ook te klein. In de tent kunnen alles bij elkaar zo'n tweehonderdvijftig voetballiefhebbers." Eén van de redenen voor het succes is volgens de jongerenwer ker de gewijzigde formule. Edsai: „We zijn heel lang op zoek geweest naar vrijwilligers die mij konden helpen in het clubhuis. We hebben nu twaalf jongens en meiden ge vonden. Ze werken ook veel zelf standige In deze periode moet ik bijvoorbeeld heel veel regelen: het videoscherm, de tent, speelfilms, de verzekering. Dat betekent dat ik er niet altijd om 14.00 uur kan zijn als het clubhuis open gaat. En daar zorgen de vrijwilligers dus voor. Dat jongeren toch naar bin nen kunnen en iets te drinken kunnen bestellen aan de bar." uo vlaardin- VLAARDINGEN gen hoeft het bestemmingsplan vï§Éxaw§èrfwmmri&$ïg met te n SCHIEDAM Het Nivon in Schiedam Organiseert dinsdag een wandeltocht naar het Delflandge- biecLDe«~wandelaars*»gaan eerst met de bus naar De Zweth, waar de voettocht "start. Onderweg wor den' de meegebrachte" boterham men genuttigd onder het genot van een kopje koffie. Na afloop worden de wandelaars teruggebracht naar het station in Schiedam. De RET- bus (40) vertrekt om 9 uur vanaf het station. Ihtroducées zijn wel kom. "■>-*» Een Singaporese leeuwendans in het World Trade Center in Rotterdam is voor premier Lubbers geeri alle- daagse kost. De 250 moderne kunstwerken uit het bezit van in totaal achttien Nederlandse bedrijven en?1 ondernemingen uit Singapore zijn het evenmin. De tentoonstelling (tot en met 24 juni aanstaande) ié eenJ- officieel onderdeel van de viering van het 650-jarig bestaan van de stad Rotterdam en dat verklaardé'dè K komst van Lubbers naar de opening op de stadsverjaardag. De expositie is overigens vanaf 10 to" 27 augüs1 tus aanstaande te zien in het Empress Place Museum in Singapore, dan in het kader van 'de'viering van het 25-jarig jubileum van de Republiek Singapore. De tentoonstelling, die ook bestaat uit werk uit de col lecties van een aantal kunstenaars, is het Nederlandse aandeel in de EG-bydrage aan de viering van de onafhankelijkheid van Singapore. Door Han van der Horst SCHIEDAM De junioren van SW gaven afgelopen woensdag letterlijk de aftrap voor de bouw van het nieuwe kantorencomplex Schiehove, dat net ten noorden van het sta tion komt. Daarmee verdwijnt het laatste stukje herkenbaar heid aan de Overschieseweg tus sen de spoorbaan en de Hulp brug. Natuurlijk: er stond al lang niets meer. Maar je skon toch zien waar de roemruchte, Paral lelweg ooit had gelopen. Het nieuwe bouwwerk'wdrdt dwars over het oude tracé gebouwd. Het woord „Parallelweg" vervult oude Schiedammers met een zekere vrees. Met de bewo ners daar ten noorden van het station, zo wist iedereen zeker, was het kwaad kersen eten. Het waren onbehouwen lui met los se handen. Je moest er voor zichtig mee zijn. Dat was niet terecht. In de jaren twintig en dertig was op die plek een lange rij lang niet onaardige arbeiderswoningen gebouwd. Zij waren gelegen aan de doodlopende Parallelweg, die maar een uitgang had. De buurt was dan ook nogal geïsoleerd en onbekend maakt onbemind. Bovendien had het hele ge bied van oudsher geen beste re putatie. Tot 1917 was daar de Noorderstraat met zowat de erg ste krotten van Schiedam en dat wilde voor die tijd wat zeggen. De bewoners daarvan waren in derdaad een ruw volk, dat ge plaagd door werkloosheid en achterstelling het niet altijd