Bouw lift in stadhuis blijft voor CDA twistappel
[Oud] bewoners Babberspolder denken met
weemoed terug aan hun romantische dorp
Het Vrije Volk VLAARDINGENI SCHIEDAM
Huizen voor
ouderen aan
Voltastraat
Pr/Nlt
wswv
PAGINA 4
MAANDAG 31 DECEMBER 1990
Door Rein Wolters
SCHIEDAM Het monumen
tale stadhuis aan de Grote Markt
in Schiedam moet een lift krij
gen. Die mening ventileert de
plaatselijk afdeling van het CDA
sinds jaar en dag. Met name het
raadslid Els Hellwig-Kuipers
maakt zich sterk voor het reali
seren van deze voorziening. Tot
op heden vruchteloos, want het
"college hecht geen hoge prioriteit
aan het liftenplan.
Voor het CDA was een en an
der reden om bij de behandeling
van de meerjarenbegroting het
stokpaardje nogeens van stal te
halen. Een aanvankelijk amende
ment op het beleid voor de ko
mende vier jaar, met daarin op
genomen de bouw van een lift,
werd door het CDA alsnog afge-
zwakt in een motie, zeg maar tot
een verzoek om in de naaste toe
komst toch te komen tot de bouw
van een lift.
In het deze week verschenen
periodiek CDA-Facetten van de
plaatselijke afdeling, roert redac
teur Hans Doddema de raadsbe-
handeling van het onderwerp
nog eens door elkaar. „De slechte
bereikbaarheid van vele gebou
wen voor minder-validen is het
CDA al jarenlang een doom in
het oog. Bijvoorbeeld het stad
huis, waar naast vele vergaderin
gen ook de huwelijken van
Scliiedamse echtparen worden
gesloten. Maar de trap van het
stadhuis is een hindernis voor ie
dereen die slecht ter been is. Het
CDA heeft al vele malen hier
voor de aandacht gevraagd, maar
tot nu toe tevergeefs," conclu
deert ook hij.
„Ook nu blijkt het college
hieraan geen prioriteit te willen
geven. Het kost veel geld en het
monumentale gebouw mag niet
worden aangetast. De CDA-frac-
tie ziet echter wel degelijk moge
lijkheden voor de aanleg van een
lift. Om deze zaak niet in een po
litieke impasse te laten stranden,
heeft de fractie het amendement
omgezet in een motie waarin
wordt verzocht de mogelijkheden
voor een lift in het stadhuis na
der te onderzoeken." De motie
werd overigens aangenomen,
want ook andere fracties zien het
nut wel in van zo'n voorziening.
Ook de PvdA-wethouder Aad
Wiegman wil een lift niet in de
weg staan, maar hij plaatst wel
grote vraagtekens bij de inbreuk
die een lift kan geven in het mo
numentale karakter van het stad
huis. Hij vraagt zich voorts af in
hoeveel gevallen er bijvoorbeeld
bij een trouwerij van een lift ge
bruik gemaakt gaat worden. „Als
alternatief kan bij een trouwerij
waarbij mensen aanwezig zijn
die slecht ter been zijn op ver
zoek worden uitgeweken naar
het aula van het Stedelijk Muse
um," luidt zijn voorzichtige ge
dachte. „Tijdens de verbouwing
van het stadhuis is de aula een
uitstekend alternatief gebleken
om te trouwen. Mits er goede af
spraken gemaakt kunnen wor
den, kan het Stedelijk Museum
een uitstekende oplossing bie
den."
Overigens blijkt het buiten
sluiten door de PvdA van CDA-
fractie in de coalitievorming nog
steeds een doorn in het oog. De
christen-democraten laten geen
moment onbenut om dit onder
de publieke aandacht te brengen.
Ook Doddema niet. Hij schrijft:
„Hans Bakker !de fractieleider
van de PvdA) verwijt ons politie
ke schuchterheid. Waar blijft het
alternatieve beleid van het CDA?
was zijn vraag tijdens de behan
deling van de meeijarenbegro-
ting. Een half jaar geleden ging
dezelfde Bakker de CDA-deur
voorbij met vragen voor een bij
drage aan het beleid.'
