WILTOfi-F!/EM<B>*
M.S. ANNENKERK
Afscheid
Na de tewaterlating van het
10e Jaargang
ORGAAN VAN EN VOOR HET PERSONEEL VAN WILTON-FIJENOORD, SCHIEDAM
Mededelingen voor de redactie Inzending van opstellen en denkbeelden door
te zenden aan J. Pulleman leden van het personeel wordt op prijs gesteld
door de gereedliggende „Drydock-boten"
wordt opgevangen en naar de afbouwkade
gesleept, gaan allen onder vrolijke tonen der
harmonie weer hun weegs. Persfotografen
klappen hun camera's dicht, onze fotograaf
laat zich uit hogere sferen weer op de aarde
zakken en de genodigden begeven zich naar
het hoofdkantoor, waar zij horen hoe onze
directeur, Ir. S. van West, in een toespraak
Mevr. van Eendenburg dank zegt voor haar
bereidwilligheid om deze doopplechtigheid te
verrichten. Hij memoreert hierbij onder
welke buitengewoon moeilijke omstandig
heden de bouw van dit schip plaats vond.
Moeilijk niet alleen voor het bedrijf, maar
in het bijzonder voor de arbeiders, die aan
de bouw medewerkten.
Achtereenvolgens voerden de heren van
Eendenburg en Bakker namens de V.N.S,
het woord.
De volgende dag lezen we in de dag
bladen verslagen van dit evenement voor ons
bedrijf en we vragen ons daarbij met ver
bazing af hoe sommige journalisten met hun
opmerkingen de plank «nis kunnen slaan.
Een volgende maal ware het gewenst dat
ook zij eens bij onze vriend Willem hun licht
gingen opsteken. Moge er nog vele volgende
malen zijn in het belang van Wilton-Fijenoord
en dus ook in het belang van ons allen.
De heer Brongers, baas in de kopergieterij,
heeft na 53 jaren dienst waarvan 27 jaar
als baas ons bedrijf met pensioen ver
laten.
Hij werd Zaterdag 28 Juni 1947 met zijn
familie op het hoofdkantoor ontvangen' en
in tegenwoordigheid van diverse chefs toe
gesproken door onze directeur de heer van
West. die hem dank bracht voor al hetgeen
hij voor ons bedrijf heeft verricht en de wijze
waarop hij zijn taak opvatte.
Namens de Bazenvereniging sprak de voor
zitter, de heer Bakx, die met een toepasselijk
woord namens de Vereniging een klein-model
zilveren draagmedaille schonk.
Daarna werd in Rotterdam afscheid ge
nomen, waar o.m. de heer Cappon woorden
van afscheid sprak en waar de scheiden
de diverse cadeaux werden aangeboden.
Baas Brongers, nog vele jaren in goede
gezondheid!
Donderdagmiddag 3 Juli 1947, Een koel
zeewindje doet de vlaggen op en rondom
het schip vrolijk wapperen. Duizenden ge
nodigden, werfpersoneel en familieleden
wachten in spanning op de dingen die komen
gaan, terwijl de W.F.-Harmonie een vlot
stukje muziek ten beste geeft. Even ver
stomt het geroezemoes van de menigte als
Mevr. van Eendenburg met een korte toe
spraak de doopplechtigheid verricht. On
danks de aangebrachte versterker installatie
is het helaas niet overal verstaanbaar, doch
een ieder weet wat er nu moet gebeuren.
Na zo lange 'tijd vaste grond onder de voet
gehad te hebben voelt het schip er voorals
nog weinig voor de helling te verlaten en
zelfs het mooie zomerweer kan haar niet
verleiden zich aan haar element toe te ver
trouwen. Een plotseling heen en weer ge
draaf van personen op de helling onder het
schip doet vermoeden, dat er iets niet naar
wens gaat. Van mond tot mond gaat het
bericht: „De klink is nog niet weggevallen!"
Bij het groepje onder het schip stijgt de
spanning ten top, terwijl enkelen, onder raad
gevingen van velen, ploeteren om het euvel
te verhelpen. De versterkerinstallatie zorgt
ervoor dat het publiek met een vrolijke
gramofoonplaat bezig gehouden wordt. En
dan kondigt plotseling een doffe klap, ge
paard gaande met een snel-aangroeiend hoe-
ra-geroep aan, dat de strijd gestreden en het
leed geleden is. Inderdaad zien we, aanvan
kelijk langzaam, later steeds sneller, het
schip sierlijk en majestueus in het water
glijden. Geboeid door dit ook voor ingewij
den steeds weer wondermooie schouwspel,
volgen allen haar baan. Terwijl het schip
