<8! NIEUWS
De boog kan niet altijd gespannen zijn
WILTON- F IJ EN OORD. SCHIEDAM
I
ORGAAN VAN EN VOOR HET PERSONEEL VAN
1
Ook al zouden we er niets mede te maken
willen hebben, het is in de tegenwoordige tijd
niet meer mogelijk er buiten te blijven. De
dagelijks verschijnende couranten, de week
bladen en de geïllustreerde pers zorgen er
wel voor, dat je op de hoogte bent van de
vele prestaties, welke er op sportgebied wor
den verricht. Is het geen voetbal, dan is het
tennis, is het geen schaken dan is het biljar
ten en het was niet vreemd, dat in de tweede
helft van J anuari en in het begin van Februari
de schaatssport op de voorpagina's prijkte.
Wereldkampioenschappen, Europese kam
pioenschappen en tenslotte namen in Rotter
dam enkele schaatsphenomenen afscheid van
het ijs in Nederland. Het ene record na het
andere sneuvelde, kortom er werden toppres
taties geleverd, welke misschien niet gauw
verbeterd zullen worden, maar die toch voor
de beoefenaars in kwestie meestal wel een
terugslag tengevolge hebben. De boog kan
niet altijd gespannen zijn en dit geldt zeker
niet alleen voor prestaties op sportgebied.
Die prachtige resultaten worden over het al
gemeen alleen bereikt als de sfeer daarvoor
geschikt gemaakt is en de toejuichingen van
het publiek tot deze topprestaties aanzetten.
Zo is het toch eigenlijk ook in het dagelijks
werk. Op een gegeven moment word je, het
zij als enkeling, hetzij als groep, gegrepen
door iets ondefinieerbaars en het resultaat is
dan gelijk zo'n topprestatie in de sport. Hoe-
velen hebben dit niet ondervonden bij de
viering van het jubileum in Januari j.l. Het
begon met een kleine commissie, het groeide
uit tot een grote groep medewerkers en ten
slotte was het zo, dat de feestvierenden in
diezelfde sfeer kwamen, waaraan het voor
zo'n groot deel te danken is, dat alles zo goed
en prettig verlopen is.
Ook hier werden topprestaties verricht, al
werden deze dan niet uitgedrukt in nieuwe
records.
Het is met al deze dingen zo, dat er een aan
leiding moet zijn om tot een bijzondere pres
tatie te komen. Tijdens de Ahoy'-feesten heb
ben we dat ook zo goed kunnen constateren.
Het programma begon met de uitvoering van
het declamatorium „100 Jaar Wilton". Wat
zou het zijn? Koren en orkest hadden hun
best gedaan bij het instuderen, maar hoe zou
het ontvangen worden? Al spoedig bleek, dat
er intens geluisterd werd en langzaamaan ont
stond er een sfeer van grote genegenheid
jegens auteur, componist en uitvoerenden.
Was het vreemd, dat na afloop een ware
ovatie werd gebracht? Het was een ontlading
van de grote bewondering, welke in die korte
tijd van uitvoering was ontstaan. De verwach
tingen waren in het algemeen niet hoog ge-