even nauw nam met de wet. Ze moesten na de afbraak allemaal verhuizen naar de Gorzen, waar langs een nieuwe „Zuiderstraat" houten noodwoningen werden gebouwd. De verhuisde jeugd or ganiseerde een bende die onder de naam „de kannibalen van de Zuiderstraat" angst en schrik zaaide in de Gorzen. Dat was allemaal nog niet vergeten, toen de Parallelweg verrees en iets van die oude re putatie bleef aan de nieuwe wijk kleven. Ten onrechte, nogmaals. Maar de bewoners trokken zich van die discriminatie want dat was het weinig aan. Ze zaten tenslotte tamelijk ver van de toenmalige stad. Ze vormden al gauw een gemeenschap op zichzelf, en organiseerden een zeer uitgebreid verenigingsle ven, waarvan de voetbalvereni ging SVPDW (Sportvereniging de Parallelweg) nog een over blijfsel is. De naam van hun straat verbasterden zij tot „Prel leweg". In de meidagen van 1940 drong de buitenwereld op dode lijke wijze binnen. Duitse vlieg tuigen probeerden het station van Schiedam onder vuur te ne men. Ze troffen de Parallelweg. Een paar huizen werden door bommen verwoest en er vielen doden te betreuren. Die huizen zijn nooit meer opgebouwd. Na de tweede wereldoorlog bleek, dat de bouwkwaliteit van de woningen niet erg best was. Ze scheurden, ze verzakten. Ze lekten. De traditionele bewo ners probeerden dan ook weg te komen naar de nieuwe flats die in Nieuwland verrezen. Zeker toen in de buurt een vuilnisbelt kwam. De bewoners van de Parallelweg kregen daar door in hun huizen een perma nente vliegenplaag. De gemeente maakte de Pa rallelweg zélf tot een ghetto. Mensen met huurschuld of ge zinnen die om andere redenen hun woning moesten verlaten, werden ondergebracht op de Pa rallelweg. Zo werd het een straat van mensen met moeilijk heden. Als je binnen kwam, zag je meestal, dat de bewoners erin geslaagd waren hun voorkamer mooi te houden. Maar in de overige delen van het huis was het verval niet te stuiten. Aan het begin van de jaren zeventig is de hele Parallelweg afgebroken. Onbetreurd door ie dereen. De bouwers van Schiehove hadden voor die aftrap trou wens best aan SVPDW mogen denken. Die club dankt zijn be staan tenslotte aan de Parallel weg. Dép Raad' ovaSf Sta'té "hééft 'gisteren beélöten de PaëhMjèingvan Gede- puteerdeaStafei! 'van Zuid-Holland te schorsen. 7 Het provinciebestuur wilde1 Vlaardingen verplichten voorbe3' reidingen te treffen voor de aanleg van"een afvalberg ten zuiden vah9 de spoorlijn Rotterdam-Hoek varf1 Holland. Met de afvalberg hoeft' Vlaardingen in het bestemmings-r plan geen rekening te houdenp voordat de Raad van State een de- fïnitief oordeel heeft uitgesproken. De Vlaardingse milieu-wethou der Maarleveld noemt de uit spraak 'zeer verheugend'. „Wij zul len binnen de mogelijkheden vafi de Nederlandse democratie alles doen om te verhinderen dat die af valberg Jaar komt. Door deze schorsin,, is het volkomen duide lijk dat hij de Raad van State de gedachte leeft dat de. gemeente Vlaardingen-; goede? argumenten heeftaa igevoerd." De' urtspraak van de Raad van Statö steh 'de, provincie" voor een groot ,probkem.i De afvalberging in Liekebaert, moest eea stortplaats worden voor ibouw-, sloopmateria len en ander bedrijfsafval. Vanaf het einde van 1991 is volgens de provincie voor dergelijk afval geen andere stortlocatie in Zuid-Holland beschikbaar. Door de schorsing ko men de voorbereidingen voor af valberging in het