Bouw lift in stadhuis blijft voor CDA twistappel [Oud] bewoners Babberspolder denken met weemoed terug aan hun romantische dorp Het Vrije Volk VLAARDINGENI SCHIEDAM Huizen voor ouderen aan Voltastraat Pr/Nlt wswv PAGINA 4 MAANDAG 31 DECEMBER 1990 Door Rein Wolters SCHIEDAM Het monumen tale stadhuis aan de Grote Markt in Schiedam moet een lift krij gen. Die mening ventileert de plaatselijk afdeling van het CDA sinds jaar en dag. Met name het raadslid Els Hellwig-Kuipers maakt zich sterk voor het reali seren van deze voorziening. Tot op heden vruchteloos, want het "college hecht geen hoge prioriteit aan het liftenplan. Voor het CDA was een en an der reden om bij de behandeling van de meerjarenbegroting het stokpaardje nogeens van stal te halen. Een aanvankelijk amende ment op het beleid voor de ko mende vier jaar, met daarin op genomen de bouw van een lift, werd door het CDA alsnog afge- zwakt in een motie, zeg maar tot een verzoek om in de naaste toe komst toch te komen tot de bouw van een lift. In het deze week verschenen periodiek CDA-Facetten van de plaatselijke afdeling, roert redac teur Hans Doddema de raadsbe- handeling van het onderwerp nog eens door elkaar. „De slechte bereikbaarheid van vele gebou wen voor minder-validen is het CDA al jarenlang een doom in het oog. Bijvoorbeeld het stad huis, waar naast vele vergaderin gen ook de huwelijken van Scliiedamse echtparen worden gesloten. Maar de trap van het stadhuis is een hindernis voor ie dereen die slecht ter been is. Het CDA heeft al vele malen hier voor de aandacht gevraagd, maar tot nu toe tevergeefs," conclu deert ook hij. „Ook nu blijkt het college hieraan geen prioriteit te willen geven. Het kost veel geld en het monumentale gebouw mag niet worden aangetast. De CDA-frac- tie ziet echter wel degelijk moge lijkheden voor de aanleg van een lift. Om deze zaak niet in een po litieke impasse te laten stranden, heeft de fractie het amendement omgezet in een motie waarin wordt verzocht de mogelijkheden voor een lift in het stadhuis na der te onderzoeken." De motie werd overigens aangenomen, want ook andere fracties zien het nut wel in van zo'n voorziening. Ook de PvdA-wethouder Aad Wiegman wil een lift niet in de weg staan, maar hij plaatst wel grote vraagtekens bij de inbreuk die een lift kan geven in het mo numentale karakter van het stad huis. Hij vraagt zich voorts af in hoeveel gevallen er bijvoorbeeld bij een trouwerij van een lift ge bruik gemaakt gaat worden. „Als alternatief kan bij een trouwerij waarbij mensen aanwezig zijn die slecht ter been zijn op ver zoek worden uitgeweken naar het aula van het Stedelijk Muse um," luidt zijn voorzichtige ge dachte. „Tijdens de verbouwing van het stadhuis is de aula een uitstekend alternatief gebleken om te trouwen. Mits er goede af spraken gemaakt kunnen wor den, kan het Stedelijk Museum een uitstekende oplossing bie den." Overigens blijkt het buiten sluiten door de PvdA van CDA- fractie in de coalitievorming nog steeds een doorn in het oog. De christen-democraten laten geen moment onbenut om dit onder de publieke aandacht te brengen. Ook Doddema niet. Hij schrijft: „Hans Bakker !de fractieleider van de PvdA) verwijt ons politie ke schuchterheid. Waar blijft het alternatieve beleid van het CDA? was zijn vraag tijdens de behan deling van de meeijarenbegro- ting. Een half jaar geleden ging dezelfde Bakker de CDA-deur