In een openingsartikel schrijft
de redactie van CDA-Facetten dat
1990 voor de plaatselijke politiek
een belangrijk jaar is geweest
met de wederom acht zetels bij
de gemeenteraadsverkiezingen
als redelijk hoogtepunt. Maar
ook hierin klinkt teleurstelling
door over het door de PvdA bui
ten het college houden van het
CDA. Maar er heerst wel tevre
denheid over de groei van het
aantal leden. „Hieruit blijkt de
vooruitstrevende houding van
het CDA."
De Babberspolder, de
Babberspolder
Kom. vrienden, zet hem op
De Babberspolder houdt de
zorgen uit je kop
Ooit weerklonk in zaal De
Harmonie dit lied wanneer
de bewoners van de
noodwoningen in de
Babberspolder weer eens
een feestavond hielden.
„Dan liep de hele polder
leeg," vertelt Siem Pronk,
één van de eersten die er in
de bezettingsjaren ging
wonen. Net als de meeste
andere voormalige
bewoners heeft hij
heimwee naar de periode
dat het nog goed was in de
Babberspolder.
Een groot aantal van de
mensen, die er nog wonen,
blijft in hun huis tot de
slopers voor de deur staan.
Zij zouden alles het liefst
bij het oude laten. Maar de
periode dat de
Babberspolder de zorgen uit
de kop hield, is voorgoed
voorbij. Het buurtje staat
op de grens van oud en
nieuw. Een kwart van de
huisjes is al tegen de vlakte,
de rest volgt de komende
zes, zeven jaar. De
gemeente gaat er 570
nieuwe woningen bouwen,
want de noodhuizen
voldoen niet meer aan de
eisen van deze tijd.
„Die nieuwbouw staat
straks weliswaar in de
polder, maar het wordt
nooit meer zoals het was,"
meent Nel van der Plas, die
nog steeds op de
Rotterdamseweg woont. Nel
en Jaap, Siem en Tiny en
Coby en Henk blikken
terug op een lange periode
plezierig wonen en kijken
bovendien naar de
toekomst.
SCHIEDAM Op de hoek van
de Voltastraat en de Snelliussingel
in Schiedam wordt half volgend
jaar begonnen met de nieuwbouw
van 43 ouderenwoningen. Deze ko
men op de plek waar nu nog een
slecht stuk bebouwing staat, dat
binnenkort wordt gesloopt. De wo
ningen zijn bestemd voor mensen
van 55 jaar en ouder en zijn voor
zien van eenvoudig te bedienen ra
men, hoge toiletpotten en moge
lijkheden voor het aansluiten op
een centraal alarmsysteem.
Het nieuw geplande woonblok
gaat 43, hoofdzakelijk drie-ka
merwoningen bevatten in vijf
woonlagen met een lift. Op de be
gane grond komen drie woningen
voor minder-validen. Verder ko
men er gemeenschappelijke fiet
senbergingen en een binnentuin
die voor alle bewoners toeganke
lijk wordt. Een en ander meldt de
werkgroep Nieuwbouw Voltastraat
in het blad van de Bewonersver
eniging Schiedam-Oost.
„Het plan is min of meer rond
en het bestek en de tekeningen
zijn gereed,' schrijft men enthou
siast „Als alle formaliteiten posi
tief zijn afgerond, kan na de zomer
van 1991 met de bouw worden be
gonnen en kunnen de eerste bewo
ners een klein jaar nadien hun in
trek nemen." Oudere bewoners uit
de wijk Oost, die graag in him
wijk willen blijven wonen maar
opzien tegen bijvoorbeeld het lo
pen van trappen, krijgen het ad
vies zich alvast te laten inschrij
ven bij het Bureau Huisvesting
van de gemeente.
Door Annet van Aarsen
en Carolien van Eykelen
VLAARDINGEN Verboden
toegang, een blauw bordje boven
de voordeur. Het enige teken dat
het huis niet meer wordt be
woond. De gordijnen zijn welis
waar dicht, maar de geraniums
staan nog gewoon in de venster
bank. Van andere huizen zijn de
ramen dichtgespijkerd, met hard
board en 14-duims spijkers. Op de
plek waar vroeger de huizen van
de Franciscastraat moeten hebben
gestaan, staat nu een bulldozer. In
de wijk surveilleert, mede op ver
zoek van de politie, sinds tweede
Kerstdag een bewakingsdienst.
