SINT NICOLAAS OVERDENKING
VAN EEN OUDERE.
„Vol verwachting klopt ons hart hebber wij
gezongen toen wij jong waren voor het Sint
Nicolaasfeest en hoe vaak zijn wij als arbei
derskinderen niet teleurgesteld, omdat het
geld ontbrak om de cadeautjes te kopen, die
onze ouders ons zo graag hadden willen
geven. En toch waren wij reuze blij met het
weinige dat wjj kregen, omdat wij beseften,
dat het vaak gekocht was van het laatste
geld waarover Vader en Moeder beschikten.
Nu zijn wij ouder geworden en hoe heeft
ons hart geklopt in de verwachting van een
betere maatschappij dan die, waarin wij ge
leefd hebben met al haar sociale onrecht en
oorlogsrumoer en zoals thans met haar
oorlogsdreiging. Hoe klopte ons hart vol ver
wachting voor een betere maatschappij in
de laatste oorlogsjaren en wat is er van te
rechtgekomen! Het sociale onrecht mag dan
iets verminderd zijn, het is tot op heden
toch nog veel te groot om erin te berusten.
Hoe is de verhouding van de mensen onder
ling, ook in ons bedrijf. Vaak is dit hope
loos. Roddelen en schelden van elkaar is
schering en inslag. En toch doet het je goed,
dat het aantal mensen, dat zich bewust is,
dat wij allen een taak hebben in deze we
reld, onverschillig welke levensbeschouwing
wij zijn toegedaan, steeds groter wordt.
En daarom zeg ik ondanks alles bij dit Sint
Nicolaasfeest: Vol verwachting klopt ons
hart!
J. W. WEBER.
SINTERKLAASFEESTEN.
Toen de heer C. Keyzer als chef Sociale
Zaken in Musis Sacrum de eerste der zes
Sinterklaasfeesten (6 X 300 kinderen) op
Dinsdag 6 en Woensdag 7 December, opende,
memoreerde hij in korte trekken de mede
werking der Directie en de bereidwilligheid
van vele werknemers, die in hun vrije tijd
Sinterklaas hebben geholpen om de mooie
cadeaux te vervaardigen. Dit alles maakte
het mogelijk om ook dit jaar weer feest te
vieren. Daarna gaf hij het woord aan het
Marionettentheater Bert Brugman, dat de
kinderen vermaakte met avonturen van de
beroemde Held uit het Wilde Westen, Buf
falo Bill. De kinderschaar was verbeten op
de „dief" uit het spel en toonde dit demon
stratief telkens weer: Ze speelden even hard
mee als de werkers op het toneel. Bert
Brugman's theater verstaat de kunst om de
kleinen in het spel te betrekken en hen te
boeien. Het stellen van vragen en het laten
meezingen van enkele cowboyliedjes zijn
pracht hulpmiddelen.
De pauze werd benut om ook de maag te
laten meedoen. Heerlijke warme chocolade
melk met een speculaasje erbij! (Wat han
dig, die bekertjes van papier!)
Na de pauze volgde avontuur nr. 2 van de
Held en zelfs sprak de revolver daarin één
maal mee, tot grote schrik van enkele kin
deren envan de bandiet, die niks van
zulke dingen hield. „Een verstandige ban
diet!" zeggen wij. Wat renden de paarden
op het toneel. Wat een geworstel om te ko
men tot het „happy end". Wat een goeie
ouwe Buffalo en Nick! Zelfs echte Indianen
waren in het spel te bewonderen ente
beklagen, 't Slot bracht de overwinning voor
de Held.
En danSinterklaas in vol ornaat, ver
gezeld door Piet „zwart als roet", trad de
zaal binnen. De spanning was voelbaar. Als
een vorst schreed hij, minzaam groetend,
door de-zaal. Zijn edel gelaat omgeven door
de bekende weelderige, wollige baard, die dit
jaar bijzonder mooi wit scheen. De oude
heilige werd voorzichtig op het toneel gehol
pen (veel te hoog voor zo'n bejaarde vorst!)
waarbij, o schrik zijn gespierde, maar vor
stelijke benen, enigszins onvorstelijk even
te zien waren.
