n
mmm
schijnsel" ingedeeld, misschien nog wel on
der gemompel van „die moet in de gaten
gehouden worden".
Ondergetekende geeft elk jaar een beschei
den bijdrage aan de Stichting en ook nog
aan enkele andere fondsen. Dit vindt hij
meer dan genoeg voor zijn financiële draag
kracht, zodat hij aan de W.F.-actie niet mee
doet. Het risico om verkeerd beoordeeld te
worden neemt, hij dan maar en tevens be
houdt hij zich het recht voor om zelf te be
schikken hoe en aan welke instelling hij
steun wil geven.
OPMERKER.
ORDE OP DE WERF
Dat het met de orde bij W. F. nog lang niet
in orde is, dat zal ieder weldenkend arbeider
met mij eens zijn. De directie heeft dan ook
al enige malen gemeend straffere maatrege
len te moeten nemen, aangezien sommige uit
wassen inderdaad te erg werden. Tot nog
toe is het ons als kern bestuur gelukt, de
directie tot afwachten te bewegen, aangezien
wij altijd nog hoop hadden, dat hoe verder
wij van de desorganisatie van de oorlog af
kwamen de orde vanzelf wel zou komen.
Dit gebeurt echter niet en de directie is het
wachten moe. Uit de aard der zaak is dit te
begrijpen. Voorvallen als ondergetekende on
langs meemaakte nopen tot het nemen van
maatregelen. Wat was n.l. het geval.
Bij dok I stopte een personenauto op weg naar
de Machinefabriek. Een jonge arbeider met
een kruiwagen moest ook mee. In plaats van
die kruiwagen in de laadbak te zetten plaatste
hij die op het staanbordes, waardoor hij min
stens zes staanplaatsen innam, ging toen op
zijn gemak in de kruiwagen zitten en dacht:
„ziezo, mijn kant is klaar, rijen maar." Dat
door zijn stomme handelwijze minstens zes ar
beiders wier plaats hij innam moesten wach
ten op de volgende wagen was voor hem geen
zorg. Hij als „flinke" vent had een moord-
plaats. Toen ondergetekende hem vroeg, die
kruiwagen in de laadbak te zetten, had hij nog
een grote mond toe. Wat ondergetekende toen
dacht mag hij hier niet schrijven. Wel weet
hij, dat als de directie tot het nemen van straf
fere maatregelen overgaat, bedoelde jongeman
en zijn kornuiten het hardst zullen schreeu
wen, terwijl de bonafide arbeiders door zo n
gedrag de dupe worden.
Dus HH. branders, kokers, klinkers, ijzerwer
kers enz. enz., alle gereedschapkisten en ma
teriaal in de laadbak. Bordessen vrij voor
personenvervoer.
J. W. WEBER,
voorz. Kern.
HISTORISCH.
Het gebeurde in Den Haag. Verwondert ge
U, lezer, dat er iets in Den Haag gebeurt?
Nu dan, enige tijd geleden moesten enkele
bezoeken afgelegd worden aan verschillende
instanties en tussen twee besprekingen in
kwam de trek. Ik kan wel zeggen De Gro
te Trek. Niet naar de Oost, of zelfs naar
de goudvelden in Alaska, maar de altijd
weerkerende trek naar koffie.
Als deze trek zich aankondigt, doet men be
ter om al het andere uit het hoofd te zetten.
De geoefende reiziger zal weinig moeite
hebben om spoedig een nederzetting te vin
den. Men wordt welhaast bedolven onder
aankondigingen als: „Koffie is klaar" of
„Koffie bijna zoals thuis" enz., maar daar
trapt U immers niet in! U zoekt iets beters en
als U geluk hebt, dan vindt U wat ik vond:
„Hier schenkt men de pittigste koffie van
Den Haag".
Bedwing U, lezer, wacht nog even om met
Multatuli te zeggen: „Stik in de koffie en
verdwijn", want hier begint het verhaal.
Ik vond in de cafetaria alweer dat woord
koffie er in een lege tafel, d.w.z. bijna
leeg, want aan een der hoeken zat iemand.
Teneinde deze kalme eter niet te storen zette
ik mij neder aan de schuintegenoverliggende
hoek van de tafel. Wat nu de radar is voor
een schip, is de intuïtie voor de mens. Mijn
intuïtie vertelde me, dat de man iets op
zijn hart had en vóór ik er goed en wel erg
in had was ik verkoren tot zijn gehoor.
Zijn inleiding was als volgt: „Zullen vandaag
wel een hoop mensen ingetippeld zijn".
„Pardon?"