Voor de gemoedsrust van de bewo
ners. Ze blijven tot na de jaarwis
seling, wanneer al het vuurwerk is
afgestoken en het gevaar van ver
nielingen en brandstichting enigs
zins is geweken.
De angst zit er bij de bewoners
inmiddels goed in. Huizen die leeg
komen worden door de gemeente
ontdaan van de gas-, water- en
elektriciteitsmeters. 'Dieven en ro
vers' zoals ze door de bewoners
van de Babberspolder steevast
worden genoemd maken de
klus af en stelen binnen de kortst--
mogelijke tijd alle koperen pijpen
en kranen en de rest wat mis
schien log geld opbrengt. De hui
zen blijven onbewoond en steken
donker en leeg af. Veel bewoners
die achterblijven zijn er niet ge
rust oj en verhuizen alsnog. Ande
ren willen niet weg .en proberen
er het heste van te maken.
Siem en Tiny Pronk zijn nu al
weer twee jaar weg uit de Babber
spolder en wonen nu in de Indi
sche Buurt. Maar écht wennen wil
het nog niet. Oké, ze hebben al
wat aanspraak aan de buren en
andere mensen in de wijk maar
het is toch niet te vergelijken met
dat 'poldergevoel' dat ze hadden
toen ze nog op de Rotterdamseweg
huisden. „Dit is mijn buurt niet,"
meent Tiny. „Je was zo aan elkaar
gehecht daar. In de polder kwa
men de buren achterom. Dat ge
beurt hier niet. Mijn kinderen zeg
gen wel eens 'ma, je moet niet zo
klagen'. En ach, hier is het ook
wel uit te houden, de mensen zijn
aardig genoeg. In de Babberspol-
_der is het nu een bende. Maar in
mijn hart zou ik toch echt wel
graag terug willen."
Een romantisch dorp, zo noemt
Siem Pronk het gebied van de
in de termen die in het stadhuis
worden gebezigd 410 semi-per-
manente woningen. „Echt een ge
meenschap binnen de Vlaardingse
gemeenschap met eigen feestjes,
een eigen voetbalvereniging 'Door
Eendracht Sterk' en de wielerron
de van de Babberspolder, die ieder
jaar door de bekende wielrenner
Ton Koevermans werd georgani
seerd. Eigenlijk zouden we nu ie
der jaar een reünie moeten organi
seren met de mensen van vroe
ger"
Het echtpaar besloot te verhui
zen omdat Tiny toch wel heel erg
slecht ter been werd en moeite
had de trap naar de slaapkamer op
te klimmen. Bovendien kwam af
en toe, na een fikse regenbui, het
water met bakken tegelijk onder
de deur naar binnen stromen. Nu
wonen Tiny en Siem gelijkvloers
en houden ze droge voeten.
Siem, een oude baas van zeven
tig jaar die nog steeds met zijn vis
op de markt staat, rijdt iedere dag
om zes uur 's ochtends naar het
winkelpand, dat hij al vanaf 1941
huurt. Hij leerde in de winkel zijn
vrouw kennen, toen ze als acht
tienjarige achter de toonbank
kwam staan. Vier en een half jaar
later trouwden ze, in 1947. Nu ge
bruikt Siem de winkel als opslag
plaats voor zijn handel.
„Toen ik het huis en de winkel
kreeg, betaalde ik zeven gulden en
elf cent huur per week. Da's toch
niets, hè. Nu is het nog niet duur,
hoor. Honderddertig gulden voor
de winkel. Maar de buurt gaat wel
enorm achteruit. Bij de slager heb
ben ze al een paar keer de vriescel
leeggehaald. En laatst zag ik twee
mannen ineens achterlangs een
tuintje binnenstappen. Ik er ach
teraan om te vragen wat ze er
Buurtende
mensen, zelfs
als het regent.
De 410 semi-
permanente
woningen
vormen een
dorp op zich
binnen Vlaar
dingen.