In voor kinderen zeer begrijpelijke woorden
wees hij hen op hun kinderplichten. Hij
prees de goede en waarschuwde lankmoedig
de ondeugende. Zijn zware, rustige stem
maakte diepe indruk. Als goed voorbeeld
noemde hij Vlaardingen. Geen naam op de
lege „conduitestaten", 't Was af. Onder de
goede pianobegeleiding van Juffrouw van
Breda liet hij enige liedjes zingen.
Plotseling: Sinterklaas ernstig boos. Hij rees
op en met van boosheid bevende stem riep
hij: „Piet pak ze!" Daar stonden achter in
de zaal drie grote lummels (2 lummelinnen
en 1 lummel) te dansen en te schreeuwen
als dwazen! Wat was de Sint boos. Woedend
gewoon! En Zwarte Piet had het werk,
waarnaar hij blijkbaar verlangde. De deug
nieten ontgingen hun straf niet. Zingen (dat
ze slecht deden!) en voor de grote belhamel
een heerlijk pak slaag. De vlegel had het
verdiend. Diep onder de indruk zagen de
kinderen de voltrekking van het vonnis aan.
En nu volgde het slot: de uitreiking der
cadeaux. Voor elke leeftijd iets anders, mooi
en met zorg gemaakt. Onder het oppertoe
zicht van de Sint verliep ook dit punt van
het programma vlot.
Het haast traditioneel geworden feest
voor de W.F. kinderen is weer voorbij, maar
levend blijft de herinnering bij groot en
klein en wij hopen, dat een lange reeks van
jaren steeds weer nieuwe blijde kinderen
hun feest kunnen meemaken.
Zulk een demonstratie van werkelijke saam
horigheid doet de in de levensstrijd min of
meer hard geworden ouderen toch altijd
weer goed en al zullen er omstandigheden
kunnen zijn, die buiten onze wil om on
gunstig werken op de economische toestan
den (en van deze hangen nu eenmaal zulke
feesten af), toch zouden wij ons kunnen
voornemen de wil tot slagen nog duidelijker
te demonstreren tot heil der onderneming
en.van onze gezinnen.
De reeks voorstellingen werd ook bezocht
door vertegenwoordigers van Directie, Ba
zen, Ambtenaren en Arbeiders van W.F.
Tot slot een woord van hulde aan de organi
satoren. Het blijkt elk jaar weer beter te
worden en het spreekwoord: „Al doende
leert men," is hier op zijn plaats.
G.
ST. NICOLAASFEEST 1949.
Ik ben Dinsdagmorgen, 6 December, in de
bus gestapt om naar het St. Nicolaasfeest in
Musis Sacrum te gaan. Het was er erg ge
zellig toen ik in de zaal kwam. Ik was nog
maar net binnen of de poppenkast begon.
Het was erg leuk, vooral dat van Buffalo
Bill. Toen dat voorbij was kwam St. Nicolaas
met zijn knecht. Hij werd luid begroet door
ons met St. Nicolaas-versjes, maar als
Zwarte Piet knikte zag je zijn witte huid.
Nu met de pauze hebben we heerlijk gesmuld
van de chocolademelk met koek en bij het
weggaan kregen wij allemaal nog een mooi
cadeau en daar ben ik U heel dankbaar
voor. GERARD IMMERZEEL
(oud 9 jaar).
Van een moeder uit Vlaardingen ontvingen
wij een lange, dichterlijke ontboezeming, die
echter teveel plaatsruimte zou innemen.
Wij volstaan met enkele regels:
„Aan de werkers van het Sint Nicolaasfeest.
Mijn dank aan de Directie
Voor dit zo mooie feest.
Het is voor onze kinderen
Weer af en goed geweest.
De vliegmachien, de schommel,
De jeep, de tekendoos,
Het ledikant, de strijkplank
Was wat een kind verkoos."
ST. NICOLAASFEEST 1949.
Met zeer veel genoegen hebben wij gevolg
gegeven aan de uitnodiging tot het bijwonen
van het St. Nicolaasfeest van W.F.
Een woord van hartelijke dank aan U,
Directie, dat U dit hebt mogelijk gemaakt.
En Afd. Sociale Zaken, ook U danken wij
voor de vrije tijd, die U hieraan hebt besteed,
evenals alle medewerkers, die dit feest heb
ben tot stand gebracht.
Bestuur Bazen vereniging.
