Zorgen om meer
hotels in de reg o
Hennie Hagestein kwart eeuw agent in Schiedam
Paus maakt van verkeerde kerk basiliek
10 t/m 15 juli 1990
Het Vrije Volk SCHIEDAM
s
Leerlingen liepen voor speelgoed ziekenhuis
de..DoeMn, Rotterdam
i
r
Directeur Delta-hotel: Gemeenten verlenen veel te snel vergunningen
ws
l#*
PAGINA 4
ZATERDAG 7 JUL11990
(Jf.
!F,
ïf
1
VLAARDINGEN Is er wel of
niet voldoende ruimte op de markt
voor de bouw van nieuwe hotels?
Deze vraag zal de komende jaren
de gemoederen in de hotelsector
bezighouden. Directeur R. Rol van
het Delta-hotel in Vlaardingen
maakt zich ernstige zorgen over de
grote vlucht die de bouw van nieu
we hotels in de regio Rotterdam
en speciaal in Vlaardingen heeft
genomen.
„Ik vind dat geen goede ontwik
keling. De gemeenten in de regio
verlenen veel te snel vergunningen
voor nieuwe hotels zodat er te snel
te veel aanbod komt. Dat zal in de
nabije toekomst leiden tot proble
men bij bestaande hotels," aldus
Rol,
Het Delta-hotel al 35 jaar het
enige hotel in Vlaardingen
krijgt binnen afzienbare tijd te
maken met de komst van de twee
nieuwe hotels Ibis en Campanile
in de gemeente. Ibis, waarvan de
eerste paal donderdag werd gesla
gen, zal volgend vooxjaar in ge
bruik worden genomen. Voor
Campanile geldt dat de vergun
ningsprocedure nog niet is afgelo
pen.
Schiedam 'doet' het nog steeds
met Novotel en het Rijnmondhotel
(beide van de Ibis-keten). De nu
vier jaar oude plannen van de ge
meente om een hotel aan te trek
ken in Schiedam-Noord zijn echter
nog steeds niet in een stoffige la
verdwenen.
De bestaande hotels in de regio
Nieuwe Waterweg-Noord kunnen
voor de toekomst dus de nodige
vergroting van aanbod verwachten
en het is logisch dat de eigenaren
van bijvoorbeeld een Delta-hotel
daar niet blij mee zijn. Niet alleen
de angst voor nieuwe concurrentie
echter speelt bij de visie van de di
recteur van het (vier sterren) Del
ta-hotel een rol.
Hij refereert zijn mening aan
een onderzoek, dat in opdracht
van de hoteliers in de regio in
1988 door de Stichting Bedrijfsad-
viezen Horecaf werd uitgevoerd.
De conclusie van dat onderzoek
was dat er voor nieuwe hotels in
Rotterdam en omgeving geen
plaats is. Bij het toenmalige be
stand drie, vier en vijsterren-ho-
tels lag de kamerbezetting tussen
de vijftg en zestig percent en was
er dus sprake van een toch wel
verontrustende overcapaciteit.
Volgens manager A. Roebersen
van Ibis-Nederland zal het met
toekomstige marktproblemen na
de ingebruikname van de Ibis-ves
tiging in Vlaardingen en Schiedam
echter wel meevallen, „De markt
verschilt echt van maand tot
maand. De uitkomst van dat on
derzoek door Horecaf gaat momen
teel niet meer op. We zetten niet
zomaar ergens een hotel neer.
Daar gaat een gedegen marktana
lyse aan vooraf."
Over de bedenkingen van de
leiding van het Delta-hotel: „Het
Delta-hotel en een vestiging van
Ibis zijn per definitie niet eikaars
concurrenten. Wij zijn een simpel
'low-budget' hotel terwijl het Del
tahotel meer klasse heeft," ver
volgt Roebersen. „Ieder heeft dus
zijn eigen markt, we bieden ver
schillende producten. Maar na
tuurlijk is de angst bij bestaande
hoteliers wel begrijpelijk."
Het waarde-oordeel dat de Ibis
manager geeft, stemt echter niet
overheen met het oordeel van de
directeur van het Delta-hotel.
