OuJ
MUSIS
SACRUM
werknemers
(y*|) NIEUWS
12, 13 en 19 november 1958. Driemaal ongeveer 500 bezoekers(sters)
in Musis Sacrum te Schiedam. Al eerder schreven wij over het
groeiende aantal oud-werknemers bij W.F. en al eerder merkten wij
toen op, dat het woord „oud-werknemer" zo goed is gekozen. Men
kan nl. in feite niet spreken van „oude" werknemers of ouden van
dagen. Het overgrote deel van hen is niet „oud" in de letterlijke
betekenis van het woord.
In korte gesprekken met kennissen en vrienden blijkt telkens weer
hoe velen er zijn, die hun „rusttijd" zinvol besteden met zelfgekozen
en serieuze hobby's, soms als voortzetting uit hun „werktijd", soms
als geheel nieuwe bezigheid.
„Ik kom eigenlijk nog tijd te kort" zei een hunner, „de dag is om
voor ik er erg in heb". Een ander zei mij, dat de omschakeling hem
slechts de eerste dagen enige moeite had veroorzaakt, maar dat was
spoedig voorbij en „ik wil er nog wel een 20 jaartjes bijtekenen"
vertrouwde hij mij toe. Wij hopen dit voor hem en voor de vele ande
ren van harte.
Een beschrijvend onderzoek in de praktijk naar de vormen en de
betekenis van liefhebberijen bij oud-werknemers zou een verrassend
lange lijst van interessante en serieuze bezigheden opleveren.
De honderden in Musis hebben deze keer van een gemakkelijk te
verteren programma genoten: alleen kijken! Met een lach en weinig
tranen. De film was op deze middagen hét middel van vermaak.
Een aardig voorprogramma van tekenfilmpjes, waarbij de leuke
vertolking van de bekende ouverture tot „Dichter und Bauer" noch
voor de componist, noch voor zijn schepping enige discriminatie
betekent. Ook de oude „Straussen" vielen bijzonder in de smaak.
De hoofdschotel vormde de nog steeds graag geziene film „Always
in my heart".
Het daarin vertolkte, echt menselijke thema - zo oud als de mensheid
zelf - wordt zonder vals sentiment en pathos modern behandeld
met behulp van raceauto's en raceboten! Maar steeds blijft het oude
liefdesthema de hoofdtoon voeren. Een goede en aantrekkelijke film
voor ouderen en jongeren.
