vrijdag, 25 december 1959
Ondanks kleine vertragingen koos dan eindelijk de „Victoria" het zilte nat. Dit schip wilde eenvoudig
niet zonder loods naar zee. Maar buiten de pier gekomen, nam de loods maar gelijk een overstapje van
Southampton naar Le Havre. Daar was het al even guur als in Holland. Toen wij weer vertrokken,
dachten wij met gemengde gevoelens: „Hoe zou het in Vigo zijn."
De Golf van Biscaje liet ons niet met rust en rammelde ons schip eens flink door elkaar. En, oh wee, de
stumpers, die ziek achteruit lagen, want verscheidene malen was het achterschip totaal verdwenen.
Dit volgens de overige Hollandse bemanning die met krijtwitte gezichten stonden te genieten van paaltjes
lopen en windgezang. In Vigo gekomen was de hele ploeg weer present en de harde Italiaanse broodjes
hadden prima dienst gedaan. Ook één persoon, die gezworen had vanaf Vigo terug te gaan liften, was vol
ledig van gedachten veranderd.
Oud en Nieuw aan boord van de „Victoria" was voor ons een belevenis om nooit te vergeten. Op de wal
was het niet te verbeteren. Het beste gezicht werd opgezet en de stemming was opperbest. Het ontbrak
NIEUWS
6