„Ibis is een prima hotel en ik ver
moedt dat het zich zeker niet zal
gaan presenteren als een bedrijf
uit de middenklasse," aldus Rol.
Als hij daar gelijk in krijgt, zal
het Delta-hotel toch de nodige
klandizie verliezen. De prijzen van
de kamers in het Ibis liggen be
hoorlijk lager dan in het Delta-ho
tel. Als de kwaliteit gelijk is, is de
keuze tussen 120,- per nacht voor
een éénpersoonskamer en 4185,-
immers snel gemaakt.
Voor vijfentwintighon
derd gulden mag de kin
derafdeling van het
Schieland-Ziekenhuis
aan nieuw speelgoed ko
pen. Het bedrag hebben
«ie 145 leerlingen van de
openbare basisschool
Sauer/Bekkers(Eduard
van Beinunlaan in Groe-
noord) met een sponsor
loop ingezameld tijdens
hun feestweek rond het
vyQarig bestaan van de
school. Op de laatste
laatste schooldag heb
ben de leerlingen gister
morgen het geld over
handigd aan Liesbeth de
Zwart, het hoofd van de
kinderafdeling van het
Schielandziekenhuis. Er
zal in ieder geval een
soort speelgoedwandel-
wagen voor buiten wor
den aangeschaft.
Door Rein Wolters
SCHIEDAM „Angst? Wei
eens angstig geweest in het werk?"
herhaalt Hennie Hagestein de
vraag. „Tsja.... inderdaad! Eén was
ben ik werkelijk bang," schiet
hem te binnen. „Nu kan ik er uit
bundig om lachen, maar toen be
slist niet," grijnst de 47-jarige ad
judant van de Schiedamse politie.
„Dat was toen Leo Verhaar,
destijds mijn directe werkmaat, en
ik 's nachts in de omgeving van de
Stadshouderslaan patrouilleerden.
We hielden extra "toezicht omdat
die buurt te lijden had van een in-
braakgolf. In een hoekhuis zag ik
een deur open staan. Bingo, zei ik
tegen Leo, die pakken we. Wij de
woning binnen. In de hal was een
open trap. Boven hoorden we ge
rucht. Dus in het stikkedonker
stiekem naar boven geslopen.
Stonden we daar ineens oog in oog
met een paard van een hond. Leo
en ik schrokken ons te pletter. In
onze haast om weg te komen, don-
derstraalden we van de trap."
Hennie Hagestein verdringt en
opkomende schaterlach en ver
volgt: „Eenmaal weer op de been
kwakten we opnieuw tegen de 5
vlakte. Nu over een kleedje. Het 1
lag op de net geboende parket-
vloer. En die hond maar grommen I
en dreigen. Met hem op de hielen i
raakten we toch buiten. Daar was J
ook de bewoner. Hij stond zich te
barsten te lachen om ons gestun
tel, dat hij allemaal had gezien. De
hond bleek achteraf een nog geen
vlieg kwaaddoende Sint Bernhard.
Zijn baas vertelde dat hij die
avond thuis een feest had gevierd
en behoorlijk teut was geraakt.
Dat had weer tot gevolg dat hij de
deur had laten openstaan/'Hennie
Hagestein was begin deze week
precies 25 jaar in dienst van het
gemeentelijke politiekorps. Begon
nen als aspirant-agent heeft hij
zich opgewerkt tot adjudant. Nu
vormt hij samen met zijn collega's
Marten Stroetenga en Henk Bak
ker het driekoppige managements
team van wijkgroep 2. „We heb
ben 24 hoofdagenten tot onze be
schikking. Ons werkgebied is De
Gorzen, het westen van de stad en
een deel van de wijk Nieuwland,"
vertelt hij in zijn woning en intus
sen zijn uit de kluiten gewassen
bouvier strelend.
Adjudant Hagestein zag als een
na oudste van vijf kinderen het le
venslicht in de Potgieterstraat in
Schiedam. „We woonden naast ko
lenboer Korengevel. Vader was
een oorlogsslachtoffer. In die hoe
danigheid kreeg hij een baan aan
geboden als magazijnbediende en
dat betekende verhuizen naar de
garnizoensstad Dordrecht. Daar
ben ik getogen."
