Europoort
NIEUWS
12
,,Uit stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren'
Het is misschien wat vreemd om op deze manier
een verslag te beginnen over de bijzonder geslaagde
en zéér interessante tocht, die gehouden is op 20
september 1958 naar de deltawerken.
Om even over tweeën reden de 10 bussen ieder
op eigen gelegenheid richting Spijkenisse, waar
het gezelschap van 400 personen ontvangen werd
in hotel „Keizer". Op keurige wijze werden allen
begroet door de heer Van Berkel en daarna hield
de burgemeester van Spijkenisse een enthousiast,
vlot speechje. Een burgemeester, die nii nog de
vader is van een kleine gemeente, maar die in de
zeer nabije toekomst deze zal zien uitgroeien tot
een veel grotere en deze groei zal vanzelfsprekend
vele problemen met zich brengen. Maar de burge
meester van Spijkenisse is enthousiast en dit is een
heel goede eigenschap. Na de burgemeester kwam,
ik mag wel zeggen, de belangrijkste man van deze
middag, Ir. Lange, op het podium. Ir. Lange
zou ons in sneltreinvaart, zoals hij het zelf
noemde, alles wat met de Europoort te maken had,
uit de doeken doen. Dit was ook wel nodig, want
zonder deze uitleg zouden wij op geen stukken na
hebben beseft wat er eigenlijk staat te gebeuren
op Rozenburg.
Er was een heel grote landkaart van Noord- en
Zuid-Holland in de huidige situatie op het toneel.
Maar daarnaast toverde Ir. Lange ons nog ver
scheidene kaarten voor ogen van de situatie, zoals
die was vanaf, meen ik, 1680! van Hoek van Hol
land tot Rotterdam. Met sprongen van pl.m. 50 ja
ren kwamen de volgende beelden tot het tijdstip van
heden en zelfs nog een kaart van „hoe het worden
zal".
En als je dan die geweldige bevolkingsaanwas ziet,
de uitbreiding van alle grote steden en in de toe-
Vdn een excursie, die door de Bazen-
vereniging van ons bedrijf op 20 sep
tember jl. georganiseerd werd, zond
de echtgenote van één van de bazen
ons een verslag, dat wij in dit num
mer van het W.F.-Nieuws gaarne
publiceren.
Er vindt in het gebied van Botlek,
kop van Rozenburg en Brielse Maas
een hoogst interessante ontivikkeling
plaats, waarover ir. G. C. Lange bij
de excursie een inleiding hield.
Wij hopen in het novembernummer
een samenvatting van deze inleiding
te publiceren. Redactie.
komst van de nu nog kleine plaatsen op de eilan
den, ja dan krijgt het je te pakken en denk je:
waar moet dat heen? En we moeten vooruit, er is
van terug geen sprake. De Europoort moest daar
komen, bij de Nieuwe Waterweg, vertelt Ir. Lange.
Internationaal gezien moet dit grote werk zo spoe
dig mogelijk klaar. En terwijl ik daar zo zat te
luisteren, dacht ik: wat interessant is het om zo'n
probleem als de Europoort uit te knobelen. Vele,
kundige mensen zijn hiervoor nodig. En dan peins
je verder, een mensenleven is eigenlijk véél te kort.
Je zou veel meer moeten kunnen doen, om de resul
taten van al het werk te kunnen beleven! De pro
blemen om de Europoort zouden er echter nóg
groter door worden. Dus denk ik weer aan de aan
hef van dit verslagje en zeg tot mezelf, het is
goed zoals het gaat. Eens komt onherroepelijk de
tijd, dat de ouderen hun werk moeten overgeven
aan de komende generatie, enz., enz.
Ir. Lange zou er nog veel meer over kunnen ver
tellen, maar de tijd was hiervoor te kort. Ons
wachtte nog een lange tocht, die ging vanaf Spij
kenisse, langs de Botlek en de Nieuwe Waterweg.
Het was een aardig moment, dat juist toen wij bij
de Nieuwe Waterweg aankwamen, de „Maasdam"
van de H.A.L. (bij Wilton-Fijenoord gebouwd) in
al haar glorie uitvoer en de „Zuiderkruis" binnen
kwam. De vlaggen van beide schepen werden ge
streken als groet en onze fotograaf moest daar
van natuurlijk een plaatje maken. Verder ging het
door het polderland en al spoedig zagen wij de
bulldozers, die daar nodig zijn om het gigantische
werk, dat Europoort heet, te bespoedigen. Vele
boerderijen, na de oorlog pas gebouwd, zijn ge
doemd te verdwijnen.
En zo kwamen wij dan aan het natuurreservaat
„De Beer". Er zullen velen voor het eerst door
het hek zijn gegaan, dat de boswachter voor ons
opende. Door wat een prachtig stuk ongerepte na
tuur reden wij
Sentimentele gedachten moeten wij onderdrukken.
De Europoort móet er komen! Dus vogels, die daar
zo'n heerlijke, rustige broedplaats hebben, vliegt
verderop! Van sentiment kan geen sprake zijn.
Het leven gaat door en de mens moet mee!