Caby en Henk in de voordeur. „We willen geen lu
xe, we willen gewoon wonen."
Siem en Tiny Pronk in hun woonkamer in de Indi
sche Buurt. „Eigenlijk zouden we elk jaar een reü
nie moeten houden."
moesten. Die willen gewoon de lei
dingen en kranen uit de huizen
slopen. Ons oude huis is helemaal
ontmanteld, de wc eruit, de trap
eruit..."
Jaap en Nel van der Plas en Co
by en Henk Steenis wonen nog
steeds in 'de polder'. Jaap en Nel
aan de Rotterdamseweg en Coby
en Henk in de Jonker'Fransstraat
('de gezelligste straat van de Bab
berspolder').
„Toen we in 1942 trouwden en
in de Jonker Fransstraat gingen
wonen was het winter," vertelt
Nel met iets van weemoed. „Over
al lag sneeuw. Pas toen het een
paar weken later ging dooien, za
gen we dat de straat nog niet was
betegeld en dat vlak langs onder
ons raam een spoorlijntje liep.
Voor het bouwverkeer."
Coby en Henk Steenis wonen
nog maar betrekkelijk kort in de
Babberspolder. Elf jaar 'pas'. Hun
huisje telt slechts één verdieping,
met een huiskamer, keuken, dou
che, toilet en een klein zijkamer
tje. De ruimte voor de slaapkamer
is er later aangebouwd. De keuken
is te smal om er met twee mensen
te staan. De smalle kamer 3.10
meter breed wordt gevuld door
een bankstel en een eettafel, een
wandkast en twee orgels. „Eentje
wü ik er verkopen," verklaart
Henk „maar tot die tijd staan ze
hier a lie twee. Weet je niet ie
mand?"
Net als de anderen die nog in
de wijk wonen, zien Coby en Henk
de wijk langzaam maar zeker ver
pauperen. „Hoewel het in deze
straat nog wel meevalt, zijn toch
al veel bekenden weggegaan," mij
mert Henk. „Leo de Boer is weg.
En André - hoe heette hij ook al
wger die van de hoek. Die is
ook al weg."
De huizen tegenover het huis
van Henk en Coby staan leeg. Bij
één zijn de ramen al dichtgespij
kerd, Door de vele struiken en het
afvalhout wordt de tuin schier on
begaanbaar. In de tuin ernaast
staat een compleet bankstel, door
weekt van de regen. Coby: „Je
durft 's avonds toch bijna de poort
niet meer door. Het is donker, als
er iemand is dan merk je dat pas
als het al te laat is. Dat ze van de
gemeente die rotzooi niet gewoon
opruimen. Dat is toch een kleine
moeite. Nu staat het er en trekt
het ongedierte aan. En over een
paar jaar, als deze huizen worden
gesloopt staat het er waarschijnlijk
nog.
„De gemeente heeft het vanaf
het begin fout aangepakt," meent
Nel. „Iedereen kreeg een urgentie
verklaring en vierduizend gulden
als je ging verhuizen. Wie weg wil
de en kon, vertrok. Daardoor
kreeg je een hele sterke leegloop.
Ze hadden gewoon straat voor
straat, blok voor blok moeten ont
ruimen. Zoals ze in het begin van
plan waren."
Noch Henk en Coby, noch Nel
en Jaap willen weg. „Hier aan de
Rotterdamseweg wonen we heer
lijk," meent Jaap. „We hebben
ruimte voor en ruimte achter het
huis." Hij draait zich om op de
bank en maakt een weids gebaar
naar de straatkant: „Moet je toch
eens kijken wat een uitzicht.
Prachtig toch! Toen we hier kwa
men wonen kon je de eerst tien,
vijftien jaar de trein nog zien rij
den. Van hier tot aan de Van Ho-
gendorplaan was het allemaal wei
land."
„Wij willen gewoon in de Bab
berspolder blijven en straks naar
de nieuwbouw verhuizen," zegt
Coby stellig. „Maar dan wel in een
vrije woning. Absoluut niet in een
flat. We hebben op de Van Hogen-
dorplaan in een flat gewoond,
maar daar was ik doodongelukkig.