„Nu er zullen er vandaag wel een hoop
ingetippeld zijn".
Zeker niet goed gehoord, dus ik óók nog
eens: „Pardon?"
„Nou, met de radio, met de golflengten" en
toen had ik er pas erg in, dat het 15 Maart
was en de verandering der golflengten was
ingevoerd. Onder deze omstandigheden leek
mij een logisch antwoord afdoende om het
gesprek weer te beëindigen. En daarom:
„Wel, dan draaien ze tot ze de goeie golf
lengte te pakken hebben".
Maar juist op dit antwoord scheen hij ge
hoopt te hebben, want nooit werd een op
merking prompter gevolgd dan nu en on
middellijk vertrouwde hij me toe, dat
zijn radio géén knoppen had, maar werkte
met een schuif. En hij behoefde ook geen
verdere aanmoediging meer, want na een
korte pauze kwam een volledige beschrijving
van het toestel. Alles weet ik er niet meer
van, maar ik heb nog onthouden dat het
toestel de kamer uitdanste als je het voluit
zette, dat je het bij onweer maar beter af
kon zetten en dat het een lamp bezat die
hier 118 gulden kostte, maar in Amerika
slechts 3 dollar en dat zijn zwager hem laatst
een reuze plezier gedaan had om nu pre
cies zo'n lamp voor hem mee te brengen.
Na deze mededelingen, die me wat ver
der brachten in mijn wetenschap over radio
meende ik voldaan te hebben aan het onuit
gesproken verzoek van mijn tafelgenoot en
begon dus beleefd doch dringend mijn jas
dicht te knopen en aanstalten te maken tot
vertrek, maar 's mans vindingrijkheid was
groter dan ik verwacht had. Blijkbaar had
hij „The Killer" voor het laatst bewaard
en met nauw verholen trots plaatste hij: „Ik
heb het hele proces Louwers gevolgd".
Ik moet toegeven, dit verdiende een ge
paster antwoord dan mijn aftocht, vvant
waarlijk, ik werd meer geïnteresseerd. En ik
zei toen: „Zo, dus U kunt ook Tsjecho-
Slowakije op Uw toestel krijgen".
„Ja, ik heb het hele proces Louwers ge
volgd".
Ik wilde hem na deze mededeling niet gaarne
meer onderschatten, maar toch vond ik het
vrij wonderlijk om deze man kennis van de
Tsjechische taal toe te schrijven. Om hier
achter te komen diende ik me van Hogere
Taktiek en vroeg argeloos: „In welke taal
hebt U h»t proces dan wel gevolgd?"
„Oh", zei hij, „dat weet ik niet, dat kon ik
niet begrijpen".
„Juist ja", was het enige, dat ik nu nog
kon opbrengen en wat hij verder zei weet
ik niet meer, want ik was al in de draaideur.
v. R.
ONZE STATISTIEK
Houdt de Veiligheidsgedachten toch levend!!!
Wij zouden U bovenstaande zin wel willen in
branden. In ons bedrijf, waar een stelselmatige
actie wordt gevoerd om tot veiliger werken
te komen, schijnen toch nog veel medewer
kers te zijn, bii wie deze gedachten steeds
weer vervagen. Het moet zo zijn, dat we niet
meer denken „hoe krijg ik mijn werk gedaan,"
maar „hoe krijg ik mijn werk veilig gedaan."
Wat toch is het geval? Konden wij voor 1948
schrijven, dat het aantal ongevallen lichtelijk
BRANDERS
SMEDEN
CENTRAAL GEREEDSCHAPKAST
ZEILMAKERS
SOflL-OERS VERVERS
L Dtv£RSEN (C-NOS:)
SMEEOPERS
lLECTR KRAANDR'JVERS
METSELAARS
OOK- 4 BOOT PERSONEEL
GLREEOSi. MAPMAKERS
8 ORDERS
ONDERHOUD
SCHEEPS BESCH1ETERS
KOKERS
MAGAZUNPERSONEEL
~KrijLMAKERS
PLAATWERKERS
MODELMAKERS
LASSERS
BANKWERKERS MACH FABRIEK
PRAACBS MACH: FA3RIEK
AFD: 16)
BIKKER:
(JgeschÏÏtwerkplaats
TER REIN SJOUWERS
KOPERSLAGERS FITTERS
BOUWBEDRIJF
UZERW ERKERS
SCHEEPMAKERS
BIKKERS AF D: 17
BUiTENBANKWERKERS
KLINKERS ENZ-
BEDR'JFSSCHOOL
IJZER. KOPERGIETERS
BUITENSJOUWERS
GEMIDDELD GEHELE FABRIEK