voorbij met vragen voor een bij drage aan het beleid.' In een openingsartikel schrijft de redactie van CDA-Facetten dat 1990 voor de plaatselijke politiek een belangrijk jaar is geweest met de wederom acht zetels bij de gemeenteraadsverkiezingen als redelijk hoogtepunt. Maar ook hierin klinkt teleurstelling door over het door de PvdA bui ten het college houden van het CDA. Maar er heerst wel tevre denheid over de groei van het aantal leden. „Hieruit blijkt de vooruitstrevende houding van het CDA." De Babberspolder, de Babberspolder Kom. vrienden, zet hem op De Babberspolder houdt de zorgen uit je kop Ooit weerklonk in zaal De Harmonie dit lied wanneer de bewoners van de noodwoningen in de Babberspolder weer eens een feestavond hielden. „Dan liep de hele polder leeg," vertelt Siem Pronk, één van de eersten die er in de bezettingsjaren ging wonen. Net als de meeste andere voormalige bewoners heeft hij heimwee naar de periode dat het nog goed was in de Babberspolder. Een groot aantal van de mensen, die er nog wonen, blijft in hun huis tot de slopers voor de deur staan. Zij zouden alles het liefst bij het oude laten. Maar de periode dat de Babberspolder de zorgen uit de kop hield, is voorgoed voorbij. Het buurtje staat op de grens van oud en nieuw. Een kwart van de huisjes is al tegen de vlakte, de rest volgt de komende zes, zeven jaar. De gemeente gaat er 570 nieuwe woningen bouwen, want de noodhuizen voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd. „Die nieuwbouw staat straks weliswaar in de polder, maar het wordt nooit meer zoals het was," meent Nel van der Plas, die nog steeds op de Rotterdamseweg woont. Nel en Jaap, Siem en Tiny en Coby en Henk blikken terug op een lange periode plezierig wonen en kijken bovendien naar de toekomst. SCHIEDAM Op de hoek van de Voltastraat en de Snelliussingel in Schiedam wordt half volgend jaar begonnen met de nieuwbouw van 43 ouderenwoningen. Deze ko men op de plek waar nu nog een slecht stuk bebouwing staat, dat binnenkort wordt gesloopt. De wo ningen zijn bestemd voor mensen van 55 jaar en ouder en zijn voor zien van eenvoudig te bedienen ra men, hoge toiletpotten en moge lijkheden voor het aansluiten op een centraal alarmsysteem. Het nieuw geplande woonblok gaat 43, hoofdzakelijk drie-ka merwoningen bevatten in vijf woonlagen met een lift. Op de be gane grond komen drie woningen voor minder-validen. Verder ko men er gemeenschappelijke fiet senbergingen en een binnentuin die voor alle bewoners toeganke lijk wordt. Een en ander meldt de werkgroep Nieuwbouw Voltastraat in het blad van de Bewonersver eniging Schiedam-Oost. „Het plan is min of meer rond en het bestek en de tekeningen zijn gereed,' schrijft men enthou siast „Als alle formaliteiten posi tief zijn afgerond, kan na de zomer van 1991 met de bouw worden be gonnen en kunnen de eerste bewo ners een klein jaar nadien hun in trek nemen." Oudere bewoners uit de wijk Oost, die graag in him wijk willen blijven wonen maar opzien tegen bijvoorbeeld het lo pen van trappen, krijgen het ad vies zich alvast te laten inschrij ven bij het Bureau Huisvesting van de gemeente. Door Annet van Aarsen en Carolien van Eykelen VLAARDINGEN Verboden toegang, een blauw bordje boven de voordeur. Het enige teken dat het huis niet meer wordt be woond. De gordijnen zijn welis waar dicht, maar de geraniums staan nog gewoon in de venster bank. Van andere