0 AFZWAAIEN 0
(j||) NIEUWS
4
Opnieuw is in ons bedrijf een lichting voor
goed afgezwaaid, met groot-verlof vertrokken
en het is een goede gewoonte dit niet geheel
ongemerkt te laten geschieden, maar met een
kort woord afscheid te nemen in de koffie
kamer van ons hoofdkantoor.
Door omstandigheden waren enkelen verhin
derd aanwezig te zijn, maar een 33-tal nu al
weer „oud-gedienden" (ook al waren er bij
die men het bereikt hebben van de 65-jarige
leeftijd lang niet aanzag) waren present. Het
aantal dienstjaren variëerde van 3 tot 53 en
was gemiddeld ruim 24, toch wel een respec
tabel cijfer
Is het gewoonlijk de taak van onze oudste
directeur de vertrekkenden een woord van af
scheid mede te geven, door verhindering van
de heer van Daalen viel die taak nu toe aan
de heer Wilton, die uiteraard ook sprak na
mens zijn beide collega's.
Enkele chefs en enkele leden van de Onder
nemingsraad (Kleine Commissie) gaven blijk
van hun belangstelling en vertegenwoordig
den aldus het gehele personeel.
Begonnen met een kwinkslag, kwam de heer
Wilton aldra tot ernstiger woorden. Immers,
hij trok een parallel tussen de verleden en de
tegenwoordige tijd en kwam aldoende op de
ontwikkeling van ons bedrijf in de loop der
jaren. Hij bracht naar voren dat aan velen
van hen, die nu afscheid nemen, alhoewel met
idealen bezield, teleurstellingen niet bespaard
zijn gebleven. En zoals het met de mens gaat,
zo gaat het ook met een bedrijf. In alles treft
men tijden van voorspoed en tegenslag; men
moet echter mee of men wil of niet en het
zich altijd weer in het verleden verdiepen
heeft dikwijls weinig nut, ook al kan een te
rugblik toch ook wel eens opbouwend werken.
Veel zaken worden heden ten dage als van
zelfsprekend aangenomen, maar het succes,
de groei van een onderneming komt in het
algemeen niet door de arbeid van één mens
tot stand, maar door gemeenschappelijke in
spanning. Door ploeggeest en bedrijfsbinding
wordt traditie opgebouwd en het beoogde
doel bereikt, ook al gaat dit dikwijls gepaard
met moeilijkheden, zoals ook in ons gehele
leven niet alles even vlot gaat en prettig en
gemakkelijk verloopt.
Ten aanzien van dit afscheidnemen kon de
heer Wilton eigen gevoelens niet laten wer
ken, daar hij hoopt nog vele jaren voor de
boeg te hebben, maar toch kon hij zich wel
enigszins voorstellen hoe de stemming bij de
afscheid-nemenden nu is.
Velen van hen zijn de heer Wilton persoon
lijk bekend en hij weet dat de jarenlange ar
beid in onze onderneming hun immer voldoe
ning heeft gegeven, wat ook hun taak is ge
weest. Inderdaad zal het in de komende tijd
meerdere moeilijkheden geven een goede
vrije-tijds-passering te vinden. Tips hiervoor
zijn altijd gemakkelijk te geven, maar het in
de praktijk hieraan gevolg geven, wil nog wel
eens op moeilijkheden stuiten. Wanneer men
echter begint een mogelijke technische knob
bel thuis bot te vieren, vaart men al een eind
in de goede koers.
Tenslotte wenste de heer Wilton de vertrek
kenden nog vele jaren in goede gezondheid,
hopende dat zij met voldoening op de in ons
bedrijf verrichte arbeid zullen terugzien.
Spreker verzekerde dat zij bij Wilton-
Fijenoord - dat ook door hun arbeid groot is
geworden - altijd welkom zijn en hij verwacht
dat een goede gang van zaken in de toekomst
ook hun nog voldoening zal schenken.
Na de heer Wilton sprak de heer Weber,
secretaris van de Ondernemingsraad, enkele
woorden ten afscheid. Op de hem eigen wijze
bracht hij naar voren dat er in het algemeen
toch wel iets in de mens omgaat, als eenmaal
de tijd gekomen is een bedrijf te verlaten,
waarin men een groot deel van het leven heeft
doorgebracht.
Het bekende gezegde „er is een tijd van ko
men, maar ook van gaan", zal echter altijd
opgeld blijven doen en het feit als zodanig is
reden dat men onwillekeurig terugblikt. Ook
onder hen, die nu vertrekken, zullen er zijn
die in velerlei vorm moeilijkheden hebben
ondervonden, privé maar ook in hun dage
lijkse werkkring. Ons gehele leven is er vol
van, maar deze tegenslagen kunnen heel dik
wijls worden overwonnen. Als men hierin
niet gelooft, dan is het vertrouwen in het al
gemeen zoek en het leven zinloos. Een ieder -
of men nu ónder of bóven de 65-jarige leeftijd
is - heeft een eigen taak in het leven te ver
vullen en het is normaal te noemen dat men
er van maakt, wat er van te maken is.
Inderdaad, er zijn momenten in het mensen
leven dat men achterom moet zien, een
terugblik slaan op eigen leven en de afgelegde