„Thuis hadden we het niet
breed. Werken was het parool toen
ik veertien werd. Mijn eerste haas
Adjudant Hen
nie Hagenstein
voor het nieu
we hoofdbu
reau aan het
Bijdorpplein:
„Graag op
straat onder de
mensen."
was boekdrukker Reidel in Dordt.
Dat lag me niet zo. Letterzetter
leek me een leuk beroep. Daarom
ging ik zes maanden later werken
voor drukkerij Stolk, ook in mijn
woonplaats. Daar werden me de
grondbeginselen van bet handzet-
ten bijgebracht. Op kosten van de
baas mocht ik bovendien twee da
gen per week naar de Grafische
School in Roosendaal."
Aan de militaire dienstplicht
ontkwam Hennie Hagestein niet.
Als radio-telegrafist bij de LUA
(luchtdoel-artillerie) diende hij zijn
tijd uit. Verplicht moest hij vervol
gens minstens één jaar terug naar
zijn baas. De weinig verdienende
zetter („ik kreeg maar zeventig
gulden per week") voelde daar
niks voor. Omdat zijn werkgever
de opleiding had betaald, was voor
hem - ook door de vakbond - de
weg naar andere grafische werkge
vers afgesneden. Hij nam ander
werk In kort tijdsbestek volgden
twaalf ambachten en dertien onge
lukken. „Ik pakte alles aan waar
mee ik geld kon verdienen."
Een sollicitatie bij de politie
van Rotterdam liep op niets uit.
„Mijn lichaamslengte was bene-
denmaats. Dus moesten ze me
niet." In een familiebijeenkomst
kwam ter sprake dat jonge Hennie
(officieel Hendrik Laurens, volge„o
de toen heersende traditie ver-
Door Han van der Horst
SCHIEDAM Koningen en
keizers verheffen mensen in de
adelstand, maar Zijne Heiligheid
de Paus, wiens tiara uit twaalf
kronen bestaat, doet het ook nog
met gebouwen. Omdat zij aan de
Schiedamse heilige Lidwina is
gewijd en bovendien honderd
jaar bestaat, verhief hij de Sin
gelkerk tot basiliek. Dat is een
hoge onderscheiding en pastoor
mag nu allerlei liturgische voor
werpen aanschaffen die iets te
maken hebben met koninklijke
status.
Aanschaffen, Want de paus
beperkt zich tot het uitschrijven
van een oorkonde. Méébetalen
aan het onderhoud van de „ge
ridderde" kerk is er niet bij. Jo
hannes Paulus II heeft er al
moeite genoeg mee in zijn eigen
Vaticaan de eindjes aan elkaar te
knopen.
Toch is pastoor Vismans bij
zonder tevreden met het feit, dat
zijn kerk tot basiliek verheven
is. Hij is zelfs van plan met een
delegatie gelovigen de heilige va
der persoonlijk in Rome te gaan
bedanken. Want Geloof en geld
hebben niets met elkaar te ma
ken. Al hoopt het kerkbestuur
wél, dat de Nederlandse monu
mentenzorg meer voor een echte
basiliek over zal hebben dan
voor een ordinaire parochiekerk.
Hoe word» ppb kerk basiliek?
Dat gebeurt op dezelfde manier
als waarop vrienden en collega's
en bazen er gezamenlijk voor
zorgen, dat een geliefd medewer
ker op zijn afscheid een konink
lijke onderscheiding mee naar
huis krijgt. Het gaat met veel om
schrijvingen en verzoekschriften
gepaard. De argumentatie voor
de Singelkerk ligt voor de hand:
ze ligt in. Schiedam, stad van Sint
Lidwina, de enige Nederlandse
heilige die ook in het buitenland
ruimschoots bekend is. Ze is bo
vendien aan deze Lidwina ge
wijd, Op de achtergrond heeft
waarschijnlijk ook meegespeeld,
dat pastoor Vismans niets van
kerkelijke vernieuwingen moet
hebben. Hij is een aanhanger
van Johannes Paulus H, die link
se en moderne fratsen conse
quent bestrijdt. Zoiets wordt van
uit het Vaticaan beloond.