huizen zijn de ramen dichtgespijkerd, met hard board en 14-duims spijkers. Op de plek waar vroeger de huizen van de Franciscastraat moeten hebben gestaan, staat nu een bulldozer. In de wijk surveilleert, mede op ver zoek van de politie, sinds tweede Kerstdag een bewakingsdienst. Voor de gemoedsrust van de bewo ners. Ze blijven tot na de jaarwis seling, wanneer al het vuurwerk is afgestoken en het gevaar van ver nielingen en brandstichting enigs zins is geweken. De angst zit er bij de bewoners inmiddels goed in. Huizen die leeg komen worden door de gemeente ontdaan van de gas-, water- en elektriciteitsmeters. 'Dieven en ro vers' zoals ze door de bewoners van de Babberspolder steevast worden genoemd maken de klus af en stelen binnen de kortst-- mogelijke tijd alle koperen pijpen en kranen en de rest wat mis schien log geld opbrengt. De hui zen blijven onbewoond en steken donker en leeg af. Veel bewoners die achterblijven zijn er niet ge rust oj en verhuizen alsnog. Ande ren willen niet weg .en proberen er het heste van te maken. Siem en Tiny Pronk zijn nu al weer twee jaar weg uit de Babber spolder en wonen nu in de Indi sche Buurt. Maar écht wennen wil het nog niet. Oké, ze hebben al wat aanspraak aan de buren en andere mensen in de wijk maar het is toch niet te vergelijken met dat 'poldergevoel' dat ze hadden toen ze nog op de Rotterdamseweg huisden. „Dit is mijn buurt niet," meent Tiny. „Je was zo aan elkaar gehecht daar. In de polder kwa men de buren achterom. Dat ge beurt hier niet. Mijn kinderen zeg gen wel eens 'ma, je moet niet zo klagen'. En ach, hier is het ook wel uit te houden, de mensen zijn aardig genoeg. In de Babberspol- _der is het nu een bende. Maar in mijn hart zou ik toch echt wel graag terug willen." Een romantisch dorp, zo noemt Siem Pronk het gebied van de in de termen die in het stadhuis worden gebezigd 410 semi-per- manente woningen. „Echt een ge meenschap binnen de Vlaardingse gemeenschap met eigen feestjes, een eigen voetbalvereniging 'Door Eendracht Sterk' en de wielerron de van de Babberspolder, die ieder jaar door de bekende wielrenner Ton Koevermans werd georgani seerd. Eigenlijk zouden we nu ie der jaar een reünie moeten organi seren met de mensen van vroe ger" Het echtpaar besloot te verhui zen omdat Tiny toch wel heel erg slecht ter been werd en moeite had de trap naar de slaapkamer op te klimmen. Bovendien kwam af en toe, na een fikse regenbui, het water met bakken tegelijk onder de deur naar binnen stromen. Nu wonen Tiny en Siem gelijkvloers en houden ze droge voeten. Siem, een oude baas van zeven tig jaar die nog steeds met zijn vis op de markt staat, rijdt iedere dag om zes uur 's ochtends naar het winkelpand, dat hij al vanaf 1941 huurt. Hij leerde in de winkel zijn vrouw kennen, toen ze als acht tienjarige achter de toonbank kwam staan. Vier en een half jaar later trouwden ze, in 1947. Nu ge bruikt Siem de winkel als opslag plaats voor zijn handel. „Toen ik het huis en de winkel kreeg, betaalde ik zeven gulden en elf cent huur per week. Da's toch niets, hè. Nu is het nog niet duur, hoor. Honderddertig gulden voor de winkel. Maar de buurt gaat wel enorm achteruit. Bij de slager heb ben ze al een paar keer de vriescel leeggehaald. En laatst zag ik twee mannen ineens achterlangs een tuintje binnenstappen. Ik er ach teraan om te vragen wat ze er Buurtende mensen, zelfs als het regent. De 