Amerikaanse
Reisindrukken
NIEUWS
8
Onze reis naar Pittsburgh Pa. begon met een
overtocht per ferryboat, een groot overzet
veer over de Hudson. We zagen in de verte
het Vrijheidsbeeld, dat in de haven van New
York staat en door zijn respectabele lengte op
deze afstand nog zichtbaar was. Het is ge
bouwd met de rug naar Amerika toe en ieder,
die deze haven binnenkomt wordt begroet
door dit geweldige monument, in de fier op
geheven rechterhand een toorts houdend. De
afmetingen van dit beeld zijn kolossaal, al
leen het hoofd is al ruim vijf meter. Het is
beslist het grootste hoofd van de wereld!
Van af het voetstuk tot aan de punt van de
fakkel is het monument ruim negentig meter.
Dit vrijheidsbeeld is een symbool van de
Frans-Amerikaanse vriendschap. De bouw is
dan ook voor meer dan de helft gefinancicid
door Frankrijk. Het gewicht van dit monu
mentje is maar eventjes 225 ton.
Aan de overzijde van de rivier, in New-Yersev
City, stond de trein voor Pittsburgh klaar en
na ruim twaalf uur bracht de lift in het
Sheraton-hotels, waarvan er acht en twintig
nacht naar de achttiende verdieping. Het was
voor ons gemakkelijk, dat alle hotels bespro
ken waren, vrijwel overal logeerden we in
Sheraton-hotels, waarvan er acht en twintig
zijn in twee en twintig Amerikaanse steden.
Deze hotels zijn comfortabel ingericht, op
elke kamer is zelfs een 17" televisietoestel,
waar je vanaf acht uur 's morgens een pro
gramma opgediend krijgt, grotendeels be
staande uit reclame, afgewisseld door kinder
en cowboyverhalen, kookpraatjes enz. 's Zon
dags is er ook een kerkdienst op te zien en
te horen. Een televisietoestel bezit vrijwel
iedereen. In alle steden ziet men dan ook
een netwerk van televisie-antennes op de
daken. In 1951 waren in de V.S. reeds 12H
millioen van deze toestellen in gebruik.
Doordat vrijwel iedereen een televisietoestel
bezit, bevreemdt het des te meer, dat er zulke,
voor onze Hollandse begrippen, eigenaardige
programma's gegeven worden. In de eerste
plaats is er de reclame. Je kunt via de tele
visie al je inkopen noteren. Van Ovomaltine
naar diepvriesapparaten, van rookartikelen
naar recepten voor de keuken. En daar tus
sendoor Wild-West verhalen, met schietpar
tijen; soms drie lijken per minuut. Dan weer,
tot in de kleinste details verzorgd, opnamen
over het sterven van mensen, die een kogel in
hun lichaam kregen of een mes in hun rug!
De censuur, zoals die bij ons is, schijnt in
Amerika in het geheel niet te bestaan. Even
als de veiligheidsfilin, die we in een der fa
brieken zagen, zijn ook deze voorstellingen
ontzettend realistisch en speciaal voor de
jeugd niet aan te bevelen, of is de jeugd in
Amerika anders dan bij ons? Je zou het haast
denken. Uiterlijk is ze zeer zeker anders, ge
zien de kleding. Jongetjes van 8 a 10 jaar
lopen gekleed als volwassen mannen, lange
broek, colbertje en op hun kleine bol een
echte gleufhoed. Niet alleen in kleding, maar
ook in de opvoeding wordt hun een grote
mate van zelfstandigheid bijgebracht. Dit is
waarschijnlijk één van de oorzaken, dat, wan
neer deze kleine Amerikaantjes echt volwas
sen zijn, ze zelfbewuster door het leven gaan.
Dit waren vluchtige indrukken van de Ame
rikaanse televisie, die je opdoet wanneer je
als vreemdeling dit land bezoekt.
De volgende morgen rinkelde op kamer 1809
de telefoon en met een opgewekt „Good Mor
ning" werden we wakker gemaakt, want om
het voordeel deelden we de hotelkamers met
z'n tweeën.
Onze eerste dag in Pittsburgh besteedden we
aan een bezoek aan een kolenmijn, ongeveer
80 km van deze plaats verwijderd. We reden
door een prachtig heuvelachtig landschap,
passeerden een tunnel door een bergrug om
in het vriendelijke stadje Uniontown te arri
veren. De mijn is het eigendom van een gro
te staalmaat8cliappij. De vertegenwoordiging
is hier gevestigd, maar de mijnen zelf liggen
nog een slordige 40 km verder. Niettegen
staande deze afstand vonden we de heren
bereid ons naar het mijnveld te brengen, dat
ongeveer 300 km2 groot is en waarvan 80
km2 in exploitatie is. Het was natuurlijk de
bedoeling in de mijn af te dalen en vermomd
als echte mijnwerkers met een soort fiets-
lampje op onze helm gingen we één van de
zes schachten in en de lift bracht ons op
een diepte van ongeveer 150 meter. Men kan
zeggen, dat ze het in Amerika ondergronds
niet zover gebracht hebben als bovengronds,
wanneer men kijkt naar het Empire State
building, dat ruim 400 meter hoog is.
Ondergronds troffen we een eenvoudige
werkplaats aan, waar door enkele onder
houdsmonteurs op vastgestelde tijden de lo
comotieven geïnspecteerd werden. De kleine
eens per week, de grotere eens per veertien
dagen. Een goed onderdelenmagazijn vol
tooide het geheel. De grote revisies en repa
raties aan mijnmachines e.d. werden in een
goed ingerichte werkplaats bovengronds ver
richt. De kolen uit de mijn worden via zeve-
rij-bunkergebouw naar de wasserij gebracht
