Uit de oude doos
nieuws
6
Mensen, die een dienstverband van ruim 50
jaar achter de rug hebben, kunnen meestal
wel wat „uit de oude doos" verhalen.
Wij vonden één onzer medewerkers, de heer
H. K. Klop bereid, om eens naar hartelust
in het verre verleden met ons rond te dwalen
en tekenden daaruit het navolgende op.
De heer Klop is op 8 Juni 1903 tewerk ge
komen op het voormalige Etablissement
Fijenoord en zijn directeur was toen de heer
D. Croll.
Als jongen van 13 jaar begon hij zijn loop
baan als hulpje bij een draaier (deze was de
reeds overleden baas van Ameide, de vader
van de nog in dienst zijnde baas van Ameide)
Momenteel is de heer Klop nog werkzaam
als bankwerker in machinefabriek I.
Het is altijd prettig om iemand met een goed
geheugen en een scherp waarnemingsvermo
gen te interviewen en vooral als zo iemand
dan zijn vele ervaringen zo rustig en smake
lijk weet te zeggen.
En als zo'n onderhoud dan nog geschiedt ten
huize van de heer Klop zelf, dan snappen
onze lezers direct, dat het gesprek moeilijk
aan een eind kon komen. Steeds maar weer
vroegen aardige herinneringen om te worden
genoteerd, maar tenslotte hebben wij er een
streep onder gezet. Het zou een boekdeel
kunnen worden, vooral wanneer deze man
van zijn belevenissen op verscheidene buiten
landse reizen vertelt, welke hij in zijn kwa
liteit van bankwerker met diverse schepen
meemaakte. Toen bleek, dat de mens toch
wel de natuur ziet in al haar pracht en in
al haar grootheid. Dan blijft hij niet immer
stilstaan bij zijn technisch kunnen, maar ziet,
dat mensenwerk, vergeleken bij de wonderen
in de natuur, toch niet zo overweldigend blij
ken te zijn, ofschoon de toepassing van bijv.
de atoomenergie de elementaire natuurkrach
ten gaat evenaren.
Onze zegsman begon zijn interessant verhaal
met de indrukwekkende mededeling, dat zijn
loon als jongmaatje 2 cent per uur was!
Was dit loon niet groot, des te groter was het
urental, dat gewerkt moest worden. In 1903
werkte men van 's morgens 6 - 8.30, van 9 - 1
en van 2 - 7 uur. Dat betekende 's morgens
plm 4.45 uur uit bed. Gelukkig bracht de
Zaterdag verademing. Men werkte dan tot
4.30 uur.
Wie in zijn jongenstijd z'n best deed en dit
werd opgemerkt, kreeg na een jaar loonsver
hoging: 1 of 2 cent en in zeer uitzonderlijke
gevallen 3 cent per uur.
Als men wat meer wilde leren en de Acade
mie ging bezoeken, dan ging men in de win
termaanden om 4 uur naar huis (behalve
Zaterdags, dan was er geen les).
Op 16-jarige leeftijd kwam men toentertijd in
aanmerking voor het genot van nachtdienst,
maar zij, die zich de weelde konden veroor
loven om „verkering te hebben" moesten dan
altijd nog tijd vinden om „het meisje te be
zoeken", zodat iedereen begrijpt, dat „liefde"
in de „oude tijd" zeker „opoffering" bete
kende.
Onze jongere lezers zullen misschien vele
dingen „middeleeuws" vinden, maar het is
pas 50 jaar geleden en wat is er al niet ver
anderd en verbeterd in die jarenreeks.
Dan volgt een reeks van reizen o.m. met de
„Katendrecht" naar Amerika in 1925. De
motor van dit schip, een enkelwerkende 4-
takt motor, was bij „Fijenoord" gebouwd en
de heer Klop ging voor de fabriek mee als
bankwerker.
In 1927 met de „Kota Inten" naar Hamburg.
De dubbelwerkende 2-takt motor van dit
schip was volgens onze zegsman de 2e of 3e
van dit soort in de wereld. De reis begon op
de verjaardag van zijn vrouw en mevrouw
Klop was nog steeds min of meer boos daar
over.
Eind 1927 met de „Kota Inten" naar Batavia.
Op deze reis maakte Klop kennis met „Nep-
tunus", de watergod. De grootste ontgooche
ling was wel, dat hij ter ere van dit heuglijke
feit nog een rondje moest geven, in plaats
van zelf iets te mogen ontvangen als herinne
ring. Hij zal dit „Neptunus" steeds kwalijk
blijven nemen.
Op deze reis was het ook, dat de eerste radio
berichten werden uitgezonden met betrek
king tot besprekingen over samenwerking
tussen „Wilton" en „Fijenoord".
Ook van tegenvallers weet onze zegsman mee
te spreken. Zo gebeurde het tijdens een proef
tocht, dat de bankwerkersploeg, welke ter
assistentie aan boord was bij de toekomstige
machinist, dermate in de smaak was gevallen,
dat er nog wel het een en ander op kon over
schieten.
Dat een en ander - een sigaartje, hartverster
king, fruit - werd zorgvuldig weggesloten on-