Dan ziet men graag over het
hoofd, dat de Singelkerk en Li
dwina niet zoveel met elkaar te
maken hebben. Eigenlijk is de
Schiedamse heilige daar om
het maar eens heel oneerbiedig
te zepen een ondergeschoven
kindje. Want de kerk was en is
gewijd aan Onze Lieve Vrouw
van de Rozenkrans.
De oudste katholieke kerk van
Schiedam aan de Lange Ha
ven is gebouwd in 1822. Hij
werd vanzelfsprekend gewijd
aan Johannes de Doper, de Stads-
patroon van Schiedam aan wie
ook de middeleeuwse tegen
woordig hervormde kerk aan
de Grote Markt is opgedragen.
Overigens is het gebouw al weer
sinds jaar en dag in handen van
Johan Maasbach en zijn pink
sterbeweging.
Deze Havenkerk zoals hij
in de volksmond heet legt ge
tuigenis af van rijkdom en wel
vaart, maar hij probeert er nie*
uit te springen. Er staat geen in
drukwekkende toren naast. Hij
past keurig in de rooilijn. In de
eerste helft van de negentiende
eeuw hadden de Rooms Katholie
ken nog maar pas het recht ge
kregen om als zodanig heri -a-
re bedehuizen te bouwen. 2- pro
voceerden liever niet.
Dat wilde de volgende genera
tie, die al veel meer zelfvertrou
wen had, wel. Toen de Haven-
kerk te klein bleek, stichtten de
katholieken het was in de ja
ren na 1850 een nieuwe paro
chie. Er werd grond aangekocht
aan de rand van de stad op de
Nieuwe Haven tegenover de
Oranjestraat, waar een nieuwe
kerk verrees. De parochiebestu
ren van die tijd hielden van
neogothiek: ze wensten te bid
den in een bo „wwerk, dat zoveel
mogelijk op een middeleeuwse
gothische kerk leek. In 1853
stond hij er dan ook. De nieuwe
kerk had enorm hoge gewelven
en een forse toren. Hij stak bo
ven alles uit en was gedurende
meer dan een halve eeuw het
hoogste gebouw van Schiedam.
Men wijdde de kerk aan Onze
%im.
Tijdens de sloop van de St. Lidwinakerk aan de Nieuwe Haven in
Schiedam ontstond brand, waardoor de toren een rokende schoor
steen leek.
Lieve Vrouw Visitatie. Dat wil
zeggen: aan Maria, die van de en
gel Gabriél te horen krijgt, dat zij
de zoon van God ter wereld zou
brengen. Overigens had elke
Schiedammer het over „de Fran-
kelandse kerk".
Maar toen volgde de heiligver
klaring van Sint Lidwina. Het
sprak vanzelf, dat Schiedam niet
zonder een aan deze stadgenote
gewijde kerk kon.
Met enige moeite kreeg men
gedaan, dat de Frankelandse
kerk mocht worden omgedoopt.
Maar als het tot splitsing van de
parochie kwam, dan moest de
nieuwe wel aan Onze Lieve
Vrouw Visitatie worden gewijd.
Toen in de jaren vijftig aan de
Dr. Schaepmansingel een nieuwe
katholieke kerk gebouwd werd,
gebeurde dat dan ook.
De Singelkerk was er nooit ge
komen, als niet een rijke wedu
we haar hele hebben en houden
voor dat doel had nagelaten Was
ze een paar jaar eerder overle
den, dan had men het nieuwe ge
bouw aan Sint Lidwina kunnen
wijden. Nu was de Frankelandse
kerk met de eer gaan strijken.
Ook de Singelkerk werd in neo-
gothische stijl opgetrokken. De
bisschop wijdde haar aan Onze
Lieve Vrouw van de Rozenkrans.
De negentiende eeuwse kerke-
bouwers hielden wel van middel
eeuwse stijlen, maar niet van
middeleeuwse degelijkheid. De
neogothische kerken werden wel
eens met wat slordigheid opge
trokken. Met het gevolg, dat late
re generaties voor enorme onder-
houdsen reparatiekosten kwa
men te staan. De grootste straf
die een modern parochiebestuur
kan overkomen, is opgescheept
worden met zo'n scheurend en
lekkend neogothische kreng. Je
blijft restaureren en het blijft in
regenen. Tegenwoordig krijgt
men meestal wel enige steun van
Monumentenzorg, want men be
gint de negentiende eeuwse
chitectuur steeds meer te Waar
deren. Maar dat is een beuekke-
lijk jong verschijnsel.