De balkons waren op borsthoogte,
zodat ik alleen maar de lucht zag.
Als ik naar buiten wilde kijken,
moest ik op de bank gaan staan."
Alleen de huur, dat vindt ze wel
een bezwaar. „Natuurlijk, we beta
len nu ruim honderd gulden en
dat is maar een schijntje, maar
straks minimaal ƒ580 gulden. En
waarvoor? Voor een huis met
voorzie ringen die we helemaal
niet willen. Bijvoorbeeld een cen
trale verwarmhig. Maar dat wil ik
niet. Gewoon een huisje met een
gaskachel en een iets groter keu
ken, zodat je er ook met z'n twee-
én kunt staan. En een logeerkamer
zodat ook eens iemand kan blijven
slapen. Dan ben ik al tevreden.
We willen geen luxe, we willen ge
woon wonen.
„Het gaat er niet om dat we iets
ten koste van alles willen behou
den, maar we willen dat er iets
voor in de plaats komt, waar het
pretüg is om te wonen. En betaal
baar."
Nel en Jaap weten eigenlijk
niet of ze naar de nieuwbouw wil
len verhuizen. „We hopen het zo
lang mogelijk te rekken," zegt Nel.
„Desnoods tot de bulldozers voor
de deur staan. Want waar moeten
we heen? Er is geen andere wijk
in Vlaardingen waar we zouden
willen wonen. We hebben erover
gedacht om terug te gaan naar Kat
wijk, omdat we daar allebei van
daan komen, maar dat kennen we
ook niet meer terug. En in Vlaar
dingen wonen we centraal voor de
kinderen en onze familie in Kat
wijk."
De nieuwbouw wordt ondanks
alle bezwaren die je ertegen kunt
hebben wel een verbetering,
meent Siem Pronk, de vishande
laar. „Het zijn toch maar noodwo
ningen, hè. Huisjes met betonnen
daken, die er vliegensvlug zijn
neergezet om de Rotterdammers,
die waren platgebombardeerd, on
derdak te bieden. Nu nog zit er in
veel woningen geen eens een dou
che. Vroeger hadden we een bad
huis met een stuk of dertig dou
ches en twee badkuipen. Dat wa
ren bijeenkomsten zeg, op zater
dag. Met zijn allen in de wachtka
mer, reuze gezellig."
„Onze zoon Arie heeft er nog
een been gebroken, toen hij uit
gleed," herinnert Tiny zich.
„Maar een jaar of zeventien gele
den ging het badhuis dicht. Toen
is er voor onze straat nog een klei
ner hadhuige geweest met vier
douches. Mevrouw Bonnouvriö
heeft dat nog twee jaar vrijwillig
gerund met een andere vrouw toen
de zaak dreigde te sluiten."
„Dat was nog eens een gezellig
mens," zegt Siem. „Maar der 'beb-
beltjes' zijn een beetje weg. Ze
woont nu in Holy en dat bevalt
haar volgens mij niet zo. En al die
ouwetjes, die naar Molenzicht of
Dijkzicht zijn verhuisd, zeggen dan
misschien wel dat ze het niet beter
hadden kunnen treffen, maar in
hun hart treuren ze wel. Ze maken
mij niets wijs."
„En alles kon in de Babberspol
der," besluit Tiny. „Zomers gingen
we buiten op de stoep zitten en
dan kwamen de buren gezellig
buurten. Dat hebben we van de zo
mer hier ook gedaan maar dan kij
ken voorbijgangers je aan alsof je
gek bent."
Roofovervallers gepakt
met buit van/ 20.000,-
VLAARDINGEN De
Vlaardingse politie heeft vrij
dagavond in Schiedam drie
mannen aangehouden, die hort
daarvoor betrokken waren bij
een overval op de Bondspaar-
bank aan de Vettenoordstraat
in Vlaardingen Om acht uur
liep een gemaskerde man met
een op een pistool gelijkend
voorwerp het filiaal binnen en
zette het ding tegen het hoofd
van een wachtende cliënte.
