INHOUD
BEZOEK UIT „NIJMEGEN"
Septembernummer 1956
Bezoek uit „Nijmegen", omslag pag. 2
en binnenwerk pag. 9
Onze nieuwe Dokken 6 en 7
Onze nieuive Machinefabrieken
Ons nieuwe Dokkantoor Oost pag. 1
Rembrandt-tentoonstelling schil
derijen Museum Boymans pag. 2
Afzwaaien pag. 4
V eiligheid
Over schoonheid en zo pag. 6
Ik heb hem zelf afgericht! pag. 7
Personaliapog- 0
Willy Wilton-Fondspag. 8
Dankbetuigingenpag. 8
In Memoriampag. 8
Uit de Ondernemingsraad pag. 9
24 oktober, Dag der Verenigde
Natiespag. 10
Holen, Hutten, Huizen pag. 11
Vereniging W.F.
Afdeling Harmoniepag. 13
Afdeling Hengelsport pag. 15
Afdeling Klaverjaspag. 15
Afdeling Schakenpag. 15
Afdeling Zwemmenpag. 15
Jaarverslag „De Pijppag. 16
Jubilarissen van de maand, omslag pag. 3
Broederschap (gedicht), omslag pag. 3
Redactie-commissie
C. Keyzer, voorzitter
L. Giphart I
J. Koppe leden
J. W. Weber
Redactie-adres:
Afdeling Sociale Zaken
dan zou dat kind denken: Wat is dat
nu weer voor onzin van al die volwassenen
om gewichtig te gaan praten over het feit,
dat je met elkaar overweg moet kunnen. Dat
weet toch iedereen en dat kan immers toch
niemand goed".
Koningin Juliana.
De bovenaangehaalde woorden welke Koningin
Jnliana sprak in haar welkomstwoord op de in
Nijmegen gebonden conferentie over „intermense
lijke verhoudingen" brengen ons direct tot de
hoofdvragen, die in deze conferentie aan de orde
kwamen. dat je met elkaar overweg moet
kunnen, dat weet toch iedereen en dat kan immers
toch niemand goed".
Op 8 september jl. was een groep van de conferen
tie-deelnemers te gast in Rotterdam en bezocht na
een Spido-tocht ons bedrijf. De elders in dit num
mer afgedrukte foto's hebben betrekking op dit
bezoek, waarover de deelnemers verheugd waren,
omdat het de praktijk van het dagelijkse bedrijfs
leven dichterbij bracht. Het dagelijkse leven, waar
in we merken, hoe moeilijk het is met elkaar over
weg te kunnen. Is dal niet waardoor we telkens
zelf in de spanning komen van een soort verzet
tegen anderen of onszelf? Soms terneergeslagen om
eigen falen, soms met wel of niet rechtvaardige
kritiek op de ander, „die weer tekortschoot". Soms
als idealisten, die menen, dat door onze inspanning
zonder meer deze wereld tot een ideale kan wor
den. Soms als fatalisten, dat wil zeggen als mensen,
die menen dat „wij er toch niets aan kunnen doen".
Het is bijna vanzelfsprekend, dat in onze tijd over
deze dingen meer wordt nagedacht dan in vooraf
gaande perioden en het is niet verwonderlijk, dat
dit ook over de hele wereld gebeurt. Daarom kan
het betekenis hebben, dat mensen uit vele landen
hun ideeën en gedachten over ons „samen leven als
mensen" uitwisselen. Hoe moeilijk dat ook is, door
dat ieder uit zijn of haar eigen omgeving komt.
Het spreken van verschillende talen bijvoorbeeld
geeft grote moeilijkheden, ook al werd het in
Nijmegen door de hulp van tolken en een systeem
van telefoons mogelijk, dat het gesprokene in ver
schillende talen te volgen was (een mooi voorbeeld
van moderne organisatie).
Het was merkbaar aan de gasten, die ons be
drijf bezochten, dat er gezamenlijk gewerkt werd
aan vragen, waar ieder mens voor gesteld wordt.
Niet somber, maar met opgewektheid en humor.
Vervolg op pagina 9)
Foto van de maand:
Werk aan turbine voor de Statendam
