II:
4
NIEUWS
bij deze reus maar een nietig scheepje, hoewel zy er met
haar 19.500 ton d.w. toch ook wel wezen mag. Hierna
moesten wij toch ook de stad zelf eens zien en we maakten
tezamen een rondje door deze door de oorlog zwaar bescha
digde stad. Het bleek dat zij in Le Havre, eveneens als
in Rotterdam, weten wat opbouw is.
Statig verrijzen de woonblokken weer, omgeven door fraaie
parken en brede straten, 's Avonds maakten wij gedrieën
onze opwachting op het station waar nog twee W.F.-ers
zouden aankomen. Na aankomst brachten wy hen naar hun
hotel waar „gezellig" werd gepraat en de dag was al voor-
by voor de nakomers in hun hotel en wij aan boord ons
bed opzochten.
's Morgens vroeg kwamen zij aan boordverge
zeld vaneen bekende FransmanOm half elf
zou de proeftocht beginnen. Vóór het vertrek wordt
de diepgang afgelezenDit moet van te voren bekend
zijn voor het uitwerken van gegevens der snelheidsproeven.
En op zee buitenboord gaan kijken gaat nog steeds niet.
Het weer was niet zo best, er stond een vry sterke wind
en met een paar walbenen als wij hebben beloofde dit niet
veel goeds. Pepermunt hadden wij echter in onze zak en
de Fransen zeggen dat suikerklontjes met cognac ook wel
helpen tegen zeeziekte. Ik heb het geprobeerd en het helpt
nog ook. Suggestie natuurlijk!
De plank werd ingehaald. De forse sleepboten van Le
Havre waar ookoudgediendenby zijn, maak
ten vast en trokken ons vrij van de wal en al spoedig stak
de „Languedoc" zijn neus buiten de pieren en trok zich
van de wind niet veel aan. De Doxford beantwoordde de
telegraaf van de brug zonder moeilijkheden. De kust was
dus spoedig uit het gezicht verdwenen. Hier werden de
proeven genomen zoals kompasstellen, ankerproeven enz.
Daarna was het onze beurt om de machine op te voeren
naar vol vermogen en de reis hiermede te vervolgen naar
Cherbourg waar de gemeten mijl gevaren zou worden. Alles
ging gesmeerd en in vaktermen uitgedrukt, de Doxford
liep als een naaimachientje, zodat wij rustig de nacht in
gingen. De wind was echter niet zo rustig en de golven
sloegen over het dek en zagen kans een deur van de
dienstgang er uit te spoelen en de hutten blank te zetten,
zodat de koffer van één onzer door de hut dreef en mijn
pyama niet helemaal droog meer was.
Maar ja, zonder dat ding slaap je ook wel. 's Morgens vroeg
weer uit de veren, want Cherbourg was bijna bereikt en
dat betekende aanpakken. Diagrammen nemen, waarnemin
gen noteren op elke run van de gemeten myl. Hieruit
wordt het vermogen der machine en de snelheid van het
schip berekend. Tienmaal werd deze afstand heen en weer
gevaren en wij waren blij toen de laatste run er op zat.
De dag was intussen al om en wy konden rustig gaan eten
na een lange werkdag. De koers werd weer op Le Havre
gezet en we kwamen 's avonds laat in veilige haven.
Ook deze proeftocht is zonder storingen tot een goed
einde gebracht. Enkele onderdelen moesten nog openge
maakt worden voor inspectie. Na twee dagen zou het schip
zijn eerste reis beginnen. De overdracht heeft de volgende
dag plaats gehad. Wij waren ondertussen al op de terugreis,
w
's Morgens vroeg kwamen zij aan boord
maar de champagne zijn wy toch niet mis gelopen. Hier
door werd het diep in de nacht voor we onze kooi weer
voor een paar uurtjes konden opzoeken. De trein naar huis
zou alweer om 7 uur 's morgens vertrekken om weer voor
Zondag bij moeder en kroost te zijn.
Eén W.F.-er bleef aan boord en maakt voor enkele maan
den de reizen mee voor garantie. We namen afscheid van
hem met een „Houd je haaks Henk" en verlieten het schip
met bestemming Rotterdam.
Het karwei was plat en je denkt na over het gedane werk,
een werk waar vele W.F.-ers aan meegedaan hebben is
weer tot tevredenheid van de opdrachtgever afgeleverd en
weer brengt een W.F. Doxfordmotor een tanker over de
wereldzeeën.
Het doet je goed wanneer je daar in den vreemde het
afgeleverde werk hoort roemen. Voldaan zijn wy weer
thuis al moesten er wel enkele uurtjes van nachtrust wor
den ingehaald. B.
EEN „HELSE" GESCHIEDENIS
Namen van schepen, welke ter reparatie aan
onze werf ligplaats hebben, leiden af en toe
tot verwikkelingen.
Zo vroeg onze kernvoorzitter aan één van de
hoofdbazen per telefoon: „Kunt U mij het
nummer geven van de „Hel"?
Prompt volgde: „Wat moet U hebben, het
ordernummer of... het telefoonnummer..."?
Voor hen, die het niet weten zij medegedeeld,
dat het Poolse schip „Hel" genoemd is naar
het plaatsje Hel, zodat niemand onzer om
welke reden dan ook, verkeerde gevolgtrek
kingen behoeft te maken, al is het dan een
„Helse" geschiedenis.