410 semi- permanente woningen vormen een dorp op zich binnen Vlaar dingen. Caby en Henk in de voordeur. „We willen geen lu xe, we willen gewoon wonen." Siem en Tiny Pronk in hun woonkamer in de Indi sche Buurt. „Eigenlijk zouden we elk jaar een reü nie moeten houden." moesten. Die willen gewoon de lei dingen en kranen uit de huizen slopen. Ons oude huis is helemaal ontmanteld, de wc eruit, de trap eruit..." Jaap en Nel van der Plas en Co by en Henk Steenis wonen nog steeds in 'de polder'. Jaap en Nel aan de Rotterdamseweg en Coby en Henk in de Jonker'Fransstraat ('de gezelligste straat van de Bab berspolder'). „Toen we in 1942 trouwden en in de Jonker Fransstraat gingen wonen was het winter," vertelt Nel met iets van weemoed. „Over al lag sneeuw. Pas toen het een paar weken later ging dooien, za gen we dat de straat nog niet was betegeld en dat vlak langs onder ons raam een spoorlijntje liep. Voor het bouwverkeer." Coby en Henk Steenis wonen nog maar betrekkelijk kort in de Babberspolder. Elf jaar 'pas'. Hun huisje telt slechts één verdieping, met een huiskamer, keuken, dou che, toilet en een klein zijkamer tje. De ruimte voor de slaapkamer is er later aangebouwd. De keuken is te smal om er met twee mensen te staan. De smalle kamer 3.10 meter breed wordt gevuld door een bankstel en een eettafel, een wandkast en twee orgels. „Eentje wü ik er verkopen," verklaart Henk „maar tot die tijd staan ze hier a lie twee. Weet je niet ie mand?" Net als de anderen die nog in de wijk wonen, zien Coby en Henk de wijk langzaam maar zeker ver pauperen. „Hoewel het in deze straat nog wel meevalt, zijn toch al veel bekenden weggegaan," mij mert Henk. „Leo de Boer is weg. En André - hoe heette hij ook al wger die van de hoek. Die is ook al weg." De huizen tegenover het huis van Henk en Coby staan leeg. Bij één zijn de ramen al dichtgespij kerd, Door de vele struiken en het afvalhout wordt de tuin schier on begaanbaar. In de tuin ernaast staat een compleet bankstel, door weekt van de regen. Coby: „Je durft 's avonds toch bijna de poort niet meer door. Het is donker, als er iemand is dan merk je dat pas als het al te laat is. Dat ze van de gemeente die rotzooi niet gewoon opruimen. Dat is toch een kleine moeite. Nu staat het er en trekt het ongedierte aan. En over een paar jaar, als deze huizen worden gesloopt staat het er waarschijnlijk nog. „De gemeente heeft het vanaf het begin fout aangepakt," meent Nel. „Iedereen kreeg een urgentie verklaring en vierduizend gulden als je ging verhuizen. Wie weg wil de en kon, vertrok. Daardoor kreeg je een hele sterke leegloop. Ze hadden gewoon straat voor straat, blok voor blok moeten ont ruimen. Zoals ze in het begin van plan waren." Noch Henk en Coby, noch Nel en Jaap willen weg. „Hier aan de Rotterdamseweg wonen we heer lijk," meent Jaap. „We hebben ruimte voor en ruimte achter het huis." Hij draait zich om op de bank en maakt een weids gebaar naar de straatkant: „Moet je toch eens kijken wat een uitzicht. Prachtig toch! Toen we hier kwa men wonen kon je de eerst tien, vijftien jaar de trein nog zien rij den. Van hier tot aan de Van Ho- gendorplaan was het allemaal wei land." „Wij willen gewoon in de Bab berspolder blijven en straks naar de nieuwbouw verhuizen," zegt Coby stellig. „Maar dan wel in een vrije woning. Absoluut niet in een flat. We hebben op de Van Hogen- dorplaan in een flat gewoond, maar