Lickebaertgebied stil te staan. Deze operatie met in de eerste plaats uitbreiding van de spoorlijn met een speciale derde baan voor de aanvoer van afval zou ongeveer twee jaar duren. De provincie had gehoopt dat het schorsingsverzoek van Vlaar dingen afgewezen zou worden. Bij de behandeling voor de Raad van State, vorige* week, "heeft'milieuge deputeerde Hans van der Vlist hiervoör12igepleir." i'éaj^'wfi'dèWe werkza§fithMetfnzdrSne] 'mögelijk laten beginnen bid Liekebaert -op tijd klaar te-hebbers-voor de 'afval berging.1 De'beslisëihg van de Raad van State' betékent., 'dat een eventu ele ingebruikname van Liekebaert als stortplaats nu nóg minimaal drie jaar moet wachten. „En dat is nog een optimistische benade ring," aldus een teleurgestelde pro vincie-woordvoerder P.T. Janssen. „Gedeputeerde Staten zullen zich de komende dagen moeten gaan beraden," zegt Janssen. „Ze kunnen kijken of er toch nog een andere locatie is, waar de eerste twee jaar bouw- en sloopafval ge stort kan worden, zodat we de tijd die we nodig hebben onj Liekeba ert hiervóór in te richten kunnen overbruggen. Een andere mogelijk heid is dat Gedeputeerde Staten het probleem voorleggen aan de verantwoordelijke minister. Hij kan alle, belemmeringen bij het in richten van een stortlocatie weg-1 nemen.", Janssen doelt hiermee op, de bsvoegdheidj van minister Abri ders eeiraanwijzing af te;geven. In, dat geval rZQu, de gemeente Vla^, dingen het bestemmingsplan) Vlaardingen-West toch moeten herzien. Volgens Janssen zegt de inwillig ging van het schorsingsverzoek nog niets over de uiteindelijke be-,i slissingi van de Raad van State.» „De voorzitter van de afdeling Ge-, schillen van Bestuur heeft deze be slissing genomen. Kennelijk heeft hij het ongewenst geoordeeld om hangende de behandeling van het Kroonberoep het bestemmingsplan te wijzigen. Normaal gesproken is dat inderdaad de regel, maar ge zien de hoodsituatie waarin de provincie Zuid-Holland zich nu be vindt, waren Gedeputeerde Staten hiervan afgeweken." SCHIEDAM Het excursie-sei zoen naar de Openbare Nutsbedrij ven Schiedam (ONS) wordt dins dag afgerond met een bezoek van basisschool De Notenkraker. De Schledamse basisscholen hebben in het kader van milieulessen on der de van Verona bekende noe mer 'Vuilnisman, kan deze zak ook mee?' een bezoek gebracht aan de ONS, om zo inzicht te krijgen in de afvalproblematiek. Ook na men de leerlingen een kijkje in het VAM-vuiloverlaadstation. De excursies moesten de leer lingen bewust maken van de mo gelijkheden om de Schiedamse af valstroom in te dammen. Milieu- inspecteur Jos Prein begeleidde de excursies. Hij toonde de leerlingen een dia-serie en sprak met hen over het bewust bmgaan met huis houdelijk afval. De Notenkraker heeft zich het afgelopen jaar intensief bezig ge houden met het thema milieu. De leerlingen maakten onder meer milieu-collages, die vandaag en morgen te zien zijn in de Jacobus- kerk. Zaterdag 16 eh zondag 17 ju ni worden de werkstukken in de St.Martinuskerk tentoongesteld. De collages vormen een onderdeel van de Milieu-tentoonstelling die de Werkgroep Kerk én Wereld in beide kerken organiseert. De ONS levert hieraan evenéens een bij drage. t -ty> t $-+>■* if v> -: elkaarruMMnf'."* I -SO O >11 f t 1 ,<Ulr li j JV1 o mui v qtj r «A-fri L* x B "I-V l w»' s.T *8, tv. i 2: *u

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1990 | | pagina 1