De strijd voor het behoud van
de Frankelandse Kerk is aan het
begin van de jaren zestig opgege
ven, toen de overheid nog geen
cent overhad voor het behoud
van een dergelijke monument.
De parochie verkocht grond en
gebouw. De sloper deed zijn
werk, waarbij zelfs prachtige ge
brandschilderde ramen in
1953 na een actie onder de paro
chianen door de Schiedamse ge
broeders Henderickx gemaakt
zonder genade kapot geslagen
werd. Op een gunstig moment
brak brand uit. De half afgebro
ken toren heeft nog dagen als
een enorme fabrieksschoorsteen
staan roken.
Tegenwoordig staan er dure
koopflats.
De parochie ging samen met
die van de Singelkerk. En Sint
Lidwina ging mee Tot op de hui
dige dag is de nieuwe basiliek ge
wijd aan Onze Lieve Vrouw van
de Rozenkrans én aan Sint Li
dwina.
Maria zal nu wel verdrongen
worden.
Het zij de Singelkerk allemaal
gegund. Maar eigenlijk heeft de
paus wel een beetje de verkeerde
kerk bekroond. De Frankelandse-
kerk had een beter lot verdiend
dan haar overkomen is. Wat mij
betreft is zij posthuum de Schie
damse basiliek.
Maar ja, ik ben er ook ge
doopt. Dan blijf je loyaal.
noemd naar zijn beide grootva
ders) vergeefs had gepoogd bij de
politie te komen. Zijn oom babbel
de in Schiedam en zo gebeurde dat
de toenmalige Schiedamse hoofd
inspecteur Kees van der Haagen in
Dordrecht op de stoep stond met
het verzoek of de jongeheer Hage
stein wilde komen solliciteren.
„Voor ik het wist had ik een uni
form aan," gebaart hij.
Met zijn al vernoemde collega
Leo Verhaas (ook 25 jaar in Schie
dam bij de politie werkzaam) uit
Maassluis, de Schiedammer Eddie
de Held en Jeentje Abma uit Fries
land togen de nieuwbakken Schie
damse aspirant-agenten naar hun
opleidingscentrum in Wassenaar.
Gedurende een héél jaar trokken
ze op en ze kwamen met een diplo
ma op zak terug en helemaal ge
reed voor het écht actieve politie
werk.
Onmenselijk hard
Hennie Hagestein heeft ervaren
dat het politievak soms onmense
lijk hard kan zijn. Maar ook een
vak waarin best gelachen wordt.
In de loop van jaren hebben enke
le zaken een diep spoor in zijn
herinnering nagelaten. „Zoals die
keer, ik was nog maar een paar
dagen politieman, toen op de Bur
gemeester van Haarenlaan een
zandwagen inreed op een overste
kend schoolklas. Verschrikkelijk,
die gillende kinderen. Ik hoor de
dokter nog zeggen: die gillende
Kinderen zijn bij bewustzijn, daar
kijk ik straks naar Eerst die kin
deren maar die niet meer bewe
gen, Twee kinderen waren dood."
Zijn vlotte babbel stokt een mo
ment. Dan: „Ik vergeet ook nooit
de roofmoord in 172 op winke
lier Van den Bosch. Hij woonde m
een flat aan de Nieuwe Damlaan
en had een supermarkt in de nood-
winkels, die toen stonden op het
Bachplein. Er was bekend dat op
hem een overval zou worden ge
pleegd. Dat zou gebeuren als hij
zich naar huis begaf. In de omge
ving lagen politiemannen in hin
derlaag. Van den Bosch werd in
derdaad overvallen. Maar nie
mand had voorzien dat hij zich
zou verzetten en ook niet dat de
daders gewapend zouden zijn. In
de hal van zijn woongebouw werd
hij doodgeschoten. Die zaak heeft
indertijd veel stof doen opwaai-
en-
Hennie Hagestein was ook één
van de politiemensen die als taak
hadden de ruim twintig slachtof
fers van een explosie op het bij
Tanker cleaning afgemeerde schip
Aqua Clara. In 176 vielen er ook
ruim twintig doden bij een trein
ongeval bij Schiedam. Hagen heeft
ook hierbij minder prettig werk
moeten verzetten.