daar was ik doodongelukkig. De balkons waren op borsthoogte, zodat ik alleen maar de lucht zag. Als ik naar buiten wilde kijken, moest ik op de bank gaan staan." Alleen de huur, dat vindt ze wel een bezwaar. „Natuurlijk, we beta len nu ruim honderd gulden en dat is maar een schijntje, maar straks minimaal ƒ580 gulden. En waarvoor? Voor een huis met voorzie ringen die we helemaal niet willen. Bijvoorbeeld een cen trale verwarmhig. Maar dat wil ik niet. Gewoon een huisje met een gaskachel en een iets groter keu ken, zodat je er ook met z'n twee- én kunt staan. En een logeerkamer zodat ook eens iemand kan blijven slapen. Dan ben ik al tevreden. We willen geen luxe, we willen ge woon wonen. „Het gaat er niet om dat we iets ten koste van alles willen behou den, maar we willen dat er iets voor in de plaats komt, waar het pretüg is om te wonen. En betaal baar." Nel en Jaap weten eigenlijk niet of ze naar de nieuwbouw wil len verhuizen. „We hopen het zo lang mogelijk te rekken," zegt Nel. „Desnoods tot de bulldozers voor de deur staan. Want waar moeten we heen? Er is geen andere wijk in Vlaardingen waar we zouden willen wonen. We hebben erover gedacht om terug te gaan naar Kat wijk, omdat we daar allebei van daan komen, maar dat kennen we ook niet meer terug. En in Vlaar dingen wonen we centraal voor de kinderen en onze familie in Kat wijk." De nieuwbouw wordt ondanks alle bezwaren die je ertegen kunt hebben wel een verbetering, meent Siem Pronk, de vishande laar. „Het zijn toch maar noodwo ningen, hè. Huisjes met betonnen daken, die er vliegensvlug zijn neergezet om de Rotterdammers, die waren platgebombardeerd, on derdak te bieden. Nu nog zit er in veel woningen geen eens een dou che. Vroeger hadden we een bad huis met een stuk of dertig dou ches en twee badkuipen. Dat wa ren bijeenkomsten zeg, op zater dag. Met zijn allen in de wachtka mer, reuze gezellig." „Onze zoon Arie heeft er nog een been gebroken, toen hij uit gleed," herinnert Tiny zich. „Maar een jaar of zeventien gele den ging het badhuis dicht. Toen is er voor onze straat nog een klei ner hadhuige geweest met vier douches. Mevrouw Bonnouvriö heeft dat nog twee jaar vrijwillig gerund met een andere vrouw toen de zaak dreigde te sluiten." „Dat was nog eens een gezellig mens," zegt Siem. „Maar der 'beb- beltjes' zijn een beetje weg. Ze woont nu in Holy en dat bevalt haar volgens mij niet zo. En al die ouwetjes, die naar Molenzicht of Dijkzicht zijn verhuisd, zeggen dan misschien wel dat ze het niet beter hadden kunnen treffen, maar in hun hart treuren ze wel. Ze maken mij niets wijs." „En alles kon in de Babberspol der," besluit Tiny. „Zomers gingen we buiten op de stoep zitten en dan kwamen de buren gezellig buurten. Dat hebben we van de zo mer hier ook gedaan maar dan kij ken voorbijgangers je aan alsof je gek bent." Roofovervallers gepakt met buit van/ 20.000,- VLAARDINGEN De Vlaardingse politie heeft vrij dagavond in Schiedam drie mannen aangehouden, die hort daarvoor betrokken waren bij een overval op de Bondspaar- bank aan de Vettenoordstraat in Vlaardingen Om acht uur liep een gemaskerde man met een op een pistool gelijkend voorwerp het filiaal binnen en zette het ding tegen het hoofd van een wachtende cliënte. Bankpersoneel vulde daarop een linnen tas, die op de balie was geworpen. De man vlucht te vervolgens lopend in de rich ting van de Wagnerstraat. Sur- erende