Bankpersoneel vulde daarop
een linnen tas, die op de balie
was geworpen. De man vlucht
te vervolgens lopend in de rich
ting van de Wagnerstraat. Sur-
erende agenten zagen vlak
daarna een wagen met drie in
zittenden, waarvan één voldeed
aan het signalement van ie
overvaller. De drie negeerden
een stopteken waarop de de po
litie de achtervolging inzette.
In Schiedam werd de auto
klem gereden. Onder de stoel
van de bijrijder werd de linnen
tas met daarin ƒ20.000,- terug
gevonden. De drie inzittenden
Vlaardingers van achttien,
twintig en 21 jaar oud zijn
overgebracht naar het politie
bureau. Zij hebben nog niet be
kend.
Tuimelaar op strand
HOEK VAN HOLLAND
Twee trimmers hebben gisteren
op het strand bij Hoek van Hol
land een aangespoelde bruinvis
aangetroffen. De 'tuimelaar'
leefde nog wel, maar was ern
stig gewond. Gelet op de aard
van de verwondingen is het
dier vermoedelijk in het net
van een visser terecht gekomen
en weer overboord gezet. De
Hoekse politie heeft de gewon
de bruinvis overgebracht naar
het vogelasiel De Houtsnip,
waar het dier in het vogelbas
sin is natgehouden. Medewer
kers van het Dolfinarium heb
ben de tuimelaar later opge
haald.
Man aangehouden na
afgaan inoraakalarm
SCHIEDAM De Schie-
damse politie heeft gistermid
dag aan de Ruijsstraat een 32-
jarige Schiedammer aangehou
den, die verdacht wordt van
het openbreken van een vracht
wagen. De man werd even te
voren door een beveiligingsbe
ambte gezien, nadat bij een be
drijf aan deze straat het in
braakalarm was afgegaan. De
vrachtwagen stond in de buurt
van het bedrijf geparkeerd. Za
terdagmorgen vroeg is een 24-
jarige Schiedammer aangehou
den, die bij een electronica-
winkel aan de Hoogstraat had
ingebroken. De buit, een radio
casetterecorder, had hij nog bij
zich. In de nacht van vrijdag
op zaterdag is bij een houthan
del aan de Nieuwe Maasstraat
in Schiedam ingebroken. Mee
genomen werd een portafoon
ter waarde van ƒ2.500,-.
Twoe auto's gestolen
SCHIEDAM In de nacht
van vrijdag op zaterdag is een
aan de Schiedamse Stricklede-
weg geparkeerd staande Opel
Ascona gestolen. De auto
met het kenteken 92-RT-98 ver
tegenwoordigde een waarde
van ongeveer tweeduizend gul
den, Een bewoner van de J.A.
Alberdinck Tuinstraat moet
zijn grijze Toyota Starlet met
kenteken KZ-36-SR node mis
sen. Het voertuig werd tussen
zondag 25 december en zater
dag gestolen.
Motorrijder gewond
bij aanrijding
SCHIEDAM Een 33-jarige
motorrijder uit Schiedam is
vrijdagavond gewond naar het
Schieland Ziekenhuis afgevoerd
nadat hij op de kruising van de
Gerrit Verboonstraat en de Lan
ge Nieuwstraat door een af
slaande automobilist uit Capelle
over het hoofd werd gezien.
Een botsing kon niet worden
voorkomen.
The Rood, tho Bad and
the Fat' in De Toorstoof
SCHIEDAM In theater De
Teerstoof in Schiedam wordt
op vrijdag 4 januari het toneel
stuk 'The Good, the Bad and
the Fat' opgevoerd, met Astrid
Seriese, Floor van Zutphen en
Margrith Vrenegoor. De glorie
dagen van Hotel Splendid zijn
al lang verleden tijd. Beetje hij
beetje raakt het in verval, ooi
al zet de laatste erfgename, An
na, zich onvermoeibaar in voor
de instandhouding van het ho
tel. Behalve schaarse gasten
heeft het hotel twee permanen
te bewoonsters: de Parasiteren
de zusters van de eigenares. On
dertussen rukt het moeras op.
Drie zusters die met humor en
venijn de strijd aangaan met el
kaar en het moeras. Het stuk
begint om 20.30 uur en toegang
kost ƒ15,- en ƒ12,50 met kor
tingspas.
fr\ ftr n (f. f n