Op den duur doet zich bij onge
vallen met bloed of doden een
soort immuniteit voor. „Op een
avond belde ik, even voordat mijn
dienst erop zat, naar huis en vroeg
of mijn vrouw nog effe wat bami
wilde opwarmen. Ik kom zo, zei ik
nog. Net toen ik het bureau wilde
verlaten, ik zat bij de recherche,
kwam er een melding dat een man
zich voor de trein had geworpen.
Hij lag in stukken gereden op de
rails. Wij dus de zaak onderzocht
en de restanten opgeruimd. Daar
na naar huis, alsnog de bami opge
smikkeld en ook een pilsje gedron
ken. 's Morgens bedacht ik, voor
dat ik naar het bureau ging, dat
het beter was om nog even op de
plek van de zelfmoord te gaan kij
ken. Je ziet in het donker van de
nacht ongewild iets over het
hoofd. Op die plek vierden knoe-
ren van ratten een feestje. Ze de-
i n zich te goed aan restjes vlees
van het slachoffer, dat nog aan de
rails was blijven hangen. Hiervan
ging ik wel over mijn nek Omwo
nenden zagen me gebogen kotsend
over de rails staan en belden de
politie. Collega's arriveerden enke
le ogenblikken later. Er was hun
gemeld dat er weer een man aan
het pogen was zelfmoord te plegen.
Dat was dus de lach bij de traan."
Hennie Hagestein was als politie
man in 176 ook betrokken bij de
zogeheten Turkenrellen. „Joop
Glimmerveen van de later verbo
den Volksunie deelde toen pam
fletten met allerminst fraaie tek
sten uit," herinnert hij zich. Hage
stein was ook direct betrokken bij
het ophelderen van een bomaan
slag in 186 op een Turks theehuis
aan de Parkweg,
Huwelijk
De politie heeft aan zijn per
soonlijke leven ook richting gege
ven. Hij trouwde zelfs eerder dan
was gepland. Als jong en onge
huwd politieman was hij 'door de
baas' verplicht tot inwonen bij een
gezin in de Brugmanstraat. Dat
verveelde Hennie Hagestein al
snel. Hij wilde thuis wonen, dus
bij zijn ouders m Dordrecht. Dat
werd niet te-gestaan. Hennie
dreigde met ontslag, 'Korpschef
Klaas Rijpma („bijgenaamd de lan
ge") ging alsnog overstag. „Ik
mocht thuis gaan wonen als ik be
loofde snel te trouwen. Ik had ver
kering, maar ze was nog maar
achttien jaar. Mijn schoonvader
moest best een paar keer flink
slikken, toen ik om haar hand
kwam. Rijpma zorgde vervolgens
voor een woning aan de Lo-
rentzlaan Van ons huwelijk heb
ben we nimmer spijt gekregen. We
zijn verrijkt met twee zonen," zegt
hij enigszins prozarisch.
Hennie Hagestein beaamt zijn
werk nog steeds met plezier te ver
richten. Zijn huidige functie vindt
hij best aardig, maar hij mist er
wel het echte buitenwerk in. „Ik
ben graag onder de mensen. Dat is
nu minder het geval."
Familie, korpsleiding, vrienden
en collega's stuurden hem attenties
bij het bereiken van het jubileum.
Jat geen echt jubileum is. „Vorig
jaar was ik 25 jaar in overheids
dienst en dat telt officieel. Toen is
er ook gefeest," verduidelijkt hij.
En tot besluit: „Het fijne van deze
tijd vind ik dat binnen het korps
niet meer zo'n strakke dicipline
heerst. Vroeger sprak je je meerde
re aan met 'meneer'. Nu zeg je te
gen de korpschef gewoon Piet."
41
Voorverkoop: de Doéien, tel. 010-4132490
en alle V.V.V. -TBB.
Rotterdam Rijnhotel
w
Jnjl?
M
f
h
ingezonden mededeling
it
