NIEUWS
Onze eigen persmuskiet in actie
Ja toen maar nu boutven we ook weer houten schepen
Interview (buiten verantwoordelijkheid van de Redactie
Rust Roestniet in dit geval
taken bekend en geregeld waren, die de ont
stane leegte moesten opvullen, liep alles op
rolletjes. „En nu kan ik af en toe tegen mijn
vrouw zeggen: „Kom op, we gaan vandaag
naar liet Kralingerhout, het zonnetje schijnt.
Dan Iaat ik alles rusten en wij gaan heerlijk
de vrije natuur in. Wat ik één der hoogte
punten in mijn leven vind, vraagt U mij.
0, dat zal ik U zeggen. Dat was de verkie
zing tot kernvoorzitter in de oorlogsjaren.
Moeilijk om het goed te doen, maar prettig
om zoveel mogelijk voor onze mensen te be
reiken". En na deze woorden verlieten wij
snel de oud-kernvoorzitter, overtuigd, dat hij
en zijn vrouw nog energie genoeg bezitten om
100 jaar te worden.
Inmiddels had de heer Keyzer nieuwe re
laties ontdekt en werd Uw verslaggever „ge
sleurd" (de pauze was haast voorbij!) naar
de oud-sleepbootkapitein M. Danser, die plm
44 jaar bij W.F. is geweest. De heer Danser
is pas twee maanden uit het werk, maar hij
verveelt zich niet. Integendeel, het bevalt
hem best om als „heer en meester van zijn
tijd" eens te doen waar hij zin in heeft. Als
sleepbootkapitein heeft hij altijd gelukkig ge
varen. „Ik heb verschillende pluimpjes mo
gen ontvangen van kapiteins, wier schip wij
hebben verhaald. Mijn laatste reis is geweest
het verslepen van de „Nieuw Amsterdam"
vanuit dok IV naar de Wilhelminakade. Dat
was 30 November 1954. Als alle door mij ver
haalde schepen eens achter elkaar lagen zou
dat een hele lengte zijn, want dag in dag uit
heb ik gevaren. Ook is in ons bedrijf de
Zondag niet altijd een rustdag. Een sleepboot
kapitein heeft nu eenmaal een onregelmatig,
en afwisselend leven. Tk heb altijd met
interesse en plezier mijn taak vervidd". De
laatste 24 jaar voer hij als kapitein op de
Drydock I. Het geval met de „Perna" en een
opleidingsschip zal hij niet gauw vergeten.
Dat was op de Maas. Door bepaalde manoeu
vres werd het opleidingsschip aangevaren en
kwamen verscheidene jongelui in het water
terecht. Acht drenkelingen heeft hij aan
boord gehaald. Gelukkig liep het verder goed
af, alhoewel de Raad van Scheepvaart ook
nog een woordje heeft meegesproken.
o
Helaas was nu de pauze voorbij, want er zou
den wellicht nog wel meer interessante ver
halen uit vroeger tijden verteld zijn geworden.
o
Zo eindigde dan de eerste contactmiddag in
het jaar 1955 en wij hopen, dat wij alle be
zoekers nog menigmaal mogen aantreffen.
De gehele organisatie en het vervoer naar
huis was prima geregeld.
10
