NIEUWS
6
stelletje heren van de werf en technici, die
te maken hadden met de door hun firma's
geleverde installaties. De civiele dienst welke
in handen was gelegd van Restaurant „Eras
mus", heeft een en ander van het begin tot het
eind van deze proeftocht, uitstekend ver
zorgd. Van de zwaar bewolkte lucht volgens
het scheepsjournaal, heeft niemand zich iets
aangetrokken en wij hebben zo het gevoel,
dat ook maar weinigen hebben gezien, dat
wij om 11 uur des avonds het Sandetti-vuur-
scliip zijn gepasseerd en wat later de E. Good
win. Dat is een zaak van de brug en niet van
ons. Het weer was toen goed, volgens het
journaal en wij zouden er bij kunnen zetten,
dat onze hut en onze kooi ook goed waren.
Orde en regel moet er natuurlijk zijn en zo
was er bepaald, dat het ontbijt tussen des
ochtends half acht en half negen werd ge
serveerd. Voor ons doen moesten wij vroeg
uit de veren, - pardon, uit de schuimrubber
matras - aangezien wij tot de familie van de
nachtvlinders behoren. Maar om half negen
ging de tent dicht en met een ledige maag
een nieuwe dag beginnen deugt toch ook
niet. Men dient zich nu eenmaal te houden
aan de regels van het huis.
Dat wij om 2,20 Dungeness passeerden, ge
loven onze lezers net zo goed als wij en dat
het bij Beachy Head zwaar bewolkt was zal
hen ook Wel koud laten net als de torsie
grammen, die beneden in de „vetloods" wer
den genomen. Over de titulatuur van „vet
loods", waarmede de machinekamer wordt
bedoeld, hebben wij een ernstige reprimande
moeten incasseren van een van de heren van
de werf. Hij noemde het een schande, dat
wij over de „vetloods" durfden spreken. In
derdaad, de machinekamer is een waar pa
leis, maar de „Meester", de hoofdmachinist,
die wij spraken, vond, dat die term volko
men normaal was. De heren onder elkaar
moeten de juiste terminologie maar uitvech
ten. Daar blijven wij lekker buiten.
Des ochtends om 10 uur werd de Sprinkler
installatie beproefd en in orde bevonden.
Wat is dat voor een ding? Wel, maak eens
in een compartiment, wat een Rotterdamse
jongen een „hensie" of zijn Amsterdamse
collega een „fikkie" noemt en onmiddellijk
smelt er een patroon door, zodat er als het
ware een waar watergordijn onder een druk
van ruim 5 atmosfeer neer gaat dalen, ter
wijl er tevens alarm wordt gemaakt en men
precies kan zien, waar de brand woedt.
Des middags, het was dus Dinsdag, begon de
ellende met het weer. Geen groter vijand
van de zeeman dan mist en die kwam zeer
behoorlijk opzetten: Gevolg: Vaart naar om
standigheden, zegt het journaal, hetgeen wil
zeggen, dat we nu eens een beetje harder,
dan weer zachter voeren, al naar gelang van
het zicht. Op de brug had men echter méér
dan katteogen door de twee radarinstallaties.
Het is ongelofelijk, dat men daarmede pre
cies de hele omtrek kan verkennen, wanneer
men met zijn beide ogen nagenoeg niets of
helemaal niets kan zien. Op dat radarscherm
verschijnen de schepen in de omgeving als
stipjes en streepjes, waarbij men nauwkeurig
kan uitmeten, hoe ver zij af zijn en welke
koers zij varen. Een van de moderne en
prachtige hulpmiddelen bij de navigatie.
De stuurproeven om 17.10 waren gezellig,
waarbij bleek, hoe scherp dit schip naar zijn
roer luisterde, evenals de stopproeven, waar
bij met volle kracht vooruit werd gevaren en
met volle kracht achteruit werd geslagen. De
stopweg bedroef slechts 1016 meter in 5 min.
55 sec. Automobilisten onder onze lezers zul
len liunj neus ophalen, want bij een snelheid
van, laten we zeggen een kleine 30 km/uur,
zien zij kans hun wagen binnen enkele me
ters tot stilstand te brengen. Zij vergeten
hierbij echter, dat het hier gaat om een kolos
van 44.000 ton in water, zodat een vergelij
king met een stopweg natuurlijk volkomen
mank zou gaan.
Des nachts hebben wij geslapen als een
karbouw, marmot of enig ander dier, - invul
len naar verkiezen. Het schip lag volkomen
rustig. Tussen haakjes, wij geloven dat de
Willem Barendsz de hele reis niet meer
dan een paar graden uit het lood is geweest
vanwege de zeegang, ofschoon kleine vaar
tuigen aardig slingerden. Maar wat doet de
zee aan zulk een lichaam?
Woensdag was het varen op de gemeten mijl.
Een zeer belangrijke gebeurtenis voor de
werf, omdat moest worden aangetoond, dat
het schip werkelijk de snelheid kon behalen,
waarvoor was gecontracteerd.
Om onze lezers uit de onzekerheid te halen
willen wij wel verklappen, dat bij de diverse
snelheidsproevenl bereikt werd 15,5 mijl bij
3/4 belading, zodat aan de eisen ruimschoots
is voldaan. Voor het nemen van snelheids
proeven is er aan de Engelse zuidkust een
afstand van 1 mijl uitgezet, waarbij aan het
begin en aan het eind telkens twee masten
staan. Ziet men bij het begin de twee masten
in eikaars verlengde, dan is dit het juiste
begin. Zo is het ook aan het eind van de run.
Maar om die masten te kunnen zien, dus om
begin en eind van de runway te bepalen,
moet men een behoorlijk zicht hebben. Bo
vendien is het niet de kwestie van eenmaal
varen, maar men moet meermalen het tra
ject afleggen, omdat men de ene keer stroom
mee, de andere keer stroom tegen heeft. Uit
