NIEUWS V V u it'- Irn p- pen i MAAK ZELF EEN KOMPAS EN EEN ELEKTROMAGNEET Heb je wel eens met een magneet gespeeld, b.v. zo'n rood geverfde in de vorm van een hoefijzer? Leuke dingen zijn dat, hè? Als je zo'n magneet boven een paar naalden of paperclips houdt, dan springen ze er - flóép - tegenaan, aangetrokken door die geheimzin nige kracht, die magnetisme heet. Probeer eens zo'n magneet op de kop te tik ken, want je kunt er een hoop interessante proefjes mee doen. Vandaag gaan we met behulp van zo'n magneet een kompas, ja, een echt kompas maken! Daarvoor heb je nodig een flinke naald, b.v. een stopnaald en een kurk. Die naald moeten we magnetisch maken. Hoe? Door één uit einde van de magneet vele malen achtereen in dezelfde richting over de naald te strijken. Na elke streek naar rechts breng je de mag neet met een wijde boog weer naar links. Je mag de magneet dus niet heen en weer over de naald strijken, want dan wordt de naald niet magnetisch. Dus in één richting over de naald strijken! Van een grote kurk snijd je een schijf ter dikte van een centimeter af. Laat die schijf kurk in een bakje met water drijven en leg er de ge magnetiseerde naald op. Dan zul je zien, dat de naald met de kurk draait tot de naald in een bepaalde richting wijst. Eén uiteinde van de naald wijst naar het noorden, het andere naar het zuiden. En hoe je de kurk ook draait, na hem losgelaten te hebben, zal hij altijd weer dezelfde stand innemen en zullen de uiteinden van de naald noord-zuid wijzen. Om te voorkomen, dat de naald van de kurk afrolt, kun je hem door de kurk heen prik ken. En wat je ook kunt doen: op de kurk een ronde schijf van papier plakken, waarop je een kruis hebt getekend met de letters N- Z-O-W voor noord, zuid, oost en west. En daarmee heb je dan een echt kompas gekre gen, waarmee je, net als met het kompas, dat de zeevaarders en de vliegers gebruiken, overal - waar je ook bent - het noorden en de andere windstreken kunt vinden! Heb je geen magneet kunnen bemachtigen? 17 Geen nood, dan maken we er zelf een, dan maken we een elektrische magneet oftewel een elektromagneet! Daarvoor heb je nodig een plat zaklantaarn batterijtje van 4Yi volt, een ijzeren staafje, b.v. een dikke spijker of een ijzeren bout en tien of twintig meter „schelledraad", dat is dun koperdraad met een omhulsel van ka toen of plastic, dat heel goedkoop is en dat je in elektriciteits- en radiowinkels kunt kopen. Dat draad wikkel je netjes om het ijzeren staafje. Zorg dat de windingen strak zijn en keurig naast elkaar komen te liggen. Heb je één laag gewikkeld, dan wikkel je een vol gende laag en zo ga je voort tot je draad bijna op is. Zorg, dat je aan beide uiteinden van de draad ongeveer een halve meter overhoudt. Met een mesje krab je aan de uiteinden over een lengte van enkele centimeters het katoe nen of plastic omhulsel (isolatie heet dat) weg, zodat de blanke koperdraad zichtbaar wordt. Het blanke uiteinde wikkel je om het korte koperen stripje van de zaklantaarn batterij, het andere uiteinde bevestig je aan het lange stripje. Je magneet is dan klaar en werkt al, want als je hem boven wat kleine spijkertjes houdt, zul je zien hoe je magneet een hele kluit ervan omhoogtrekt. Ben je in het bezit van een hijskraan of kun je die ma ken van b.v. Meccano-materiaal, dan moet je in plaats van de haak of grijper eens je elek tromagneet nemen. De magneet verbruikt veel stroom en je moet hem dus niet lang achtereen aan laten staan, want dan raakt je batterij snel uitgeput. Het handigste is in één van de draden een klein schakelaartje op te nemen, waarmee je de stroom en daarmee de magneet naar believen kunt in- en uitschakelen. Deze proef met de elektromagneet is volko men ongevaarlijk, omdat de spanning van een zakbatterijtje maar heel laag is. Denk er om, dat je de magneet niet op het stopcontact aansluit, want dat is levensgevaarlijk! Een volgende keer zullen we nog wat andere proefjes met magnetisme doen en zullen we een wisselstroom-zoemer, dat is zoiets als een elektrische bel maken! heonard de Vries

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Wilton Fijenoord Nieuws | 1957 | | pagina 19