NIEUWS 32
m
Dat zijn allemaal ernstige werk
zaamheden, maar zo nu en dan,
tussen de bedrijven door, gaan de
duikers op avontuur uit en dan
trachten zij de goudvoorraad van
een gezonken stoomschip of de
zilverschat van een oud, Spaans
galjoen te vinden. Een beroemde
maatschappij op dit gebied is de
Franse firma Estier Frères, maar de
grootste prestatie heeft de Italiaan
se firma Sorima uit Genua gele
verd.
De duikers van deze firma wisten
een lading goudstaven van het En
gelse stoomschip „Egypt" te ber
gen.
De „Egypt"
Dit stoomschip had een grote la
ding goud- en zilverstaven aan
boord en voer van Engeland naar
India. Dicht bij de Engelse kust
werd het schip in de mist aange
varen en zonk tot honderdvijfen-
dertig meter diepte.
In het jaar 1929 ging de Artiglio,
het bergingsvaartuig van de Sori
ma, naar de Atlantische Oceaan en
zocht naar het wrak. In het eerste
jaar had men geen succes. Het is
natuurlijk erg moeilijk om een
vaartuig op de bodem van de zee
te vinden. Je hebt geen enkel her
kenningsteken. Je kan niet als op
het land zeggen: „Bij die boom of
dat huis!"
Meestal tracht men door dreggen
zo'n schip te vinden.
In het volgende jaar heeft de So
rima een groot verlies te boeken
want, terwijl ze aan de Atlantische
kust bezig zijn, moeten zij voor de
Franse regering het wrak van een
munitieschip opruimen. Door een
nog steeds onverklaarbare oorzaak
springt de Artiglio mee de lucht
in en de beroemdste duikers van
de maatschappij, onder anderen Gi
anni, verliezen het leven.
De directie van de Sorima laat zich
niet ontmoedigen. Men vindt het
wrak van de Egypt en gaat dit on
der water slopen. Vaak moet er
gestopt worden door het slechte
weer. De bergingspogingen kun
nen maar in een bepaalde tijd van
het zomerseizoen plaats vinden, an
ders is de zee te ruw.
Zo komt de Artiglio elk jaar terug
totdat in het jaar 1936 zo goed als
al het goud en zilver van de zee
bodem is gehaald. Het werd een
voordelig zaakje
Fantastische plannen
Het succes van de Sorima was zó
groot dat iedereen plannen maakte
om andere schepen te bergen.
Maar men vergat alleen dat het
werken op meer dan honderd me
ter beneden de waterspiegel goed-
getrainde duikers vraagt en een uit
muntende technische uitrusting.
Bovendien eist het geduld en
ook een grote dosis geluk.
Maar die plannenmakers stoorden
zich hieraan niet en zo kan je zo
nu en dan in de krant lezen over
ingewikkelde toestellen waarmee ze
die oude wrakken van de zeebo
dem willen lichten. Men vergeet
daarbij dat alleen het vinden van
zo'n oud wrak al buitengewoon
moeilijk is.
De zee is in beweging, ook op die
grote diepte en er wordt geregeld
zand en slik meegevoerd. Het wrak
is zwaar en zinkt langzamerhand in
de bodem weg terwijl het boven
dien steeds van boven af met zand
wordt bedekt.
De oude, houten schepen vallen
meestal na een tijdje uit elkaar en
zelfs de stalen schepen van tegen
woordig vergaan langzamerhand.
Alleen wanneer alles meewerkt is
het mogelijk een héél oud schip te
vinden maar dit is een zeld
zaamheid.
Toch is deze zeldzaamheid gebeurd
aan de zuidkust van Frankrijk waar
kapitein Cousteau een oude Ro
meinse galei vond. Hieruit zie je
dan, dat het bergen van schepen
niet alleen waarde heeft voor de
schatten jagers maar ook voor de
historie en voor de mannen van
de wetenschap.