agenten zagen vlak daarna een wagen met drie in zittenden, waarvan één voldeed aan het signalement van ie overvaller. De drie negeerden een stopteken waarop de de po litie de achtervolging inzette. In Schiedam werd de auto klem gereden. Onder de stoel van de bijrijder werd de linnen tas met daarin ƒ20.000,- terug gevonden. De drie inzittenden Vlaardingers van achttien, twintig en 21 jaar oud zijn overgebracht naar het politie bureau. Zij hebben nog niet be kend. Tuimelaar op strand HOEK VAN HOLLAND Twee trimmers hebben gisteren op het strand bij Hoek van Hol land een aangespoelde bruinvis aangetroffen. De 'tuimelaar' leefde nog wel, maar was ern stig gewond. Gelet op de aard van de verwondingen is het dier vermoedelijk in het net van een visser terecht gekomen en weer overboord gezet. De Hoekse politie heeft de gewon de bruinvis overgebracht naar het vogelasiel De Houtsnip, waar het dier in het vogelbas sin is natgehouden. Medewer kers van het Dolfinarium heb ben de tuimelaar later opge haald. Man aangehouden na afgaan inoraakalarm SCHIEDAM De Schie- damse politie heeft gistermid dag aan de Ruijsstraat een 32- jarige Schiedammer aangehou den, die verdacht wordt van het openbreken van een vracht wagen. De man werd even te voren door een beveiligingsbe ambte gezien, nadat bij een be drijf aan deze straat het in braakalarm was afgegaan. De vrachtwagen stond in de buurt van het bedrijf geparkeerd. Za terdagmorgen vroeg is een 24- jarige Schiedammer aangehou den, die bij een electronica- winkel aan de Hoogstraat had ingebroken. De buit, een radio casetterecorder, had hij nog bij zich. In de nacht van vrijdag op zaterdag is bij een houthan del aan de Nieuwe Maasstraat in Schiedam ingebroken. Mee genomen werd een portafoon ter waarde van ƒ2.500,-. Twoe auto's gestolen SCHIEDAM In de nacht van vrijdag op zaterdag is een aan de Schiedamse Stricklede- weg geparkeerd staande Opel Ascona gestolen. De auto met het kenteken 92-RT-98 ver tegenwoordigde een waarde van ongeveer tweeduizend gul den, Een bewoner van de J.A. Alberdinck Tuinstraat moet zijn grijze Toyota Starlet met kenteken KZ-36-SR node mis sen. Het voertuig werd tussen zondag 25 december en zater dag gestolen. Motorrijder gewond bij aanrijding SCHIEDAM Een 33-jarige motorrijder uit Schiedam is vrijdagavond gewond naar het Schieland Ziekenhuis afgevoerd nadat hij op de kruising van de Gerrit Verboonstraat en de Lan ge Nieuwstraat door een af slaande automobilist uit Capelle over het hoofd werd gezien. Een botsing kon niet worden voorkomen. The Rood, tho Bad and the Fat' in De Toorstoof SCHIEDAM In theater De Teerstoof in Schiedam wordt op vrijdag 4 januari het toneel stuk 'The Good, the Bad and the Fat' opgevoerd, met Astrid Seriese, Floor van Zutphen en Margrith Vrenegoor. De glorie dagen van Hotel Splendid zijn al lang verleden tijd. Beetje hij beetje raakt het in verval, ooi al zet de laatste erfgename, An na, zich onvermoeibaar in voor de instandhouding van het ho tel. Behalve schaarse gasten heeft het hotel twee permanen te bewoonsters: de Parasiteren de zusters van de eigenares. On dertussen rukt het moeras op. Drie zusters die met humor en venijn de strijd aangaan met el kaar en het moeras. Het stuk begint om 20.30 uur en toegang kost ƒ15,- en ƒ12,50 met kor tingspas. fr\ ftr n (f. f n

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1990 | | pagina 1